15 50 - Η συνέντευξη
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Συνεντεύξεις
- Δημοσιεύθηκε : Δευτέρα, 02 Μαρτίου 2020 19:32
15-50 Στα 22 καίγεσαι (;)
To 1998 γνώρισα μια κοπέλα. Ξεκινήσαμε μαζί ένα ταξίδι στο άγνωστο με όνειρα, ελπίδες, κυρίως όμως θέληση και αγάπη. Έχοντας περάσει τρείς φορές τα «Επτά χρόνια φαγούρα» συνεχίζουμε ακόμα μαζί, έχοντας αυτή την ψευδαίσθηση της βεβαιότητας του «για πάντα» στο νου, αυτό που μόνο ο μεγάλος έρωτας της ζωής σου μπορεί να σου προσφέρει. Την ίδια ακριβώς εποχή, ο Ρουσσέτος Δημητρόγλου, παρέα με τους Γιάννη Κουμέττη και Τάσο Σταύρακα, δημιούργησε ένα συγκρότημα ακόμα στη μέχρι τότε πορεία του, που έμελλε όμως να είναι ο δικός του έρωτας της ζωής του, το δικό του «για πάντα», τους 15-50! Ξεκίνησαν ως cover band, αλλά γρήγορα άρχισαν να δημιουργούν το δικό τους υλικό, με ελληνικό στίχο, και πλέον εν έτει 2020 είναι μια από τις ελάχιστες ελληνικές ροκ μπάντες (αν όχι η μοναδική) με τόσο μεγάλη διάρκεια αλλά και συνεχή παρουσία στο χώρο, με δίσκους, singles, διασκευές, ζωντανές εμφανίσεις, συναυλίες, συνεργασίες, όλα με μεγάλη επιτυχία και απήχηση από τον κόσμο. Διάλεξα λοιπόν να κάνω ένα αφιέρωμα σε αυτό το (ιστορικό θα μπορούσε να πει κανείς μετά από τόσα χρόνια) συγκρότημα, ακριβώς πάνω στην αρχή ενός νέου κύκλου, αν υποθέσουμε ότι σε μια παρτίδα είκοσι-μία το 21 κερδίζει και επομένως ή το παιχνίδι σταματά ή ξαναμοιράζουμε φύλλα για το επόμενο. Και επί του προκειμένου, δεν προβλέπεται σταματημός. Λίγο πολύ όλα έχουν γραφτεί για τη μπάντα, οπότε έκρινα πιο σωστό να κάνω μια εκ βαθέων συζήτηση με τον «Καπετάνιο» του συγκροτήματος εφ’ όλης της ύλης και επί παντός επιστητού. Και δεν μας έκρυψε τίποτα, ούτε απέφυγε καμία κουβέντα. Απάντησε στα πάντα. Εκτός από ένα βέβαια, το οποίο όμως δεν το ρώτησα, διότι πολύ απλά το ήξερα ήδη. Αλλά αυτό θα είναι το μυστικό μας.
Γυρνώντας πίσω, στο στούντιο 94 στην Κυψέλη, των Live της Παιδικής στο Κουκάκι και στο 33, ποια είναι η πιο δυνατή σου ανάμνηση; Είχες ονειρευτεί ποτέ αυτή την εξέλιξη;
Είχα ονειρευτεί πολύ μεγαλύτερα πράγματα, αλλά ίσως να μην δούλεψα τόσο όσο έπρεπε ή να μην έκανα τις σωστές επιλογές. Όμως είμαι αρκετά ευχαριστημένος από τη μέχρι τώρα πορεία μου, ονειρεύομαι και εργάζομαι σε πολύ πιο δημιουργικά και συναρπαστικά πράγματα. Όταν περνάω από τα μέρη που μεγάλωσα, βλέπω εικόνες μπροστά μου και λέω... Λάθη, στραβά και πάθη με έβγαλαν σωστό...
To 1998 γνώρισα μια κοπέλα. Ξεκινήσαμε μαζί ένα ταξίδι στο άγνωστο με όνειρα, ελπίδες, κυρίως όμως θέληση και αγάπη. Έχοντας περάσει τρείς φορές τα «Επτά χρόνια φαγούρα» συνεχίζουμε ακόμα μαζί, έχοντας αυτή την ψευδαίσθηση της βεβαιότητας του «για πάντα» στο νου, αυτό που μόνο ο μεγάλος έρωτας της ζωής σου μπορεί να σου προσφέρει. Την ίδια ακριβώς εποχή, ο Ρουσσέτος Δημητρόγλου, παρέα με τους Γιάννη Κουμέττη και Τάσο Σταύρακα, δημιούργησε ένα συγκρότημα ακόμα στη μέχρι τότε πορεία του, που έμελλε όμως να είναι ο δικός του έρωτας της ζωής του, το δικό του «για πάντα», τους 15-50! Ξεκίνησαν ως cover band, αλλά γρήγορα άρχισαν να δημιουργούν το δικό τους υλικό, με ελληνικό στίχο, και πλέον εν έτει 2020 είναι μια από τις ελάχιστες ελληνικές ροκ μπάντες (αν όχι η μοναδική) με τόσο μεγάλη διάρκεια αλλά και συνεχή παρουσία στο χώρο, με δίσκους, singles, διασκευές, ζωντανές εμφανίσεις, συναυλίες, συνεργασίες, όλα με μεγάλη επιτυχία και απήχηση από τον κόσμο. Διάλεξα λοιπόν να κάνω ένα αφιέρωμα σε αυτό το (ιστορικό θα μπορούσε να πει κανείς μετά από τόσα χρόνια) συγκρότημα, ακριβώς πάνω στην αρχή ενός νέου κύκλου, αν υποθέσουμε ότι σε μια παρτίδα είκοσι-μία το 21 κερδίζει και επομένως ή το παιχνίδι σταματά ή ξαναμοιράζουμε φύλλα για το επόμενο. Και επί του προκειμένου, δεν προβλέπεται σταματημός. Λίγο πολύ όλα έχουν γραφτεί για τη μπάντα, οπότε έκρινα πιο σωστό να κάνω μια εκ βαθέων συζήτηση με τον «Καπετάνιο» του συγκροτήματος εφ’ όλης της ύλης και επί παντός επιστητού. Και δεν μας έκρυψε τίποτα, ούτε απέφυγε καμία κουβέντα. Απάντησε στα πάντα. Εκτός από ένα βέβαια, το οποίο όμως δεν το ρώτησα, διότι πολύ απλά το ήξερα ήδη. Αλλά αυτό θα είναι το μυστικό μας.
Γυρνώντας πίσω, στο στούντιο 94 στην Κυψέλη, των Live της Παιδικής στο Κουκάκι και στο 33, ποια είναι η πιο δυνατή σου ανάμνηση; Είχες ονειρευτεί ποτέ αυτή την εξέλιξη;
Είχα ονειρευτεί πολύ μεγαλύτερα πράγματα, αλλά ίσως να μην δούλεψα τόσο όσο έπρεπε ή να μην έκανα τις σωστές επιλογές. Όμως είμαι αρκετά ευχαριστημένος από τη μέχρι τώρα πορεία μου, ονειρεύομαι και εργάζομαι σε πολύ πιο δημιουργικά και συναρπαστικά πράγματα. Όταν περνάω από τα μέρη που μεγάλωσα, βλέπω εικόνες μπροστά μου και λέω... Λάθη, στραβά και πάθη με έβγαλαν σωστό...
Ξεκίνησες παίζοντας με ξένο στίχο. Τι ήταν αυτό που σε έκανε να το γυρίσεις, να «απαρνηθείς» το Moore, το Sykes, το Vandenberg; Έχεις μετανιώσει που το έκανες;
Καθόλου. Απευθυνόμαστε σε Έλληνες και τους μιλάμε στην υπέροχη αυτή γλώσσα μας. Στις ζωντανές μας εμφανίσεις πάντως ακόμα υπάρχει αρκετός χώρος για τραγούδια των ηρώων των παιδικών μας χρόνων. Σε μια εμφάνιση των 15 50 δηλαδή θα ακούσεις πολλά από αυτά τα πράγματα που μας έβαλαν φωτιά στην ψυχή μας.
Καθόλου. Απευθυνόμαστε σε Έλληνες και τους μιλάμε στην υπέροχη αυτή γλώσσα μας. Στις ζωντανές μας εμφανίσεις πάντως ακόμα υπάρχει αρκετός χώρος για τραγούδια των ηρώων των παιδικών μας χρόνων. Σε μια εμφάνιση των 15 50 δηλαδή θα ακούσεις πολλά από αυτά τα πράγματα που μας έβαλαν φωτιά στην ψυχή μας.
Έχοντας κλείσει είκοσι ένα χρόνια στο δρόμο, θέλεις να μας πεις λίγα πράγματα για τη ζωή του μουσικού; Είσαι όντως ένας rock star ή αυτά είναι παραμύθια;
Εγώ σε όσους με λένε ροκ σταρ, τους συμπληρώνω «εγχώριος» για να γελάσουμε. Ροκ σταρ στην Ελλάδα ήταν μετρημένοι στα δάχτυλα και εγώ σίγουρα δεν είμαι ένας από αυτούς. Όμως όταν ανεβαίνω στην σκηνή, μπορώ να πω ότι είμαι συνεπής και δεν απογοητεύω κανέναν.
Εγώ σε όσους με λένε ροκ σταρ, τους συμπληρώνω «εγχώριος» για να γελάσουμε. Ροκ σταρ στην Ελλάδα ήταν μετρημένοι στα δάχτυλα και εγώ σίγουρα δεν είμαι ένας από αυτούς. Όμως όταν ανεβαίνω στην σκηνή, μπορώ να πω ότι είμαι συνεπής και δεν απογοητεύω κανέναν.
Έχεις σκεφτεί τον εαυτό σου ποτέ εκτός 15-50; Ότι είναι ένα κεφάλαιο απλά και πρέπει να πας παρακάτω;
Όχι ποτέ. Οι 15 50 είναι ιδέα και εγώ είμαι πολύ πιστός στις ιδέες. Ο καπετάνιος θα περάσει τις πιο δύσκολες καταιγίδες και θα βουλιάξει, αν είναι ανάγκη, μαζί με το καράβι. Όμως αυτό τον καιρό είμαστε σε μπουνάτσα και όλα πάνε πρίμα.
Θα τα παρατούσες όλα για να γίνεις session musician, “Hired gun” που λέμε;
Όποτε μου γινόταν κάποια πρόταση πάντα έπαιρνα μαζί μου την μπάντα. Η μόνη περίπτωση θα ήταν αν μου το πρότειναν οι Scorpions, αλλά και πάλι τους αγαπάω τόσο πολύ, ώστε δεν θα μπορούσα να δω κάποιον άλλο στην σκηνή δίπλα από τον Klaus, εκτός των Rudolph και Jubs.
Όχι ποτέ. Οι 15 50 είναι ιδέα και εγώ είμαι πολύ πιστός στις ιδέες. Ο καπετάνιος θα περάσει τις πιο δύσκολες καταιγίδες και θα βουλιάξει, αν είναι ανάγκη, μαζί με το καράβι. Όμως αυτό τον καιρό είμαστε σε μπουνάτσα και όλα πάνε πρίμα.
Θα τα παρατούσες όλα για να γίνεις session musician, “Hired gun” που λέμε;
Όποτε μου γινόταν κάποια πρόταση πάντα έπαιρνα μαζί μου την μπάντα. Η μόνη περίπτωση θα ήταν αν μου το πρότειναν οι Scorpions, αλλά και πάλι τους αγαπάω τόσο πολύ, ώστε δεν θα μπορούσα να δω κάποιον άλλο στην σκηνή δίπλα από τον Klaus, εκτός των Rudolph και Jubs.
Παίζεις με διάφορες κιθάρες… Ποια είναι αυτή που σε έχει «φτιάξει» περισσότερο» σαν κιθαρίστα;
Τελευταία μια Gibson Explorer με έβενο, η οποία ήταν και μια ζωή το απωθημένο μου. Αλλά πάντα έχω μαζί μου και μια Super Strat Fender (σ.σ. μόνο Fender!).
Ελλάδα: Μουσική σκηνή, δισκογραφικές, μαγαζιά. Πώς μπορεί ένας μουσικός να ζήσει από την τέχνη του;
Δεν πρέπει να σταματάει να παίζει, να παράγει και να δημιουργεί. Είναι μια μικρή αγορά και αυτό που μας σώζει είναι ότι η κύρια διασκέδασή μας είναι να βλέπεις καλλιτέχνες ζωντανά. Είτε είναι σε μπουζούκια, είτε σε ταβέρνα, είτε σε μουσικές σκηνές. Αλίμονο σε αυτούς όπου ζούσανε μόνο από τα πνευματικά τους δικαιώματα και που τα τελευταία χρόνια πληρώνουν λάθη κυβερνήσεων, αλλά και του κλάδου του ίδιου.
Τελευταία μια Gibson Explorer με έβενο, η οποία ήταν και μια ζωή το απωθημένο μου. Αλλά πάντα έχω μαζί μου και μια Super Strat Fender (σ.σ. μόνο Fender!).
Ελλάδα: Μουσική σκηνή, δισκογραφικές, μαγαζιά. Πώς μπορεί ένας μουσικός να ζήσει από την τέχνη του;
Δεν πρέπει να σταματάει να παίζει, να παράγει και να δημιουργεί. Είναι μια μικρή αγορά και αυτό που μας σώζει είναι ότι η κύρια διασκέδασή μας είναι να βλέπεις καλλιτέχνες ζωντανά. Είτε είναι σε μπουζούκια, είτε σε ταβέρνα, είτε σε μουσικές σκηνές. Αλίμονο σε αυτούς όπου ζούσανε μόνο από τα πνευματικά τους δικαιώματα και που τα τελευταία χρόνια πληρώνουν λάθη κυβερνήσεων, αλλά και του κλάδου του ίδιου.
«Εγώ». Πόσο αυτοβιογραφικός είναι ο δίσκος; Πόσο ικανοποιημένος είσαι από το αποτέλεσμα; Ποια είναι η επόμενη «διασκευή» που θα ήθελες να βάλεις σε δίσκο σου;
Όλος ο δίσκος είναι αυτοβιογραφικός και οι δυο διασκευές που συμπεριλαμβάνονται μέσα σε αυτόν, έχουν μια ιστορία που τις δένει με τους 15 50. Η επόμενη διασκευή είναι αυτή που θα θελήσει από μόνη της να γίνουν οι 15 50 κομμάτι της ιστορίας της!
Από το Βασίλη στον Παντελή, περπάτησες σε όλα τα σοκάκια της ελληνικής μουσικής. Τι κρατάς από αυτές τις συνεργασίες; Θα το ξαναέκανες στο μέλλον; Είσαι ικανοποιημένος από το αποτέλεσμα αυτών των συνεργασιών;
Από το Βασίλη κρατάω τις Μαγικές στιγμές που έζησα παίζοντας δίπλα του σε μουσικές σκηνές, γήπεδα και πλατείες, τα τραγούδια με τα οποία πρωτοερωτεύτηκα και ανδρώθηκα. Από τον Παντελή κρατάω μια από τις τελευταίες κουβέντες που μου είπε σε ανύποπτο χρόνο στα καμαρίνια πριν βγούμε στην σκηνή και αυτή η Κουβέντα τα λέει όλα. «Τι σε νοιάζει, Ρουσσέτο μου, εμείς την ιστορία μας την γράψαμε». Αν θα το έκανα πάλι; Αυτό που συνέβη με τον Παντελή είναι μοναδικό και έτσι θα ήθελα να μείνει. Δεν θα γούσταρα να μου τύχαινε ξανά σε καμία περίπτωση.
Όλος ο δίσκος είναι αυτοβιογραφικός και οι δυο διασκευές που συμπεριλαμβάνονται μέσα σε αυτόν, έχουν μια ιστορία που τις δένει με τους 15 50. Η επόμενη διασκευή είναι αυτή που θα θελήσει από μόνη της να γίνουν οι 15 50 κομμάτι της ιστορίας της!
Από το Βασίλη στον Παντελή, περπάτησες σε όλα τα σοκάκια της ελληνικής μουσικής. Τι κρατάς από αυτές τις συνεργασίες; Θα το ξαναέκανες στο μέλλον; Είσαι ικανοποιημένος από το αποτέλεσμα αυτών των συνεργασιών;
Από το Βασίλη κρατάω τις Μαγικές στιγμές που έζησα παίζοντας δίπλα του σε μουσικές σκηνές, γήπεδα και πλατείες, τα τραγούδια με τα οποία πρωτοερωτεύτηκα και ανδρώθηκα. Από τον Παντελή κρατάω μια από τις τελευταίες κουβέντες που μου είπε σε ανύποπτο χρόνο στα καμαρίνια πριν βγούμε στην σκηνή και αυτή η Κουβέντα τα λέει όλα. «Τι σε νοιάζει, Ρουσσέτο μου, εμείς την ιστορία μας την γράψαμε». Αν θα το έκανα πάλι; Αυτό που συνέβη με τον Παντελή είναι μοναδικό και έτσι θα ήθελα να μείνει. Δεν θα γούσταρα να μου τύχαινε ξανά σε καμία περίπτωση.
Ποιο κομμάτι θα αφιέρωνες στους Έλληνες πολιτικούς;
‘’Εγώ είμαι για σένα’’, τη διασκευή που έχουμε κάνει από το “When We Stand Together" των Nickelback.
‘’Εγώ είμαι για σένα’’, τη διασκευή που έχουμε κάνει από το “When We Stand Together" των Nickelback.
Πού θα σας βρίσκουμε φέτος;
Κάθε Παρασκευή στην Πάτρα, στη Γιάφκα και κάθε Σάββατο στο Bourbon στη Γλυφάδα. Από κει και πέρα μέσω των social της μπάντας (facebook, Instagram) ανακοινώνουμε τις εμφανίσεις μας σε όλη την Ελλάδα.
Κάθε Παρασκευή στην Πάτρα, στη Γιάφκα και κάθε Σάββατο στο Bourbon στη Γλυφάδα. Από κει και πέρα μέσω των social της μπάντας (facebook, Instagram) ανακοινώνουμε τις εμφανίσεις μας σε όλη την Ελλάδα.
Αντί επιλόγου, το τελευταίο single των 15-50 που έχει ήδη γίνει hit! Τα υπόλοιπα στη σκηνή με τους 15-50… γιατί όλα είναι δρόμος!
Νάσος Κονίτσας
Joomla Social by OrdaSoft!
