What I’ve felt What I’ve known Never shined through in what I’ve shown Never be Never see Won’t see what might have been
What I’ve felt What I’ve known Never shined through in what I’ve shown Never free Never me So I dub thee unforgiven
Όταν οι METALLICA έμπαιναν στις 6 Οκτωβρίου του 1990 στα One on One Studios του Λος Άντζελες, προκειμένου να συνεργαστούν για πρώτη φορά στην καριέρα τους με τον Bob Rock, σίγουρα δεν θα μπορούσαν ποτέ να φανταστούν τι θα επακολουθούσε.
To 1990 οι METALLICA ήταν το μεγαλύτερο όνομα στο heavy metal, αφού τα “Ride the lighting”, “Master of puppets” και “… And justice for all” τους είχαν αναγάγει, παρά τη νεαρή τους ηλικία, σε θρύλους του είδους. Η αντιεμπορική τους στάση ήταν γνωστή, καθώς και το γεγονός ότι αρνούνταν να «παίξουν» με τους κανόνες της μουσικής βιομηχανίας. Παρά τις τεράστιες πωλήσεις, την υψηλή δημοτικότητα, τις ατελείωτες περιοδείες και τις headline συναυλίες στα μεγαλύτερα ροκ φεστιβάλ του κόσμου, οι METALLICA μέχρι εκείνη τη στιγμή μετρούσαν μονάχα 1 βίντεο κλιπ, το “One”. Οι METALLICA έκαναν του κεφαλιού και πήγαιναν κόντρα σε οποιονδήποτε προσπαθούσε να τους τιθασεύσει ή να τους θέσει όρια. Ήταν αντίθετοι με το glam rock κίνημα του Λος Άντζελες και προσπαθούσαν οι ίδιοι να βρίσκονται όσο πιο μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας μπορούσαν. Χωρίς να κάνουν τίποτα ως μπάντα προκειμένου να προωθήσουν το όνομά τους – ειδικά για τα standards της εποχής – ο κόσμος τους ακολουθούσε φανατισμένα και οτιδήποτε έπιαναν ή έκαναν, γινόταν αυτόματα χρυσός. Ακόμη κι ο ξερός, απολύτως δύστροπος και στριφνός ήχος του “… And justice for all”, με τις δαιδαλώδεις μουσικές αλλαγές και το ατελείωτο riffing, δεν κατάφερε να κρατήσει το κοινό μακριά τους και να το μπερδέψει. Όσο πιο «δύσκολο» το έκαναν οι METALLICA, τόσο περισσότερο τους λάτρευε ο κόσμος και τους ακολουθούσε φανατικά.
Το 1990 απόφαση των METALLICA και του management τους ήταν να δουλέψουν με τον Bob Rock, μία εκ πρώτης όψεως περίεργη επιλογή. Ο Bob Rock ήταν ο άνθρωπος, που είχε βοηθήσει ως μηχανικός ήχου στη δημιουργία δίσκων όπως το ομώνυμο των SURVIVOR, το “Permanent vacation”, που σήμανε και την επιστροφή των AEROSMITH στα charts, καθώς και τα πολυπλατινένια “Slippery when wet” & “New Jersey” των BON JOVI. Ήταν επίσης το μυαλό και η ψυχή, ως παραγωγός, στα “Sonic temple” των THE CULT (1989), “Blue murder” των BLUE MURDER (1989), “Dr feelgood” των MOTLEY CRUE (1989) και “Little Caesar” (1990) των LITTLE CAESAR. Οι METALLICA όμως ήταν «άλλο καράβι», αρκετά περίεργο και δυσλειτουργικό στη δομή του. Το θετικό της υπόθεσης ήταν πως είχανε άπλετο χρόνο και χρήματα στη διάθεσή τους (το άλμπουμ ολοκληρώθηκε 9 μήνες αργότερα, τον Ιούνιο του 1991). Ο Bob Rock γνώριζε, πως στους METALLICA υπάρχουν συγκεκριμένοι ρόλοι και ισορροπίες, τους οποίους αυτοί είχαν αποδεχτεί κι έτσι είχαν μάθει να λειτουργούν, ενώ ο ίδιος όφειλε από την πλευρά του να σεβαστεί την πραγματικότητα αυτή και να προσπαθήσει να πορευτεί μαζί της. Θα ήταν λάθος να προσπαθήσει να τους κοντράρει και να αλλάξει παγιωμένες καταστάσεις εντός του σχήματος. Δεν θα μπορούσε ποτέ να δώσει πιο πρωταγωνιστικό ρόλο στον Kirk Hammett ή να προωθήσει τις συνθέσεις του Jason Newsted εις βάρος των υπολοίπων δύο, που ήταν και οι «εγκέφαλοι». Αυτή ήταν και η μεγαλύτερή του επιτυχία. Ο Bob Rock, ένας άνθρωπος έξυπνος, πολυτάλαντος και ανοιχτόμυαλος, γνώριζε πως η δουλειά του θα ήταν εύκολη, από την άποψη, πως το μόνο που είχε να κάνει ήταν να αφήσει τη μπάντα να βγάλει τα εσώψυχά της μέσα στο στούντιο ηχογραφώντας, ενώ ο ίδιοςθα εστιάζε την προσοχή του μονάχα σε δύο τομείς : στα σόλος του Kirk Hammett και στα φωνητικά του James Hetfield.
Ο Bob Rock ήταν ο πρώτος άνθρωπος, ο οποίος είδε στο πρόσωπο του James Hetfield έναν μεγάλο ερμηνευτή, έναν άνθρωπο με μία συναισθηματικά φορτισμένη φωνή, με τις ψυχώσεις αλλά και αναλαμπές του, με τα ψυχολογικά ups and downs του, με τις εμμονές και τους δαίμονές του. Mέχρι τότε κανείς δεν είχε βάλει τον James Hetfield να τραγουδήσει πραγματικά, διότι πολύ απλά ουδείς πίστευε ότι μπορούσε να τραγουδήσει. Η τακτική που ακολούθησε ο Bob Rock ήταν πολύ έξυπνη και αποδείχτηκε εκ των υστέρων, μιλώντας βάση αποτελεσμάτων πάντα φυσικά, άκρως επιτυχημένη. Αφού τον παρότρυνε να γράψει τους πλέον προσωπικούς στίχους της ζωής του, «τον πήρε από το χέρι» και μέσα από πολύωρες συζητήσεις, λειτουργώντας πολλές φορές ως προσωπικός του ψυχολόγος και ψυχαναλυτής, προσπάθησε να του δώσει να καταλάβει, ότι αρχικά μπορούσε να τραγουδήσει. Δεν θα έπρεπε να φοβάται να εκφραστεί, να τραγουδήσει όπως ακριβώς νιώθει και να ακουστεί ακόμη και γλυκός. «Η οργή δεν είναι η λύση για τα πάντα», του είχε διεμηνύσει. Ο James Hetfield, ο οποίος συνήθιζε στο παρελθόν απλά να φτύνει οργισμένα τους στίχους, τελειώνοντας όλα τα μέρη του σε 2-3 ημέρες, βρέθηκε ξαφνικά κλεισμένος με τον Bob Rock και τους βοηθούς του μήνες μέσα στο στούντιο, δουλεύοντας και ξαναδουλεύοντας την κάθε φωνητική μελωδία, τον κάθε στίχο, την έκφραση και την άρθρωσή του.
O τραγουδιστής James Hetfield του “Metallica” ουδεμία σχέση είχε με τον James Hetfield, που εμείς μέχρι τότε γνωρίζαμε και είχαμε ακούσει.
Η ηχογράφηση των μουσικών μέρων του “Metallica” ήταν απλούστατη. Ενάντια στην τακτική του να ηχογραφεί ο καθένας ξεχωριστά, που χρησιμοποιούσαν μέχρι τότε οι METALLICA, o Bob Rock σκεπτόμενος πως έχει να κάνει με μία lethal machine, τους έβαλε να παίξουν όλοι μαζί και τους έγραφε. Το αποτέλεσμα ήταν πέρα από κάθε φαντασία. Περισσότερο χρόνο χρειάστηκαν για τα σόλος της κιθάρας, τα οποία δούλεψε ένα προς ένα με τον Kirk Hammett, παρά για τις ηχογραφήσεις όλων των οργάνων. Ο Kirk Hammett πιέστηκε για πρώτη φορά στη ζωή του τόσο πολύ και ζητήθηκε απ’ αυτόν το κάτι παραπάνω. Μέχρι τότε είχε συνηθίσει και αποδεκτεί τον «δεύτερο ρόλο», που του έδινε τη δυνατότητα να τελειώνει τα πάντα ήσυχα και να απομακρύνεται στη συνέχεια για να αναλάβουν οι υπόλοιποι. Εκεί όμως που έφαγαν μήνες ολόκληρους για να τελειώσουν τη δουλειά ήταν τα φωνητικά. Ο James Hetfield βρισκόταν σε καθημερινή βάση στο στούντιο, δουλεύοντας ακατάπαυστα τους στίχους και την ερμηνεία του, προκειμένου να επιτύχει το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Ο Bob Rock, το management και σχεδόν όλη η μπάντα πίστευε ότι πρώτο single όφειλε να είναι το “Holier than thou” … όχι όμως και ο Lars Ulrich, ο οποίος είχε διαφορετική γνώμη και πολέμησε να περάσει το δικό του. Ο Δανός ήθελε ως πρώτο single, και επέμενε πως αυτό ήταν το πλέον ταιριαστό κομμάτι, το “Enter sandman”. Η επιτυχία της επιλογής του είναι γνωστή! Όταν αυτό κυκλοφόρησε στις 29 Ιουλίου του 1991, δύο εβδομάδες πριν την επίσημη κυκλοφορία του δίσκου, κατάφερε να φτάσει μέχρι το #16 των αμερικανικών charts. Κι αν το αποτέλεσμα της δουλειάς στα φωνητικά από τον Bob Rock δεν ήταν τόσο εμφανές στο “Enter sandman”, αλλά ούτε στο “Don’t tread on me” (δεύτερο single από το “Metallica”, κάτι που οι περισσότεροι αγνοούν), αυτό γίνεται στο “The unforgiven”, το 3ο single στη σειρά, το οποίο απογείωσε τους METALLICA ... και πλέον, σε θέματα επιτυχίας και πωλήσεων, δεν υπήρχε γυρισμός.
Το “The unforgiven” ήταν το απόλυτο σοκ για κάθε ακροατή των METALLICA. Ένα απίστευτα φορτισμένο κομμάτι, με καταπλητικούς στίχους ... και την καλύτερη ίσως ερμηνεία που έχουμε ακούσει από τον James Hetfield. Ακούγεται οργισμένος, γρυλίζει, ουρλιάζει, βγάζει τα εσώψυχά του και ταυτόχρονα στο ρεφραίν χαμηλώνει την ένταση, σιγοτραγουδάει, χωρίς να καταντάει γραφικός. Ακουστικές κιθάρες, σολαρίσματα, ξεσπάσματα, headbanging και ένταση! Ειδικά το μέρος με το σόλο του Kirk Hammett αποτελεί το highlight του τραγουδιού. Οι METALLICA είχανε ήδη ηχογραφήσει τρία μπαλλαντοειδή κομμάτια, τα “Fade to black”, “Welcome home (sanitarium)” και “One”, κανένα όμως τόσο σκοτεινό, γλυκόπικρο και γκρίζο όσο το “The unforgiven”. Κι όπως ακριβώς για το “One”, το βίντεο κλιπ του οποίου έγραψε ιστορία, το αντίστοιχο βίντεο του “The unforgiven” – ασπρόμαυρο – παρουσιάζει ένα μικρό παιδί να ζει εγκλωβισμένο σ’ένα δωμάτιο, χωρίς παράθυρα, κτισμένο από πέτρα ... και το παιδί γίνεται άντρας και ο άντρας ηλικιωμένος άνθρωπος. Η ατμόσφαιρα είναι αποπνικτική ... ακούστε την ερμηνεία του James Hetfield και νιώστε κυριολεκτικά τους στίχους. Εδώ ακριβώς είναι που έβαλε το χεράκι του ο Bob Rock και κατάφερε να απογειώσει με τη δουλειά του το “Metallica”, κάνοντάς το, το πιο επιτυχημένο σύγχρονο άλμπουμ σε πωλήσεις.
Το 1997 οι METALLICA ήταν μία διαφορετική μπάντα. Ο μεγαλύτερος εχθρός της μουσικής βιομηχανίας και του συστήματος, είχε γίνει το ίδιο το σύστημα, αλλάζοντας πλήρως φιλοσοφία και στάση. Κόπηκαν τα μαλλιά, άλλαξαν τα ρούχα, βάφτηκαν τα νύχια, άλλαξε ο ήχος, «πλήγωσαν» οι δηλώσεις, άλλαξε το λογότυπο ... οι METALLICA δεν ήταν ο εαυτός τους. Μπορούσαν να είχαν αλλάξει όνομα και κανείς δεν θα τους κατηγορούσε. Μπορούσαν να είχαν χαθεί στο άπειρο και κανείς από τους παλιούς ακροατές τους, δεν θα τους αναζητούσε. Το “Reload”, το οποίο κυκλοφόρησε στις 18 Νοεμβρίου του 1997 και ήρθε να διαδεχτεί το αποτυχημένο πείραμα του “Load”, το τελευταίο άλμπουμ της μπάντας με τον Jason Newsted στο μπάσο, αυτό με τις ιστορικά χαμηλότερες πωλήσεις, το μόνο άλμπουμ από το οποίο έχουν ιστορικά παρουσιαστεί μονάχα 5 κομμάτια ζωντανά, περιελάμβανε το “The Unforgiven II”.
Πόσο εύκολο είναι για ένα σχήμα, το οποίο κατάφερε σε μικρό χρονικό διάστημα να αλλάξει τόσο ραγδαία, να αγγίξει τη μαγεία του πρώτου μέρους; Αδύνατον! Κι έτσι ακριβώς ήταν. Οι METALLICA, άγνωστο από ποιούς παρακινούμενοι, πάτησαν στη βασική μελωδία του “The unforgiven” και συνέθεσαν το δεύτερο μέρος, το οποίο παραείναι γλυκανάλατο, δήθεν και μέτριο, για να μπορεί να σταθεί επάξια δίπλα στον προκάτοχό του. Όπως κάθε sequel, έτσι και το “The unforgiven II” δεν είχε ούτε τη μισή μαγεία του πρώτου μέρους ... πού είναι η ερμηνεία του James Hetfield; Στο κομμάτι του “Reload”, και παρότι έχει πάλι τον Bob Rock στο πλευρό του, δίνει υπερβολικά σημασία στα ήρεμα φωνητικά και ξεχνάει, ότι βασικά πρόκειται για μία οργισμένη σύνθεση. Το σόλο της κιθάρας είναι κάκκιστο. Μία έμπνευση της στιγμής, χωρίς ψυχή και ουσιαστικό σκοπό.
Η αντίδραση του κόσμου ήταν η αναμενόμενη. Οι METALLICA το πρωτοπαρουσίασαν στα Billboard Music Awards του 1997, γύρισαν ένα βίντεο, βασισμένο κι αυτό στο concept του πρώτου μέρους, ενθουσίασαν ορισμένους Αμερικανούς εφήβους, κέρδισαν αρκετό airplay στα περισσότερα mainstream ραδιόφωνα του κόσμου και στη συνέχεια αποφάσισαν να βάλουν το κομμάτι δικαίως στο ράφι.
Η κίνησή τους αυτή πλήγωσε πολλούς. Ενόχλησε τον κόσμο σχεδόν όσο ενόχλησε και η ιστορία με το Napster λίγο αργότερα. Οι METALLICA είχανε ξεπεράσει κάθε όριο, «βάζοντας χέρι» σε αριστουργήματα του παρελθόντος και μεταμορφώνοντάς τα.
Το “The unforgiven II” ήταν ένα αποτυχημένο πείραμα, κάτι που οι METALLICA ουδέποτε έπρεπε καν να επιχειρήσουν, ειδικά σε μια περίοδο κατά την οποία η έμπνευση της μπάντας ήτανε στο ναδίρ.
Κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει πόσο τυχαίο ήταν το γεγονός, ότι μερικά χρόνια την επιτυχία του “The unforgiven”, οι MEGADETH, οι οποίοι είχανε ήδη προσπαθήσει με το “Foreclosure of a dream” να δημιουργήσουν κάτι αντίστοιχο, ηχογραφούσαν το “A tout le monde”, το οποίο συμπεριέλαβαν στο άλμπουμ τους “Youthanasia”. Και όταν οι METALLICA συνέθεσαν το “The unforgiven II”, το οποίο όπως προαναφέρθηκε πατούσε κυριολεκτικά πάνω στο πρώτο μέρος, πάλι μερικά χρόνια αργότερα, οι MEGADETH ηχογραφούσαν για το “United abominations” το re-make του “A tout le monde” με την Cristina Scabbia να τους βοηθάει στα φωνητικά. Η μπάντα βέβαια του Dave Mustaine δεν έμεινε εκεί, αφού λίγο νωρίτερα, το 2001 συγκεκριμένα και στο χειρότερό της δίσκο, το “The world needs a hero”, παρουσίαζε το δεύτερο μέρος του “Hangar 18”, υπό τον τίτλο “Return to hangar”.
Το 2007 οι METALLICA προσπαθούσαν να αναστήσουν καλλιτεχνικά – αφού εμπορικά ουδέποτε είχανε το παραμικρό πρόβλημα – την καριέρα τους, αποφασίζοντας να αποχωριστούν τον Bob Rock, να δουλέψουν μόνοι τους στο στούντιο και να προσλάβουν τον Rick Rubin για να τους συμβουλεύσει και να τους βοηθήσει. Είναι γνωστό πως ο Lars Ulrich είναι τρομερά πεισματάρης και ξεροκέφαλος, κι απ’ ότι φαίνεται έχει καταφέρει να περάσει αυτά τα χαρακτηριστικά του χαρακτήρα του και στη μπάντα. Εκεί λοιπόν που ουδείς το περίμενε, το “Death magnetic”, όταν βγήκε στην αγορά στις 12 Σεπτεβρίου του 2008, περιελάμβανε το “The unforgiven III”. Οι METALLICA, πεισμώνοντας από την προηγούμενη αποτυχία τους, και σε αντίθετη γνώμη των πάντων, επέλεγαν να ονομάσουν τη μπαλάντα του “Death magnetic” ως “The unforgiven III”, ενώ το κομμάτι αυτό καθ’αυτό, μουσικά τουλάχιστον, καμία σχέση δεν είχε με τους προκατόχους του.
Ο James Hetfield του 2007 είναι ένας διαφορετικός τραγουδιστής από αυτόν του 1991 : έχει αυτοπεποίθηση, είναι πλέον «καθαρός», ελέγχει απόλυτα τη φωνή του και έχει πειστεί ότι μπορεί να τραγουδήσει. Δεν διστάζει μάλιστα να «παίξει» με τη φωνή του και τις συχνότητες. Η ερμηνεία του είναι ανατριχιαστική ... στα πλαίσια αυτής του “The unforgiven”, αλλά όχι τόσο μπερδεμένη και σκοτεινή. Αλλά είπαμε, ο James Hetfield του 1991, με τους δαίμονές του και το γυαλισμένο μάτι από το αλκοόλ, είναι το 2007 πλέον οικογενειάρχης, περήφανος πατέρας και πιστός σύζυγος.
Ηχητικά λοιπόν το “The unforgiven III” είναι ξένο προς τα «αδελφάκια» του, αυτό ωστόσο δεν σημαίνει πως δεν υπάρχουν ορισμένες ομοιότητες στις φωνητικές μελωδίες – κυρίως στην ένταση και τις εναλλαγές τους, όπως και στο κιθαριστικό σόλο. Από εκεί και πέρα, η μεγαλύτερη ομοιότητα ανάμεσα στο πρώτο και το τρίτο μέρος είναι ξεκάθαρα η συναισθηματική φόρτιση των δημιουργών. Ο David Campbell επιμελήθηκε της ενορχήστρωσης της άριστης εισαγωγής, ενώ και ηχητικά, τα σκασίματα στο ταμπούρο, το κούρδισμα στις κιθάρες, ο τόνος της φωνής, είναι πολύ κοντά στο «αυθεντικό».
Το “The Unforgiven III” ουδέποτε επιλέχτηκε ως single κι αυτό σημαίνει ταυτόχρονα, πως δεν γυρίστηκε σε βίντεο κλιπ. Προς τιμήν τους οι METALLICA δεν επιχείρησαν τη φορά αυτή να εκμεταλλευτούν τη δόξα του “Metallica” άλμπουμ και το μεγαλείο του “The unforgiven”. Άφησαν να ανακαλύψει ο κόσμος μόνος του τη σύνθεση, ακούγοντας το δίσκο. Αυτό βέβαια λίγο απέτρεψε το “The unforgiven III” από το να παιχτεί κατά κόρον στο ραδιόφωνο και να φτάσει μάλιστα στην Ελλάδα μέχρι το #7 των charts.
17 περίπου χρόνια μετά το “The unforgiven”, οι METALLICA έκλεισαν τον κύκλο με τη δεύτερη συνέχεια του τραγουδιού.
How can I be lost If I’ve got nowhere to go? Search for seas of gold How come it’s got so cold?
How can I be lost? In remembrance I relive And how can I blame you When it’s me I can’t forgive?
Forgive me Forgive me not Forgive me Forgive me not
Ο Μίκυ, ο Ντόναλντ, ο Γκούφυ και πολλοί από τους ήρωες του μεγαλύτερου δημιουργού κινουμένων σχεδίων όλων των εποχών, φιγουράρισαν σε εκείνο το δισκάκι και τραγούδησαν παρέα με τον Αμερικανό τραγουδ...
Το EP ξεκινά με το “Porphyria”, με ήχους και φωνή που προσδιορίζουν μια σκοτεινή στιγμή, σαν να ξεδιπλώνεται μια ανατριχιαστική ιστορία. Στο “Dark Era” η «μαυρίλα» απλώνεται. Βάναυσα φωνητικά ...
Στις 3 Νοεμβρίου του 1992, ο Jon Bon Jovi κι η παρέα του αλλάζουν σελίδα. Το hard rock – glam πρόσημο παραμένει εμφανές, μαζί με τα γκομενέ τραγουδάκια και τα κλιπάκια, αλλά η αλλαγή είναι πολ...
To “The Fun Palace” είναι ΕΠΟΣ! Μιλάμε για ένα από τα καλύτερα κομμάτια στην ιστορία του ΜΕΤΑΛ! Είμαι σίγουρος πως δεν θα πάψουμε ποτέ να χτυπιόμαστε όταν ακούμε το τραγούδι αυτό, ιδίως στο ση...
Δυστυχώς, αυτοί οι Εγγλέζοι, που λέγαμε πιο πάνω, έχουν σνομπάρει τελείως τούτο το άλμπουμ. Μόνο το “Bring Your Daughter…” κατέληξαν να παίζουν και αυτό… παλιά. Δεν έχω ιδέα αν κάποτε, στο τρί...
Το “Programmed” ήταν και εξακολουθεί να είναι ένα σοκ για τα αυτιά. Τα δέκα κομμάτια του δίσκου αποτελούν ένα εξαιρετικό δείγμα αμερικάνικου progressive/power metal.
Ο Θοδωρής είναι ένας άνθρωπος χαμηλότατων τόνων. Το κατάλαβα από τα λίγα λεπτά κουβέντας μας, το κατάλαβα όταν τον επαινούσε για την τεχνική του ο κοινός μας φίλος και εκείνος κατέβαζε το κεφάλι του...
Ο Γιώργος Σταθάκης είναι αρχικά ένας σπουδαίος μουσικός και οργανοπαίχτης. Έχει στην πλάτη του άπειρες εργατοώρες στα πατάρια, παρέα με μεγάλους λαϊκούς καλλιτέχνες. Ο ίδιος αποφάσισε και να τραγουδ...
Φτάνουμε λοιπόν στην τελευταία δεκαετία που πέρασε και έχουμε την ανακοίνωση του Halford στις 7 Δεκεμβρίου 2010 ότι η μπάντα θα βγει στο δρόμο για δύο χρόνια με την Epitaph World Tour, η οποία...
Η ουσία όμως του Jam Night είναι – όπως πολύ γνωρίζετε – όλοι αυτοί που έρχονται και παίζουν. Είναι οι σιτεμένοι με τα όποια κέφια, οι πιτσιρικάδες με την απίστευτη ενέργεια, είναι οι σιτεμένοι με τ...
Ροκ, ελληνικός στίχος, πάθος, οργή, δύναμη, γκάζια. Η ελληνική σκηνή, οι μπάντες από το εξωτερικό, το προσωπικό του στυλ, το υβρίδιο που προέκυψε… Ο Ντίας έγραψε τους ήχους, τη μουσική, ενορχή...
Ένα άλμπουμ που συνδυάζει τέλεια το Progressive, το Μέταλ, το Ροκ, τα υπέροχα φωνητικά, την ακόμα πιο υπέροχη μελωδία… Το 2005 οι Αυστραλοί κυκλοφορούν μάλλον το καλύτερο άλμπουμ τους, ένα από...
Η ουσία είναι ότι πρόκειται για ένα δίσκο που αγαπάω πολύ. Που έχει πολύ ξεχωριστή θέση στη δισκοθήκη και την καρδιά μου. Που θα μου θυμίζει πάντα ότι ο τραγουδιστής με το μαλλί μέχρι το απένα...
Το πρώτο full length για το σχήμα από την Ιταλία. Η ομάδα μετράει και ένα ΕΡ, πριν πέντε χρόνια περίπου. Το λυρικό, συμφωνικό και φυσικά μπαρόκ ύφος μπλέκει με ένα εξίσου μπαρόκ λιμπρέτο. Τις περιπέ...
Θα κάνουμε λοιπόν ένα ταξιδάκι στη δεκαετία του ‘90, ώστε να δούμε αν υπήρχε κάτι τέτοιο στην Ελλάδα και να γνωρίσουμε ποιοι το υπηρέτησαν. Και ξεκινάω δίχως καμία σειρά.
Η κρουστή μυστηριακή εισαγωγή του “I Chase The Night” μας φτάνει σε ένα καμπαρέ της δεκαετίας του ’30. Ένα James Bond-ικό κομμάτι ξετυλίγεται μπροστά μας, με υποδειγματικές φωνές και χαλί που ακούγε...
Ο δίσκος χωρίζεται σαν θεατρικό. Δύο πράξεις και εννέα σκηνές (τέσσερις και πέντε ανά πράξη αντίστοιχα), τις οποίες συνθέτουν δώδεκα κομμάτια. Η ιστορία μπλέκει με μαεστρία το παρελθόν με το π...
Οι Virgin Steele και στην προκειμένη ο David DeFeis, δημιούργησαν ένα μνημειώδη δίσκο, στον οποίο σεβάστηκαν απόλυτα το κείμενο της Ορέστειας. Το “The House of Atreus Act I” δεν είναι ένας απλ...
Τα πλήκτρα, το βιρτουοζιτέ μπάσο και όλο μοτίβο παραπέμπουν σε μουσικούς, που έχουν πολύπειρα μπες-βγες στα στούντιο. Όπως γίνεται πάντα ή σχεδόν πάντα σε αυτές τις παραγωγές, η μουσική αποδίδεται α...
Οι Junkwolvz μας συστήνονται σαν Heavy Rock ‘n Roll μπάντα από την Αθήνα. Με το που ξεκίνησα να ακούω, εκείνες οι έξι λέξεις μου καρφώθηκαν στο μυαλό. Ας βάλουμε τα αρχικά τους. Πώς είπατε; Γιατί τα...
Για τους Led Zeppelin έχει γραφτεί η φράση “The greatest cover band in Rock n’ Roll history”. Να μου κάνουν τη χάρη οι οπαδοί τους! Πολύ λίγο με νοιάζει εδώ το plagiarism. Εδώ έχουμε μία μπάντ...
Η γυναικεία φωνή είναι πιτσιρίκα. Είναι ναζιάρικη, είναι αθώα, φορά λευκό πουκάμισο και καρό φουστίτσα και ίσως μια διαβολουρά. Ροκ θέματα, πολύ χαριτωμένο ρεφρέν, επαναφορά με κουπλέ φασαριόζικο, π...
Δέκα συνθέσεις (συγκεκριμένα επτά και μία τριλογία) μας ταξιδεύουν στο σκοτεινό κόσμο του ήρωα. Το πρώτο και ομώνυμο κομμάτι (“Dark Saga”) μας βάζει κατευθείαν στο κλίμα από τις πρώτες κιόλας ...
Βασική αρχή της στήλης είναι η ακόλουθη. ΔΕΝ παίρνετε στα σοβαρά αυτά που γράφουμε. Σκοπός μας είναι να περάσουμε καλά και να σας ανεβάσουμε τη διάθεση. Ίσως να μας δείτε να θάβουμε τους Maide...
Ένα από τα κορυφαία concept album, κατά την ταπεινή μου άποψη και προτίμηση και με το οποίο έχω περάσει άπειρες ώρες ακρόασης και συντροφιάς, δεν θα μπορούσε να είναι άλλο από το “The Crimson Idol” ...
Πιάνο σε mood μπλε, μέτρο 3/4 και αντί για βαλς, ένας Jazz διάδρομος, που τύμπανα και μπάσο μετατρέπουν σε Jazz Fusion. Είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα εκπλαγείτε από τον τρόπο που παίζουν οι βιρτουό...
Ευαίσθητα τραγούδια, βασισμένα σε καθαρές κιθάρες, πιάνο, πλήκτρα και φωνή. Ιδανικά για το τραπέζι που λέγαμε πιο πάνω. Οι ματιές γίνονται πιο κλεφτές και πιο ένοχες. Τα χαμόγελα στέκονται υπερήφανα...
Άλλη μια ιστορία που ανακατεύει το διάβολο στα μουσικά δρώμενα. Αυτή τη φορά όμως, είναι η υπεροψία του ίδιου και όχι η ανθρώπινη αμετροέπεια που προκαλεί το διαγωνισμό. Και εδώ συμμετέχει ο ί...
Βασική αρχή της στήλης είναι η ακόλουθη. ΔΕΝ παίρνετε στα σοβαρά αυτά που γράφουμε. Σκοπός μας είναι να περάσουμε καλά και να σας ανεβάσουμε τη διάθεση.
Οι Astrodot φωτίζουν μία εποχή που πάντα θέλαμε να ζήσουμε. Και την ευκαιρία την έχουμε, επιτέλους. Μέσω της μουσικής των παιδιών. Το άλμπουμ είναι ακόμα νωπό. Θα ευχηθούμε καλοτάξιδο και θα περιμέν...
Ο Πάνος, ο οποίος έχει κάνει σχεδόν τα πάντα στο άλμπουμ, δημιουργικά, εκτελεστικά και τεχνικά, είναι ένας σύγχρονος τροβαδούρος, ο οποίος έχει μία θαυμάσια φόρμουλα στο να μεταφέρει τις ιδέες του σ...
Η κιθάρα είναι καθαρή στην αρχή και αγριεύει πιο μετά. Τα τύμπανα οδηγούν με άνεση. Η φωνή είναι αφηγηματική. Ίσως τα παιδιά να απολαμβάνουν ένα τεράστιο φάσμα από μπάντες, από τους Pink Floyd μέχ...
Το “Abbey Road” των The Beatles βέβαια δεν πέρασε ποτέ κάτω από τη μύτη μου απαρατήρητο. Από τα μέσα της δεκαετίας του '70, που το έβαλε στο πικάπ μας ο συγχωρεμένος ο αδερφός μου, μπήκε από τα αυτι...
Μου άρεσε από την πρώτη στιγμή που το άκουσα. Up tempo, με βαρβάτη εισαγωγή και γκράντε riffing, με αιχμηρούς στίχους και ζόρικη μελωδία. Πάντα ακούω μουσική όταν κάνω δουλειά στον υπολογιστή ...
O απόφοιτος του Αριστοτέλειου είναι ένας μουσικός… Ναι, το ξέρω ότι σπούδασε οικονομολόγος ο άνθρωπος, αλλά η μουσική είναι η επιστήμη στην οποία τελικά επένδυσε. Ο Πάνος λοιπόν είναι συνθέτης, κιθα...
Ο Λουκ ανεβαίνει τη σκάλα του σπιτιού του που οδηγεί στον εξωτερικό, προαύλιο χώρο. Αυτή δεν είναι μία τυχαία πρόταση που μου κατέβηκε στο το μυαλό, αλλά η αρχή της περιγραφής μιας σκηνής από ...
Γράδο… μονάδα μέτρησης. Και μάλιστα «απαγορευμένη». Υπό την έννοια ότι «δεν επιτρέπεται» να χρησιμοποιείται σε εμπορικές συναλλαγές. Διαβάζω στο διαδίκτυο πως είκοσι γράδα αντιστοιχούν σε πενήντα βα...
O Richard Pierce “Richie” Havens, R.I.P. (21-1-1941 – 22-4-2013), ήταν κιθαρίστας και συνθέτης, συνδυάζοντας στοιχεία από folk, soul, rhythm & blues, rock μουσικές. Υπήρξε ο καλλιτέχνης πο...
“The Fire You Want”… Αυτό, αυτό! Χιτάρα, κομματάρα, μπασοτύμπανο βαρβάτο, κιθάρα από δίπλα, η οποία αναλαμβάνει δράση μετά το πρώτο κουπλέ. Όμορφο θέμα και επαναφορά, ήτοι σταυροκούμπωμα των σ...
Επίλογος με το “Black Jack Order”. Γκρουβάτο Ροκ, το οποίο επιδέχεται πολλών ερμηνειών, με τη μπάντα να κάνει τα γλυκά μάτια ακόμα και στο New Wave, ακόμα και στη Britpop. Είπαμε, τα παιδιά απολαμβά...
Τα παιδιά από την Κοζάνη λοιπόν. Ένα σχήμα που υπάρχει από το 1998 και το οποίο το 2018 ευτυχεί να κυκλοφορήσει το ντεμπούτο άλμπουμ του. Και όσον αφορά τη μουσική τους… Μέταλ! Το “Molten Core...
Το όλο γεγονός αποτέλεσε έμπνευση και αποτέλεσμα των προσπαθειών των Michael Lang, Artie Kornfeld, Joel Rosenman και John P. Roberts. Οι δύο τελευταίοι χρηματοδότησαν το όλο εγχείρημα,
Το “Hell’s Door” είναι το βίντεο της μπάντας από το άλμπουμ αυτό και το σημείο αναφοράς του είναι ένας κρατήρας στο Turkmenistan, o οποίος δεν έχει σταματήσει να καίει από το 1971! Είναι πραγματικό ...
Μάλλον θα πρέπει να προγραμματίσει σύντομα το πρώτο της full length. Είχα την τύχη να ακούσω μία απίστευτα ατόφια φωνή να επιβάλλεται με θέρμη και αγάπη στο μουσικό χαλί της. Να το πατά με χάρ...
Η παρουσίασή τους εδώ έγκειται στο γεγονός, ότι ποτέ δεν έλαβαν τα εύσημα που τους αναλογούν ή αναλογούσαν, ποτέ δεν αναγνωρίστηκε όσο οφειλόταν η αξία τους και δεν νομίζω να υπάρχουν πάρα πολ...
«Τώρα αλλάζει η εποχή – η σιωπή σου μόνο αντηχεί»… Δημιουργείς μουσική όταν μένεις ένδεκα χιλιάδες μίλια μακριά από το συνεργάτη σου; Πώς θα γίνει να στηθεί ένα ολόκληρο άλμπουμ από απόσταση;
Συνεχίζουμε το αφιερωματικό αυτό άρθρο, παρουσιάζοντας τους επόμενους πέντε σπουδαίους κιθαρίστες, οι οποίοι έλαβαν λιγότερη δημοσιότητα ή έτυχαν μικρότερης αναγνώρισης, από αυτή που τους οφειλόταν....
Σε μια βραδιά που θα θυμόμαστε για πάντα ως μια εκ των πιο “σκοτεινών” στην ιστορία του αθλητισμού, τα Grammy 2020 έλαβαν χώρα στην πόλη που “γεννήθηκε” ουσιαστικά ο θρύλος Kobe. Με την Alicia...
Οι τύποι είναι παιχταράδες, έχουν φιλοξενήσει άλλους παιχταράδες στους δίσκους τους και φωτογραφίζω ΚΑΙ τον Kee Marcelo, έχουν τα τραγούδια και φυσικά τα εχέγγυα για να καλύψουν ένα βράδυ με μ...
Τα τραγούδια τους πάντα έδεναν σε κάθε πρόγραμμα. Παίζοντάς τα, σκεφτόμουν από μέσα μου το πώς θα ήταν αυτές οι δύο Ελληνίδες ιέρειες να βρεθούν μαζί στο πάλκο, έστω για μια βραδιά.
Υπάρχουν όμως επίσης αμέτρητοι, αξιολογότατοι κιθαρίστες, οι οποίοι για διάφορους λόγους δεν έτυχαν της αναγνώρισης που τους άρμοζε, δεν τους αποδόθηκε η δημοσιότητα που τους αναλογούσε…
Ο επίλογος δίδεται με το “Sealed Curse”. Σκοτεινό και κείνο, με φυσικό τσέλο από τον κύριο Stephan Keeman, και τη φωνή να αναρωτιέται… “Where do I go from here”… Γκάζωμα και τα αντρικά φωνητικά κουμ...
Τώρα ξέρω πως βρίσκομαι στο σωστό τόπο και χρόνο! Τα συνθήματα παίρνουν φωτιά. Ο Βασίλης τα δέχεται με χιούμορ. Μήπως να το σκεφτόταν να κάνει μια βραδιά με τη φωνή του, μία κιθάρα και ιστορίε...
Για το 2020 λοιπόν θα σας πούμε μόνο ευχές και θα σας αφιερώσουμε μόνο τραγούδια. Δίσεκτο-ξεδίσεκτο, εμείς θα το καλωσορίσουμε με τον ίδιο τρόπο και θα του φερθούμε το ίδιο. Με πολλές ανταποκρ...
Σε λίγες μέρες θα βρίσκονται στην Αθήνα και είμαι σίγουρη πως το θέαμα αλλά και η μουσική θα μας συνεπάρει. Καλώς ήρθατε στο κόσμο των vampire και των λύκων! Ακονίστε τα λατινικά σας και ετοιμ...
Ο πραγματικός οπαδός δεν νοιάζεται για ίντριγκες και λοιπές χαζομάρες. Μόνο για ανθρώπους και το ίδιο το γκρουπ. Όσοι λοιπόν το σκέφτεστε δυο φορές για το αν θα πάτε να τους δείτε φέτος, αφήστ...
Born in violence, taught the lessons… learning how to dance… Απλά τα πράγματα; Οι Crash Valley από τη land Down Under, με δικά μας παιδιά στη σύνθεσή τους, ετοιμάζονται να παρτάρουν τον ...
Ο MOTU (Τι πράγμα; Τι σημαίνει MOTU; Συγγνώμη, το προηγούμενο επεισόδιο ΔΕΝ το διαβάσαμε; ΔΕΝ γουστάραμε; Ααααχ, βρεμένη σανίδα που θέτε…) τον αποφεύγει και στη συνέχεια παρεμβαίνει ο Russell Allen,...
Πάνω στη σκηνή ο Jeff Scott Soto είναι ΠΑΝΤΑ ένα θηρίο ανήμερο. Συνοδευόμενος από τέλειους μουσικούς, προσφέρει ένα εκπληκτικό οπτικοακουστικό θέαμα. Νιώθεις πόσο τυχερός είσαι που αγαπάς αυτή...
Όλοι μα όλοι οι συνδαιτημόνες φορούν το ίδιο ακριβώς μπλουζάκι, το οποίο έχουν τυπώσει οι ίδιοι και το οποίο γράφει στο μπροστινό μέρος “M.O.T.U. Minions”. Μάστα… Τσιράκια του Μότου… Ρώ...
Τη θέση του Rocken πίσω από τα τύμπανα των Ryche ανέλαβε ένας εκπληκτικός drummer, o Casey Grillo, παντού γνωστός από την εικοσαετή θητεία του στους Kamelot.
O La Torre θα είναι παρών, θα μας ενθουσιάσει, θα πάρει κινητά από τις μπροστινές σειρές για να καταγράψει, να πει νόστιμα λογάκια και να τα επιστρέψει, θα είναι ο άνθρωπος που θα έχει καταφέρ...
Μετά τα δύο εκείνα ιστορικά LiVE οι Ryche ξεκίνησαν να δουλεύουν πάνω στον πρώτο τους δίσκο με τον Todd στη φωνή. Η ομώνυμη δουλειά τους βγήκε τον αμέσως επόμενο χρόνο, έκανε πολύ κόσμο να διχ...
Αυτοί είναι οι Queensryche, κυρίες και κύριοι και αυτοί είναι οι οπαδοί τους. Και τον προσεχή Νοέμβριο, στις συναυλίες τους στην Ελλάδα, θα το νιώσετε και σεις. Θα έχουμε κι άλλα να μοιραστούμ...
Μια και οι Αμερικανοί… ξανάρχονται, είπα να αναστήσω κάποια από τα λόγια τους τότε. Είχαν μιλήσει από καρδιάς, είχαν πει αρκετά ενδιαφέροντα πράγματα και δεν τσιγκουνεύτηκαν τα λόγια τους, ιδί...
Είχαν μόλις σπατσάρει με τα γυρίσματα για το “Ace Ventura”, όταν τους ζητήθηκε να πάρουν μέρος σε μία άλλη ταινία. Με το που είπαν όμως ότι είχαν ήδη «αρτυθεί», οι παραγωγοί της «άλλης» ταινίας αποφ...
Οι Evergrey κατάγονται από το Γκέτεμποργκ της Σουηδίας. Δημιουργήθηκαν το 1995 και το 1998 κυκλοφόρησαν το πρώτο τους άλμπουμ, “The Dark Discovery”. Το 1999 κυκλοφορεί το άλμπου...
- Μισό… Αυτός δεν είναι που είχε κερδίσει το σουηδικό Idol, τρέχοντας πάνω κάτω την αρένα με το “Run To The Hills”;- Ναι, αυτός είναι. Για πάρε τώρα εδώ…
Ο Βασίλης και η Γιώτα έρχονται κοντά μας. Απαντούν σε διάφορες ερωτήσεις. Πώς είναι να παίζουν μαζί; Αν θα κυκλοφορήσουν κάτι σύντομα… Οι απαντήσεις αποπνέουν αμοιβαία εκτίμηση, αμοιβαίο θαυμα...
Τη Δευτέρα 4 Φεβρουαρίου βρεθήκαμε στο Bock Beer Bar Restaurant και τη συνέντευξη Τύπου για το Chania Rock Festival 2019. Η φετινή διοργάνωση θα λάβει χώρα στις 5 και 6 Ιουλίου στα Χανι...
Ο Geoff Tate θα εμφανιστεί στην Ελλάδα, παίζοντας ΟΛΟΚΛΗΡΟ το “Operation: Mindcrime” (και όχι μόνο), στις 13 Φεβρουαρίου στο Principal Club Theater, στη Θεσσαλονίκη...
Οι Primal Fear και ο Gus G, με τη σόλο μπάντα του, εμφανίζονται το Σάββατο 12 Ιανουαρίου στη Θεσσαλονίκη, στο Eightball και την Κυριακή 13 Ιανουαρίου στην Αθήνα, στο Κύτταρο Live.
Καλή Χρονιά να έχουμε! Υγεία, αγάπη, αγάπη και υγεία! Ακολουθούν, χωρίς καμία αλφαβητική ή άλλη σειρά οι ευχές των ανθρώπων του περιοδικού. Και του χρόνου!
Το άλμπουμ ονομάζεται "Empire", που σημαίνει "Αυτοκρατορία"... Προφητικός τίτλος - τουλάχιστον. Πάνω από τρία εκατομμύρια αντίτυπα μόνο στις ΗΠΑ, σύμφωνα με τον εθνικό τους οργανισ...
Βρεθήκαμε στα Devasoundz Studios για την προ-ακρόαση του πρώτου πρώτου άλμπουμ μιας ολοκαίνουργιας μπάντας, η οποία ακούει στο όνομα Voidnaut και η οποία αποτελείται από τέσσερις μπαρουτοκαπνι...
Θυμός, πόνος, θλίψη, απόγνωση αλλά και ελπίδα και θάρρος για να σηκώσουν το κεφάλι ψηλά. Ένα άλμπουμ - θησαυρός μουσικής και φωνητικών. Ο Γιώργος μας έκανε και ανατριχιάσαμε!
Στην αρχή του νέου έτους τα νέα του ''παιδιά'' θα μπουν στο στούντιο να πάρουν την τελική τους μορφή... και εμείς απλά του ευχόμαστε να τα δει όπως επιθυμεί!
Ξεκινάω με το κλασσικό disclaimer πως είναι απίθανο να καταφέρεις να χωρέσεις τα καλύτερα σε ένα top 100. Θα αφήσεις άλλα τόσα απέξω. Πόσο μάλλον σε ένα top 10...
Είναι ωραίο να γράφεις για τα αγαπημένα σου πράγματα. Και πολύ περισσότερο όταν μιλάμε για μουσικές και δίσκους, για το αλατοπίπερο της ζωής. Όπως είναι και πολύ όμορφο το νοητικό ταξίδ...
Τα δέκα καλύτερα; Όχι, ούτε για αστείο… Ακόμα κι αν με σημάδευε κάποιος στον κρόταφο (-Κόψε κάτι, ρε μεγάλε! –Μα δεν είπα με τι, ρε μεγάλε!), δεν υπήρχε περίπτωση να καταλήξω στα δέκα καλύτερα...
Έχουν γραφεί δεκάδες άρθρα για το μεγαλείο του συγκεκριμένου δίσκου. Έχουν αναρωτηθεί πολλοί πώς είναι δυνατόν ο ανθρώπινος νους να κατεβάζει τέτοιες ιδέες.
SWANS IΣΟΝ MICHAEL GIRA, ένας πολυπράγμων αρτίστας, που στα νιάτα του θέλησε να ασχοληθεί με τις εικαστικές τέχνες, αλλά μίσησε τον καθωσπρεπισμό του πανεπιστημίου και το έριξε στις χαμαλοδουλειές, ...
Οι Tiger Lillies δεν είναι καινούριοι, κι όμως ακούγονται πάντα φρέσκοι. Θεωρούνται οι νονοί του είδους μουσικής που χαρακτηρίζουμε σαν «εναλλακτικό καμπαρέ».
Έχει έρθει η σειρά των Jane Doe να μας παρουσιάσουν τη δουλειά τους και να μας ξεναγήσουν μέσα σε λίγες γραμμές σε κάθε τραγούδι τους. Για δείτε τι λένε...
Μπορεί ο DEE να είναι ο «πρωταγωνιστής» του συγκεκριμένου κειμένου, δε θα είναι όμως το μοναδικό τιμώμενο πρόσωπο. Θα αναφερθούν αρκετά ακόμη ονόματα και ιστορίες
Το 2012 ήταν πολύ φτωχό για τα κινηματογραφικά soundtrack. Λίγες εκπλήξεις, λίγες καλές δουλειές και πολύ μουσική ασχήμια. Άλλαξε η μόδα. Το 2012 ήταν πολύ φτωχό για τα κινηματογραφικά soundtra...
Oι Daft Punk αποτέλεσαν και την πρώτη μπάντα mainstream ηλεκτρονικών ακουσμάτων. Η ηλεκτρονική μουσική ακουγόταν πλέον από οποιονδήποτε. Είχε γίνει μόδα!
Σε λίγους μήνες λογικά που θα λάβει χώρα η δίκη, ο Randy θα παρεβρεθεί στη Τσεχία. Δεν θα το σκάσει. Εάν έχεις τη συνείδησή σου καθαρή, δεν την "κάνεις" με ελαφριά πηδηματάκια.
Fast Forward σε ένα μήνα ακριβώς από σήμερα. Η ημέρα είναι 20/12/12 και η ώρα 12 το μεσημέρι. Ξαφνικά συναγερμός. Έκτακτα δελτία ειδήσεων, το νέο μεταδίδεται στόμα με στόμα.
Το μόνο που με φοβίζει είναι ότι θα γουστάρω και θα μας κάνει ζημιά στις καθυστερήσεις της χρονιάς. Και άντε μετά να συμμαζέψεις την λίστα. Άτιμες Κατσίκες...
Για την ιστορία του κλαρινέτου, οι πληροφορίες είναι περιορισμένες καθώς χάνεται στα βάθη των αιώνων και ξέρουμε πως προήλθε από μετεξέλιξη παλαιότερων παρόμοιων οργάνων.
Θα είναι η νεαρή Αυστραλέζα, που μένει στο Άμστερνταμ και δραστηριοποιείται στη house σκηνή της Ευρώπης, το επόμενο μεγάλο όνομα της παγκόσμιας μουσικής σκηνής;
Θυμάμαι πριν 15 χρόνια περίπου, εκεί προς τα τέλη των 90's όταν ο κλασσικός μεταλλάς της εποχής ήταν must να έχει μακρύ σγουρό μαλλί, να φοράει από πάνω τζιν μπουφάν και να φοράει μπλούζα Αις Ντερθ ...
Σ’αυτή την αναδρομή στην ιστορία που γέννησε τους Madrugada και την μελαγχολική ροκ της Νορβηγίας, γνωρίσαμε πτυχές της ζωής και της δουλειάς του Robert Buras και του Sivert Hoyem.
Ένας οπαδός έγραψε ... "ο τίτλος „Tears In The Rain“ ταιριάζει τέλεια με την προοπτική που έχεις στο μυαλό σου και με αυτό που επιθυμείς να επιτύχεις".
O Andreou δημιουργεί ένα δικό του μουσικό σύμπαν και το γεμίζει με έμπνευση. Ξέρει να ελίσσεται με μαεστρία ανάμεσα στη new age, jazz και ορχηστρική μουσική με σαγηνευτικό τρόπο.
Οι Rival Sons ροκάρουν! Βγάλε απ' το rock το heavy, το hard, και άστο να βρει τις ρίζες του. Μέσα στα blues, στις ψυχωμένες ερμηνείες και στον ήχο της κιθάρας.
Ένα ολοκαίνουργιο σχήμα στον ευρύτερο χώρο της ροκ, αποτελούμενο από έμπειρους και διάσημους μουσικούς, το οποίο αναμένεται να προκαλέσει μεγάλη αίσθηση.
"Οι κάτοικοι της Motown αναζητώντας ένα καλύτερο μέλλον χωρίς περιορισμούς και αυτοσυγκράτηση πέρασαν τις πύλες της Funk". Διαβάστε ένα διαφορετικό παραμύθι ...
Αυτή τη στιγμή είναι που χρειαζόμαστε μπάντες όπως οι SOAD. Ας έχει ο καθένας τους την βίλα του στο Μαλιμπού και ας σνιφάρει 20 γραμμάρια κοκαίνη την ημέρα. Δεν με νοιάζει.
It's all about money & fame. Ένα άρθρο βασισμένο στην προ ημερών έκρηξη ειλικρίνειας του Peter Dolving σχετικά με την αποχώρησή του από τους Σουηδούς The Haunted.
Δεν διάλεξα εγώ τον υπέρτιτλο… Είναι όμως ο πλέον ταιριαστός. Είναι το λογοπαίγνιο που θα ήθελα να κάνω, είναι η ατάκα που θα φύλαγα για τις κουβέντες με τους φίλους μου…
Ένας DJ πραγματικός Star!!! Η αλήθεια είναι πως ο DJ Sasha πραγματικά άλλαξε την ιστορία της electronica και ολόκληρη την ιδεολογία του να είναι κανείς …
Δε μπορεί να είναι Led Zeppelin, η φωνή είναι γυναικεία! Αλλά η μουσική…; Αυτό το βρώμικο ριφάκι της κιθάρας θυμίζει το "When the Levee Breaks" και ...
Η Διεθνής Αμνηστία αποφάσισε να κυκλοφορήσει ένα τετραπλό, επετειακό άλμπουμ με τραγούδια - ποιήματα και καλλιτέχνες που ταιριάζουν με όσα εκφράζει όλα τα χρόνια που δραστηριοποιείται.
Tο αποτέλεσμα της ένωσης δύο μεγάλων μουσικών. Ακούγοντας την δουλειά τους αμέσως νιώθεις ότι η συνύπαρξη αυτών των δυο καλλιτεχνών έχει να σου προσφέρει κάτι διαφορετικό απο τα συνηθισμένα.
O Myles Kennedy μοιράζεται μαζί μας τα βιβλία, που διαβάζει τη στιγμή αυτή και τον ενέμπνευσαν ούτε λίγο ούτε πολύ να συνθέσει το "Apocalyptic Love" με τον Slash.
Ήταν οι Beatles πιο γνωστοί από τον Χριστό; O Βασίλης πανταζόπουλος γράφει για το φαινόμενο The Beatles, το οποίο ήταν κάτι περισσότερο από νούμερα και κοστούμια.
Η παράσταση προσφέρει μια πιο συμπονετική θα λέγαμε, προσέγγιση, δημιουργώντας έναν πιο αληθινό (;) χαρακτήρα, ο οποίος θέλει να πιστέψει στην όποια εξιλέωση μπορεί να προσφέρει η μουσική...
...
Θα ξεκινούσα το αφιέρωμα λέγοντας πως πρόκειται για ένα από τα πλέον ελπιδοφόρα εγχώρια συγκροτήματα της ακραίας metal σκηνής, όμως έχουν ξεφύγει από αυτό εδώ το στάδιο εδώ και αρκετό καιρό.
1992, Αθήνα! Η χρονιά που οι Αρτέμης, DJ Alex και Ευθύμης, αποφασίζουν να δημιουργήσουν ένα από τα πλέον επιδραστικά hip hop σχήματα στην Ελλάδα, τους Terror-X-Crew.
Ακροβατούσε ανάμεσα σε μουσική και ποίηση, ποτέ δεν ήταν ο μεγάλος στάρ αλλά πάντα ενέπνεε σεβασμό στον κύκλο του, έχει φανατικό κοινό και διαθέτει μία ποιότητα ανθρώπου που σπάνια συναντάς.
...
Στην εποχή μας, όποια πέτρα και να σηκώσεις, θα δεις και το όνομά του. Είναι σίγουρα μία από τις μεγαλύτερες μορφές, στη μουσική σκηνή, τα τελευταία 30 χρονιά.
Σου έρχονται στιγμές από τα παιδικά σου χρόνια, εκείνα τα καλοκαίρια που ανακάλυπτες τον έρωτα και την ζωή, ακούγοντας τα βράδια, άπειρες φορές, τους δίσκους των Σπαθιών και τη χαρακτηριστική φωνή τ...
Εάν υπάρχει ένα σχήμα, το οποίο πέρασε μέσα από χίλια κύματα και απέδειξε πως είναι εφτάψυχο και δεν το βάζει κάτω τόσο εύκολα, τότε αυτό είναι οι Αμερικανοί. Διαβάστε το απίστευτο χρονικό της πορεί...
Όταν ο, ιρλανδικής καταγω- γής, Everlast αποφάσισε να φτιάξει μία μπάντα, ενώθηκε με τον φίλο του από το σχολείο Danny Boy και τον DJ Lethal, έναν Λεττονό μετανάστη, και δημιούργησαν τους House Οf P...
O B-Real είναι ένα από τα βασικά μέλη του γνωστού συγκροτήματος Cypress Hill, ένα πρωτοπόρο μουσικό όχημα, το οποίο δημιούργησε ένα απόλυτα δικό του στυλ. Latin & gangsta hip hop στο ίδιο καζάνι...
«Οι james δεν είναι μία απλή μπάντα αλλά μια ιδέα», δηλώνουν οι ίδιοι. Ισχύει κάτι τέτοιο; Ο Γιώργος Γκουγκούδης κάνει μία αναδρομή στην καριέρα των Βρετανών και δίνει τις απαντήσεις.
...
O Nίκος Καραμηνάς γράφει για μία από τις μεγαλύτερες και δημοφιλέστερες μουσικές προσωπικότητες των τελευ- ταίων δεκαετιών. Ο μουσικός και άνθρωπος Moby! Οι ανησυχίες του! Η πορεία του προς την κορυ...
Θα μπορούσε να ήταν μία μοντέρνα έκδοση της Σταχτο- πούτας, κι όμως δεν είναι. Σε μία εποχή, που οι όροι «τέ- χνη» και «καλλιτέχνης» απο- τελούν είδος προς εξαφάνιση, έχει ενδιαφέρον να διαβάσει κάπ...