Συνέντευξη με τους The Castle
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Συνεντεύξεις
- Δημοσιεύθηκε : Τρίτη, 11 Ιουνίου 2013 00:01
Οι The Castle είναι ένα σχετικά νέο γκρουπ, με μόλις δύο κυκλοφορίες στο ενεργητικό τους. Το “In Witch Order” του 2011 και το “Blacklands” του 2012 δίνουν τα διαπιστευτήριά τους στο χώρο του heavy metal, των πιασάρικων riffs, της επικής ατμόσφαιρας και της αμεσότητας στο παίξιμο. Επικοινωνήσαμε με τον κιθαρίστα και βασικό συνθέτη του γκρουπ Mat Davis, για να μας δώσει περισσότερες πληροφορίες για τη μουσική των The Castle.
Μπορείς να μας πείς πώς δημιουργήθηκε η μπάντα; Έπαιζε κανείς σας προηγουμένως σε άλλα γκρουπ;
Η μπάντα δημιουργήθηκε μετά τη γνωριμία μου με την Elizabeth Blackwell (μπάσο/φωνή). Είχα ήδη κάποια demos - τα περισσότερα από τα οποία αργότερα βρέθηκαν μέσα στο "In Witch Order" - και αρχίσαμε να βάζουμε στα τραγούδια στίχους και μελωδίες από κοινού . Όταν βρισκόμασταν κοντά στα τελειώματα, κάλεσα ένα παλιό μου φίλο τον Al McCartney, ο οποίος πετάχτηκε από τον Καναδά για να παίξει drums στο δίσκο. Η μπάντα εξελίχθηκε σιγά-σιγά μέσα από αυτές τις πρώτες πρόβες.
Η μπάντα δημιουργήθηκε μετά τη γνωριμία μου με την Elizabeth Blackwell (μπάσο/φωνή). Είχα ήδη κάποια demos - τα περισσότερα από τα οποία αργότερα βρέθηκαν μέσα στο "In Witch Order" - και αρχίσαμε να βάζουμε στα τραγούδια στίχους και μελωδίες από κοινού . Όταν βρισκόμασταν κοντά στα τελειώματα, κάλεσα ένα παλιό μου φίλο τον Al McCartney, ο οποίος πετάχτηκε από τον Καναδά για να παίξει drums στο δίσκο. Η μπάντα εξελίχθηκε σιγά-σιγά μέσα από αυτές τις πρώτες πρόβες.
Χαρακτηρίζετε την μουσική σας σαν "Thrash-inspired doom". Διακρίνουμε όμως και αρκετά επικά στοιχεία, κυρίως στον τρόπο που η Elizabeth τραγουδάει. Ποια γκρουπ θα ανέφερες σαν βασικές σας επιρροές; Ποιοι είναι οι αγαπημένοι τραγουδιστές της Elizabeth;
Ο όρος Thrash-inspired doom, που ανέφερες, ήταν ένας πρόχειρος τρόπος ώστε να βοηθήσω τους ακροατές όσον αφορά τη μουσική της μπάντας. Όταν κυκλοφορήσαμε τον πρώτο μας δίσκο ο κόσμος χρησιμοποιούσε τον όρο Doom για να περιγράψει τη μουσική μας, κάτι που έβρισκα λίγο παραπλανητικό, μια και το Doom είναι μόνο ένα από τα πολλά χαρακτηριστικά της μουσικής των Castle. Περισσότερο απ' οτιδήποτε άλλο, ο πρώτος δίσκος είναι Doom πιο πολύ στο επίπεδο της παραγωγής παρά στο χαρακτήρα των τραγουδιών. Μου ανέφερες το επικό στοιχείο και είναι σίγουρα μια συνειδητή προσπάθεια να μεταφέρουμε τα τραγούδια μάς κάπου, σαν κάποιο ταξίδι. Η Elizabeth από την άλλη είναι επηρεασμένη από τραγουδιστές όπως ο Rob Halford και ο Ozzy Osbourne.
Ο όρος Thrash-inspired doom, που ανέφερες, ήταν ένας πρόχειρος τρόπος ώστε να βοηθήσω τους ακροατές όσον αφορά τη μουσική της μπάντας. Όταν κυκλοφορήσαμε τον πρώτο μας δίσκο ο κόσμος χρησιμοποιούσε τον όρο Doom για να περιγράψει τη μουσική μας, κάτι που έβρισκα λίγο παραπλανητικό, μια και το Doom είναι μόνο ένα από τα πολλά χαρακτηριστικά της μουσικής των Castle. Περισσότερο απ' οτιδήποτε άλλο, ο πρώτος δίσκος είναι Doom πιο πολύ στο επίπεδο της παραγωγής παρά στο χαρακτήρα των τραγουδιών. Μου ανέφερες το επικό στοιχείο και είναι σίγουρα μια συνειδητή προσπάθεια να μεταφέρουμε τα τραγούδια μάς κάπου, σαν κάποιο ταξίδι. Η Elizabeth από την άλλη είναι επηρεασμένη από τραγουδιστές όπως ο Rob Halford και ο Ozzy Osbourne.
Ακούγοντας τη μουσική σας έχω την εντύπωση ότι τα τραγούδια χτίζονται γύρω από ένα δυνατό riff. Είναι η αναζήτηση του δυνατού riff το ζητούμενό σου σαν συνθέτης; Έχετε κάποια standard διαδικασία όταν γράφετε μουσική;
Η διαδικασία της σύνθεσης αρχίζει πάντα με τα riffs και συνήθως με δύο riffs που κολλάνε καλά μαζί - ένα είδος συνδυασμού που κάθεται καλά στο αυτί μου και συνεχίζω να χτίζω τη μουσική γύρω από αυτό. Γράφω τραγούδια με το να παίζω κιθάρα για ώρες, μέχρι που κάποια στιγμή ξεπετάγεται μια καλή μουσική φράση. Δεν κάθομαι ποτέ να πω «Τώρα θα γράψω ένα τραγούδι»… Απλά θα παίζω την κιθάρα μου ή θα έχω μια μελωδία στο κεφάλι μου και ξεκινάω να παίζω γύρω από αυτή την ιδέα - γράφοντας αρμονίες και έτσι τα πράγματα απλά εξελίσσονται, σαν να συμβαίνουν μόνα τους. Προσπαθώ να ακολουθώ τις ιδέες και να δω που αυτές οδηγούν. Η σύνθεση ενός τραγουδιού είναι μια διαδικασία κατασκευής, κάτι που μπορείς να βελτιώσεις δουλεύοντας, σε αντίθεση με την έμπνευση, η οποία είναι κάτι διαφορετικό και όσο λιγότερο μ' απασχολεί τόσο το καλύτερο.
Η διαδικασία της σύνθεσης αρχίζει πάντα με τα riffs και συνήθως με δύο riffs που κολλάνε καλά μαζί - ένα είδος συνδυασμού που κάθεται καλά στο αυτί μου και συνεχίζω να χτίζω τη μουσική γύρω από αυτό. Γράφω τραγούδια με το να παίζω κιθάρα για ώρες, μέχρι που κάποια στιγμή ξεπετάγεται μια καλή μουσική φράση. Δεν κάθομαι ποτέ να πω «Τώρα θα γράψω ένα τραγούδι»… Απλά θα παίζω την κιθάρα μου ή θα έχω μια μελωδία στο κεφάλι μου και ξεκινάω να παίζω γύρω από αυτή την ιδέα - γράφοντας αρμονίες και έτσι τα πράγματα απλά εξελίσσονται, σαν να συμβαίνουν μόνα τους. Προσπαθώ να ακολουθώ τις ιδέες και να δω που αυτές οδηγούν. Η σύνθεση ενός τραγουδιού είναι μια διαδικασία κατασκευής, κάτι που μπορείς να βελτιώσεις δουλεύοντας, σε αντίθεση με την έμπνευση, η οποία είναι κάτι διαφορετικό και όσο λιγότερο μ' απασχολεί τόσο το καλύτερο.
Είστε από το San Francisco, μια πόλη η οποία υπήρξε η έδρα δύο τουλάχιστον κύριων μουσικών ρευμάτων, του "Ψυχεδελικού Ροκ" της δεκαετίας του ‘60 και του Bay Area Thrash της δεκαετίας του ‘80. Υπάρχει κάτι συγκεκριμένο σ' αυτή την πόλη που εμπνέει τους καλλιτέχνες, δεδομένου ίσως του γεγονότος ότι θεωρείται μια πόλη αρκετά ανοιχτή σε ριζοσπαστικές ιδέες και με μια πολυσυλλεκτική κουλτούρα;
Δεν είμαι σίγουρος ότι υπάρχει κάτι το συγκεκριμένο στην κουλτούρα του San Francisco… Aυτό που σίγουρα υπάρχει είναι ένα υπέροχο τοπίο και η περιρρέουσα ατμόσφαιρα, που είναι μοναδική στον κόσμο. Ο ωκεανός, τα σύννεφα, η ομίχλη κτλ, είναι τόσο παρόντα και επιβλητικά και ίσως ευνοούν στο να εισέλθεις σε μία κατάσταση που ευνοεί την καλλιτεχνική έκφραση. Πέρα αυτού εδώ, η ζωή είναι πολύ ακριβή και ίσως δεν είναι το πιο εύκολο μέρος για ένα καλλιτέχνη. Εδώ τίποτα δεν είναι άσπρο ή μαύρο, όπως και οπουδήποτε αλλού υποθέτω.
Δεν είμαι σίγουρος ότι υπάρχει κάτι το συγκεκριμένο στην κουλτούρα του San Francisco… Aυτό που σίγουρα υπάρχει είναι ένα υπέροχο τοπίο και η περιρρέουσα ατμόσφαιρα, που είναι μοναδική στον κόσμο. Ο ωκεανός, τα σύννεφα, η ομίχλη κτλ, είναι τόσο παρόντα και επιβλητικά και ίσως ευνοούν στο να εισέλθεις σε μία κατάσταση που ευνοεί την καλλιτεχνική έκφραση. Πέρα αυτού εδώ, η ζωή είναι πολύ ακριβή και ίσως δεν είναι το πιο εύκολο μέρος για ένα καλλιτέχνη. Εδώ τίποτα δεν είναι άσπρο ή μαύρο, όπως και οπουδήποτε αλλού υποθέτω.
Έχετε ιδέες για ένα καινούριο δίσκο και για τη μελλοντική κατεύθυνση της μουσικής σας;
Ναι! Έχουμε πολύ υλικό το οποίο αρχίζει να μορφοποιείται και θα ηχογραφήσουμε ένα νέο εφτάιντσο μέσα στο Μάιο, το οποίο σκοπεύουμε να κυκλοφορήσουμε με αφορμή την περιοδεία μας σε ΗΠΑ και Καναδά αυτό το καλοκαίρι. Ο καινούριος δίσκος προορίζεται για κυκλοφορία την άνοιξη του επόμενου χρόνου. Έχω πολλές ιδέες όσον άφορα τη κατεύθυνσή του αλλά καλύτερα ν' αφήσουμε τα πράγματα να συμβούν στην ώρα τους, χωρίς την πίεση ν' αποκαλύψουμε κάτι νωρίτερα.
Ναι! Έχουμε πολύ υλικό το οποίο αρχίζει να μορφοποιείται και θα ηχογραφήσουμε ένα νέο εφτάιντσο μέσα στο Μάιο, το οποίο σκοπεύουμε να κυκλοφορήσουμε με αφορμή την περιοδεία μας σε ΗΠΑ και Καναδά αυτό το καλοκαίρι. Ο καινούριος δίσκος προορίζεται για κυκλοφορία την άνοιξη του επόμενου χρόνου. Έχω πολλές ιδέες όσον άφορα τη κατεύθυνσή του αλλά καλύτερα ν' αφήσουμε τα πράγματα να συμβούν στην ώρα τους, χωρίς την πίεση ν' αποκαλύψουμε κάτι νωρίτερα.
Η τελευταία μου ερώτηση είναι ποιές είναι η φιλοδοξίες σας σαν μπάντα;
Θα μπορούσα να πω ότι είναι δύο πράγματα. Πρώτα απ΄ όλα λατρεύω να γράφω τραγούδια και να ηχογραφώ και πιστεύω ότι δεν θα σταματήσω ποτέ να το κάνω. Επιπλέον, τον τελευταίο ενάμιση χρόνο υπάρχουμε και σαν συναυλιακή μπάντα, κάτι που μόνο καινούριες προοπτικές θα μας δώσει, όσον αφορά τη σύνθεση και τις ηχογραφήσεις, αλλά και τη συνοχή της μπάντας και τις προοπτικές που ανοίγονται. Στο τέλος της καλοκαιρινής μας περιοδείας θα έχουμε παίξει 170 φορές σε 14 χώρες, από τη μέρα που το “Blacklands” κυκλοφόρησε (ένα χρόνο πριν), και όλα αυτά παραμένοντας μια underground μπάντα - με χαμηλό προϋπολογισμό - αλλά έχουμε πετύχει τους μέχρι τώρα στόχους μας. Δουλεύουμε με τον παλιό τρόπο, οδηγούμενοι από την ανάγκη να δημιουργήσουμε και να παίξουμε. Το ακριβώς αντίθετο από τη σύγχρονη τάση της ευκολίας που παρέχει το computer και η χρήση του ίντερνετ. Κατευθυνόμαστε στην αντίθετη διεύθυνση και αυτό αποτελεί μια συνειδητή απόφαση.
Θα μπορούσα να πω ότι είναι δύο πράγματα. Πρώτα απ΄ όλα λατρεύω να γράφω τραγούδια και να ηχογραφώ και πιστεύω ότι δεν θα σταματήσω ποτέ να το κάνω. Επιπλέον, τον τελευταίο ενάμιση χρόνο υπάρχουμε και σαν συναυλιακή μπάντα, κάτι που μόνο καινούριες προοπτικές θα μας δώσει, όσον αφορά τη σύνθεση και τις ηχογραφήσεις, αλλά και τη συνοχή της μπάντας και τις προοπτικές που ανοίγονται. Στο τέλος της καλοκαιρινής μας περιοδείας θα έχουμε παίξει 170 φορές σε 14 χώρες, από τη μέρα που το “Blacklands” κυκλοφόρησε (ένα χρόνο πριν), και όλα αυτά παραμένοντας μια underground μπάντα - με χαμηλό προϋπολογισμό - αλλά έχουμε πετύχει τους μέχρι τώρα στόχους μας. Δουλεύουμε με τον παλιό τρόπο, οδηγούμενοι από την ανάγκη να δημιουργήσουμε και να παίξουμε. Το ακριβώς αντίθετο από τη σύγχρονη τάση της ευκολίας που παρέχει το computer και η χρήση του ίντερνετ. Κατευθυνόμαστε στην αντίθετη διεύθυνση και αυτό αποτελεί μια συνειδητή απόφαση.
Ανίκητος Γαροφαλάκης
Joomla Social by OrdaSoft!
