Iron Maiden No Prayer For The Dying EMI Έτος κυκλοφορίας: 1990
Προφανώς, η ερώτηση που «κατεβαίνει» στα χείλη όλων των φίλων/αναγνωστών του περιοδικού αυτού, είναι οι επόμενες δύο λέξεις. «Γιατί αυτό»; Πολλοί είναι πιθανόν να απορούν. Περισσότεροι ακόμα να γελούν ειρωνικά. Για τη συντριπτική πλειοψηφία των «οπαδών» των Maiden, το συγκεκριμένο άλμπουμ είναι το πιο αδύναμο – πάντα από αυτά με τον Dickinson πίσω από το μικρόφωνο και πάντα πριν την επική επανένωση του 1999. Όταν πρωτοβγήκε (με τίτλο που «έπαιζε» με τις λέξεις της ταινίας “A prayer for the dying” ίσως;), πολλοί βιάστηκαν να θάψουν. Για την ακρίβεια, βιάστηκαν να συνεχίσουν να θάβουν. Η ιστορία είχε ξεκινήσει κάτι εβδομάδες πριν, όταν κυκλοφόρησε το πρώτο single του δίσκου. Το “Holy Smoke”…
Απλό τραγουδάκι, χωρίς εξάρσεις και κορώνες, χωρίς κάτι το ιδιαίτερο, το συγκεκριμένο κομμάτι τα έχωνε στους τηλε-ευαγγελιστές και συγκεκριμένα στον Αμερικανό «ιεροκύρηκα» Jimmy Swaggart. Πολλοί γκρίνιαξαν ότι το «έχουν ξαναδεί το έργο», αφού το “Miracle Man” του Ozzy, όσο και το “Son Of A Gun” του ίδιου του Dickinson, από το ντεμπούτο του, είχαν ήδη ηχήσει στα αυτιά τους. Και μετά… ήλθε και το video. Ανατρεπτικό, πρωτοποριακό, εντελώς Monty Python.
Το συγκρότημα των Maiden, η μεγαλύτερη Μέταλ μπάντα του πλανήτη, αυτοσαρκαζόταν! Τρακτέρ σε πράσινες εκτάσεις, πλαστικές κιθάρες, «χαζά» σε γήπεδα ποδοσφαίρου και ύφος Muppet Show. Πολλοί δεν μπορούσαν να το χωνέψουν, με τίποτα. Ούτε και θυμάμαι πόσοι φίλοι μου μου την έλεγαν και μάλιστα άγρια, για το συγκεκριμένο άλμπουμ. Μονίμως απαντούσα «Ρε, παιδιά, το ακούσατε ολόκληρο; Έχετε καταλάβει περί τίνος πρόκειται; Μήπως απλά σας τύφλωσε η σκόνη απ’ το τρακτέρ»; Σήμερα, δεκαεπτά χρόνια μετά, οι περισσότεροι από αυτούς τους φίλους έχουν αφήσει το Μέταλ (καιρό τώρα), δίνοντάς μου έτσι το χώρο και το πόντιουμ, άρα και το πάνω χέρι, όσον αφορά το μπλα-μπλα…
Η εποχή ήταν λίγο περίεργη. Μετά το 1988, το “Seventh Son…” και την παγκόσμια περιοδεία, μετά το θρίαμβο και την απόλυτη επιτυχία, η μπάντα έκανε ένα διάλειμμα. Βγήκε εμβόλιμα το “Maiden England” video, ενώ Dickinson και Smith αποφάσισαν να κυκλοφορήσουν τα πρώτα τους προσωπικά άλμπουμ. Με το Smith υπάρχει πρόβλημα, ο εν λόγω μουσικός μάλλον δεν θέλει να αναμιχθεί με το Μέταλ τόσο σύντομα. Στην ουσία όμως, όπως παραδέχτηκε και ο ίδιος ο Smith αργότερα, ο μεγάλος Άγγλος μουσικός ήταν απόλυτα στραβωμένος που οι συμπαίχτες του έτρεχαν τα κομμάτια του σκοτωμού. «Έπνιγαν» το Dickinson και κατέστρεφαν πρώτης τάξεως Heavy Metal ύμνους. Το ίδιο το “Maiden England” είναι τρανός μάρτυρας αυτής της παρωδίας, με την εμμονή των υπολοίπων και δη του Steve Harris, να παίζουν τόσο γρήγορα στα Live. O Smith γκάριζε αλλά δεν τον άκουγε κανείς. Και κάποια στιγμή έφυγε.
Το μοναδικό τραγούδι που έχει προσφέρει ο «Η» στο άλμπουμ αυτό είναι το “Hooks in you” (το οποίο αναφέρεται σε «κάποιο» νούμερο 22…), που έχει συγγράψει με τον Dickinson και το οποίο είναι πραγματικά «ξένο» σε σχέση με τα υπόλοιπα – εξαιρουμένου ίσως του “Holy Smoke”.
Στη μπάντα έρχεται ο Janick Gers, ο κιθαρίστας που είχε παίξει στο “Tattooed Milionaire” του Bruce. Παλιά καραβάνα ο ίδιος, έχοντας παίξει με πολύ κόσμο, Purple-ικός κατά βάση (βλ. White Spirit, Ian Gillan, Fish), «σαματατζής» όμως στην ουσία, φέρνει το «κατιτί» καινούργιο. O Gers, εκπληκτικός κιθαρίστας και συνθέτης, έγινε δέκτης διάφορων κουλών, παραμένει τέτοιος δέκτης ακόμα και σήμερα, αλλά αυτό δεν διορθώνεται. Δυστυχώς…
Η ουσία είναι ότι τα τραγούδια της δουλειάς αυτής είναι πραγματικά προσεγμένα, παρά τα όσα μπορεί να ακούσετε από «άλλους». Οι μικρές διάρκειες κομματιών μπορεί να ξένισαν, αλλά οι «οπαδοί» εξεμάνησαν επειδή οι Αυτοκράτορες έπαψαν να είναι «σοβαροί». Το “Tailgunner”, που ανοίγει το άλμπουμ, είναι κοφτό, τσαμπουκαλεμένο, γρήγορο, πωρωτικό. Γενικά, σχεδόν όλα τα κομμάτια είναι μικρά σε διάρκεια (ούτε ένα δεν ξεπερνά τα έξι λεπτά σε διάρκεια, κάτι που δεν συναντάται σε κανένα άλλο άλμπουμ τους) και πολύ «κοφτερά». Ψιλό-εξαίρεση αποτελούν το ομώνυμο τραγούδι, που ξεκινά αργά, έχει όμως έναν επίλογο όλο φωτιά και το τελευταίο του δίσκου, το “Mother Russia”, το οποίο και άρεσε περισσότερο στους «οπαδούς». Η υφή του είναι αρκετά προσαρμοσμένη στα μπαρόκ μοτίβα των πρώην Σοβιετικών, ενώ το υπόβαθρο στα σόλο είναι ένα εμπνευσμένο tutti μπάσου, ρυθμικής κιθάρας και τυμπάνων. Ναι, οι οπαδοί του Malmsteen χαμογελάτε χαιρέκακα... Άστο, δεν τσιμπάω.
«Όλα τα λεφτά» είναι αλλού όμως. Τρομερό το “Public Enema Number One”, πρώτης τάξης λογοπαίγνιο, με θεματικό σόλο στην αρχή, κιθάρες να γκαρίζουν και ψαγμένο ρεφρέν. Ακολουθεί το “Fates Warning”, με πλήκτρα και κιθάρες να «εισάγουν» και ένα μανιασμένο θέμα να εισβάλει στη συνέχεια. Τρομερές κιθάρες πάνω στα κουπλέ, σχεδόν ανατριχιαστικές.
Γυρίζω το δίσκο από την άλλη. Βάζω να πέσει η βελόνα στα αυλάκια. Το «δηλητηριώδες» riff του “The Assassin” ποτίζει όλο το χώρο γύρω του. Τρομερό τέμπο. Και η γέφυρα οδηγεί στην κορύφωση του ρεφρέν. “Assassin” βρυχάται ο Dickinson, ο οποίος δυστυχώς, εκείνη την περίοδο, έχει μια απίστευτη εμμονή να χρησιμοποιεί τη φωνή του γρέντζα, με αποτέλεσμα να μην επιτυγχάνεται το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Οι επιρροές από την προσωπική του δουλειά προφανώς…
Το επόμενο κομμάτι είναι αυτό που μου είχε κάνει την καλύτερη εντύπωση, από το πρώτο κιόλας άκουσμα. Ένα πραγματικό διαμάντι. “Run Silent Run Deep”. Σαφώς επηρεασμένο από την ομώνυμη πολεμική ταινία (με πρωταγωνιστές τους Clark Gable, Burt Lancaster και τον αγαπημένο μου Don Rickles), το έπος αυτό ασχολείται με τα υποβρύχια και το σιωπηλό ρόλο τους στον πόλεμο. Είναι, θα έλεγε κανείς, η «σοβαρή» έκδοση του “Dive! Dive! Dive!”. Τρομακτικό θέμα, άπιαστο ρεφρέν όπως και η δισολία μεταξύ των σόλο. Γνωστό NWOBHM συγκρότημα (οι Raven, μην το ψάχνετε άδικα) είχε βγει και κατηγορήσει τους Maiden ότι το αντιγράφει, επειδή, άκουσον-άκουσον, έχει και αυτό γράψει προγενέστερα κομμάτι με τον ίδιο τίτλο! Ακόμα γελάνε όσοι έχουν ασχοληθεί με το θέμα…
Ο Dickinson είχε γράψει ένα τραγούδι, το οποίο είχε συμπεριληφθεί στο O.S.T. της ταινίας «Εφιάλτης στο δρόμο με τις λεύκες Νο 5». Τίτλος του τραγουδιού αυτού “Bring Your Daughter To The Slaughter”. Χαριτωμένο, με αρκετά δεύτερα φωνητικά και “light” ενορχήστρωση, είχε προκαλέσει τη… ζήλια του Harris. «Παλιομπάσταρδε! Φοβερό τραγούδι», φέρεται ότι του είχε πει. Ε, οι Maiden το πήραν αυτό το κομματάκι, του έβαλαν τελείες ανάμεσα στις ημί-περιόδους (Bring Your Daughter… …To The Slaughter), το ανέβασαν σε ταχύτητα, αφαίρεσαν τις «φιοριτούρες» στις φωνές, αφήνοντας μόνο την πρώτη και κάπως έτσι δημιουργήθηκε το μοναδικό single στην ιστορία heavy metal μπάντας που ανέβηκε στο Νο 1 στα chart του Ηνωμένου Βασιλείου. Εντυπωσιακό, έτσι; Ε, οι οπαδοί των Maiden, βλέπετε. Και η ευτυχής συγκυρία να μην πειράζουν το top-ten πρωτοχρονιάτικα…
Το άλμπουμ επανακυκλοφόρησε, με αλλαγμένο το εξώφυλλο, ο τυμβωρύχος «απουσιάζει»… τα κόλπα των Εγγλέζων…
Δυστυχώς, αυτοί οι Εγγλέζοι, που λέγαμε πιο πάνω, έχουν σνομπάρει τελείως τούτο το άλμπουμ. Μόνο το “Bring Your Daughter…” κατέληξαν να παίζουν και αυτό… παλιά. Δεν έχω ιδέα αν κάποτε, στο τρίτο “Years” της ιστορίας τους, αποφασίσουν να το «αναστήσουν» (τέταρτο και βλέπουμε), ούτε καν αν θα υπάρχουν τότε (τι λες, μωρέ βλαμμένε;). Είναι ένα άλμπουμ που μου αρέσει πολύ όμως. Είναι ευθύ και ζουμερό. Α… και κάτι για τους φίλους που τα ψάχνουν. Ο Nicko είχε, ειδικά για αυτό το δίσκο, στήσει τα μικρόφωνα πάνω από το drum-kit, όπως συνήθιζε να κάνει ο μεγάλος Bonzo…
Κώστας Κούλης
1. Tailgunner 2. Holy Smoke 3. No Prayer For The Dying 4. Public Enema Number One 5. Fates Warning 6. The Assassin 7. Run Silent Run Deep 8. Hooks In You 9. Bring Your Daughter... To The Slaughter 10. Mother Russia
Iron Maiden No Prayer For The Dying EMI Year of release: 1990
Obviously, most of the friends/readers will wonder “why this one”? Many might question the motive for this flash-back review. Many more might even be laughing… still. For the majority of the Maiden “fans”, this one is probably the weakest album – comparing to all the others with Dickinson behind the mic. When it came out, many began shoving. To be exact, they continued with their shovels. Story has officially started a few weeks ago, when the first single, “Holy Smoke” was released…
A song against TV evangelists, against Jimmy Swaggart specifically, a rather simple tune, without any fuss or glamorous metal polish. A lot of peeps nagged, they went like “oh, we’ve heard that stuff before”, based on “Miracle Man” by Ozzy, or even “Son of a gun” by Bruce himself. And then… it came. The promo video. Revolutionary, pioneer, totally Monty Pythons. Iron Maiden, biggest Metal band EVER was being sarcastic… to its own self! Tractors over green territories, plastic guitars, “silly acting” inside football fields and “Muppet Show” style. Lots and lots of fans didn’t want to accept it. When I look back, all I do remember is friends of mine telling me that the album sucks big time. I kept on replying “Guys, have you actually listened to the album? Do you understand what it is about? Has the dust from the tractor blinded you by any chance”? Seventeen years later, most of these friends are still friends. They have just left METAL to those who know, giving me the stand, concerning the blah-blah about this fine piece of art…
After 1988, “Seventh Son…” and the world tour, after the absolute triumph and the ultimate success, the band took a break. “Maiden England” video was released, while Dickinson and Smith decided to hit the world with their debut albums. Huston… we’ve got a slight problem with Smith, he doesn’t seem to be willing to play metal that soon. The only track he contributed was “Hooks in you”, which he co-wrote with Dickinson, a track which is “foreign” to the rest of the album.
Janick Gers enters, following Adrian’s departure, the guitarist who took part on Bruce’s solo album. He’s been around, played with a lot of peeps, Purple-focused (call me White Spirit, Ian Gillan, Fish), “noisy” but solid, Janick brings the “fuss” the band was asking for.
The essence of the album consists on the songs. They are all very well worked and performed. Opening thunder “Tailgunner” is sharp, keen, fast, overwhelming. The band had kept all songs under 6 min (you can’t find that in any other of the Maiden albums). Plus, they are all so “offensive”. One could only state that the same title track is different, with its slow start, however, it turns into a lava massacre. The epilogue is kinda different as well. “Mother Russia” is the song most of the “fans” liked the most. Adapted to the former Soviet “as is where is” style, very baroque and technical, this song is based on the rhythm, while, during solo, the exquisite tutti (drums, bass, rhythm guitar) is the actual winner.
Yet, the treasure lies low in other places. “Public enema number one” is pure power, with the amazing pun giving the boot. Theme solo guitars, while guitars roar and a very “well-searched” chorus. “Fates Warning” is next, with keyboards and guitars narrate the intro and a tornado theme invading the speakers next. Guitars are awesome during verse, they give us the chill.
Vinyl lover here. Big time! Side A is “done”. Turning the item upside down, letting the needle do the trick. Poisonous riff of “The Assassin” is making a fine mess all over. Fear is the tempo here and what a magnificent tempo that is. The bridge is also terrific. “Assassin”, Dickinson screams, it’s a shame tho, during that period Bruce had this thing to constantly use a grain, over-roughing his voice. Must have been the influences from the solo work…
Next track is my favorite one and the one that impressed me the most, from the very first time I listened to it. A real diamond. “Run silent run deep”. Having as its title the one from the superb war film (Clark Gable, Burt Lancaster), the epic is dealing with submarines and their rather “silent” part in war times. One could admit it’s the “serious” side of “Dive! Dive! Dive!”. Master theme, chorus we all love to adore and the twin guitaring is the pick of the mountain. A well known NWOBHM group had accused Maiden in the past that they had copied one of their own songs, cuz this one had the same… title? Brought a lot of laughs when we first found out about this “accusation”… stupidity in its finest!
Dickinson had written a song for the “A nightmare on Elm Street #5” O.S.T. He had named that song “Bring your daughter to the slaughter”. Cute tune, lots of background vox, “light” orchestration, this lil’ song had caused Harry’s jealousy. Seems that he had told Bruce “you lil’ old bastard! Great song”! Well… Maiden took over that “lil” track, put some dots in the middle (Bring your daughter… …to the slaughter), speeded it up, cut the back vox and this is how the only No 1 U.K. charts single in heavy metal history was created. Impressive, isn’t it? Oh… the Maiden fans made it happen.
Unfortunately, the Brit Emperors have kept this album inside the closet. They were only playing “Bring your daughter…” and that’s a gazillion years ago. Don’t have a clue whether or not they will “resurrect” it, or even if they’re gonna be around by then. It’s simply an album I really dig. It’s direct and juicy. And for those who are looking into it and searching and reading about it… Nicko, especially for this album recordings, had set the microphones above the drum-kit, like huge Bonzo used to do…
Μέχρι να φτάσουμε όμως στα του καινούργιου δίσκου… Τι γουστάρουν να ακούνε τα μέλη; Τι κάνουν κέφι; Ρωτήσαμε για πέντε αγαπημένους τους δίσκους και ο καθένας μας απάντησε με το χέρι στην καρδι...
Ο Μίκυ, ο Ντόναλντ, ο Γκούφυ και πολλοί από τους ήρωες του μεγαλύτερου δημιουργού κινουμένων σχεδίων όλων των εποχών, φιγουράρισαν σε εκείνο το δισκάκι και τραγούδησαν παρέα με τον Αμερικανό τραγουδ...
Το EP ξεκινά με το “Porphyria”, με ήχους και φωνή που προσδιορίζουν μια σκοτεινή στιγμή, σαν να ξεδιπλώνεται μια ανατριχιαστική ιστορία. Στο “Dark Era” η «μαυρίλα» απλώνεται. Βάναυσα φωνητικά ...
Στις 3 Νοεμβρίου του 1992, ο Jon Bon Jovi κι η παρέα του αλλάζουν σελίδα. Το hard rock – glam πρόσημο παραμένει εμφανές, μαζί με τα γκομενέ τραγουδάκια και τα κλιπάκια, αλλά η αλλαγή είναι πολ...
To “The Fun Palace” είναι ΕΠΟΣ! Μιλάμε για ένα από τα καλύτερα κομμάτια στην ιστορία του ΜΕΤΑΛ! Είμαι σίγουρος πως δεν θα πάψουμε ποτέ να χτυπιόμαστε όταν ακούμε το τραγούδι αυτό, ιδίως στο ση...
Δυστυχώς, αυτοί οι Εγγλέζοι, που λέγαμε πιο πάνω, έχουν σνομπάρει τελείως τούτο το άλμπουμ. Μόνο το “Bring Your Daughter…” κατέληξαν να παίζουν και αυτό… παλιά. Δεν έχω ιδέα αν κάποτε, στο τρί...
Το “Programmed” ήταν και εξακολουθεί να είναι ένα σοκ για τα αυτιά. Τα δέκα κομμάτια του δίσκου αποτελούν ένα εξαιρετικό δείγμα αμερικάνικου progressive/power metal.
Ο Θοδωρής είναι ένας άνθρωπος χαμηλότατων τόνων. Το κατάλαβα από τα λίγα λεπτά κουβέντας μας, το κατάλαβα όταν τον επαινούσε για την τεχνική του ο κοινός μας φίλος και εκείνος κατέβαζε το κεφάλι του...
Ο Γιώργος Σταθάκης είναι αρχικά ένας σπουδαίος μουσικός και οργανοπαίχτης. Έχει στην πλάτη του άπειρες εργατοώρες στα πατάρια, παρέα με μεγάλους λαϊκούς καλλιτέχνες. Ο ίδιος αποφάσισε και να τραγουδ...
Φτάνουμε λοιπόν στην τελευταία δεκαετία που πέρασε και έχουμε την ανακοίνωση του Halford στις 7 Δεκεμβρίου 2010 ότι η μπάντα θα βγει στο δρόμο για δύο χρόνια με την Epitaph World Tour, η οποία...
Η ουσία όμως του Jam Night είναι – όπως πολύ γνωρίζετε – όλοι αυτοί που έρχονται και παίζουν. Είναι οι σιτεμένοι με τα όποια κέφια, οι πιτσιρικάδες με την απίστευτη ενέργεια, είναι οι σιτεμένοι με τ...
Ροκ, ελληνικός στίχος, πάθος, οργή, δύναμη, γκάζια. Η ελληνική σκηνή, οι μπάντες από το εξωτερικό, το προσωπικό του στυλ, το υβρίδιο που προέκυψε… Ο Ντίας έγραψε τους ήχους, τη μουσική, ενορχή...
Ένα άλμπουμ που συνδυάζει τέλεια το Progressive, το Μέταλ, το Ροκ, τα υπέροχα φωνητικά, την ακόμα πιο υπέροχη μελωδία… Το 2005 οι Αυστραλοί κυκλοφορούν μάλλον το καλύτερο άλμπουμ τους, ένα από...
Η ουσία είναι ότι πρόκειται για ένα δίσκο που αγαπάω πολύ. Που έχει πολύ ξεχωριστή θέση στη δισκοθήκη και την καρδιά μου. Που θα μου θυμίζει πάντα ότι ο τραγουδιστής με το μαλλί μέχρι το απένα...
Το πρώτο full length για το σχήμα από την Ιταλία. Η ομάδα μετράει και ένα ΕΡ, πριν πέντε χρόνια περίπου. Το λυρικό, συμφωνικό και φυσικά μπαρόκ ύφος μπλέκει με ένα εξίσου μπαρόκ λιμπρέτο. Τις περιπέ...
Θα κάνουμε λοιπόν ένα ταξιδάκι στη δεκαετία του ‘90, ώστε να δούμε αν υπήρχε κάτι τέτοιο στην Ελλάδα και να γνωρίσουμε ποιοι το υπηρέτησαν. Και ξεκινάω δίχως καμία σειρά.
Η κρουστή μυστηριακή εισαγωγή του “I Chase The Night” μας φτάνει σε ένα καμπαρέ της δεκαετίας του ’30. Ένα James Bond-ικό κομμάτι ξετυλίγεται μπροστά μας, με υποδειγματικές φωνές και χαλί που ακούγε...
Ο δίσκος χωρίζεται σαν θεατρικό. Δύο πράξεις και εννέα σκηνές (τέσσερις και πέντε ανά πράξη αντίστοιχα), τις οποίες συνθέτουν δώδεκα κομμάτια. Η ιστορία μπλέκει με μαεστρία το παρελθόν με το π...
Οι Virgin Steele και στην προκειμένη ο David DeFeis, δημιούργησαν ένα μνημειώδη δίσκο, στον οποίο σεβάστηκαν απόλυτα το κείμενο της Ορέστειας. Το “The House of Atreus Act I” δεν είναι ένας απλ...
Τα πλήκτρα, το βιρτουοζιτέ μπάσο και όλο μοτίβο παραπέμπουν σε μουσικούς, που έχουν πολύπειρα μπες-βγες στα στούντιο. Όπως γίνεται πάντα ή σχεδόν πάντα σε αυτές τις παραγωγές, η μουσική αποδίδεται α...
Οι Junkwolvz μας συστήνονται σαν Heavy Rock ‘n Roll μπάντα από την Αθήνα. Με το που ξεκίνησα να ακούω, εκείνες οι έξι λέξεις μου καρφώθηκαν στο μυαλό. Ας βάλουμε τα αρχικά τους. Πώς είπατε; Γιατί τα...
Για τους Led Zeppelin έχει γραφτεί η φράση “The greatest cover band in Rock n’ Roll history”. Να μου κάνουν τη χάρη οι οπαδοί τους! Πολύ λίγο με νοιάζει εδώ το plagiarism. Εδώ έχουμε μία μπάντ...
Η γυναικεία φωνή είναι πιτσιρίκα. Είναι ναζιάρικη, είναι αθώα, φορά λευκό πουκάμισο και καρό φουστίτσα και ίσως μια διαβολουρά. Ροκ θέματα, πολύ χαριτωμένο ρεφρέν, επαναφορά με κουπλέ φασαριόζικο, π...
Δέκα συνθέσεις (συγκεκριμένα επτά και μία τριλογία) μας ταξιδεύουν στο σκοτεινό κόσμο του ήρωα. Το πρώτο και ομώνυμο κομμάτι (“Dark Saga”) μας βάζει κατευθείαν στο κλίμα από τις πρώτες κιόλας ...
Βασική αρχή της στήλης είναι η ακόλουθη. ΔΕΝ παίρνετε στα σοβαρά αυτά που γράφουμε. Σκοπός μας είναι να περάσουμε καλά και να σας ανεβάσουμε τη διάθεση. Ίσως να μας δείτε να θάβουμε τους Maide...
Ένα από τα κορυφαία concept album, κατά την ταπεινή μου άποψη και προτίμηση και με το οποίο έχω περάσει άπειρες ώρες ακρόασης και συντροφιάς, δεν θα μπορούσε να είναι άλλο από το “The Crimson Idol” ...
Πιάνο σε mood μπλε, μέτρο 3/4 και αντί για βαλς, ένας Jazz διάδρομος, που τύμπανα και μπάσο μετατρέπουν σε Jazz Fusion. Είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα εκπλαγείτε από τον τρόπο που παίζουν οι βιρτουό...
Ευαίσθητα τραγούδια, βασισμένα σε καθαρές κιθάρες, πιάνο, πλήκτρα και φωνή. Ιδανικά για το τραπέζι που λέγαμε πιο πάνω. Οι ματιές γίνονται πιο κλεφτές και πιο ένοχες. Τα χαμόγελα στέκονται υπερήφανα...
Άλλη μια ιστορία που ανακατεύει το διάβολο στα μουσικά δρώμενα. Αυτή τη φορά όμως, είναι η υπεροψία του ίδιου και όχι η ανθρώπινη αμετροέπεια που προκαλεί το διαγωνισμό. Και εδώ συμμετέχει ο ί...
Βασική αρχή της στήλης είναι η ακόλουθη. ΔΕΝ παίρνετε στα σοβαρά αυτά που γράφουμε. Σκοπός μας είναι να περάσουμε καλά και να σας ανεβάσουμε τη διάθεση.
Οι Astrodot φωτίζουν μία εποχή που πάντα θέλαμε να ζήσουμε. Και την ευκαιρία την έχουμε, επιτέλους. Μέσω της μουσικής των παιδιών. Το άλμπουμ είναι ακόμα νωπό. Θα ευχηθούμε καλοτάξιδο και θα περιμέν...
Ο Πάνος, ο οποίος έχει κάνει σχεδόν τα πάντα στο άλμπουμ, δημιουργικά, εκτελεστικά και τεχνικά, είναι ένας σύγχρονος τροβαδούρος, ο οποίος έχει μία θαυμάσια φόρμουλα στο να μεταφέρει τις ιδέες του σ...
Η κιθάρα είναι καθαρή στην αρχή και αγριεύει πιο μετά. Τα τύμπανα οδηγούν με άνεση. Η φωνή είναι αφηγηματική. Ίσως τα παιδιά να απολαμβάνουν ένα τεράστιο φάσμα από μπάντες, από τους Pink Floyd μέχ...
Το “Abbey Road” των The Beatles βέβαια δεν πέρασε ποτέ κάτω από τη μύτη μου απαρατήρητο. Από τα μέσα της δεκαετίας του '70, που το έβαλε στο πικάπ μας ο συγχωρεμένος ο αδερφός μου, μπήκε από τα αυτι...
Μου άρεσε από την πρώτη στιγμή που το άκουσα. Up tempo, με βαρβάτη εισαγωγή και γκράντε riffing, με αιχμηρούς στίχους και ζόρικη μελωδία. Πάντα ακούω μουσική όταν κάνω δουλειά στον υπολογιστή ...
O απόφοιτος του Αριστοτέλειου είναι ένας μουσικός… Ναι, το ξέρω ότι σπούδασε οικονομολόγος ο άνθρωπος, αλλά η μουσική είναι η επιστήμη στην οποία τελικά επένδυσε. Ο Πάνος λοιπόν είναι συνθέτης, κιθα...
Ο Λουκ ανεβαίνει τη σκάλα του σπιτιού του που οδηγεί στον εξωτερικό, προαύλιο χώρο. Αυτή δεν είναι μία τυχαία πρόταση που μου κατέβηκε στο το μυαλό, αλλά η αρχή της περιγραφής μιας σκηνής από ...
Γράδο… μονάδα μέτρησης. Και μάλιστα «απαγορευμένη». Υπό την έννοια ότι «δεν επιτρέπεται» να χρησιμοποιείται σε εμπορικές συναλλαγές. Διαβάζω στο διαδίκτυο πως είκοσι γράδα αντιστοιχούν σε πενήντα βα...
O Richard Pierce “Richie” Havens, R.I.P. (21-1-1941 – 22-4-2013), ήταν κιθαρίστας και συνθέτης, συνδυάζοντας στοιχεία από folk, soul, rhythm & blues, rock μουσικές. Υπήρξε ο καλλιτέχνης πο...
“The Fire You Want”… Αυτό, αυτό! Χιτάρα, κομματάρα, μπασοτύμπανο βαρβάτο, κιθάρα από δίπλα, η οποία αναλαμβάνει δράση μετά το πρώτο κουπλέ. Όμορφο θέμα και επαναφορά, ήτοι σταυροκούμπωμα των σ...
Επίλογος με το “Black Jack Order”. Γκρουβάτο Ροκ, το οποίο επιδέχεται πολλών ερμηνειών, με τη μπάντα να κάνει τα γλυκά μάτια ακόμα και στο New Wave, ακόμα και στη Britpop. Είπαμε, τα παιδιά απολαμβά...
Τα παιδιά από την Κοζάνη λοιπόν. Ένα σχήμα που υπάρχει από το 1998 και το οποίο το 2018 ευτυχεί να κυκλοφορήσει το ντεμπούτο άλμπουμ του. Και όσον αφορά τη μουσική τους… Μέταλ! Το “Molten Core...
Το όλο γεγονός αποτέλεσε έμπνευση και αποτέλεσμα των προσπαθειών των Michael Lang, Artie Kornfeld, Joel Rosenman και John P. Roberts. Οι δύο τελευταίοι χρηματοδότησαν το όλο εγχείρημα,
Το “Hell’s Door” είναι το βίντεο της μπάντας από το άλμπουμ αυτό και το σημείο αναφοράς του είναι ένας κρατήρας στο Turkmenistan, o οποίος δεν έχει σταματήσει να καίει από το 1971! Είναι πραγματικό ...
Μάλλον θα πρέπει να προγραμματίσει σύντομα το πρώτο της full length. Είχα την τύχη να ακούσω μία απίστευτα ατόφια φωνή να επιβάλλεται με θέρμη και αγάπη στο μουσικό χαλί της. Να το πατά με χάρ...
Η παρουσίασή τους εδώ έγκειται στο γεγονός, ότι ποτέ δεν έλαβαν τα εύσημα που τους αναλογούν ή αναλογούσαν, ποτέ δεν αναγνωρίστηκε όσο οφειλόταν η αξία τους και δεν νομίζω να υπάρχουν πάρα πολ...
«Τώρα αλλάζει η εποχή – η σιωπή σου μόνο αντηχεί»… Δημιουργείς μουσική όταν μένεις ένδεκα χιλιάδες μίλια μακριά από το συνεργάτη σου; Πώς θα γίνει να στηθεί ένα ολόκληρο άλμπουμ από απόσταση;
Συνεχίζουμε το αφιερωματικό αυτό άρθρο, παρουσιάζοντας τους επόμενους πέντε σπουδαίους κιθαρίστες, οι οποίοι έλαβαν λιγότερη δημοσιότητα ή έτυχαν μικρότερης αναγνώρισης, από αυτή που τους οφειλόταν....
Σε μια βραδιά που θα θυμόμαστε για πάντα ως μια εκ των πιο “σκοτεινών” στην ιστορία του αθλητισμού, τα Grammy 2020 έλαβαν χώρα στην πόλη που “γεννήθηκε” ουσιαστικά ο θρύλος Kobe. Με την Alicia...
Οι τύποι είναι παιχταράδες, έχουν φιλοξενήσει άλλους παιχταράδες στους δίσκους τους και φωτογραφίζω ΚΑΙ τον Kee Marcelo, έχουν τα τραγούδια και φυσικά τα εχέγγυα για να καλύψουν ένα βράδυ με μ...
Τα τραγούδια τους πάντα έδεναν σε κάθε πρόγραμμα. Παίζοντάς τα, σκεφτόμουν από μέσα μου το πώς θα ήταν αυτές οι δύο Ελληνίδες ιέρειες να βρεθούν μαζί στο πάλκο, έστω για μια βραδιά.
Υπάρχουν όμως επίσης αμέτρητοι, αξιολογότατοι κιθαρίστες, οι οποίοι για διάφορους λόγους δεν έτυχαν της αναγνώρισης που τους άρμοζε, δεν τους αποδόθηκε η δημοσιότητα που τους αναλογούσε…
Ο επίλογος δίδεται με το “Sealed Curse”. Σκοτεινό και κείνο, με φυσικό τσέλο από τον κύριο Stephan Keeman, και τη φωνή να αναρωτιέται… “Where do I go from here”… Γκάζωμα και τα αντρικά φωνητικά κουμ...
Τώρα ξέρω πως βρίσκομαι στο σωστό τόπο και χρόνο! Τα συνθήματα παίρνουν φωτιά. Ο Βασίλης τα δέχεται με χιούμορ. Μήπως να το σκεφτόταν να κάνει μια βραδιά με τη φωνή του, μία κιθάρα και ιστορίε...
Για το 2020 λοιπόν θα σας πούμε μόνο ευχές και θα σας αφιερώσουμε μόνο τραγούδια. Δίσεκτο-ξεδίσεκτο, εμείς θα το καλωσορίσουμε με τον ίδιο τρόπο και θα του φερθούμε το ίδιο. Με πολλές ανταποκρ...
Σε λίγες μέρες θα βρίσκονται στην Αθήνα και είμαι σίγουρη πως το θέαμα αλλά και η μουσική θα μας συνεπάρει. Καλώς ήρθατε στο κόσμο των vampire και των λύκων! Ακονίστε τα λατινικά σας και ετοιμ...
Ο πραγματικός οπαδός δεν νοιάζεται για ίντριγκες και λοιπές χαζομάρες. Μόνο για ανθρώπους και το ίδιο το γκρουπ. Όσοι λοιπόν το σκέφτεστε δυο φορές για το αν θα πάτε να τους δείτε φέτος, αφήστ...
Born in violence, taught the lessons… learning how to dance… Απλά τα πράγματα; Οι Crash Valley από τη land Down Under, με δικά μας παιδιά στη σύνθεσή τους, ετοιμάζονται να παρτάρουν τον ...
Ο MOTU (Τι πράγμα; Τι σημαίνει MOTU; Συγγνώμη, το προηγούμενο επεισόδιο ΔΕΝ το διαβάσαμε; ΔΕΝ γουστάραμε; Ααααχ, βρεμένη σανίδα που θέτε…) τον αποφεύγει και στη συνέχεια παρεμβαίνει ο Russell Allen,...
Πάνω στη σκηνή ο Jeff Scott Soto είναι ΠΑΝΤΑ ένα θηρίο ανήμερο. Συνοδευόμενος από τέλειους μουσικούς, προσφέρει ένα εκπληκτικό οπτικοακουστικό θέαμα. Νιώθεις πόσο τυχερός είσαι που αγαπάς αυτή...
Όλοι μα όλοι οι συνδαιτημόνες φορούν το ίδιο ακριβώς μπλουζάκι, το οποίο έχουν τυπώσει οι ίδιοι και το οποίο γράφει στο μπροστινό μέρος “M.O.T.U. Minions”. Μάστα… Τσιράκια του Μότου… Ρώ...
Τη θέση του Rocken πίσω από τα τύμπανα των Ryche ανέλαβε ένας εκπληκτικός drummer, o Casey Grillo, παντού γνωστός από την εικοσαετή θητεία του στους Kamelot.
O La Torre θα είναι παρών, θα μας ενθουσιάσει, θα πάρει κινητά από τις μπροστινές σειρές για να καταγράψει, να πει νόστιμα λογάκια και να τα επιστρέψει, θα είναι ο άνθρωπος που θα έχει καταφέρ...
Μετά τα δύο εκείνα ιστορικά LiVE οι Ryche ξεκίνησαν να δουλεύουν πάνω στον πρώτο τους δίσκο με τον Todd στη φωνή. Η ομώνυμη δουλειά τους βγήκε τον αμέσως επόμενο χρόνο, έκανε πολύ κόσμο να διχ...
Αυτοί είναι οι Queensryche, κυρίες και κύριοι και αυτοί είναι οι οπαδοί τους. Και τον προσεχή Νοέμβριο, στις συναυλίες τους στην Ελλάδα, θα το νιώσετε και σεις. Θα έχουμε κι άλλα να μοιραστούμ...
Μια και οι Αμερικανοί… ξανάρχονται, είπα να αναστήσω κάποια από τα λόγια τους τότε. Είχαν μιλήσει από καρδιάς, είχαν πει αρκετά ενδιαφέροντα πράγματα και δεν τσιγκουνεύτηκαν τα λόγια τους, ιδί...
Είχαν μόλις σπατσάρει με τα γυρίσματα για το “Ace Ventura”, όταν τους ζητήθηκε να πάρουν μέρος σε μία άλλη ταινία. Με το που είπαν όμως ότι είχαν ήδη «αρτυθεί», οι παραγωγοί της «άλλης» ταινίας αποφ...
Οι Evergrey κατάγονται από το Γκέτεμποργκ της Σουηδίας. Δημιουργήθηκαν το 1995 και το 1998 κυκλοφόρησαν το πρώτο τους άλμπουμ, “The Dark Discovery”. Το 1999 κυκλοφορεί το άλμπου...
- Μισό… Αυτός δεν είναι που είχε κερδίσει το σουηδικό Idol, τρέχοντας πάνω κάτω την αρένα με το “Run To The Hills”;- Ναι, αυτός είναι. Για πάρε τώρα εδώ…
Ο Βασίλης και η Γιώτα έρχονται κοντά μας. Απαντούν σε διάφορες ερωτήσεις. Πώς είναι να παίζουν μαζί; Αν θα κυκλοφορήσουν κάτι σύντομα… Οι απαντήσεις αποπνέουν αμοιβαία εκτίμηση, αμοιβαίο θαυμα...
Τη Δευτέρα 4 Φεβρουαρίου βρεθήκαμε στο Bock Beer Bar Restaurant και τη συνέντευξη Τύπου για το Chania Rock Festival 2019. Η φετινή διοργάνωση θα λάβει χώρα στις 5 και 6 Ιουλίου στα Χανι...
Ο Geoff Tate θα εμφανιστεί στην Ελλάδα, παίζοντας ΟΛΟΚΛΗΡΟ το “Operation: Mindcrime” (και όχι μόνο), στις 13 Φεβρουαρίου στο Principal Club Theater, στη Θεσσαλονίκη...
Οι Primal Fear και ο Gus G, με τη σόλο μπάντα του, εμφανίζονται το Σάββατο 12 Ιανουαρίου στη Θεσσαλονίκη, στο Eightball και την Κυριακή 13 Ιανουαρίου στην Αθήνα, στο Κύτταρο Live.
Καλή Χρονιά να έχουμε! Υγεία, αγάπη, αγάπη και υγεία! Ακολουθούν, χωρίς καμία αλφαβητική ή άλλη σειρά οι ευχές των ανθρώπων του περιοδικού. Και του χρόνου!
Το άλμπουμ ονομάζεται "Empire", που σημαίνει "Αυτοκρατορία"... Προφητικός τίτλος - τουλάχιστον. Πάνω από τρία εκατομμύρια αντίτυπα μόνο στις ΗΠΑ, σύμφωνα με τον εθνικό τους οργανισ...
Βρεθήκαμε στα Devasoundz Studios για την προ-ακρόαση του πρώτου πρώτου άλμπουμ μιας ολοκαίνουργιας μπάντας, η οποία ακούει στο όνομα Voidnaut και η οποία αποτελείται από τέσσερις μπαρουτοκαπνι...
Θυμός, πόνος, θλίψη, απόγνωση αλλά και ελπίδα και θάρρος για να σηκώσουν το κεφάλι ψηλά. Ένα άλμπουμ - θησαυρός μουσικής και φωνητικών. Ο Γιώργος μας έκανε και ανατριχιάσαμε!
Στην αρχή του νέου έτους τα νέα του ''παιδιά'' θα μπουν στο στούντιο να πάρουν την τελική τους μορφή... και εμείς απλά του ευχόμαστε να τα δει όπως επιθυμεί!
Ξεκινάω με το κλασσικό disclaimer πως είναι απίθανο να καταφέρεις να χωρέσεις τα καλύτερα σε ένα top 100. Θα αφήσεις άλλα τόσα απέξω. Πόσο μάλλον σε ένα top 10...
Είναι ωραίο να γράφεις για τα αγαπημένα σου πράγματα. Και πολύ περισσότερο όταν μιλάμε για μουσικές και δίσκους, για το αλατοπίπερο της ζωής. Όπως είναι και πολύ όμορφο το νοητικό ταξίδ...
Τα δέκα καλύτερα; Όχι, ούτε για αστείο… Ακόμα κι αν με σημάδευε κάποιος στον κρόταφο (-Κόψε κάτι, ρε μεγάλε! –Μα δεν είπα με τι, ρε μεγάλε!), δεν υπήρχε περίπτωση να καταλήξω στα δέκα καλύτερα...
Έχουν γραφεί δεκάδες άρθρα για το μεγαλείο του συγκεκριμένου δίσκου. Έχουν αναρωτηθεί πολλοί πώς είναι δυνατόν ο ανθρώπινος νους να κατεβάζει τέτοιες ιδέες.
SWANS IΣΟΝ MICHAEL GIRA, ένας πολυπράγμων αρτίστας, που στα νιάτα του θέλησε να ασχοληθεί με τις εικαστικές τέχνες, αλλά μίσησε τον καθωσπρεπισμό του πανεπιστημίου και το έριξε στις χαμαλοδουλειές, ...
Οι Tiger Lillies δεν είναι καινούριοι, κι όμως ακούγονται πάντα φρέσκοι. Θεωρούνται οι νονοί του είδους μουσικής που χαρακτηρίζουμε σαν «εναλλακτικό καμπαρέ».
Έχει έρθει η σειρά των Jane Doe να μας παρουσιάσουν τη δουλειά τους και να μας ξεναγήσουν μέσα σε λίγες γραμμές σε κάθε τραγούδι τους. Για δείτε τι λένε...
Μπορεί ο DEE να είναι ο «πρωταγωνιστής» του συγκεκριμένου κειμένου, δε θα είναι όμως το μοναδικό τιμώμενο πρόσωπο. Θα αναφερθούν αρκετά ακόμη ονόματα και ιστορίες
Το 2012 ήταν πολύ φτωχό για τα κινηματογραφικά soundtrack. Λίγες εκπλήξεις, λίγες καλές δουλειές και πολύ μουσική ασχήμια. Άλλαξε η μόδα. Το 2012 ήταν πολύ φτωχό για τα κινηματογραφικά soundtra...
Oι Daft Punk αποτέλεσαν και την πρώτη μπάντα mainstream ηλεκτρονικών ακουσμάτων. Η ηλεκτρονική μουσική ακουγόταν πλέον από οποιονδήποτε. Είχε γίνει μόδα!
Σε λίγους μήνες λογικά που θα λάβει χώρα η δίκη, ο Randy θα παρεβρεθεί στη Τσεχία. Δεν θα το σκάσει. Εάν έχεις τη συνείδησή σου καθαρή, δεν την "κάνεις" με ελαφριά πηδηματάκια.
Fast Forward σε ένα μήνα ακριβώς από σήμερα. Η ημέρα είναι 20/12/12 και η ώρα 12 το μεσημέρι. Ξαφνικά συναγερμός. Έκτακτα δελτία ειδήσεων, το νέο μεταδίδεται στόμα με στόμα.
Το μόνο που με φοβίζει είναι ότι θα γουστάρω και θα μας κάνει ζημιά στις καθυστερήσεις της χρονιάς. Και άντε μετά να συμμαζέψεις την λίστα. Άτιμες Κατσίκες...
Για την ιστορία του κλαρινέτου, οι πληροφορίες είναι περιορισμένες καθώς χάνεται στα βάθη των αιώνων και ξέρουμε πως προήλθε από μετεξέλιξη παλαιότερων παρόμοιων οργάνων.
Θα είναι η νεαρή Αυστραλέζα, που μένει στο Άμστερνταμ και δραστηριοποιείται στη house σκηνή της Ευρώπης, το επόμενο μεγάλο όνομα της παγκόσμιας μουσικής σκηνής;
Θυμάμαι πριν 15 χρόνια περίπου, εκεί προς τα τέλη των 90's όταν ο κλασσικός μεταλλάς της εποχής ήταν must να έχει μακρύ σγουρό μαλλί, να φοράει από πάνω τζιν μπουφάν και να φοράει μπλούζα Αις Ντερθ ...
Σ’αυτή την αναδρομή στην ιστορία που γέννησε τους Madrugada και την μελαγχολική ροκ της Νορβηγίας, γνωρίσαμε πτυχές της ζωής και της δουλειάς του Robert Buras και του Sivert Hoyem.
Ένας οπαδός έγραψε ... "ο τίτλος „Tears In The Rain“ ταιριάζει τέλεια με την προοπτική που έχεις στο μυαλό σου και με αυτό που επιθυμείς να επιτύχεις".
O Andreou δημιουργεί ένα δικό του μουσικό σύμπαν και το γεμίζει με έμπνευση. Ξέρει να ελίσσεται με μαεστρία ανάμεσα στη new age, jazz και ορχηστρική μουσική με σαγηνευτικό τρόπο.
Οι Rival Sons ροκάρουν! Βγάλε απ' το rock το heavy, το hard, και άστο να βρει τις ρίζες του. Μέσα στα blues, στις ψυχωμένες ερμηνείες και στον ήχο της κιθάρας.
Ένα ολοκαίνουργιο σχήμα στον ευρύτερο χώρο της ροκ, αποτελούμενο από έμπειρους και διάσημους μουσικούς, το οποίο αναμένεται να προκαλέσει μεγάλη αίσθηση.
"Οι κάτοικοι της Motown αναζητώντας ένα καλύτερο μέλλον χωρίς περιορισμούς και αυτοσυγκράτηση πέρασαν τις πύλες της Funk". Διαβάστε ένα διαφορετικό παραμύθι ...
Αυτή τη στιγμή είναι που χρειαζόμαστε μπάντες όπως οι SOAD. Ας έχει ο καθένας τους την βίλα του στο Μαλιμπού και ας σνιφάρει 20 γραμμάρια κοκαίνη την ημέρα. Δεν με νοιάζει.
It's all about money & fame. Ένα άρθρο βασισμένο στην προ ημερών έκρηξη ειλικρίνειας του Peter Dolving σχετικά με την αποχώρησή του από τους Σουηδούς The Haunted.
Δεν διάλεξα εγώ τον υπέρτιτλο… Είναι όμως ο πλέον ταιριαστός. Είναι το λογοπαίγνιο που θα ήθελα να κάνω, είναι η ατάκα που θα φύλαγα για τις κουβέντες με τους φίλους μου…
Ένας DJ πραγματικός Star!!! Η αλήθεια είναι πως ο DJ Sasha πραγματικά άλλαξε την ιστορία της electronica και ολόκληρη την ιδεολογία του να είναι κανείς …
Δε μπορεί να είναι Led Zeppelin, η φωνή είναι γυναικεία! Αλλά η μουσική…; Αυτό το βρώμικο ριφάκι της κιθάρας θυμίζει το "When the Levee Breaks" και ...
Η Διεθνής Αμνηστία αποφάσισε να κυκλοφορήσει ένα τετραπλό, επετειακό άλμπουμ με τραγούδια - ποιήματα και καλλιτέχνες που ταιριάζουν με όσα εκφράζει όλα τα χρόνια που δραστηριοποιείται.
Tο αποτέλεσμα της ένωσης δύο μεγάλων μουσικών. Ακούγοντας την δουλειά τους αμέσως νιώθεις ότι η συνύπαρξη αυτών των δυο καλλιτεχνών έχει να σου προσφέρει κάτι διαφορετικό απο τα συνηθισμένα.
O Myles Kennedy μοιράζεται μαζί μας τα βιβλία, που διαβάζει τη στιγμή αυτή και τον ενέμπνευσαν ούτε λίγο ούτε πολύ να συνθέσει το "Apocalyptic Love" με τον Slash.
Ήταν οι Beatles πιο γνωστοί από τον Χριστό; O Βασίλης πανταζόπουλος γράφει για το φαινόμενο The Beatles, το οποίο ήταν κάτι περισσότερο από νούμερα και κοστούμια.
Η παράσταση προσφέρει μια πιο συμπονετική θα λέγαμε, προσέγγιση, δημιουργώντας έναν πιο αληθινό (;) χαρακτήρα, ο οποίος θέλει να πιστέψει στην όποια εξιλέωση μπορεί να προσφέρει η μουσική...
...
Θα ξεκινούσα το αφιέρωμα λέγοντας πως πρόκειται για ένα από τα πλέον ελπιδοφόρα εγχώρια συγκροτήματα της ακραίας metal σκηνής, όμως έχουν ξεφύγει από αυτό εδώ το στάδιο εδώ και αρκετό καιρό.
1992, Αθήνα! Η χρονιά που οι Αρτέμης, DJ Alex και Ευθύμης, αποφασίζουν να δημιουργήσουν ένα από τα πλέον επιδραστικά hip hop σχήματα στην Ελλάδα, τους Terror-X-Crew.
Ακροβατούσε ανάμεσα σε μουσική και ποίηση, ποτέ δεν ήταν ο μεγάλος στάρ αλλά πάντα ενέπνεε σεβασμό στον κύκλο του, έχει φανατικό κοινό και διαθέτει μία ποιότητα ανθρώπου που σπάνια συναντάς.
...
Στην εποχή μας, όποια πέτρα και να σηκώσεις, θα δεις και το όνομά του. Είναι σίγουρα μία από τις μεγαλύτερες μορφές, στη μουσική σκηνή, τα τελευταία 30 χρονιά.
Σου έρχονται στιγμές από τα παιδικά σου χρόνια, εκείνα τα καλοκαίρια που ανακάλυπτες τον έρωτα και την ζωή, ακούγοντας τα βράδια, άπειρες φορές, τους δίσκους των Σπαθιών και τη χαρακτηριστική φωνή τ...
Εάν υπάρχει ένα σχήμα, το οποίο πέρασε μέσα από χίλια κύματα και απέδειξε πως είναι εφτάψυχο και δεν το βάζει κάτω τόσο εύκολα, τότε αυτό είναι οι Αμερικανοί. Διαβάστε το απίστευτο χρονικό της πορεί...
Όταν ο, ιρλανδικής καταγω- γής, Everlast αποφάσισε να φτιάξει μία μπάντα, ενώθηκε με τον φίλο του από το σχολείο Danny Boy και τον DJ Lethal, έναν Λεττονό μετανάστη, και δημιούργησαν τους House Οf P...
O B-Real είναι ένα από τα βασικά μέλη του γνωστού συγκροτήματος Cypress Hill, ένα πρωτοπόρο μουσικό όχημα, το οποίο δημιούργησε ένα απόλυτα δικό του στυλ. Latin & gangsta hip hop στο ίδιο καζάνι...
«Οι james δεν είναι μία απλή μπάντα αλλά μια ιδέα», δηλώνουν οι ίδιοι. Ισχύει κάτι τέτοιο; Ο Γιώργος Γκουγκούδης κάνει μία αναδρομή στην καριέρα των Βρετανών και δίνει τις απαντήσεις.
...
O Nίκος Καραμηνάς γράφει για μία από τις μεγαλύτερες και δημοφιλέστερες μουσικές προσωπικότητες των τελευ- ταίων δεκαετιών. Ο μουσικός και άνθρωπος Moby! Οι ανησυχίες του! Η πορεία του προς την κορυ...
Θα μπορούσε να ήταν μία μοντέρνα έκδοση της Σταχτο- πούτας, κι όμως δεν είναι. Σε μία εποχή, που οι όροι «τέ- χνη» και «καλλιτέχνης» απο- τελούν είδος προς εξαφάνιση, έχει ενδιαφέρον να διαβάσει κάπ...