Άρθρα Μουσικής

loogoo

The Unforgiven Tales

Πληροφοριακά Στοιχεία
Κατηγορία: Άρθρα Μουσικής
Δημοσιεύθηκε : Δευτέρα, 20 Φεβρουαρίου 2012 10:48

 

metallica1

THE UNFORGIVEN TALES
 
What I’ve felt
What I’ve known
Never shined through in what I’ve shown
Never be
Never see
Won’t see what might have been
What I’ve felt
What I’ve known
Never shined through in what I’ve shown
Never free
Never me
So I dub thee unforgiven
 
metallica4   Όταν οι METALLICA έμπαιναν στις 6 Οκτωβρίου του 1990 στα One on One Studios του Λος Άντζελες, προκειμένου να συνεργαστούν για πρώτη φορά στην καριέρα τους με τον Bob Rock, σίγουρα δεν θα μπορούσαν ποτέ να φανταστούν τι θα επακολουθούσε.
 
   To 1990 οι METALLICA ήταν το μεγαλύτερο όνομα στο heavy metal, αφού τα “Ride the lighting”, “Master of puppets” και “… And justice for all” τους είχαν αναγάγει, παρά τη νεαρή τους ηλικία, σε θρύλους του είδους. Η αντιεμπορική τους στάση ήταν γνωστή, καθώς και το γεγονός ότι αρνούνταν να «παίξουν» με τους κανόνες της μουσικής βιομηχανίας. Παρά τις τεράστιες πωλήσεις, την υψηλή δημοτικότητα, τις ατελείωτες περιοδείες και τις headline συναυλίες στα μεγαλύτερα ροκ φεστιβάλ του κόσμου, οι METALLICA μέχρι εκείνη τη στιγμή μετρούσαν μονάχα 1 βίντεο κλιπ, το “One”. Οι METALLICA έκαναν του κεφαλιού και πήγαιναν κόντρα σε οποιονδήποτε προσπαθούσε να τους τιθασεύσει ή να τους θέσει όρια. Ήταν αντίθετοι με το glam rock κίνημα του Λος Άντζελες και προσπαθούσαν οι ίδιοι να βρίσκονται όσο πιο μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας μπορούσαν. Χωρίς να κάνουν τίποτα ως μπάντα προκειμένου να προωθήσουν το όνομά τους – ειδικά για τα standards της εποχής – ο κόσμος τους ακολουθούσε φανατισμένα και οτιδήποτε έπιαναν ή έκαναν, γινόταν αυτόματα χρυσός. Ακόμη κι ο ξερός, απολύτως δύστροπος και στριφνός ήχος του “… And justice for all”, με τις δαιδαλώδεις μουσικές αλλαγές και το ατελείωτο riffing, δεν κατάφερε να κρατήσει το κοινό μακριά τους και να το μπερδέψει. Όσο πιο «δύσκολο» το έκαναν οι METALLICA, τόσο περισσότερο τους λάτρευε ο κόσμος και τους ακολουθούσε φανατικά.  
 
metallica8   Το 1990 απόφαση των METALLICA και του management τους ήταν να δουλέψουν με τον Bob Rock, μία εκ πρώτης όψεως περίεργη επιλογή. Ο Bob Rock ήταν ο άνθρωπος, που είχε βοηθήσει ως μηχανικός ήχου στη δημιουργία δίσκων όπως το ομώνυμο των SURVIVOR, το “Permanent vacation”, που σήμανε και την επιστροφή των AEROSMITH στα charts, καθώς και τα πολυπλατινένια “Slippery when wet” & “New Jersey” των BON JOVI. Ήταν επίσης το μυαλό και η ψυχή, ως παραγωγός, στα “Sonic temple” των THE CULT (1989), “Blue murder” των BLUE MURDER (1989), “Dr feelgood” των MOTLEY CRUE (1989) και “Little Caesar” (1990) των LITTLE CAESAR. Οι METALLICA όμως ήταν «άλλο καράβι», αρκετά περίεργο και δυσλειτουργικό στη δομή του. Το θετικό της υπόθεσης ήταν πως είχανε άπλετο χρόνο και χρήματα στη διάθεσή τους (το άλμπουμ ολοκληρώθηκε 9 μήνες αργότερα, τον Ιούνιο του 1991). Ο Bob Rock γνώριζε, πως στους METALLICA υπάρχουν συγκεκριμένοι ρόλοι και ισορροπίες, τους οποίους αυτοί είχαν αποδεχτεί κι έτσι είχαν μάθει να λειτουργούν, ενώ ο ίδιος όφειλε από την πλευρά του να σεβαστεί την πραγματικότητα αυτή και να προσπαθήσει να πορευτεί μαζί της. Θα ήταν λάθος να προσπαθήσει να τους κοντράρει και να αλλάξει παγιωμένες καταστάσεις εντός του σχήματος. Δεν θα μπορούσε ποτέ να δώσει πιο πρωταγωνιστικό ρόλο στον Kirk Hammett ή να προωθήσει τις συνθέσεις του Jason Newsted εις βάρος των υπολοίπων δύο, που ήταν και οι «εγκέφαλοι». Αυτή ήταν και η μεγαλύτερή του επιτυχία. Ο Bob Rock, ένας άνθρωπος έξυπνος, πολυτάλαντος και ανοιχτόμυαλος, γνώριζε πως η δουλειά του θα ήταν εύκολη, από την άποψη, πως το μόνο που είχε να κάνει ήταν να αφήσει τη μπάντα να βγάλει τα εσώψυχά της μέσα στο στούντιο ηχογραφώντας, ενώ ο ίδιοςθα εστιάζε την προσοχή του μονάχα σε δύο τομείς : στα σόλος του Kirk Hammett και στα φωνητικά του James Hetfield.
 
metallica6   Ο Bob Rock ήταν ο πρώτος άνθρωπος, ο οποίος είδε στο πρόσωπο του James Hetfield έναν μεγάλο ερμηνευτή, έναν άνθρωπο με μία συναισθηματικά φορτισμένη φωνή, με τις ψυχώσεις αλλά και αναλαμπές του, με τα ψυχολογικά ups and downs του, με τις εμμονές και τους δαίμονές του. Mέχρι τότε κανείς δεν είχε βάλει τον James Hetfield να τραγουδήσει πραγματικά, διότι πολύ απλά ουδείς πίστευε ότι μπορούσε να τραγουδήσει. Η τακτική που ακολούθησε ο Bob Rock ήταν πολύ έξυπνη και αποδείχτηκε εκ των υστέρων, μιλώντας βάση αποτελεσμάτων πάντα φυσικά, άκρως επιτυχημένη. Αφού τον παρότρυνε να γράψει τους πλέον προσωπικούς στίχους της ζωής του, «τον πήρε από το χέρι» και μέσα από πολύωρες συζητήσεις, λειτουργώντας πολλές φορές ως προσωπικός του ψυχολόγος και ψυχαναλυτής, προσπάθησε να του δώσει να καταλάβει, ότι αρχικά μπορούσε να τραγουδήσει. Δεν θα έπρεπε να φοβάται να εκφραστεί, να τραγουδήσει όπως ακριβώς νιώθει και να ακουστεί ακόμη και γλυκός. «Η οργή δεν είναι η λύση για τα πάντα», του είχε διεμηνύσει. Ο James Hetfield, ο οποίος συνήθιζε στο παρελθόν απλά να φτύνει οργισμένα τους στίχους, τελειώνοντας όλα τα μέρη του σε 2-3 ημέρες, βρέθηκε ξαφνικά κλεισμένος με τον Bob Rock και τους βοηθούς του μήνες μέσα στο στούντιο, δουλεύοντας και ξαναδουλεύοντας την κάθε φωνητική μελωδία, τον κάθε στίχο, την έκφραση και την άρθρωσή του.
 
   O τραγουδιστής James Hetfield του “Metallica” ουδεμία σχέση είχε με τον James Hetfield, που εμείς μέχρι τότε γνωρίζαμε και είχαμε ακούσει.
 
   Η ηχογράφηση των μουσικών μέρων του “Metallica” ήταν απλούστατη. Ενάντια στην τακτική του να ηχογραφεί ο καθένας ξεχωριστά, που χρησιμοποιούσαν μέχρι τότε οι METALLICA, o Bob Rock σκεπτόμενος πως έχει να κάνει με μία lethal machine, τους έβαλε να παίξουν όλοι μαζί και τους έγραφε. Το αποτέλεσμα ήταν πέρα από κάθε φαντασία. Περισσότερο χρόνο χρειάστηκαν για τα σόλος της κιθάρας, τα οποία δούλεψε ένα προς ένα με τον Kirk Hammett, παρά για τις ηχογραφήσεις όλων των οργάνων. Ο Kirk Hammett πιέστηκε για πρώτη φορά στη ζωή του τόσο πολύ και ζητήθηκε απ’ αυτόν το κάτι παραπάνω. Μέχρι τότε είχε συνηθίσει και αποδεκτεί τον «δεύτερο ρόλο», που του έδινε τη δυνατότητα να τελειώνει τα πάντα ήσυχα και να απομακρύνεται στη συνέχεια για να αναλάβουν οι υπόλοιποι. Εκεί όμως που έφαγαν μήνες ολόκληρους για να τελειώσουν τη δουλειά ήταν τα φωνητικά. Ο James Hetfield βρισκόταν σε καθημερινή βάση στο στούντιο, δουλεύοντας ακατάπαυστα τους στίχους και την ερμηνεία του, προκειμένου να επιτύχει το επιθυμητό αποτέλεσμα.
 
metallica3
 
metallica10   Ο Bob Rock, το management και σχεδόν όλη η μπάντα πίστευε ότι πρώτο single όφειλε να είναι το “Holier than thou” … όχι όμως και ο Lars Ulrich, ο οποίος είχε διαφορετική γνώμη και πολέμησε να περάσει το δικό του. Ο Δανός ήθελε ως πρώτο single, και επέμενε πως αυτό ήταν το πλέον ταιριαστό κομμάτι, το “Enter sandman”. Η επιτυχία της επιλογής του είναι γνωστή! Όταν αυτό κυκλοφόρησε στις 29 Ιουλίου του 1991, δύο εβδομάδες πριν την επίσημη κυκλοφορία του δίσκου, κατάφερε να φτάσει μέχρι το #16 των αμερικανικών charts. Κι αν το αποτέλεσμα της δουλειάς στα φωνητικά από τον Bob Rock δεν ήταν τόσο εμφανές στο “Enter sandman”, αλλά ούτε στο “Don’t tread on me” (δεύτερο single από το “Metallica”, κάτι που οι περισσότεροι αγνοούν), αυτό γίνεται στο “The unforgiven”, το 3ο single στη σειρά, το οποίο απογείωσε τους METALLICA ... και πλέον, σε θέματα επιτυχίας και πωλήσεων, δεν υπήρχε γυρισμός.
 
metallica9   Το “The unforgiven” ήταν το απόλυτο σοκ για κάθε ακροατή των METALLICA. Ένα απίστευτα φορτισμένο κομμάτι, με καταπλητικούς στίχους ... και την καλύτερη ίσως ερμηνεία που έχουμε ακούσει από τον James Hetfield. Ακούγεται οργισμένος, γρυλίζει, ουρλιάζει, βγάζει τα εσώψυχά του και ταυτόχρονα στο ρεφραίν χαμηλώνει την ένταση, σιγοτραγουδάει, χωρίς να καταντάει γραφικός. Ακουστικές κιθάρες, σολαρίσματα, ξεσπάσματα, headbanging και ένταση! Ειδικά το μέρος με το σόλο του Kirk Hammett αποτελεί το highlight του τραγουδιού. Οι METALLICA είχανε ήδη ηχογραφήσει τρία μπαλλαντοειδή κομμάτια, τα “Fade to black”, “Welcome home (sanitarium)” και “One”, κανένα όμως τόσο σκοτεινό, γλυκόπικρο και γκρίζο όσο το “The unforgiven”. Κι όπως ακριβώς για το “One”, το βίντεο κλιπ του οποίου έγραψε ιστορία, το αντίστοιχο βίντεο του “The unforgiven” – ασπρόμαυρο – παρουσιάζει ένα μικρό παιδί να ζει εγκλωβισμένο σ’ένα δωμάτιο, χωρίς παράθυρα, κτισμένο από πέτρα ... και το παιδί γίνεται άντρας και ο άντρας ηλικιωμένος άνθρωπος. Η ατμόσφαιρα είναι αποπνικτική ... ακούστε την ερμηνεία του James Hetfield και νιώστε κυριολεκτικά τους στίχους. Εδώ ακριβώς είναι που έβαλε το χεράκι του ο Bob Rock και κατάφερε να απογειώσει με τη δουλειά του το “Metallica”, κάνοντάς το, το πιο επιτυχημένο σύγχρονο άλμπουμ σε πωλήσεις.
 
metallicax1   Το 1997 οι METALLICA ήταν μία διαφορετική μπάντα. Ο μεγαλύτερος εχθρός της μουσικής βιομηχανίας και του συστήματος, είχε γίνει το ίδιο το σύστημα, αλλάζοντας πλήρως φιλοσοφία και στάση. Κόπηκαν τα μαλλιά, άλλαξαν τα ρούχα, βάφτηκαν τα νύχια, άλλαξε ο ήχος, «πλήγωσαν» οι δηλώσεις, άλλαξε το λογότυπο ... οι METALLICA δεν ήταν ο εαυτός τους. Μπορούσαν να είχαν αλλάξει όνομα και κανείς δεν θα τους κατηγορούσε. Μπορούσαν να είχαν χαθεί στο άπειρο και κανείς από τους παλιούς ακροατές τους, δεν θα τους αναζητούσε. Το “Reload”, το οποίο κυκλοφόρησε στις 18 Νοεμβρίου του 1997 και ήρθε να διαδεχτεί το αποτυχημένο πείραμα του “Load”, το τελευταίο άλμπουμ της μπάντας με τον Jason Newsted στο μπάσο, αυτό με τις ιστορικά χαμηλότερες πωλήσεις, το μόνο άλμπουμ από το οποίο έχουν ιστορικά παρουσιαστεί μονάχα 5 κομμάτια ζωντανά, περιελάμβανε το “The Unforgiven II”.  
 
metallicax2   Πόσο εύκολο είναι για ένα σχήμα, το οποίο κατάφερε σε μικρό χρονικό διάστημα να αλλάξει τόσο ραγδαία, να αγγίξει τη μαγεία του πρώτου μέρους; Αδύνατον! Κι έτσι ακριβώς ήταν. Οι METALLICA, άγνωστο από ποιούς παρακινούμενοι, πάτησαν στη βασική μελωδία του “The unforgiven” και συνέθεσαν το δεύτερο μέρος, το οποίο παραείναι γλυκανάλατο, δήθεν και μέτριο, για να μπορεί να σταθεί επάξια δίπλα στον προκάτοχό του. Όπως κάθε sequel, έτσι και το “The unforgiven II” δεν είχε ούτε τη μισή μαγεία του πρώτου μέρους ... πού είναι η ερμηνεία του James Hetfield; Στο κομμάτι του “Reload”, και παρότι έχει πάλι τον Bob Rock στο πλευρό του, δίνει υπερβολικά σημασία στα ήρεμα φωνητικά και ξεχνάει, ότι βασικά πρόκειται για μία οργισμένη σύνθεση. Το σόλο της κιθάρας είναι κάκκιστο. Μία έμπνευση της στιγμής, χωρίς ψυχή και ουσιαστικό σκοπό.
 
   Η αντίδραση του κόσμου ήταν η αναμενόμενη. Οι METALLICA το πρωτοπαρουσίασαν στα Billboard Music Awards του 1997, γύρισαν ένα βίντεο, βασισμένο κι αυτό στο concept του πρώτου μέρους, ενθουσίασαν ορισμένους Αμερικανούς εφήβους, κέρδισαν αρκετό airplay στα περισσότερα mainstream ραδιόφωνα του κόσμου και στη συνέχεια αποφάσισαν να βάλουν το κομμάτι δικαίως στο ράφι.
 
   Η κίνησή τους αυτή πλήγωσε πολλούς. Ενόχλησε τον κόσμο σχεδόν όσο ενόχλησε και η ιστορία με το Napster λίγο αργότερα. Οι METALLICA είχανε ξεπεράσει κάθε όριο, «βάζοντας χέρι» σε αριστουργήματα του παρελθόντος και μεταμορφώνοντάς τα.
 
   Το “The unforgiven II” ήταν ένα αποτυχημένο πείραμα, κάτι που οι METALLICA ουδέποτε έπρεπε καν να επιχειρήσουν, ειδικά σε μια περίοδο κατά την οποία η έμπνευση της μπάντας ήτανε στο ναδίρ.
 
 
metallica5   Κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει πόσο τυχαίο ήταν το γεγονός, ότι μερικά χρόνια την επιτυχία του “The unforgiven”, οι MEGADETH, οι οποίοι είχανε ήδη προσπαθήσει με το “Foreclosure of a dream” να δημιουργήσουν κάτι αντίστοιχο, ηχογραφούσαν το “A tout le monde”, το οποίο συμπεριέλαβαν στο άλμπουμ τους “Youthanasia”. Και όταν οι METALLICA συνέθεσαν το “The unforgiven II”, το οποίο όπως προαναφέρθηκε πατούσε κυριολεκτικά πάνω στο πρώτο μέρος, πάλι μερικά χρόνια αργότερα, οι MEGADETH ηχογραφούσαν για το “United abominations” το re-make του “A tout le monde” με την Cristina Scabbia να τους βοηθάει στα φωνητικά. Η μπάντα βέβαια του Dave Mustaine δεν έμεινε εκεί, αφού λίγο νωρίτερα, το 2001 συγκεκριμένα και στο χειρότερό της δίσκο, το “The world needs a hero”, παρουσίαζε το δεύτερο μέρος του “Hangar 18”, υπό τον τίτλο “Return to hangar”.
 
   Το 2007 οι METALLICA προσπαθούσαν να αναστήσουν καλλιτεχνικά – αφού εμπορικά ουδέποτε είχανε το παραμικρό πρόβλημα – την καριέρα τους, αποφασίζοντας να αποχωριστούν τον Bob Rock, να δουλέψουν μόνοι τους στο στούντιο και να προσλάβουν τον Rick Rubin για να τους συμβουλεύσει και να τους βοηθήσει. Είναι γνωστό πως ο Lars Ulrich είναι τρομερά πεισματάρης και ξεροκέφαλος, κι απ’ ότι φαίνεται έχει καταφέρει να περάσει αυτά τα χαρακτηριστικά του χαρακτήρα του και στη μπάντα. Εκεί λοιπόν που ουδείς το περίμενε, το “Death magnetic”, όταν βγήκε στην αγορά στις 12 Σεπτεβρίου του 2008, περιελάμβανε το “The unforgiven III”. Οι METALLICA, πεισμώνοντας από την προηγούμενη αποτυχία τους, και σε αντίθετη γνώμη των πάντων, επέλεγαν να ονομάσουν τη μπαλάντα του “Death magnetic” ως “The unforgiven III”, ενώ το κομμάτι αυτό καθ’αυτό, μουσικά τουλάχιστον, καμία σχέση δεν είχε με τους προκατόχους του.
 
metallicax6   Ο James Hetfield του 2007 είναι ένας διαφορετικός τραγουδιστής από αυτόν του 1991 : έχει αυτοπεποίθηση, είναι πλέον «καθαρός», ελέγχει απόλυτα τη φωνή του και έχει πειστεί ότι μπορεί να τραγουδήσει. Δεν διστάζει μάλιστα να «παίξει» με τη φωνή του και τις συχνότητες. Η ερμηνεία του είναι ανατριχιαστική ... στα πλαίσια αυτής του “The unforgiven”, αλλά όχι τόσο μπερδεμένη και σκοτεινή. Αλλά είπαμε, ο James Hetfield του 1991, με τους δαίμονές του και το γυαλισμένο μάτι από το αλκοόλ, είναι το 2007 πλέον οικογενειάρχης, περήφανος πατέρας και πιστός σύζυγος.
 
Ηχητικά λοιπόν το “The unforgiven III” είναι ξένο προς τα «αδελφάκια» του, αυτό ωστόσο δεν σημαίνει πως δεν υπάρχουν ορισμένες ομοιότητες στις φωνητικές μελωδίες – κυρίως στην ένταση και τις εναλλαγές τους, όπως και στο κιθαριστικό σόλο. Από εκεί και πέρα, η μεγαλύτερη ομοιότητα ανάμεσα στο πρώτο και το τρίτο μέρος είναι ξεκάθαρα η συναισθηματική φόρτιση των δημιουργών. Ο David Campbell επιμελήθηκε της ενορχήστρωσης της άριστης εισαγωγής, ενώ και ηχητικά, τα σκασίματα στο ταμπούρο, το κούρδισμα στις κιθάρες, ο τόνος της φωνής, είναι πολύ κοντά στο «αυθεντικό».
 
 
   Το “The Unforgiven III” ουδέποτε επιλέχτηκε ως single κι αυτό σημαίνει ταυτόχρονα, πως δεν γυρίστηκε σε βίντεο κλιπ. Προς τιμήν τους οι METALLICA δεν επιχείρησαν τη φορά αυτή να εκμεταλλευτούν τη δόξα του “Metallica” άλμπουμ και το μεγαλείο του “The unforgiven”. Άφησαν να ανακαλύψει ο κόσμος μόνος του τη σύνθεση, ακούγοντας το δίσκο. Αυτό βέβαια λίγο απέτρεψε το “The unforgiven III” από το να παιχτεί κατά κόρον στο ραδιόφωνο και να φτάσει μάλιστα στην Ελλάδα μέχρι το #7 των charts.
 
   17 περίπου χρόνια μετά το “The unforgiven”, οι METALLICA έκλεισαν τον κύκλο με τη δεύτερη συνέχεια του τραγουδιού.
 
How can I be lost
If I’ve got nowhere to go?
Search for seas of gold
How come it’s got so cold?
How can I be lost?
In remembrance I relive
And how can I blame you
When it’s me I can’t forgive?
Forgive me
Forgive me not
Forgive me
Forgive me not
 
Μίλτος Λυμπιτσούνης
 
metallica2

Άρθρα Μουσικής

Facebook Comments