- Λεπτομέρειες
-
Κατηγορία: Συνεντεύξεις
-
Δημοσιεύθηκε : Τρίτη, 21 Ιουνίου 2022 11:34
Με αφορμή την άψογη εμφάνιση των Degenerate Mind στο LiVE με τους Accept, αλλά και το επικείμενο live τους στο Remedy στις 25 Ιουνίου, είχαμε τη χαρά να μιλήσουμε με τον τραγουδιστή της μπάντας Στράτο Χατζηδημητρίου. Ευχαριστούμε θερμά για τον συντονισμό και την πραγματοποίηση της συνέντευξης τον Πάνο Μακρή.

Στράτο, πώς ξεκινήσατε το ταξίδι σας στα μονοπάτια της μουσικής;
Ευχαριστούμε για το βήμα που μας δίνετε και συγχαρητήρια για το έργο που επιτελείτε προς όφελος της ελληνικής σκηνής και της μουσικής γενικότερα. Είμαστε τέσσερις άνθρωποι που βρεθήκαμε το 2017, με σκοπό να δημιουργήσουμε δική μας μουσική. Όλοι μας είχαμε κάποιο μικρό παρελθόν στη μουσική. Η αρχική ιδέα για τη δημιουργία της μπάντας ήταν δική μου, την οποία εξέφρασα στον Τάσο, ντράμερ της μπάντας, με τον οποίο βρισκόμασταν μαζί τότε σε μία cover band. Η ανταπόκρισή του ήταν άμεση, καθώς είχαμε το ίδιο όραμα για τη μουσική. Άμεσα κινηθήκαμε προς αναζήτηση μελών και σύντομα πλαισιώθηκε το γκρουπ από τον Μάνο στην κιθάρα και τον Δόρο στο μπάσο, που έμεινε μαζί μας δυο χρόνια, ώσπου αντικαταστάθηκε από τον τωρινό μπασίστα της μπάντας, τον Δημήτρη. Κάπως έτσι έγιναν τα πράγματα στην αρχή.
Τι είναι η μουσική για εσάς; Τι σας ωθεί στη δημιουργία;
Η μουσική για μας είναι πάρα πολλά πράγματα μαζί. Είναι αυτό που μας βοηθάει να αποφορτιστούμε από την καθημερινότητα, είναι αυτό που μας κάνει να νιώθουμε παραγωγικοί και δημιουργικοί ως άνθρωποι. Θα έλεγα πως είναι ένα ταξίδι, μια απόδραση από τη δύσκολη και σκληρή πραγματικότητα κι ένα μέρος να αποθέσουμε τα καλύτερα στοιχεία από τους εαυτούς μας.

Από πού αντλείτε θέματα; Πώς ξεκινάτε για ένα τραγούδι; Από τη μουσική ή τους στίχους;
Τα τραγούδια της μπάντας ξεκινούν κατά βάση από κάποιες κιθαριστικές ιδέες που φέρνει ο Μάνος στην πρόβα (ή και μπασιστικές ενίοτε), η μπάντα τζαμάρει πάνω σε αυτές και αφού οι ιδέες πάρουν τη μορφή τραγουδιού, έρχονται στο τέλος ως επιστέγασμα οι στίχοι. Στίχους γράφω εγώ, αντλώντας κυρίως έμπνευση από το feeling που μου βγάζει η μουσική. Οι στίχοι ενίοτε βασίζονται και στην ψυχολογική κατάσταση που μπορεί να βρίσκομαι κατά καιρούς, κάτι που βλέπω και ως μια μορφή ψυχοθεραπείας, αποτυπώνοντάς τους. Τα θέματα των κομματιών μας έχουν κοινωνικές και προσωπικές αποχρώσεις κυρίως.
Η εποχή που ζούμε δύσκολη. Έχει η μουσική χώρο να εξελιχθεί;
Η μουσική πάντα έχει τον χώρο να ελιχθεί και να εξελιχθεί. Ίσα ίσα πιστεύω πως σε καιρούς δύσκολους η μουσική βρίσκει ακόμα περισσότερο χώρο, καθώς η δυσκολία γεννάει την ανάγκη για έκφραση, δημιουργία και αποφόρτιση. Το διαδίκτυο επίσης πλέον βοηθάει τις μπάντες και τη μουσική να ακουστούν περισσότερο. Το ότι διατίθεται δωρεάν βέβαια ίσως υποβαθμίζει κατά κάποιο τρόπο την αξία του προϊόντος, αλλά αυτό είναι μια άλλη κουβέντα.

Μουσική βιομηχανία του σήμερα. Τι σας αρέσει, τι μισείτε;
Είμαστε νέοι στον χώρο και προς ώρας λειτουργούμε ως Do it yourself μπάντα. Σίγουρα το διαδίκτυο μας έχει βοηθήσει πολύ ως μπάντα και είναι κάτι που μας εξυπηρετεί, άρα μας αρέσει. Γνωρίζουμε πως πλέον τα χρήματα που διατίθεντο από δισκογραφικές δεν διατίθενται πια. Οι μπάντες πληρώνουν πολλά από την τσέπη τους και αυτό δυσχεραίνει το έργο τους. Επίσης, η μουσική βιομηχανία πλέον στην Ελλάδα προωθεί άλλα είδη μουσικής που έχουν απήχηση στη νεολαία και κατά τη γνώμη πολλών είναι και αμφιλεγόμενης ποιότητας. Νομίζω καταλαβαίνετε…
Τα social media και το youtube θεωρείται ότι είναι εργαλείο αναγνωρισιμότητας ή αναγκαίο κακό για μια μπάντα;
Για μια μπάντα στο ξεκίνημά της σίγουρα αποτελεί εργαλείο μεγάλης αξίας, καθώς μπορεί να τη βοηθήσει να ακουστεί στο ευρύ κοινό αποκτώντας βήμα. Δυστυχώς όμως αυτό λειτουργεί διαφορετικά για τη μπάντα όταν έχει φυσικό προϊόν, καθώς μειώνονται οι πωλήσεις της σε cd και βινύλια. ΟΚ, οι συλλέκτες πάντα θα αγοράζουν, το ευρύ κοινό όμως που το έχει δωρεάν στο Youtube, δυστυχώς δεν είναι συνήθως αγοραστική δύναμη. Η πορεία της μουσικής παγκοσμίως το δείχνει αυτό τα τελευταία χρόνια.

Ανοίξατε πριν λίγο καιρό για τους Accept. Μιλήστε μας για την εμπειρία.
Ήταν μια εμπειρία μοναδική από κάθε άποψη. Η μπάντα πάτησε στο σανίδι του Gagarin που μέχρι τότε μόνο ως οπαδοί είχαμε βρεθεί εκεί. Παίξαμε για πρώτη φορά σε τόσο μεγάλο κοινό, που πολλοί από αυτό δε μας γνώριζαν καν. Νομίζω πως καταφέραμε να τους ζεστάνουμε και τα χειροκροτήματα ανάμεσα στα κομμάτια, που όλο και πλήθαιναν όσο περνούσε η ώρα, νομίζω το μαρτυρούν αυτό. Και μάλιστα support σε ποιους… στους ACCEPT, μια μπάντα που όλοι γνωρίζουμε τη θέση και το μέγεθός της στην ιστορία του metal εδώ και σαράντα χρόνια, μια μπάντα που εμένα προσωπικά με μεγάλωσε. Δεν υπάρχουν πολλά λόγια να περιγράψεις όλη αυτή την εμπειρία που βιώσαμε. Δέος. Κι όπως είπε κι ένας φίλος, «Σήμερα ράψατε γαλόνι».
Πώς βλέπετε τη μπάντα σε δέκα χρόνια; Τι θα θέλατε να έχετε πετύχει μέχρι τότε;
Ας ελπίσουμε για αρχή να είμαστε καλά και υγιείς σε δέκα χρόνια, να συνεχίσουμε να κάνουμε αυτό που αγαπάμε κι από κει και πέρα, θα θέλαμε η μπάντα να βρίσκεται σε ένα επίπεδο όπου θα έχει αναγνώριση από τον κόσμο, να γνωρίζουν δηλαδή όλοι στο χώρο ποιοι είμαστε, να έχουμε πολλούς φαν και να έχουμε έσοδα ικανά να καλύπτουν τις ανάγκες της μπάντας τουλάχιστον. Αν υπάρξουν και παραπάνω, καλοδεχούμενα. Γενικά ταβάνι δεν υπάρχει, όπου μας πάει. Εμείς είμαστε εδώ να το στηρίξουμε όλο αυτό. Θεωρώ πως με σωστή δουλειά θα τα έχουμε πετύχει αυτά σε δέκα χρόνια.

Έχετε πλάνα για κάποιες εμφανίσεις μέχρι το τέλος του χρόνου;
Αυτή τη στιγμή το μόνο που υπάρχει είναι το live που θα λάβει χώρο στο Remedy στις 25 Ιουνίου. Στο πλευρό μας θα βρίσκονται οι Lust Days, Misty Route και Adrenalin-Metallica tribute band, με σκοπό να σας απογειώσουμε όλοι μαζί και να περάσουμε τέλεια σε μια ατμόσφαιρα γιορτινή, μετά και το Live με τους Accept. Όποια άλλη πρόταση έρθει από κει και πέρα μέσα στο καλοκαίρι θα την εξετάσουμε σοβαρά. Από κει και πέρα, από Σεπτέμβριο πιστεύω θα οργανώσουμε εκ νέου τα πλάνα μας για μελλοντικές εμφανίσεις.
Μαίρη Ζαρακοβίτη
Photo credit: Elena Vasilaki