Συνεντεύξεις

loogoo

Πάνος Παπαπέτρος - Η συνέντευξη

Πληροφοριακά Στοιχεία
Κατηγορία: Συνεντεύξεις
Δημοσιεύθηκε : Τετάρτη, 11 Μαρτίου 2020 21:33
 
Από το Moore … Στον Πάνο!

   Ο Πάνος Παπαπέτρος συγκαταλέγεται στις πρόσφατες γνωριμίες μου, μετά την επιστροφή μου στα εγκόσμια (βλ. 2014). Το γνώρισα μέσω της μουσικής του και δεν άργησε η στιγμή της κατ’ ιδίαν συνάντησής μας, σε μια συναυλία της μπάντας του, της οποίας δηλώνω πλέον ένθερμος οπαδός (σιγά το νέο, θα μου πείτε), των Noely Rayn. Ένας άνθρωπος υψηλού επιπέδου, τόσο μουσικά όσο και πνευματικά, αλλά ταυτόχρονα τόσο χαμηλών τόνων, συνεσταλμένος, που αποφεύγει τα πολλά λόγια και τις κορώνες, κάτι που οι περισσότεροι αναλωνόμαστε καθημερινά, ασχολούμενος μόνο με πράγματα (που ο ίδιος θεωρεί και είναι) σημαντικά. Με καταγωγή από καλλιτεχνική φλέβα, συνεχίζει την παραγωγή τέχνης με αμείωτο ρυθμό από το μετερίζι του δημιουργού, αλλά και του «τιμητή» ενός άλλου τεράστιου καλλιτέχνη, που δεν βρίσκεται πλέον ανάμεσά μας, του Gary Moore. Μια τέτοια εκλεπτυσμένη φυσιογνωμία, δεν θα μπορούσε παρά να μου χαρίσει μια κουβέντα υψηλού επιπέδου. Διάλεξα λοιπόν να κουβεντιάσω μαζί του επί παντός επιστητού και ταυτόχρονα να του ζητήσω να μας παρουσιάσει ο ίδιος τα κομμάτια του νέου άλμπουμ, ένα προς ένα, πράγμα και το οποίο έκανε με φοβερή συνέπεια και τον ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου για τον κόπο και το χρόνο που ξόδεψε. Γι’ αυτό και η συνέντευξη είναι βασισμένη στους τίτλους των τραγουδιών. Κυρίες και κύριοι, ο Πάνος «Moorepanos»!
 
panos2014ab
 
No more: Τι είναι αυτό που δεν αντέχεις άλλο στη σημερινή ελληνική κοινωνία αλλά και την παγκόσμια;
Πολλά πράγματα δεν αντέχω… Την αδικία, το ψέμα, τη βία, τη μιζέρια, την αυτοκαταστροφή των ανθρώπων, την κίνηση στους δρόμους… τι να πρωτοπώ, είναι τόσα πολλά. Δεν αντέχω να σκέφτομαι σε τι κόσμο θα μεγαλώνουν τα παιδιά μας και τι θα ακολουθήσει τις επόμενες δεκαετίες… Νομίζω ότι τα πράγματα γενικώς χειροτερεύουν, δυστυχώς… Παρόλα αυτά, το συγκεκριμένο τραγούδι μιλάει για το πώς πρέπει να ξεπερνάμε τα αρνητικά συναισθήματα και να κοιτάμε μπροστά… Μιλάω στον εαυτό μου και του λέω «Τέλος! Ό,τι έγινε έγινε, προχώρα μπροστά»! Σε μουσικό επίπεδο, από το πρώτο αυτό τραγούδι του άλμπουμ, φαίνεται ότι η μπάντα θέλει να αλλάξει μουσικό ύφος και να περπατήσει λίγο πιο δύσκολα μονοπάτια… η ενορχήστρωση του ντράμερ μας Άκη Γαβαλά με ανάγκασε να γράψω σε παρτιτούρα το μέρος της κιθάρας στο κουπλέ για να μπορέσω να το παίξω! Σαν σύνθεση, αποτελεί την πιο ομαδική δουλειά του δίσκου, αφού η αρχική ιδέα του Γιάννη Σίννη εξελίχθηκε από την ενορχήστρωση του Άκη, ντύθηκε με στίχους και μελωδίες του Μιχάλη και ολοκληρώθηκε με τις πινελιές των υπόλοιπων.
 
World of liars: Πολιτική και πολιτικοί. Βλέπεις κάποια διέξοδο σε αυτό το παιχνίδι; Υπάρχει ελπίδα για το μέλλον;
Όχι. Δεν υπάρχει ελπίδα. Τα ίδια και τα ίδια, εδώ και δεκαετίες... Ασχολούμαι με την πολιτική ως θεατής… σε θέατρο… γιατί περί τέτοιου πρόκειται… με τους καλύτερους ηθοποιούς… Η παράσταση συνήθως είναι δράμα, αλλά μπορεί να είναι και τρελή κωμωδία… Η πολιτική έχει πολύ ενδιαφέρον και ουσία, αλλά οι πολιτικοί την έχουν ξεφτιλίσει κι έχουν πάψει να με εμπνέουν εδώ και πολλά χρόνια... Και σε αυτό το τραγούδι φαίνεται η μουσική «μετάλλαξη» της μπάντας, με την έντονη παρουσία πανέμορφων πλήκτρων από το νέο μέλος μας, το Μάνο Γαβαλά. Το τραγούδι αυτό που έγραψε ο Μιχάλης Δανδουλάκης με βρίσκει σύμφωνο σε μεγάλο βαθμό… Σήμερα ο κόσμος είναι γεμάτος υποκρισία και ψέμα. Για αυτό και το ρεφραίν μας παρακινεί να ξυπνήσουμε! Να επαναστατήσουμε. Βέβαια, η επανάσταση γίνεται πλέον με άλλα μέσα... και πολύ εύκολα. Από τον καναπέ. Μέσω του κινητού… Είμαστε οι επαναστάτες του facebook, όπως λέει κι ένα ωραίο τραγούδι! (σ.σ. του Internet εννοεί κι εγώ εδώ κοκκινίζω!)
 
 
Try to Survive: Πόσο δύσκολο είναι να συνδυάζεις βιοπορισμό και τέχνη; Υπάρχει χώρος και για την οικογένεια και πόσος είναι τελικά;
Είναι πολύ δύσκολο, κυρίως λόγω έλλειψης χρόνου… Η τέχνη, σε κάθε μορφή της, απαιτεί πολύ χρόνο για να μπορέσεις να κάνεις κάτι όμορφο, κάτι που να έχει ουσία, κάτι που να μείνει… επίσης απαιτεί ξεκούραστο σώμα και μυαλό. Όταν δουλεύεις δέκα ώρες, μετά δεν έχει μείνει ενέργεια για την τέχνη… Μετά υπάρχει η οικογένεια, που είναι το πιο ιερό πράγμα. Για να κυκλοφορήσει το νέο μας άλμπουμ, υπήρξαν πολλές θυσίες, πολλή προσπάθεια, πολλή προσωπική δουλειά στον ελεύθερο χρόνο μας. Δυστυχώς, η ανύπαρκτη μουσική βιομηχανία αναγκάζει όλες τις νέες μπάντες να κάνουν τους μουσικούς, τους παραγωγούς, τους ηχολήπτες, τους εικονολήπτες, τους σκηνοθέτες, τους φωτογράφους, τους γραφίστες, τους μάνατζερ. Να ξέρετε ότι όταν βγαίνει ένα άλμπουμ από μπάντες σας κι εμάς, πρόκειται για ένα μικρό θαύμα! Δεν το λέω για να μας θαυμάσετε, αλλά το λέω επειδή έτσι είναι! Το συγκεκριμένο τραγούδι μιλάει βέβαια για άλλο θέμα. Μιλάει για το πώς κάποιος προσπαθεί να επιβιώσει μετά από ένα χωρισμό… το ρεφραίν έχει και μια μικρή αίσθηση του χιούμορ (ή καφρίλας;), αφού ο άντρας σχεδόν παρακαλάει τη γυναίκα για μια τελευταία νύχτα πριν όλα τελειώσουν… Το “Try to survive” είναι και το πρώτο κλιπάκι που κυκλοφορήσαμε, το οποίο φυσικά το φτιάξαμε μόνοι μας.
 
Broken Windows: Φτάνοντας σε ένα από τα hits του δίσκου, εδώ θα σπάσω την ακολουθία και θα σου ζητήσω να μας μιλήσεις για τον καινούργιο δίσκο των Noely Rayn. Τι ήθελες να βγει, αν είσαι ικανοποιημένος, ποιο σημείο του σου αρέσει περισσότερο, ποιο λιγότερο.
Ο καινούργιος δίσκος των Noely Rayn κυκλοφόρησε το Νοέμβριο του 2019, μέσω της ψηφιακής πλατφόρμας CD baby. Υπάρχει και φυσική διανομή με CD, από την ίδια την μπάντα. Θεωρούμε ότι είναι πιο ολοκληρωμένη δουλειά από το πρώτο άλμπουμ και πιο ώριμη. Στο πρώτο άλμπουμ ήμαστε πολύ επηρεασμένοι από το παρελθόν μας ως tribute μπάντα στους Thin Lizzy, με αποτέλεσμα αυτό να βγει και στις συνθέσεις μας… Τώρα ξεφεύγουμε από αυτό το στυλ και εισάγουμε νέες μουσικές πινελιές… funky, disco, country, Aor, progressive… Σε γενικές γραμμές, είμαι ικανοποιημένος, ειδικά αν σκεφτείς ότι σχεδόν όλη η δουλειά έγινε από εμάς… Όπως βέβαια λέει κι ο τίτλος… ακόμα και το τέλειο δεν με ικανοποιεί… πάντα υπάρχουν σημεία που μετά λες «Αυτό θα το έπαιζα αλλιώς», «Αυτό δεν ήταν πολύ καλό», «Εδώ κάτι με χαλάει», κτλ., κτλ. Θεωρούμε ότι όλα τα τραγούδια έχουν κάτι να πουν κι ότι δεν υπάρχουν fillers… Για αυτό κι επιλέξαμε τόσα πολλά τραγούδια να μπουν στο άλμπουμ… Το “Broken Windows” είναι ένα τραγούδι «φόρος τιμής στα 80’s», που έγραψα εγώ και είναι από τα αγαπημένα μου σημεία στον δίσκο… Είναι ένα τραγούδι που μιλάει και αυτό για χωρισμό… Σαν σύνθεση, ποτέ δεν πίστευα ότι θα γράψω ένα AOR τραγούδι, γιατί δεν είναι το στυλ μου, αλλά το συγκεκριμένο μου άρεσε αρκετά σαν ιδέα και δεν ήθελα να την εγκαταλείψω… Αφού άρεσε και στους υπόλοιπους, μπήκε στο άλμπουμ κι είναι από τα δυνατά κομμάτια, νομίζω.
 
panos2014a
 
Bleeding: Θεωρείς τον εαυτό σου ρομαντικό; Ο ερωτισμός στα τραγούδια σου προέρχεται από εμπειρίες ή από έμπνευση;
Όταν εγώ γράφω τραγούδια είναι σχεδόν πάντα εμπνευσμένα από αληθινά γεγονότα. Έτσι μόνο βγαίνει η αλήθεια. Το “Bleeding” είναι ένα πολύ όμορφο ερωτικό τραγούδι του Γιάννη Σίννη, το οποίο πέρασε από πολλά κύματα και πολλές ηχογραφήσεις, για να καταλήξει σε αυτό το άλμπουμ, σε λίγο διαφορετική μορφή από την αρχική του. Ο Άκης έβαλε loops στην αρχή, εγώ έκανα τη μετατροπία στο ρεφραίν κι ο Μιχάλης έβαλε τη φοβερή ερμηνεία… Είναι από τις ελάχιστες στιγμές του δίσκου που παίζουμε τις αγαπημένες μας δισολίες με το Γιάννη… αυτές οι δισολίες ξεκίνησαν από το 2005 και δεν ξέρω πότε θα τελειώσουν. Ειλικρινά ξεκινάνε πρώτα από την καρδιά μας και μετά καταλήγουν στα δάχτυλά μας. Το “Bleeding” είναι το πιο ήρεμο κομμάτι του δίσκου. Πάντα πρέπει να υπάρχει μια στιγμή ρομαντισμού, ερωτισμού κι ηρεμίας σε ένα δυνατό άλμπουμ…
 
69 hours: Gary Moore. Αφιερώματα, κανάλι Youtube με covers, γενικώς μια λατρεία. Μίλησέ μας γι’ αυτό. (μην γράψεις βιβλίο)
69 hours… ένα τραγούδι του Γιάννη ξανά, που λίγο ξεφεύγει σε ύφος από τα υπόλοιπα, αλλά θέλαμε και μια πιο «χύμα-πάρτα» σύνθεση μέσα στο σύνολο. Τώρα γιατί επέλεξε ο Γιάννης το συγκεκριμένο αριθμό για να μετρήσει τις ώρες του rock’n’roll… Δεν ξέρω… Ρώτα εκείνον! (γέλια) Για αυτό που με ρωτάς για το Gary Moore, θα μπορούσα να μιλάω για ώρες,.. Ο Gary είναι ό,τι καλύτερο έχω ακούσει στη ζωή μου. Το απόλυτο είδωλο της εφηβείας μου… με έχει επηρεάσει απίστευτα και νιώθω ευλογημένος που τέσσερις φορές μπόρεσα να του μιλήσω και να έχω μια μικρή προσωπική επαφή… Τους διαλόγους μας πολλές φορές τους φέρνω στο μυαλό μου λέξη-λέξη… Έχω φτιάξει ένα κανάλι στο youtube με ακουστικές διασκευές σε πολλά τραγούδια του Gary… Δεν ήθελα να παίξω ηλεκτρική κιθάρα στα τραγούδια του… Πιστεύω ακράδαντα κι είμαι χίλια τοις εκατό σίγουρος ότι ποτέ, κανένας, δεν θα μπορέσει να παίξει τα τραγούδια του όπως αυτός. Εγώ λατρεύω την ακουστική κιθάρα κι έκανα πράξη την ιδέα μου να κάνω acoustic covers. Το κανάλι έχει πάει πολύ καλά και δέχομαι πολύ όμορφα σχόλια από όλο τον κόσμο… Μετά το θάνατο του Gary, ένα μεγάλο μου όνειρο ήταν να τολμήσω να κάνω ένα live αφιέρωμα σε αυτόν. Παρέα με το Γιάννη Σίννη ξεκινήσαμε αυτή την "τρελή" ιδέα. Με τη βοήθεια πολλών καλών φίλων καταφέραμε να οργανώσουμε τρία μεγάλα αφιερώματα στο Gary και να ζήσουμε μοναδικές στιγμές, με τη συμμετοχή σπουδαίων μουσικών της Ελλάδας, αλλά και συνεργατών του ίδιου του Gary από το εξωτερικό. Μέσα από αυτό το project είχαμε την τύχη να γνωρίσουμε έναν από τους καλύτερους Έλληνες ντράμερ, τον Άκη Γαβαλά, ο οποίος «έδεσε» με το team και πλέον είμαστε κολλητοί φίλοι και είμαστε μαζί σε όλα τα μουσικά μας project.
 
panos2014
 
Waiting: Τι μπορεί να περιμένει ένας καλλιτέχνης - μουσικός που ζει σε αυτή τη χώρα σαν εξέλιξή του; Μπορεί να ζήσει από την τέχνη του;
Μάλλον θα αστειεύεσαι…. Εδώ αυτοί που παίζουν λαϊκά δεν μπορούν να ζήσουν μόνο από τη μουσική! Είναι τραγικά τα πράγματα στην Ελλάδα, ειδικά για όσους ασχολούνται με το Ροκ. Δεν υπάρχουν χώροι για να παίξουμε. Δεν υπάρχει ακροατήριο. Δεν υπάρχουν εταιρείες... Εμείς, βγάζοντας ένα δίσκο, πιο πολύ σκεφτόμαστε το εξωτερικό σαν ακροατήριο, παρά το εσωτερικό… Το “Waiting for a magic sign” είναι ένα τραγούδι του Μιχάλη Δανδουλάκη, που μιλάει για τη δύσκολη καθημερινότητα και για αυτό το «μαγικό σημάδι» που περιμένουμε όλοι μας στη ζωή μας, που θα μας δώσει χαρά, αισιοδοξία και ελπίδα.
 
Driving Home. Η συνύπαρξη με μια άλλη καλλιτεχνική φύση είναι τόσο εύκολη όσο φαίνεται; Σε βοηθάει αυτό στην μουσική σου ενασχόληση;
Σε αυτό το τραγούδι συμμετέχει η Βίκυ Αρχοντούλη, που είναι φυσικά η γυναίκα μου και κάνει φωνητικά και σε πολλά άλλα τραγούδια του δίσκου. Είμαι πολύ περήφανος για αυτήν, γιατί έχει μια καταπληκτική φωνή, φοβερή μουσική κρίση και αντίληψη και φυσικά γιατί ομορφαίνει τη ζωή μου! Η συνύπαρξή μας, φυσικά και βοηθάει πολύ, γιατί ξέρει καλά τι σημαίνει να είσαι μουσικός και τι θυσίες απαιτεί αυτή η ενασχόληση… Δεν είναι εύκολο βέβαια… Στην καθημερινότητα μιας οικογένειας με παιδί υπάρχουν τόσα άλλα σοβαρά θέματα… Πολλές φορές ζητάω τη γνώμη της για τη μουσική μου και ξέρω ότι αυτό που θα πει θα είναι πάντα μια σωστή άποψη, γιατί ξέρει να ακούει πολύ καλά και να έχει σωστή κρίση. Το “Driving home” το έχει γράψει ο Γιάννης Σίννης και είναι από τα πολύ αγαπημένα μου τραγούδια… Είναι το κατάλληλο τραγούδι να ακούς όταν ταξιδεύεις σε μια ευθεία στην εθνική οδό, το καλοκαίρι… Θα ήθελα να τονίσω ότι την ενορχήστρωση και τις ρυθμικές ηλεκτρικές κιθάρες εδώ έχει αναλάβει ένας πολύ καλός μου φίλος, ο φοβερός κιθαρίστας και παραγωγός Γιώργος Σιμάτος, ο οποίος μας βοήθησε πολύ με το συγκεκριμένο τραγούδι και τον ευχαριστούμε θερμά.
 
panos2015
 
Lost and found: Υπήρξε περίοδος που ένιωσες απογοητευμένος από το μουσικό γίγνεσθαι της χώρας, σε φάση να τα παρατήσεις;
Η ενασχόλησή μου με τη μουσική είχε πολλά σκαμπανεβάσματα. Ένιωσα πολλές φορές “lost & found”… ειδικά η τρέχουσα εποχή είναι από τις χειρότερες… ιδανική για να απογοητευτεί ένας μουσικός. Δεν είμαι επαγγελματίας όμως, με την έννοια ότι δεν ζω από αυτό. Γιατί να θέλω να τα παρατήσω; Η μουσική μου δίνει οξυγόνο, οι πρόβες είναι η ευκαιρία να βρεθώ με τους καλύτερούς μου φίλους. Τα Live μου προσφέρουν την ανυπομονησία για «εκείνη» την ημερομηνία, οι συνθέσεις μου δίνουν την παντοτινή ευκαιρία που έψαχνα να εκφραστώ ανοιχτά και δημόσια για ότι υπάρχει στην ψυχή μου… παρόλες τις απογοητεύσεις λοιπόν, η μουσική προσφέρει πολλές χαρές σε όσους ασχολούνται με αυτήν. Το “Lost & found” το έγραψα κι αυτό σαν «σημερινό ροκ» τραγούδι. Μέσα από πρόβες και παιξίματα, κατέληξε σε ένα υβριδικό ύφος, με New rock, disco, progressive rock, soul ύφος… Μου αρέσει πολύ το αποτέλεσμα… με ανεβάζει! Η εισαγωγή είναι το ring tone στο κινητό μου! Το disco groove του Άκη απογείωσε το κομμάτι και το έκανε χορευτικό και πολύ γκρουβάτο! Συμμετέχει ο κορυφαίος μουσικός Λευτέρης Πουλιού στο σαξόφωνο και τα Brass, δίνοντας μια “Toto” αίσθηση στη γέφυρα του κομματιού, ένα σημείο που προσωπικά με "φτιάχνει"! Μας αρέσει να βάζουμε πινελιές που επαναλαμβάνονται στις δουλειές μας. Το σαξόφωνο, το αερόστατο στο εξώφυλλο...
 
Lonely Land: Πόσο κοντά ή το αντίθετο μας έχουν φέρει τελικά τα social media; Οι «φίλοι» θα αντικαταστήσουν ποτέ τις διαπροσωπικές σχέσεις;
Θα μπορούσαμε να πούμε ότι το facebook αποτελεί μια Lonely land; Για σκεφτείτε το λίγο. Έχουμε τόοοοσους φίλους, αλλά είμαστε μόνοι μας, με ένα κινητό στο χέρι. Ειλικρινά δεν μου αρέσουν πολύ τα Social media… είναι βέβαια πολύ χρήσιμα για να διαφημίσεις τη δουλειά σου… ειδικά όσον αφορά τη μουσική…. Δεν μου αρέσει καθόλου να βγαίνω και να κράζω, να λέω μεγάλα λόγια, να επαναστατώ κτλ., κτλ., μέσω του διαδικτύου… Δεν μου αρέσει να λέω "Χρόνια πολλά" έτσι… Βέβαια το κάνω κι εγώ, αλλά την ίδια στιγμή νιώθω άσχημα… Τα Social media είναι εθιστικά. Έχουν ενδιαφέρον, αλλά ενώ νιώθουμε ότι μας φέρουν πιο κοντά, ουσιαστικά μας απομακρύνουν. Στέλνουμε μηνύματα και δεν τηλεφωνάμε πλέον. Αυτό δεν αποτελεί απομάκρυνση; Το “Lonely land” είναι ένα υπέροχο τραγούδι του Μιχάλη, που θυμίζει παλιότερες εποχές 80’s hard rock και προσωπικά μου αρέσει πολύ.
 
panos2016
 
Perfect is not enough: Ένα βαθιά ερωτικό κομμάτι που πιστεύω ότι για σένα είναι κάτι παραπάνω, σαν τρόπος ζωής. Είσαι όντως τελειομανής και πως αυτό επηρεάζει την καθημερινότητά σου, τους γύρω σου, τη μπάντα;
Αυτό το τραγούδι έδωσε και τον τίτλο στο άλμπουμ. Mας άρεσε σαν έκφραση κι είπαμε να γίνει έτσι. Είναι όντως βαθύ το νόημα των στίχων του τραγουδιού και ίσως πρωτότυπο θέμα. Οι στίχοι είναι ερωτικοί, αλλά θα μπορούσε το τραγούδι να μιλάει για τη φύση του ανθρώπου, που μπορεί να έχει κάτι πολύ καλό, ίσως τέλειο, αλλά να μην είναι αρκετό για αυτόν, γιατί θέλει να δει απλά κάτι άλλο… κάτι διαφορετικό. Ο τίτλος θα μπορούσε να παραπέμψει και σε άλλες σκέψεις. Στη συνεχή αναζήτηση του καλύτερου, στη συνεχή προσπάθεια βελτίωσης του εαυτού μας, στην αυστηρότητα της αυτοκριτικής. Θα ήταν καλό ο καθένας να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα από μια τέτοια έκφραση, “Perfect is not enough”. Εγώ είμαι γενικά τελειομανής κι ανικανοποίητος, κάτι που με ταλαιπωρεί αρκετές φορές. Θα ήθελα να χαλαρώσω λίγο και να δω πιο ανάλαφρα κάποια πράγματα, το προσπαθώ... Μουσικά, εδώ ήθελα να ξεφύγουμε από τα 80’s και να προσγειωθούμε στο σήμερα. Ήθελα ένα μοντέρνο τραγούδι, σημερινό Ροκ (αν υπάρχει τέτοιο είδος). Βάλαμε λούπες στην αρχή, μία μόνο φωνή σε όλο το τραγούδι, απλές εξάχορδες συγχορδίες στις κιθάρες, riff μπάσου, στρωτά ντραμς και μικρό κι απλό σόλο. Το αποτέλεσμα μου αρέσει και θεωρώ ότι το κομμάτι αυτό με μόλις τρεισήμισι λεπτά διάρκεια, είναι από τα πιο «γεμάτα» του δίσκου.
 
Silenced World: Ζούμε σε μια εποχή που ο καθένας μπορεί να πει τα πάντα, αλλά η άποψή του έχει ελάχιστη βαρύτητα. Οι πολιτικές αναζητήσεις είναι εμφανείς στους στίχους της μπάντας, οπότε θέλω και την προσωπική σου άποψη σε αυτό. Πού νομίζεις ότι βρισκόμαστε;
Άλλο ένα τραγούδι διαμαρτυρίας, που έγραψε ο Μιχάλης. Ζούμε σε έναν κόσμο που είναι σιωπηλός, που διαμαρτύρεται ο καθένας μουγκά, από το πληκτρολόγιο ή το κινητό του, χωρίς να φωνάζει αληθινά! Σε έναν κόσμο που αργοπεθαίνει και τι κάνουμε; Τίποτα. Στεκόμαστε απαθείς να παρακολουθούμε τις εξελίξεις, να κοινοποιούμε τις ειδήσεις, να σχολιάζουμε γραπτώς, όχι με φωνή... Στην ουσία σκύβουμε το κεφάλι και δεχόμαστε τα πάντα. Εδώ πρέπει να τονίσω ότι οι θεματολογίες των τραγουδιών στο δεύτερο δίσκο μας είναι αρκετά πιο σοβαρές και μελαγχολικές από αυτές του πρώτου. Στο πρώτο άλμπουμ είχαμε έναν ενθουσιασμό, μια χαρά, ματζόρε τονικότητες, σχετικά ανάλαφρους στίχους, καλοκαιρινή διάθεση, και θέλαμε να "αποδράσουμε". Τώρα νιώσαμε πιο προσγειωμένοι, σίγουρα επηρεασμένοι από προσωπικά βιώματα και το γενικό αποτέλεσμα είναι πιο "μινόρε", πιο σκοτεινό και ίσως πιο ώριμο στιχουργικά και μουσικά. Σε αυτό το σημείο θα ήθελα, εκ μέρους της μπάντας να ευχαριστήσω το Γιάννη Γρυπαίο, για το υπέροχο μπάσο που έπαιξε στο δίσκο και να καλωσορίσω το νέο μας μπασίστα, Κώστα Ραγκαζά.
 
 
The Bitter Truth: Η άποψή σου για την ελληνική μουσική σκηνή, τη δισκογραφία, τις σκηνές, τις εταιρείες, το περιθώριο που έχει κάποιος για να είναι «επαγγελματίας».
Αυτά που με ρωτάς είναι όλα ανύπαρκτα, οπότε δεν σχολιάζω τίποτα... γίνεται φυσικά μεγάλη κι αξιόλογη προσπάθεια από ελληνικές μπάντες, αλλά δεν υπάρχει βοήθεια από πουθενά. Όπως είπα και πριν, οι μπάντες καλούνται να κάνουν τα πάντα μόνες τους, αναζητώντας απλά ένα ακροατήριο, και ελπίζoντας σε θαύματα... Και καταλήγουν στο να παίζουν και να κυκλοφορούν δίσκους για τους εαυτούς τους και τους φίλους τους. Αυτή είναι «η πικρή αλήθεια». Το "The Bitter Truth" είναι ένα τραγούδι, για το οποίο δηλώνω εγωιστικά περήφανος. Εμπνεύστηκα την ιδέα, μετά από μία συναυλία του Steven Wilson που παρακολούθησα και ειλικρινά εντυπωσιάστηκα πολύ! Ξεκίνησα να δουλεύω διάφορα μέρη σε progressive ύφος και ενώνοντας διάφορες μουσικές ιδέες προέκυψε αυτό το τραγούδι, μετά από πολλούς πειραματισμούς... Είναι ένα πολύ δύσκολο τραγούδι για ακροατές που δεν έχουν ακούσει τέτοιου είδους μουσική. Απαιτεί πολλαπλά ακούσματα για να καταλάβει κανείς τί γίνεται. Ήθελα μια σκοτεινή ατμόσφαιρα και πιστεύω το καταφέραμε. Στιχουργικά, θίγει ένα στενάχωρο θέμα. Μιλάει για κάποιον που βιώνει μια «πικρή αλήθεια», προσπαθεί να επιβιώσει, να την ξεπεράσει και στο τέλος να βγει νικητής. Γενικεύοντας, λέει ότι όλοι, κάποτε, με κάποιο τρόπο, θα βρεθούν αντιμέτωποι με μια «πικρή αλήθεια», οποιασδήποτε μορφής, αλλά το σημαντικό είναι να βγουν δυνατότεροι και σοφότεροι από αυτήν. Δεν είναι τυχαίο που ο δίσκος τελειώνει με ένα έντονο, τρελό ξέσπασμα, που καταλήγει σε μια μεγάλη ανάσα και με τους στίχους "sole survivor, strong and wiser". Μετά από τόσο προβληματισμό, καλό είναι να βλέπεις τη θετική πλευρά των πραγμάτων και να προχωράς με δύναμη και αισιοδοξία!

Νάσος Κονίτσας
 

Συνεντεύξεις