Ένας οπαδός έγραψε ... «ο τίτλος „Tears In The Rain“ ταιριάζει τέλεια με την προοπτική που έχεις στο μυαλό σου και με αυτό που επιθυμείς να επιτύχεις. Τόσες στιγμές, συναισθήματα, εμπειρίες και ιστορίες χάνονται καθημερινά, σβήνουν μπροστά στα ματιά μας χωρίς εμείς να τις προσέξουμε. Κάποια στιγμή οφείλουμε να νιώσουμε πραγματικά, να αισθανθούμε με την καρδιά και όχι με το μυαλό μας. Όλα οφείλουν να γίνουν μέρος της μνήμης μας. Η ψυχή μας πρέπει να μιλήσει».
O Ottmar Liebert είναι ένας καλλιτέχνης, ο οποίος προσπαθεί να σπάσει πολλά στεγανά. Αντιμετωπίζει τη μουσική του ως τέχνη και δεν σταματάει πουθενά. Είναι ικανός να δοκιμάσει οτιδήποτε προκειμένου να πραγματοποιήσει μία ιδέα του και να την τελειοποιήσει. Συνθέτει μουσική ασταμάτητα και οι πειραματισμοί του δεν γνωρίζουν όρια. «Η instrumental μουσική είναι εν συγκρίσει μ’ ένα τραγούδι με στίχους, ακριβώς ότι είναι ένα βιβλίο εν συγκρίσει με μία ταινία». Ο ίδιος μιλάει με τα χέρια και τα δάχτυλά του. Η μουσική, που αναβλύζει από τα ηχεία, στέλνει τα μηνύματά του. Το „Tears In The Rain“ αποτελεί ένα από τα πιο εντυπωσιακά του δημιουργήματα.
2 Σεπτεμβρίου 2005
«Είχαμε άλλη μια καταιγίδα το τελευταίο βράδυ. Ήταν υπέροχα. Σκεφτόμουν το „Tears In The Rain“ σήμερα και αυτοσχεδίασα παίζοντας στο στούντιο. Το αποτέλεσμα λέγεται „0509021910“. Το κομμάτι είναι απείρακτο. Δεν έχω επενέβη καθόλου στο στούντιο. Ηχογραφήθηκε σχετικά εύκολα και γρήγορα. Ο ήχος του είναι αρκετά διαφορετικός από το „Bombay“, που ηχογράφησα χθες. Χαίρομαι». Το „Tears In The Rain“ θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως μία συνέχεια του „In The Arms Of Love : Lullabies 4 Children + Adults“, κι όμως δεν είναι. Τα θέματα του „Tears In The Rain“ είναι παρμένα μέσα από τη ζωή. Ο ήχος του είναι επηρεασμένος από την Ανατολή.
4 Σεπτεμβρίου 2005
«Άκουσα το „0509021910“ αλλεπάλληλες φορές σήμερα το πρωί. Το σπίτι ήταν έρημο εκείνη την ώρα. Φανταστικό συναίσθημα. Ένα ολόκληρο άλμπουμ με συνθέσεις σαν κι αυτήν θα ήταν κάτι παραπάνω απ’ ότι ονειρεύεται κάποιος. Πότε θα είναι άραγε έτοιμο να κυκλοφορήσει;».
Ο Ottmar Liebert κρατάει ημερολόγιο στην ιστιοσελίδα του (www.lunanegra.com) και μοιράζεται όλες του τις σκέψεις, όλες του τις εμπειρίες με τους ακροατές. Ο φίλος της μουσικής έρχεται πιο κοντά στον καλλιτέχνη, ενδίδει δίχως δισταγμό στις προσταγές του, γίνεται ένα με τις μελωδίες του. Ο Ottmar Liebert εξουσιάζει τους ακροατές του. Τους κρατάει δέσμιους.
«Σκοπεύω να ηχογραφήσω περισσότερα κομμάτια στο ίδιο ύφος. Τελικά δεν νομίζω ότι θα τα κυκλοφορήσω σε CD. Αυτή είναι η ομορφιά του internet και του δικού μου listening lounge. Θα διαθέτω τις συνθέσεις μόλις τις ηχογραφώ και θα σχεδιάσω επίσης ένα PDF booklet, προφανώς με ορισμένες ζωγραφιές με μολύβι. Αυτές θα είναι για όσους ενδιαφερθούν να αποκτήσουν τα κομμάτια μου».
Ο Ottmar Liebert πρωτοπορεί και μοιράζεται την ίδια του τη ζωή, «τα τραγούδια θα διατίθενται με τη σειρά που θα ηχογραφηθούν, ωστόσο στα περισσότερα δεν θα δώσω έναν τίτλο. Θα φέρουν έναν αριθμό. Φίλοι μου, μπορείται να τους δώσετε τους δικούς σας τίτλους και στη συνέχεια να τα βάλετε στη σειρά που επιθυμείτε. Ακούστε και νιώστε τη μουσική. Αφήστε να μιλήσει στην ψυχή σας και να σας εκμηστηρευτεί πράγματα. Το συναίσθημα θα είναι μοναδικό». Όποιος τον εμπιστευτεί είναι σίγουρο ότι για λίγες στιγμές θα βρεθεί στον παράδεισο. «Ηχογράφησα έναν δεύτερο αυτοσχεδιασμό χθες το απόγευμα, ωστόσο δεν είμαι πλήρως ικανοποιημένος με το δεύτερο μισό του κομματιού. Δεν μου αρέσει ο ήχος του. Έχω αποφασίσει να μην επέμβω καθόλου στα κομμάτια μέσα από την κονσόλα, οπότε και το εγκατέλειψα. Σήμερα το πρωί προχώρησα με έναν τρίτο αυτοσχεδιασμό στην κιθάρα και νιώθω ικανοποιημένος με το τελικό αποτέλεσμα. Μου αρέσει, αν και πρέπει να το ακούσω μερικές φορές ακόμη».
Το „Tears In The Rain“ είναι ένα άκρως προσωπικό άλμπουμ. «Θέλω να κάνω τα πάντα μόνος μου. Χρειάζομαι τη συγκεκριμένη ελευθερία κινήσεων και αποφάσεων. Ακόμη περισσότερο επιθυμώ ο δίσκος να καταφέρει να φυλακίσει την πηγαία έμπνευση, τη μαγεία της στιγμής, το μεγαλείο της μουσικής. Δεν χρειάζονται κόλπα, δεν χρειάζονται logos, ονόματα και τίτλοι. Θα πρόκειται για απείραχτη μουσική από μία μόνο κιθάρα και ορισμένα αφηρημένα σχέδια με μολύβι». Η δουλειά συνεχίζεται. Οι ιδέες διαδέχονται η μία την άλλη.
10 Σεπτεμβρίου 2005
«Την Παρασκευή το απόγευμα ολοκλήρωσα άλλο ένα κομμάτι. Έχουμε φτάσει τα τέσσερα πλέον. Αυτό ίσως να είναι και το αγαπημένο μου μέχρι στιγμής. Κατάφερε να μεταλάξει το στούντιο μου σε γιαπωνέζικο ναό για μερικές ώρες». Ο Ottmar Liebert, διαμένει μόνιμα στη Santa Fe των Ηνωμένων Πολιτείων και έχει χτίσει το δικό του προσωπικό στούντιο δίπλα στο σπίτι του. Στο Oto-Mare δουλεύει καθημερινά με τους συνεργάτες του. Δεν υπάρχει μέρα ανάπαυσης για τον ίδιο. Η μουσική είναι η ίδια του η ζωή. «Δεν νομίζω ότι θα ηχογραφήσω κάτι την επόμενη εβδομάδα. Ακολουθεί η περιοδεία μας στην πολιτεία της Καλιφόρνια και έχουμε αρκετή δουλειά με το συγκρότημα».
21 Σεπτεμβρίου 2005
«Σήμερα κατάφερα να ολοκληρώσω άλλα δύο κομμάτια, τα „0509211417” και „0509211420“. Το ένα ηχογραφήθηκε αμέσως μετά το άλλο. Υπήρχε μαγεία στο Oto-Mare. Ο αέρας μύριζε υπέροχα. Αν όφειλα να ονομάσω τις συνθέσεις μου, τότε θα έδινα τον τίτλο „Hokkaido Cathedral“ στο „0509091759“ και „Looking Across The Bosporus“ στο „0509211417“. Φαίνεται ότι το „Tears In The Rain“ θα είναι έτοιμο σύντομα».
24 Σεπτεμβρίου 2005
Ένας οπαδός έγραψε ... «στο „Tears In The Rain“ υπάρχουν παύσεις στη μουσική που είναι πολύ ποιητικές και ταυτόχρονα γεμάτες συναίσθημα». Ο κόσμος έχει γούστο και μπορεί να ξεχωρίσει την ποιότητα. Η σωστή δουλειά εκτιμάται. Ο Γερμανός μουσικός ουδέποτε αναπαύτηκε στις δάφνες και στα κεκτημένα του. Είναι τεράστιο το βάρος να είναι κάποιος καθοδηγητής μία ολόκληρης μουσικής σκηνής. Ο Ottmar Liebert έχει δημιουργήσει το δικό του μουσικό κίνημα. «Σας ευχαριστώ όλους. Το συγκεκριμένο είναι ένα από τα καλύτερα κοπλιμέντα, που έχω ακούσει ποτέ. Η παύση στη μουσική είναι το ίδιο ακριβώς πράγμα με τα λευκά μέρη πάνω σε έναν πίνακα ζωγραφικής. Στη παραδοσιακή γιαπωνέζικη μουσική, περισσότερο από κάθε άλλη, γίνεται χρήση των παύσεων. Εκεί δεν υπάρχει καθορισμένο μέτρο ή ρυθμός. Παύσεις υφίστανται συνεχώς και δεν έχουν καθορισμένη διάρκεια. Γνωρίζω πως ακούγεται λίγο περίεργο, κι ειδικά εμείς με τη δική μας μουσική παιδεία είναι δύσκολο να το αντιληφθούμε, κι όμως είναι η αλήθεια. Η σιγή και η παύση θεωρούνται τόσο δημιουργικοί και εκφραστικοί ήχοι όσο και οι ήχοι της φύσης. Σήμερα έκατσα και άκουσα τις 6 συνθέσεις του „Tears In The Rain“. Λάτρεψα το υλικό. Ακούγεται γυμνό, εκτεθιμένο, προσωπικό και παρθένο. Την ίδια στιγμή ο ήχος της κιθάρας είναι δυναμικός και άγριος. Είναι ατίθασος και ορμητικός σαν καταράκτης. Εδώ και αρκετό καιρό επιθυμούσα να προβώ σε μία τέτοιου είδους κίνηση. Το επιχείρησα μία δύο φορές, αλλά πάντα κάτι έλειπε και το αποτέλεσμα δεν με ικανοποιούσε. Πιστεύω ακράταντα ότι κάποιος έρχεται κοντύτερα στον αληθινό Ottmar Liebert ακούγοντας μονάχα αυτά τα 6 τραγούδια, παρά ολόκληρη την υπόλοιπη δισκογραφία μου. Είναι εντυπωσιακό».
9 Φεβρουαρίου 2006
Καθόλη τη διάρκεια του 2005 ηχογραφούσε και δούλευε ο ταλαντούχος κιθαρίστας πάνω στο „Up & Close“, το επόμενο άλμπουμ των Ottmar Liebert & Luna Negra. Τον Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς κυκλοφόρησε ο τρίτος χριστουγεννιάτικος δίσκος του, το „Winter Rose“, και ακολούθησε φυσικά περιοδεία στις Ηνωμένες Πολιτείες. Aρχές του 2006 επέστρεψε στο στούντιο και στη σκληρή δουλειά της δημιουργίας.
«Ανέβασα ένα νέο κομμάτι για το „Tears In The Rain“. Ονομάζεται „This Spring Release 10,000 Butterflies“. Γνωρίζω ότι πηγαίνω κόντρα στην αρχή μου να μην ονομάσω κανένα τραγούδι, ο συγκεκριμένος τίτλος όμως κόλλησε τέλεια από την αρχή μαζί με τη μουσική. Πέρασαν ορισμένοι μήνες από την τελευταία φορά που δούλεψα πάνω στη συγκεκριμένη ιδέα. Φρεσκάρισα τις σκέψεις μου και η νέα σύνθεση πιστεύω ότι ακούγεται αρκετά φιλόδοξη. Είναι η μεγαλύτερη σε διάρκεια μέχρι στιγμής. Αυτή τη στιγμή σκέφτομαι να δημιουργήσουμε και μία επεξεργασμένη έκδοση του „Tears In The Rain“, η οποία θα είναι σαν συνοδευτικό CD στο „Up & Close“. Ιδέες υπάρχουν άπειρες, ο χρόνος μου ωστόσο είναι ελάχιστος. Δυστυχώς μία μέρα έχει μονάχα 24 ώρες».
17 Μαρτίου 2006
«Σήμερα το απόγευμα κατευθύνθηκα προς το στούντιο για να πειραματιστώ με νέες συνθέσεις. Είχα τρεις γενικές, αλλά αρκετά καλές, ιδέες για το „Tears In The Rain“ και σκεφτόμουν να τις χρησιμοποιήσω ως σημείο αρχής για τους αυτοσχεδιασμούς μου. Όλως περιέργως, με ικανοποίησε τελικά μονάχα μία τέταρτη ιδέα, η οποία γεννήθηκε μέσα στο Oto-Mare. Αφού έπαιξα και ασχολήθηκα αρκετά με τις τρεις πρώτες που είχα, εγκατέλειψα κάθε προσπάθεια όταν είδα ότι δεν οδηγούσαν κάπου. Η τέταρτη ιδέα όμως, μία μελώδια που ήρθε από το πουθενά εκείνη τη στιγμή, κατέληξε να αποτελεί και το νέο κομμάτι του δίσκου μας».
19 Μαρτίου 2006
Η δουλειά σιγά σιγά ολοκληρώνεται. «Πρόσθεσα μερικά ακόμη κομμάτια στο „Tears In The Rain“ και αυτή τη στιγμή έχουν φτάσει τα 13 συνολικά. Ειλικρινά δεν μπορώ να ισχυριστώ εάν η μουσική είναι καλή ή όχι, εάν αξίζει τον κόπο. Δεν ξέρω εάν ο ήχος της κιθάρας είναι εξαίσιος ή απλά θορυβώδης. Νιώθω τα κομμάτια ακόμη πολύ κοντά σε εμένα ως μουσικό και προσωπικότητα. Είναι υπερβολικά δύσκολο να κρίνω το έργο αντικειμενικά αυτή τη στιγμή. Ίσως να μην θέλω κιόλας. Το σίγουρο είναι πως διασκέδασα παίζοντάς τα, μου αρέσουν γενικά όταν τα ακούω και με κάνουν να χαμογελώ από ευχαρίστηση. Η μουσική του „Tears In The Rain“ με ταξιδεύει σε τόπους άγνωστους και μακρινούς». Δεν έχει άδικο ο Ottmar Liebert στα λόγια του. Πρόκειται για έναν άνθρωπο με μεγάλες περιβαλλοντικές ανησυχίες, που ταξιδεύει συνεχώς ανά τον κόσμο και που έχει επισκεφτεί τα πιο απίστευτα μέρη. Τον Σεπτέμβριο του 2006 βρέθηκε με μία ορειβατική ομάδα στα Ιμαλάια. Η εμπειρία ήταν μοναδική. Οι φωτογραφίες που παρουσίασε στο internet μιλούσαν από μόνες τους.
28 Μαρτίου 2006
«Υπάρχουν ιδέες για μία συνέχεια του „Tears In The Rain“. Το άλμπουμ θα ονομάζεται „Duets“ (αυτός είναι απλά ένας συμβολικός τίτλος της στιγμής) και θα παίζω ή θα αυτοσχεδιάζω με αρκετούς από τους αγαπημένους μου μουσικούς. Μπορώ ήδη να φανταστώ ορισμένα τραγούδια με τον Rahim να παίζει ούτι, μερικά άλλα με τον Jon στο μπάσο και ορισμένα με τον Dave στα κρουστά». Ο Rahim Al Haj είναι ένας από τους σημαντικότερους Ιρακινούς μουσικούς. Τα τελευταία χρόνια βρίσκεται στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου διαμένει πλέον μόνιμα. Έζησε στην Γαλλία πιο πριν καθώς και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Κυνηγημένος από το καθεστώς του Σαντάμ Χουσεϊν αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη χώρα του και να πορευτεί σε νέα για αυτόν μέρη. Ο ίδιος εξερευνεί την παραδοσιακή μουσική και έχει κυκλοφορήσει αρκετούς δίσκους με τα „Second Baghdad“ και „Friendship : Oud & Sadaga“ να ξεχωρίζουν. Τελευταία έχει στο πλευρό του ένα κουαρτέτο εγχόρδων και επιχειρεί μία σαγηνευτική μίξη παραδοσιακή ανατολίτικης και κλασσικής μουσικής. Οι Jon Gagan και Dave Bryant από την άλλη πλευρά αποτελούν βασικά μέλη των Luna Negra, του σχήματος με το οποίο ο Ottmar Liebert εξερευνεί τον κόσμο του Flamenco Nuevo.
15 Απριλίου 2006
Δάκρυα; Βροχή; «Υπάρχει ένα μικρό πρόβλημα. Δυσκολεύομαι να ταιριάξω τον τίτλο του άλμπουμ με κάποια φωτογραφία ή εικόνα. Αυτή τη στιγμή αναλογίζομαι εάν είναι ορθότερο να αναζητήσω έναν νέο τίτλο. „Solo Guitar“, αυτή θα μπορούσε να είναι μια καλή και λειτουργική λύση. Πρόκειται για δύο απλές και ξεκάθαρες λέξεις. Δίνουν στον ακροατή απευθείας να καταλάβει με τι έρχεται αντιμέτωπος. Το „Tears In The Rain“ δεν εξυπηρετεί σε καμία περίπτωση αυτόν τον σκοπό. Ίσως ονομάσω το δίσκο και απλά „Solo“. Υπάρχει η προοπτική ο επόμενος δίσκος να είναι ντουέτα, οπότε εκείνος θα πάρει το όνομα „Duets“ και δεν θα υφίσταται η οποιαδήποτε σύγχιση». Οι οπαδοί ουδέποτε είδαν με καλό μάτι αλλαγές τίτλων, γραμματοσειρών, logos και οτιδήποτε άλλο, που έχει να κάνει με τον αγαπημένο τους καλλιτέχνη. Ο Ottmar Liebert είναι πεισματάρης και δεν επιτρέπει σε εξωγενείς παράγοντες να τον επηρεάσουν. Τις αποφάσεις τις λαμβάνει μόνος του.
18 Απριλίου 2006
Ο νέος δίσκος. Το puzzle έχει πλέον ολοκληρωθεί και το κάθε κομμάτι βρήκε τη θέση του. Ο καλλιτέχνης νιώθει ικανοποίηση. Επικρατεί γαλήνη. «Ευχαριστώ για την υποστήριξη και την κατανόηση. Ευχαριστώ θερμά για τα e-mails σας με σχόλια, προτάσεις και ιδέες. Η αλήθεια είναι ότι δεν αναζητώ βοήθεια. Με συνεπαίρνει η διαδικασία ανεύρεσης του κατάληλου εξωφύλλου. Ήμουν πάντα αναμεμιγμένος στη δημιουργία και σχεδίαση όλων των εξωφύλλων μου. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι απλά μοιράστηκα τις σκέψεις μου κατά τη δημιουργία του booklet μαζί σας και δεν έκλαψα από απόγνωση για βοήθεια. Σας ευχαριστώ θερμά όμως όλους. Η αγάπη σας σημαίνει πολλά για εμένα». Και ο Ottmar Liebert μπαίνει στο ζουμί της υπόθεσης, «ποιος ο λόγος τελικά που αλλάζει ο τίτλος του δίσκου, τη στιγμή κιόλας που αυτός, ο οποίος ήδη είχαμε, ήταν εξαίσιος; Στο listening lounge έχει τη δυνατότητα κάποιος να ακούσει ολόκληρο το δίσκο και στη συνέχεια να αποφασίσει εάν αξίζει να τον αγοράσει ή όχι. Αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό για τον ακροατή. Δεν θέλω να νιώθω πως κοροϊδεύω κάποιον. Στα καταστήματα τα πράγματα δεν είναι έτσι και σίγουρα θα υπάρξουν πολλοί, οι οποίοι θα αγοράσουν τη νέα μου δουλειά αναμένοντας να ακούσουν flamenco nuevo. Δεν θέλω να απογοητεύσω κανέναν και σίγουρα δεν επιθυμώ να εξαγριώσω τους αγοραστές της μουσικής μου. Έκανα επίσης μία μικρή έρευνα στο Google και ανακάλυψα την ύπαρξη αρκετών άλμπουμς και τραγουδιών υπό τον τίτλο „Tears In The Rain“. Θα κάνουμε κάτι διαφορετικό. Ο οριστικός τίτλος είναι „One Guitar“. Χρησιμοποίησα μόνο μία κιθάρα κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων. Έπαιξα με την Lester De Voe 2002 Flamenco Negra κιθάρα μου. Το εξώφυλλο θα είναι το κολάζ με τις φωτογραφίες που με δείχνουν να παίζω στο Oto-Mare υπό το φως των κεριών. Εύχομαι όλοι να είναι ευτυχισμένοι με αυτή την απόφαση». Το „Tears In The Rain“ έγινε „One Guitar“. Η μουσική είναι αυτή που μετράει. Το μόνο που άλλαξε είναι τα λόγια. Τα συναισθήματα, οι ήχοι, η σιγή παρέμειναν αναλοίωτα. «Δεν ακούμε με τα αυτιά μας. Ακούμε με το μυαλό μας το οποίο επεξεργάζεται τους ήχους και τις πληροφορίες, που λαμβάνουν τα αυτιά μας».
28 Αυγούστου 2006
Τέλη του καλοκαιριού και μετά από μία επιτυχημένη περιοδεία με τους Luna Negra σε Αυστραλία και Νέα Ζηλανδία κυκλοφορεί το „One Guitar“. Τα αρχικά σχέδια μιλούσαν για ένα δίσκο αποκλειστικά διάθεσιμο στο internet. Η μουσική υπερίσχυσε των πλάνων και των οικονομικών σχεδιασμών. Αυτός ήταν κι ο βασικός λόγος άλλωστε, για τον οποίο ο Ottmar Liebert αποφάσισε να πορευτεί ανεξάρτητος στη μουσική σκηνή. Η ποιότητα των συνθέσεων του „One Guitar“ δεν μπορούσε να αγνοηθεί. Μπορεί τα πάντα να έγιναν λίγο γρήγορα και να έλαβαν χώρα κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων του „Up & Close“, ωστόσο το υλικό μιλάει απευθείας στην καρδιά του ακροατή. Οι ζωντανές εμφανίσεις έδωσαν τη δυνατότητα στον καλλιτέχνη να παρουσιάσει πολλές από τις ιδέες του στο κοινό και να δει τις αντιδράσεις του. Το „This Spring Release 10,000 Butterflies“ αποτελούσε αναπόσπαστο κομμάτι των συναυλιών. Η στιγμή κατά την οποία άπαντες άφηναν τη σκηνή και ο Ottmar Liebert έμενε ολομόναχος υπό το φως των κεριών, ήταν το αποκορύφωμα των εμφανίσεων των Luna Negra. Γεγονός είναι πως ακόμη κι ο ίδιος χρειαζόταν λίγο χρόνο προκειμένου να λάβει τις τελικές του αποφάσεις, να ακροαστεί τη μουσική του και να αντιληφθεί το μεγαλείο της. Θα ήταν κρίμα τα τραγούδια του „One Guitar“ να χάνονταν απλά στο χρόνο αποτελώντας επιπρόσθετο υλικό σε μια επερχόμενη κυκλοφορία ή οι ακροατές, οι οποίοι δεν έχουν καμία σχέση με τον κυβερνοχώρο και τη σύγχρονη τεχνολογία, να αποκλειστούν.
Ο Ottmar Liebert παίζει κιθάρα και χάνεται στο δικό του κόσμο. Το εξώφυλλο του CD απεικονίζει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την ατμόσφαιρα του „One Guitar“. Είναι λιτό αλλά και μυστηριακό ταυτόχρονα. Οι συνθέσεις απέκτησαν τίτλους και οι νότες έλαβαν εικόνα και μορφή. „Not One, Not Two“, „Beginnings“ και ο κιθαρίστας δείχνει να μην γνωρίζει τι κρατάει στα χέρια του και να προσπαθεί να ανακαλύψει όλες τις χάρες του εξάχορδου οργάνου. „Along This Road – Kono Michi“, „At Ambapali´s Grove“, „Night Traveling Raindrops“. Ναι, πρόκειται για τον γνωστό Ottmar Liebert. Τόσο απογυμνωμένος δεν έχει ακουστεί ποτέ, κι όμως οι φίλοι του κι όλοι αυτοί που τον έχουν ανακαλύψει μέσα από δουλειές όπως τα „In The Arms Of Love“ και „La Semana“ θα καταλάβουν εύκολα πως πρόκειται για το ίδιο άτομο. Γνωστή τεχνική, αγαπημένο άγγιγμα, απίστευτο παίξιμο. Το χάρισμά του είναι μοναδικό. Πηγαίος, αυθάδης ανά στιγμές και γεμάτος εκπλήξεις.
Εκεί που η μουσική ηρεμεί και δείχνει να ακολουθεί έναν μελωδικό δρόμο, η κιθάρα του ξεσπάει σε λυγμούς και τρομάζει. Κανείς δεν πρέπει να ξεχνάει πως πρόκειται για αυτοσχεδιασμούς. Ο συνθέτης ουδέποτε έκατσε κάτω να σκεφτεί και να ενορχηστρώσει το έργο του. Δεν προσπάθησε να του δώσει χρώμα και να το κάνει πιο εμφάνταστο. Ο ήχος του είναι άγριος και ζωντανός. Τα computers έμειναν σβηστά και τα κουμπιά της κονσόλας ακίνητα. Μία κιθάρα, μερικά κεριά και ένα μικρόφωνο. Δεν υπάρχουν ρυθμικά μέρη, ούτε lead σημεία. Δεν υπάρχει βάση και κορμός στα τραγούδια. Η καρδιά και το περιβάλλον καθοδηγούν τον καλλιτέχνη. Κλείνει τα μάτια, οραματίζεται και πορεύεται στο άγνωστο. Δυο εβδομάδες πριν την κυκλοφορία του CD, εμφανίστηκε ο ίδιος σε έναν ιαπωνικό ναό στην Utah των Hνωμένων Πολιτείων και παρουσίασε το δίσκο στο σύνολό του. Δεν υπήρχαν κενά μεταξύ των τραγουδιών, ούτε ομιλίες. Τα λόγια είναι περιττά. Η μουσική μιλάει από μόνη της. Όταν μιλάει η μουσική δεν χρειάζονται στίχοι και επεξηγήσεις. Στο „One Guitar“ μιλάει ο Ottmar Liebert και η κιθάρα του.
Μέχρι να φτάσουμε όμως στα του καινούργιου δίσκου… Τι γουστάρουν να ακούνε τα μέλη; Τι κάνουν κέφι; Ρωτήσαμε για πέντε αγαπημένους τους δίσκους και ο καθένας μας απάντησε με το χέρι στην καρδι...
Ο Μίκυ, ο Ντόναλντ, ο Γκούφυ και πολλοί από τους ήρωες του μεγαλύτερου δημιουργού κινουμένων σχεδίων όλων των εποχών, φιγουράρισαν σε εκείνο το δισκάκι και τραγούδησαν παρέα με τον Αμερικανό τραγουδ...
Το EP ξεκινά με το “Porphyria”, με ήχους και φωνή που προσδιορίζουν μια σκοτεινή στιγμή, σαν να ξεδιπλώνεται μια ανατριχιαστική ιστορία. Στο “Dark Era” η «μαυρίλα» απλώνεται. Βάναυσα φωνητικά ...
Στις 3 Νοεμβρίου του 1992, ο Jon Bon Jovi κι η παρέα του αλλάζουν σελίδα. Το hard rock – glam πρόσημο παραμένει εμφανές, μαζί με τα γκομενέ τραγουδάκια και τα κλιπάκια, αλλά η αλλαγή είναι πολ...
To “The Fun Palace” είναι ΕΠΟΣ! Μιλάμε για ένα από τα καλύτερα κομμάτια στην ιστορία του ΜΕΤΑΛ! Είμαι σίγουρος πως δεν θα πάψουμε ποτέ να χτυπιόμαστε όταν ακούμε το τραγούδι αυτό, ιδίως στο ση...
Δυστυχώς, αυτοί οι Εγγλέζοι, που λέγαμε πιο πάνω, έχουν σνομπάρει τελείως τούτο το άλμπουμ. Μόνο το “Bring Your Daughter…” κατέληξαν να παίζουν και αυτό… παλιά. Δεν έχω ιδέα αν κάποτε, στο τρί...
Το “Programmed” ήταν και εξακολουθεί να είναι ένα σοκ για τα αυτιά. Τα δέκα κομμάτια του δίσκου αποτελούν ένα εξαιρετικό δείγμα αμερικάνικου progressive/power metal.
Ο Θοδωρής είναι ένας άνθρωπος χαμηλότατων τόνων. Το κατάλαβα από τα λίγα λεπτά κουβέντας μας, το κατάλαβα όταν τον επαινούσε για την τεχνική του ο κοινός μας φίλος και εκείνος κατέβαζε το κεφάλι του...
Ο Γιώργος Σταθάκης είναι αρχικά ένας σπουδαίος μουσικός και οργανοπαίχτης. Έχει στην πλάτη του άπειρες εργατοώρες στα πατάρια, παρέα με μεγάλους λαϊκούς καλλιτέχνες. Ο ίδιος αποφάσισε και να τραγουδ...
Φτάνουμε λοιπόν στην τελευταία δεκαετία που πέρασε και έχουμε την ανακοίνωση του Halford στις 7 Δεκεμβρίου 2010 ότι η μπάντα θα βγει στο δρόμο για δύο χρόνια με την Epitaph World Tour, η οποία...
Η ουσία όμως του Jam Night είναι – όπως πολύ γνωρίζετε – όλοι αυτοί που έρχονται και παίζουν. Είναι οι σιτεμένοι με τα όποια κέφια, οι πιτσιρικάδες με την απίστευτη ενέργεια, είναι οι σιτεμένοι με τ...
Ροκ, ελληνικός στίχος, πάθος, οργή, δύναμη, γκάζια. Η ελληνική σκηνή, οι μπάντες από το εξωτερικό, το προσωπικό του στυλ, το υβρίδιο που προέκυψε… Ο Ντίας έγραψε τους ήχους, τη μουσική, ενορχή...
Ένα άλμπουμ που συνδυάζει τέλεια το Progressive, το Μέταλ, το Ροκ, τα υπέροχα φωνητικά, την ακόμα πιο υπέροχη μελωδία… Το 2005 οι Αυστραλοί κυκλοφορούν μάλλον το καλύτερο άλμπουμ τους, ένα από...
Η ουσία είναι ότι πρόκειται για ένα δίσκο που αγαπάω πολύ. Που έχει πολύ ξεχωριστή θέση στη δισκοθήκη και την καρδιά μου. Που θα μου θυμίζει πάντα ότι ο τραγουδιστής με το μαλλί μέχρι το απένα...
Το πρώτο full length για το σχήμα από την Ιταλία. Η ομάδα μετράει και ένα ΕΡ, πριν πέντε χρόνια περίπου. Το λυρικό, συμφωνικό και φυσικά μπαρόκ ύφος μπλέκει με ένα εξίσου μπαρόκ λιμπρέτο. Τις περιπέ...
Θα κάνουμε λοιπόν ένα ταξιδάκι στη δεκαετία του ‘90, ώστε να δούμε αν υπήρχε κάτι τέτοιο στην Ελλάδα και να γνωρίσουμε ποιοι το υπηρέτησαν. Και ξεκινάω δίχως καμία σειρά.
Η κρουστή μυστηριακή εισαγωγή του “I Chase The Night” μας φτάνει σε ένα καμπαρέ της δεκαετίας του ’30. Ένα James Bond-ικό κομμάτι ξετυλίγεται μπροστά μας, με υποδειγματικές φωνές και χαλί που ακούγε...
Ο δίσκος χωρίζεται σαν θεατρικό. Δύο πράξεις και εννέα σκηνές (τέσσερις και πέντε ανά πράξη αντίστοιχα), τις οποίες συνθέτουν δώδεκα κομμάτια. Η ιστορία μπλέκει με μαεστρία το παρελθόν με το π...
Οι Virgin Steele και στην προκειμένη ο David DeFeis, δημιούργησαν ένα μνημειώδη δίσκο, στον οποίο σεβάστηκαν απόλυτα το κείμενο της Ορέστειας. Το “The House of Atreus Act I” δεν είναι ένας απλ...
Τα πλήκτρα, το βιρτουοζιτέ μπάσο και όλο μοτίβο παραπέμπουν σε μουσικούς, που έχουν πολύπειρα μπες-βγες στα στούντιο. Όπως γίνεται πάντα ή σχεδόν πάντα σε αυτές τις παραγωγές, η μουσική αποδίδεται α...
Οι Junkwolvz μας συστήνονται σαν Heavy Rock ‘n Roll μπάντα από την Αθήνα. Με το που ξεκίνησα να ακούω, εκείνες οι έξι λέξεις μου καρφώθηκαν στο μυαλό. Ας βάλουμε τα αρχικά τους. Πώς είπατε; Γιατί τα...
Για τους Led Zeppelin έχει γραφτεί η φράση “The greatest cover band in Rock n’ Roll history”. Να μου κάνουν τη χάρη οι οπαδοί τους! Πολύ λίγο με νοιάζει εδώ το plagiarism. Εδώ έχουμε μία μπάντ...
Η γυναικεία φωνή είναι πιτσιρίκα. Είναι ναζιάρικη, είναι αθώα, φορά λευκό πουκάμισο και καρό φουστίτσα και ίσως μια διαβολουρά. Ροκ θέματα, πολύ χαριτωμένο ρεφρέν, επαναφορά με κουπλέ φασαριόζικο, π...
Δέκα συνθέσεις (συγκεκριμένα επτά και μία τριλογία) μας ταξιδεύουν στο σκοτεινό κόσμο του ήρωα. Το πρώτο και ομώνυμο κομμάτι (“Dark Saga”) μας βάζει κατευθείαν στο κλίμα από τις πρώτες κιόλας ...
Βασική αρχή της στήλης είναι η ακόλουθη. ΔΕΝ παίρνετε στα σοβαρά αυτά που γράφουμε. Σκοπός μας είναι να περάσουμε καλά και να σας ανεβάσουμε τη διάθεση. Ίσως να μας δείτε να θάβουμε τους Maide...
Ένα από τα κορυφαία concept album, κατά την ταπεινή μου άποψη και προτίμηση και με το οποίο έχω περάσει άπειρες ώρες ακρόασης και συντροφιάς, δεν θα μπορούσε να είναι άλλο από το “The Crimson Idol” ...
Πιάνο σε mood μπλε, μέτρο 3/4 και αντί για βαλς, ένας Jazz διάδρομος, που τύμπανα και μπάσο μετατρέπουν σε Jazz Fusion. Είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα εκπλαγείτε από τον τρόπο που παίζουν οι βιρτουό...
Ευαίσθητα τραγούδια, βασισμένα σε καθαρές κιθάρες, πιάνο, πλήκτρα και φωνή. Ιδανικά για το τραπέζι που λέγαμε πιο πάνω. Οι ματιές γίνονται πιο κλεφτές και πιο ένοχες. Τα χαμόγελα στέκονται υπερήφανα...
Άλλη μια ιστορία που ανακατεύει το διάβολο στα μουσικά δρώμενα. Αυτή τη φορά όμως, είναι η υπεροψία του ίδιου και όχι η ανθρώπινη αμετροέπεια που προκαλεί το διαγωνισμό. Και εδώ συμμετέχει ο ί...
Βασική αρχή της στήλης είναι η ακόλουθη. ΔΕΝ παίρνετε στα σοβαρά αυτά που γράφουμε. Σκοπός μας είναι να περάσουμε καλά και να σας ανεβάσουμε τη διάθεση.
Οι Astrodot φωτίζουν μία εποχή που πάντα θέλαμε να ζήσουμε. Και την ευκαιρία την έχουμε, επιτέλους. Μέσω της μουσικής των παιδιών. Το άλμπουμ είναι ακόμα νωπό. Θα ευχηθούμε καλοτάξιδο και θα περιμέν...
Ο Πάνος, ο οποίος έχει κάνει σχεδόν τα πάντα στο άλμπουμ, δημιουργικά, εκτελεστικά και τεχνικά, είναι ένας σύγχρονος τροβαδούρος, ο οποίος έχει μία θαυμάσια φόρμουλα στο να μεταφέρει τις ιδέες του σ...
Η κιθάρα είναι καθαρή στην αρχή και αγριεύει πιο μετά. Τα τύμπανα οδηγούν με άνεση. Η φωνή είναι αφηγηματική. Ίσως τα παιδιά να απολαμβάνουν ένα τεράστιο φάσμα από μπάντες, από τους Pink Floyd μέχ...
Το “Abbey Road” των The Beatles βέβαια δεν πέρασε ποτέ κάτω από τη μύτη μου απαρατήρητο. Από τα μέσα της δεκαετίας του '70, που το έβαλε στο πικάπ μας ο συγχωρεμένος ο αδερφός μου, μπήκε από τα αυτι...
Μου άρεσε από την πρώτη στιγμή που το άκουσα. Up tempo, με βαρβάτη εισαγωγή και γκράντε riffing, με αιχμηρούς στίχους και ζόρικη μελωδία. Πάντα ακούω μουσική όταν κάνω δουλειά στον υπολογιστή ...
O απόφοιτος του Αριστοτέλειου είναι ένας μουσικός… Ναι, το ξέρω ότι σπούδασε οικονομολόγος ο άνθρωπος, αλλά η μουσική είναι η επιστήμη στην οποία τελικά επένδυσε. Ο Πάνος λοιπόν είναι συνθέτης, κιθα...
Ο Λουκ ανεβαίνει τη σκάλα του σπιτιού του που οδηγεί στον εξωτερικό, προαύλιο χώρο. Αυτή δεν είναι μία τυχαία πρόταση που μου κατέβηκε στο το μυαλό, αλλά η αρχή της περιγραφής μιας σκηνής από ...
Γράδο… μονάδα μέτρησης. Και μάλιστα «απαγορευμένη». Υπό την έννοια ότι «δεν επιτρέπεται» να χρησιμοποιείται σε εμπορικές συναλλαγές. Διαβάζω στο διαδίκτυο πως είκοσι γράδα αντιστοιχούν σε πενήντα βα...
O Richard Pierce “Richie” Havens, R.I.P. (21-1-1941 – 22-4-2013), ήταν κιθαρίστας και συνθέτης, συνδυάζοντας στοιχεία από folk, soul, rhythm & blues, rock μουσικές. Υπήρξε ο καλλιτέχνης πο...
“The Fire You Want”… Αυτό, αυτό! Χιτάρα, κομματάρα, μπασοτύμπανο βαρβάτο, κιθάρα από δίπλα, η οποία αναλαμβάνει δράση μετά το πρώτο κουπλέ. Όμορφο θέμα και επαναφορά, ήτοι σταυροκούμπωμα των σ...
Επίλογος με το “Black Jack Order”. Γκρουβάτο Ροκ, το οποίο επιδέχεται πολλών ερμηνειών, με τη μπάντα να κάνει τα γλυκά μάτια ακόμα και στο New Wave, ακόμα και στη Britpop. Είπαμε, τα παιδιά απολαμβά...
Τα παιδιά από την Κοζάνη λοιπόν. Ένα σχήμα που υπάρχει από το 1998 και το οποίο το 2018 ευτυχεί να κυκλοφορήσει το ντεμπούτο άλμπουμ του. Και όσον αφορά τη μουσική τους… Μέταλ! Το “Molten Core...
Το όλο γεγονός αποτέλεσε έμπνευση και αποτέλεσμα των προσπαθειών των Michael Lang, Artie Kornfeld, Joel Rosenman και John P. Roberts. Οι δύο τελευταίοι χρηματοδότησαν το όλο εγχείρημα,
Το “Hell’s Door” είναι το βίντεο της μπάντας από το άλμπουμ αυτό και το σημείο αναφοράς του είναι ένας κρατήρας στο Turkmenistan, o οποίος δεν έχει σταματήσει να καίει από το 1971! Είναι πραγματικό ...
Μάλλον θα πρέπει να προγραμματίσει σύντομα το πρώτο της full length. Είχα την τύχη να ακούσω μία απίστευτα ατόφια φωνή να επιβάλλεται με θέρμη και αγάπη στο μουσικό χαλί της. Να το πατά με χάρ...
Η παρουσίασή τους εδώ έγκειται στο γεγονός, ότι ποτέ δεν έλαβαν τα εύσημα που τους αναλογούν ή αναλογούσαν, ποτέ δεν αναγνωρίστηκε όσο οφειλόταν η αξία τους και δεν νομίζω να υπάρχουν πάρα πολ...
«Τώρα αλλάζει η εποχή – η σιωπή σου μόνο αντηχεί»… Δημιουργείς μουσική όταν μένεις ένδεκα χιλιάδες μίλια μακριά από το συνεργάτη σου; Πώς θα γίνει να στηθεί ένα ολόκληρο άλμπουμ από απόσταση;
Συνεχίζουμε το αφιερωματικό αυτό άρθρο, παρουσιάζοντας τους επόμενους πέντε σπουδαίους κιθαρίστες, οι οποίοι έλαβαν λιγότερη δημοσιότητα ή έτυχαν μικρότερης αναγνώρισης, από αυτή που τους οφειλόταν....
Σε μια βραδιά που θα θυμόμαστε για πάντα ως μια εκ των πιο “σκοτεινών” στην ιστορία του αθλητισμού, τα Grammy 2020 έλαβαν χώρα στην πόλη που “γεννήθηκε” ουσιαστικά ο θρύλος Kobe. Με την Alicia...
Οι τύποι είναι παιχταράδες, έχουν φιλοξενήσει άλλους παιχταράδες στους δίσκους τους και φωτογραφίζω ΚΑΙ τον Kee Marcelo, έχουν τα τραγούδια και φυσικά τα εχέγγυα για να καλύψουν ένα βράδυ με μ...
Τα τραγούδια τους πάντα έδεναν σε κάθε πρόγραμμα. Παίζοντάς τα, σκεφτόμουν από μέσα μου το πώς θα ήταν αυτές οι δύο Ελληνίδες ιέρειες να βρεθούν μαζί στο πάλκο, έστω για μια βραδιά.
Υπάρχουν όμως επίσης αμέτρητοι, αξιολογότατοι κιθαρίστες, οι οποίοι για διάφορους λόγους δεν έτυχαν της αναγνώρισης που τους άρμοζε, δεν τους αποδόθηκε η δημοσιότητα που τους αναλογούσε…
Ο επίλογος δίδεται με το “Sealed Curse”. Σκοτεινό και κείνο, με φυσικό τσέλο από τον κύριο Stephan Keeman, και τη φωνή να αναρωτιέται… “Where do I go from here”… Γκάζωμα και τα αντρικά φωνητικά κουμ...
Τώρα ξέρω πως βρίσκομαι στο σωστό τόπο και χρόνο! Τα συνθήματα παίρνουν φωτιά. Ο Βασίλης τα δέχεται με χιούμορ. Μήπως να το σκεφτόταν να κάνει μια βραδιά με τη φωνή του, μία κιθάρα και ιστορίε...
Για το 2020 λοιπόν θα σας πούμε μόνο ευχές και θα σας αφιερώσουμε μόνο τραγούδια. Δίσεκτο-ξεδίσεκτο, εμείς θα το καλωσορίσουμε με τον ίδιο τρόπο και θα του φερθούμε το ίδιο. Με πολλές ανταποκρ...
Σε λίγες μέρες θα βρίσκονται στην Αθήνα και είμαι σίγουρη πως το θέαμα αλλά και η μουσική θα μας συνεπάρει. Καλώς ήρθατε στο κόσμο των vampire και των λύκων! Ακονίστε τα λατινικά σας και ετοιμ...
Ο πραγματικός οπαδός δεν νοιάζεται για ίντριγκες και λοιπές χαζομάρες. Μόνο για ανθρώπους και το ίδιο το γκρουπ. Όσοι λοιπόν το σκέφτεστε δυο φορές για το αν θα πάτε να τους δείτε φέτος, αφήστ...
Born in violence, taught the lessons… learning how to dance… Απλά τα πράγματα; Οι Crash Valley από τη land Down Under, με δικά μας παιδιά στη σύνθεσή τους, ετοιμάζονται να παρτάρουν τον ...
Ο MOTU (Τι πράγμα; Τι σημαίνει MOTU; Συγγνώμη, το προηγούμενο επεισόδιο ΔΕΝ το διαβάσαμε; ΔΕΝ γουστάραμε; Ααααχ, βρεμένη σανίδα που θέτε…) τον αποφεύγει και στη συνέχεια παρεμβαίνει ο Russell Allen,...
Πάνω στη σκηνή ο Jeff Scott Soto είναι ΠΑΝΤΑ ένα θηρίο ανήμερο. Συνοδευόμενος από τέλειους μουσικούς, προσφέρει ένα εκπληκτικό οπτικοακουστικό θέαμα. Νιώθεις πόσο τυχερός είσαι που αγαπάς αυτή...
Όλοι μα όλοι οι συνδαιτημόνες φορούν το ίδιο ακριβώς μπλουζάκι, το οποίο έχουν τυπώσει οι ίδιοι και το οποίο γράφει στο μπροστινό μέρος “M.O.T.U. Minions”. Μάστα… Τσιράκια του Μότου… Ρώ...
Τη θέση του Rocken πίσω από τα τύμπανα των Ryche ανέλαβε ένας εκπληκτικός drummer, o Casey Grillo, παντού γνωστός από την εικοσαετή θητεία του στους Kamelot.
O La Torre θα είναι παρών, θα μας ενθουσιάσει, θα πάρει κινητά από τις μπροστινές σειρές για να καταγράψει, να πει νόστιμα λογάκια και να τα επιστρέψει, θα είναι ο άνθρωπος που θα έχει καταφέρ...
Μετά τα δύο εκείνα ιστορικά LiVE οι Ryche ξεκίνησαν να δουλεύουν πάνω στον πρώτο τους δίσκο με τον Todd στη φωνή. Η ομώνυμη δουλειά τους βγήκε τον αμέσως επόμενο χρόνο, έκανε πολύ κόσμο να διχ...
Αυτοί είναι οι Queensryche, κυρίες και κύριοι και αυτοί είναι οι οπαδοί τους. Και τον προσεχή Νοέμβριο, στις συναυλίες τους στην Ελλάδα, θα το νιώσετε και σεις. Θα έχουμε κι άλλα να μοιραστούμ...
Μια και οι Αμερικανοί… ξανάρχονται, είπα να αναστήσω κάποια από τα λόγια τους τότε. Είχαν μιλήσει από καρδιάς, είχαν πει αρκετά ενδιαφέροντα πράγματα και δεν τσιγκουνεύτηκαν τα λόγια τους, ιδί...
Είχαν μόλις σπατσάρει με τα γυρίσματα για το “Ace Ventura”, όταν τους ζητήθηκε να πάρουν μέρος σε μία άλλη ταινία. Με το που είπαν όμως ότι είχαν ήδη «αρτυθεί», οι παραγωγοί της «άλλης» ταινίας αποφ...
Οι Evergrey κατάγονται από το Γκέτεμποργκ της Σουηδίας. Δημιουργήθηκαν το 1995 και το 1998 κυκλοφόρησαν το πρώτο τους άλμπουμ, “The Dark Discovery”. Το 1999 κυκλοφορεί το άλμπου...
- Μισό… Αυτός δεν είναι που είχε κερδίσει το σουηδικό Idol, τρέχοντας πάνω κάτω την αρένα με το “Run To The Hills”;- Ναι, αυτός είναι. Για πάρε τώρα εδώ…
Ο Βασίλης και η Γιώτα έρχονται κοντά μας. Απαντούν σε διάφορες ερωτήσεις. Πώς είναι να παίζουν μαζί; Αν θα κυκλοφορήσουν κάτι σύντομα… Οι απαντήσεις αποπνέουν αμοιβαία εκτίμηση, αμοιβαίο θαυμα...
Τη Δευτέρα 4 Φεβρουαρίου βρεθήκαμε στο Bock Beer Bar Restaurant και τη συνέντευξη Τύπου για το Chania Rock Festival 2019. Η φετινή διοργάνωση θα λάβει χώρα στις 5 και 6 Ιουλίου στα Χανι...
Ο Geoff Tate θα εμφανιστεί στην Ελλάδα, παίζοντας ΟΛΟΚΛΗΡΟ το “Operation: Mindcrime” (και όχι μόνο), στις 13 Φεβρουαρίου στο Principal Club Theater, στη Θεσσαλονίκη...
Οι Primal Fear και ο Gus G, με τη σόλο μπάντα του, εμφανίζονται το Σάββατο 12 Ιανουαρίου στη Θεσσαλονίκη, στο Eightball και την Κυριακή 13 Ιανουαρίου στην Αθήνα, στο Κύτταρο Live.
Καλή Χρονιά να έχουμε! Υγεία, αγάπη, αγάπη και υγεία! Ακολουθούν, χωρίς καμία αλφαβητική ή άλλη σειρά οι ευχές των ανθρώπων του περιοδικού. Και του χρόνου!
Το άλμπουμ ονομάζεται "Empire", που σημαίνει "Αυτοκρατορία"... Προφητικός τίτλος - τουλάχιστον. Πάνω από τρία εκατομμύρια αντίτυπα μόνο στις ΗΠΑ, σύμφωνα με τον εθνικό τους οργανισ...
Βρεθήκαμε στα Devasoundz Studios για την προ-ακρόαση του πρώτου πρώτου άλμπουμ μιας ολοκαίνουργιας μπάντας, η οποία ακούει στο όνομα Voidnaut και η οποία αποτελείται από τέσσερις μπαρουτοκαπνι...
Θυμός, πόνος, θλίψη, απόγνωση αλλά και ελπίδα και θάρρος για να σηκώσουν το κεφάλι ψηλά. Ένα άλμπουμ - θησαυρός μουσικής και φωνητικών. Ο Γιώργος μας έκανε και ανατριχιάσαμε!
Στην αρχή του νέου έτους τα νέα του ''παιδιά'' θα μπουν στο στούντιο να πάρουν την τελική τους μορφή... και εμείς απλά του ευχόμαστε να τα δει όπως επιθυμεί!
Ξεκινάω με το κλασσικό disclaimer πως είναι απίθανο να καταφέρεις να χωρέσεις τα καλύτερα σε ένα top 100. Θα αφήσεις άλλα τόσα απέξω. Πόσο μάλλον σε ένα top 10...
Είναι ωραίο να γράφεις για τα αγαπημένα σου πράγματα. Και πολύ περισσότερο όταν μιλάμε για μουσικές και δίσκους, για το αλατοπίπερο της ζωής. Όπως είναι και πολύ όμορφο το νοητικό ταξίδ...
Τα δέκα καλύτερα; Όχι, ούτε για αστείο… Ακόμα κι αν με σημάδευε κάποιος στον κρόταφο (-Κόψε κάτι, ρε μεγάλε! –Μα δεν είπα με τι, ρε μεγάλε!), δεν υπήρχε περίπτωση να καταλήξω στα δέκα καλύτερα...
Έχουν γραφεί δεκάδες άρθρα για το μεγαλείο του συγκεκριμένου δίσκου. Έχουν αναρωτηθεί πολλοί πώς είναι δυνατόν ο ανθρώπινος νους να κατεβάζει τέτοιες ιδέες.
SWANS IΣΟΝ MICHAEL GIRA, ένας πολυπράγμων αρτίστας, που στα νιάτα του θέλησε να ασχοληθεί με τις εικαστικές τέχνες, αλλά μίσησε τον καθωσπρεπισμό του πανεπιστημίου και το έριξε στις χαμαλοδουλειές, ...
Οι Tiger Lillies δεν είναι καινούριοι, κι όμως ακούγονται πάντα φρέσκοι. Θεωρούνται οι νονοί του είδους μουσικής που χαρακτηρίζουμε σαν «εναλλακτικό καμπαρέ».
Έχει έρθει η σειρά των Jane Doe να μας παρουσιάσουν τη δουλειά τους και να μας ξεναγήσουν μέσα σε λίγες γραμμές σε κάθε τραγούδι τους. Για δείτε τι λένε...
Μπορεί ο DEE να είναι ο «πρωταγωνιστής» του συγκεκριμένου κειμένου, δε θα είναι όμως το μοναδικό τιμώμενο πρόσωπο. Θα αναφερθούν αρκετά ακόμη ονόματα και ιστορίες
Το 2012 ήταν πολύ φτωχό για τα κινηματογραφικά soundtrack. Λίγες εκπλήξεις, λίγες καλές δουλειές και πολύ μουσική ασχήμια. Άλλαξε η μόδα. Το 2012 ήταν πολύ φτωχό για τα κινηματογραφικά soundtra...
Oι Daft Punk αποτέλεσαν και την πρώτη μπάντα mainstream ηλεκτρονικών ακουσμάτων. Η ηλεκτρονική μουσική ακουγόταν πλέον από οποιονδήποτε. Είχε γίνει μόδα!
Σε λίγους μήνες λογικά που θα λάβει χώρα η δίκη, ο Randy θα παρεβρεθεί στη Τσεχία. Δεν θα το σκάσει. Εάν έχεις τη συνείδησή σου καθαρή, δεν την "κάνεις" με ελαφριά πηδηματάκια.
Fast Forward σε ένα μήνα ακριβώς από σήμερα. Η ημέρα είναι 20/12/12 και η ώρα 12 το μεσημέρι. Ξαφνικά συναγερμός. Έκτακτα δελτία ειδήσεων, το νέο μεταδίδεται στόμα με στόμα.
Το μόνο που με φοβίζει είναι ότι θα γουστάρω και θα μας κάνει ζημιά στις καθυστερήσεις της χρονιάς. Και άντε μετά να συμμαζέψεις την λίστα. Άτιμες Κατσίκες...
Για την ιστορία του κλαρινέτου, οι πληροφορίες είναι περιορισμένες καθώς χάνεται στα βάθη των αιώνων και ξέρουμε πως προήλθε από μετεξέλιξη παλαιότερων παρόμοιων οργάνων.
Θα είναι η νεαρή Αυστραλέζα, που μένει στο Άμστερνταμ και δραστηριοποιείται στη house σκηνή της Ευρώπης, το επόμενο μεγάλο όνομα της παγκόσμιας μουσικής σκηνής;
Θυμάμαι πριν 15 χρόνια περίπου, εκεί προς τα τέλη των 90's όταν ο κλασσικός μεταλλάς της εποχής ήταν must να έχει μακρύ σγουρό μαλλί, να φοράει από πάνω τζιν μπουφάν και να φοράει μπλούζα Αις Ντερθ ...
Σ’αυτή την αναδρομή στην ιστορία που γέννησε τους Madrugada και την μελαγχολική ροκ της Νορβηγίας, γνωρίσαμε πτυχές της ζωής και της δουλειάς του Robert Buras και του Sivert Hoyem.
Ένας οπαδός έγραψε ... "ο τίτλος „Tears In The Rain“ ταιριάζει τέλεια με την προοπτική που έχεις στο μυαλό σου και με αυτό που επιθυμείς να επιτύχεις".
O Andreou δημιουργεί ένα δικό του μουσικό σύμπαν και το γεμίζει με έμπνευση. Ξέρει να ελίσσεται με μαεστρία ανάμεσα στη new age, jazz και ορχηστρική μουσική με σαγηνευτικό τρόπο.
Οι Rival Sons ροκάρουν! Βγάλε απ' το rock το heavy, το hard, και άστο να βρει τις ρίζες του. Μέσα στα blues, στις ψυχωμένες ερμηνείες και στον ήχο της κιθάρας.
Ένα ολοκαίνουργιο σχήμα στον ευρύτερο χώρο της ροκ, αποτελούμενο από έμπειρους και διάσημους μουσικούς, το οποίο αναμένεται να προκαλέσει μεγάλη αίσθηση.
"Οι κάτοικοι της Motown αναζητώντας ένα καλύτερο μέλλον χωρίς περιορισμούς και αυτοσυγκράτηση πέρασαν τις πύλες της Funk". Διαβάστε ένα διαφορετικό παραμύθι ...
Αυτή τη στιγμή είναι που χρειαζόμαστε μπάντες όπως οι SOAD. Ας έχει ο καθένας τους την βίλα του στο Μαλιμπού και ας σνιφάρει 20 γραμμάρια κοκαίνη την ημέρα. Δεν με νοιάζει.
It's all about money & fame. Ένα άρθρο βασισμένο στην προ ημερών έκρηξη ειλικρίνειας του Peter Dolving σχετικά με την αποχώρησή του από τους Σουηδούς The Haunted.
Δεν διάλεξα εγώ τον υπέρτιτλο… Είναι όμως ο πλέον ταιριαστός. Είναι το λογοπαίγνιο που θα ήθελα να κάνω, είναι η ατάκα που θα φύλαγα για τις κουβέντες με τους φίλους μου…
Ένας DJ πραγματικός Star!!! Η αλήθεια είναι πως ο DJ Sasha πραγματικά άλλαξε την ιστορία της electronica και ολόκληρη την ιδεολογία του να είναι κανείς …
Δε μπορεί να είναι Led Zeppelin, η φωνή είναι γυναικεία! Αλλά η μουσική…; Αυτό το βρώμικο ριφάκι της κιθάρας θυμίζει το "When the Levee Breaks" και ...
Η Διεθνής Αμνηστία αποφάσισε να κυκλοφορήσει ένα τετραπλό, επετειακό άλμπουμ με τραγούδια - ποιήματα και καλλιτέχνες που ταιριάζουν με όσα εκφράζει όλα τα χρόνια που δραστηριοποιείται.
Tο αποτέλεσμα της ένωσης δύο μεγάλων μουσικών. Ακούγοντας την δουλειά τους αμέσως νιώθεις ότι η συνύπαρξη αυτών των δυο καλλιτεχνών έχει να σου προσφέρει κάτι διαφορετικό απο τα συνηθισμένα.
O Myles Kennedy μοιράζεται μαζί μας τα βιβλία, που διαβάζει τη στιγμή αυτή και τον ενέμπνευσαν ούτε λίγο ούτε πολύ να συνθέσει το "Apocalyptic Love" με τον Slash.
Ήταν οι Beatles πιο γνωστοί από τον Χριστό; O Βασίλης πανταζόπουλος γράφει για το φαινόμενο The Beatles, το οποίο ήταν κάτι περισσότερο από νούμερα και κοστούμια.
Η παράσταση προσφέρει μια πιο συμπονετική θα λέγαμε, προσέγγιση, δημιουργώντας έναν πιο αληθινό (;) χαρακτήρα, ο οποίος θέλει να πιστέψει στην όποια εξιλέωση μπορεί να προσφέρει η μουσική...
...
Θα ξεκινούσα το αφιέρωμα λέγοντας πως πρόκειται για ένα από τα πλέον ελπιδοφόρα εγχώρια συγκροτήματα της ακραίας metal σκηνής, όμως έχουν ξεφύγει από αυτό εδώ το στάδιο εδώ και αρκετό καιρό.
1992, Αθήνα! Η χρονιά που οι Αρτέμης, DJ Alex και Ευθύμης, αποφασίζουν να δημιουργήσουν ένα από τα πλέον επιδραστικά hip hop σχήματα στην Ελλάδα, τους Terror-X-Crew.
Ακροβατούσε ανάμεσα σε μουσική και ποίηση, ποτέ δεν ήταν ο μεγάλος στάρ αλλά πάντα ενέπνεε σεβασμό στον κύκλο του, έχει φανατικό κοινό και διαθέτει μία ποιότητα ανθρώπου που σπάνια συναντάς.
...
Στην εποχή μας, όποια πέτρα και να σηκώσεις, θα δεις και το όνομά του. Είναι σίγουρα μία από τις μεγαλύτερες μορφές, στη μουσική σκηνή, τα τελευταία 30 χρονιά.
Σου έρχονται στιγμές από τα παιδικά σου χρόνια, εκείνα τα καλοκαίρια που ανακάλυπτες τον έρωτα και την ζωή, ακούγοντας τα βράδια, άπειρες φορές, τους δίσκους των Σπαθιών και τη χαρακτηριστική φωνή τ...
Εάν υπάρχει ένα σχήμα, το οποίο πέρασε μέσα από χίλια κύματα και απέδειξε πως είναι εφτάψυχο και δεν το βάζει κάτω τόσο εύκολα, τότε αυτό είναι οι Αμερικανοί. Διαβάστε το απίστευτο χρονικό της πορεί...
Όταν ο, ιρλανδικής καταγω- γής, Everlast αποφάσισε να φτιάξει μία μπάντα, ενώθηκε με τον φίλο του από το σχολείο Danny Boy και τον DJ Lethal, έναν Λεττονό μετανάστη, και δημιούργησαν τους House Οf P...
O B-Real είναι ένα από τα βασικά μέλη του γνωστού συγκροτήματος Cypress Hill, ένα πρωτοπόρο μουσικό όχημα, το οποίο δημιούργησε ένα απόλυτα δικό του στυλ. Latin & gangsta hip hop στο ίδιο καζάνι...
«Οι james δεν είναι μία απλή μπάντα αλλά μια ιδέα», δηλώνουν οι ίδιοι. Ισχύει κάτι τέτοιο; Ο Γιώργος Γκουγκούδης κάνει μία αναδρομή στην καριέρα των Βρετανών και δίνει τις απαντήσεις.
...
O Nίκος Καραμηνάς γράφει για μία από τις μεγαλύτερες και δημοφιλέστερες μουσικές προσωπικότητες των τελευ- ταίων δεκαετιών. Ο μουσικός και άνθρωπος Moby! Οι ανησυχίες του! Η πορεία του προς την κορυ...
Θα μπορούσε να ήταν μία μοντέρνα έκδοση της Σταχτο- πούτας, κι όμως δεν είναι. Σε μία εποχή, που οι όροι «τέ- χνη» και «καλλιτέχνης» απο- τελούν είδος προς εξαφάνιση, έχει ενδιαφέρον να διαβάσει κάπ...