Συνέντευξη με την Αναστασία Θεοφανίδου
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Συνεντεύξεις
- Δημοσιεύθηκε : Δευτέρα, 28 Οκτωβρίου 2013 21:13
Συζητήσαμε με την κα Αναστασία Θεοφανίδου, σκηνοθέτιδα του έργου «Αν ξέραμε» (διασκευή του έργου «Τρείς αδελφές» του Τσέχωφ) και καθηγήτρια του ΚΘΒΕ. Σας μεταφέρουμε αυτά που είπαμε:
Χαράλαμπος Παπαστεφάνου: Μπορείτε να μας πείτε κάποια πράγματα για την ομάδα, για τον χώρο όπου γίνεται η παράσταση;Αναστασία Θεοφανίδου: Για τον χώρο να πω. Η ομάδα όμως η συγκεκριμένη δεν υπάρχει… είμαι εγώ και ο Νίκος Βουδούρης, οι οποίοι δημιουργήσαμε το «Σχήμα εκτός άξονα», στην αρχή χωρίς χώρο αλλά τα τελευταία 3 προς 4 χρόνια έχουμε αυτόν τον χώρο στον οποίο γίνονται προστάσεις. Παραστάσεις τις οποίες σκηνοθετούμε είτε εγώ ή ο κύριος Βουδούρης είτε κάποιος άλλος σκηνοθέτης τον οποίο επιλέγουμε. Επίσης, κάθε χρόνο φιλοξενούμε ομάδες στα πλαίσια της διοργάνωσης «το βήμα στους νέους» παρέχοντας τον χώρο σε νέες ομάδες, σε νέους ανθρώπους ώστε να δοκιμάσουν την σκηνοθεσία για λίγες παραστάσεις, χωρίς να χρειάζεται να πληρώσουν τον χώρο. Έπειτα μοιραζόμαστε το «κουτί» . Μέχρι τώρα έχουμε κάνει δέκα παραγωγές… έχουμε φιλοξενήσει δώδεκα ομάδες… έχουνε γίνει τρεις συνεντεύξεις με καλλιτέχνες καταξιωμένους, οι οποίες ήταν ανοικτές για το κοινό. Επίσης έχουνε γίνει σεμινάρια και διάφορες άλλες μικροεκδηλώσεις. Αυτά είναι τα του «Σχήματος εκτός άξονα». Δηλαδή έχουνε συνεργαστεί παραπάνω από εκατό άνθρωποι προερχόμενοι από κάποιο ρόλο και κάποιο μετερίζι… είτε ως βοηθοί, είτε ως ηθοποιοί, είτε ως σκηνοθέτες, είτε ως σκηνογράφοι είτε ως φωτογράφοι, τέλος πάντων… τα εκατό άτομα τα έχουμε ξεπεράσει και είμαστε πολύ χαρούμενοι γι’ αυτό!
Χ.Π.: Μέσα σ’ αυτήν την κατάσταση-κρίση προσφέρεται κάτι πάρα πολύ ωραίο με το «κουτί»(κουτί για οικονομική ενίσχυση της παράστασης.( ήθελα να το βάλω ως υποσημείωση αλλά δεν ξέρω πώς)) ώστε να μπορέσει ο θεατής να δει μια παράσταση, να το ευχαριστηθεί…
Γιάννης Τσιαβός: Και να αφήσει το χρηματικό αντίτιμο που δύναται να αφήσει.
Α.Θ.: Ναι… αυτό είναι μέσα στην λογική μας, στην οπτική μας, ήταν από την αρχή και νομίζω καλό είναι.. ναι… (γέλια)
Γιάννης Τσιαβός: Και να αφήσει το χρηματικό αντίτιμο που δύναται να αφήσει.
Α.Θ.: Ναι… αυτό είναι μέσα στην λογική μας, στην οπτική μας, ήταν από την αρχή και νομίζω καλό είναι.. ναι… (γέλια)
Χ.Π.: Όσον αφορά την παράσταση, πώς αποφασίσατε να ανεβάσετε ένα τέτοιο έργο σε μια διασκευή;Α.Θ.: Είναι μια δουλειά που κάνω εδώ και πόσα χρόνια. Δηλαδή μ’ αρέσει να παίρνω κείμενα τα οποία είναι παγκοσμίως γνωστά, και έργα γνωστού ρεπερτορίου. Το είχα κάνει με τις « Δούλες», το είχα κάνει με συρραφή έργων. Μάλιστα, η πρώτη δουλειά που έκανα στο «Σχήμα» ήταν το « Rolling» που ήταν τέσσερις διαφορετικοί ρόλοι από τέσσερα διαφορετικά έργα που συνυπήρξαν στην ίδια παράσταση. Προφανώς δεν θα το έχετε δει, είναι αρκετά παλιό (γέλια). Μετά ήταν οι «Δούλες», με τον «Αντώνιο» και την «Κλεοπάτρα» ασχολήθηκα, μετά ήτανε η «Νόρα»∙ αφορμή από την «Νόρα» του Ύψεν. Έργο στο οποίο έπαιζα και εγώ και σκηνοθέτησε μια νέα ηθοποιός και παλιά μαθήτρια μου στη δραματική, η Λουκία Βαιλείου, πέρυσι, με αφορμή τις «Τρωάδες» και φέτος με αφορμή τις «Τρείς αδελφές» οπότε είμαι πιστή σ’ αυτό. Προσωπικά, έχω την ανάγκη για τέτοια έργα. Τα πράγματα τα οποία είναι σημαντικότερα και επίκαιρα, εάν κάτσει κανείς, μπορεί να τα απομονώσει, μπορεί να τα φέρει στο κοινό και να δώσει τα μηνύματα και τα στοιχεία ενός έργου το οποίο πιθανότατα να θεωρείται ξεπερασμένο και που δύσκολα κάποιος μπορεί να παρακολουθήσει για δυόμιση συνεχείς ώρες. Οι «Τρείς αδελφές», δηλαδή, που σχεδόν λένε πάνω κάτω το ίδιο πράγμα απλώς με άλλα λόγια. Διότι τα σημαντικά στοιχεία του έργου με διασκευασμένο λίγο το κείμενο, ειπώθηκαν και σήμερα, απλώς με τον τρόπο που έγινε.
Χ.Π.: Η επιλογή για τις «Τρείς αδελφές»…Α.Θ.: Αυτό το έργο γράφτηκε στο 1901 σε μια Ρωσία, που κατά την γνώμη μου βρισκότανε σε μια πολύ μεγάλη κρίση και ήταν έτοιμη για την Επανάσταση. Η Ελλάδα περνάει μια κρίση σήμερα και διαβάζοντας ξανά το έργο… θεώρησα πως πάρα πολλά πράγματα θα ήταν καλό να τα ξανασκεφτούμε και να… πορευθούμε με αυτά για να ‘ναι όλοι πιο ανοικτοί, με περισσότερη ελπίδα και από την άλλη μεριά να υπάρχει και το κάτω, να υπάρχει κα το πάνω… αυτό!
Χ.Π.: Άνθρωποι με διαφορετικές προσωπικότητες έχουν κοινά όνειρα, κατά πόσο μας κάνει διαφορετικούς ένα όνειρο κοινό;
Γ.Τ.: Πως μας ενώνει;
Α.Θ.: Νομίζω ένα κοινό όνειρο πάντα ενώνει και τους πιο ετερόκλητους ανθρώπους, τουλάχιστον για λίγο καιρό τους φέρνει κοντά. Εάν καταλάβουν μετά… ναι μεν έχουν το ίδιο όνειρο αλλά δεν μπορούν να μιλήσουν ο ένας στον άλλον ∙ προφανώς θα χωρίσουνε, αλλά προς στιγμήν τους ενώνει. Θεωρώ πως μια δύσκολη στιγμή ενώνει τους ανθρώπους… πολύ πιο εύκολα από μια χαρούμενη στιγμή.
Γ.Τ.: Πως μας ενώνει;
Α.Θ.: Νομίζω ένα κοινό όνειρο πάντα ενώνει και τους πιο ετερόκλητους ανθρώπους, τουλάχιστον για λίγο καιρό τους φέρνει κοντά. Εάν καταλάβουν μετά… ναι μεν έχουν το ίδιο όνειρο αλλά δεν μπορούν να μιλήσουν ο ένας στον άλλον ∙ προφανώς θα χωρίσουνε, αλλά προς στιγμήν τους ενώνει. Θεωρώ πως μια δύσκολη στιγμή ενώνει τους ανθρώπους… πολύ πιο εύκολα από μια χαρούμενη στιγμή.
Χ.Π.: Όταν βρίσκεις το «όνειρο», ερωτεύεσαι το «όνειρο», αλλά μετά όταν η συνήθεια μπαίνει σ’ αυτό;
Γ.Τ.: Απομακρύνεται η «ιδέα»…
Α.Θ.: Ναι… Η άποψη η δικιά μου είναι ότι καθείς πρέπει να ξέρει τι έχει πραγματοποιήσει και σιγά-σιγά μεγαλώνοντας να ξέρει και μέχρι που μπορεί να φτάσει… γιατί εντάξει… δεν μπορούμε να γίνουμε όλοι «Θεοί» να το πω έτσι για το καταλάβουν όλοι… μπορούμε να γίνουμε λιγότερο «Θεοί» ή «ημίθεοι»… και να δεχθούμε ότι ο εαυτός μας μέχρι εκεί φτάνει… γιατί; Διότι αυτός είναι ο χαρακτήρας μου, αυτή είναι η μόρφωση μου, αυτή είναι η γνώση μου, αυτό είναι το ταλέντο μου….
Γ.Τ.: Απομακρύνεται η «ιδέα»…
Α.Θ.: Ναι… Η άποψη η δικιά μου είναι ότι καθείς πρέπει να ξέρει τι έχει πραγματοποιήσει και σιγά-σιγά μεγαλώνοντας να ξέρει και μέχρι που μπορεί να φτάσει… γιατί εντάξει… δεν μπορούμε να γίνουμε όλοι «Θεοί» να το πω έτσι για το καταλάβουν όλοι… μπορούμε να γίνουμε λιγότερο «Θεοί» ή «ημίθεοι»… και να δεχθούμε ότι ο εαυτός μας μέχρι εκεί φτάνει… γιατί; Διότι αυτός είναι ο χαρακτήρας μου, αυτή είναι η μόρφωση μου, αυτή είναι η γνώση μου, αυτό είναι το ταλέντο μου….
Χ.Π.: Είναι δύσκολη η αυτογνωσία παρ’ όλα αυτά.Α.Θ.: Είναι δύσκολη… είναι και λίγο απαραίτητη από μια ηλικία και μετά για να είναι καλά κανείς. Αλλά για να είναι καλά κανείς, και να είναι κάπως προσγειωμένο το «εγώ» του, να μην είναι σε μια ένταση, ένα stress και σε ένα κάνω-κάνω-κάνω… γιατί στο τέλος δεν προλαβαίνει τίποτα, δεν γίνονται κι’ όλα… ή γίνονται τουλάχιστον με ψυχραιμία… και η ψυχραιμία είναι δύσκολη και αυτό είναι θέμα που εξαρτάται από τον χαρακτήρα, τις εμπειρίες και την ηλικία του κάθε ανθρώπου. Γιατί δεν τα βρίσκει κανείς εύκολα, έρχονται με τα χρόνια και είμαι αρκετά χρόνια πάνω… (γέλια!). Έχω περάσει από διάφορα στάδια στην ζωή μου… αυτή είναι η δικιά μου άποψη τουλάχιστον.
Χ.Π.: Κάτι και προσωπικό και μέσα από μια δική μου αντίληψη ενός μέρους της παράστασης είναι η ψευδαίσθηση. Αυτή η ψευδαίσθηση λοιπόν, μας βοηθάει να «επιβιώσουμε», να μπορέσουμε να συνεχίσουμε;
Α.Θ.: Καλό είναι να έχουμε ώρες-ώρες ψευδαισθήσεις, βοηθάει… και η ελπίδα βοηθάει και η ψευδαίσθηση, και η αισιοδοξία, όλα αυτά είναι στοιχεία που βοηθάνε πάρα πολύ τον άνθρωπο, εάν δεν τα έχει όλα αυτά…. (νόημα με τα χέρια για «βουτιά»)
Χ.Π.: Φεύγει για αλλού…
Α.Θ.: Φεύγει. Εγώ προσωπικά δεν θα μπορούσα να ζήσω εάν δεν είχα αρκετά από αυτά τα στοιχεία που ανέφερα πριν.
Α.Θ.: Φεύγει. Εγώ προσωπικά δεν θα μπορούσα να ζήσω εάν δεν είχα αρκετά από αυτά τα στοιχεία που ανέφερα πριν.
Χ.Π.: Επίσης μιλούσαμε πριν με την παρέα μου για το σκηνικό με τα σχοινιά. Είχαμε 3 διαφορετικές απόψεις. Εάν δεν κάνω λάθος η μία ήταν του «βάθους», η άλλη ήταν…
Γ.Τ.: Οι παράπλευροι κόσμοι
Χ.Π.: Και η άλλη ήταν μια φυλακή μέσα στην ψυχή, μέσα στο μυαλό του άλλου…
Α.Θ.: Ανοικτό είναι… Γενικώς αυτό που προσπαθήσαμε να κάνουμε στην παράσταση ( και αυτό ήταν δικιά μου πρόταση), ήταν να αφήνει το έργο ένα άνοιγμα στο πώς αντιλαμβάνεται ο καθένας αυτό που βλέπει…
Χ.Π.: Με βάση τα δικά του βιώματα..Α.Θ.: Με βάση τα δικά του βιώματα, ναι… δρόμος… ό,τι σημάνει για τον καθένα… δεν ξέρω… εγώ δεν θέλω να το ορίσω… Το όρισα με την παράσταση που έκανα… . Απ’ κει και πέρα είναι ανοικτό και χαίρομαι παρ’ πολύ που υπάρχουν διαφορετικές αναγνώσεις. Εξ’ άλλου επειδή προέρχομαι και από τον χώρο του χορού, γιατί χορεύτρια είμαι, χορογράφος κ.τ.λ, αυτό είναι που διδάσκω τώρα, αυτό είναι το επάγγελμά μου και ο χώρος μου… μ’ αρέσει τα πράγματα να είναι ανοικτά… γιατί στον χορό, ειδικά στον σύγχρονο δεν μπορείς να πεις «αυτό είναι» και ο κόσμος θα καταλάβει.
Χ.Π.: Κάτι τελευταίο, ένας «κύκλος», ένας φαύλος κύκλος… σπάει κάποτε για να οδηγηθούμε στην ευτυχία;
Α.Θ.: Τι είμαι εγώ για να απαντήσω… (γέλια)
Χ.Π.: Απλά το ψάχνω και εγώ, και μέσα απ’ το έργο…
Α.Θ.: Ναι… νομίζω ότι και αυτό θέλω να το αφήσω ανοικτό… να μην δώσω εγώ τις λύσεις, καλύτερα ο καθένας να αφήσει τις δικές του λύσεις γιατί αλλιώς έχει χαρακτήρα διδακτικό… Μπορείς τον άλλο να τον ακούσεις, αλλά να του πεις ξέρεις… αυτό είναι και τα λοιπά…. Αλλά και στη διδασκαλία ακόμα, θωρώ ότι τα πράγματα που μπορούνε να μείνουν ανοικτά…ας μείνουν ανοικτά… τώρα το «πλιέ» είναι «πλιέ».
Α.Θ.: Ναι… νομίζω ότι και αυτό θέλω να το αφήσω ανοικτό… να μην δώσω εγώ τις λύσεις, καλύτερα ο καθένας να αφήσει τις δικές του λύσεις γιατί αλλιώς έχει χαρακτήρα διδακτικό… Μπορείς τον άλλο να τον ακούσεις, αλλά να του πεις ξέρεις… αυτό είναι και τα λοιπά…. Αλλά και στη διδασκαλία ακόμα, θωρώ ότι τα πράγματα που μπορούνε να μείνουν ανοικτά…ας μείνουν ανοικτά… τώρα το «πλιέ» είναι «πλιέ».
Χαράλαμπος Παπαστεφάνου
Πρόγραμμα παραστάσεων
Πρεμιέρα: Πέμπτη 24 Οκτωβρίου στις 9.30μμ
για δέκα παραστάσεις,
Πέμπτη με Δευτέρα,
Πλατωνος 35 τηλ.2310823444
Συντελεστές
Σύλληψη- σκηνοθεσία: Αναστασία Θεοφανίδου
Δραματουργική επεξεργασία: Αναστασία Θεοφανίδου , Θωμαή Ουζούνη
Σκηνικά κοστούμια: Ειρήνη Ατματζίδου
Μουσική επιμέλεια: Γιάννης Καραούλης
Βοηθοί σκηνοθέτη: Άγγελος- Προκόπιος Νεράντζης , Γιώργος Τσόπας
Σχεδιασμός εντύπων: Μιχάλης Σοφτάς
Φωτογραφίες: Αλέξανδρος Καντόρος
Τεχνική υποστήριξη: Ειρήνη Ατματζίδου
Οργάνωση παραγωγής: Τηλέμαχος Κοσμέτσας
Παίζουν: Αίγλη Κατσίκη , Θωμαή Ουζούνη
Χορηγοί: Tesoro, Fashion store, Πρ.κορομηλά 14
Bettina stores, Τσιμισκή 79
για το Σχήμα εκτός Άξονα
Αναστασία Θεοφανίδου
Νίκος Βουδούρης
Αναστασία Θεοφανίδου
Νίκος Βουδούρης
Joomla Social by OrdaSoft!
