Moonspell - Fernando Ribeiro - Συνέντευξη
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Συνεντεύξεις
- Δημοσιεύθηκε : Πέμπτη, 17 Νοεμβρίου 2022 15:33
Έχουν να έλθουν πολύ καιρό οι Moonspell, ναι; Και τώρα που έρχονται μάλλον θα μας τρελάνουν. Ένα ακουστικό και ένα ηλεκτρικό show, το ίδιο βράδυ, καλεσμένος επί σκηνής ο Σάκης των Rotting Christ, με τους Green Carnation να υποστηρίζουν και να μπουστάρουν. Μιλήσαμε με τον Fernando Ribeiro, τον άνθρωπο που τόσα πράγματα έχει κάνει με το συγκρότημα και οραματίζεται άλλα τόσα μ’ αυτό. Τον ρωτήσαμε για τις συναυλίες, για τις θύμησες από προηγούμενες εμφανίσεις τους στη χώρα μας, τα επόμενα άλμπουμ – ναι, ναι, τα επόμενα και όχι το επόμενο – και το τι πιστεύει για την τέχνη του. Η μουσική είναι η κορυφαία μορφή ψυχαγωγίας. Συγκρατήστε αυτό το τελευταίο. Θερμές ευχαριστίες στον Σάκη Φράγκο, που φρόντισε να πραγματοποιηθεί αυτή η συνέντευξη.
Φαίνεται πως θα σας δούμε στην Ελλάδα πολύ σύντομα.
Ναι, αυτή τη φορά θα γίνει πραγματικά. (γελάει)
Έχει περάσει πολύς καιρός και αναρωτιόμουν… Θα είναι ένα σπέσιαλ show μίας σπέσιαλ περιοδείας για τους Moonspell; Για σένα;
Ξέρεις, είχαμε πέσει σε αδιέξοδο με το θέμα της Ελλάδας, γιατί συνέβησαν διάφορα πράγματα που δεν μας άφηναν να παίξουμε. Δεν είχαμε παίξει με τους Rotting Christ. Στη συνέχεια είχαμε κάποια θέματα εντός του συγκροτήματος, το 2020 και μετά ήλθε η πανδημία. Αναβλήθηκαν όλα. Έχουμε ένα καινούργιο άλμπουμ, το “Hermitage” και ερχόμαστε να γιορτάσουμε τα τριάντα μας χρόνια σαν μπάντα με τους Έλληνες οπαδούς μας μας (σ.σ. λέει ‘Greek wolfpack’). Θα είναι ακόμα πιο ιδιαίτερο, γιατί εγώ και ο διοργανωτής, ο Χάρης, προσπαθήσαμε να σκεφτούμε κάτι που θα ήταν εφικτό να γίνει, όσον αφορά τα σχήματα και την παραγωγή. Έτσι χωρίσαμε το show σε τρία μέρη. Στην αρχή ανεβαίνουμε στη σκηνή σαν τρίο, εγώ, ο Pedro (σ.σ. Paixão – πλήκτρα) και ο Ricardo (σ.σ. Amorim – κιθάρα). Θα πιάσουμε ακουστικές, πλήκτρα και μικρόφωνο και θα κάνουμε ένα get together με τους οπαδούς. Θα παίξουμε τραγούδια, θα αφηγηθούμε ιστορία γύρω από το συγκρότημα. Μετά θα ανέβουν οι σπέσιαλ καλεσμένοι μας, οι Green Carnation και θα κλείσουμε εμείς, full band, με τα καλύτερα τραγούδια των Moonspell και ελπίζω και κάποια που έχουμε καιρό να παίξουμε. Δεν θα πω ότι κάθε βράδυ δεν είναι διαφορετικό. Είναι. Αλλά μερικές φορές είναι πιο ιδιαίτερο από άλλες. Και έχουμε να παίξουμε τόσο καιρό στην Ελλάδα, που θέλουμε με αυτό το LiVE να «επανορθώσουμε». Να ευχαριστήσουμε τους οπαδούς για την υπομονή τους.
Θυμάσαι κάτι από προηγούμενες εμφανίσεις σας σε ελληνικό έδαφος; Κάτι απρόσμενο ίσως…
Θυμάμαι τα της Ελλάδας πολύ συγκεκριμένα, γιατί έχουμε πολλούς φίλους εδώ και πάντα αισθάνομαι σαν να είμαι σπίτι μου. Αν και είναι διαφορετικά από την Πορτογαλία, το mentalité είναι παρόμοιο. Θυμάμαι πολλά. Για παράδειγμα, θα παίζαμε στο Rockwave και μέναμε σε ένα ξενοδοχείο κοντά στη θάλασσα. Και παίζαμε ποδόσφαιρο με τον Σάκη Τόλη! Και συναντήσαμε για πρώτη φορά τους Celtic Frost, τους ήρωές μας. Θυμάμαι ότι ο κόσμος καπνίζει παντού (γελάει), ακόμα και στα ασανσέρ. Κάτι που είναι κακό για την υγεία, αλλά καλό για την ελευθερία. Παίζαμε κάποτε εδώ και την ίδια μέρα γινόταν ένας μεγάλος ποδοσφαιρικός αγώνας. Είχαν βάλει μία τεράστια οθόνη στο venue, μήπως ήθελε κάποιος να παρακολουθήσει, αλλά ο κόσμος δεν ενδιαφέρθηκε καθόλου, όλοι φώναζαν «Moonspell-Moonspell». Το αγαπώ να παίζω στην Ελλάδα. Δεν βαριέμαι ποτέ.
Το “Hermitage”, το δωδέκατο στούντιο άλμπουμ σας, κυκλοφόρησε πέρυσι. Και ακόμα έχετε σπουδαία ανταπόκριση από αυτό.
Ναι, έχουμε πάρει εξαιρετικές κριτικές. Νομίζω ότι είναι ένα καλοβαλμένο άλμπουμ. Με το social distancing, ο κόσμος είχε χρόνο για να το ακούσει. Κάποιοι το λάτρεψαν, κάποιοι ήθελαν περισσότερο χρ΄νο, κάποιοι το μίσησαν. Καμιά φορά, εμείς οι μουσικοί ξεχνάμε ότι παίζουμε στον κόσμο. Και ο μερικοί μπορεί να ξυπνήσουν μια μέρα, με τη χειρότερη των διαθέσεων και να πουν «Δεν θέλω να το ακούσω αυτό εδώ». Και ένα χρόνο μετά, δέκα χρόνια μετά, να πουν «Κοίτα τι έχω χάσει. Αυτό εδώ είναι αριστούργημα»! Σαν συγκρότημα, δεν γίνεται να στηριζόμαστε στην αντίδραση του κόσμου για να επιβιώσουμε. Χρειαζόμαστε τη δική μας αντίδραση, τη δική μας γνώμη. Νομίζω λοιπόν πως το “Hermitage”… Κοίτα, μου άρεσε πολύ που το φτιάχναμε, που το ηχογραφούσαμε, αλλά για το επόμενο άλμπουμ, θέλω να κάνουμε κάτι εντελώς διαφορετικό.
Διαφορετικό, όπως;
Δεν ξέρω. Λιγότερο progressive… Με τους Moonspell δεν καθόμαστε να προγραμματίσουμε. Τα άλμπουμ μας είναι η απάντησή μας σε αυτά που ακούμε, αυτά που διαβάζουμε, αυτά που αισθανόμαστε. Το πώς είναι ο κόσμος. Σαν παζλ, σαν ταπετσαρία. Θα ήθελα κάτι πιο άμεσο, πιο in-your-face. Να σου πω την αλήθεια, δεν θέλω να κάνω ένα άλμπουμ, αλλά δύο. Όχι ένα διπλό, δύο ξεχωριστά, τα οποία θα κυκλοφορήσουμε… Το δεύτερο να κυκλοφορήσει έξι μήνες μετά το πρώτο. Θέλω το ένα άλμπουμ να είναι στα αγγλικά, κάπως σαν συνέχεια του “Hermitage” και το άλλο στα πορτογαλικά. Με Μέταλ επιρροές αλλά πιο σκοτεινό. Αυτά είναι τα σχέδιά μου, αλλά αισθάνομαι ότι είναι και αυτό που χρειάζονται οι Moonspell. Δύο άλμπουμ, λίγο πιο άμεσα.
Είπες ότι θα κάνετε και ένα άλμπουμ στα πορτογαλικά.
Ναι. Έχουμε ήδη κάνει το «1755» στα πορτογαλικά. Μας άρεσε πολύ αυτή η εμπειρία, να είναι όλα τα τραγούδια στα πορτογαλικά. Διαλέξαμε ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της ιστορίας μας, την καταστροφή της Λισαβώνας. Θέλαμε να κάνουμε κάτι σχετικό, όχι τόσο μουσικά, αλλά όσον αφορά την απόδοση στα πορτογαλικά. Με στοιχεία από την ιστορία και τον πολιτισμό μας.
Θέλει ειδική προσοχή η προσαρμογή των στίχων;
Όχι. Έχω σπουδάσει πορτογαλικά, έχω σπουδάσει και αγγλικά. Όταν γράφω αγγλικά, σκέφτομαι αγγλικά. Με τα πορτογαλικά είναι πιο εύκολα γιατί σκέφτομαι απευθείας στη γλώσσα μου, δεν υπάρχει κάποια «φραγή» και να σου πω εδώ ότι στο «1755» μου αρέσει το πόσο εκφραστική είναι η φωνή μου. Ξέρω εντελώς για τι πράγμα μιλάω, μια και είναι η μητρική μου γλώσσα. Είναι κάτι φυσικό. Είχαμε χρησιμοποιήσει πορτογαλικά εδώ κι εκεί, σε διάφορα τραγούδια μας στο παρελθόν, αλλά το «1755» ήταν για μας μία καινούργια πόρτα που άνοιξε.
Να περιμένουμε λοιπόν το καινούργιο άλμπουμ μέσα στο 2023 και το δεύτερο καινούργιο το 2024;
Αν τα καταφέρω και τα βρω (γελάει) με τη μπάντα, αυτό είναι που θέλω να κάνω. Αυτό χρειάζεται να κάνουμε, έτσι νομίζω. Έχει να κάνει με το να κάνουμε άλμπουμ, να βγούμε περιοδεία κτλ. Αν και πρόκειται για δουλειά, είναι ακόμα γεμάτη προκλήσεις. Μου αρέσει πολύ αυτή η ελευθερία. Δεν ξέρω τι θα έκανα αν δεν είχα τόση ελευθερία από το συγκρότημα. Όπως είπα και πριν, θέλουμε να δείξουμε τι αισθανόμαστε. Ένα πιο απλό άλμπουμ λοιπόν. Και ένα στα πορτογαλικά, για τις ρίζες μας.
Concept άλμπουμ και αυτό;
Κοίτα… Στους Moonspell είναι δύσκολο να βρεις άλμπουμ που να μην έχει θεματική. Μπορεί να υπάρχει ένα γενικότερο συναίσθημα, όχι γύρω από το να πεις μια ιστορία, αλλά ένα γενικότερο συναίσθημα για το άλμπουμ στα αγγλικά. Για το πορτογαλικό άλμπουμ όμως, νομίζω ότι το έχω ήδη βρει, θα είναι concept.
Τι είναι αυτό που σε οδηγεί να κάνεις όλα αυτά;
Νομίζω… Το ένστικτο της επιβίωσης. Δεν γεννήθηκα τραγουδιστής. Σπούδαζα φιλοσοφία. Αυτό αγαπώ να κάνω. Να πηγαίνω στην Αγορά (σ.σ. χρησιμοποίησε τη λέξη “Agora”) και να μιλάω με τον κόσμο. (γέλια)
Αγορά! Τι ωραία!
Ναι! Ήθελα να διαβάζω βιβλία, τέτοια πράγματα. Έτσι λοιπόν δεν είμαι ο τυπικός μουσικός που θα σηκωθεί το πρωί και θα σκεφτεί «Είμαι μουσικός, πρέπει να δημιουργήσω». Τα σιχαίνομαι αυτά τα κλισέ. Σήμερα, το πλάνο μου, πέρα από την οικογενειακή μου ζωή και όσον αφορά τη μουσική μου ζωή, είναι να ψυχαγωγώ. Ο κόσμος μας έχει γαμηθεί, έχει γεμίσει σκατά, πάμε προς τα κάτω αντί προς τα πάνω. Πιστεύω... Όπως τον Μεσαίωνα είχαμε τους βάρδους και όλους εκείνους που έκαναν τον κόσμο να γελά, που του «επέτρεπαν» να έχει ψυχική ηρεμία, όπως λέμε σήμερα, να έχουν ψυχαγωγία. Και αυτό είναι που με κάνει να σηκωθώ από το κρεβάτι. Να γνωρίζω ότι υπάρχουν άνθρωποι που χρειάζονται ψυχαγωγία. Πρόσφατα πήγα σε τρεις συναυλίες και όταν ήμουν εκεί, ήμουν απλά ευτυχής, πίστεψέ με.
Κώστας Κούλης
Moonspell haven’t been to Greece for a long time now, right? Well, now that they are coming over, they will probably drive us completely mad. They will do an acoustic show and a full band show on the same night, on the same stage! Sakis from Rotting Christ will be joining, and the mighty Green Carnation will fully support this amazing evening. We talked to Fernando Ribeiro, the man who’s done so much with the band and wants to do a lot more. We asked him about the concerts, about memories from previous live shows in Greece, about the new albums – yes, plural – about his belief for his form of art. Music is the ultimate form of entertainment and that’s a big part of this talk. Our most sincere thanks to Sakis Fragos, for arranging this interview.
It seems that we are going to see you in Greece very soon.
Yes, this time is for real, yeah. (laughs)
It’s been quite a while and I was wondering… Is this a special show and a special tour for Moonspell? For you?
You know, we’ve been hitting deadlock with Greece because we had this “form” preventing us from playing in Athens with Rotting Christ. Then we had some problems and issues with the band in 2020 and then it was the pandemic. It was postponed. We have a new album out, “Hermitage” and we are coming to celebrate thirty years of Moonspell with our Greek wolfpack. It’s gonna be more special because me and the promoter, Harry, were trying to come up with an idea that was doable for the bands and the production. So now we have the show in three parts. First we are going on first as a trio, me, Pedro and Ricardo, we are going to pick up the acoustic guitar and the keyboards and the vocals, a get together with the fans. We are going to play some songs and also do some storytelling about our thirty years as a band. Then we have Green Carnation as special guests and then we are going to close with full band, the best songs of Moonspell and hopefully songs we haven’t played in Greece for a while. I can’t say that every evening is not special, because it is, but sometimes it’s more special than others. And it’s been so long since we played in Greece, that we are really trying to make up to the people, the fans, for their patience.
Do you happen to remember anything in particular from previous appearances on Greek soil? Something unexpected.
I remember Greece very particularly, because we have a lot of friends and it always fells like home. Although it’s different from Portugal, mentality is more alike. I remember a lot of stuff, on and off stage. For instance, once we were playing at the Rockwave and we were staying at this hotel near the beach, and we played football with Sakis Tolis. And we got to meet Celtic Frost, our heroes, for the first time. I remember people smoking everywhere (laughs), even in elevators, which is bad for health but good for freedom. Once we were playing and there was a football game and they put this big screen, to watch the game and nobody was giving a shit about the game, they were screaming “Moonspell-Moonspell”. I love playing in Greece; it’s never boring.
“Hermitage” is your twelfth studio, released last year. You are still getting great feedback from that one.
Yeah, we have excellent reviews. I think it’s a well put-together album. With social distancing people had more time to listen to the album. Some people loved it, some people needed more time, some people hated it. Sometimes, we musicians forget we play to people. And people might wake up one day, in a rotten mood, and say “I don’t wanna listen to this”. A year later or ten years later, they might go “Wow, I missed out, it’s a masterpiece”! As a band, we can not depend on people’s reaction to survive. We have to have our own reaction, our own opinion, so I think “Hermitage”… I loved making it, I loved recording it, but for the next album I want to do something different. Definitely.
Different like what?
I don’t know. Less progressive… With Moonspell we don’t sit down and plan. Our albums are our response to what we listen to, what we read, what we feel. How the world is. It’s like a puzzle or tapestry. I would like something more direct, more in-your-face. Actually, I don’t want to make one album; I want to make two albums. Not a double album but two album, which we will probably release… The second one six months after the first one. I want to do an album in English, to follow up “Hermitage” and one album in Portuguese. With Metal influences but more dark-full. These are my plans, but I feel that this is what Moonspell needs. Two albums, a bit more straight to the point.
And one in Portuguese, you said.
Yeah. We already did “1755” in Portuguese, it was released in 2017. We loved the experience of singing everything in Portuguese, and to pick a really important part of our history and culture, such as the great disaster of Lisbon; we wanted to do something along the lines, not musically, but singing in Portuguese. With elements of our history and culture.
Does it take special care to adapt the lyrics?
No. I studied both Portuguese and English. And when I write in English, I think in English. In Portuguese it’s even easier, because I think directly in Portuguese, there’s no barrier and what I like most about “1755” is that my voice is so expressive. I really know what I’m talking about, because it’s my language, it’s natural. We have used Portuguese in some lines in the past, but “1755” was a new door that opened for us.
Can we expect the new album in 2023 and then the second one in 2024?
If I can get my way with it (laughs), with the band, that’s what I want to do. That’s what we need to do, I think. It’s all about making the album and going on tour, etc. Even though it’s a job, it’s still challenging. I appreciate that freedom. I don’t know what I would do without all that freedom from the band. Like I said before, we want to represent what we feel. A simpler album. And an album in Portuguese, about our roots.
Concept album as well?
Well... In Moonspell it’s hard to find an album that’s not about a concept. A general feeling, not about telling a story, a general feeling for the English album. About the Portuguese album, I think I’m almost there, it’s going to be a concept album.
What is the one thing that makes you do all that?
Well, I think… Survival instinct really. I wasn’t born to be a singer. I was studying philosophy, that is what I love to do. To go to the Agora and talk to people… (laughs)
Agora! Nice!
Yeah! To read books, etc. So, I’m not really a typical musician who wakes up with a drive “I’m a musician, I have to go and create”… I hate those clichés. Nowadays, my simple plan, besides my family life obviously, for my musical life, is to entertain. That’s what I want to do best. The world is so fucked up, so shitty and we are going down instead of going up. I believe… like in the middle ages the troubadours, the clowns, the jesters, they “allowed” people some peace of mind. Entertainment, as we say today. And that’s what takes me off bed. To know that some people really need to be entertained. I went to three live shows recently and when I was there, believe me, I was happy.
Costas Koulis
Joomla Social by OrdaSoft!
