Goditha - Ελίνα Εγγλέζου - Η συνέντευξη
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Συνεντεύξεις
- Δημοσιεύθηκε : Τρίτη, 08 Σεπτεμβρίου 2020 22:03
Πόσο υπερήφανοι πρέπει να νοιώθουμε όταν ένα τέτοιο έργο, που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από οποιαδήποτε παραγωγή, κυκλοφορεί από Έλληνες δημιουργούς; Πολύ, απαντώ. Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για μια Rock - Metal Symphonic Opera, όπου συμμετέχει η αφρόκρεμα του ελληνικού Μέταλ στερεώματος και όχι μόνο. Υπεύθυνη για αυτό το αριστούργημα είναι η συνθέτις και μουσικός Ελίνα Εγγλέζου. Το άλμπουμ της “Goditha” μας άγγιξε βαθύτατα. Ακούγοντάς το φαντάστηκα να παίζει μέχρι και στο Παλλάς και ο κόσμος απέξω να συρρέει για να το δει. Μην με θεωρήσετε υπερβολική, ακούστε το και θα καταλάβετε για τι πράγμα μιλάω. Όλοι οι παίκτες αλλά και οι τραγουδιστές που συμμετείχαν έδωσαν τη δική τους μαγική πινελιά και φυσικά δεν γίνεται να μην απονεμηθούν τα εύσημα στον Bob Katsionis για αυτή τη μουσική εμπειρία που επιμένω ότι πρέπει να ζωντανέψει σε ένα μεγάλο θέατρο. Θέλησα να μάθω περισσότερα για αυτή την όμορφη μουσική έκπληξη που μας ετοίμασε η Ελίνα, οπότε βάλαμε κάτω τα μεγάλα μέσα και σας παραθέτω όλα όσα θα θέλατε να μάθετε για την καλύτερη δουλειά της χρονιάς.
Αλήθεια, πώς ξεκίνησε η ιδέα; Ποια είναι η Goditha; Έχει συμβολικό χαρακτήρα;
Καταρχάς σας ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση και όλο το ενδιαφέρον σας για το έργο αυτό. Η ιδέα ξεκίνησε την πρώτη χρονιά που άρχισα να μελετώ μουσική στο ωδείο. Ήμουν περίπου εννέα χρονών. Έλεγα στους γονείς και στη δασκάλα μου ότι θέλω να γράψω ένα μιούζικαλ με μία μάγισσα και φυσικά κανείς δεν με έπαιρνε στα σοβαρά. Η βάση της ιστορίας είχε αρχίσει να δημιουργείται στη φαντασία μου από τότε, αλλά η ηρωίδα μου έμεινε άψυχη για πολλά χρόνια εκεί.. Βαφτίστηκε από την αγαπημένη μου φίλη Nadja V., που ήξερε πια απ’ έξω όλο το έργο. Το όνομα Goditha σχηματίζεται από τρεις λέξεις. God – Θεός, Itha – Ήθος, Goth – Σκοτάδι. Συμβολίζει τη μάχη του καλού με το κακό μέσα στην ανθρώπινη ψυχή.
Μίλησέ μου για την πλοκή. Το άλμπουμ είναι μια ολόκληρη ιστορία. Ήταν στο μυαλό σου από την αρχή όλη αυτή η ιδέα της Ροκ όπερας ή ήταν φυσικό επόμενο από κάποια στιγμή και μετά;
Η Goditha είναι μία ευτυχισμένη νεαρή κοπέλα, η οποία ετοιμάζεται να παντρευτεί τον άνδρα που αγαπά. Εκείνος όμως δεν έρχεται ποτέ και την αφήνει για μία άλλη γυναίκα, η οποία καταφέρνει να το δελεάσει. Η ηρωίδα χάνει τα λογικά της, σκίζει με τα νύχια της το πρόσωπό της και κρύβεται σε μία σπηλιά, μακριά απ’ όλους. Η μισανθρωπία και η δίψα της για εκδίκηση προσελκύει κοντά της την Daeva, την πριγκίπισσα του Σκότους, που δόλια της προσφέρει τη δύναμη να εκδικηθεί, με αντάλλαγμα την ψυχή της. Η Goditha παραδίνεται στο κακό. Η εκδίκησή της θα δοθεί όμως από την αδελφή της, την Agatha, η οποία θυσιάζεται, προσφερόμενη να γίνει εκείνη δολοφόνος, για να μην κατηγορηθεί η Goditha. Ρίχνει την κατάρα της μέσα στο ποτήρι του και το μεταμορφώνει σε ένα απέθαντο ον, καταδικασμένο να μην αναπαυθεί ποτέ. Εκτός αν… Αλλά ας μη σας πω και όλη την ιστορία…
Πόσο καιρό σου πήρε πρώτα η γένεση του έργου και μετά η ηχογράφησή του;
Όλο το έργο πραγματικά «εμφανίστηκε» ξαφνικά μπροστά μου το 2017. Σα να το έβλεπα σε ταινία. Οι μελωδίες, οι στίχοι, η πλοκή, τα κοστούμια, τα σκηνικά… Μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια. Υποθέτω έτσι συμβαίνει σε όλους. Μία μέρα σου έρχεται η έμπνευση και δεν ξέρεις ούτε από πού ούτε γιατί ήρθε και απλά γράφεις... Κλείστηκα λοιπόν δεκαπέντε μέρες στο στούντιο και έγραφα το ένα τραγούδι μετά το άλλο. Μετά πήγα το άλμπουμ στον υπέρτατο Bob Katsionis, με μια απλή βάση ενορχήστρωσης, για να το ολοκληρώσει και να κάνει την παραγωγή. Κι εκείνος με την πείρα και τις γνώσεις του πρόσθεσε τις δικές του ιδέες, τα κορυφαία του παιξίματα και τη μεγάλη του αγάπη για αυτό το έργο κι έτσι έγινε αυτό που ακούτε σήμερα. Κυρίως επειδή όταν του πήγαινα κάτι που θεωρούσε μέτριο, μου το πέταγε στο πάτωμα και μου έλεγε γλυκά «Εγώ αυτό δεν το βάζω μέσα! Πάρτο πίσω και πάνε σπίτι σου. Κι όταν το κάνεις καλύτερο, ξαναφέρτο»! Οι ηχογραφήσεις πήραν πάνω από δύο χρόνια. Πέρα από το μουσικό μέρος και τα τόσα όργανα που ηχογραφήθηκαν, είχαμε και όλες αυτές τις φωνές. Όλοι οι πρωταγωνιστές του έργου – και οι δεκαέξι – ηχογράφησαν υπέροχες ερμηνείες από δύο-τρεις φορές ο καθένας, επειδή οι ίδιοι ήθελαν να αποδώσουν τα τραγούδια τους ακόμα πιο εκφραστικά, ακόμα πιο θεατρικά.. Και όλος αυτός ο κόπος τους πιστεύω φαίνεται ξεκάθαρα στο αποτέλεσμα.
Αντιμετώπισες δυσκολίες;
Φυσικά! Και κυρίως μόνη μου δημιουργούσα τις δυσκολίες, λόγω έλλειψης πείρας για να διαχειριστώ ένα τέτοιο πρότζεκτ με τόσους επαγγελματίες. Φαντάσου ένα παιδάκι της Α΄ Δημοτικού να πρέπει να διοργανώσει ένα συνέδριο με καθηγητές Πανεπιστημίου. Περίπου τέτοιες δυσκολίες συνάντησα. (γέλια)
Πες μου για τα παιδιά που πήραν μέρος. Όλα τους είναι πολύ σημαντικά στην ελληνική Μέταλ σκηνή. Πόσο δύσκολο ή εύκολο ήταν να συντονιστούν όλοι αυτοί οι άνθρωποι για να βγει το αποτέλεσμα που ακούμε;
Πολύ δύσκολο πραγματικά. Τα παιδιά δεν γινόταν να συντονιστούν, λόγω των πολλών υποχρεώσεων που είχαν με δουλειές, μπάντες, οικογένειες. Μία φορά μόνο καταφέραμε να συναντηθούμε όλοι μαζί. Με όλη τους την καλή διάθεση, κουράστηκαν πολύ και στις ηχογραφήσεις και στα γυρίσματα και τίμησαν και το έργο και εμένα προσωπικά με τη συμμετοχή τους.
Ποιος είναι υπεύθυνος για το εξώφυλλο και το booklet;
Το πολυσυζητημένο μας εξώφυλλο είναι έργο του ζωγράφου-illustrator Κώστα Τσιάκου (papergoblin.com) και το booklet δημιουργήθηκε με εντιταρισμένες τις φωτογραφίες που τράβηξαν η Στέλλα Μούζη και ο Γιώργος Μυλωνάς.
Υπάρχει κάποιο video, κάποιο κομμάτι αυτής της ιστορίας βιντεοσκοπημένο;
Υπάρχουν πλάνα και σιγά σιγά θα ανεβάζουμε κάποια κομμάτια από το έργο. Δυστυχώς όμως όχι ολόκληρη την παράσταση, λόγω τεχνικών προβλημάτων που αντιμετωπίσαμε στο γύρισμα. Ελπίζουμε κάποια στιγμή να μπορέσουμε να ανεβάσουμε αυτό το έργο θεατρικά.
Ελίνα, τι είναι για σένα η μουσική; Θα μπορούσες να ζήσεις ή να κάνεις κάτι άλλο χωρίς αυτή;
Δεν θα πω το κλισέ ότι δεν μπορώ να ζήσω χωρίς τη μουσική. Λατρεύω τις νότες, τους ήχους και τις όμορφες φωνές. Με ζωντανεύουν. Αλλά παράλληλα μου αρέσει πολύ να μαθαίνω και να πειραματίζομαι με καινούρια πράγματα και να ασχολούμαι με αυτά. Το να βάψω έναν τοίχο, να μαγειρέψω ένα καινούριο φαγητό ή να κάτσω στη ραπτομηχανή μου, μου δίνει κι αυτό μεγάλη χαρά.
Τι σου δίνει δύναμη για να συνεχίζεις σε αυτό το μονοπάτι;
Είναι εκείνο που ξυπνάς το πρωί και λες «Αχ, τι καλά που ξύπνησα! Να κάνω γρήγορα έναν καφέ και να πάω να συνεχίσω το πρότζεκτ μου»! Η χαρά της δημιουργίας , ό,τι κι αν δημιουργείς, ακόμα κι αν δεν μάθει ποτέ κανείς τι δημιούργησες.
Υπάρχουν κάποιες σκέψεις έτσι ώστε το Metal κοινό να δει αυτή τη Ροκ όπερα ζωντανά; Υπάρχουν κάποια πλάνα;
Πλάνα με τον κορωνοϊό δυστυχώς δεν υπάρχουν. Άσε που είμαι και λίγο προβατίνα και φοβάμαι. Είναι και πολλά τα παιδιά, θα κολλήσουν πάνω στη σκηνή. Ελπίζουμε στο μέλλον τα πράγματα να επανέλθουν στα φυσιολογικά και να το καταφέρουμε κι αυτό.
Το 2020 είναι μια πολύ δύσκολη χρονιά, όπου όλα τα πολιτισμικά περνούν από «διπλό κόσκινο», λες και η τέχνη δεν είναι σημαντική για τον άνθρωπο. Τι θα ήθελες να πεις σε αυτούς που βάζουν τη τέχνη σε δεύτερη μοίρα και αφήνουν κάποιες άλλες εκδηλώσεις να πραγματοποιούνται, αφού εκεί το χρήμα είναι πιο… ζωντανό;
Θα έλεγα ότι κάποτε πια πρέπει όλοι να καταλάβουν πόσο σημαντικό είναι ο λαός μας να αποκτήσει μουσική Παιδεία. Να διδαχτεί μουσική, να γνωρίσει τους κλασικούς, να έρθει σε επαφή με διαφορετικά είδη, να τα μελετήσει και να επιλέξει τελικά τι του αρέσει και τι όχι. Αν οι γονείς μας ακούνε μόνο μπουζούκια, οι φίλοι μας μόνο hip hop και ούτε στο σχολείο ακούσουμε κάτι διαφορετικό, ούτε στα ραδιόφωνα και στις τηλεοράσεις, ε, τότε μόνο εκεί θα είναι πάντα το χρήμα ζωντανό και ας μην υπάρχει και κορωνοϊός. Κλείνοντας, θα ήθελα να πω ότι η χώρα μας έχει πολλά απίστευτα ταλέντα στην αγγλόφωνη σκηνή. Υπέροχες νέες δουλειές κυκλοφορούν συνεχώς και ακούγονται περιορισμένα από κάποια περιοδικά σαν το δικό σας που ασχολείται και υποστηρίζει και κάποια ραδιόφωνα στο διαδίκτυο. Είναι τόσο κρίμα να μην γίνονται ευρέως γνωστές στον κόσμο αυτές οι δημιουργίες από τα ΜΜΕ. Έκκληση προς όλους. Μορφώστε μας! Σας ευχαριστώ πολύ για τη φιλοξενία.
Μαίρη Ζαρακοβίτη
Καταρχάς σας ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση και όλο το ενδιαφέρον σας για το έργο αυτό. Η ιδέα ξεκίνησε την πρώτη χρονιά που άρχισα να μελετώ μουσική στο ωδείο. Ήμουν περίπου εννέα χρονών. Έλεγα στους γονείς και στη δασκάλα μου ότι θέλω να γράψω ένα μιούζικαλ με μία μάγισσα και φυσικά κανείς δεν με έπαιρνε στα σοβαρά. Η βάση της ιστορίας είχε αρχίσει να δημιουργείται στη φαντασία μου από τότε, αλλά η ηρωίδα μου έμεινε άψυχη για πολλά χρόνια εκεί.. Βαφτίστηκε από την αγαπημένη μου φίλη Nadja V., που ήξερε πια απ’ έξω όλο το έργο. Το όνομα Goditha σχηματίζεται από τρεις λέξεις. God – Θεός, Itha – Ήθος, Goth – Σκοτάδι. Συμβολίζει τη μάχη του καλού με το κακό μέσα στην ανθρώπινη ψυχή.
Μίλησέ μου για την πλοκή. Το άλμπουμ είναι μια ολόκληρη ιστορία. Ήταν στο μυαλό σου από την αρχή όλη αυτή η ιδέα της Ροκ όπερας ή ήταν φυσικό επόμενο από κάποια στιγμή και μετά;
Η Goditha είναι μία ευτυχισμένη νεαρή κοπέλα, η οποία ετοιμάζεται να παντρευτεί τον άνδρα που αγαπά. Εκείνος όμως δεν έρχεται ποτέ και την αφήνει για μία άλλη γυναίκα, η οποία καταφέρνει να το δελεάσει. Η ηρωίδα χάνει τα λογικά της, σκίζει με τα νύχια της το πρόσωπό της και κρύβεται σε μία σπηλιά, μακριά απ’ όλους. Η μισανθρωπία και η δίψα της για εκδίκηση προσελκύει κοντά της την Daeva, την πριγκίπισσα του Σκότους, που δόλια της προσφέρει τη δύναμη να εκδικηθεί, με αντάλλαγμα την ψυχή της. Η Goditha παραδίνεται στο κακό. Η εκδίκησή της θα δοθεί όμως από την αδελφή της, την Agatha, η οποία θυσιάζεται, προσφερόμενη να γίνει εκείνη δολοφόνος, για να μην κατηγορηθεί η Goditha. Ρίχνει την κατάρα της μέσα στο ποτήρι του και το μεταμορφώνει σε ένα απέθαντο ον, καταδικασμένο να μην αναπαυθεί ποτέ. Εκτός αν… Αλλά ας μη σας πω και όλη την ιστορία…
Πόσο καιρό σου πήρε πρώτα η γένεση του έργου και μετά η ηχογράφησή του;
Όλο το έργο πραγματικά «εμφανίστηκε» ξαφνικά μπροστά μου το 2017. Σα να το έβλεπα σε ταινία. Οι μελωδίες, οι στίχοι, η πλοκή, τα κοστούμια, τα σκηνικά… Μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια. Υποθέτω έτσι συμβαίνει σε όλους. Μία μέρα σου έρχεται η έμπνευση και δεν ξέρεις ούτε από πού ούτε γιατί ήρθε και απλά γράφεις... Κλείστηκα λοιπόν δεκαπέντε μέρες στο στούντιο και έγραφα το ένα τραγούδι μετά το άλλο. Μετά πήγα το άλμπουμ στον υπέρτατο Bob Katsionis, με μια απλή βάση ενορχήστρωσης, για να το ολοκληρώσει και να κάνει την παραγωγή. Κι εκείνος με την πείρα και τις γνώσεις του πρόσθεσε τις δικές του ιδέες, τα κορυφαία του παιξίματα και τη μεγάλη του αγάπη για αυτό το έργο κι έτσι έγινε αυτό που ακούτε σήμερα. Κυρίως επειδή όταν του πήγαινα κάτι που θεωρούσε μέτριο, μου το πέταγε στο πάτωμα και μου έλεγε γλυκά «Εγώ αυτό δεν το βάζω μέσα! Πάρτο πίσω και πάνε σπίτι σου. Κι όταν το κάνεις καλύτερο, ξαναφέρτο»! Οι ηχογραφήσεις πήραν πάνω από δύο χρόνια. Πέρα από το μουσικό μέρος και τα τόσα όργανα που ηχογραφήθηκαν, είχαμε και όλες αυτές τις φωνές. Όλοι οι πρωταγωνιστές του έργου – και οι δεκαέξι – ηχογράφησαν υπέροχες ερμηνείες από δύο-τρεις φορές ο καθένας, επειδή οι ίδιοι ήθελαν να αποδώσουν τα τραγούδια τους ακόμα πιο εκφραστικά, ακόμα πιο θεατρικά.. Και όλος αυτός ο κόπος τους πιστεύω φαίνεται ξεκάθαρα στο αποτέλεσμα.
Αντιμετώπισες δυσκολίες;
Φυσικά! Και κυρίως μόνη μου δημιουργούσα τις δυσκολίες, λόγω έλλειψης πείρας για να διαχειριστώ ένα τέτοιο πρότζεκτ με τόσους επαγγελματίες. Φαντάσου ένα παιδάκι της Α΄ Δημοτικού να πρέπει να διοργανώσει ένα συνέδριο με καθηγητές Πανεπιστημίου. Περίπου τέτοιες δυσκολίες συνάντησα. (γέλια)
Πες μου για τα παιδιά που πήραν μέρος. Όλα τους είναι πολύ σημαντικά στην ελληνική Μέταλ σκηνή. Πόσο δύσκολο ή εύκολο ήταν να συντονιστούν όλοι αυτοί οι άνθρωποι για να βγει το αποτέλεσμα που ακούμε;
Πολύ δύσκολο πραγματικά. Τα παιδιά δεν γινόταν να συντονιστούν, λόγω των πολλών υποχρεώσεων που είχαν με δουλειές, μπάντες, οικογένειες. Μία φορά μόνο καταφέραμε να συναντηθούμε όλοι μαζί. Με όλη τους την καλή διάθεση, κουράστηκαν πολύ και στις ηχογραφήσεις και στα γυρίσματα και τίμησαν και το έργο και εμένα προσωπικά με τη συμμετοχή τους.
Ποιος είναι υπεύθυνος για το εξώφυλλο και το booklet;
Το πολυσυζητημένο μας εξώφυλλο είναι έργο του ζωγράφου-illustrator Κώστα Τσιάκου (papergoblin.com) και το booklet δημιουργήθηκε με εντιταρισμένες τις φωτογραφίες που τράβηξαν η Στέλλα Μούζη και ο Γιώργος Μυλωνάς.
Υπάρχει κάποιο video, κάποιο κομμάτι αυτής της ιστορίας βιντεοσκοπημένο;
Υπάρχουν πλάνα και σιγά σιγά θα ανεβάζουμε κάποια κομμάτια από το έργο. Δυστυχώς όμως όχι ολόκληρη την παράσταση, λόγω τεχνικών προβλημάτων που αντιμετωπίσαμε στο γύρισμα. Ελπίζουμε κάποια στιγμή να μπορέσουμε να ανεβάσουμε αυτό το έργο θεατρικά.
Ελίνα, τι είναι για σένα η μουσική; Θα μπορούσες να ζήσεις ή να κάνεις κάτι άλλο χωρίς αυτή;
Δεν θα πω το κλισέ ότι δεν μπορώ να ζήσω χωρίς τη μουσική. Λατρεύω τις νότες, τους ήχους και τις όμορφες φωνές. Με ζωντανεύουν. Αλλά παράλληλα μου αρέσει πολύ να μαθαίνω και να πειραματίζομαι με καινούρια πράγματα και να ασχολούμαι με αυτά. Το να βάψω έναν τοίχο, να μαγειρέψω ένα καινούριο φαγητό ή να κάτσω στη ραπτομηχανή μου, μου δίνει κι αυτό μεγάλη χαρά.
Τι σου δίνει δύναμη για να συνεχίζεις σε αυτό το μονοπάτι;
Είναι εκείνο που ξυπνάς το πρωί και λες «Αχ, τι καλά που ξύπνησα! Να κάνω γρήγορα έναν καφέ και να πάω να συνεχίσω το πρότζεκτ μου»! Η χαρά της δημιουργίας , ό,τι κι αν δημιουργείς, ακόμα κι αν δεν μάθει ποτέ κανείς τι δημιούργησες.
Υπάρχουν κάποιες σκέψεις έτσι ώστε το Metal κοινό να δει αυτή τη Ροκ όπερα ζωντανά; Υπάρχουν κάποια πλάνα;
Πλάνα με τον κορωνοϊό δυστυχώς δεν υπάρχουν. Άσε που είμαι και λίγο προβατίνα και φοβάμαι. Είναι και πολλά τα παιδιά, θα κολλήσουν πάνω στη σκηνή. Ελπίζουμε στο μέλλον τα πράγματα να επανέλθουν στα φυσιολογικά και να το καταφέρουμε κι αυτό.
Το 2020 είναι μια πολύ δύσκολη χρονιά, όπου όλα τα πολιτισμικά περνούν από «διπλό κόσκινο», λες και η τέχνη δεν είναι σημαντική για τον άνθρωπο. Τι θα ήθελες να πεις σε αυτούς που βάζουν τη τέχνη σε δεύτερη μοίρα και αφήνουν κάποιες άλλες εκδηλώσεις να πραγματοποιούνται, αφού εκεί το χρήμα είναι πιο… ζωντανό;
Θα έλεγα ότι κάποτε πια πρέπει όλοι να καταλάβουν πόσο σημαντικό είναι ο λαός μας να αποκτήσει μουσική Παιδεία. Να διδαχτεί μουσική, να γνωρίσει τους κλασικούς, να έρθει σε επαφή με διαφορετικά είδη, να τα μελετήσει και να επιλέξει τελικά τι του αρέσει και τι όχι. Αν οι γονείς μας ακούνε μόνο μπουζούκια, οι φίλοι μας μόνο hip hop και ούτε στο σχολείο ακούσουμε κάτι διαφορετικό, ούτε στα ραδιόφωνα και στις τηλεοράσεις, ε, τότε μόνο εκεί θα είναι πάντα το χρήμα ζωντανό και ας μην υπάρχει και κορωνοϊός. Κλείνοντας, θα ήθελα να πω ότι η χώρα μας έχει πολλά απίστευτα ταλέντα στην αγγλόφωνη σκηνή. Υπέροχες νέες δουλειές κυκλοφορούν συνεχώς και ακούγονται περιορισμένα από κάποια περιοδικά σαν το δικό σας που ασχολείται και υποστηρίζει και κάποια ραδιόφωνα στο διαδίκτυο. Είναι τόσο κρίμα να μην γίνονται ευρέως γνωστές στον κόσμο αυτές οι δημιουργίες από τα ΜΜΕ. Έκκληση προς όλους. Μορφώστε μας! Σας ευχαριστώ πολύ για τη φιλοξενία.
Μαίρη Ζαρακοβίτη
Joomla Social by OrdaSoft!
