 |
Συνέντευξη με το Graham Bonnet
- Πληροφοριακά Στοιχεία
- Κατηγορία: Συνεντεύξεις
- Δημοσιεύθηκε : Σάββατο, 06 Ιανουαρίου 2018 13:38
Ο δρόμος έχει αρκετή κίνηση, πλην όμως δεν γίνεται χαμός… Κυριακή απόγευμα γαρ… Στην επιστροφή από το The Crow Club δεν μπορείς παρά να σκέφτεσαι όλα όσα έζησες την προηγούμενη ώρα. Την αναμονή μέχρι να σε φωνάξουν… Τα σκαλιά που κατέβηκες ένα-ένα και ήθελες να τα κατεβείς όλα μαζί με μια ροβολιά, για να βρεθείς γρηγορότερα κοντά στο θρυλικό μουσικό. Το δέος που ένιωσες βλέποντας από κοντά το Graham Bonnet, τον απίστευτο τραγουδιστή που έλαμπε δίπλα στο Blackmore στους Rainbow, κάνοντας τα παγκόσμια hit “Since You Been Gone” και “All Night Long” σχεδόν διαστημικά. Τον άνθρωπο που έφερε στις τρεις διαστάσεις τους Alcatrazz. Τον τραγουδιστή που τραγούδησε Hard Rock με κοστούμι και κοντό μαλλί τέσσερις δεκαετίες πριν.
Με αφορμή την εμφάνισή του, μαζί με τη μπάντα του στην Αθήνα μας, βρεθήκαμε παρέα του στα καμαρίνια, καθίσαμε απέναντί του και ρωτήσαμε για το σήμερα, το χθες, το αύριο… Μοιράστηκε μαζί μας κάτι από τη μαγεία του και την υπέροχη ανθρωπιά του, καθώς και καταπληκτικές ιστορίες… Ας αναφερθούμε σε μία από αυτές. Μαζί με το Μαυροπερισσότερο στη λιμουζίνα, στο δρόμο για το ξενοδοχείο, όταν ο Ritchie «χτύπησε». Λέει στον οδηγό «Οδήγα και μη σταματάς». Έντρομος ο οδηγός απαντά «Μα είναι το ξενοδοχείο μπροστά μας. Τι να κάνω, να πέσω πάνω στην είσοδο»; Ο Blackmore συναινεί. Το αυτοκίνητο σκάει πάνω στη ρεσεψιόν. Χαμός Κυρίου και τρελές κραυγές και αλαλαγμοί… Και ο Blackmore βγαίνει από το αμάξι σαν να μη συμβαίνει τίποτα και… ζητά το κλειδί του δωματίου του! Πολλά ευχαριστώ στον Αλέξη Πολίτη, ο οποίος φρόντισε να πραγματοποιηθεί αυτή η συνέντευξη και σε όλα τα παιδιά του Crow για τη φιλοξενία.
Αυτή είναι η πρώτη φορά που παίζετε στην Ελλάδα, σωστά;
Ναι, δεν έχουμε έλθει ξανά εδώ… Μόλις προσγειωθήκαμε… Σήμερα το πρωί, σήμερα το απόγευμα, κάτι τέτοιο τέλος πάντων… Έχω jetlag και δεν έχω ιδέα που βρισκόμαστε και μόλις ξύπνησα (γέλια)… θα είναι όμως πραγματικά ενδιαφέρον…
Θα είναι λοιπόν ένα best-of setlist…
Ναι, θα παίξουμε από MSG, θα παίξουμε από Alcatrazz, εννοείται πως θα παίξουμε πράγματα από Rainbow και μερικά τραγούδια από solo δουλειές μου. Θα έχουμε τραγούδια που να μπορεί ο κόσμος να τραγουδήσει μαζί μας. Κάτι σαν ζωντανό karaoke αν θέλεις. Περάσαμε πολύ καλά με τον κόσμο που είχαμε στις προηγούμενες συναυλίες μας. Είναι μια καλή μίξη τραγουδιών.
Πάμε πίσω στο άλμπουμ που κυκλοφόρησες πέρυσι. “The Book”. Τι ανταπόκριση έχει ως τώρα;
Φοβερή ανταπόκριση! Το άλμπουμ πήγε νούμερο ένα στο ιαπωνικό περιοδικό Burrn, έχουμε σπουδαίες κριτικές και πολύς κόσμος μας έχει πει πως αν αυτός ο δίσκος ήταν ο τρίτος ή ο τέταρτος των Alcatrazz, θα ήταν το άλμπουμ που θα έπρεπε να γίνει τότε. Ακούγεται μοντέρνο, έχει μια τέτοια αίσθηση, έτσι λοιπόν ακούγεται «ενημερωμένο».
Νομίζεις λοιπόν πως αφού το άλμπουμ πήγε τόσο καλά και πραγματικά σας άρεσε, ότι θα επιστρέψετε με ένα δεύτερο δίσκο, του χρόνου ή το μεθεπόμενο χρόνο;
Κοίτα, θα κάνουμε και δεύτερο άλμπουμ με αυτή τη μπάντα. Νομίζω πως θα ακολουθήσουμε την ίδια συνταγή. Πάντα ήθελα να κάνω κάτι το απρόσμενο ξέρεις… Το πρόβλημα όμως είναι πως αν το κάνεις αυτό, θα έλθουν διάφοροι οπαδοί και θα σου πουν «Τι στην ευχή κάνεις»; Η μουσική για το επόμενο άλμπουμ, για τη GB band, θα είναι στο ίδιο «είδος»… Υπάρχουν πράγματα που πάντα ήθελα να κάνω. Να κάνω ένα δίσκο που να είναι R’n’B, Jazz, να έχει και Pop στοιχεία, μια πραγματική μίξη… Προς το παρόν όμως δεν νομίζω ότι μπορώ να το κάνω αυτό. Νομίζω πως θα πρέπει να μείνουμε σε αυτό που κάνουμε καλά (γελάει) Και αν αυτό πιάσει, τότε μπορεί να κάνουμε και κάτι άλλο. Ίσως να κάνουμε κάποια στιγμή ένα δίσκο για μας, για να δείξουμε τη μουσική πρόκλησή μας…
Θα το λατρέψει ο κόσμος. Αν κάνεις ένα Jazz δίσκο…
Ναι! Την αγαπώ τη Jazz, αγαπώ πολύ την Ella Fitzgerald, όπως και όσους κάνουν καλή Jazz, όπως ο Ray Charles… Αυτό είναι που μου αρέσει να κάνω. Πέρα από την Pop που την αγαπώ πολύ, λατρεύω το Hard Rock ‘n’ Roll. Μερικές φορές λοιπόν είναι δύσκολο να πω «Ν’ ανέβω στη σκηνή και να κάνω κάτι άλλο»; Αυτά θέλει να ακούσει ο κόσμος. Αν θέλουν λοιπόν να ακούσουν Hard Rock από τη μπάντα, Hard Rock θα ακούσουν!
Στο πίσω μέρος του μυαλού σου όμως υπάρχει πάντα η σκέψη να κάνεις ένα δίσκο με όλα τα «είδη»…
Ναι… Έχω πολλές ιδέες, που δεν έχει ακούσει κανείς ακόμα. Γράφω συνέχεια τα τελευταία δέκα χρόνια, κανείς όμως δεν έχει ακούσει αυτά τα κομμάτια μου. Και μια μέρα, που θα μπορούμε να το κάνουμε αυτό, θα κυκλοφορήσουμε ένα άλμπουμ ξέχωρα απ’ όλα αυτά εδώ.
Έχετε προσπαθήσει να «περάσετε» κάποια από αυτά τα τραγούδια στο setlist; Να κάνετε πρόβες και να το συμπεριλάβετε στα κομμάτια που θα παίξετε…
Έχει συμβεί αυτό στο παρελθόν. Με τους Rainbow είχαμε κάνει ένα Jazz θεματάκι, έτσι, από το πουθενά. Μιλάω για πολλά χρόνια πριν. Κάναμε κάτι, το οποίο ήταν εντελώς αντί-Rainbow! Γιατί ο Ritchie ερχόταν κι έλεγε «Γιατί να μην κάνουμε και εμείς αυτό»; Και το παίζαμε και παθαίναμε σοκ! Το είχαμε παίξει μόνο στις πρόβες, ποτέ δεν το είχαμε βάλει σε Live και ξαφνικά αποφασίζουμε να το παίξουμε σε συναυλία! (γελάει) Δούλεψε… Αυτό που θα ήθελα να κάνω σε αυτή την περιοδεία… είναι να κάνω ένα tribute στον Chuck Berry. Ήταν ένας από τους ήρωές μου, οι στίχοι του είναι καταπληκτικοί, τα τραγούδια του έχουν τόσο πολλή μελωδία και οι ιστορίες του είναι φανταστικές! Οι λέξεις του είναι τόσο ποιητικές! Θα ήθελα λοιπόν να κάνω ένα tribute σε εκείνον, να πως «Ευχαριστώ» σε όλους εκείνους που γνωρίζω, όλους όσους με έβαλαν στο Rock’n’Roll business. Για τους Beatles, τους Stones, για όλους…
Ίσως την ερχόμενη εβδομάδα;
Ίσως… Αν μπορέσουμε και προβάρουμε και ακουστεί καλά…
Απ’ όλους τους κιθαρίστες που έχει παίξει μαζί… Ποιος ήταν ο καλύτερος, όσον αφορά την επικοινωνία;
Ο καλύτερος… Ίσως… Θα διάλεγα μεταξύ Ritchie και Steve Vai… Ήταν φιλικοί και μπορούσαμε πραγματικά να γράψουμε μουσική μαζί. Με τον Yngwie… Όταν πρωτοήλθε στη μπάντα ήταν cool, ήταν μια χαρά. Ήταν δεκαοκτώ χρονών… και πολύ πεινασμένος. Ήθελε να κάνει κάτι που να αξίζει. Όσο όμως προόδευε, αναφορικά με την καριέρα του, έγινε περισσότερο του στυλ «Δεν σας χρειάζομαι. Είμαι ο Yngwie Malmsteen»… Βλέπαμε πως κάποια στιγμή θα έφευγε από τη μπάντα. Το έκανε και το έκανε καλά. Έκανε πολύ μεγάλη επιτυχία με το υλικό που έπαιξε. Όμως… ο Yngwie είναι πολύ μόνος του…
Ξέρεις τι… Έβλεπα το βίντεο του “God Blessed Video” και παρατήρησα πως κρύβεις ένα ηθοποιό μέσα σου… και πως θα το σκεφτόσουν να πάρεις μέρος σε μία μουσική παράσταση.
(Γέλια) Ναι, αν είχα την ευκαιρία… Σίγουρα, γιατί όχι;
Κάτι σαν μιούζικαλ…
Ναι… Ξέρεις, εδώ και χρόνια μου έλεγαν διάφοροι «Θα πρέπει να παίξεις Jesus Christ Superstar»… Μου είχαν μάλιστα αναθέσει να παίξω κάτι παρόμοιο. Όταν όμως πάτησα στις πρόβες… Ένιωθα πως «Αυτό δεν είμαι εγώ»! Δεν μου πάνε πολύ τα μιούζικαλ… Μου αρέσει όμως η ιδέα να κάνω μια ταινία. Θα πρέπει μάλιστα να σου πω πως αυτή την περίοδο κάνω κάτι σχετικό για κάτι που θα εξελιχθεί σε ταινία… Γράφουμε μουσική, ηχογραφούμε…
Με ποια μπάντα;
Όχι με τη δική μου. Δουλεύουμε όμως για μία ταινία… Δεν ξέρουμε πότε θα βγει, δεν ξέρουμε ΑΝ θα βγει. Αυτά τα project έρχονται και παρέρχονται συνέχεια. Κάποιος θα σου δώσει ένα κατεβατό τραγούδια και θα σου πει «Μπορείς να παίξεις αυτό το χαρακτήρα, είναι για μια ταινία»; Μου έχει συμβεί… Κι εγώ δεν ξέρω πόσες φορές τα τελευταία είκοσι χρόνια. Και ξαφνικά όλοι εξαφανίζονται και δεν ξανακούς ποτέ γι’ αυτούς.
Μεταξύ λοιπόν όλων αυτών των πραγμάτων που συμβαίνουν και αυτών που κάνεις… έχεις καθόλου χρόνο για σένα;
Κοίτα… (γελάει) όχι πάντα. Ίσως όταν επιστρέφουμε στα σπίτια μας… Τότε ίσως βρεθεί χρόνος, απ’ την άλλη όμως, χρειάζεται να κάνουμε κάποια άλλα πράγματα. Και μερικές φορές σε ενοχλεί όλο αυτό γιατί σου μπαίνει στη μύτη, χαλάει αυτό που είσαι πραγματικά. Θα έχω χρόνο για μένα, αυτό όμως δεν το βλέπω ούτε σε δυο βδομάδες από τώρα, ούτε σε δύο μήνες, ούτε καν σε δύο χρόνια! Δουλεύουμε προσπαθώντας να κάνουμε αυτή τη μπάντα πιο γνωστή και πιο καλή. Τώρα πια έχουμε και το Jimi Waldo (σ.σ. keyboards – έπαιζε μαζί του στους Alcatrazz) στη μπάντα, έναν άνθρωπο που γνωρίζω εδώ και σαράντα τόσα χρόνια… Είναι μια καλή προσθήκη στη μπάντα… Ελπίζω αυτή η μπάντα να κρατήσει μια και πολλά συγκροτήματα δεν το καταφέρνουν αυτό. Είναι πάντα ένα project, δεν είναι πάντα ένα σχήμα… Νομίζω όμως πως αυτά τα παιδιά θα μείνουν μαζί μου. Εσύ θα μείνεις μαζί μου; (σ.σ. Ο Graham ρωτά τη μπασίστα Beth-Ami Heavenstone, η οποία κάθεται κάπου κοντά μας και η οποία του πετάει «Δεν πάω πουθενά»! ΠΟΛΥ γέλιο) Τώρα τη χτίζουμε τη μπάντα. Είναι ένα μωρό προς το παρόν, έτσι κανείς μας δεν ξέρει τι θα γίνει μετά. Είμαι πραγματικά ευτυχής με αυτά που μας συμβαίνουν τώρα, είναι πολύ καλό και δεν το λέω συχνά αυτό.
Σκέφτεσαι ποτέ… έτσι, για μερικά δευτερόλεπτα… ποιος είσαι και τι καλό έχεις κάνει στη μουσική που ακούμε; Τη μουσική που αγαπάμε;
Ξέρεις, πάντα εκπλήσσομαι όταν έρχεται κόσμος και μου λέει «Εσύ έφτιαξες τη μουσική μου»! Κι εγώ σκέφτομαι «Τι λέει τούτος εδώ, μωρέ»; Γιατί όταν εγώ σκέφτομαι το ποιος θα μπορούσε να επηρεάσει μια γενιά, σκέφτομαι τους Beatles – γιατί αυτοί άλλαξαν τα πάντα, ακόμα και τον τρόπο ντυσίματος και κουρέματος! Σκέφτομαι τους Rolling Stones, γιατί αυτοί άλλαξαν το Rock’n’Roll και μετά σκέφτομαι πιο πίσω. Άνθρωποι σαν το Little Richard, οι οποίοι άλλαξαν τον κόσμο τη δεκαετία του ‘50. Και σήμερα ένα εικοσάχρονο παιδί έρχεται και μου λέει «Ο μπαμπάς μου με έμπασε στη μουσική σου»! Είναι εκπληκτικό το πώς η μουσική επηρεάζει τους ανθρώπους, εγώ όμως δεν βλέπω να το κάνει η μουσική μου αυτό. Για μένα… Δεν είμαι τόσο σημαντικός… Είμαι απλά ένας τύπος από μια ακόμα μπάντα. Αν ήμουν ο John Lennon, θα έλεγα «Ναι, είμαι ο John Lennon»! Δεν είμαι όμως. Είναι όμως φοβερό όταν μου λένε τέτοια, το θεωρώ σαν κάτι το πολύ κολακευτικό. Με στέλνει! «Τι είναι αυτά που μου λέτε»; (γέλια)
Πάντα ήθελα να στο ρωτήσω αυτό. Πώς και διάλεξες να εμφανίζεσαι με κοστούμι;
Το κοστούμι; Πριν πάω στους Rainbow μου άρεσε πολύ η μουσική της δεκαετίας του ’50 και όλα αυτά που έκανε ο Buddy Holy… Αυτή τη μουσική μου άρεσε να ακούω! Και το κοστούμι είναι κάτι που επίσης μου άρεσε και κάποια στιγμή συνέβη…
Φοράς κοστούμια και εκτός σκηνής;
Ναι, ναι, συνέχεια! Εκτός από τις μουσική και τις ταινίες του ’50, μου αρέσουν και το πώς έδειχναν τότε οι άνθρωποι! Και όταν ζούσα στο Λονδίνο και το Punk είχε ξεκινήσει, με τα σκισμένα τζιν και τα σκισμένα μπλουζάκια, εγώ ήθελα να κάνω κάτι διαφορετικό. Όλα μου τα πουκάμισα τα έφτιαχνα σε ράφτη και τα έκανα σύμφωνα με τη μόδα του ’50, όπως και όλα μου τα ρούχα…
Δημιουργείς μουσική όλη σου τη ζωή. Τι είναι λοιπόν η μουσική για σένα; Το καταφύγιό σου, η διαφυγή σου προς έναν καλύτερο κόσμο…
Για μένα, ναι, είναι κάτι σαν να δραπετεύω. Παίζω κιθάρα κάθε μέρα. Όταν κάνω μουσική, είμαι σε έναν άλλο κόσμο. Όταν γράφω στίχους, το κάνω σαν να γράφω έκθεση. Μου αρέσουν οι ιστορίες, οι πραγματικές ιστορίες. Δεν μου αρέσει το φανταστικό τόσο πολύ. Οι τραγουδοποιοί της Country το κάνουν αυτό, εκείνοι γράφουν ιστορίες. Θέλω να κάνω πραγματικά τραγούδια και όχι fantasy. Δεν θέλω να αναφέρομαι σε δράκους και μπουντρούμια. Είδα την πρώτη μου συναυλία όταν ήμουν επτά ετών. Τραγουδάω από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Γράφω μουσική, ξέρω κάθε συγχορδία που υπάρχει στην κιθάρα… Ναι, τώρα σου κάνω φιγούρα! (πολλά γέλια) Κατάλαβα πόσα πολλά πράγματα υπάρχουν στη μουσική. Έχω παίξει Jazz… Οι Beatles επηρεάστηκαν από τα μιούζικαλ, από τη Jazz… Πάντα υπάρχει κάτι καινούργιο στη μουσική!
Κώστας Κούλης
This is actually your first time in Greece, right?
Yeah, I’ve never been here before… We just landed… this morning, this afternoon, whatever… I’m kinda jetlagged and I don’t know where we are, I just got out of bed (loughs)… but it’s gonna be really interesting…
Yeah, I’ve never been here before… We just landed… this morning, this afternoon, whatever… I’m kinda jetlagged and I don’t know where we are, I just got out of bed (loughs)… but it’s gonna be really interesting…
So, this is going to be a best-of setlist…
Yes, there’s gonna be stuff from MSG, stuff from Alcatrazz, obviously there’s gonna be stuff from Rainbow and some of my solo stuff from earlier on, so it’s gonna be every song that people will be able to sing along with me, like a karaoke time if you want. We had a really good time with the other audiences, it’s a good mix of songs.
We’ll go back to the album that you’ve released last year. “The Book”. What’s the feedback so far?
The feedback’s been great! The album went to the No 1 of the Burrn magazine in Japan, we’ve had great reviews and a lot of people told that if this album was the third or fourth Alcatrazz album, this is the album that should have been there, years ago. It sounds modern, it’s got a modern twist to it, so it sounds “updated”.
So, do you think that since the album went that well and that you really liked it, that you will revert with a second album next year or the year after that?
Well, there’s gonna be a second album, with this band. I think we have to stick to the same formula that we have right now. I always wanted to do something a little bit unexpected, you know… But the problem is that if you do that, some people will tell you “What the hell are you doing”? The music for the next album, for the GB band has to be in the same genre… There’s a thing I always wanted to do. To have an album, R’n’B, Jazz, sort of Pop if you will, a real mixture, but at the moment I don’t think I can do that. I think we have to stick at what we are good at. (laughs) And if this works, we’ll do something else. Maybe, along the line, we’ll do an album just for ourselves, to demonstrate what musical challenge we have…
People will love it. If you do a Jazz thing…
Yeah! I love Jazz, I love Ella Fitzgerald, people who make good Jazz, Ray Charles… That is my kind of thing. Apart from loving Pop music very much. But I also love Hard Rock ‘n’ Roll. So sometimes it’s hard to go like “Can I get on that stage and do something else”? This is what people want to hear. So if they want to hear Hard Rock from me and my band, that’s what they’ll get!
But in the back of your mind there is always the thought of making an album with all the genres…
Yeah… I’ve got lots of music that people never even heard. I’ve been writing over the past ten years but nobody has heard it. And one day, when we’ll be able to do it, we’ll do an album separate from this.
Have you ever tried to pass one of those songs to the setlist. Rehearse it and include on the setlist…
Well, it has happened in the past. In Rainbow we did a Jazz tune, out of nowhere. That was a long time ago. We did something which was totally not Rainbow! Because Ritchie would say “Why don’t we do this like that”? And we played it and we were surprised because we had done this song in rehearsals, we never really played it live and once we decided to play it! (laughs) It worked but what I want to do in this tour eventually is to do a tribute to Chuck Berry. He was one of my heroes, his lyrics are so great, his songs have all this melody and his stories are fantastic! The words are so poetic! I would like to do a tribute to him, to say “Thank you” to everybody I know, who’d get me to the Rock’n’Roll business. From the Beatles, the Stones, everybody…
Maybe next week?
Maybe… If we can rehearse and it sounds well…
Of all the guitarists you have played with… Who was the best person to communicate with?
The best person… Probably… I would say between Ritchie and Steve… They were friendly and talkative and we could actually make music together, with those two guys. With Yngwie… when he first joined the band, he was cool, he was okay. An eighteen years old kid… and very hungry. He wanted to do something that would be worthwhile. But as his career progressed he became more “I don’t need you guys. I’m Yngwie Malmsteen”… We could see that one day he would leave the band. He did and he did well. He was very successful with the stuff he played. But… Yngwie is very much alone…
You know, I was watching the “God Blessed Video” video, I realized you have something of an actor in you… and that you might consider doing a music performance that will include the essence of acting.
(laughs) Yeah, if the opportunity came along… Absolutely, why not?
Like a musical…
Yeah… You know, years ago people always said to me “You should do Jesus Christ Superstar”… I was actually given the job to do some of this stuff. But when I got to the rehearsals… I felt “This isn’t me”! I don’t get into musicals and such… But I love the idea of a movie. In fact we are doing something now that could possibly be a movie… we are writing music, recording…
With which band?
Well, it’s not my band. But we working for a movie that will possibly come out… But we don’t actually know what is gonna happen. These projects come along all the time. Somebody writes a whole bunch of songs, they will send it to you and say “This is gonna be a movie one day, can you play this character”? It has happened to me… I don’t know how many times over the past twenty years… And somehow these things go away and you never hear from them again.
So, between all these things that happen and the things you do as an artist… do you ever have time for you?
Well… (laughs) not always. Probably when we get home, there’s gonna be a bit of time but there’s always something else to do… And sometimes it’s frustrating and annoying because it gets in the way of who you really are. There will be sometime time coming up but I don’t see it in a couple of weeks or in a couple of months or in a couple of years! We are working on making this band – hopefully – more well-known and a better band. We now have Jimi Waldo (e.n. keyboards – also in Alcatrazz) in the band, which I know for forty years now… He’s a good addition to the band… Hopefully this band will stay together cuz not a lot of bands do that… It’s always a project, it’s not always a band… But I think these guys will stay with me. Are you with me? (e.n. Graham asks Beth-Ami Heavenstone, the bass guitarist of the band and she goes “I’m not going anywhere”! Big laughs) We are building it… It’s a baby now, so nobody knows what the hell it is… I’m really happy with what’s happening right now, it’s really good and I don’t say that very often.
Do you ever take the time to think… just for a glimpse, just for two seconds… who you are in this music and what you have contributed to this music? The music we love?
Well, I’m always surprised when people come up to me sometimes and say “You built my music” and I’m like… “What the hell is he talking about”? Because when I think of someone influential to a generation, I would think of the Beatles – they changed everything! I would think of the Rolling Stones, who changed Rock’n’Roll and then I would go back further. People like Little Richard, who changed the world in the 50’s. And today a twenty-year-old comes to me and says “My dad got me into your music”! It’s incredible how music can influence people but I don’t see how my music can do that. To me… I’m not that important… I’m just another guy with another band. If I was John Lennon, I’d say “Yeah, I’m John Lennon”! But I’m not. But it’s surprising when people say that to me, it’s very flattering. It blows me away! “What the hell are you talking about”? (laughs)
I always wanted to ask you this. How did you choose the suit?
The suit? Before joining Rainbow I very much liked 50’s music and what Buddy Holy did and all that… That was my kind of music! And the suit thing was something I liked and it happened…
You wear a suit off stage, too?
Yeah, yeah, all the time! I like 1950’s music and movies and I like 1950’s looks! And when I was living in London and the Punk thing started to happen, with the rip jeans and the rip shirt, I wanted to do something different. I had all my shirts made like in the 50’s and things like that. I had a tailor make my clothes like that…
You’re doing music your whole life. What does it mean to you? Is it your shelter, your escape to a better world…
For me yes, it’s pretty much an escape. I play the guitar every day. When I go there, I’m in another world. When I write lyrics, I do it like I do reports. I like stories, real stories. I don’t like fantasy that much. Country music songwriters do that, they write stories. I like to make real songs, not fantasy songs. Not about dungeons and dragons. I’ve seen my first concert when I was seven. I’m always singing. I’m writing music, I know every chord there is to know on the guitar… well, I’m showing off now! (laughs) I realized how much there is in music. I’ve played Jazz… The Beatles got their influence by musicals, using Jazz music… There is always something new in music!
Costas Koulis
Very special thanks to Alex Politis for arranging this interview and the might Crow Club team for the hospitality.
