SWANS: Οι Κύκνοι επιτίθενται με τις λέξεις
- Πληροφοριακά Στοιχεία
- Κατηγορία: Άρθρα Μουσικής
- Δημοσιεύθηκε : Δευτέρα, 03 Ιουνίου 2013 17:30
SWANS IΣΟΝ MICHAEL GIRA, ένας πολυπράγμων αρτίστας, που στα νιάτα του θέλησε να ασχοληθεί με τις εικαστικές τέχνες, αλλά μίσησε τον καθωσπρεπισμό του πανεπιστημίου και το έριξε στις χαμαλοδουλειές, πριν τελικά τον κερδίσει η μουσική. Ο ιδρυτής τους επέλεξε αυτό το όνομα γιατί ο ήχος του κύκνου ήταν αυτός που αντιπροσώπευε την μουσική τους. «Οι κύκνοι είναι μαγευτικά, όμορφα πλάσματα, με πραγματικά άσχημη ιδιοσυγκρασία» δήλωνε τότε χαρακτηριστικά ο Michael Gira.
Όλα ξεκίνησαν το 1982 στην Νέα Υόρκη των ΗΠΑ. Η αρχή έγινε με μια περιοδεία μαζί με τους Sonic Youth, στο μεγαλύτερο μέρος της οποίας το κοινό σχεδόν τους γιούχαρε, σε αντίθεση με τους SY, η μουσική των οποίων ήταν πιο προσιτή. Ο ήχος και το line-up της μπάντας εξελίχθηκε με την πάροδο του χρόνου και η μουσική τους έγινε κάπως πιο συμβατική, γιατί στην αρχή όλοι μιλούσαν για έναν συνεχές θόρυβο. Η ιστορία τους χωρίζεται σε δύο περιόδους, η πρώτη μέχρι το 1997, κατά την οποία έκαναν μια μικρή επιτυχία (παρόλο την πλούσια δισκογραφία) κυρίως στη Αμερική και μετά επήλθε η διάλυση, για να ακολουθήσει η επανασύνθεση το 2010 με κάποια από τα αρχικά μέλη του συγκροτήματος. Σε όλη αυτή την διαδρομή, η μουσική τους παρέμεινε πιστή στην drone ηχητική έχοντας τις ρίζες της στην post-no-wave σκηνή της δεκαετίας του ‘70. Αν σας αρέσει ο ήχος των ISIS, Neurosis, The Young Gods, Killing Joke, Godspeed You Black Emperor κ.λ.π., σε αυτό το κείμενο θα γνωρίσετε καλύτερα τους πρωτομάστορες τους. Κάποιοι τους χαρακτήρισαν και πιο καθαρούς Joy Division, φέρνοντας στο νου τους ανιαρούς ρυθμούς και τις αποσυντονισμένες κιθάρες της post- rock. Ο ήχος τους για μερικούς ήταν αφόρητος, σε μια εποχή που τα σκληρότερα ακούσματα ανήκαν στην metal μουσική, πολύ σκοτεινός με αντισυμβατικούς στίχους που ισοπέδωναν αξίες και ιδανικά, που αμφισβητούσαν τους θεούς και υμνούσαν τους δαίμονες, ενώ την αγάπη την μετέτρεπαν σε μίσος…
Όσοι είχαν την τύχη να τους παρακολουθήσουν σε μια ζωντανή εμφάνιση, ειδικά την περίοδο πριν την διάλυσή τους μιλάνε για επεισοδιακές συναυλίες. Ο ανυπόφορα δυνατός ήχος προκαλούσε στους θεατές εμετό. Ο Gira, ως αρχηγός του συγκροτήματος, έχει τραγουδήσει ολόγυμνος μπροστά στο κοινό, τραβούσε συχνά τα μαλλιά αυτών που βρίσκονταν στο μπροστινό μέρος της σκηνής, ενώ τους προσέβαλε αν τους έβλεπε να κάνουν headbanging, κάτι το οποίο απεχθάνεται. Μερικές φορές, μάλιστα, έκλεινε τον κλιματισμό του χώρου, για να τους υποβάλλει σε ένα είδος τελετουργικής σάουνας, κατά την εθιμοτυπική συνήθεια των λαών της Νότιας Αμερικής. Ο ίδιος θεωρεί τις live εμφανίσεις μια φυσική άσκηση, σα να βρίσκεται σε μια ανιδιοτελή κατάσταση που προσπαθεί να βρει τον εαυτό σου. Από την έντονη αίσθηση της μουσικής, που διαπερνούσε το σώμα του, ήθελε να πέφτει πάνω στα μόνιτορ της σκηνής και συχνά έσπαζε τα κόκαλά του. Έχει σπάσει δόντι πάνω στο μικρόφωνο και η μέση του ήταν συχνά δεμένη με επιδέσμους και κάθε φορά που τραγουδούσε ουρλιάζοντας σφάδαζε από τους πόνους. Είναι βασανιστικός ο κόσμος των Swans;
«Είδα τους Caspar Brötzmann Massaker να παίζουν σ’ ένα φεστιβάλ
και ήταν συγκλονιστικοί! Ήμουν κάτω στην πρώτη σειρά,
ουρλιάζοντας σαν fanboy. Νομίζω ότι με κοιτούσαν στα μάτια
και μου έλεγαν «Michael! Φύγε!» Michael Gira
και ήταν συγκλονιστικοί! Ήμουν κάτω στην πρώτη σειρά,
ουρλιάζοντας σαν fanboy. Νομίζω ότι με κοιτούσαν στα μάτια
και μου έλεγαν «Michael! Φύγε!» Michael Gira
Κεφάλαιο Jarboe
Η Jarboe (Jane Jarboe) έκανε την παρουσία της στη μουσική σκηνή στα μέσα της δεκαετίας του ’80, συμμετέχοντας στους Swans μέχρι την ημερομηνία διάλυσή τους, το 1997. Μια Αμερικανίδα τραγουδίστρια, τραγουδοποιός και πιανίστρια από πολύ μικρή παιδική ηλικία, με πολύχρονη επαγγελματική εκπαίδευση, ιέρεια της art rock μουσικής θα λέγαμε. Τις δεκαετίες ’80 και ’90 δεν ήταν καθόλου δύσκολο να δοθούν αυτοί οι χαρακτηρισμοί, καθώς στη μουσική βιομηχανία μόλις είχε ξεσπάσει το κίνημα της pop κι όλοι αναζητούσαν τους συνεχιστές της Kate Bush, της Laurie Anderson και της Diamanda Gallas.Χάρη στις σπουδές της στην jazz, τη χορωδιακή και την μουσική όπερας, η Jarboe κατείχε μια σημαντική θέση στην μπάντα από την πρώτη στιγμή. Φαίνεται ότι η φωνή της ήταν πολύ κοντά στον ήχο της… χήνας, όπως οραματιζόταν τα τραγούδια του ο Michael Gira.
Παρόλο αυτά, έπρεπε να αποποιηθεί τη σωστή τεχνική τραγουδιού και προφοράς και να προσαρμοστεί στον θορυβώδη ήχο της μουσικής του Michael Gira. Ο τελευταίος της είπε επί λέξει: «Drop your g’s. You’re an American, sing like an American. It’s ‘gonna’ not ‘going to.’ It’s ‘don’t wanna’ not ‘don’t want to». Και πατώντας πάνω σε αυτή την φιλοσοφία, της έμαθε να τραγουδάει σαν «χήνα» και την μετέτρεψε σε μια αληθινή art rock τραγουδίστρια. Η ίδια δεν άργησε να εγκλιματιστεί στο ύφος που ήθελε ο Gira. Μελετηρή και αφοσιωμένη στη μουσική όπως ήταν, προσάρμοσε την φωνή της στις fuzztone κιθάρες, στο βαρύ μπάσο και στα ακραία beat.
Παρόλο που δεν συμπεριλήφθηκε στο line- up της μπάντας, όταν αυτή επανασυνδέθηκε το 2010, η Jarboe συμμετείχε στα φωνητικά αυτού του εξαίσιου άλμπουμ «The Seer» (2012) που μας προσέφεραν οι Swans ως δώρο για την επιστροφή τους.
Σκοτεινή περίοδος
Πέντε ολοκληρωμένα άλμπουμ σηματοδοτούν την πιο σκοτεινή περίοδο των Swans, μεταξύ των οποίων τα πολύ γνωστά για τους θαυμαστές τους, «Greed», «Holly Money», «Time Is Money», τα οποία κυκλοφόρησαν όλα το 1986. Drone ήχοι, σφυροκοπήματα, κραυγές, γκόθικ φωνητικά, θυμωμένοι στίχοι. Κατά κάποιο τρόπο κατακρίνουν τον καπιταλισμό και το χρήμα. Μαθαίνουμε χρόνια μετά ότι ο Gira όταν έγραψε αυτούς τους στίχους είχε στο μυαλό του συγκεκριμένες καταστάσεις, όπως για παράδειγμα την δουλειά που κατέληξε να κάνει παρόλο που την σιχαινόταν. Είναι φρικτό, λέει, να κάνει κανείς πράγματα που δεν του αρέσουν για να καταναλώνει πράγματα που δεν χρειάζεται. Στο πρώτο και αρχαιότερο line up των Swans συμμετέχει ο Thurstoon Moore, κιθαρίστας των Sonic Youth και μένει στην μπάντα για αρκετά χρόνια. Η Jarboe συμμετέχει για πρώτη φορά δισκογραφικά στο άλμπουμ «Greed» (1986), κάνει δεύτερα φωνητικά και αρχίζει δειλά- δειλά να ξεπαγώνει το απροκάλυπτο brutal προφίλ της δουλειάς των Swans. Σε αυτό ακριβώς το άλμπουμ μπαίνει στο συγκρότημα ο μπασίστας Algis Kizys, ο οποίος και θα μείνει μαζί τους πολλά χρόνια. Ακολουθεί την ίδια χρονιά το άλμπουμ, «Holy Money», στο πρώτο στο οποίο η Jarboe συμμετέχει στα βασικά φωνητικά δύο τραγουδιών του άλμπουμ, ενώ η μπάντα υιοθετεί πιο ακουστικά στοιχεία στη μουσική της. Ο δίσκος αυτός έδωσε μερικά από τα πιο σημαντικά τραγούδια των Swans, δημιουργώντας ένα φανατικό κοινό που αγαπά την dark noise rock ακουστική και τις παράξενες υπαρξιακές έννοιες, όπως για παράδειγμα το «A Hanging», μια θυσιαστική ωδή με θρησκευτικό θέμα, το οποίο συμπληρώνεται από τα σπαρακτικά γκόσπελ φωνητικά της Jarboe.
Ένα χρόνο μετά, το 1987, ακολουθεί το «Children Of The God», ένας καθαρά θρησκευτικός δίσκος, ο οποίος δεν έχει σκοπό ούτε να κοροϊδέψει, ούτε να αγκαλιάσει τη θρησκεία, αλλά να πειραματιστεί με την δύναμη που ενυπάρχουν στα μηνύματά της και την υποκρισία πολλών από τους ηγέτες της. Τα φωνητικά του Gira παραμένουν στο ίδιο στιλ, μπαίνουν κάποια μπαρόκ στοιχεία, λίγο παραπάνω πιάνο, post-rock τάσεις και heavy metal riffs μπάσου με εμπνευσμένα γκόσπελ φωνητικά (χαρακτηριστικότατο τραγούδι το ‘Sex, God, Sex’). O Gira θεωρεί ότι πρόκειται για την πιο σημαντική στιγμή στην καριέρα της μπάντας.
Οι Κύκνοι μαλακώνουν
Επέρχεται μια περίοδος για τον Gira, ο οποίος έχει βαρεθεί όλον αυτό τον ντόρο που έχει δημιουργηθεί γύρω από την θορυβώδη μουσική τους, κι έχει αποφασίσει να ρίξει τους τόνους, χωρίς όμως να θέλει να απογοητεύσει τους θαυμαστές τους.
Έχουν ήδη ηχογραφήσει τα project «Skin» (για την Ευρώπη), «World Of Skin» (για την Αμερική). «Blood, Women, Roses» (1987) ήταν η πρώτη έκδοση του έργου με εξ’ ολοκλήρου φωνητικά από την Jarboe. Πολλά από τα κομμάτια σε αυτό το άλμπουμ ήταν διασκευές παλαιότερων μιούζικαλ και δημοφιλή τραγουδιών, όπως τα ‘Cry Me Α River’, ‘The Man I Love’. Aκολούθησε το 1988 το «Shame, Humility, Revenge» με φωνητικά του Michael Gira και το «Ten Songs From Another World» (1990). Αυτό περιλάμβανε φωνητικά και από τους δύο καλλιτέχνες, συμπεριλαμβάνοντας μία διασκευή στο τραγούδι ‘Black Eyed Dog’ του Nick Drake, ερμηνευμένο από την Jarboe.
Εκείνη την περίοδο, κυκλοφορεί και η απροσδόκητη διασκευή τους στο τραγούδι ‘Love Will Tear Us Apart’ των Joy Division, το οποίο κυκλοφόρησε σε 7΄΄ και 12΄΄ μορφή αλλά σε διαφορετικές version (black, red, acoustic) και σε πολλά format. Στην πλειοψηφία αυτών, στην β’ πλευρά συναντούσαμε τα τραγούδια «Trust Me» και «Our Love Lies». Πίσω όμως από αυτό το τραγούδι κρύβεται μια μικρή ιστορία που οδήγησε την μπάντα του Gira σε συμφωνία με την δισκογραφική εταιρεία Uni / MCA. Το τραγούδι ερμηνεύτηκε σε διαφορετικές εκδοχές από Gira και Jarboe. Αργότερα ο Gira απέρριψε αυτή την κυκλοφορία χαρακτηρίζοντάς την λάθος, κυρίως την εκδοχή με τα δικά του φωνητικά. Ωστόσο, αυτή η διασκευή έγινε μεγάλη επιτυχία στο ραδιόφωνο του αμερικάνικου κολλεγίου και είχε και αποτέλεσμα την συνεργασία με την δισκογραφική εταιρεία.
Με το δίσκο «The Burning World» το 1989 ξεκινάει και η πιο ακουστική περίοδος στην μουσική των Swans, με τα φωνητικά του Gira να παραμένουν στο ίδιο μεθυστικό μοτίβο, αλλά σε πιο συμβατικές pop μελωδίες. Τα αγαπημένα θέματα στους στίχους του παραμένουν η κατάθλιψη, ο θάνατος, η απληστία και η απελπισία, αλλά είναι στίχοι που τραγουδιούνται και δεν εκφράζονται απλώς μέσα από ‘μελοποιημένες’ κραυγές.
Γι 'αυτό το άλμπουμ, ο πυρήνας που είχαν δημιουργήσει ο Michael Gira, η Jarboe και ο κιθαρίστας τους, Νorman Westberg, ενισχύθηκε από session μουσικούς και το στοιχείο της βαριάς κιθάρας από την προηγούμενη δουλειά τους αποδυναμώθηκε σημαντικά υπέρ των pop στοιχείων. Η δουλειά αυτή του παραγωγού Bill Laswell χαρακτηρίστηκε από τον Gira μια αναντιστοιχία και το άλμπουμ έκανε τις χαμηλότερες πωλήσεις στην ιστορία της Uni/ MCA Records. Η Jarboe, σε συνεντεύξεις της δηλώνει πολύ απογοητευμένη με αυτή την συνεργασία, παρόλο που εκτιμάει πολύ τον Laswell. Διαβάζουμε να λέει ότι έμπαινε στο στούντιο κάθε μέρα και έβρισκε εκεί επαγγελματίες τραγουδιστές έτοιμοι να ηχογραφήσουν τα δεύτερα φωνητικά που είχαν γραφτεί για την ίδια. Ένιωθε ότι η δισκογραφική εταιρεία έπαιρνε την ψυχή (μουσική) τους για να την μετατρέψουν σε κάτι διαφορετικό που ούτε οι ίδιοι δεν αναγνώριζαν.
«Ήταν μια από τις πιο οδυνηρές εμπειρίες στη ζωή μου
με κόκκινες σημαίες και υπερβολικές διαφωνίες
και ένιωθα ένα περίεργο συναίσθημα ότι έπρεπε συνεχώς
να προστατεύω το παιδί της μπάντας» Jarboe
με κόκκινες σημαίες και υπερβολικές διαφωνίες
και ένιωθα ένα περίεργο συναίσθημα ότι έπρεπε συνεχώς
να προστατεύω το παιδί της μπάντας» Jarboe
Η απογοήτευση του Gira με την Uni/MCA οδήγησε στο άλμπουμ «White Light From the Mouth of Infinity» (1991), μια επιτυχημένη ανάμειξη των παλαιότερων hard rock στοιχείων με το pop στιλ. Η παραγωγή έγινε από τον ίδιο και σίγουρα το αποτέλεσμα ήταν κάτι πιο περίπλοκο από αυτό που είχε συνηθίσει στους θαυμαστές τους. Τα άλμπουμ «Love Of Life» (1992) και «Great Anihilator» (1995) πήγαν την μπάντα σε μια ακόμη πιο πειραματική περίοδο, με έντονες post-rock φόρμες, ασυνήθιστες για τα τραγούδια και την φωνή του ιδρυτή τους.
O Gira αποφάσισε να δώσει τέλος στους Swans με ένα τελευταίο άλμπουμ και μια παγκόσμια περιοδεία. Το «Soundtracks for the Blind» (1996) ήταν ένα μαμούθ album δύο δίσκων που περιλάμβανε ηχογραφήσεις (πάλι) με την Jarboe, πειραματική μουσική, dark ambient ηχοτόπια, post- industrial έπη και ακουστικές κιθάρες. Είναι, επίσης, ένα από τα άλμπουμ, για τα οποία οι θαυμαστές τους έχουν σε υπόληψη.
Η ανασύσταση με ένα kickstart (1998- 2010)
Μετά τη διάλυση των Swans, ο Gira σχημάτισε τους Angels Of Light, ενώ η Jarboe συνέχισε σόλο καριέρα. Οι Angels Of Light κινήθηκαν σε πιο μελωδικούς ροκ ρυθμούς αφήνοντας πίσω τα brutal χαρακτηριστικά τους. Με αυτό το project ο Gira κυκλοφόρησε επτά άλμπουμ από την δική του, πλέον, δισκογραφική εταιρεία, την Young God Records και συνεργάστηκε με ορισμένους σημαντικούς καλλιτέχνες από την Νέα Υόρκη, όπως τους Dana Schechter (Bee and Flower), Kid Congo Powers (The Cramps), Larry Mullins, Bliss Blood (The Moonlighters), Akron/Family, Devendra Banhart.
Τον Ιανουάριο του 2010, η ανασύσταση των Swans (όχι επανένωση, το τονίζει ο Gira) ανακοινώθηκε με ένα νέο τραγούδι που δημοσιεύτηκε στο προφίλ MySpace της δικής του πλέον δισκογραφικής εταιρείας, κι αργότερα επιβεβαιώθηκε επισήμως. Ο Gira για να συγκεντρώσει τα χρήματα για το επερχόμενο νέο άλμπουμ των Swans, κυκλοφόρησε ένα νέο σόλο άλμπουμ, «I Am Not Insane», μέσω της ιστοσελίδας της Young God Records. Την κίνηση αυτή προμόταραν τα ΜΜΕ και κυρίως το περιοδικό LAS, το οποίο δημοσίευσε ένα σχετικό άρθρο για τους εναλλακτικούς τρόπους χρηματοδότησης των καλλιτεχνών σε μια ανεπαρκής μουσική βιομηχανία, η οποία δεν μπορεί να βασίζεται στη χρηματοδότηση των δισκογραφικών εταιρειών. Το αποτέλεσμα αυτής της καμπάνιας του «kickstart» ήταν να πουλήσουν οι Swans 1000 αριθμημένους δίσκους ως παράδειγμα της αντίστροφης χρηματοδότησης, όπου οι εισπράξεις από το ένα άλμπουμ θα διατεθούν για τη χρηματοδότηση του επόμενου, «My Father Will Guide Me up a Rope to the Sky». Ο Gira φτιάχνει έναν επικό δίσκο, τον ενδέκατο της δισκογραφίας των Swans. Κουβαλάει τη βρωμιά και το σκοτάδι του παρελθόντος και μας μεταφέρει στην πιο σύγχρονη art και λιγότερο rock μουσική του με μερικά από τα καλύτερα τραγούδια τους: ‘Jim’ (για τον Αυστραλό καλλιτέχνη J.G Thirlwell of Foetus), ‘Υοu Fucking People Make Me Sick’ (με τα φωνητικά των Devendra Banhart και της μικρής του κόρης, Saoirse Gira). Αυτό δε σημαίνει ότι η μελωδικότητα απουσιάζει, ούτε η φωτεινότητα, αλλά είναι τόσο μετρημένα και τα δυο, όσο για να πάρεις μια ανάσα και να βουλιάξεις ξανά στο πραγματικό σκοτάδι που πρεσβεύει ο δημιουργός τους!
Η επιστροφή… του Μάντη Το 2012, οι Swans κυκλοφορούν το live album «We Rose from Your Bed with the Sun in Our Head», μια diy κυκλοφορία με υλικό από την περιοδεία τους 2010-2011, πάλι ως μια κίνηση «kickstart», για να χρηματοδοτήσουν το πιο πρόσφατο άλμπουμ «The Seer»- το αποκορύφωμα στην μουσική τους καριέρα τα τελευταία 30 χρόνια. Ο δίσκος δημιουργήθηκε στα φωνητικά με έναν πυρήνα από τους σημαντικότερους μουσικούς της νέας γενιάς: Karen O (Yeah Yeah Yeahs), Alan Sparhawk και Mimi Parker (Low), Akron/Family, Grasshopper (Mercury Rev) και φυσικά η αγαπημένη του μούσα, Jarboe.
«Η μουσική σε παρασέρνει. Πρέπει να είναι ζωντανή.
Είναι σαν να σφυροκοπάς κάτι και ο τρόπος με τον οποίο αυτό αιμορραγεί
σε οδηγεί σε νέες κατευθύνσεις» Michael Gira
Είναι σαν να σφυροκοπάς κάτι και ο τρόπος με τον οποίο αυτό αιμορραγεί
σε οδηγεί σε νέες κατευθύνσεις» Michael Gira
Αύγουστος 2012, Περιοδικό Pitchfork
Ο Μichael Gira είναι σήμερα 59 ετών και δεν ήθελε να παραιτηθεί πριν φτάσει στο απόλυτο όριο των δυνατοτήτων του. Έτσι, χρησιμοποίησε όλα αυτά τα εργαλεία, την αισθητική, τις ατμόσφαιρες και τις μεθόδους που έχει μάθει ως παραγωγός δουλεύοντας με αυτό το συγκρότημα όλα αυτά τα χρόνια. Έφτιαξε έναν δίσκο έτσι ακριβώς όπως τον ήθελε, χωρίς να χρειάζεται να δώσει λογαριασμό σε κανέναν. Έχει πλέον την δική του δισκογραφική εταιρεία. Δεν τον ένοιαζε αν τα κομμάτια θα διαρκούσαν πέντε λεπτά ή τριάντα, όπως και τελικά συνέβη για τα περισσότερα από αυτά. Για παράδειγμα, το ‘The Seer’ φτιάχτηκε κυριολεκτικά στον δρόμο, κατά τη διάρκεια μιας περιοδείας τους. Ξεκίνησε με μια ιδέα που παίχτηκε στην ακουστική κιθάρα του και κατέληξε σε ένα τραγούδι διάρκειας 32 λεπτών.
Οι δημοσιογράφοι και τα περιοδικά προσπάθησαν να εντοπίσουν επιρροές για να παρομοιάσουν αυτό που ακούνε στο «The Seer». Pink Floyd (Ummagumma), Glen Branca, Godspeed You Black Emperor…; Τίποτα απ’ όλα αυτά. Είναι οι Swans. Ένας δίσκος γεμάτος ηχητικές επαναλήψεις, loops σε πραγματικό χρόνο και έντονους παλμούς. Ο Gira θεωρεί τους χαρακτηρισμούς για την μουσική τους «κατηφής και καταθλιπτική», ένα μάτσο μαλακίες. Απλώς, λέει, δεν αντέχει την ζαχαρένια pop και θέλει να κάτι εντελώς αντισυμβατικό, καθώς δεν παίρνει τον εαυτό του και πολύ στα σοβαρά.
Ο Michael Gira έγραψε πρόσφατα στην σελίδα του στο facebook ότι θέλει να επιστρέψει στον κατασκευαστικό χώρο, στον οποίο δούλεψε γι’ αρκετά χρόνια, όταν είχε μετακομίσει στη Νέα Υόρκη και πριν ασχοληθεί αποκλειστικά με την μουσική. Δεν είναι τυχαίο το τόσο σφυροκόπημα στον ήχο της μουσικής του. Αλλά πάνω απ΄ όλα νιώθει καλλιτέχνης, σαν την Nina Simone, τον Bob Dylan. Του αρέσει να παίζει μουσική σε φεστιβάλ και νιώθει ότι γεννήθηκε για να κάνει αυτό το πράγμα. Γι΄ αυτό δεν θα παραιτηθεί εύκολα ή τουλάχιστον όχι ακόμη.
Στην περιοδεία που ακολουθούν ερμηνεύουν πολλά από τα κομμάτια του νέου άλμπουμ «The Seer» και μάλιστα στην πιο αυτοσχεδιαστική μορφή τους (με επιμήκυνση στη διάρκεια των κομματιών), και ενίοτε η μοναδική αναφορά στην δισκογραφία του παρελθόντος γίνεται με το τραγούδι ‘Coward’ (1995). Δεν ξέρω αν αυτό απογοητεύσει τους Έλληνες φαν που ανυπομονούν για την έλευσή τους στη χώρα μας, αλλά το μόνο σίγουρο είναι ότι αυτό το live δεν θα είναι σαν όλα τα άλλα. Ο Michael Gira ζητά από τους θαυμαστές του να μην έρχονται στα live με προσδοκίες για παρόμοια show όπως αυτά που βλέπουν στο YouTube, αλλά με την ευχή να παρακολουθήσουν κάτι διαφορετικό!
Κατερίνα Νικολακούλη
H σημερινή μπάντα των Swans αποτελείται από τους:
Michael Gira / κιθάρα, φωνή
Norman Westberg / κιθάρα
Christoph Hahn / κιθάρα
Chris Pravdica / μπάσο
Michael Thor Harris / drums, κρουστά, vibes, keyboards
Phil Puleo / drums, κρουστά, dulcime
*Οι Swans θα επισκεφθούν την Ελλάδα και θα πραγματοποιήσουν δύο live εμφανίσεις, στις 16 Μαΐου 2013 στο Μύλο στη Θεσσαλονίκη και στις 17 Μαΐου 2013 στο Fuzz Club στην Αθήνα.
Ο Μ.Gira είχε δήλωσε στο περιοδικό Pitchfork ότι αν ποτέ του ζητούσαν να κάνει ένα ‘Don’t Look Back Show΄, θα προτιμούσε να ερμηνεύσει live όλο το box set των Creedence Clearwater Revival, κι όχι τα δικά τους άλμπουμ.
