= Κατερίνα Κυρμιζή - Η συνέντευξη
Συνεντεύξεις

loogoo

Κατερίνα Κυρμιζή - Η συνέντευξη

Λεπτομέρειες
Κατηγορία: Συνεντεύξεις
Δημοσιεύθηκε : Σάββατο, 31 Οκτωβρίου 2020 12:49
 
   Το άλμπουμ «Κάκτοι ΙΙ» κυκλοφόρησε πριν λίγο καιρό, στα μέσα του καλοκαιριού. Ήμουν σίγουρος ότι θα ήταν κάτι ενδιαφέρον, κάτι πολύ παραπάνω από ενδιαφέρον, με δεδομένη την αξία και τη συνθετική δυναμική της Κατερίνας Κυρμιζή. Η φωνή της παραμένει το ισχυρό εχέγγυο για τα όσα θαυμαστά ακούσαμε. Τα υπόλοιπα έχουν να κάνουν με την υπέροχη «διαμοίραση» των τραγουδιών. Ένα σύνολο έξι τραγουδιών καλύπτει από Pop μέχρι Jazz και από Ροκ μέχρι Reggae. Ο κήπος της Κατερίνας μόνο κάκτους δεν φιλοξενεί. Μάλλον… ο μουσικός κήπος της Κατερίνας είναι η ζούγκλα του Αμαζονίου! Δεν ξέρεις τι θα συναντήσεις μέχρι να το ακούσεις. Συναντηθήκαμε με την πιο σημαντική σύγχρονη Ελληνίδα τραγουδίστρια και μιλήσαμε για το άλμπουμ και πολλά πράγματα ακόμα. Κοντά μας ο σύζυγος, σύντροφος και υπέρ-μουσικός Νίκος Γρηγοριάδης, μπαλαντέρ στην κουβέντα μας… μετά τη συνέντευξη! Όρεξη να ‘χετε, να ακούτε καλά νέα. Όσο για τους κάκτους… εκείνοι έγιναν χωνάκι παγωτό, απέκτησαν το κορυφαίο soundtrack για φέτος και επιφυλάσσονται για μία ακόμα πιο δυναμική επιστροφή. Μέσω τριαντάφυλλων, σοκολάτας, παιδιού και κεραίας.
 
kyrmizi2019

Δύο χρόνια μετά τους «Κάκτους»…
Ναι, το «Ι»…

Έρχονται οι «Κάκτοι ΙΙ». Εγώ θα κάνω την ερώτηση και για το «Ι». Αυτή η λεξούλα… πώς ήλθε και καρφώθηκε στο μυαλουδάκι σου;
Ξεπήδησε από το τραγούδι «Της Καρδιάς Μου Οι Κάκτοι», το οποίο ήταν το πρώτο που έφτιαξα και σκέφτηκα ότι ναι, θα μπορούσε να είναι μία ενότητα όλο αυτό. Όλα τα ακανθώδη ζητήματα της ζωής μου ενωμένα. Γιατί είναι όλα τραγούδια ζόρικα… Ακόμα και το «Αύριο», που είναι ένα ευχάριστο – φαινομενικά – τραγούδι, λέει πραγματάκια. Οπότε… Η χρονική στιγμή ήταν το 2004, όταν είχα γεμίσει κάκτους το μπαλκόνι, γιατί δεν ήθελα να βάλω εκείνο το πλέγμα στα κάγκελα, μου φαινόταν πολύ αντιαισθητικό. Είχα πάρει κακτάκια και είχα βάλει… Έτσι προέκυψε. Κι έτσι όπως τα έβλεπα μια μέρα, σκεφτόμουν πως η καρδιά μου ήταν γεμάτη αγκάθια. Ήταν ο απολογισμός λίγο πριν τα τριάντα. Έχεις κάνει μία διαδρομή, σου έχουν συμβεί διάφορα… Είχα χάσει τον πατέρα μου, είχα χάσει συνεργάτες, είχαν συμβεί στη δουλειά – με την εταιρεία – διάφορα ζόρικα πράγματα. Είχα δει τη σκοτεινή πλευρά της δισκογραφίας. Αυτό ήταν η αρχική ιδέα, όταν έφτιαξα το τραγούδι «Της Καρδιάς Μου Οι Κάκτοι». Από κει και πέρα μπήκε στο μυαλό μου ότι θα κάνω έναν κύκλο τραγουδιών, που θα έχουν αυτό τον τίτλο. Είναι τα αγκάθια της καρδιάς μου και ονοματίζοντάς τα ίσως βρίσκεις και μία ίαση…

Και το δεύτερο μέρος πώς προέκυψε; Ότι «Θα ονομάσω το άλμπουμ αυτό ‘Κάκτοι ΙΙ’»;
Όλα αυτά υποτίθεται ότι θα γίνονταν ένα άλμπουμ. Στο μυαλό μου πάντα, από την προηγούμενη γενιά (γελάει), λειτουργώ με άλμπουμ. Το ότι δεν προέκυψε… Η εποχή είναι ψηφιακή, κατά πρώτον. Δεύτερον, ήμουν παρά πολύ απασχολημένη με το δίπλωμα της κιθάρας και δεν είχα την ενέργεια και ούτε καν το χρόνο να ασχοληθώ δημιουργικά και όσο θα ήθελα για να ολοκληρώσω ένα άλμπουμ, οπότε λέω πως από το «Λάρβα» μέχρι να φτάσω να είμαι ελεύθερη και χαλαρή για να κάνω το επόμενο άλμπουμ, θα περάσουν πέντε χρόνια. Άρα τι κάνω; Βγάζω τα πρώτα πέντε τραγούδια και ξεκίνησα με το «Της Καρδιάς Μου Οι Κάκτοι» το 2017, το 2018 το άλμπουμ, το 2019 το «Αύριο», το 2020 το δεύτερο άλμπουμ. Προσπάθησα να τα σπάσω σε χρόνο και λόγω επικαιρότητας και… είναι θέμα καθαρά ενέργειας.
 
kyrmizi2016

Ξέρεις τι μου κάνει εντύπωση; Ότι έχεις ένα άλμπουμ που είναι μπαχτσές. Είναι κήπος! Το ένα τραγούδια είναι Reggae, το άλλο πιο Ροκ, το τρίτο πιο Pop, το άλλο είναι Jazz… Όταν σου ‘ρχεται λοιπόν να γράψεις, λες «Θέλω να γράψω ένα Jazz κομμάτι» ή στην πορεία σου βγαίνει;
Αρχικά σου βγαίνει η διάθεση. Η φόρμα καθορίζει το περιεχόμενο. Όταν έχεις λοιπόν κάποιες συγχορδίες όπως «Στο λεωφορείο», όσο και να θες να το αλλάξεις, θα πάει σε πολύ συγκεκριμένο δρόμο. Βέβαια, το πώς θα το ντύσεις και πώς θα το ενορχηστρώσεις, έχει πολύ μεγάλη σημασία. Το «Αν Μείνω Μικρή», ας πούμε… Κοίταξε, όταν τα γράφω, όλα μου φαίνονται ίδια. Είναι η κιθάρα και η φωνή μου. Όταν όμως παίρνεις την ουσία του τραγουδιού και πας να το χτίσεις, τότε λες πως πάει προς τα εκεί. Και ευτυχώς έχω και το Νίκο αρωγό, γιατί όταν είσαι πολύ μέσα σ’ αυτό, καμιά φορά δυσκολεύεσαι να πάρεις αποστάσεις και να δεις τα πράγματα από μακριά. Το καλό με μας τους δύο είναι αυτό. Όταν κάνει ο Νίκος δουλειά, εγώ είμαι…

Με την κριτική ματιά, έτσι;
Ναι! Όταν είναι δικά μου πράγματα, έχω το Νίκο.

Τώρα πλέον, που έχεις πάρει και το δίπλωμά σου στην κιθάρα, το θέμα ενορχήστρωση πώς το βλέπεις;
Ως προς την ενορχήστρωση, δεν έχει αλλάξει κάτι για μένα, γιατί πήρα ένα δίπλωμα σολίστ. Παρόλα αυτά, η τριβή είναι πολύ πιο μεγάλη, έχεις δώσει ένα κονσέρτο για να πάρεις το δίπλωμα. Έχεις μελετήσει πολύ καλά το έργο, έχεις ασχοληθεί πολύ με τα έργα, με τα οποία έχεις δώσει εξετάσεις. Νομίζω ότι έχω γίνει πιο πολύ μίρλα και «ψείρα». Αφού πολλές φορές μου λέει ο Νίκος «Μπορείς να ξεχάσεις αυτά που έχεις μάθει»; (γέλια) 8 Ιουνίου πέρυσι έδωσα για το δίπλωμά μου και όλο το καλοκαίρι μετά δεν έπιασα κιθάρα. Δεν την ακούμπησα! Από Οκτώβριο και μετά, που μπήκαμε στο ωδείο, κάτι κουτσοέπαιξα, για να είμαι η καλή δασκάλα! (γέλια) Μετά, με την καραντίνα… Δεν παίζω… Πιο πολύ, μπορώ να σου πω, αυτό το διάστημα ασχολούμαι με synth, προγραμματισμό και μοντάζ, παρά με την κιθάρα. Το πέρασα βαριά, για τέσσερα χρόνια μελετούσα από τέσσερις με έξι ώρες κάθε μέρα, χωρίς σταματημό. Ξέρεις τι, μου αξίζει, νομίζω, ένα διάλειμμα. (γέλια) Θέλω να την πεθυμήσω. Γιατί ήταν μαγγανοπήγαδο. Έπαιζα επί τέσσερα χρόνια τα ίδια έργα.
 
kyrmizi2017

Με το μοντάζ πώς ασχολήθηκες;
Όλα προκύπτουν από ανάγκη. Όταν το 2017 φτιάξαμε ένα βίντεο κλιπ και όντως τρέξαμε, κάναμε γυρίσματα… Όταν το είδα δεν μου άρεσε. Δεν ήταν ότι εγώ δεν ήμουν ωραία ή τα πλάνα ήταν λάθος… Όλο ήταν άρτιο. Όμως εξηγούσα στον άνθρωπο που το έκανε, πως δεν εξέφραζε το βίντεο το νόημα του τραγουδιού. Και εκείνος δεν το καταλάβαινε. Μια μέρα δανείστηκα μία κάμερα από τον Ηλία Λάκκα, που είχε πάρει μία από την Αμερική και λέω «Ρε παιδί μου, δεν δοκιμάζουμε να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε»; Και έτσι ξεκίνησε και φτιάξαμε το πρώτο κλιπ για το «Της Καρδιάς Μου Οι Κάκτοι». Έκατσα εγώ και ξενύχτησα. Άπειρες ώρες, να βλέπω tutorial, να ψάχνω... Η εμπειρία από τα μουσικά προγράμματα λειτούργησε. Δεν πήγα από την αρχή γιατί είχα μία αίσθηση. Όμως είναι άλλος κόσμος, πραγματικά. Αλλά επειδή είχα πάντα εικαστικό μάτι – και ζωγράφιζα και έκανα κολλάζ – είδα πως ήταν μία ωραία ευκαιρία να συμπληρώσω το κομμάτι της εικόνας, που είναι κάτι πολύ σοβαρό και να καταφέρω να πω ότι δεν έχω πει με τον ήχο. Να το συμπληρώσω ή να βάλω ένα επιπλέον στοιχείο. Έτσι προέκυψε το πρώτο βίντεο κλιπ, το οποίο πήγε καλά, παίχτηκε και στο Mad…

Στο δίσκο σου, το editing το έχεις κάνει εσύ;
Ναι. Όλοι ηχογραφούν κανονικά και μετά παίρνω όλα τα take εγώ, από τύμπανα μέχρι μπάσο και αρχίζω και τα φτιάχνω. Ο στόχος είναι να φέρεις το τραγούδι όσο πιο κοντά στο συναίσθημα του live.
 
kyrmizi2018
H απόφαση να βγάλεις το άλμπουμ μόνη σου και να το δώσεις στον κόσμο μόνη σου μέσα από τις ψηφιακές πλατφόρμες…
Εννοείται πως δεν είναι πια ανθηρό το τοπίο στη δισκογραφία. Απ’ όσο ακούω, οι δισκογραφικές ασχολούνται με δύο-τρία μεγάλα πρόσωπα-καλλιτέχνες και για όλα τα υπόλοιπα πάνε στο ρελαντί. Δεν ασχολούνται δηλαδή, ακόμα κι αν σε υπογράψουν. Οι τελευταίες μου επαφές με δισκογραφικές εταιρείες ήταν πριν κυκλοφορήσει το «Είναι Εδώ»! Είναι πολλά χρόνια πίσω. Η αλήθεια είναι ότι είχα μια πικρία μέσα μου. Ο ένας μου έλεγε «Εσύ είσαι τώρα τελειωμένη»! Ο άλλος μου έλεγε «Μα είχες ωραία πόδια. Γιατί δεν τα έδειξες ποτέ»; Η άλλη πάλι μου έλεγε «Δεν έχεις κάνει και συνεργασίες»… Της απάντησα ότι δεν την ενδιαφέρει αυτό. Το ηχογράφημα θα έπρεπε να την ενδιαφέρει. Τέλος πάντων, δεν μου άρεσαν όλα αυτά. Επειδή ήμουν κάπως καλομαθημένη από τη Virgin, με το Γιάννη Πετρίδη και τον Κώστα Ζουγρή, οι οποίοι δεν ασχολήθηκαν ποτέ «τι και πώς». Αποδέχτηκαν ότι αυτό που έκανα είχε αξία. Και εγώ και ο Νίκος κάναμε επιτυχίες εκεί. Ήταν στο οικογενειακό. Τώρα είναι… πού πας να μπλέξεις; Τώρα, εδώ με τις πλατφόρμες, έχει τρελό άγχος και τρέξιμο, αλλά το ρυθμίζω εγώ. Και κρατάω και το ηχογράφημα. Και τώρα στην ψηφιακή εποχή, τα έσοδα από τη χρήση του έργου, youtube και λοιπά δηλαδή, δεν πάνε ποτέ στον καλλιτέχνη. Πάνε στον παραγωγό. Και τώρα είμαι σαν παραγωγός. Και το θεωρώ πολύ σημαντικό. Έχεις τον έλεγχο του έργου σου.

Το χωνάκι πώς πρόκυψε;
Το χωνάκι στο εξώφυλλο… Είχα φτιάξει στον υπολογιστή δύο εξώφυλλα, αλλά δεν με αντιπροσώπευαν… Δεν αντιπροσώπευαν το δίσκο. Ήθελα κάτι να έχει πιο Pop αίσθηση, αλλά να είναι και μουρλούτσικο… Να έχει κάτι… Κάτι, βρε παιδί μου, που δεν θα το έβρισκες σε ελληνικό εξώφυλλο. Και πάλι κοίταξα το μπαλκόνι μου το ωραίο (γελάει) και πάλι είδα εκείνα τα κακτάκια… Για έλα δω εσύ! Είχα πάρει χωνάκια για να φτιάξω παγωτό… Το έβαλα πάνω, πήραμε τη φωτογραφική… Και βγήκε!

Είναι πολύ ωραίο…
Νομίζω ότι δείχνει ακριβώς όσα ήθελα. Είναι και κοριτσίστικο, είναι και καλοκαιρινό, είναι και αιχμηρό, είναι και τρελούτσικο. Είναι πολλά μαζί.
 
kyrmizi2020

Θα κάνεις όλο το δίσκο βίντεο, όπως και τον προηγούμενο;
Κοίταξε… Για το «Πότε Θα ‘ρθεις» τώρα κάνω μοντάζ. Για το «Στο Λεωφορείο» έχω σκοπό να κάνω κάτι… Για το «Αν Μείνω Μικρή» θα κάνω επίσης, έχω την ιδέα και είναι δικά μου πράγματα… Το κάνω με χαρά γιατί μου αρέσει. Γιατί συμπληρώνει το νόημα των τραγουδιών. Και γιατί πάντα μου άρεσε να το κάνω. Για το «Αύριο» έφτιαξα κολλάζ με αποκόμματα που είχα από το 1989! Τα είχα και ξαφνικά… Και είναι πολύ σημαντικό που κάναμε βίντεο που παίχτηκαν στο Mad. Σημαίνει ότι επάξια μπήκαμε.

Live τώρα. Πώς θα το υποστηρίξεις το άλμπουμ;
Κοίτα… Αν δεν το κάνω τώρα, θα πέσω να πνιγώ! (απίστευτο γέλιο) Θέλω παρά πολύ και θέλω να συγκεντρώσω τα τρία κάπα της ζωής μου. Το «Κονσέρτο…», «Το Παιδί Με Την Κεραία» και τους «Κάκτους»… Να τα παρουσιάσουμε όλα μαζί, γιατί όντως, όλα αυτά τα τραγούδια που έχω γράψει… Επικοινωνεί το ένα με το άλλο και απαντά σε θέματα και ζητήματα που έχουν θιχτεί όλα αυτά τα χρόνια. Συμπληρώνει το ένα τραγούδι το άλλο. Θα ήθελα πολύ να το κάνω έτσι, παρόλο που θα αδικήσω τη «Λάρβα» ή άλλα πράγματα που έχουμε κάνει με το Νίκο, αλλά θεωρώ πως ήλθε η στιγμή να σταθώ στα πόδια μου κι εγώ σαν τραγουδοποιός και να το στήσω έτσι. Κονσέρτο για Κεραίες και Κάκτους… κάπως έτσι.

Το φαλτσέτο είναι από τα δυνατά σου σημεία; Είναι κάτι που σε χαρακτηρίζει;
Είναι κάτι που οι άλλοι θεωρούν ότι με χαρακτηρίζει…
 
kyrmizi2015
Εσύ τι θεωρείς;
Κι εγώ το θεωρώ… Είναι πια… εγώ! Το κάνω πολύ εύκολα. Δεν ξέρουν όμως το πώς ασχολήθηκα μ’ αυτό.

Θα το μάθουμε σήμερα δηλαδή;
Θα σου πω. Στην οικογένειά μου ήμαστε όλοι τραγουδιστές. Ο πατέρας μου επαγγελματίας. Και η μητέρα μου τραγουδούσε. Και η αδελφή μου έχει πολύ ωραία φωνή και μάλιστα είχε δουλέψει και σαν τραγουδίστρια, όταν σπούδαζε. Όλοι λοιπόν τραγουδούσαμε. Μπορώ να σου πω ότι εγώ πάντα πίστευα ότι είχα τη χειρότερη φωνή στην οικογένεια. Ή έτσι αισθανόμουν. Κι επειδή τους κορόιδευα, όταν ξεκινάγαμε να τραγουδήσαμε, έκανα πάντα την «καραμούζα». Έλα όμως που με αυτό εξοικειώθηκε η φωνή να περνάει από την «κανονική» στην «ψεύτικη» και απέκτησα κάποια ευκολία. Και όταν άκουσα, στις αρχές των 90’s διάφορες τραγουδίστριες που τραγουδούσαν έτσι… Έτσι ξεκίνησε. Άκουσα πολύ Joni Mitchell, η οποία το έκανε τόσο εύκολα και αβίαστα…

Στα live σου θα παίξεις και κιθάρα, όπως έκανες και στα προηγούμενα;
Δεν ξέρω. Μπορεί να μην την ξαναπιάσω ποτέ! (πολλά γέλια) Όπου χρειαστεί, θα παίξω. Αλλά αν έχω τη δυνατότητα να μην το κάνω ή να το κάνω όπου θέλω εγώ, θα ήταν ευχής έργον. Θέλω να το ευχαριστηθώ μια φορά.

Η διαδικασία της ηχογράφησης και η συναυλία είναι δύο διαφορετικά πράγματα…
Εντελώς.
 
kyrmizi2014
Σε ιντριγκάρουν όμως το ίδιο;
Μπορώ να σου πω ότι με ιντριγκάρει περισσότερη η στούντιο δουλειά. Εκεί, ουσιαστικά, είσαι σαν το ζωγράφο που έχει απλωμένα τα χρώματα μπροστά του και λέει «Πολύ ωραία… Ας παίξω»! Και ξεχνιέσαι μέσα σ’ αυτό. Και αφήνεσαι και δοκιμάζεις… Στο live πρέπει να υπολογίσεις κι άλλα πράγματα. Τα ηχητικά, το μαγαζί, το πώς θα είναι ο κόσμος…. Από τη στιγμή που εμπλέκονται κι άλλοι άνθρωποι, πρέπει να λαμβάνεις υπόψη σου όλες τις συνιστάμενες.

Με αυτό το παιδί σου, το «Κάκτοι ΙΙ»… Θα είσαι ευχαριστημένη όταν το δεις να κάνει τι; Όταν θα διαγράψει μία πορεία που θα είναι πώς;
Ξέρεις τι; Είναι αυτό που λέω στα live, για άλλα τραγούδια… Για παράδειγμα, «Το Παιδί Με Την Κεραία» δεν παίχτηκε ποτέ στο ραδιόφωνο. Όταν όμως το παίζουμε live, τραγουδάνε όλοι από κάτω. Και αυτό μου δίνει μεγάλη χαρά. Όλοι θα τραγουδήσουν το «Μπλου Τζιν», το «Αλφάδι», το «Νυχτερινό»… Αλλά όταν τραγουδούν «Το Παιδί…», τότε νιώθω ευτυχισμένη. Αν γίνει αυτό και με τα καινούργια… έστω ένα από τα καινούργια... Εγώ είμαι ευτυχής που γράφω τα τραγούδια και τα παρουσιάζω. Τώρα, το αν θα πάρει αξία ή υπεραξία. To «Στο Λεωφορείο» ας πούμε, το έγραψα όταν ήμουν δεκαεννιά χρονών, μαζί με το «Η Παραμυθένια», απλά δεν είχα ταιριάξει τους στίχους. Και μπορώ και το παρουσιάζω. Νιώθω ότι κρατώ τη σπίθα…

Κώστας Κούλης
 
Instagram
Joomla Social by OrdaSoft!

Συνεντεύξεις