 |
Voices Of The Mist 2019 - H συνέντευξη
- Πληροφοριακά Στοιχεία
- Κατηγορία: Συνεντεύξεις
- Δημοσιεύθηκε : Κυριακή, 05 Μαΐου 2019 11:45
Το “Voices Of The Mist” είναι ένα φεστιβάλ που έχει γίνει θεσμός. Κάθε χρόνο γίνεται πιο δυνατό, παρουσιάζοντας αγαπημένες female fronted metal μπάντες. Φέτος θα μοιραστούν τη σκηνή οι Enemy Of Reality, Enemy Inside, Afterblood, Nochnoy Dozor και Lachrymose. Μεγάλη επιθυμία μας ήταν να μιλήσουμε με τα κορίτσια που μεταδίδουν την ένταση, το πάθος και το ταλέντο τους απλόχερα μέσα από τα τραγούδια των συγκροτημάτων που θα απολαύσουμε. Μιλήσαμε για τη μουσική αλλά και τις συνθήκες με τις οποίες ήλθαν αντιμέτωπες από τη στιγμή που επέλεξαν να μπουν σε metal μπάντες. Η Μαριζέτα Μπιθαρά ήταν πολύτιμη αρωγός μας σε αυτό το εγχείρημα και την ευχαριστούμε θερμά.
Ποια ήταν τα πρώτα σας βήματα στο χώρο της μουσικής; Τι σας τράβηξε σε αυτόν;
Ηλιάνα Τσακιράκη (Enemy Of Reality): Τα πρώτα βήματα στο χώρο έγιναν με τους Enemy Of Reality. Τα ερεθίσματα ήρθαν σε αρκετά μικρή ηλικία, καθώς ξεκίνησα να ακούω rock και metal από τα σχολικά μου χρόνια και πιο συγκεκριμένα από το γυμνάσιο. Έχω μια μεγαλύτερη αδερφή που με πήγε σε κάποιες συναυλίες και έτσι δεν άργησε να έρθει η επιθυμία δημιουργίας μιας μπάντας, όπου θα μπορούσα να γράφω και να παίζω μουσική.
Nastassja Giulia (Enemy Inside): Ξεκίνησα να τραγουδώ από πολύ μικρή ηλικία. Ο πατέρας μου ήταν μουσικός και έχω περάσει πολλές ώρες σε στούντιο. Αρκετές φορές ηχογραφούσαμε κάποιο τραγούδι σαν δώρο στη μητέρα μου. Η πρώτη φορά που τραγούδησα επί σκηνής ήταν σε ηλικία πέντε ετών. Ξεκίνησα να παίζω πιάνο και να γράφω τραγούδια σε ηλικία έντεκα ετών, ενώ στα δώδεκα είχα τη δική μου μπάντα. Από τότε η μουσική είναι μέρος της ζωής μου.
Hel Pyre (Afterblood): Ξεκίνησα αρχικά μαθαίνοντας να παίζω κιθάρα και συνέχισα στο Εθνικό ωδείο κάνοντας φωνητική. Δεν μπορώ να πω τι ακριβώς με τράβηξε σε αυτό, υποθέτω πως ήταν πάντα κάτι που ήθελα να κάνω. Θυμάμαι τον εαυτό μου να τραγουδάει από την κούνια.
Ρεβέκκα Γεωργιάδη (Nochnoy Dozor): Η μουσική είναι τρόπος έκφρασης. Όταν κάτι σου αρέσει πολύ προσπαθείς να κάνεις το καλύτερο.
Έλενα Hel (Lachrymose): Αν σου μεταδοθεί το μικρόβιο από μικρή ηλικία, η μουσική σε τραβάει με πολύ φυσικό τρόπο, χωρίς να έχεις αρχικά κάποιο πλάνο. Είναι τρόπος έκφρασης και μια διέξοδος για εμάς τους πιο εσωστρεφείς τύπους, που ορισμένες φορές εξελίσσεται σε κάτι που βγαίνει προς τα έξω. Όλοι μας κάπως έτσι ξεκινήσαμε, με άλλες μπάντες αρχικά και εν τέλει προέκυψαν οι Lachrymose.
Πώς έγινε η πρώτη επαφή με τις μπάντες που παίζετε;
Ηλιάνα: Οι Enemy Of Reality ήταν μια δική μου ιδέα πριν καν βρεθεί το όνομά μας. Ο Φίλιππος (τύμπανα) ήταν από την αρχή σε όλο αυτό, καθώς συνεργαζόμασταν μαζί και σε αλλά project. Μετά έγινε η επαφή με τον Στυλιανό (κιθάρα) και ύστερα με το Θάνο (μπάσο).
Nastassja: Γνωρίστηκα με τον Evan (lead κιθάρα) το 2013 στο Mannheim, όπου και οι δύο σπουδάζαμε μουσική. Τα πηγαίναμε πολύ καλά και μπήκαμε στη διαδικασία να γράψουμε μαζί τραγούδια. Είμασταν για πολύ καιρό “army of two”, αλλά αυτό που ξεκίνησε σαν project έγινε τελικά μπάντα. Μετακομίσαμε στο Aschaffenburg το 2017 και βρήκαμε τους Dave, Dominik και Feli (ρυθμική κιθάρα, μπάσο και τύμπανα αντίστοιχα). Η μπάντα πλέον είχε δημιουργηθεί. Τον Dominik τον γνώριζα από ένα tour που είχαμε κάνει με την προηγούμενη του μπάντα, Beyond The Bridge και ήμουν μαζί τους ως αντικαταστάτρια τραγουδίστρια. Με τον Dave είμαστε στενοί φίλοι είκοσι χρόνια τώρα και το Feli τον ξέρω καλά από τη προηγούμενη του μπάντα, τους Aloha from Hell. Ξεκινήσαμε πρόβες όλοι μαζί περίπου στο τέλος του 2017.
Hel Pyre: Έχουν αλλάξει τα άτομα από το πρωταρχικό σχήμα, όταν ίδρυσα την μπάντα. Αυτήν τη στιγμή συνεργάζομαι με ανθρώπους με τους οποίους υπάρχει φιλία ετών, καλή συνεννόηση και λειτουργεί πολύ καλά η μπάντα σαν ομάδα.
Ρεβέκκα: Ξεκινάει πάντα με την ανάγκη του να παίξεις κάτι που σου αρέσει και στην πορεία βρίσκεις άτομα που να θέλουν το ίδιο με σένα. Σιγά σιγά χτίζεται η μπάντα και η μουσική της.
Πόσο δύσκολο ή εύκολο είναι για μια γυναίκα να ηγείται φωνητικών σε τέτοιου είδους μουσική;
Ηλιάνα: Όταν έχεις υποστήριξη από την ομάδα σου και συγκεκριμένα από την ίδια την μπάντα που βρίσκεσαι, όσο δύσκολα και αν είναι τα πράγματα, πάντα έχεις περισσότερη δύναμη για να τα κάνεις πιο εύκολα και εννοώ να καταρρίψεις την όποια δυσκολία και πάντα να είσαι εκεί και να αποδεικνύεις την αξία σου στο σανίδι. Υπάρχουν άνθρωποι που δεν θέλουν να ακούσουν τον ήχο που αντιπροσωπεύεις, όχι μόνο γιατί δεν ακούνε το είδος, αλλά και γιατί είσαι γυναίκα. Αυτό είναι ξεκάθαρα σεξισμός και καταπολεμάται μόνο συνεχίζοντας να υπάρχεις εκεί έξω.
Nastassja: Για μας δεν ήταν ποτέ θέμα το ότι υπάρχω στη μπάντα. Χρησιμοποιούμε τον όρο female-fronted band, γιατί πρέπει να μπαίνουν όλα σε κάποιες κατηγορίες. Ποτέ δεν καθόρισε το φύλο μου τη μπάντα ή τη μουσική μας. Επίσης, η ύπαρξη μιας γυναίκας σε μια ροκ / μέταλ μπάντα δεν είναι τόσο ξεχωριστή όσο ήταν πριν από δέκα-είκοσι χρόνια. Υπάρχουν πολυάριθμες female-fronted bands εκεί έξω. Φυσικά υπάρχουν ακόμη και πιθανώς πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι που δεν θέλουν να βλέπουν γυναίκες στο metal… Είναι γελοίο, αλλά στην πραγματικότητα υπάρχουν άνθρωποι που απορρίπτουν μια μπάντα χωρίς να ακούν τη μουσική καθόλου, μόνο και μόνο λόγω φύλου. Αλλά δεν το βλέπω αυτό ως εμπόδιο... πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι που δεν θα τους αρέσουμε.
Hel Pyre: Δεν είναι δύσκολο όταν βγαίνει μέσα από την ψυχή σου και είναι αυτό που σε εκφράζει. Δεν έχει σημασία αν είσαι άντρας ή γυναίκα, από τη στιγμή που κάνεις αυτό που νιώθεις, το ακολουθείς με το ίδιο πάθος.
Ρεβέκκα: Δεν είναι θέμα γυναικείας φωνής, ούτε είδους. Είναι να θέλουν όλοι ένα αποτέλεσμα που να τους πληροί.
Έλενα: Αν κάνεις τη δουλειά σου σωστά και σέβεσαι τον εαυτό σου, θα σε σεβαστεί και ο κόσμος. Φυσικά και θα υπάρξουν εξαιρέσεις, αλλά νομίζω ότι είναι πλέον πολύ περιορισμένες σε σχέση με την πλειοψηφία του κόσμου. Κάποιοι θα σε δουν σεξιστικά, αλλά το θέμα είναι εσύ τι κάνεις γι’ αυτό.
Ήταν εύκολο να επικρατήσετε σε έναν καθόλα ανδρικό κόσμο;
Ηλιάνα: Δεν είναι πάντα εύκολο, απλά συνεχίζουμε με πάθος να κάνουμε αυτό που αγαπάμε.
Nastassja: Παρόλο που πιθανώς εξακολουθεί να είναι μια σκηνή που κυριαρχείται από άντρες, νομίζω ότι έχουν αλλάξει πολλά. Και σίγουρα δεν είναι πια ανδροκρατούμενη. Αν είσαι καλός ή χάλια δεν έχει να κάνει με το φύλο. Είναι το ίδιο δύσκολο - είτε είσαι άνδρας ή γυναίκα – να επικρατήσεις.
Hel Pyre: Δεν είναι καθόλα ανδρικός κόσμος, είναι πάρα πολλές οι γυναίκες στο μέταλ, είναι πάρα πολλές οι γυναίκες μουσικοί και οι γυναικείες φωνές. Επικρατεί όποιος γουστάρει αυτό που κάνει και ασχολείται με μεράκι, ανεξαρτήτως φύλου.
Ρεβέκκα: Δεν νομίζω ότι η μουσική και το συγκεκριμένο είδος, αν θέλουμε να αναφερθούμε σε αυτό, βασίζεται στον ανδρικό πληθυσμό. Τριγύρω βλέπουμε σε μπάντες αλλά και πίσω από αυτές, αναφερόμενη στο τεχνικό κομμάτι, πολλές κοπέλες. Δεν πιστεύω ότι υπάρχουν δυσκολίες και διακρίσεις.
Έλενα: Όπως είπα και πριν, αυτό έχει να κάνει με την ικανότητά σου να κερδίζεις το σεβασμό των άλλων. Και το σεβασμό τον κερδίζεις με τις πράξεις και τη συμπεριφορά σου, είτε είσαι άνδρας, είτε είσαι γυναίκα. Εγώ βλέπω και κρίνω προσωπικότητες, όχι το φύλο του καθενός. Αυτό είναι το σωστό και νομίζω ότι είμαστε γενικότερα σε καλό δρόμο.
Να φανταστώ πως ο δρόμος δεν ήταν ποτέ σπαρμένος με ροδοπέταλα. Τι θυσίες χρειάστηκε να κάνετε για να φτάσετε μέχρι εδώ; Πόση δουλειά θέλει για να φτάσει κανείς στα δικά σας επίπεδα; Τι θα συμβουλεύατε ένα κορίτσι που θέλει να ακολουθήσει το δρόμο σας;
Ηλιάνα: Πολλές θυσίες. Δεν είναι τίποτα εύκολο και ούτε θα γίνει πιο εύκολος ο δρόμος, διότι οι εποχές που διανύουμε είναι περίεργες. Η μεγαλύτερη δυσκολία είναι η γεωγραφική θέση της χώρας μας, όπου τις περισσότερες φορές χρειάζεται να ταξιδέψεις με αεροπλάνο. Και κάτι τέτοιο φυσικά κοστίζει και κοστίζει και μάλιστα αρκετά όταν έχεις και μουσικό εξοπλισμό μαζί σου. Δεν ξέρω τι θα πει «τα δικά μας επίπεδα». Όποιος έχει κάποιο ταλέντο και με υπομονή και επιμονή το εξελίσσει, σίγουρα θα ικανοποιεί τον εαυτό του και έτσι θα μπορεί να βασιστεί σε μουσικές γνώσεις/ταλέντα και όχι να γίνει μια φούσκα λόγω μιας καλής εξωτερικής εμφάνισης μόνο. Άρα το αποτέλεσμα θα είναι καλύτερο και θα μείνει στον χρόνο. Σαν Ηλιάνα θα συμβούλευα τον οποιονδήποτε θέλει να ασχοληθεί με αυτό, να έχει υπομονή. Χρειάζεται πάντα.
Nastassja: Φυσικά, τα σκαμπανεβάσματα είναι μέρος της ζωής. Ειδικά σε αυτήν την δουλειά θα πρέπει να συνηθίσεις και τελικά να αναπτύξεις «παχύ δέρμα». “It is always darkest before the dawn”… ακούω. (γέλια) Δεν θα το έλεγα θυσίες, πάντα ακούγεται τόσο αρνητικό για μένα. Σίγουρα πήρε πολλή αφοσίωση, δύναμη, υπομονή, ιδρώτα και ναι, μερικές φορές ακόμη και δάκρυα, αλλά αν αγαπάτε αυτό που κάνετε, αξίζει τον κόπο. Αν θα μπορούσα να δώσω συμβουλή σε μια νεαρή κοπέλα αυτή θα ήταν: Μην είστε σκληροί με τον εαυτό σας, μην σπαταλάτε το χρόνο σας σε αμφιβολία και φόβο. Μην αφήνετε κανέναν, ειδικά τον ίδιο σας τον εαυτό, να σας κρατά πίσω.
Hel Pyre: Κανένας δρόμος δεν είναι σπαρμένος με ροδοπέταλα. Με ό,τι και αν ασχοληθείς χρειάζεται δουλειά, επιμονή και υπομονή. Και σίγουρα τίποτα δεν τελειοποιείται σε μία νύχτα. Practice makes perfect. Θα συμβούλευα τον οποιοδήποτε θέλει να ασχοληθεί, να μην επιδιώκει την πρόσκαιρη αναγνωρισιμότητα. Η καταξίωση θέλει χρόνο. Και αν υπάρχει και ο παράγοντας τύχη, ακόμα καλύτερα!
Ρεβέκκα: Η συμβουλή που έχω να δώσω γενικά στον κόσμο που θέλει να ασχοληθεί με τη μουσική είναι ότι χρειάζεται πολύ δουλειά σε όλα τα επίπεδα και αναρίθμητες πρόβες.
Έλενα: Όταν είσαι μουσικός, παίρνεις απόφαση ότι θα στερηθείς άλλα πράγματα στη ζωή σου, για να μπορέσεις να κάνεις τη μουσική σου. Βάλλεσαι και οικονομικά και ψυχικά, αλλά στην τελική είναι δική σου απόφαση. Εντάξει, δεν έχουμε φτάσει και σε κανένα τρελό επίπεδο. Δεν είμαστε καμιά ιδιαίτερα δημοφιλής μπάντα. Τις θυσίες μας όμως τις έχουμε κάνει και είναι ανάλογες του μεγέθους μας. Άλλοι πηγαίνουν διακοπές, κάνουν παιδιά και αγοράζουν σπίτια και αυτοκίνητα και άλλοι κλείνονται σε ένα στούντιο. Άλλοι μπορεί να κάνουν και τα δυο. Όλα είναι επιλογές.
Αν μπορούσατε να γυρίσετε το χρόνο πίσω, θα αλλάζατε κάτι όσο αναφορά τις επιλογές σας;
Ηλιάνα: Ναι, θα άλλαζα. Θα ήθελα να έχω ακόμα περισσότερη μόρφωση σε πράγματα που μου δόθηκε η ευκαιρία, αλλά λόγω νεαρού ηλικίας δεν τα εκτίμησα. Ποτέ δεν είναι αργά, απλά σίγουρα όταν δουλεύεις παράλληλα ο χρόνος ελαχιστοποιείται.
Nastassja: Δεν θα άλλαζα τίποτα... ίσως μερικές επιλογές ρούχων και κομμώσεων, αλλά μέχρι εκεί. Νομίζω ότι δεν πρέπει να χάνεις χρόνο! Δεν θα ήμουν αυτή που είμαι σήμερα αν δεν υπήρχαν οι λάθος επιλογές. Έχω μάθει από αυτά και έχω γίνει ένας δυνατός άνθρωπος. Με έχουν διαμορφώσει αλλά δεν με καθορίζουν. Και μερικές φορές οι λανθασμένες επιλογές μας φέρνουν στα σωστά μέρη και τα σωστά άτομα.
Hel Pyre: Δεν σκέφτομαι έτσι και δεν κοιτάω το παρελθόν. Μαθαίνω από τα λάθη μου και προχωράω. Δεν θα άλλαζα τίποτα, γιατί αυτό σημαίνει ότι σήμερα θα ήμουν κάποια άλλη. ‘Όλα όσα έχω βιώσει μ ’έχουν κάνει αυτό που είμαι.
Ρεβέκκα: Δεν νομίζω ότι θα άλλαζα κάτι. Όλες οι επιλογές έχουν ένα τίμημα. Είτε κάτι μας άρεσε είτε όχι, όλα είναι ένα μάθημα, μια εμπειρία για να συνεχίζουμε και να εξελισσόμαστε.
Έλενα: Πολλές φορές κοιτάς πίσω και σκέφτεσαι τι θα μπορούσες να είχες κάνει διαφορετικά, αλλά δεν έχει κανένα νόημα αυτό στην πραγματικότητα. Δε βοηθάει. Μόνο πίσω μπορεί να σε κρατήσει. Είναι μια άρρωστη και προβληματική συνήθεια, όσο ανθρώπινη κι αν είναι. Το σωστό είναι να κοιτάμε μπροστά, να εξελισσόμαστε και να τολμάμε, ώστε εν τέλει να είμαστε περήφανοι γι’ αυτό που κάνουμε.
Πώς βλέπετε τη σημερινή μουσική σκηνή σε σχέση με παλιότερα; Τι θα κρατάγατε και τι θα απορρίπτατε από αυτή;
Ηλιάνα: Υπάρχει πολύ ταλέντο στην Ελλάδα. Θα κράταγα το ταλέντο, την υπέροχη μουσική, το ωραίο image, τη διάθεση, τις καλοστημένες δουλειές, αλλά θα απέρριπτα τις μπάντες «φούσκες», που χωρίς να έχουν κάποια ενεργητικότητα επαναπαύονται σε ψεύτικα στατιστικά.
Nastassja: Δεν είναι σίγουρα το ίδιο. Μεγάλωσα με κασέτες, CD και αργότερα MP3. Όταν ήμουν έφηβη, όλα αφορούσαν τη μουσική και δεν μιλάω μόνο για μένα, αλλά για όλη αυτή τη γενιά. Ήταν διαφορετικά. Ο καθένας είχε μια αγαπημένη μπάντα, έπαιζε ένα όργανο ή έπαιζε σε μπάντα. Το MP3 Player μου είχε χωρητικότητα 28 τραγουδιών και θα άκουγα όλη τη λίστα από την αρχή μέχρι το τέλος, ξανά και ξανά μέχρι να τη βαρεθώ και να επιλέξω άλλα 28 τραγούδια. Σήμερα τα παιδιά απλά κατεβάζουν το Spotify στο τηλέφωνό τους ή απλά ακούν μουσική μέσω του YouTube. Η αξία της μουσικής έχει αλλάξει. Όλες αυτές οι πλατφόρμες διευκόλυναν τη διάδοση της μουσικής που μας αρέσει, αλλά είναι πολύ εύκολη η πρόσβαση. Η προσφορά είναι πολύ μεγάλη, συντριπτική. Είναι μια ευλογία και μια κατάρα. Υπάρχει μια ανισορροπία μεταξύ προσφοράς και ζήτησης. Κατά συνέπεια, οι άνθρωποι γίνονται όλο και πιο ανυπόμονοι και πιο σκληροί για να εντυπωσιάσουν και να ικανοποιήσουν. Δεν υπάρχει σχεδόν τίποτα που δεν έχουν ακούσει ή δεν έχουν δει. Και είναι πολύ εύκολο να το ακούσετε χωρίς να το αγοράσετε, μέσω streaming, που ελαττώνει τα κέρδη των καλλιτεχνών.
Hel Pyre: Σήμερα είναι πλέον πιο εύκολο να ακουστείς, αλλά πολύ πιο δύσκολο να ξεχωρίσεις, γιατί υπάρχει πολλή και καλή μουσική. Και στην Ελλάδα έχουμε πληθώρα καλών μουσικών και συγκροτημάτων. Αυτό που θα απέρριπτα είναι την τάση της εικόνας να καλύπτει την αξία και το φαίνεσθαι να καταλήγει πιο σημαντικό από το ίδιο το περιεχόμενο.
Ρεβέκκα: Πάνω κάτω είναι τα ίδια πράγματα… Ίσως το τώρα έχει λιγότερο ρομαντισμό. Κρατώ τον ενθουσιασμό και την έμπνευση των ανθρώπων που συμμετέχουν και απορρίπτω τις κακές διοργανώσεις και την έλλειψη σεβασμού στους μουσικούς, τεχνικούς, κοινό.
Έλενα: Μπορώ να μιλήσω για τη μουσική της γενιάς μου, γιατί δεν έχω δική μου ολοκληρωμένη άποψη για το πώς ήταν τα πράγματα παλιά. Σίγουρα έχουμε πολύ περισσότερες μπάντες και είναι δύσκολο να ξεχωρίσει κανείς εύκολα κάτι συγκλονιστικό μέσα σε όλο αυτό το χάος. Όλοι παλεύουν για τη θέση τους. Από όλο αυτό λοιπόν, θα απέρριπτα κάθε τι ανούσιο και fake και θα κρατούσα την ουσία.
Στις 11 Μαΐου είναι θα βρίσκεστε στο Temple για το “Voices Of The Mist vol.4”. Τι μας έχετε ετοιμάσει; Θα υπάρξουν εκπλήξεις;
Ηλιάνα: Θα είναι μια μεγάλη γιορτή, όπως άλλωστε κάθε χρόνο! Μαζί μας θα εμφανιστεί η Chiara Malvesiti από τους Therion/Crysalys και ακόμα ένας guest που θα ανακοινωθεί σύντομα!
Nastassja: Είμαστε πολύ ενθουσιασμένοι και ανυπομονούμε να έρθουμε να παίξουμε στο φεστιβάλ. Να είστε προετοιμασμένοι για μια πολύ δυνατή παράσταση! Όσο για την έκπληξη… θα την κρατήσω μυστικό. (γέλια)
Hel Pyre: ‘Έχουμε ετοιμάσει ένα γεμάτο setlist και – ως εκπληξούλα – έχουμε μια διασκευή για το τέλος. Ανυπομονούμε να παίξουμε και να μοιραστούμε τη σκηνή με τόσες αξιόλογες μπάντες και φυσικά να περάσουμε μαζί με τον κόσμο μια πολύ όμορφη βραδιά!
Ρεβέκκα: Θα παίξουμε κομμάτια από το πρώτο μας EΡ και ίσως κάποιες καινούργιες δημιουργίες. Σκοπός είναι να παρουσιάσουμε τη δουλειά μας άρτια και να το ευχαριστηθεί ο κόσμος που θα παρευρεθεί.
Έλενα: Έχουμε ετοιμάσει ένα ωραίο set, που βασίζεται περισσότερο στον τελευταίο μας δίσκο, “The Unseen”. Θα είναι ένα όμορφο φεστιβάλ, όπου θα δείτε και θα ακούσετε ωραία πράγματα, από όλες τις μπάντες. Σας περιμένουμε εκεί!
Μαίρη Ζαρακοβίτη
