Dion Lunadon, the musician from New Zealand. The guitarist and vocalist for The D4, from Auckland, the bass guitarist for New York Rock extravaganza A Place To Bury Strangers. This very musician will visit Greece soon. European tour starts pretty soon and come February 16, Dion will be in Athens, smashing the state of Death Disco. We just want to add here that his stage presence – according to Wikipedia itself – is unpredictable! We sat and talked with Dion, about his most recent solo album, about the LiVE shows, about all that power behind music. Our most sincere thanks to Miss Christy Economopoulou, who arranged this interview.
Your European tour is just around the corner. Excited? How’s life on the road for you?
Very excited. I feel so lucky to be able to do this and I love doing it. Life on the road is great. Travelling, being to places you’ve never been, meeting people from different backgrounds AND playing Rock N Roll. What more could one ask for?
Small clubs or big arenas and open air festivals? Would you choose?
To be honest, I’d choose Arenas at this point. I’ve played small clubs my whole life and I’m up for a change! I’ve played arenas and it’s quite a rush. A lot of energy in one place. But I do like it all. Everything has its own challenges. Variety is the spice of life.
Your sophomore solo album, “Beyond Everything”, was released last year. What’s the feedback so far?
Terrible. (laughs) Joking! Yeah, it’s been great. Saw it on a bunch of people’s favorite record of ’22, so that’s nice. But really, I’m just here making records that I like. Keeps it honest and is best for the potential listener, too.
Is it too early to talk about your next album? Something in the making?
The next album is finished and will be out later this year.
For many years you’ve been a world traveler and an international artist. How hard was it to leave New Zealand and start a career, which has become so successful?
It was and is really really hard. I came to the US with barely anything but my guitar. I didn’t have any strong relationships or anything. But I’m like a cockroach. I never give up and I keep coming back! It’s up and down like any artists career, but I am starting to see an upswing with this new project.
Live shows and recording sessions. Fond of both of them? Would you say they are equally intriguing?
I used to like live shows way more. Maybe because of the rush and the instant gratification. But I like recording more than I used to. Making that first LP for me was so much fun and gave the recording side of me a new lease on life. I’m itching to record more at the moment.
What is the driving force behind your continuous songwriting and performing? What is the one thing that makes you go on, supporting your art?
Hmmm. Good question. Maybe a sense of self discovery? A connection to everything? Picture the brightest star of pure ecstasy and joy exploding in your face and taking you to another dimension. That feeling!
Costas Koulis
O Dion Lunadon, o Νεοζηλανδός μουσικός, που έχει χρηματίσει σαν κιθαρίστας και τραγουδιστής για τους The D4 της πατρίδας του και σαν μπασίστας για τους Νεοϋορκέζους A Place To Bury Strangers, έρχεται στην Ελλάδα! Αυτός ο παίχτης, στις 16 Φεβρουαρίου, θα βρίσκεται στη σκηνή της Death Disco και εκεί θα δούμε τη σκηνική του παρουσία, η οποία – κατά Wikipedia – είναι απρόβλεπτη! Ο Dion μίλησε μαζί μας, για τον πρόσφατο δίσκο του, για τα LiVE, για τη δύναμη πίσω από κάθε του μουσική κίνηση. Ευχαριστούμε θερμά τη Χρύσα Οικονομοπούλου, η οποία φρόντισε να πραγματοποιηθεί αυτή η συνέντευξη.
H Ευρωπαϊκή περιοδεία ξεκινάει σε λίγο. Αισθάνεσαι ενθουσιασμένος; Πώς είναι για σένα η ζωή στον δρόμο;
Πολύ ενθουσιασμένος. Αισθάνομαι πολύ τυχερός που μπορώ να το κάνω αυτό και αγαπώ να το κάνω. Η ζωή στον δρόμο είναι καταπληκτική. Ταξιδεύεις, πας σε τόπους που δεν έχεις ξαναδεί, συναντάς κόσμο με διάφορα background ΚΑΙ παίζεις Rock N Roll. Τι άλλο να ζητήσεις πια;
Μικρά club ή μεγάλες αρένες και ανοιχτά φεστιβάλ; Θα διάλεγες ποτέ;
Για να είμαι ειλικρινής, θα διάλεγα αρένες σε αυτό το σημείο. Παίζω σε μικρά club όλη μου τη ζωή και τη θέλω πολύ την αλλαγή. Έχω παίξει σε αρένες και ήταν πολύς ο ενθουσιασμός. Πολλή ενέργεια σε ένα μόνο μέρος. Μ’ αρέσουν όλα όμως. Το καθένα έχει τις δικές του προκλήσεις. Η ποικιλία είναι το καρύκευμα της ζωής.
Το δεύτερο σόλο άλμπουμ σου, “Beyond Everything”, κυκλοφόρησε πέρυσι. Τι ανταπόκριση λαμβάνεις μέχρι τώρα;
Φρικτή. (γελάει) Αστειεύομαι! Έχει πάει πολύ καλά. Το έχω δει σε πολλές λίστες αγαπημένων δίσκων για το ’22 και αυτό είναι καλό. Απλά βρίσκομαι εδώ για να βγάζω δίσκους που μου αρέσουν. Είναι τίμιο και αποτελεί καλή επιλογή για τον εν δυνάμει ακροατή.
Είναι πολύ νωρίς να μιλήσουμε για το καινούργιο άλμπουμ σου; Έχεις κάτι που ετοιμάζεις;
Το επόμενο άλμπουμ είναι ήδη έτοιμο και θα κυκλοφορήσει φέτος.
Για πολλά χρόνια γυρίζεις τον κόσμο, είσαι πλέον διεθνής καλλιτέχνης. Πόσο δύσκολο ήταν να αφήσεις τη Νέα Ζηλανδία και να ξεκινήσεις μία τόσο επιτυχημένη καριέρα;
Ήταν ΚΑΙ είναι παρά πολύ δύσκολο. Ήλθα στις ΗΠΑ και είχα μόνο την κιθάρα μου μαζί μου. Δεν είχα τίποτα δυνατές σχέσεις. Αλλά είμαι σαν κατσαρίδα! Δεν τα παρατάω ποτέ και πάντα σηκώνομαι όταν πέσω. Είχε ως τώρα τα πάνω του και τα κάτω του, όπως παντού, αλλά έχει αρχίσει και ανεβαίνει όλο αυτό.
Συναυλίες και ηχογραφήσεις. Σου αρέσουν και τα δύο; Θα έλεγες ότι σε ιντριγκάρουν και τα δύο το ίδιο;
Παλιά μου άρεσαν πολύ περισσότερο οι συναυλίες. Ίσως λόγω του ενθουσιασμού και της άμεσης ικανοποίησης. Τώρα πλέον μου αρέσουν οι ηχογραφήσεις πολύ περισσότερο απ’ ό,τι παλιά. Η δημιουργία του πρώτου άλμπουμ τότε ήταν τόσο πολύ διασκέδαση και μου έδωσε, όσον αφορά εκείνη την πλευρά μου, νέα πορεία στη ζωή μου. Με τρώει να κάνω κι άλλες ηχογραφήσεις.
Ποια η κινητήρια δύναμη πίσω από τη συνεχή δημιουργία; Γράφεις, παίζεις… Τι είναι αυτό που σε κάνεις να συνεχίζεις να υπηρετείς την τέχνη σου;
Καλή ερώτηση… Ίσως μια αίσθηση αυτό-ανακάλυψης; Σύνδεσης με τα πάντα; Φαντάσου το μεγαλύτερο αστέρι αγνής έκστασης και χαράς να σκάσει στα μούτρα σου και να σε πηγαίνει σε μια άλλη διάσταση. Φαντάσου ΑΥΤΟ το συναίσθημα!
Κώστας Κούλης
