Συνέντευξη με τον Παύλο Συνοδινό
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Συνεντεύξεις
- Δημοσιεύθηκε : Πέμπτη, 31 Μαϊος 2018 00:56
Ο Παύλος Συνοδινός, ο μουσικός με τις σωρό εμφανίσεις σε συναυλίες, δίσκους και συνεργασίες, κυκλοφορεί ένα βιβλίο-άλμπουμ. Το “Status Update (2019)” αποτελεί μία μουσική διαδρομή, παρέα με σκέψεις, λέξεις, εμπειρίες και όλα αυτά που θα θέλαμε να πούμε αν μπορούσαμε να τα πούμε τόσο καλά και τόσο μελωδικά. Ήλθαμε σε επικοινωνία με το σπουδαίο καλλιτέχνη, ο οποίος μας μίλησε για τη δουλειά του, για το καινούργιο του «παιδί», για τη μουσική, τις εικόνες, τις άναρθρες και έναρθρες εκδηλώσεις του λόγου και τα πατήματα του τελευταίου στο πεντάγραμμο. Πολλά ευχαριστώ στη Μαρίκα Αρβανιτοπούλου, η οποία φρόντισε να πραγματοποιηθεί αυτή η συνέντευξη.
Πώς σκέφτηκες να κυκλοφορήσεις μαζί βιβλίο και άλμπουμ; Τι ήταν αυτό που σε ώθησε προς εκείνη την κατεύθυνση;
Μια κάποια αντανακλαστική μου προδιάθεση να σπάω όσο μπορώ τους κανόνες υποθέτω. Σε ευχαριστώ για αυτήν την ερώτηση. Θα πρέπει να πω ότι η τελική σύλληψη και διαμόρφωση έγινε σχεδόν στο τελικό στάδιο. Ένα παρατεταμένο χρονικό διάστημα ‘ξηρασίας’ με έβαλε σε σκέψεις για το τι είναι πια η μουσική, ο δημιουργός, ο καλλιτέχνης και ποιους καινούριους τρόπους βρίσκει ώστε να συνεχίζει να υπάρχει μέσα σε μια τόσο ισοπεδωτική εποχή όπως αυτή που διανύουμε. Πέρασα από πολλές σκέψεις, που μια περίληψή τους θα έλεγε πως ένας δημιουργός ίσως οφείλει να είναι πολύ περισσότερα πια από απλά καλλιτέχνης. Ή έστω ένας καλλιτέχνης να σπάσει τα σύνορα της τέχνης του, ώστε να γίνουν εκ νέου ζυμώσεις. Με άλλα λόγια, το ένιωσα σαν μονόδρομο το να πλαισιώνεται η μουσική μου από λόγο, από εικόνα, από πολιτική και από συναίσθημα όχι όμως στυλιζαρισμένο κινηματογραφικό, αλλά απλό, ζεστό, της καθημερινότητάς μας. Ένιωσα πως η μουσική με τον κανονικό της τρόπο, οι δισκογραφικές, τα δισκοπωλεία που δεν υπάρχουν πια και τα ραδιόφωνα όπως τα ξέρουμε σήμερα δε με χωρούσανε και για χάρη ίσως της αγαπημένης μου μουσικής έψαξα πιο εναλλακτικούς τρόπους να την πλαισιώνω.
Το δελτίο τύπου μιλάει για κεφάλαια ηλεκτρονικής ποίησης. Εσύ πώς θα το παρουσίαζες;
Η μουσική αλλάζει, εξελίσσεται, προοδεύει μέσα από τις καλές και τις κακές στιγμές της. Έτσι και η ποίηση. Ίσως αν σκρολάρεις από βαρεμάρα τον τοίχο σου στο facebook ένα μεσημέρι, μέσα στις καθημερινές διαδικασίες σου να μην το νιώσεις, όμως ίσως το ίδιο βράδυ η ίδια αυτή κίνηση στο κινητό ή στο τάμπλετ και ανάλογα με την ψυχολογία που βρίσκεσαι αλλά και τις επιθυμίες, τα συναισθήματα και τα πάθη σου, θα σου αποκαλύψει ένα κολάζ από ποίηση. Μια άλλη ποίηση ίσως από αυτή που ξέρουμε, αλλά έχει και αυτή το συναίσθημά της. Τα status των διαδικτυακών σου φίλων (ή εχθρών), οι ζωές τους, τα γούστα τους. Είναι ένα ψυχρός ψηφιακός τοίχος, που όμως έχει ζωή και αναπνέει. Και μάλιστα ίσως πίσω από την ασφάλεια του πληκτρολογίου να αποδίδεται και μεγαλύτερη ειλικρίνεια σε αυτά τα συναισθήματα σε σχέση με τις μάσκες που φοράμε στην καθημερινότητα. Μάθαμε έτσι το βιώνουμε έτσι. Προσπαθώ λοιπόν και καμιά φορά βρίσκω την ομορφιά μέσα σε αυτό και το ονομάζω και αυτό ποίηση.
Η μουσική αλλάζει, εξελίσσεται, προοδεύει μέσα από τις καλές και τις κακές στιγμές της. Έτσι και η ποίηση. Ίσως αν σκρολάρεις από βαρεμάρα τον τοίχο σου στο facebook ένα μεσημέρι, μέσα στις καθημερινές διαδικασίες σου να μην το νιώσεις, όμως ίσως το ίδιο βράδυ η ίδια αυτή κίνηση στο κινητό ή στο τάμπλετ και ανάλογα με την ψυχολογία που βρίσκεσαι αλλά και τις επιθυμίες, τα συναισθήματα και τα πάθη σου, θα σου αποκαλύψει ένα κολάζ από ποίηση. Μια άλλη ποίηση ίσως από αυτή που ξέρουμε, αλλά έχει και αυτή το συναίσθημά της. Τα status των διαδικτυακών σου φίλων (ή εχθρών), οι ζωές τους, τα γούστα τους. Είναι ένα ψυχρός ψηφιακός τοίχος, που όμως έχει ζωή και αναπνέει. Και μάλιστα ίσως πίσω από την ασφάλεια του πληκτρολογίου να αποδίδεται και μεγαλύτερη ειλικρίνεια σε αυτά τα συναισθήματα σε σχέση με τις μάσκες που φοράμε στην καθημερινότητα. Μάθαμε έτσι το βιώνουμε έτσι. Προσπαθώ λοιπόν και καμιά φορά βρίσκω την ομορφιά μέσα σε αυτό και το ονομάζω και αυτό ποίηση.
Πώς τέμνονται η μουσική με τις εικόνες; Είναι το βιβλίο στην ουσία ένα πολυπολιτισμικό βίντεο;
Είναι μια αντίστροφη διαδικασία θα έλεγα. Εικόνες, ήχος και λόγος προσφέρονται σε κορεσμό κάθε μέρα στις οθόνες μας. Όλο αυτό το κολάζ το ‘φωτογραφίζω’ ακινητοποιημένο σε χαρτί, σαν γυρνάω πίσω το χρόνο και μάλιστα χωρίς την ευκολία να πάμε εύκολα παρακάτω. Κάποτε τα γράμματα μεταξύ εραστών έκαναν μήνες και χρόνια καμιά φορά να φτάσουν στον παραλήπτη. Έτσι καθόντουσαν και παρατηρούσαν την παραμικρή λεπτομέρεια. Από το κείμενο, το γραφικό χαρακτήρα και πιθανόν μια ασπρόμαυρη φωτογραφία. Το σκεπτόντουσαν και κυρίως βιώνανε τα συναισθήματα αυτής της επικοινωνίας πολλαπλάσιες φορές από ό,τι εμείς σήμερα. Σε όλο αυτό το πλαίσιο και η μουσική που τόσο αγαπάμε έχει απαξιωθεί λόγω ταχύτητας. Αυτή η ακινητοποίηση που προσπαθώ να πετύχω εμπεριέχει με την καλή έννοια και έναν εκβιασμό, ο αναγνώστης να χαζέψει τις λεπτομέρειες, τα λάθη της σκέψης μου, τα συντακτικά και τα ορθογραφικά πχ και ταυτόχρονα να ακούσει με την αντίστοιχη χαμηλή ταχύτητα και τα τραγούδια μου. Για αυτό και το cd. Ώστε να μην καταπέσουμε με τη πρώτη κιόλας φορά στην ευκολία του youtube.
Περιγράφονται ιστορίες από τις μουσικές σου περιπέτειες; Τις ηχογραφήσεις, τις συναυλίες… Τα έχεις εντάξει και εκείνα;
Ναι, αναγκαστικά. Είναι ουσιαστικά ένα προσωπικό λεύκωμα που πιστεύω πολλοί θα αισθανθούν κοινά συναισθήματα, σκέψεις και αναμνήσεις, όσο προσωπικό μου και να είναι. Είναι σε κοινό πεδίο όλα αυτά. Στην Ελλάδα, στην Αθήνα, σε ένα τοίχο ψηφιακό στο messenger. Σχεδόν όλοι ακούμε τον ίδιο ήχο όταν παίρνουμε ένα μήνυμα από τον αγαπημένο μας. Μέσα όμως στο προσωπικό πλαίσιο αυτού του βιβλίου, η μουσική και οι δραστηριότητές της δεσπόζουν όπως δεσπόζουν και στη ζωή μου. Συναυλίες, ηχογραφήσεις, αφίσες, είναι η ραχοκοκαλιά του χρονικού διαστήματος που καταγράφεται και είμαι τόσο χαρούμενος για αυτό, καθώς προσθέτουν εύκολα πολύ χρώμα μέσα σε όλα τα άλλα συνήθως άσχημα που τρέξανε όλο αυτόν τον καιρό.
Υπήρξε κάτι που σε προβλημάτισε κατά τη διάρκεια της συγγραφής και της «συσκευασίας»; Υπήρξε κάτι που σε ενθουσίασε περισσότερο κατά τη διαδικασία;
Πέρασα κύματα αποφάσεων και αναιρέσεων για το πόσο εξωστρεφής θα έπρεπε να είναι όλη αυτή η δουλειά. Η εμπορικότητα η λεγόμενη. φοβόμουν μην το κάνω δύσκολο. Επίσης η ομοιομορφία. Έχω την τάση να θέλω να καταπιάνομαι με πολλά. Κάτι που ίσως είναι εναντίον σε ένα συμπαγές αποτέλεσμα. Παρόλα αυτά, προχωρούσα με υπομονή, να δω τι θα αρχίσει να διαμορφώνεται. Κάποια στιγμή αποφάσισα να κάνω ό,τι αγαπούσα και με φώτιζε η στιγμή, πιστεύοντας πως ένας άνθρωπος είμαι, όσο πιο αληθινός τόσο πιο συμπαγής και η πρότασή μου. Άργησε, άλλα ήρθαν δυο στιγμές που όλα αυτά ως δια μαγείας λύθηκαν. Η πρώτη όταν ολοκληρώναμε το mastering με το Γιάννη Παξεβάνη, με την πολύτιμή βοήθεια του οποίου πετύχαμε ένα αποτέλεσμα που την ίδια στιγμή διαφέρει αλλά και τα χωράει όλα. Η δεύτερη, όταν πήρα το πρώτο δείγμα του βιβλίου από το Βασίλη Γραμμέλη στις εκδόσεις ΚΨΜ, που με τιμούν με την υπέροχη έκδοση που μου κάνουν και έπιανα στα χέρια μου με υπόσταση όλη αυτήν την άχαρη ψυχρή γραφιστική δουλειά που είχα κάνει και δεν μπορούσα καν να φανταστώ πως μπορεί τελικά να είναι τόσο ‘ζεστό’.
Πέρασα κύματα αποφάσεων και αναιρέσεων για το πόσο εξωστρεφής θα έπρεπε να είναι όλη αυτή η δουλειά. Η εμπορικότητα η λεγόμενη. φοβόμουν μην το κάνω δύσκολο. Επίσης η ομοιομορφία. Έχω την τάση να θέλω να καταπιάνομαι με πολλά. Κάτι που ίσως είναι εναντίον σε ένα συμπαγές αποτέλεσμα. Παρόλα αυτά, προχωρούσα με υπομονή, να δω τι θα αρχίσει να διαμορφώνεται. Κάποια στιγμή αποφάσισα να κάνω ό,τι αγαπούσα και με φώτιζε η στιγμή, πιστεύοντας πως ένας άνθρωπος είμαι, όσο πιο αληθινός τόσο πιο συμπαγής και η πρότασή μου. Άργησε, άλλα ήρθαν δυο στιγμές που όλα αυτά ως δια μαγείας λύθηκαν. Η πρώτη όταν ολοκληρώναμε το mastering με το Γιάννη Παξεβάνη, με την πολύτιμή βοήθεια του οποίου πετύχαμε ένα αποτέλεσμα που την ίδια στιγμή διαφέρει αλλά και τα χωράει όλα. Η δεύτερη, όταν πήρα το πρώτο δείγμα του βιβλίου από το Βασίλη Γραμμέλη στις εκδόσεις ΚΨΜ, που με τιμούν με την υπέροχη έκδοση που μου κάνουν και έπιανα στα χέρια μου με υπόσταση όλη αυτήν την άχαρη ψυχρή γραφιστική δουλειά που είχα κάνει και δεν μπορούσα καν να φανταστώ πως μπορεί τελικά να είναι τόσο ‘ζεστό’.
Σκοπεύεις να παρουσιάσεις το βιβλίο και το άλμπουμ σύντομα; Ποια είναι τα πλάνα σου γι’ αυτό;
θα αφήσω το καλοκαίρι να κυλήσει με το βιβλίο κυρίως σε πρώτο πλάνο. Αναγνώστες και ακροατές, αλλά κι εγώ μαζί τους, να μάθουμε και να βιώσουμε καλύτερα το τι ακριβώς είναι αυτός ο κόσμος που προσπάθησα να αποτυπώσω. Το Φθινόπωρο θα ενεργοποιήσω τα όπλα μου, που είναι αυτό που ξέρω να κάνω πιο καλά, δηλαδή τη μουσική. Θα κουρδίσω τις κιθάρες μου κι εμένα μαζί, με τους καλούς μου φίλους που είναι στη μπάντα και παίξανε και στο δίσκο. Θα βγούμε να πούμε δυνατά αυτήν την πανκ ροκ ατμοσφαιρική ψηφιακή ποίηση στα live μας. Εκεί τότε θα γίνει και η παρουσίαση με τον τρόπο που θα επιθυμούσα.
Στη σκηνή πότε θα σε ξαναδούμε; Τι ετοιμάζεις για το καλοκαίρι;
Στις 4 Ιουνίου, ημέρα Δευτέρα, θα παίξω στο βιβλιοπωλείο των εκδόσεων ΚΨΜ για πρώτη φορά μόνος μου, με την ηλεκτρική μου κιθάρα. Θα είναι ένα και μοναδικό live της μια ώρας σε ατμοσφαιρικούς ρυθμούς. Θα παιχτούν κομμάτια δικά μου από τις τρεις πια δισκογραφικές δουλειές μου και όλο αυτό θα γίνει στο πλαίσιο εκδηλώσεων για τα δεκαπέντε χρόνια των εκδόσεων ΚΨΜ. Κάποιες συναυλίες επίσης σε ανοιχτούς χώρους και φεστιβάλ όπως το φεστιβάλ στα Μάταλα στις 23 Ιουνίου και το street festival στο Ηράκλειο στην Κρήτη στις 4 Ιουλίου, με την μπάντα μου αυτή η φορά σε πλήρη παράταξη σε μια πρόγευση των live του χειμώνα.
Τι σου αρέσει περισσότερο στη μουσική, στο χώρο που δραστηριοποιείσαι; Τι σε απωθεί περισσότερο;
Θα απαντήσω ελαφρώς επιθετικά. Σε ένα θυμωμένο status που πόσταρα κάποτε μια νύχτα και φωτογράφησα και μετέφερα στο χαρτί του status update 2019 λέει: “Προς πάσα κατεύθυνση… όσοι φοβάστε να είστε ο εαυτός σας, μην κριτικάρετε αυτούς που προσπαθούνε να είναι… υπάρχουν χιλιάδες καινούριοι κόσμοι να χτίσουμε”. Μου αρέσει να ανακαλύπτω ανθρώπους και ομάδες που τολμάνε να διαφέρουν. Ακόμα κι αν πολλές φορές τυχαίνει να μην είναι του γούστου μου. Σε μια εποχή τέτοια που η μουσική και η τέχνη θεωρούνται πολυτέλεια, νιώθω ότι το προσωπικό μου γούστο, ίσως και όλων μας, έρχεται σε δεύτερη μοίρα. Νιώθω σαν πολιτικό και κοινωνικό μου καθήκον να σκέφτομαι έτσι ώστε να αλλάξει, να ανατραπεί όλο αυτό το μαύρο σύννεφο από πάνω μας. Ο τρόπος πιστεύω, εκτός από τις προσωπικές προσπάθειες του καθενός μας, επαγγελματικές και καλλιτεχνικές καλή ώρα, είναι και το να ανακαλύπτω και να επιβραβεύω ότι προσπαθεί να μην είναι μια από τα ίδια. Να μην φοβάμαι την διαφορετικότητα και κυρίως την ανωνυμία του. Μακάρι να προσπαθούσαμε όλοι να διαφέρουμε και να μας άρεσε η διαφορετικότητα των άλλων. Μέσα σε αυτή τη σκέψη, όπως είναι λογικό με απωθεί - πολύ σωστή επιλογή της λέξης - το να νιώθω ότι κάτι τέτοιο δε συμβαίνει. Με απωθεί αυτή η πίστη που έχουν οι άνθρωποι ότι θα τους φέρει γρήγορο κέρδος το να πορευτούν σε ήδη ανοιγμένους περπατημένους δρόμους. Μια αντίληψη που δεν έχει επαληθευτεί ποτέ.
Κώστας Κούλης
Οι ψηφιακές ιστορίες που διηγείται ο Παύλος Συνοδινός ή ένα προσωπικό soundtrack με τον τίτλο status update 2019
Εντεκα μικρά κεφάλαια. Εντεκα μικρές ιστορίες. Που συνοδεύονται από μουσική με νότες που έρχονται από ένα μουσικό σύμπαν που τα χωράει όλα.
Το ροκ, το έντεχνο, την κλασική μουσική και το δημοτικό ακόμη.
Ο μουσικός Παύλος Συνοδινός τολμάει στη γλώσσα που μιλάει και βρίσκει την ταυτότητα του σε μουσικούς δρόμους άλλοτε ατμοσφαιρικούς κ άλλοτε vintage σχεδόν punk, άλλοτε γνώριμους κι άλλοτε όχι, θέλοντας να επικοινωνήσει μαζί μας χωρίς likes και emoticons.
Τριάντα σχεδόν χρόνια και κάτι, από τον Κολωνό σε όλη την Αθήνα μέσω το Πειραματικού Μουσικού Γυμνασίου Λυκείου Παλλήνης (ή απλά μουσικού σχολείου) και ξανά εκεί με μικρές στάσεις, στο Βερολίνο, την Κρήτη, τον Πειραιά κ τη Θεσσαλονίκη.
Τον έχουμε ξανά συναντήσει σε άλλες μουσικές διαδρομές από τις δυο προηγούμενες δισκογραφικές δουλειές του «Μικρές Ελπιδες» (Lyra2010) και «Greeklish Babylon” (Antart productions2012) αλλά κ σαν ηλεκτρικό κιθαρίστα δίπλα στον Απόστολο Ρίζο, τη Νατάσσα Μποφίλιου και τον Γιάννη Χαρούλη.
Εντεκα μικρές ιστορίες φωτογραφημένες από το δικό του ψηφιακό σύμπαν έγιναν βιβλίο και cd σε μια παραγωγή που συνυπογράφει με τον Γιάννη Παξεβάνη με απόλυτη συνειδητοποίηση του ρομαντισμού του γιατί αν μπορούσε ο Παύλος Συνοδινός θα ήταν ήρωας σε ρομαντική ταινία που νικάει τον κακό και ελευθερώνει το κορίτσι.
''Ηλεκτρισμός, αφηγείται ο ίδιος, και φανταχτερές ιστορίες ψηφιακές μέσα σε φτωχογειτονιές. . Status σε τοίχους φωτεινούς κ λευκούς μέσα στη νύχτα . Status οργισμένα, ερωτευμένα, μοναχικά κ χαρούμενα πότε πότε, καλλωπισμένα με μια φωτό που μόλις τραβήξαμε στη κίνηση ή τη θάλασσα ή ένα αγαπημένο τραγούδι από το YouTube. Άλλα καταγράφουν μια μεγάλη στιγμή, άλλα απλά την κάθε μέρα. Κάποια από αυτά μένουν σκέτα σλόγκαν κ άλλα νέα τραγούδια. Ένα προσωπικό soundtrack που γίνεται κοινό για όλους μας μιας κ είναι παράλληλη αυτή η διαδρομή αναμετρώντας την αποδοχή μας σε emoticons κ favourites .Σαν ένα ροκ χωρίς πατρίδα σαν ένα ροκ που μας αφορά όλους''.
Βιβλίο και cd συνυπήρχαν και τώρα η γέννηση τους συμπίπτει.
Οι εκδόσεις ΚΨΜ ανέλαβαν την έκδοση του βιβλίου και του cd που σύντομα θα βρίσκεται στις προθήκες των βιβλιοπωλείων .
Η έκδοση αυτή δεν ξεκινά από το διαδίκτυο.
Βιβλίο και cd συνυπήρχαν και τώρα η γέννηση τους συμπίπτει.
Οι εκδόσεις ΚΨΜ ανέλαβαν την έκδοση του βιβλίου και του cd που σύντομα θα βρίσκεται στις προθήκες των βιβλιοπωλείων .
Η έκδοση αυτή δεν ξεκινά από το διαδίκτυο.
Το βιβλίο και το μουσικό CD κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΚΨΜ σε συνεργασία με τη "Γέφυρα Πολιτισμού 440 Hz". περιέχει μουσικό CD με 11 τραγούδια.
Joomla Social by OrdaSoft!
