Guns N' Roses
- Πληροφοριακά Στοιχεία
- Κατηγορία: Άρθρα Μουσικής
- Δημοσιεύθηκε : Τετάρτη, 11 Απριλίου 2012 08:44
“Άγνωστες, μικρές ιστορίες…”
“Η πιο επικίνδυνη μπάντα στο πλανήτη”. Αυτό ήταν οι Guns N’ Roses. Μια παρέα παιδιών που θα άλλαζε για πάντα την ιστορία της σύγχρονης ροκ μουσικής. Και θα γινόταν τη πιο κατάλληλη χρονική στιγμή. Τη στιγμή που το αγνό Hard Rock έδειχνε να «σβήνει» από το Glam και Hair Metal. Επιθετική μουσική, αυτοκαταστροφικό Lifestyle και με τους στίχους να περιγράφουν τη ζωή στους δρόμους της Αμερικής.
Κάθε καλή ροκ ιστορία που σέβεται τον εαυτό της, έχει ναρκωτικά, sex αλλά και πολύ καλή μουσική. Η ιστορία των Guns δε διαφέρει από αυτό το κλασικό πλέον τρίπτυχο. Είναι βουτηγμένη μέσα σε αυτό.
The Roots Of Guns N’ Roses
Οι ρίζες της ιστορίας των Gunners δρομολογούνται από το μακρινό 1982 όταν οι Slash και Steven Adler ξεκινούν τη μπάντα ονόματι Road Crew. Δύο χρόνια αργότερα δυο παιδικοί φίλοι αποφασίζουν να εγκαταλείψουν το μέρος που μεγάλωσαν, τη Lafayette της Indiana για να κυνηγήσουν το μεγάλο όνειρο στο Los Angeles. Πρόκειται για τους Bruce Bailey και Jeff Isbell, γνωστοί πλέον σαν Axl Rose και Izzy Stradlin. Ο Izzy είναι ο πρώτος που φτάνει στη Πόλη των Αγγέλων όπου εκεί θα γνωρίσει τον Tracii Guns. Μετά από διάφορους μουσικούς πειραματισμούς, Axl και Izzy θα βρεθούν πλάι πλάι στην ίδια μπάντα . Ξεκίνησαν ως A-X-L, μετά Rose για να καταλήξουν ως Hollywood Rose. Δε θ’ αργήσει η στιγμή που οι Slash και Adler θα τους δουν να παίζουν Live στο Sunset Strip. Η παρουσία και μόνο του Axl στη σκηνή, θα είναι αρκετή για να τους πείσει πως αυτός είναι ο Front man που έψαχναν. Ξεκινά μια πολύ περίεργη περίοδος για την εξέλιξη και τη πορεία των Guns. Ο Izzy δέχεται μια πρόταση για να συμμετέχει σε μια μπάντα υπό το όνομα London, όπου και την αποδέχεται. Ο Axl από την άλλη πλευρά σταματάει να είναι πίσω από το μικρόφωνο των L.A. Guns αφού πλακώνεται στο ξύλο με τον τότε μάνατζερ του συγκροτήματος. Παρόλα αυτά, Axl και Tracii αποφασίζουν να συνεχίσουν να γράφουν τραγούδια και τότε είναι η στιγμή που το όνομα Guns N’ Roses γεννιέται. Tracii Guns o ένας, Axl Rose ο άλλος, δεν άργησαν λοιπόν να το αποφασίσουν… Ο Izzy μετά από κάποιες προσπάθειες να δημιουργήσει μια νέα εκδοχή των Hollywood Rose επιστρέφει, με τον Steven Adler να είναι ο επόμενος στο “τρένο” και τελευταίος ο Duff. Χαρακτηριστική είναι η ατάκα του Izzy για τον Duff, “αφού φοράει μπλούζα με τον Johnny Thunders, είναι άψογοςˮ. Λίγες μέρες αργότερα, ο Tracii θα αποφασίσει πως θέλει ένα μικρό διάλειμμα λίγων ημερών για να ξεκουραστεί, όμως η μπάντα συνέχιζε τις πρόβες κανονικά. Σε ένα από τα πολλά μηνύματα που θα του αφήσουν δε θα απαντήσει. Αυτό ήταν το τέλος του και ο Slash ο αντικαταστάτης του.
Ζούσαν όλοι μαζί σε ένα διαμέρισμα. Κυρίως σε αυτό της τότε μάνατζερ τους, Vicky Hamilton. Κάτω από άθλιες συνθήκες και με βασική ασχολία πέρα από τη μουσική, να πουλάνε ναρκωτικά. Για να “επιβιώσει” μια μπάντα στο L.A. τη δεκαετία του ’80 έπρεπε να έχει ένα σταθερό κοινό και πάνω σε αυτό να “πατήσει” για να μπορέσει να εξελιχθεί και να δημιουργήσει αυτό που φανταζόταν. Ήταν κάτι που ήξεραν πολύ καλά από την αρχή και βασίστηκαν σε αυτό. Δίνοντας συνέχεια Live σε διάφορα Clubs. Παίζοντας όπου μπορούσαν, σε σπίτια, σε πάρτι.. Παντού! Οι Guns είχαν πλέον ένα πυρήνα οπαδών και το όνομα τους μεγάλωνε συνεχώς. Πλέον μιλάμε για το πιο καυτό όνομα που κυκλοφορεί στην ανθηρή σκηνή των Clubs του Los Angeles. Ωμό, αλήτικο Hard Rock, βρώμικο image και με Live που θύμιζαν αρένες. Mε τις περισσότερες δισκογραφικές να θέλουν να τους υπογράψουν, όμως η εικόνα που έβγαζαν δεν ήταν και ο καλύτερος σύμμαχος τους. Για να το πούμε καλύτερα, τους φοβόντουσαν. Μέχρι που τους είδε ο Tom Zutaut, διευθυντής της Geffen Records, στο Troubadour. Μόνο που εκείνο το βράδυ δεν ήταν μόνος του. Στο χώρο υπήρχαν και άτομα της A&R που ήθελαν να τσεκάρουν τη μπάντα για την οποία μίλαγε όλο το Los Angeles. O Zutaut έχει πει χαρακτηριστικά για εκείνο το βράδυ: “Μετά από 2 τραγούδια έφυγα. Δε χρειάστηκε να δω παραπάνω για να καταλάβω πως αυτοί οι τύποι θα γίνονταν η μεγαλύτερη μπάντα στο πλανήτη. Καθώς έφευγα είπα σε έναν από τους ανθρώπους της A&R, είναι άθλιοι. Πάω σπίτι.” Τα Live τους έφεραν το συμβόλαιο. Αυτό ήταν το “διαβατήριο” τους.
Μετά εμφάνιση στο Troubadour, Δευτέρα πλέον, ο Zutaut είναι έτοιμος να τους υπογράψει στη Geffen, ο Axl αποδεικνύει το πόσο μεγάλες βλέψεις είχε για τους Guns. Ένας τύπος που έλεγε αυτό που πάντα πίστευε ασχέτως αν ήταν σωστό ή λάθος. Ο Axl λοιπόν είπε στον Zutaut: “Αν φέρεις μέχρι τη Παρασκευή μια επιταγή των $75,000 θα υπογράψουμε μαζί σου”. Το ποσό για εκείνη την εποχή είναι τεράστιο. Μετά από 2 μέρες ο Rose τηλεφωνεί και πάλι στο Zutaut. Αυτή τη φορά του λέει: “Κοίτα, είπαμε σε μια κοπέλα της A&R πως αν περπατήσει τη Sunset Boulevard γυμνή μέχρι τη Tower Records, θα υπογράψουμε μαζί της!”. Και το έλεγε σοβαρά.Έχοντας υπογράψει πλέον με τη Geffen αποφασίζουν να κυκλοφορήσουν ένα EP για να δουν την απήχηση που είχαν στο κόσμο. Το Live ?!*@ Like A Suicide κυκλοφορεί το Δεκέμβριο του 1986 και αποτελεί ουσιαστικά τη πρώτη κυκλοφορία του συγκροτήματος. Αποτελούμενο από 4 ζωντανές εκτελέσεις και με μόλις 10.000 αντίτυπα, “εξαφανίστηκε” αμέσως. Πλέον ήταν σίγουροι. Έπρεπε να ξεκινήσουν οι ηχογραφήσεις για το πρώτο τους ολοκληρωμένο δίσκο. Και αυτός θα ήταν ένας από τους καλύτερους που έχουν γραφτεί ποτέ. Το Appetite For Destruction.
Making Τhe Appetite
Το Appetite ήταν το Los Angeles. Ήταν ο δίσκος που έφτασε να πουλάει 200.000 “κόπιες” την εβδομάδα στην Αμερική. Κάθε στίχος, κάθε λέξη, είναι βγαλμένη μέσα από αυτή την αμαρτωλή πόλη. Ακούγοντας τις πρώτες νότες το καταλαβαίνεις αμέσως. Αυτοί οι τύποι είναι έτοιμοι να κατακτήσουν τον κόσμο. Η απίστευτη ενέργεια που έβγαζαν στις ζωντανές εμφανίσεις τους, είναι εκεί. Τη νιώθεις. Σε διαπερνάει σε κάθε νότα. Σε κάθε στίχο που βγαίνει μέσα από τα ουρλιαχτά του Rose. Κάθε κομμάτι και μια διαφορετική ιστορία. Όπως το Jungle, που ουσιαστικά περιγράφει όλο αυτό που ένιωσε ο Axl φτάνοντας στο L.A από τη πόλη που μεγάλωσε, την Indiana. Ο Slash έχει πει για το Jungle: “Ήταν ένα Riff που έπαιζα στο δωμάτιο σε μια ακουστική κιθάρα και ο Axl έτυχε να είναι εκεί. Που βρήκε τους στίχους, δεν έχω ιδέα..!”. Tα περισσότερα τραγούδια του Appetite είναι κυρίως δεύτερες οι τρίτες εκτελέσεις. Το μοναδικό κομμάτι που παίχτηκε μόνο μια φορά η οποία και ήταν και αρκετή, ήταν το Sweet Child O’ Mine. Πρόκειται για ένα από τα πιο χαρακτηριστικά solo που έχουν γραφτεί ποτέ. Και όμως.. Η εισαγωγή του “Sweet Child” ξεκίνησε σαν αστείο από τον Slash ενώ ήταν όλοι μαζεμένοι. Και όμως, αυτός θα ήταν ο ύμνος στον οποίο θα “πάταγε” ο Axl για να γράψει ένα κομμάτι “αφιέρωση” στη τότε αγαπημένη του Erin Everly . Κομμάτι το οποίο παρουσίαζε μια άλλη πλευρά των Guns, πιο μελωδική. Το ακριβώς αντίθετο από το τελευταίο κομμάτι του δίσκου. Το “αλήτικο” Rocket Queen. Πρόκειται για το κομμάτι που ο Axl ήθελε να προσθέσει πορνογραφικούς ήχους, πράγμα που τελικά έκανε φέρνοντας μια κοπέλα στο στούντιο κατά τη διάρκεια της ηχογράφησης. Τα υπόλοιπα μπορείτε να τα φανταστείτε ή μάλλον να τα ακούσετε διπλά στο Solo του Slash..Με τη κυκλοφορία του δίσκου, οι πωλήσεις δεν ήταν οι αναμενόμενες. Το MTV που τότε ήταν το βασικό μέσο προβολής αρνιόταν πεισματικά να παίξει οτιδήποτε είχε σχέση με τους Gunners καθώς φοβόντουσαν πως τα τοπικά δίκτυα θα έκοβαν τη μετάδοση. Υπό αυτές τις συνθήκες ο Zutaut αναγκάζεται να τηλεφωνήσει στο γραφείο του David Geffen για να μεσολαβήσει να παίξουν το Video Clip του Welcome To The Jungle. Μετά από λίγες ώρες ο Geffen θα ενημερώσει τον Zutaut: ”Κανονίστηκε. Θα το παίξουν στις 5 ξημερώματα Κυριακής, σαν προσωπική χάρη σε ‘μενα”. Αυτό ήταν. Μετά τη προβολή και παρά το περίεργο της ώρας, το τηλεφωνικό κέντρο του MTV κατακλείστηκε από τηλεφωνήματα τηλεθεατών που ζητούσαν επίμονα να ξαναδούν το Welcome To The Jungle.. Το ταξίδι είχε μόλις ξεκινήσει.
Ξεκίνησαν περιοδεία ανοίγοντας τις συναυλίες των Mötley Crüe και παίζοντας σε διάφορα Clubs. O Zutaut καταφέρνει και έρχεται σε συμφωνία οι Guns να “ανοίγουν” τις συναυλίες των Aerosmith. Όμως μέσα στη συμφωνία υπήρχε ένας όρος. Κανένα μέλος δεν επιτρεπόταν να κάνει ναρκωτικά μπροστά στους Aerosmith. Ακόμα και με μια μπύρα στο χέρι να εμφανιζόταν ο Slash μπροστά στον Joe Perry, τότε η περιοδεία θα τελείωνε γι αυτούς. Τόσο απλά. Στις 20 Αυγούστου του 1988 αποφασίζουν να κάνουν ένα διάλειμμα από τη περιοδεία με τους Aerosmith για να παίξουν στο Monsters Of Rock στο Donington της Αγγλίας. Ένα ειρωνικό και άσχημο παιχνίδι της μοίρας όμως θα τους επαναφέρει στη πραγματικότητα. Οι Gunners είναι στη σκηνή και ο κόσμος από κάτω παραληρεί αναγκάζοντας τους να διακόψουν το Show 3 φορές για να τους ηρεμήσουν. Στο τέλος της εμφάνισης τους ο Axl αποχαιρετά τον κόσμο λέγοντας: “Να έχετε μια καλή μέρα..! Και προσπαθήστε να μη σκοτωθείτε..”. Αργότερα μαθαίνουν πως κατά τη διάρκεια του Live δύο άτομα σκοτώθηκαν. Πρόκειται για μια από τις πιο άσχημες στιγμές στην ιστορίας τους.Tellin’ The Lies
Το Νοέμβριο του 1988 αποφασίζουν να κυκλοφορήσουν άλλο ένα EP το GN’R Lies. Πρόκειται για ένα δίσκο που όπως και οι ίδιοι έχουν πει, ήταν κάτι πολύ εύκολο και γρήγορο σαν διαδικασία που ταυτόχρονα έφερε και μεγάλος κέρδος τόσο στην εταιρεία, όσο και στη μπάντα. Αποτελεί ουσιαστικά συνδυασμό του πρώτου τους EP (Live ?!*@ Like A Suicide) με τη προσθήκη τεσσάρων ακόμα κομματιών μέσα στα οποία ξεχωρίζουν τα Patience και One In A Million το καθένα για τους δικούς του λόγους. Το μεν Patience, γιατί αποτελεί μια All Time Classic μπαλάντα, το δε One In A Million για τους στίχους του. Κάτι που θα στρέψει αρκετό κόσμο εναντίον της μπάντας εκείνη τη περίοδο και κυρίως εναντίον του Axl, που θα κατηγορηθεί για ομοφοβία και ρατσισμό. Ο ίδιος στη συνέχεια απολογείται γι αυτό λέγοντας πως η αναφορά γίνεται καθαρά στο τρόπο διαβίωσης των ανθρώπων και την εγκληματικότητα που κυριαρχεί σε κάθε σου βήμα. Αυτό που κάνει το δίσκο ξεχωριστό είναι η διαδικασία της ηχογράφησης παίζοντας όλοι μαζί, στον ίδιο χώρο και όχι ηχογραφώντας καθένα ξεχωριστά. Το Φεβρουάριο του 1989 το GN’R Lies θα βρεθεί στο Top 5 των πωλήσεων στην Αμερική μαζί με εκπληκτικό Appetite όπου και ξεκινά μια πολύ δύσκολη περίοδος διαλείμματος οπού ουσιαστικά όλοι χάνονται μεταξύ τους. Ήταν μια επικίνδυνη κατάσταση, καθώς αυτό που έκανα οι περισσότεροι ήταν να βυθίζονται όλο και πιο πολύ στον εθισμό τους στα ναρκωτικά και το αλκοόλ. Η πρόταση όμως που τους γίνεται τον Οκτώβριο του ίδιου έτους για να ανοίξουν μερικές συναυλίες των Rolling Stones, μοιάζει η καλύτερη ευκαιρία να βρεθούν και πάλι όλοι μαζί μετά από καιρό. Το καλύτερο αντίδοτο. Ή μήπως όχι…; Μαζί τους θα εμφανίζονταν και οι Living Colour όπου και ένα σχόλιο του τραγουδιστή τους, Vernon Reid για το One In A Million, είναι αρκετό για να εξοργίσει τον Axl. Αργότερα ο ίδιος θα κάνει μια σοκαριστική δήλωση μπροστά σε 72.000 κόσμο. Είναι στο ξεκίνημα του Mr. Brownstone όταν ο Rose θα ξεκινήσει λέγοντας: “Υπάρχουν πολλά άτομα σε αυτή τη μπάντα που “χορεύουν” με τον Mr. Brownstone”. Οι ισορροπίες μέσα στο συκρότημα έχουν πλέον αλλάξει…
Livin’ An Illusion
Αρχές του ’90 και τα δεδομένα στη μπάντα έχουν αλλάξει δραματικά. Πλέον η αλήτικη Hard Rock μπάντα έχει αντικατασταθεί από ένα Soupergroup που γεμίζει αρένες κάθε βράδυ. Γενικότερα όμως, ο όρος “μπάντα” δεν υφίσταται πλέον. Όλα είναι business. Λίγο καιρό αργότερα, την άνοιξη, αποφασίζουν να μπουν στο στούντιο και να επιχειρήσουν κάτι μοναδικό στα χρονικά της μουσικής. Τη κυκλοφορία όχι ενός, αλλά δυο άλμπουμ και μάλιστα διπλά. Ο λόγος που οδήγησε τη μπάντα σε αυτή την απόφασή σύμφωνα με το συγγραφέα του βιβλίου “Fargo Rock City” Chuck Klosterman, ήταν η πίεση του ιδιοκτήτη της Geffen Records David Geffen, να ηχογραφήσουν ταυτόχρονα δύο άλμπουμς καθώς φοβόταν πως σίγουρα κάποιος από αυτούς θα πέθαινε από τις καταχρήσεις πριν καταφέρουν να ηχογραφήσουν την επόμενη τους δουλειά…! Βέβαια σε όλα αυτά υπήρχε ένα πρόβλημα που έπρεπε να λυθεί… Και αυτό άκουγε στο όνομα Steven Adler. Ο Adler δε μπορούσε πλέον συμμετάσχει, καθώς η εξάρτηση του από τα ναρκωτικά ήταν τόσο μεγάλη που δε μπορούσε να παίξει καν. Μοναδικό κομμάτι από τα δύο Illusion που συμμετέχει ο Adler το Civil War, που όπως δήλωσε αργότερα σε κατάθεση του σε ανώτατο δικαστήριο του Los Angeles o Axl, τα ντράμς έπρεπε να συνδεθούν από 60 διαφορετικές ηχογραφήσεις. Τον Ιούλιο της ίδιας χρονιάς αποφασίζουν πως είναι το τέλος του από τη μπάντα, για να έρθει στη θέση του ο πρώην ντράμερ των The Cult, Matt Sorum. 
Οι ηχογραφήσεις αποτελούν μια διαδικασία πολύ δύσκολη καθώς για τα περισσότερα κομμάτια η συνεννόηση για τη δομή αλλά και τι αλλαγές χρειάζονται να γίνουν, γινόταν τηλεφωνικά, με το μουσικό ύφος των δύο δίσκων να είναι τελείως διαφορετικό από το προκάτοχο τους. Και αυτό γιατί όπως ο ίδιος ο Axl έχει πει, δε μπορούσαν να κάνουν ένα δεύτερο Appetite For Destruction. Έπρεπε να κινηθούν σε τελείως διαφορετικά μουσικά μονοπάτια, μια μεγάλη αλλαγή στον ήχο τους που ήταν και ουσιαστικά η αρχή του τέλους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το November Rain. Ήταν κάτι που ο Axl ήθελε απεγνωσμένα. Με το πιάνο, τις τρομπέτες και όλο αυτό το μουσικό μεγαλείο που παρουσιαζόταν μέσα από τους δυο δίσκους. Παρόλα αυτά κρύβουν μέσα τους μερικά μουσικά διαμάντια (πέρα από τα γνωστά) όπως τα Locomotive και Coma, που ειδικά στο τελευταίο ο Rose παραδίδει δωρεάν μαθήματα στιχουργικής τέχνης. Τελικά τα δύο άλμπουμ θα βρουν το δρόμο τους για τα δισκοπωλεία το Σεπτέμβριο του ’91 όπου και θα βρεθούν στις 2 πρώτες θέσεις του Billboard. Τα Illusions είχαν τα πάντα. Από επικές μπαλάντες όπως τα November Rain και Don’t Cry, αλλά και το “βρώμικο” Hard Rock ύφος που τους χαρακτήρισε στο ντεμπούτο τους. Κομμάτια όπως το εναρκτήριο στο πρώτο Illusion με τα ουρλιαχτά του Axl να σου υπενθυμίζουν ευλαβικά με ποιος έχεις να κάνεις.
Η περίφημη “Illusion Tour”, είναι το επόμενο βήμα. Κράτησε σχεδόν 2,5 χρόνια, από τις μεγαλύτερες που έχουν γίνει ποτέ και για την οποία ο Axl δήλωσε πρόσφατα σε συνέντευξη του πως τελικά ήταν ένα μεγάλο λάθος. Και ο λόγος για τον οποίο έγινε ήταν οι λάθος χειρισμοί του τότε μάνατζερ του γκρουπ, ο οποίος έκλεινε τις εμφανίσεις του συγκροτήματος χωρίς να ενημερώνει κανέναν και για τίποτα. Η περιοδεία πέρασε και από τη χώρα μας το 1993, και όσοι ήταν εκεί σίγουρα θα θυμούνται την δίωρη καθυστέρηση τους. Πολλά έχουν γραφτεί από τότε για το τι έφταιξε, όπως ότι παίζανε γκολφ στους διαδρόμους του ξενοδοχείου. Παρόλα αυτά η εμφάνιση τους για άλλη μια φορά ήταν συγκλονιστική. Με τον Izzy να επιστρέφει για λίγες εμφανίσεις αντικαθιστώντας τον Gilby Clarke. Την ίδια περίοδο ο Axl ζητάει από τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας να υπογράψουν ένα συμφωνητικό με το οποίο τα δικαιώματα του ονόματος της μπάντας περνάνε στα χέρια του. Φυσικά, και θα υπογράψουν χωρίς δεύτερη σκέψη με τον Slash να παραδέχεται λίγα χρόνια αργότερα πως αυτό είναι από τα μεγαλύτερα λάθη που έχει κάνει. Ας πρόσεχε.. Ιούλιος του 1991 και οι Gunners είναι έτοιμοι να παίξουν στο St. Louis. Κατά τη διάρκεια του Show ο Axl θα εντοπίσει στις μπροστινή σειρά έναν τύπο που μαγνητοσκοπούσε την εμφάνιση. Ζητάει επίμονα από την ασφάλεια να τον διώξουν από τη συναυλία όμως αυτοί δε κάνουν τίποτα απολύτως. Χωρίς δεύτερη σκέψη θα “βουτήξει” από τη σκηνή θα του πάρει τη κάμερα και θα χτυπήσει τον άνδρα. Στη συνέχεια επιστρέφοντας στη σκηνή αφού θα κάνει παράπονα για την ασφάλεια, θα ανακοινώσει την αποχώρηση του όπου θα τον ακολουθήσουν και οι υπόλοιποι. Η αλήθεια είναι πως αργότερα ήθελαν να επιστρέψουν, όμως τους συμβούλεψαν να μη το κάνουν. Θα επικρατήσει χάος. Καρέκλες και ότι έβρισκε ο καθένας εκσφενδονίζονταν στη σκηνή αναγκάζοντας τους να αποχωρήσουν από τη “πίσω πόρτα” μέσα σε ένα βαν με προορισμό το Σικάγο χάνοντας και όλο τον εξοπλισμό. Όλο αυτό είναι η αιτία για να μη ξέρει κανείς πλέον τι να περιμένει από τις εμφανίσεις τους. Το μόνο σίγουρο ήταν όμως πως όταν πάταγαν το πόδι τους στη σκηνή ήσουν έτοιμος να δεις καλύτερη τους εμφάνιση. Μέχρι την επόμενη…
Οι καθυστερήσεις πλέον είναι βασικό συστατικό των εμφανίσεων τους κάτι για το οποίο πλήρωσαν αρκετά πρόστιμα και υπήρξε και ένας από τους λόγους για τους οποίους ο Izzy το Νοέμβριο του ‘91 θα παραιτηθεί. Αυτό ουσιαστικά είναι το τέλος των Guns N’ Roses, καθώς μιλάμε ίσως για το πιο σημαντικό κομμάτι μέσα στο συγκρότημα εκείνη την εποχή. Είναι ο συνδετικός κρίκος ανάμεσα στον Axl και τους υπόλοιπους, αυτός που κράταγε πάντα τις ισορροπίες και φυσικά η συνεισφορά του στο γράψιμο των κομματιών είναι αδιαμφισβήτητη. Αντικαταστάτης του ο Gilby Clarke, τον οποίο γνώριζαν από τα διάφορα Clubs που έπαιζαν μαζί στο τέλος της δεκαετίας του ’80. Χαρακτηριστική είναι η δήλωση του ίδιου του Gilby για τη πρόσληψη του: “Αυτά είναι τα τραγούδια, τα μαθαίνεις, ορίστε και η επιταγή σου.. Ήξερα ότι όλο αυτό μπορούσε να τελείωνε την επόμενη μέρα.” Ξεχωριστή στιγμή στην ιστορία του συγκροτήματος, η εμφάνιση τους τον Απρίλιο του 1992 στη συναυλία αφιερωμένη στο Freddie Mercury των Queen, που είχε χάσει τη μάχη για τη ζωή λίγους μήνες νωρίτερα. Παρά τις αντιδράσεις διαφόρων ομοφυλοφιλικών οργανώσεων, οι Gunners θα ανέβουν στη σκηνή και θα παίξουν δύο κομμάτια, τα Paradise City και Knockin’ On Heaven’s Door ξεσηκώνοντας τους 72,000 θεατές που βρίσκονταν εκεί. Ο Slash θα συμμετέχει στο εναρκτήριο Tie Your Mother Down μαζί με τους Queen αλλά και τον Joe Eliot των Def Leppard, από την άλλη ο Axl στο Bohemian Rhapsody μαζί με τον μουσικό του είδωλο, τον Elton John, όπως και στο We Will Rock You με τους Queen που πρόκειται από τις πιο καλύτερες εμφανίσεις της βραδιάς… Λίγους μήνες αργότερα αποφασίζουν να περιοδεύσουν μαζί με τους Metallica για λίγες εμφανίσεις. Φτάνοντας τον Αύγουστο του ’92 στο Μόντρεαλ του Καναδά ένα γνώριμο σκηνικό θα επαναλαμβανόταν. Οι Metallica είναι οι πρώτοι που θα ανέβουν στη σκηνή, όμως κατά την εκτέλεση του “Fade To Black” ο James Hetfield καίγεται άσχημα από ένα πυροτέχνημα που εξερράγη σε λάθος χρόνο, αναγκάζοντας τους να αποχωρήσουν πρόωρα. Ο κόσμος παρά την απογοήτευση του περιμένει υπομονετικά του Guns για να τους αποζημιώσει και ταυτόχρονα ελπίζοντας σε μια εμφάνιση μεγαλύτερης διάρκειας, δεδομένου της αποχώρησης των Metallica. Μετά από μια σχετική αναμονή, οι Gunners κάνουν την εμφάνιση τους στη σκηνή. Λίγη ώρα αργότερα όμως και ενώ παίζουν το Civil War ο Axl αντιμετωπίζοντας πρόβλημα στον ήχο από την αρχή της εμφάνισης, επιλέγει πολύ απλά να αποχωρήσει. Θα τον ακολουθήσουν και οι υπόλοιποι αφού συνεχίσουν να τζαμάρουν για λίγα ακόμα λεπτά. Αυτό ήταν η χαριστική βολή.. Θα επικρατήσει χάος. Ο κόσμος να βάζει φωτιές μέσα στο στάδιο και στη συνέχεια θα μεταφέρει τα επεισόδια και στο δρόμο όπου θα συγκρουστεί με μόλις 300 αστυνομικούς. Άλλη μια μαύρη μέρα έχει καταγραφεί στο ημερολόγιο της ιστορίας τους. Σχεδόν ένα χρόνο αργότερα, τον Ιούλιο του 1993 η περιοδεία θα ολοκληρωθεί στο Buenos Aires της Αργεντινής μπροστά σε 80.000 κόσμο. Αυτή θα ήταν και η τελευταία φορά που θα βρίσκονταν όλοι μαζί στη σκηνή.
Covering Them
“The Spaghetti Incident?”. Ένας δίσκος τόσο διαφορετικός από τους προηγούμενους, αποτυχία δεν τον λες, καθώς πρόκειται για επανεκτελέσεις Punk Rock κομματιών από καλλιτέχνες που ενέπνευσαν τους Gunners όπως οι The Stooges, UK Subs, Misfits. Στο δίσκο ξεχωρίζει (ακόμα και κρυμμένο) το “Look At Your Game Girl”. Κομμάτι που έχει γράψει ο Charles Manson και ήθελε απεγνωσμένα στο δίσκο ο Axl. Φυσικά δε γίνεται να μη ξεχωρίσουμε το εκρηκτικό ντουέτο με τον Michael Monroe των Hanoi Rocks στο Ain’t It Fun ίσως είναι η κορυφαία στιγμή του δίσκου. Ο δίσκος θα κυκλοφορήσει τελικά το Νοέμβριο του 1993 με τις πωλήσεις να κυμαίνονται σε ικανοποιητικά επίπεδα χωρίς όμως να ακολουθούν το δρόμο που χάραξαν τα δυο Illusion. Το 1994 θα ξεκινήσει το γράψιμο νέων κομματιών κυρίως από τον Axl δείχνοντας μέσα από αυτά μια αλλαγή στον ήχο της μπάντας. Κάτι που ουσιαστικά έχει ξεκινήσει από τα Use Your Illusion. Οι τίτλοι τέλους ουσιαστικά θα πέσουν λίγο καιρό αργότερα με τη διασκευή στο Sympathy For The Devil των Rolling Stones για τη ταινία “Συνέντευξη με ένα Βρικόλακα”. Με τον Gilby Clarke να έχει απολυθεί, ο Axl θα φέρει στη μπάντα τον παιδικό του φίλο Paul Huge και παλιό γνώριμο από τους Hollywood Rose. Ο Tobias θα ηχογραφήσει ξανά το solo του Slash, κάτι που θα τον κάνει έξαλλο και ουσιαστικά θα τον θέσει εκτός συγκροτήματος.Το μεγαλύτερο πρόβλημα για το συγκρότημα ήταν οι εγωισμοί που επιδεινώθηκαν τα τελευταία χρόνια. Εγωισμοί κυρίως ανάμεσα στον Slash και τον Axl, με τον πρώτο να αποχωρεί τελικά το 1996 έχοντας δημιουργήσει πλέον τους Slash’s Snakepit. Ένα χρόνο αργότερα, θα ακολουθήσουν οι Duff McKagan και Matt Sorum, αφήνοντας μόνο πλέον στο “καράβι” τον Axl και τον Dizzy. Mια νέα εποχή πλέον ξεκινάει…
The New Guns N’ Roses
Όπως ο ίδιος o Rose έχει πει, ποτέ δε προσπάθησε να ξαναφτιάξει το συγκρότημα όπως ήταν. Ήθελε και τελικά κατάφερε να δημιουργήσει κάτι νέο, διαφορετικό, με το μόνο πράγμα να μένει ίδιο να είναι το όνομα. Με τη φυγή του Slash, έπρεπε να βρεθεί ο αντικαταστάτης. Έτσι λοιπόν το 1997 έχουμε τη προσθήκη του Robin Finck στο συγκρότημα ο οποίος αφήνει τους Nine Inch Nails μετά από αρκετά χρόνια. Ένα χρόνο αργότερα είναι η σειρά των Tommy Stinson, ιδρυτικό μέλος των Replacements, και Josh Freese στο μπάσο και τύμπανα αντίστοιχα. Την ίδια χρονιά θα μετακομίσουν στα περίφημα Rumbo Studios στα οποία είχαν ηχογραφήσει και κάποια κομμάτια του Appetite For Destruction. Φυσικά τίποτα δε θα μείνει ίδιο εκεί καθώς ο Axl θα τα αλλάξει όλα..! Φανταστείτε πολύ απλά μια ροκ παιδική χαρά. Χρώματα παντού, περισσότερες από 60 κιθάρες και φυσικά ο πανάκριβος ηλεκτρονικός εξοπλισμός. Αυτός όμως που απουσίαζε συνέχεια από εκεί ήταν ο ίδιος ο Axl, που σπάνια θα πάταγε το πόδι του εκεί.
Είναι από τις πιο δύσκολες περιόδους του Axl, κυρίως ψυχολογικά. Ο Τύπος να συνεχίζει να τον πολεμάει και η Geffen να τον πιέζει για νέο Album. Ένα νέο Album που θα ήταν ο πιο ακριβός δίσκος στη ιστορία της μουσικής. Η Geffen αποφασίζει να δώσει μια προθεσμία για τη κυκλοφορία του δίσκου και ένα εκατομμύριο δολάρια ενώ υποσχέθηκαν και άλλο ένα αν ήταν έτοιμος στην ώρα του. Η προθεσμία ήταν για την 1η Μαρτίου αλλά φυσικά δε δόθηκε ποτέ.. Ο Axl μπορεί να απουσίαζε σχεδόν συνέχεια, όμως οι τεχνικοί του στούντιο φρόντιζαν να γράφουν κάθε βδομάδα αρκετά CD με μίξεις τα οποία και του έστελναν για να τα μελετήσει. Για εκείνη τη περίοδο υπάρχει η φήμη πως το αρχείο των ηχογραφήσεων ξεπερνάει τις 1.000 ψηφιακές κασσέτες. Και από όλο αυτό είχαν ξεσκαρταριστεί μόνο 20 κομμάτια που θεωρούσαν καλύτερα. Μιας και η πίεση που υπήρχε από τη Geffen μεγάλωνε συνεχώς και αποτέλεσμα δεν έβλεπε αποφασίζουν τη κυκλοφορία ενός διπλού Live Album. Πρόκειται για το “Live Era: ‘87 – ‘93” που θα κυκλοφορήσει τελικά τον Νοέμβριο του 1999. Την ίδια περίοδο οι υπεύθυνοι της δισκοραφικής θεώρησαν πως με τη προσθήκη ενός αποφασιστικού αλλά και καλού παραγωγού, ο δίσκος θα έβρισκε το δρόμο του για τα δισκοπωλεία. Ο εκλεκτός τους ήταν ο Roy Thomas Baker, γνωστός από τις δουλειές του με τους Queen, με τον ίδιο να ζητάει την επανηχογράφηση όλου του υλικού…! Και δεν ήταν και λίγο.. Ταυτόχρονα έχουμε την είσοδο του Buckethead στο συγκρότημα. Ένας κιθαρίστας φαινόμενο, με εξαιρετική τεχνική, καλύτερο παράδειγμα το χαρακτηριστικό Solo που πρόσθεσε στο Nightrain, παρόλα αυτά όμως δεν έδειχνε να “κολλάει” με τους υπόλοιπους.. 
Φαίνεται πως μηχανή των Gunners πήρε πάλι μπρός.. Τη πρωτοχρονιά του 2001 στο Las Vegas ο Axl θα κάνει μια πολύ ειλικρινής δήλωση που αντικατόπτριζε πλήρως τη κατάσταση που βρισκόταν το τελευταίο καιρό… “Πέρασα μια τρομακτική θάλασσα από φόβους για να καταφέρω να είμαι εδώ μαζί σας σήμερα…” με τον κόσμο να τον αποθεώνει. Θα ακολουθήσει η περίφημη εμφάνιση στο Rock In Rio. Μια πολύ ιδιαίτερη εμφάνιση τόσο για τον Axl όσο και για το συγκρότημα, δίνοντας το σύνθημα πως είναι εδώ. Οι εμφανίσεις θα συνεχιστούν κάνοντας συνέχεια Sold Out όπου και αν έπαιζαν και όλα αυτά χωρίς καμιά απολύτως διαφήμιση γιατι ο κόσμος ήθελε να τον δει ξανά. Από αυτούς έπαιρνε δύναμη για να συνεχίσει. Φυσικά οι ακυρώσεις δεν άργησαν να ‘ρθουν, όπως η Ευρωπαϊκή περιοδεία που θα ξεκινούσε τον Ιούνιο και αιτία στάθηκε μια εσωτερική αιμορραγία του Buckethead. Παρόλα αυτά η επόμενη χρονιά θα είναι η πιο παραγωγική για το συγκρότημα με μια παγκόσμια περιοδεία να ξεκινάει, η περίφημη “Chinese Democracy World Tour”. Από τις καλύτερες εμφανίσεις της περιοδείας και με τον Axl σε μεγάλα “κέφια”, η εμφάνιση τους στο Leeds της Αγγλίας όπου το Δημοτικό Συμβούλιο θέλησε να τη σταματήσει λόγω καθυστέρησης τους που όμως οφειλόταν σε τεχνικό πρόβλημα. Παρόλα αυτά η πληρωμένη απάντηση ήρθε από τον Axl κατά τη διάρκεια του Live… “Απ' ότι φαίνεται, θα περάσουμε μια ενδιαφέρουσα βραδιά. Βλέπετε, το δημοτικό συμβούλιο και οι διοργανωτές λένε ότι πρέπει να σταματήσουμε την συναυλία. Και θα πούνε ότι εγώ, θα μπορούσανε ίσως να πούνε ότι εγώ ξεκινώ μια φασαρία. Εγώ δεν το κάνω, γιατί δεν θέλω κανένας να συλληφθεί ή να μπλέξει ή κάτι τέτοιο. Αλλά νομίζω ότι έχουμε άλλα εφτά-οχτώ, το λιγότερο, γ…μένα τραγούδια να παίξουμε. Και δεν ήρθα τόσο δρόμο ως στην γ…μένη Αγγλία για να μου πει να πάω πίσω στο γαμημένο το σπίτι μου, κάποιος γ…μένος μ…κας! Τα τελευταία οχτώ χρόνια είναι συνέχεια, σκατά και σκατά και σκατά στον γαμημένο τον τύπο και ο Axl αυτό, ο Axl εκείνο. Είμαι εδώ για να παίξω μια γαμημένη συναυλία και θέλουμε να παίξουμε! Οπότε, αν θέλετε να μείνετε, εγώ θέλω να μείνω και θα δούμε τι θα γίνει. 
Όλοι... Κανένας να μην μπλέξει ή κάτι τέτοιο. Προσπαθήστε να περάσετε καλά.” Τα ‘θελαν και τ’ άκουσαν… Η περιοδεία θα συνεχιστεί κανονικά περνώντας από αρκετές χώρες ενώ θα ακολουθήσει και μια μικρή Αμερικάνικη περιοδεία. Ενδιάμεσα όμως μια από τις πιο ιδιαίτερες και ξεχωριστές στιγμές στη σύγχρονη ιστορία των Guns θα πραγματοποιηθεί στις 22 Αυγούστου στο κλείσιμο της βραδιάς των μουσικών βραβείων του MTV. Η τεράστια οθόνη σηκώθηκε ψηλά με τις πρώτες νότες του Welcome To The Jungle κάνουν την εμφάνιση τους αποκαλύπτοντας τον Axl και τη παρέα του όπου και θα παίξουν ένα medley των Welcome To The Jungle, Paradise City και Madagascar. Κομμάτι που αργότερα θα συμπεριληφθεί στο πολύ-αναμενόμενο Chinese Democracy. Η τότε απόδοση του φωνητικά δεν ήταν η καλύτερη, όμως ήταν ψυχωμένος, γεμάτος ενέργεια και έδειχνε πως το είχε ανάγκη όλο αυτό. Βέβαια στο τέλος ήταν αρκετά αινιγματικός, αποχαιρετώντας τον κόσμο με τη φράση: “Γύρος πρώτος…!”… Αφού πέρασαν 2 χρόνια χωρίς κάποια ιδιαίτερη εξέλιξη κυρίως στο θέμα της κυκλοφορίας του νέου δίσκου και έχοντας χάσει αρκετά εκατομμύρια δολάρια, η Interscope αποφασίζει να κυκλοφορήσει το Greatest Hits το Μάρτιο του 2004. Ο δίσκος δε θ’ αργήσει να γίνει νούμερο ένα στα Charts της Αμερικής όπως επίσης και σε εννέα χώρες της Ευρώπης. Για άλλη μια φορά, χωρίς καμία απολύτως διαφήμιση θα πουλήσει 1,8 εκατομμύρια αντίτυπα αποδεικνύοντας πως το πάθος και η αγάπη του κόσμου για το συγκρότημα τόσα χρόνια μετά δεν έχει σβήσει. Την ίδια χρονιά όμως θα έχουμε και την αποχώρηση του Buckethead ύστερα από 4 χρόνια παρουσίας στο “καράβι” των Gunners αφήνοντας όμως μια σπουδαία συνθετικά παρακαταθήκη για τον επερχόμενο δίσκο.
Η αδράνεια θα συνεχιστεί, όχι για πολύ ακόμα, αρκετά κομμάτια από το καινούργιο δίσκο θα διαρρεύσουν στο Internet, που τελικά μόνο κακό θα κάνει στο συγκρότημα, όμως το 2006 θα υπάρξει ένα δυναμικό come backup του συγκροτήματος με τη περιοδεία να ξεκινάει από την Αμερική και να περνάει και από την Ευρώπη. Με καινούργιο μέλος τον Ron “Bumblefoot” Thal, έναν εξαιρετικό βιρτουόζο κιθαρίστα και με τον Axl αρκετά αδυνατισμένο και σε εξαιρετική κατάσταση να μη θυμίζει σε τίποτα το τύπο που βλέπαμε στις αρχές των 00’s. Μεγάλα σε διάρκεια Shows, Sold Out και έτοιμοι να δώσουν το πολυπόθητο δίσκο για κυκλοφορία θα περάσουν και από τη χώρα μας τον Ιούλιο σε μια μοναδική και μαγική βραδιά με τον Izzy να έχει επιστρέψει για λίγες εμφανίσεις πλάι στο καλό του φίλο παίζοντας ένα σετ 2,5 ωρών. Αξίζει να αναφέρουμε πως η συγκεκριμένη εμφάνιση δεν είχε καθόλου προβολή και ελάχιστη διαφήμιση, παρόλα αυτά το παρόν έδωσαν 18.000 άτομα…!Φάκελος Chinese Democracy
Chinese Democracy… Ο πιο αναμενόμενος και ταυτόχρονα πιο ακριβός δίσκος στην ιστορία της μουσικής. Ένας δίσκος τόσο ιδιαίτερος κυρίως για τον Axl που για να τον καταλάβεις θα πρέπει να τον αφήσεις να “μεγαλώσει” μέσα σου. Αφού πρώτα βέβαια αποδεχθείς πως μιλάμε για μια νέα μπάντα. Που καμία σχέση δεν έχει με το τότε. Απλά ζει το τώρα. Στιχουργικά και πάλι ο Uncle Axl σε αφήνει μετέωρο να προσπαθείς να καταλάβεις τι έγινε, με το κάθε κομμάτι να αφηγείται αισθήματα και ιστορίες τόσων χρόνων. Που αν συνδυαστούν, όλα ξεδιπλώνονται μπροστά σου. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το Sorry… Και ο νοών νοητό.. Πιο δυνατή στιγμή; Σίγουρα το This I Love (ακούς εσύ…;) κομμάτι γραμμένο πίσω στο μακρινό 1993 με την ερμηνεία του Axl να είναι απλά καθηλωτική. Πολλοί τον θεωρούν “απογοήτευση” και αυτό γιατί τόσα χρόνια ζούσαν με την αναμονή ενός νέου “Appetite”, με τον Τύπο να έχει “μπουχτίσει” τον κόσμο με (άδικες) και μεγάλες προσδοκίες. Όπως πολύ καλά καταλάβατε, ο δίσκος δεν είχε αλλά και ούτε έχει τη παραμικρή προβολή, αλλά και ούτε ένα Video Clip για κάποιο κομμάτι. Κίνηση καθαρά από επιλογή του καθώς θέλησε με αυτή τη κίνηση ο κόσμος να εστιάσει στο δίσκο. Να νιώσει και να ακούσει τα νέα κομμάτια. Εκεί βρίσκεται η ουσία και όχι στο Promotion ή την όποια διαφήμιση. Και ναι! Ήταν αλήθεια! Ο δίσκος θα βρει το δρόμο για τα δισκοπωλεία το Νοέμβριο του 2008 και με συνολικό κόστος περίπου 13$ εκατομμύρια δολάρια…(!) Οι πωλήσεις βέβαια τις πρώτες μέρες δεν ήταν οι αναμενόμενες. Κομβικό σημείο γι αυτή την εξέλιξη η διαρροή των κομματιών μερικά χρόνια πριν. Μεγάλο πλήγμα καθώς ο κόσμος ήξερε τι να περιμένει..Το παρόν και οι φήμες για Reunion
Και ερχόμαστε στο σήμερα… Θέλω να σκεφτείτε καλά μια μπάντα που να παίζει 3+ ώρες Live… Μη κουράζεστε.. Αυτοί είναι οι Guns N’ Roses του σήμερα. Αλήθεια, ποιος άλλος το κάνει αυτό σε κάθε Show; Χαρακτηριστικό παράδειγμα η συναυλία στην Οσάκα της Ιαπωνίας το 2009, παίζοντας το μεγαλύτερο σε διάρκεια Show της ιστορίας τους. 33 τραγούδια και 3,5 ώρες ζωντανής απόλαυσης…! Εκει θα έχουμε και τη πρώτη εμφάνιση του DJ Ashba ο οποίος αντικατέστησε τον Finck. Πρόκειται για ένα εξαιρετικά ταλαντούχο μουσικό και παραγωγό που έδεσε αμέσως με τους υπόλοιπους και θα προσφέρει σίγουρα πολλά στο μέλλον. Το μόνο σίγουρο… Οι συγκρίσεις βέβαια με τον Slash είναι αναπόφευκτες αλλά και ταυτόχρονα ατυχείς… Σε λίγες μέρες έχουμε την εισαγωγή των Guns στο Rock N’ Roll Hall Of Fame. Κάτι που θα έπρεπε να είχε συμβεί νωρίτερα. Φυσικά με το που έγινε γνωστό όλο αυτό, έπεσαν όλοι να φωνάξουν (πάλι) για το πολυπόθητο Reunion. Και να ξέρετε πως ο Axl δε πρόκειται να δεχθεί ποτέ τα εκατομμύρια δολάρια που του προσφέρουν για να βρεθεί στην ίδια σκηνή με το Slash και τους υπόλοιπους. Δεν τον ενδιαφέρει. Σκεφτείτε απλά πόσα χρόνια βρίσκονται στο συγκρότημα άτομα όπως ο Tomy Stinson… Που φέτος έκλεισε τα 15! Ναι κύριοι…! 15 ολόκληρα χρόνια στο πλευρό του θείου Axl…! Σχεδόν τα τριπλάσια από την αρχική σύνθεση. Το ίδιο ισχύει και για τον Fortus αλλά και τον “Bumblefoot” που έκλεισε αισίως τα 6…! Αν κάποτε γίνει το περίφημο Reunion, δε θα γίνει για τα χρήματα. Ούτε γιατί το ζητάνε απεγνωσμένα ορισμένοι Fans. Οι υπόλοιποι όμως θα εμφανιστούν σε χρόνο dt, με όλα τα “συμπράγκαλα” τους. Με πρώτο και καλύτερο τον Slash, που πριν μερικά χρόνια ήταν αυτός που πήγε στο σπίτι του Axl και άρχισε να κατηγορεί τους τότε “συναδέλφους” του στους Velvet Revolver. Στην αρχή φυσικά το διέψευσε για να το παραδεχθεί λίγο καιρό αργότερα, λέγοντας όμως πως ποτέ δεν αναφέρθηκε στα άλλα μέλη. Από κωλοτούμπες πρώτος…
Πάντα τον ένοιαζαν τα χρήματα αλλά και να παραμένει στην επικαιρότητα. Αυτός ήταν ο βασικός του σκοπός. Το ακριβώς αντίθετο δηλαδή από τον Axl. Που έμεινε για αρκετά χρόνια στην αφάνεια, “χτυπήθηκε” πολύ από τον Τύπο, όμως παρόλα αυτά δεν άλλαξε για κανέναν και για τίποτα. Και ακριβώς γι αυτό δε θα “πουλήσει” άτομα που του στάθηκαν τόσο πολύ όλα αυτά τα χρόνια. Το “γουστάρει” το τωρινό Line Up. Περνάει καλά μαζί τους επί σκηνής και βρίσκεται στη καλύτερη κατάσταση που θα μπορούσε να είναι. Γι αυτό και έχουν “φουντώσει” για τα καλά οι φήμες ενός νέου δίσκου. Και να είστε σίγουροι πως όταν με το καλό γίνει αυτό θα έχουμε ένα δίσκο που θα ικανοποιήσει και τον πιο δύσπιστο οπαδό. Η 14η Απριλίου είναι όλο και πιο κοντά και το τι θα γίνει, λίγο πολύ το ξέρουμε όλοι. Εκτός βέβαια από αυτούς που θέλουν α συνεχίσουν να ζουν μέσα σε ανούσιες αυταπάτες ολόκληρων χρόνων. Να δώσουν όλοι το παρόν; Να κρατάτε μικρό καλάθι.. Να παίξουν και πάλι όλοι μαζί; “Not in this lifetime!”Οι Guns βρίσκονται στο καλύτερο σημείο της σύγχρονης ιστορίας τους. Κάντε μια χάρη στο εαυτό σας και δώστε μια ευκαιρία στη παρέα του Rose και θα σας αποζημιώσουν και με το παραπάνω. Το αξίζουν και το έχουν κερδίσει δικαιωματικά τα τελευταία χρόνια…
Νίκος Πάνος
