Ο κιθαρίστας υπήρξε, απαρχής της ροκ ιστορίας, αυτό που θα ονομάζαμε ως η απόλυτη «cult icon» ενός ολόκληρου μουσικού κόσμου… Όποια θέση κι’ αν προτιμά κάποιος σ’ ένα μουσικό σχήμα, ότι όργανο κι αν προτιμά, η αλήθεια είναι ότι η πρώτη φαντασίωση όλων, στην πλειοψηφία τουλάχιστον των περιπτώσεων, υπήρξε αυτή του «εξάχορδου» ήρωα, επιλέγοντας να κάνει τα πρώτα του μουσικά βήματα με ασκήσεις πάνω σε μια ταστιέρα, κοιτάζοντας πολύ προσεχτικά τις έξι χορδές, συνήθως τουλάχιστον, καθώς πλέον κατά περίπτωση έχει αυξηθεί ο αριθμός αυτών.
Ο κιθαρίστας, ως άλλο αρχέγονος πολεμιστής που αντί να κραδαίνει ένα μακρύ σπαθί ή ένα πελέκι, βρίσκεται είτε στην άκρη της σκηνής, είτε πίσω από τα μεγάφωνα ενός ηχοσυστήματος, με την κιθάρα ως δικό του «όπλο» και προέκταση του εαυτού του, προσπαθεί να μας ξεσηκώσει, να μας μεταλαμπαδεύσει διαφόρων είδους συναισθήματα, στέλνοντας τον δικό του «αχό», αποτελούμενο από ήχους μιας διαφορετικής μάχης, η οποία όμως αποσκοπεί στο ίδιο αποτέλεσμα, να «ισοπεδώσει» τα πάντα με την παρουσία του…
Η Ροκ μουσική έχει να επιδείξει στην μακροχρόνια ιστορία της, τεράστιους κιθαρίστες, ποιους να πρωτοαναφέρουμε….. Jimi Hendrix, Rory Gallagher, Peter Green, Stevie Ray Vaughan, Eric Clapton, Ted Nugent, Uli Jon Roth, Tony Iommi, Ritchie Blackmore, Jimmy Page, Gary Moore, Yngwie Malmsteen, Joe Satriani κ.α., είναι ατελείωτη η λίστα…
Υπάρχουν όμως επίσης αμέτρητοι, αξιολογότατοι κιθαρίστες, οι οποίοι για διάφορους λόγους δεν έτυχαν της αναγνώρισης που τους άρμοζε, δεν τους αποδόθηκε η δημοσιότητα που τους αναλογούσε… Αυτοί είναι οι «αδικημένοι» της μουσικής ιστορίας κι’ αυτούς προσπαθεί να φέρει στο προσκήνιο το άρθρο αυτό, να τους επανατοποθετήσει στις καρδιές μας, παρουσιάζοντας τουλάχιστον 15 από αυτούς, βάσει της γενικότερης προσφοράς τους, της συνολικής μουσικής τους συνεισφοράς, της τεχνικής επιδεξιότητας τους, των συνθετικών ικανοτήτων τους κτλ.
Όσο και να προσπαθήσει κανείς να είναι αντικειμενικός, η τελική επιλογή κ’ η κατά σειρά παρουσίαση τους, είναι ουσιαστικά υποκειμενική και ως εκ τούτου, πολλοί θα διαφωνήσουν πιθανότατα με κάποια επιλογή ή θα θεωρήσουν ότι κάποιος άλλος θα έπρεπε επίσης να βρίσκεται στην συγκεκριμένη λίστα, είναι απολύτως λογικό κι αναμενόμενο.
15. Malcolm Young
Ο Malcolm Mitchell Young... R.I.P. (06/01/1953–18/11/2017), γεννήθηκε στη Γλασκόβη, αλλά όπως πολλοί άλλοι συμπατριώτες του, μετανάστευσε στο εξωτερικό ως αποτέλεσμα του «Μεγάλου Χειμώνα» του 1963, για την ακρίβεια 15 μέλη της ευρύτερης οικογένειας των Young βρήκαν «καταφύγιο» στην Αυστραλία, μαζί με τα δύο αδέρφια του George (06/11/1946-22/10/2017) και Angus (31/03/1955). Το πρώτο συγκρότημα που συμμετείχε ονομαζόταν «Marcus Hook Roll Band» κι ήταν καθαρά «οικογενειακή» υπόθεση καθώς αποτελείτο από τα τρία αδέρφια, μαζί με τον μεγαλύτερο όλων Alex Young (σαξόφωνο) και τον Harry Vanda, εξ Ολλανδίας, ενώ κυκλοφόρησαν μόνο έναν δίσκο το 1973, με τίτλο «Tales Of Old Grand Daddy».
Marcus Hook Roll Band - Quick Reaction
Σε ηλικία 20 ετών μαζί με τον Angus δημιουργούν το 1973 τους θρυλικούς «AC/DC», των οποίων η πρώτη σύνθεση αποτελείτο εκτός των δυο τους, από τους Colin Burgess (ντραμς), Larry Van Kriedt (μπάσο) και Dave Evans (φωνητικά). Το πρώτο τους single κυκλοφόρησε ήταν το «Can I Sit Next To You Girl».
AC/DC - Can I Sit Next To You Girl (1974)
Ο Malcolm ναι μεν δεν είναι κάποιος άγνωστος κιθαρίστας, αλλά ποτέ δεν έτυχε της αναγνώρισης που του άρμοζε, καθώς πάντα βρισκόταν στην «σκιά» του αδερφού του Angus…… Δεν πρέπει να ξεχνάμε όμως την δική του τεράστια συνεισφορά στην καθιέρωση αυτής της σπουδαίας μπάντας. Ήταν αυτός που βρισκόταν πάντα στο παρασκήνιο, στο βάθος της σκηνής μπροστά από τα ηχεία, ώστε να στρώνει το μουσικό «χαλί» του συγκροτήματος, αναλαμβάνοντας όλα τα ρυθμικά μέρη, ώστε να έχει τον χώρο ο αδερφός του να κάνει τα «δικά» του. Ο Angus πολλάκις είχε εκθειάσει την δουλειά του Malcolm στην μπάντα και μάλιστα είχε δηλώσει ότι ήταν καλύτερος κιθαρίστας από εκείνον, αλλά είχε επιλέξει άλλο ρόλο για τον εαυτό του. Επίσης μην αμελούμε ότι έχουμε ακούσει από τον Malcolm μερικά από τα καλύτερα και πιο ιστορικά riffs…
AC/DC - Back In Black
Κατά την διάρκεια της «Black Ice World Tour» διαγνώστηκε με καρκίνο των πνευμόνων, εγχειρίστηκε με επιτυχία, ενώ παράλληλα αντιμετώπιζε καρδιακά προβλήματα, οπότε αναγκάστηκε να βάλει βηματοδότη. Τον Απρίλιο του 2014 αποχώρησε από την μπάντα λόγω άνοιας και τελικά απεβίωσε από την ασθένεια αυτή το 2017…
14. Robin Trower
Ο Robin Leonard Trower (09/03/1945), είναι από τους σημαντικότερους και καλύτερους εν ζωή, blues/rock κιθαρίστες στην μουσική σκηνή. Του είχαν αποδώσει το προσωνύμιο «ο Βρετανός Jimi Hendrix», έχοντας ξεφύγει όμως από την δική του σκιά, «χτίζοντας» μια πολύ σπουδαία καριέρα. Ο Robin ξεκίνησε την μουσική του σταδιοδρομία το 1962, δημιουργώντας τους «The Paramounts», στους οποίους συμμετείχε ο Gary Brooker (μετέπειτα στους Procol Harum), ενώ μετά την διάλυση τους δημιούργησε ένα τριμελές σχήμα τους «The Jam», πριν προσχωρήσει στους πολύ επιτυχημένους «Procol Harum», οι οποίοι είχαν κάνει ήδη μεγάλη επιτυχία με το single «A Whiter Shade Of Pale», συνεργαζόμενος και πάλι με τον παλιό συμμαθητή του Gary Brooker. Έμεινε στην μπάντα από το 1967 μέχρι το 1971, συμμετέχοντας στα πρώτα 5 άλμπουμ τους. Ας τον απολαύσουμε σ’ ένα τραγούδι από την καριέρα του, με τους «Procol Harum», μια επιλογή από τον δίσκο «Home» του 1970, το οποίο αποτελεί δική του σύνθεση…
Procol Harum - Whiskey Train
Από το 1973 ξεκινάει την προσωπική του καριέρα, δημιουργώντας το προσωπικό του σχήμα «Robin Trower Band».
Robin Trower - Aleathea
Έκτοτε έχει κυκλοφορήσει 23 δίσκους, με το τελευταίο του δισκογραφικό πόνημα να κυκλοφορεί εφέτος με τίτλο «Coming Closer To The Day».
Robin Trower - Tide of Confusion
Επίσης έχει συνεργαστεί με τους Jack Bruce και Bryan Ferry, κυκλοφορώντας 5 δίσκους με τον πρώτο και 3 με τον δεύτερο.
B.L.T. (Bruce, Lordan & Trower) - No Island Lost
13. Jeff Healey
Ο Norman Jeffrey "Jeff" Healey… R.I.P. (25/03/1966–02/03/2008), υπήρξε μια πολύ ιδιαίτερη περίπτωση blues/rock κιθαρίστα, στον οποίο αξίζει να σταθούμε λίγο παραπάνω. Ο Jeff έμαθε να παίζει από μόνος του αργότερα επίσης τρομπέτα και στράφηκε στην παραδοσιακή jazz των ‘20s & ‘30s, η οποία πάντα του άρεσε. Γεννήθηκε στο Τορόντο και υιοθετήθηκε από βρέφος, δυστυχώς όμως σε ηλικία σχεδόν ενός έτους έπαθε μια πολύ σπάνια μορφή καρκίνου στα μάτια, με αποτέλεσμα να του αφαιρεθούν χειρουργικά και να του βάλουν προσθετικούς βολβούς ματιών.
Η αναπηρία του όμως δεν τον κράτησε τελικά μακριά από την αγαπημένη του κιθάρα, ξεκινώντας σιγά σιγά να παίζει από την ηλικία των 3 ετών (!!!!), αναπτύσσοντας σταδιακά το μοναδικό του στυλ, παίζοντας καθιστός, τοποθετώντας την κιθάρα στα πόδια του. Σε ηλικία μόλις 15 ετών δημιουργεί την πρώτη του μπάντα, τους «Blue Direction». Αργότερα γνωρίζεται με τους Joe Rockman (μπάσο) και Tom Stephen (μπάσο), με τους οποίους δημιουργεί τους «The Jeff Healey Band», παίζοντας σε πολλά γνωστά μαγαζιά της περιοχής, όπως στο πολύ γνωστό blues/rock στέκι «Albert’s Hall», όπου τον ανακαλύπτουν ο Stevie Ray Vaughan και ο Albert Collins. Τον βοηθούν και τον υποστηρίζουν, με αποτέλεσμα να υπογράψει συμβόλαιο στην Arista Records και να κυκλοφορήσει τον πρώτο του δίσκο «See The Light» το 1989. Αυτό που αύξησε πάρα πολύ την δημοτικότητα του, ήταν η συμμετοχή του στην ταινία «Road House» (Ο Μπράβος), με πρωταγωνιστή τον συγχωρεμένο Patrick Swayze.
The Jeff Healey Band - Roadhouse Blues (Road House OST)
Η «ιδιαιτερότητα» του αυτή, τον οδήγησε στην τεχνική που ανέπτυξε, παίζοντας καθιστός, η οποί όμως δεν τον εμπόδισε να μας «μαγεύει», δίνοντας του την δυνατότητα να είναι πιο «ελαστικός» στο παίξιμο του, χρησιμοποιώντας με μοναδικό τρόπο τεχνικές όπως «bend», «hammer-on» ή το λεγόμενο «lick» κ.α.. Όταν αποφάσιζε να παίξει, έστω για λίγο όρθιος, ήταν κάτι το ανεπανάληπτο…. Έκανε πολλές εκπληκτικές διασκευές σε γνωστά rock τραγούδια και κυκλοφόρησε 5 δίσκους με τους «The Jeff Healy Band» από το 1988 ως το 2000 σε blues/rock μουσική κατεύθυνση, κάποιους ακόμα ως «Jeff Healey» κι’ άλλους 6 από το 2002 ως το 2010 σε jazz διαδρομές, ενώ κυκλοφόρησαν αρκετοί ακόμα μετά θάνατον.
The Jeff Healey Band - See The Light
12. Alex Lifeson
Ο Alexandar Zivojinovich (27/08/1953) είναι ιδρυτικό μέλος και κιθαρίστας της τεράστιας μπάντας από τον Καναδά, των «Rush». Επίσης είναι παραγωγός, συνθέτης (συνεισφέροντας σε πολλά άλλα projects), ζωγράφος και πιλότος. Οι γονείς του ήταν μετανάστες από την Σερβία και το επίθετο του μεταφράζεται ως «γιος της ζωής», εξ ου το stage name «Lifeson». Έχει τιμηθεί με το ανάλογο βραβείο και έγινε μέλος του τάγματος «Order Of Canada»,το δεύτερο τη τάξει στην χώρα. Ξεκίνησε την μουσική του εκπαίδευση παίζοντας βιόλα, αλλά την άφησε στην άκρη σε ηλικία 12 ετών για χάρη της κιθάρας, ενώ παίζει ακόμα μάντολα, μαντολίνο και μπουζούκι. Το 1963 σε μαθητική ηλικία ακόμη γνώρισε τον John Rutsey (πρώτος drummer των Rush) κι’ αποφάσισαν κάποια στιγμή να δημιουργήσουν την δική τους μπάντα. Η αλήθεια είναι ότι όταν μια μπάντα αποτελείται από τρείς από τους καλύτερους μουσικούς στο όργανο τους (Geddy Lee-bass, Neil Part–drums) τότε πολύ δύσκολα ξεχωρίζει κάποιος. Επίσης η μπάντα δεν υπήρξε ποτέ «εμπορική» με την ευρεία έννοια του όρου, έχοντας ένα hard progressive rock ήχο, με αποτέλεσμα η μη «ευκολοχώνευτη» μουσική τους, να μην φέρει την απήχηση που τους οφειλόταν, μέχρι πολλά χρόνια αργότερα….. Πέρα από τις πάρα πολλές συνεργασίες του εκτός των «Rush», κυκλοφόρησε το 1996 τον ένα και μοναδικό προσωπικό του δίσκο με τίτλο «Victor».
Alex Lifeson - Promise
Το παίξιμο του στην κιθάρα είναι μοναδικό, δεν υπάρχει κάτι τέτοιο (το Guitar World Magazine τον έχει κατατάξει στην 3η θέση). Είναι παροιμιώδης η ευκολία με την οποία μπορεί να εναλλάσσει συνεχώς διαφορετικούς σύνθετους χρονικά ρυθμούς χωρίς να χάνει ποτέ το beat, ενώ δεν πρέπει ν’ αμελούμε ότι πάνω στην σκηνή τα πολύπλοκα riffs και solos του, παίζονται στην ακρίβεια!!! Είναι γεγονός ότι παίζουν εκπληκτικά όλοι τους, αλλά ας επικεντρωθούμε αυτή την φορά στον Alex Lifeson για να του αποδώσουμε τα εύσημα που του αξίζουν…
Rush - La Villa Strangiato
11. Billy Gibbons
Ο William Frederick Gibbons (12/12/1949) aka Billy Gibbons γεννήθηκε στο Tanglewood του Τέξας. Σε ηλικία 5 μόλις ετών η μητέρα του τον πήγε μαζί με την αδερφή του σε συναυλία του Elvis Presley και 7 ετών πλέον ο πατέρας του τον πήγε να δει τον B.B. King να ηχογραφεί στο στούντιο. Αρχικά ο πατέρας του τον κατεύθυνε ένα γίνει περκασιονίστας και τον στέλνει στην Νέα Υόρκη για να μαθητεύσει δίπλα στον Tito Puente. Σε ηλικία όμως 13 ετών, στα γενέθλια του, παίρνει δώρο μια ηλεκτρική κιθάρα κι’ έτσι ξεκινάει τον δικό του δρόμο, με πρώτη επιρροή, όπως έχει αναφέρει ο ίδιος, τον μπλούζ κιθαρίστα Jimmy Reed.
Προσωπικά μου κάνει μεγάλη εντύπωση που αυτός ο άνθρωπος δεν βρίσκεται σε όλες τις λίστες με τους καλύτερους κιθαρίστες, παίζει απίστευτα πράγματα και όταν τον ακούσει κανείς με τους ZZ Top, ειδικότερα στους πρώτους δίσκους, δίχως να γνωρίζει για την μπάντα, θα θεωρήσει ότι πρόκειται περί σχήματος, με παραπάνω από έναν κιθαρίστες…
Όσο μαθήτευε στο «Warner Brothers' Art School» στην Καλιφόρνια, δημιούργησε τα πρώτα του σχήματα, τους «The Saints», τους «Billy G & the Blueflames» και τους «Coachmen». Σε ηλικία 18 ετών δημιουργεί στο Τέξας πλέον τους θρυλικούς garage/psychedelic rockers «The Moving Sidewalks», επηρεασμένος από τον πολύ καλό του φίλο, συντοπίτη και μουσικό του «γκουρού», τον συγχωρεμένο Rocky Erickson και το συγκρότημα του, τους «13th Floor Elevators», ενώ παράλληλα αναπτύσσει μια πολύ στενή φιλική σχέση με τον Jimi Hendrix, μάλιστα σε συναυλίες της μπάντας του, παίζοντας την εισαγωγή του «Foxy Lady» είχε αναφέρει ότι ο ίδιος ο Jimi Hendrix του έμαθε να παίζει κιθάρα σωστά, σε ηλικία 17 ετών στο Ντάλας, ενώ είχε ανοίξει αρκετές φορές συναυλίες του σπουδαιότερου κιθαρίστα όλων των εποχών στην περιοχή του.
Το 1967 κυκλοφορούν το πρώτο τους single «99th Floor/What Are You Going To Do» και το 1969 το μοναδικό τους LP «Flash».
The Moving Sidewalks - You Make Me Shake
Προς τα τέλη του 1969 είχε φτάσει πλέον το πλήρωμα του χρόνου για να δημιουργήσει το θρυλικό, το μοναδικό southern blues/rock τρίο των «ΖΖ Top», αρχικά παρέα με τους Lanier Greig και Dan Mitchell, για να καταλήξει λίγο αργότερα στην γνωστή σε όλους μας σύνθεση με τους Dusty Hill (bass/vocals) και τον Frank "Rube" Beard (drums), οι οποίοι πρωτύτερα παίζανε στο συγκρότημα «American Blues». Το 1971 καταθέτουν τα διαπιστευτήρια τους, κάνοντας αισθητή την παρουσία τους, από την πρώτη τους κιόλας κυκλοφορία «ZZ Top’s First Album».
ZZ Top - Brown Sugar
Σε αυτό το σημείο αξίζει ν’ αναφέρουμε το πώς εμπνεύστηκε ο Billy Gibbons το όνομα της μπάντας του. Είχαν ένα μικρό διαμέρισμα που σύχναζαν, περνάγανε την ώρα τους παρέα και σχεδιάζανε τα μελλούμενα για το συγκρότημα. Οι τοίχοι ήταν διακοσμημένοι με αφίσες από καλλιτέχνες που θα παίζανε στην πόλη και παρατηρήσανε ότι πάρα πολλοί χρησιμοποιούσαν αρχικά, όπως «O.V. Wright», «D.C. Bender», «B.B. King» κ.α., οπότε σκέφτηκε να κάνουν το ίδιο….. Ο τελευταίος καλλιτέχνης με αρχικά του οποίου είχαν αφίσα ήταν του «Z.Z. Hill», οπότε συνειρμικά σκέφτηκαν να ονομαστούν «Z.Z. King», αλλά επειδή θα ομοίαζε πολύ με τον «B.B. King» έπρεπε να βρουν κάτι άλλο. Ο «Βασιλιάς» (King), παραπέμπει στην κορυφή, άρα η επόμενη λύση ήταν ή λέξη «Top», όπερ και εγένετο «ZZ Top»! Έκτοτε έχουν κυκλοφορήσει 15 στούντιο δίσκους, 4 ζωντανές ηχογραφήσεις και αρκετές συλλογές. Η πρώτη τους περίοδο μέχρι τις αρχές των ‘80s μας έδωσε δίσκους «διαμάντια» κάνοντας τεράστιες επιτυχίες, προσφέροντας μας μερικά από τα κλασσικότερα πλέον rock τραγούδια, ότι και να πει κανείς γι’ αυτή την εποχή είναι λίγα….. Ας παραθέσουμε εδώ τα λόγια του Michael "Cub" Koda (τραγουδιστή, κιθαρίστα, συνθέτη, Dj, κριτικού, βιογράφου και συλλέκτη δίσκων): «Ο Billy Gibbons είναι ένας από τους καλύτερους Αμερικανούς blues rock κιθαρίστες, ενώ οι Hill και Beard παρέχουν την απόλυτη ρυθμική συνοδεία, υποστήριξη στην μπάντα».
Μετά την πρώτη τους περίοδο το συγκρότημα προσθέτει κι’ άλλες επιρροές στην μουσική του, όπως new wave, dance rock, ακολουθώντας γενικότερα πιο εμπορικά «μονοπάτια», χρησιμοποιώντας επίσης πολύ συνθεσάιζερ. Με το παίρνουν αυτή την «στροφή», κυκλοφορούν το 1983 τον πιο εμπορικό τους δίσκο μέχρι σήμερα, ο οποίος τους καθιέρωσε στο μουσικό στερέωμα, το «Eliminator».
ZZ Top - Sharp Dressed Man
Παράλληλα με την μουσική του ενασχόληση ο Billy Gibbons ασχολήθηκε πολύ και με την μικρή οθόνη, γράφοντας σενάρια για κάποιες σειρές, συμμετέχοντας σε αρκετά επεισόδια γνωστών τηλεοπτικών σειρών, όπως Bones, CSI:Miami, Deadwood, Metalocalypse κ.α., ενώ έχει συνθέσει και προσφέρει τραγούδια, τόσο στην μικρή όσο και στην μεγάλη οθόνη. Το 2011 ξεκίνησε μια συνεργασία με την εταιρία τροφίμων «Mojo Products» στο Τέξας προωθώντας τις δικής του συνταγής καυτερές και μπαρμπεκιού σάλτσες, υπό την «σκέπη» της δικής του κατοχυρωμένης μάρκας «BFG Sauces».
Το 2015 κυκλοφορεί τον πρώτο του προσωπικό δίσκο «Perfactamundo» επιστρέφοντας σε πιο blues μουσικές φόρμες και το 2018 τον δεύτερο «The Big Bad Blues», ενώ περιμένουμε ημερομηνία κυκλοφορίας για την τρίτη του προσωπική δουλειά με τίτλο «Hardware».
Ο Μίκυ, ο Ντόναλντ, ο Γκούφυ και πολλοί από τους ήρωες του μεγαλύτερου δημιουργού κινουμένων σχεδίων όλων των εποχών, φιγουράρισαν σε εκείνο το δισκάκι και τραγούδησαν παρέα με τον Αμερικανό τραγουδ...
Το EP ξεκινά με το “Porphyria”, με ήχους και φωνή που προσδιορίζουν μια σκοτεινή στιγμή, σαν να ξεδιπλώνεται μια ανατριχιαστική ιστορία. Στο “Dark Era” η «μαυρίλα» απλώνεται. Βάναυσα φωνητικά ...
Στις 3 Νοεμβρίου του 1992, ο Jon Bon Jovi κι η παρέα του αλλάζουν σελίδα. Το hard rock – glam πρόσημο παραμένει εμφανές, μαζί με τα γκομενέ τραγουδάκια και τα κλιπάκια, αλλά η αλλαγή είναι πολ...
To “The Fun Palace” είναι ΕΠΟΣ! Μιλάμε για ένα από τα καλύτερα κομμάτια στην ιστορία του ΜΕΤΑΛ! Είμαι σίγουρος πως δεν θα πάψουμε ποτέ να χτυπιόμαστε όταν ακούμε το τραγούδι αυτό, ιδίως στο ση...
Δυστυχώς, αυτοί οι Εγγλέζοι, που λέγαμε πιο πάνω, έχουν σνομπάρει τελείως τούτο το άλμπουμ. Μόνο το “Bring Your Daughter…” κατέληξαν να παίζουν και αυτό… παλιά. Δεν έχω ιδέα αν κάποτε, στο τρί...
Το “Programmed” ήταν και εξακολουθεί να είναι ένα σοκ για τα αυτιά. Τα δέκα κομμάτια του δίσκου αποτελούν ένα εξαιρετικό δείγμα αμερικάνικου progressive/power metal.
Ο Θοδωρής είναι ένας άνθρωπος χαμηλότατων τόνων. Το κατάλαβα από τα λίγα λεπτά κουβέντας μας, το κατάλαβα όταν τον επαινούσε για την τεχνική του ο κοινός μας φίλος και εκείνος κατέβαζε το κεφάλι του...
Ο Γιώργος Σταθάκης είναι αρχικά ένας σπουδαίος μουσικός και οργανοπαίχτης. Έχει στην πλάτη του άπειρες εργατοώρες στα πατάρια, παρέα με μεγάλους λαϊκούς καλλιτέχνες. Ο ίδιος αποφάσισε και να τραγουδ...
Φτάνουμε λοιπόν στην τελευταία δεκαετία που πέρασε και έχουμε την ανακοίνωση του Halford στις 7 Δεκεμβρίου 2010 ότι η μπάντα θα βγει στο δρόμο για δύο χρόνια με την Epitaph World Tour, η οποία...
Η ουσία όμως του Jam Night είναι – όπως πολύ γνωρίζετε – όλοι αυτοί που έρχονται και παίζουν. Είναι οι σιτεμένοι με τα όποια κέφια, οι πιτσιρικάδες με την απίστευτη ενέργεια, είναι οι σιτεμένοι με τ...
Ροκ, ελληνικός στίχος, πάθος, οργή, δύναμη, γκάζια. Η ελληνική σκηνή, οι μπάντες από το εξωτερικό, το προσωπικό του στυλ, το υβρίδιο που προέκυψε… Ο Ντίας έγραψε τους ήχους, τη μουσική, ενορχή...
Ένα άλμπουμ που συνδυάζει τέλεια το Progressive, το Μέταλ, το Ροκ, τα υπέροχα φωνητικά, την ακόμα πιο υπέροχη μελωδία… Το 2005 οι Αυστραλοί κυκλοφορούν μάλλον το καλύτερο άλμπουμ τους, ένα από...
Η ουσία είναι ότι πρόκειται για ένα δίσκο που αγαπάω πολύ. Που έχει πολύ ξεχωριστή θέση στη δισκοθήκη και την καρδιά μου. Που θα μου θυμίζει πάντα ότι ο τραγουδιστής με το μαλλί μέχρι το απένα...
Το πρώτο full length για το σχήμα από την Ιταλία. Η ομάδα μετράει και ένα ΕΡ, πριν πέντε χρόνια περίπου. Το λυρικό, συμφωνικό και φυσικά μπαρόκ ύφος μπλέκει με ένα εξίσου μπαρόκ λιμπρέτο. Τις περιπέ...
Θα κάνουμε λοιπόν ένα ταξιδάκι στη δεκαετία του ‘90, ώστε να δούμε αν υπήρχε κάτι τέτοιο στην Ελλάδα και να γνωρίσουμε ποιοι το υπηρέτησαν. Και ξεκινάω δίχως καμία σειρά.
Η κρουστή μυστηριακή εισαγωγή του “I Chase The Night” μας φτάνει σε ένα καμπαρέ της δεκαετίας του ’30. Ένα James Bond-ικό κομμάτι ξετυλίγεται μπροστά μας, με υποδειγματικές φωνές και χαλί που ακούγε...
Ο δίσκος χωρίζεται σαν θεατρικό. Δύο πράξεις και εννέα σκηνές (τέσσερις και πέντε ανά πράξη αντίστοιχα), τις οποίες συνθέτουν δώδεκα κομμάτια. Η ιστορία μπλέκει με μαεστρία το παρελθόν με το π...
Οι Virgin Steele και στην προκειμένη ο David DeFeis, δημιούργησαν ένα μνημειώδη δίσκο, στον οποίο σεβάστηκαν απόλυτα το κείμενο της Ορέστειας. Το “The House of Atreus Act I” δεν είναι ένας απλ...
Τα πλήκτρα, το βιρτουοζιτέ μπάσο και όλο μοτίβο παραπέμπουν σε μουσικούς, που έχουν πολύπειρα μπες-βγες στα στούντιο. Όπως γίνεται πάντα ή σχεδόν πάντα σε αυτές τις παραγωγές, η μουσική αποδίδεται α...
Οι Junkwolvz μας συστήνονται σαν Heavy Rock ‘n Roll μπάντα από την Αθήνα. Με το που ξεκίνησα να ακούω, εκείνες οι έξι λέξεις μου καρφώθηκαν στο μυαλό. Ας βάλουμε τα αρχικά τους. Πώς είπατε; Γιατί τα...
Για τους Led Zeppelin έχει γραφτεί η φράση “The greatest cover band in Rock n’ Roll history”. Να μου κάνουν τη χάρη οι οπαδοί τους! Πολύ λίγο με νοιάζει εδώ το plagiarism. Εδώ έχουμε μία μπάντ...
Η γυναικεία φωνή είναι πιτσιρίκα. Είναι ναζιάρικη, είναι αθώα, φορά λευκό πουκάμισο και καρό φουστίτσα και ίσως μια διαβολουρά. Ροκ θέματα, πολύ χαριτωμένο ρεφρέν, επαναφορά με κουπλέ φασαριόζικο, π...
Δέκα συνθέσεις (συγκεκριμένα επτά και μία τριλογία) μας ταξιδεύουν στο σκοτεινό κόσμο του ήρωα. Το πρώτο και ομώνυμο κομμάτι (“Dark Saga”) μας βάζει κατευθείαν στο κλίμα από τις πρώτες κιόλας ...
Βασική αρχή της στήλης είναι η ακόλουθη. ΔΕΝ παίρνετε στα σοβαρά αυτά που γράφουμε. Σκοπός μας είναι να περάσουμε καλά και να σας ανεβάσουμε τη διάθεση. Ίσως να μας δείτε να θάβουμε τους Maide...
Ένα από τα κορυφαία concept album, κατά την ταπεινή μου άποψη και προτίμηση και με το οποίο έχω περάσει άπειρες ώρες ακρόασης και συντροφιάς, δεν θα μπορούσε να είναι άλλο από το “The Crimson Idol” ...
Πιάνο σε mood μπλε, μέτρο 3/4 και αντί για βαλς, ένας Jazz διάδρομος, που τύμπανα και μπάσο μετατρέπουν σε Jazz Fusion. Είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα εκπλαγείτε από τον τρόπο που παίζουν οι βιρτουό...
Ευαίσθητα τραγούδια, βασισμένα σε καθαρές κιθάρες, πιάνο, πλήκτρα και φωνή. Ιδανικά για το τραπέζι που λέγαμε πιο πάνω. Οι ματιές γίνονται πιο κλεφτές και πιο ένοχες. Τα χαμόγελα στέκονται υπερήφανα...
Άλλη μια ιστορία που ανακατεύει το διάβολο στα μουσικά δρώμενα. Αυτή τη φορά όμως, είναι η υπεροψία του ίδιου και όχι η ανθρώπινη αμετροέπεια που προκαλεί το διαγωνισμό. Και εδώ συμμετέχει ο ί...
Βασική αρχή της στήλης είναι η ακόλουθη. ΔΕΝ παίρνετε στα σοβαρά αυτά που γράφουμε. Σκοπός μας είναι να περάσουμε καλά και να σας ανεβάσουμε τη διάθεση.
Οι Astrodot φωτίζουν μία εποχή που πάντα θέλαμε να ζήσουμε. Και την ευκαιρία την έχουμε, επιτέλους. Μέσω της μουσικής των παιδιών. Το άλμπουμ είναι ακόμα νωπό. Θα ευχηθούμε καλοτάξιδο και θα περιμέν...
Ο Πάνος, ο οποίος έχει κάνει σχεδόν τα πάντα στο άλμπουμ, δημιουργικά, εκτελεστικά και τεχνικά, είναι ένας σύγχρονος τροβαδούρος, ο οποίος έχει μία θαυμάσια φόρμουλα στο να μεταφέρει τις ιδέες του σ...
Η κιθάρα είναι καθαρή στην αρχή και αγριεύει πιο μετά. Τα τύμπανα οδηγούν με άνεση. Η φωνή είναι αφηγηματική. Ίσως τα παιδιά να απολαμβάνουν ένα τεράστιο φάσμα από μπάντες, από τους Pink Floyd μέχ...
Το “Abbey Road” των The Beatles βέβαια δεν πέρασε ποτέ κάτω από τη μύτη μου απαρατήρητο. Από τα μέσα της δεκαετίας του '70, που το έβαλε στο πικάπ μας ο συγχωρεμένος ο αδερφός μου, μπήκε από τα αυτι...
Μου άρεσε από την πρώτη στιγμή που το άκουσα. Up tempo, με βαρβάτη εισαγωγή και γκράντε riffing, με αιχμηρούς στίχους και ζόρικη μελωδία. Πάντα ακούω μουσική όταν κάνω δουλειά στον υπολογιστή ...
O απόφοιτος του Αριστοτέλειου είναι ένας μουσικός… Ναι, το ξέρω ότι σπούδασε οικονομολόγος ο άνθρωπος, αλλά η μουσική είναι η επιστήμη στην οποία τελικά επένδυσε. Ο Πάνος λοιπόν είναι συνθέτης, κιθα...
Ο Λουκ ανεβαίνει τη σκάλα του σπιτιού του που οδηγεί στον εξωτερικό, προαύλιο χώρο. Αυτή δεν είναι μία τυχαία πρόταση που μου κατέβηκε στο το μυαλό, αλλά η αρχή της περιγραφής μιας σκηνής από ...
Γράδο… μονάδα μέτρησης. Και μάλιστα «απαγορευμένη». Υπό την έννοια ότι «δεν επιτρέπεται» να χρησιμοποιείται σε εμπορικές συναλλαγές. Διαβάζω στο διαδίκτυο πως είκοσι γράδα αντιστοιχούν σε πενήντα βα...
O Richard Pierce “Richie” Havens, R.I.P. (21-1-1941 – 22-4-2013), ήταν κιθαρίστας και συνθέτης, συνδυάζοντας στοιχεία από folk, soul, rhythm & blues, rock μουσικές. Υπήρξε ο καλλιτέχνης πο...
“The Fire You Want”… Αυτό, αυτό! Χιτάρα, κομματάρα, μπασοτύμπανο βαρβάτο, κιθάρα από δίπλα, η οποία αναλαμβάνει δράση μετά το πρώτο κουπλέ. Όμορφο θέμα και επαναφορά, ήτοι σταυροκούμπωμα των σ...
Επίλογος με το “Black Jack Order”. Γκρουβάτο Ροκ, το οποίο επιδέχεται πολλών ερμηνειών, με τη μπάντα να κάνει τα γλυκά μάτια ακόμα και στο New Wave, ακόμα και στη Britpop. Είπαμε, τα παιδιά απολαμβά...
Τα παιδιά από την Κοζάνη λοιπόν. Ένα σχήμα που υπάρχει από το 1998 και το οποίο το 2018 ευτυχεί να κυκλοφορήσει το ντεμπούτο άλμπουμ του. Και όσον αφορά τη μουσική τους… Μέταλ! Το “Molten Core...
Το όλο γεγονός αποτέλεσε έμπνευση και αποτέλεσμα των προσπαθειών των Michael Lang, Artie Kornfeld, Joel Rosenman και John P. Roberts. Οι δύο τελευταίοι χρηματοδότησαν το όλο εγχείρημα,
Το “Hell’s Door” είναι το βίντεο της μπάντας από το άλμπουμ αυτό και το σημείο αναφοράς του είναι ένας κρατήρας στο Turkmenistan, o οποίος δεν έχει σταματήσει να καίει από το 1971! Είναι πραγματικό ...
Μάλλον θα πρέπει να προγραμματίσει σύντομα το πρώτο της full length. Είχα την τύχη να ακούσω μία απίστευτα ατόφια φωνή να επιβάλλεται με θέρμη και αγάπη στο μουσικό χαλί της. Να το πατά με χάρ...
Η παρουσίασή τους εδώ έγκειται στο γεγονός, ότι ποτέ δεν έλαβαν τα εύσημα που τους αναλογούν ή αναλογούσαν, ποτέ δεν αναγνωρίστηκε όσο οφειλόταν η αξία τους και δεν νομίζω να υπάρχουν πάρα πολ...
«Τώρα αλλάζει η εποχή – η σιωπή σου μόνο αντηχεί»… Δημιουργείς μουσική όταν μένεις ένδεκα χιλιάδες μίλια μακριά από το συνεργάτη σου; Πώς θα γίνει να στηθεί ένα ολόκληρο άλμπουμ από απόσταση;
Συνεχίζουμε το αφιερωματικό αυτό άρθρο, παρουσιάζοντας τους επόμενους πέντε σπουδαίους κιθαρίστες, οι οποίοι έλαβαν λιγότερη δημοσιότητα ή έτυχαν μικρότερης αναγνώρισης, από αυτή που τους οφειλόταν....
Σε μια βραδιά που θα θυμόμαστε για πάντα ως μια εκ των πιο “σκοτεινών” στην ιστορία του αθλητισμού, τα Grammy 2020 έλαβαν χώρα στην πόλη που “γεννήθηκε” ουσιαστικά ο θρύλος Kobe. Με την Alicia...
Οι τύποι είναι παιχταράδες, έχουν φιλοξενήσει άλλους παιχταράδες στους δίσκους τους και φωτογραφίζω ΚΑΙ τον Kee Marcelo, έχουν τα τραγούδια και φυσικά τα εχέγγυα για να καλύψουν ένα βράδυ με μ...
Τα τραγούδια τους πάντα έδεναν σε κάθε πρόγραμμα. Παίζοντάς τα, σκεφτόμουν από μέσα μου το πώς θα ήταν αυτές οι δύο Ελληνίδες ιέρειες να βρεθούν μαζί στο πάλκο, έστω για μια βραδιά.
Υπάρχουν όμως επίσης αμέτρητοι, αξιολογότατοι κιθαρίστες, οι οποίοι για διάφορους λόγους δεν έτυχαν της αναγνώρισης που τους άρμοζε, δεν τους αποδόθηκε η δημοσιότητα που τους αναλογούσε…
Ο επίλογος δίδεται με το “Sealed Curse”. Σκοτεινό και κείνο, με φυσικό τσέλο από τον κύριο Stephan Keeman, και τη φωνή να αναρωτιέται… “Where do I go from here”… Γκάζωμα και τα αντρικά φωνητικά κουμ...
Τώρα ξέρω πως βρίσκομαι στο σωστό τόπο και χρόνο! Τα συνθήματα παίρνουν φωτιά. Ο Βασίλης τα δέχεται με χιούμορ. Μήπως να το σκεφτόταν να κάνει μια βραδιά με τη φωνή του, μία κιθάρα και ιστορίε...
Για το 2020 λοιπόν θα σας πούμε μόνο ευχές και θα σας αφιερώσουμε μόνο τραγούδια. Δίσεκτο-ξεδίσεκτο, εμείς θα το καλωσορίσουμε με τον ίδιο τρόπο και θα του φερθούμε το ίδιο. Με πολλές ανταποκρ...
Σε λίγες μέρες θα βρίσκονται στην Αθήνα και είμαι σίγουρη πως το θέαμα αλλά και η μουσική θα μας συνεπάρει. Καλώς ήρθατε στο κόσμο των vampire και των λύκων! Ακονίστε τα λατινικά σας και ετοιμ...
Ο πραγματικός οπαδός δεν νοιάζεται για ίντριγκες και λοιπές χαζομάρες. Μόνο για ανθρώπους και το ίδιο το γκρουπ. Όσοι λοιπόν το σκέφτεστε δυο φορές για το αν θα πάτε να τους δείτε φέτος, αφήστ...
Born in violence, taught the lessons… learning how to dance… Απλά τα πράγματα; Οι Crash Valley από τη land Down Under, με δικά μας παιδιά στη σύνθεσή τους, ετοιμάζονται να παρτάρουν τον ...
Ο MOTU (Τι πράγμα; Τι σημαίνει MOTU; Συγγνώμη, το προηγούμενο επεισόδιο ΔΕΝ το διαβάσαμε; ΔΕΝ γουστάραμε; Ααααχ, βρεμένη σανίδα που θέτε…) τον αποφεύγει και στη συνέχεια παρεμβαίνει ο Russell Allen,...
Πάνω στη σκηνή ο Jeff Scott Soto είναι ΠΑΝΤΑ ένα θηρίο ανήμερο. Συνοδευόμενος από τέλειους μουσικούς, προσφέρει ένα εκπληκτικό οπτικοακουστικό θέαμα. Νιώθεις πόσο τυχερός είσαι που αγαπάς αυτή...
Όλοι μα όλοι οι συνδαιτημόνες φορούν το ίδιο ακριβώς μπλουζάκι, το οποίο έχουν τυπώσει οι ίδιοι και το οποίο γράφει στο μπροστινό μέρος “M.O.T.U. Minions”. Μάστα… Τσιράκια του Μότου… Ρώ...
Τη θέση του Rocken πίσω από τα τύμπανα των Ryche ανέλαβε ένας εκπληκτικός drummer, o Casey Grillo, παντού γνωστός από την εικοσαετή θητεία του στους Kamelot.
O La Torre θα είναι παρών, θα μας ενθουσιάσει, θα πάρει κινητά από τις μπροστινές σειρές για να καταγράψει, να πει νόστιμα λογάκια και να τα επιστρέψει, θα είναι ο άνθρωπος που θα έχει καταφέρ...
Μετά τα δύο εκείνα ιστορικά LiVE οι Ryche ξεκίνησαν να δουλεύουν πάνω στον πρώτο τους δίσκο με τον Todd στη φωνή. Η ομώνυμη δουλειά τους βγήκε τον αμέσως επόμενο χρόνο, έκανε πολύ κόσμο να διχ...
Αυτοί είναι οι Queensryche, κυρίες και κύριοι και αυτοί είναι οι οπαδοί τους. Και τον προσεχή Νοέμβριο, στις συναυλίες τους στην Ελλάδα, θα το νιώσετε και σεις. Θα έχουμε κι άλλα να μοιραστούμ...
Μια και οι Αμερικανοί… ξανάρχονται, είπα να αναστήσω κάποια από τα λόγια τους τότε. Είχαν μιλήσει από καρδιάς, είχαν πει αρκετά ενδιαφέροντα πράγματα και δεν τσιγκουνεύτηκαν τα λόγια τους, ιδί...
Είχαν μόλις σπατσάρει με τα γυρίσματα για το “Ace Ventura”, όταν τους ζητήθηκε να πάρουν μέρος σε μία άλλη ταινία. Με το που είπαν όμως ότι είχαν ήδη «αρτυθεί», οι παραγωγοί της «άλλης» ταινίας αποφ...
Οι Evergrey κατάγονται από το Γκέτεμποργκ της Σουηδίας. Δημιουργήθηκαν το 1995 και το 1998 κυκλοφόρησαν το πρώτο τους άλμπουμ, “The Dark Discovery”. Το 1999 κυκλοφορεί το άλμπου...
- Μισό… Αυτός δεν είναι που είχε κερδίσει το σουηδικό Idol, τρέχοντας πάνω κάτω την αρένα με το “Run To The Hills”;- Ναι, αυτός είναι. Για πάρε τώρα εδώ…
Ο Βασίλης και η Γιώτα έρχονται κοντά μας. Απαντούν σε διάφορες ερωτήσεις. Πώς είναι να παίζουν μαζί; Αν θα κυκλοφορήσουν κάτι σύντομα… Οι απαντήσεις αποπνέουν αμοιβαία εκτίμηση, αμοιβαίο θαυμα...
Τη Δευτέρα 4 Φεβρουαρίου βρεθήκαμε στο Bock Beer Bar Restaurant και τη συνέντευξη Τύπου για το Chania Rock Festival 2019. Η φετινή διοργάνωση θα λάβει χώρα στις 5 και 6 Ιουλίου στα Χανι...
Ο Geoff Tate θα εμφανιστεί στην Ελλάδα, παίζοντας ΟΛΟΚΛΗΡΟ το “Operation: Mindcrime” (και όχι μόνο), στις 13 Φεβρουαρίου στο Principal Club Theater, στη Θεσσαλονίκη...
Οι Primal Fear και ο Gus G, με τη σόλο μπάντα του, εμφανίζονται το Σάββατο 12 Ιανουαρίου στη Θεσσαλονίκη, στο Eightball και την Κυριακή 13 Ιανουαρίου στην Αθήνα, στο Κύτταρο Live.
Καλή Χρονιά να έχουμε! Υγεία, αγάπη, αγάπη και υγεία! Ακολουθούν, χωρίς καμία αλφαβητική ή άλλη σειρά οι ευχές των ανθρώπων του περιοδικού. Και του χρόνου!
Το άλμπουμ ονομάζεται "Empire", που σημαίνει "Αυτοκρατορία"... Προφητικός τίτλος - τουλάχιστον. Πάνω από τρία εκατομμύρια αντίτυπα μόνο στις ΗΠΑ, σύμφωνα με τον εθνικό τους οργανισ...
Βρεθήκαμε στα Devasoundz Studios για την προ-ακρόαση του πρώτου πρώτου άλμπουμ μιας ολοκαίνουργιας μπάντας, η οποία ακούει στο όνομα Voidnaut και η οποία αποτελείται από τέσσερις μπαρουτοκαπνι...
Θυμός, πόνος, θλίψη, απόγνωση αλλά και ελπίδα και θάρρος για να σηκώσουν το κεφάλι ψηλά. Ένα άλμπουμ - θησαυρός μουσικής και φωνητικών. Ο Γιώργος μας έκανε και ανατριχιάσαμε!
Στην αρχή του νέου έτους τα νέα του ''παιδιά'' θα μπουν στο στούντιο να πάρουν την τελική τους μορφή... και εμείς απλά του ευχόμαστε να τα δει όπως επιθυμεί!
Ξεκινάω με το κλασσικό disclaimer πως είναι απίθανο να καταφέρεις να χωρέσεις τα καλύτερα σε ένα top 100. Θα αφήσεις άλλα τόσα απέξω. Πόσο μάλλον σε ένα top 10...
Είναι ωραίο να γράφεις για τα αγαπημένα σου πράγματα. Και πολύ περισσότερο όταν μιλάμε για μουσικές και δίσκους, για το αλατοπίπερο της ζωής. Όπως είναι και πολύ όμορφο το νοητικό ταξίδ...
Τα δέκα καλύτερα; Όχι, ούτε για αστείο… Ακόμα κι αν με σημάδευε κάποιος στον κρόταφο (-Κόψε κάτι, ρε μεγάλε! –Μα δεν είπα με τι, ρε μεγάλε!), δεν υπήρχε περίπτωση να καταλήξω στα δέκα καλύτερα...
Έχουν γραφεί δεκάδες άρθρα για το μεγαλείο του συγκεκριμένου δίσκου. Έχουν αναρωτηθεί πολλοί πώς είναι δυνατόν ο ανθρώπινος νους να κατεβάζει τέτοιες ιδέες.
SWANS IΣΟΝ MICHAEL GIRA, ένας πολυπράγμων αρτίστας, που στα νιάτα του θέλησε να ασχοληθεί με τις εικαστικές τέχνες, αλλά μίσησε τον καθωσπρεπισμό του πανεπιστημίου και το έριξε στις χαμαλοδουλειές, ...
Οι Tiger Lillies δεν είναι καινούριοι, κι όμως ακούγονται πάντα φρέσκοι. Θεωρούνται οι νονοί του είδους μουσικής που χαρακτηρίζουμε σαν «εναλλακτικό καμπαρέ».
Έχει έρθει η σειρά των Jane Doe να μας παρουσιάσουν τη δουλειά τους και να μας ξεναγήσουν μέσα σε λίγες γραμμές σε κάθε τραγούδι τους. Για δείτε τι λένε...
Μπορεί ο DEE να είναι ο «πρωταγωνιστής» του συγκεκριμένου κειμένου, δε θα είναι όμως το μοναδικό τιμώμενο πρόσωπο. Θα αναφερθούν αρκετά ακόμη ονόματα και ιστορίες
Το 2012 ήταν πολύ φτωχό για τα κινηματογραφικά soundtrack. Λίγες εκπλήξεις, λίγες καλές δουλειές και πολύ μουσική ασχήμια. Άλλαξε η μόδα. Το 2012 ήταν πολύ φτωχό για τα κινηματογραφικά soundtra...
Oι Daft Punk αποτέλεσαν και την πρώτη μπάντα mainstream ηλεκτρονικών ακουσμάτων. Η ηλεκτρονική μουσική ακουγόταν πλέον από οποιονδήποτε. Είχε γίνει μόδα!
Σε λίγους μήνες λογικά που θα λάβει χώρα η δίκη, ο Randy θα παρεβρεθεί στη Τσεχία. Δεν θα το σκάσει. Εάν έχεις τη συνείδησή σου καθαρή, δεν την "κάνεις" με ελαφριά πηδηματάκια.
Fast Forward σε ένα μήνα ακριβώς από σήμερα. Η ημέρα είναι 20/12/12 και η ώρα 12 το μεσημέρι. Ξαφνικά συναγερμός. Έκτακτα δελτία ειδήσεων, το νέο μεταδίδεται στόμα με στόμα.
Το μόνο που με φοβίζει είναι ότι θα γουστάρω και θα μας κάνει ζημιά στις καθυστερήσεις της χρονιάς. Και άντε μετά να συμμαζέψεις την λίστα. Άτιμες Κατσίκες...
Για την ιστορία του κλαρινέτου, οι πληροφορίες είναι περιορισμένες καθώς χάνεται στα βάθη των αιώνων και ξέρουμε πως προήλθε από μετεξέλιξη παλαιότερων παρόμοιων οργάνων.
Θα είναι η νεαρή Αυστραλέζα, που μένει στο Άμστερνταμ και δραστηριοποιείται στη house σκηνή της Ευρώπης, το επόμενο μεγάλο όνομα της παγκόσμιας μουσικής σκηνής;
Θυμάμαι πριν 15 χρόνια περίπου, εκεί προς τα τέλη των 90's όταν ο κλασσικός μεταλλάς της εποχής ήταν must να έχει μακρύ σγουρό μαλλί, να φοράει από πάνω τζιν μπουφάν και να φοράει μπλούζα Αις Ντερθ ...
Σ’αυτή την αναδρομή στην ιστορία που γέννησε τους Madrugada και την μελαγχολική ροκ της Νορβηγίας, γνωρίσαμε πτυχές της ζωής και της δουλειάς του Robert Buras και του Sivert Hoyem.
Ένας οπαδός έγραψε ... "ο τίτλος „Tears In The Rain“ ταιριάζει τέλεια με την προοπτική που έχεις στο μυαλό σου και με αυτό που επιθυμείς να επιτύχεις".
O Andreou δημιουργεί ένα δικό του μουσικό σύμπαν και το γεμίζει με έμπνευση. Ξέρει να ελίσσεται με μαεστρία ανάμεσα στη new age, jazz και ορχηστρική μουσική με σαγηνευτικό τρόπο.
Οι Rival Sons ροκάρουν! Βγάλε απ' το rock το heavy, το hard, και άστο να βρει τις ρίζες του. Μέσα στα blues, στις ψυχωμένες ερμηνείες και στον ήχο της κιθάρας.
Ένα ολοκαίνουργιο σχήμα στον ευρύτερο χώρο της ροκ, αποτελούμενο από έμπειρους και διάσημους μουσικούς, το οποίο αναμένεται να προκαλέσει μεγάλη αίσθηση.
"Οι κάτοικοι της Motown αναζητώντας ένα καλύτερο μέλλον χωρίς περιορισμούς και αυτοσυγκράτηση πέρασαν τις πύλες της Funk". Διαβάστε ένα διαφορετικό παραμύθι ...
Αυτή τη στιγμή είναι που χρειαζόμαστε μπάντες όπως οι SOAD. Ας έχει ο καθένας τους την βίλα του στο Μαλιμπού και ας σνιφάρει 20 γραμμάρια κοκαίνη την ημέρα. Δεν με νοιάζει.
It's all about money & fame. Ένα άρθρο βασισμένο στην προ ημερών έκρηξη ειλικρίνειας του Peter Dolving σχετικά με την αποχώρησή του από τους Σουηδούς The Haunted.
Δεν διάλεξα εγώ τον υπέρτιτλο… Είναι όμως ο πλέον ταιριαστός. Είναι το λογοπαίγνιο που θα ήθελα να κάνω, είναι η ατάκα που θα φύλαγα για τις κουβέντες με τους φίλους μου…
Ένας DJ πραγματικός Star!!! Η αλήθεια είναι πως ο DJ Sasha πραγματικά άλλαξε την ιστορία της electronica και ολόκληρη την ιδεολογία του να είναι κανείς …
Δε μπορεί να είναι Led Zeppelin, η φωνή είναι γυναικεία! Αλλά η μουσική…; Αυτό το βρώμικο ριφάκι της κιθάρας θυμίζει το "When the Levee Breaks" και ...
Η Διεθνής Αμνηστία αποφάσισε να κυκλοφορήσει ένα τετραπλό, επετειακό άλμπουμ με τραγούδια - ποιήματα και καλλιτέχνες που ταιριάζουν με όσα εκφράζει όλα τα χρόνια που δραστηριοποιείται.
Tο αποτέλεσμα της ένωσης δύο μεγάλων μουσικών. Ακούγοντας την δουλειά τους αμέσως νιώθεις ότι η συνύπαρξη αυτών των δυο καλλιτεχνών έχει να σου προσφέρει κάτι διαφορετικό απο τα συνηθισμένα.
O Myles Kennedy μοιράζεται μαζί μας τα βιβλία, που διαβάζει τη στιγμή αυτή και τον ενέμπνευσαν ούτε λίγο ούτε πολύ να συνθέσει το "Apocalyptic Love" με τον Slash.
Ήταν οι Beatles πιο γνωστοί από τον Χριστό; O Βασίλης πανταζόπουλος γράφει για το φαινόμενο The Beatles, το οποίο ήταν κάτι περισσότερο από νούμερα και κοστούμια.
Η παράσταση προσφέρει μια πιο συμπονετική θα λέγαμε, προσέγγιση, δημιουργώντας έναν πιο αληθινό (;) χαρακτήρα, ο οποίος θέλει να πιστέψει στην όποια εξιλέωση μπορεί να προσφέρει η μουσική...
...
Θα ξεκινούσα το αφιέρωμα λέγοντας πως πρόκειται για ένα από τα πλέον ελπιδοφόρα εγχώρια συγκροτήματα της ακραίας metal σκηνής, όμως έχουν ξεφύγει από αυτό εδώ το στάδιο εδώ και αρκετό καιρό.
1992, Αθήνα! Η χρονιά που οι Αρτέμης, DJ Alex και Ευθύμης, αποφασίζουν να δημιουργήσουν ένα από τα πλέον επιδραστικά hip hop σχήματα στην Ελλάδα, τους Terror-X-Crew.
Ακροβατούσε ανάμεσα σε μουσική και ποίηση, ποτέ δεν ήταν ο μεγάλος στάρ αλλά πάντα ενέπνεε σεβασμό στον κύκλο του, έχει φανατικό κοινό και διαθέτει μία ποιότητα ανθρώπου που σπάνια συναντάς.
...
Στην εποχή μας, όποια πέτρα και να σηκώσεις, θα δεις και το όνομά του. Είναι σίγουρα μία από τις μεγαλύτερες μορφές, στη μουσική σκηνή, τα τελευταία 30 χρονιά.
Σου έρχονται στιγμές από τα παιδικά σου χρόνια, εκείνα τα καλοκαίρια που ανακάλυπτες τον έρωτα και την ζωή, ακούγοντας τα βράδια, άπειρες φορές, τους δίσκους των Σπαθιών και τη χαρακτηριστική φωνή τ...
Εάν υπάρχει ένα σχήμα, το οποίο πέρασε μέσα από χίλια κύματα και απέδειξε πως είναι εφτάψυχο και δεν το βάζει κάτω τόσο εύκολα, τότε αυτό είναι οι Αμερικανοί. Διαβάστε το απίστευτο χρονικό της πορεί...
Όταν ο, ιρλανδικής καταγω- γής, Everlast αποφάσισε να φτιάξει μία μπάντα, ενώθηκε με τον φίλο του από το σχολείο Danny Boy και τον DJ Lethal, έναν Λεττονό μετανάστη, και δημιούργησαν τους House Οf P...
O B-Real είναι ένα από τα βασικά μέλη του γνωστού συγκροτήματος Cypress Hill, ένα πρωτοπόρο μουσικό όχημα, το οποίο δημιούργησε ένα απόλυτα δικό του στυλ. Latin & gangsta hip hop στο ίδιο καζάνι...
«Οι james δεν είναι μία απλή μπάντα αλλά μια ιδέα», δηλώνουν οι ίδιοι. Ισχύει κάτι τέτοιο; Ο Γιώργος Γκουγκούδης κάνει μία αναδρομή στην καριέρα των Βρετανών και δίνει τις απαντήσεις.
...
O Nίκος Καραμηνάς γράφει για μία από τις μεγαλύτερες και δημοφιλέστερες μουσικές προσωπικότητες των τελευ- ταίων δεκαετιών. Ο μουσικός και άνθρωπος Moby! Οι ανησυχίες του! Η πορεία του προς την κορυ...
Θα μπορούσε να ήταν μία μοντέρνα έκδοση της Σταχτο- πούτας, κι όμως δεν είναι. Σε μία εποχή, που οι όροι «τέ- χνη» και «καλλιτέχνης» απο- τελούν είδος προς εξαφάνιση, έχει ενδιαφέρον να διαβάσει κάπ...