Skid Row - A theme gone wild
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Άρθρα Μουσικής
- Δημοσιεύθηκε : Τρίτη, 09 Ιουλίου 2019 00:24
Πριν από μερικές χιλιάδες χρόνια ο Αλέξανδρος Ριχάρδος με είχε πάρει τηλέφωνο για την τότε επίσκεψη – και μάλιστα παρθενική – των Skid Row στην Αθήνα μας. Κάναμε εκπομπή στο RockMachine, φιλοξενούσαμε και συνεντεύξεις από διάφορους καλλιτέχνες και είχε ρίξει την ιδέα να κάνουμε συνέντευξη με τους Αμερικάνους. Έφτασα στο ξενοδοχείο, έριξα μια ματιά στο χώρο γύρω και κατατοπίστηκα από τον υπεύθυνο Τύπου. «Περιμένουν ακόμα δυο περιοδικά. Εδώ βρίσκονται ο Rachel Bolan και ο Johnny Solinger. Ποιον από τους δύο θέλεις»; Λίγα λεπτά μετά καθόμουν παρέα ΚΑΙ με τους δύο. Μην ρωτήσετε πώς, μην ασχοληθείτε με το γιατί. Τόσο ο Αλέξανδρος όσο και ο Γιάννης Δόλας, όταν τους έστειλα τα ID και το θέμα για το Rockpages και το σταθμό, χαμογέλασαν σιβυλλικά και απάντησαν «Ναι… ο λογιστής έκανε πάλι τα δικά του»…
Μια και οι Αμερικανοί… ξανάρχονται, είπα να αναστήσω κάποια από τα λόγια τους τότε. Είχαν μιλήσει από καρδιάς, είχαν πει αρκετά ενδιαφέροντα πράγματα και δεν τσιγκουνεύτηκαν τα λόγια τους, ιδίως όταν ερωτήθηκαν… Καλά, αυτό σας αφήνω να το διαβάσετε και να το απολαύσετε παρακάτω. Οι Skid Row παίζουν στο Κύτταρο στις 15 Ιουλίου. Αυτό κι αν πρέπει να το απολαύσετε…
Θα παίξετε τίποτα καινούργιο απόψε;
Johnny Solinger: Ολοκαίνουργιο όχι. Θα παίξουμε τραγούδια από κάθε άλμπουμ των Skid Row. Από το πρώτο άλμπουμ, από το “Slave To The Grind”… τίποτα καινούργιο όμως…
Ούτε καν το “Jingle Bells” (σ.σ. οι Skid Row διασκεύασαν το Χριστουγεννιάτικο αυτό τραγουδάκι για τη συλλογή “Monster Ballads Xmas”);
Rachel Bolan : (γέλια) Το έχεις ακούσει;
Ναι!
Rachel: Σου άρεσε;
Ναι, είναι γρήγορο και πολύ δυνατό.
Johnny: Πού το άκουσες;
Στο δρόμο για εδώ (σ.σ. τους δείχνω το άλμπουμ. Ο Rachel του ρίχνει μια ματιά, το ίδιο και ο Johnny… χαμογελούν και οι δυο)…
Rachel: Αυτό ήταν διασκέδαση. Ήταν πολύ διασκεδαστικό. Βρισκόμασταν σε ένα στούντιο στην Ατλάντα, πετάγαμε διάφορες ιδέες στο τραπέζι… «κατέβηκε» αμέσως. Είχε πολύ πλάκα.
Εσείς το διαλέξατε το κομμάτι για τη συλλογή;
Rachel: Ο Jay Jay French, o οποίος ήταν υπεύθυνος για το άλμπουμ, μας είπε «έχουν μείνει αυτά τα τραγούδια», ήταν τέσσερα νομίζω, και το “Jingle Bells” βγήκε με τη μία…
Το “Revolutions Per Minute” βγήκε περίπου έναν χρόνο πριν. Το ξέρω ότι πήγε πολύ καλά. Απλά, ήθελα να ρωτήσω πως αισθάνεστε για αυτό το άλμπουμ σήμερα, που το έχετε ακούσει τόσες φορές, έχετε παίξει και ξαναπαίξει τα κομμάτια…
Rachel: Ωραίο άλμπουμ, είναι αυτό που θέλαμε να κάνουμε. Είπαμε μεταξύ μας «ας μην του βάλουμε ταμπέλες», είναι κάτι που κάνουμε… η άλλη ιδέα που είχαμε ήταν «ας χαλαρώσουμε, να παίξουμε ένα πράγμα… ό,τι κι αν βγει… αν μας αρέσει το κρατάμε»… έχουμε φτάσει σε ένα σημείο στην καριέρα μας, που μπορούμε να ρισκάρουμε πολύ περισσότερο. Ο κόσμος είτε το λάτρεψε είτε το μίσησε. Εμείς… είμαστε περήφανοι γι αυτό.
Νομίζετε ότι το 2003 ήταν το έτος που η μπάντα ξαναγεννήθηκε;
Rachel: Το 2003; Κοίτα… τότε βγήκε το “Thickskin”… Θα μπορούσε να είναι… είχαμε όμως κάνει πολλά πρωτύτερα. Ο Johnny ήλθε το 2000… ήλθε κι έπαιξε μαζί μας και 4-5 εβδομάδες μετά ήμασταν σε περιοδεία με τους KISS. Πήραμε τον Johnny, βγήκαμε σε περιοδεία… για πόσα show;
Johnny: 125 show, μέσα σε εννιά μήνες! Αυτό κι αν ήταν αναγέννηση για την μπάντα.
Rachel: Ναι… παίξαμε μπροστά από περισσότερο από ένα εκατομμύριο κόσμο…
Johnny: Καταλαβαίνω γιατί το ρώτησες με αυτόν τον τρόπο… επειδή τα κάναμε όλα «ανάποδα». Ο πιο πολύς κόσμος θα σκεφτόταν… ότι για να «επανιδρυθεί» ένα συγκρότημα, κάνει έναν δίσκο και μετά βγαίνει στο δρόμο για να το στηρίξει. Μας έκατσε όμως αυτή η ευκαιρία, έτσι, όταν μπήκα στο συγκρότημα, φύγαμε για περιοδεία, μάθαμε ο ένας τον άλλο πολύ καλά… όταν είσαι στο δρόμο για εννέα μήνες… αυτό πια είναι εγκυμοσύνη! (γέλια) Στο τέλος κάναμε το δίσκο… αυτός, απλά, μας κράτησε ενωμένους… γιατί το να κάνεις ένα άλμπουμ χωρίς να ξέρεις τους υπόλοιπους… εντάξει, η οντισιόν πήγε πολύ καλά, ξέρεις, «Ωραία, δικέ μου… Επ! Δεν κάνουμε και ένα άλμπουμ»; Εγώ απλά χαίρομαι που είμαστε μαζί στο δρόμο για αυτό το διάστημα των δύο χρόνων, πριν καν μπούμε σε αυτή τη διαδικασία.
Τι συνέβη λοιπόν, πριν μπει στην μπάντα ο Johnny;
Rachel: Εεε… χαθήκαμε για τέσσερα χρόνια… ξεφορτωθήκαμε το Sebastian (σ.σ. Bach), μετά κάναμε κάτι σαν επανένωση, «αποσυμπιέσαμε» τους εαυτούς μας από αυτά που είχαν συμβεί. Μια μέρα αποφασίσαμε… ξέρεις, οι οπαδοί μας έστελναν γράμματα, email, “Θέλουμε καινούργιο άλμπουμ Skid Row”, οπότε σκεφτόμαστε “Εντάξει, θα το κάνουμε, αλλά πρέπει να βρούμε έναν άλλο τραγουδιστή, γιατί θέλουμε να περνάμε και καλά”. Υπάρχει κι αλλού διασκέδαση, πέρα από το live, θέλουμε να περνάμε καλά και «ενδιάμεσα»… ο Johnny λοιπόν ήταν τρίτος στη σειρά – συνολικά ήταν έξι οι υποψήφιοι – για την οντισιόν και, αφού τελείωσε το session μαζί του, πήραμε τηλέφωνο τους άλλους τρεις και ακυρώσαμε τις υπόλοιπες ακροάσεις. Ξέρεις, “βρήκαμε τον άνθρωπό μας”! Νομίζω ότι το είπαμε σε όλους ΕΚΤΟΣ από τον Johnny! (γέλια) Εκείνος γύρισε στο Texas, εμείς ήμαστε στο New Jersey… τον παίρνω τηλέφωνο λοιπόν και του λέω «Έχω καλά νέα, έχω και άσχημα… τα άσχημα είναι ότι οι Dallas Cowboys δεν θα πάνε στο Super Bowl, τα καλά είναι ότι είσαι στο συγκρότημα και σε τέσσερις εβδομάδες περίπου βγαίνουμε περιοδεία με τους KISS»! Όλα έγιναν πραγματικά πολύ γρήγορα και απλά εμείς βγήκαμε στη σκηνή και κάναμε αυτό που ξέραμε. Ειλικρινά, μάθαμε ο ένας τον άλλο πολύ καλά μέσα σε ένα μήνα, όλα κύλησαν ταχύτατα.
Θα το προχωρήσω πιο πέρα… Έχετε ποτέ σκεφτεί να κάνετε μια σπέσιαλ βραδιά, με πρώην μέλη σας πάνω στη σκηνή;
Johnny: Fuck No!
Rachel: Μπα… όχι… (γέλια)
Johnny: Θα προσκαλούσες ποτέ σε δείπνο την πρώην σύζυγό σου;
Rachel: Δεν θα ήταν σωστό… την αγαπάμε πολύ αυτή την μπάντα… το μόνο που έχουμε κάνει και ήταν καλή φάση, ήταν όταν ήλθε ο Rob (σ.σ. Affuso – πρώην μέλος, τύμπανα) και τζαμάραμε στο “Monkey Business”. Αυτό ήταν και το πιο «κοντινό» σε αυτό που είπες.
Κώστας Κούλης
Πηγή: The Sag Archives, Inc.
Μια και οι Αμερικανοί… ξανάρχονται, είπα να αναστήσω κάποια από τα λόγια τους τότε. Είχαν μιλήσει από καρδιάς, είχαν πει αρκετά ενδιαφέροντα πράγματα και δεν τσιγκουνεύτηκαν τα λόγια τους, ιδίως όταν ερωτήθηκαν… Καλά, αυτό σας αφήνω να το διαβάσετε και να το απολαύσετε παρακάτω. Οι Skid Row παίζουν στο Κύτταρο στις 15 Ιουλίου. Αυτό κι αν πρέπει να το απολαύσετε…
Θα παίξετε τίποτα καινούργιο απόψε;
Johnny Solinger: Ολοκαίνουργιο όχι. Θα παίξουμε τραγούδια από κάθε άλμπουμ των Skid Row. Από το πρώτο άλμπουμ, από το “Slave To The Grind”… τίποτα καινούργιο όμως…
Ούτε καν το “Jingle Bells” (σ.σ. οι Skid Row διασκεύασαν το Χριστουγεννιάτικο αυτό τραγουδάκι για τη συλλογή “Monster Ballads Xmas”);
Rachel Bolan : (γέλια) Το έχεις ακούσει;
Ναι!
Rachel: Σου άρεσε;
Ναι, είναι γρήγορο και πολύ δυνατό.
Johnny: Πού το άκουσες;
Στο δρόμο για εδώ (σ.σ. τους δείχνω το άλμπουμ. Ο Rachel του ρίχνει μια ματιά, το ίδιο και ο Johnny… χαμογελούν και οι δυο)…
Rachel: Αυτό ήταν διασκέδαση. Ήταν πολύ διασκεδαστικό. Βρισκόμασταν σε ένα στούντιο στην Ατλάντα, πετάγαμε διάφορες ιδέες στο τραπέζι… «κατέβηκε» αμέσως. Είχε πολύ πλάκα.
Εσείς το διαλέξατε το κομμάτι για τη συλλογή;
Rachel: Ο Jay Jay French, o οποίος ήταν υπεύθυνος για το άλμπουμ, μας είπε «έχουν μείνει αυτά τα τραγούδια», ήταν τέσσερα νομίζω, και το “Jingle Bells” βγήκε με τη μία…
Το “Revolutions Per Minute” βγήκε περίπου έναν χρόνο πριν. Το ξέρω ότι πήγε πολύ καλά. Απλά, ήθελα να ρωτήσω πως αισθάνεστε για αυτό το άλμπουμ σήμερα, που το έχετε ακούσει τόσες φορές, έχετε παίξει και ξαναπαίξει τα κομμάτια…
Rachel: Ωραίο άλμπουμ, είναι αυτό που θέλαμε να κάνουμε. Είπαμε μεταξύ μας «ας μην του βάλουμε ταμπέλες», είναι κάτι που κάνουμε… η άλλη ιδέα που είχαμε ήταν «ας χαλαρώσουμε, να παίξουμε ένα πράγμα… ό,τι κι αν βγει… αν μας αρέσει το κρατάμε»… έχουμε φτάσει σε ένα σημείο στην καριέρα μας, που μπορούμε να ρισκάρουμε πολύ περισσότερο. Ο κόσμος είτε το λάτρεψε είτε το μίσησε. Εμείς… είμαστε περήφανοι γι αυτό.
Νομίζετε ότι το 2003 ήταν το έτος που η μπάντα ξαναγεννήθηκε;
Rachel: Το 2003; Κοίτα… τότε βγήκε το “Thickskin”… Θα μπορούσε να είναι… είχαμε όμως κάνει πολλά πρωτύτερα. Ο Johnny ήλθε το 2000… ήλθε κι έπαιξε μαζί μας και 4-5 εβδομάδες μετά ήμασταν σε περιοδεία με τους KISS. Πήραμε τον Johnny, βγήκαμε σε περιοδεία… για πόσα show;
Johnny: 125 show, μέσα σε εννιά μήνες! Αυτό κι αν ήταν αναγέννηση για την μπάντα.
Rachel: Ναι… παίξαμε μπροστά από περισσότερο από ένα εκατομμύριο κόσμο…
Johnny: Καταλαβαίνω γιατί το ρώτησες με αυτόν τον τρόπο… επειδή τα κάναμε όλα «ανάποδα». Ο πιο πολύς κόσμος θα σκεφτόταν… ότι για να «επανιδρυθεί» ένα συγκρότημα, κάνει έναν δίσκο και μετά βγαίνει στο δρόμο για να το στηρίξει. Μας έκατσε όμως αυτή η ευκαιρία, έτσι, όταν μπήκα στο συγκρότημα, φύγαμε για περιοδεία, μάθαμε ο ένας τον άλλο πολύ καλά… όταν είσαι στο δρόμο για εννέα μήνες… αυτό πια είναι εγκυμοσύνη! (γέλια) Στο τέλος κάναμε το δίσκο… αυτός, απλά, μας κράτησε ενωμένους… γιατί το να κάνεις ένα άλμπουμ χωρίς να ξέρεις τους υπόλοιπους… εντάξει, η οντισιόν πήγε πολύ καλά, ξέρεις, «Ωραία, δικέ μου… Επ! Δεν κάνουμε και ένα άλμπουμ»; Εγώ απλά χαίρομαι που είμαστε μαζί στο δρόμο για αυτό το διάστημα των δύο χρόνων, πριν καν μπούμε σε αυτή τη διαδικασία.
Τι συνέβη λοιπόν, πριν μπει στην μπάντα ο Johnny;
Rachel: Εεε… χαθήκαμε για τέσσερα χρόνια… ξεφορτωθήκαμε το Sebastian (σ.σ. Bach), μετά κάναμε κάτι σαν επανένωση, «αποσυμπιέσαμε» τους εαυτούς μας από αυτά που είχαν συμβεί. Μια μέρα αποφασίσαμε… ξέρεις, οι οπαδοί μας έστελναν γράμματα, email, “Θέλουμε καινούργιο άλμπουμ Skid Row”, οπότε σκεφτόμαστε “Εντάξει, θα το κάνουμε, αλλά πρέπει να βρούμε έναν άλλο τραγουδιστή, γιατί θέλουμε να περνάμε και καλά”. Υπάρχει κι αλλού διασκέδαση, πέρα από το live, θέλουμε να περνάμε καλά και «ενδιάμεσα»… ο Johnny λοιπόν ήταν τρίτος στη σειρά – συνολικά ήταν έξι οι υποψήφιοι – για την οντισιόν και, αφού τελείωσε το session μαζί του, πήραμε τηλέφωνο τους άλλους τρεις και ακυρώσαμε τις υπόλοιπες ακροάσεις. Ξέρεις, “βρήκαμε τον άνθρωπό μας”! Νομίζω ότι το είπαμε σε όλους ΕΚΤΟΣ από τον Johnny! (γέλια) Εκείνος γύρισε στο Texas, εμείς ήμαστε στο New Jersey… τον παίρνω τηλέφωνο λοιπόν και του λέω «Έχω καλά νέα, έχω και άσχημα… τα άσχημα είναι ότι οι Dallas Cowboys δεν θα πάνε στο Super Bowl, τα καλά είναι ότι είσαι στο συγκρότημα και σε τέσσερις εβδομάδες περίπου βγαίνουμε περιοδεία με τους KISS»! Όλα έγιναν πραγματικά πολύ γρήγορα και απλά εμείς βγήκαμε στη σκηνή και κάναμε αυτό που ξέραμε. Ειλικρινά, μάθαμε ο ένας τον άλλο πολύ καλά μέσα σε ένα μήνα, όλα κύλησαν ταχύτατα.
Θα το προχωρήσω πιο πέρα… Έχετε ποτέ σκεφτεί να κάνετε μια σπέσιαλ βραδιά, με πρώην μέλη σας πάνω στη σκηνή;
Johnny: Fuck No!
Rachel: Μπα… όχι… (γέλια)
Johnny: Θα προσκαλούσες ποτέ σε δείπνο την πρώην σύζυγό σου;
Rachel: Δεν θα ήταν σωστό… την αγαπάμε πολύ αυτή την μπάντα… το μόνο που έχουμε κάνει και ήταν καλή φάση, ήταν όταν ήλθε ο Rob (σ.σ. Affuso – πρώην μέλος, τύμπανα) και τζαμάραμε στο “Monkey Business”. Αυτό ήταν και το πιο «κοντινό» σε αυτό που είπες.
Κώστας Κούλης
Πηγή: The Sag Archives, Inc.
Joomla Social by OrdaSoft!
