“Η πιο επικίνδυνη μπάντα στο πλανήτη”. Αυτό ήταν οι Guns N’ Roses. Μια παρέα παιδιών που θα άλλαζε για πάντα την ιστορία της σύγχρονης ροκ μουσικής. Και θα γινόταν τη πιο κατάλληλη χρονική στιγμή. Τη στιγμή που το αγνό Hard Rock έδειχνε να «σβήνει» από το Glam και Hair Metal. Επιθετική μουσική, αυτοκαταστροφικό Lifestyle και με τους στίχους να περιγράφουν τη ζωή στους δρόμους της Αμερικής.
Κάθε καλή ροκ ιστορία που σέβεται τον εαυτό της, έχει ναρκωτικά, sex αλλά και πολύ καλή μουσική. Η ιστορία των Guns δε διαφέρει από αυτό το κλασικό πλέον τρίπτυχο. Είναι βουτηγμένη μέσα σε αυτό.
The Roots Of Guns N’ Roses
Οι ρίζες της ιστορίας των Gunners δρομολογούνται από το μακρινό 1982 όταν οι Slash και Steven Adler ξεκινούν τη μπάντα ονόματι Road Crew. Δύο χρόνια αργότερα δυο παιδικοί φίλοι αποφασίζουν να εγκαταλείψουν το μέρος που μεγάλωσαν, τη Lafayette της Indiana για να κυνηγήσουν το μεγάλο όνειρο στο Los Angeles. Πρόκειται για τους Bruce Bailey και Jeff Isbell, γνωστοί πλέον σαν Axl Rose και Izzy Stradlin. Ο Izzy είναι ο πρώτος που φτάνει στη Πόλη των Αγγέλων όπου εκεί θα γνωρίσει τον Tracii Guns. Μετά από διάφορους μουσικούς πειραματισμούς, Axl και Izzy θα βρεθούν πλάι πλάι στην ίδια μπάντα . Ξεκίνησαν ως A-X-L, μετά Rose για να καταλήξουν ως Hollywood Rose. Δε θ’ αργήσει η στιγμή που οι Slash και Adler θα τους δουν να παίζουν Live στο Sunset Strip. Η παρουσία και μόνο του Axl στη σκηνή, θα είναι αρκετή για να τους πείσει πως αυτός είναι ο Front man που έψαχναν. Ξεκινά μια πολύ περίεργη περίοδος για την εξέλιξη και τη πορεία των Guns. Ο Izzy δέχεται μια πρόταση για να συμμετέχει σε μια μπάντα υπό το όνομα London, όπου και την αποδέχεται. Ο Axl από την άλλη πλευρά σταματάει να είναι πίσω από το μικρόφωνο των L.A. Guns αφού πλακώνεται στο ξύλο με τον τότε μάνατζερ του συγκροτήματος. Παρόλα αυτά, Axl και Tracii αποφασίζουν να συνεχίσουν να γράφουν τραγούδια και τότε είναι η στιγμή που το όνομα Guns N’ Roses γεννιέται. Tracii Guns o ένας, Axl Rose ο άλλος, δεν άργησαν λοιπόν να το αποφασίσουν… Ο Izzy μετά από κάποιες προσπάθειες να δημιουργήσει μια νέα εκδοχή των Hollywood Rose επιστρέφει, με τον Steven Adler να είναι ο επόμενος στο “τρένο” και τελευταίος ο Duff. Χαρακτηριστική είναι η ατάκα του Izzy για τον Duff, “αφού φοράει μπλούζα με τον Johnny Thunders, είναι άψογοςˮ. Λίγες μέρες αργότερα, ο Tracii θα αποφασίσει πως θέλει ένα μικρό διάλειμμα λίγων ημερών για να ξεκουραστεί, όμως η μπάντα συνέχιζε τις πρόβες κανονικά. Σε ένα από τα πολλά μηνύματα που θα του αφήσουν δε θα απαντήσει. Αυτό ήταν το τέλος του και ο Slash ο αντικαταστάτης του.
Ζούσαν όλοι μαζί σε ένα διαμέρισμα. Κυρίως σε αυτό της τότε μάνατζερ τους, Vicky Hamilton. Κάτω από άθλιες συνθήκες και με βασική ασχολία πέρα από τη μουσική, να πουλάνε ναρκωτικά. Για να “επιβιώσει” μια μπάντα στο L.A. τη δεκαετία του ’80 έπρεπε να έχει ένα σταθερό κοινό και πάνω σε αυτό να “πατήσει” για να μπορέσει να εξελιχθεί και να δημιουργήσει αυτό που φανταζόταν. Ήταν κάτι που ήξεραν πολύ καλά από την αρχή και βασίστηκαν σε αυτό. Δίνοντας συνέχεια Live σε διάφορα Clubs. Παίζοντας όπου μπορούσαν, σε σπίτια, σε πάρτι.. Παντού! Οι Guns είχαν πλέον ένα πυρήνα οπαδών και το όνομα τους μεγάλωνε συνεχώς. Πλέον μιλάμε για το πιο καυτό όνομα που κυκλοφορεί στην ανθηρή σκηνή των Clubs του Los Angeles. Ωμό, αλήτικο Hard Rock, βρώμικο image και με Live που θύμιζαν αρένες. Mε τις περισσότερες δισκογραφικές να θέλουν να τους υπογράψουν, όμως η εικόνα που έβγαζαν δεν ήταν και ο καλύτερος σύμμαχος τους. Για να το πούμε καλύτερα, τους φοβόντουσαν. Μέχρι που τους είδε ο Tom Zutaut, διευθυντής της Geffen Records, στο Troubadour. Μόνο που εκείνο το βράδυ δεν ήταν μόνος του. Στο χώρο υπήρχαν και άτομα της A&R που ήθελαν να τσεκάρουν τη μπάντα για την οποία μίλαγε όλο το Los Angeles. O Zutaut έχει πει χαρακτηριστικά για εκείνο το βράδυ: “Μετά από 2 τραγούδια έφυγα. Δε χρειάστηκε να δω παραπάνω για να καταλάβω πως αυτοί οι τύποι θα γίνονταν η μεγαλύτερη μπάντα στο πλανήτη. Καθώς έφευγα είπα σε έναν από τους ανθρώπους της A&R, είναι άθλιοι. Πάω σπίτι.” Τα Live τους έφεραν το συμβόλαιο. Αυτό ήταν το “διαβατήριο” τους.
Μετά εμφάνιση στο Troubadour, Δευτέρα πλέον, ο Zutaut είναι έτοιμος να τους υπογράψει στη Geffen, ο Axl αποδεικνύει το πόσο μεγάλες βλέψεις είχε για τους Guns. Ένας τύπος που έλεγε αυτό που πάντα πίστευε ασχέτως αν ήταν σωστό ή λάθος. Ο Axl λοιπόν είπε στον Zutaut: “Αν φέρεις μέχρι τη Παρασκευή μια επιταγή των $75,000 θα υπογράψουμε μαζί σου”. Το ποσό για εκείνη την εποχή είναι τεράστιο. Μετά από 2 μέρες ο Rose τηλεφωνεί και πάλι στο Zutaut. Αυτή τη φορά του λέει: “Κοίτα, είπαμε σε μια κοπέλα της A&R πως αν περπατήσει τη Sunset Boulevard γυμνή μέχρι τη Tower Records, θα υπογράψουμε μαζί της!”. Και το έλεγε σοβαρά.
Έχοντας υπογράψει πλέον με τη Geffen αποφασίζουν να κυκλοφορήσουν ένα EP για να δουν την απήχηση που είχαν στο κόσμο. Το Live ?!*@ Like A Suicide κυκλοφορεί το Δεκέμβριο του 1986 και αποτελεί ουσιαστικά τη πρώτη κυκλοφορία του συγκροτήματος. Αποτελούμενο από 4 ζωντανές εκτελέσεις και με μόλις 10.000 αντίτυπα, “εξαφανίστηκε” αμέσως. Πλέον ήταν σίγουροι. Έπρεπε να ξεκινήσουν οι ηχογραφήσεις για το πρώτο τους ολοκληρωμένο δίσκο. Και αυτός θα ήταν ένας από τους καλύτερους που έχουν γραφτεί ποτέ. Το Appetite For Destruction.
Making Τhe Appetite
Το Appetite ήταν το Los Angeles. Ήταν ο δίσκος που έφτασε να πουλάει 200.000 “κόπιες” την εβδομάδα στην Αμερική. Κάθε στίχος, κάθε λέξη, είναι βγαλμένη μέσα από αυτή την αμαρτωλή πόλη. Ακούγοντας τις πρώτες νότες το καταλαβαίνεις αμέσως. Αυτοί οι τύποι είναι έτοιμοι να κατακτήσουν τον κόσμο. Η απίστευτη ενέργεια που έβγαζαν στις ζωντανές εμφανίσεις τους, είναι εκεί. Τη νιώθεις. Σε διαπερνάει σε κάθε νότα. Σε κάθε στίχο που βγαίνει μέσα από τα ουρλιαχτά του Rose. Κάθε κομμάτι και μια διαφορετική ιστορία. Όπως το Jungle, που ουσιαστικά περιγράφει όλο αυτό που ένιωσε ο Axl φτάνοντας στο L.A από τη πόλη που μεγάλωσε, την Indiana. Ο Slash έχει πει για το Jungle: “Ήταν ένα Riff που έπαιζα στο δωμάτιο σε μια ακουστική κιθάρα και ο Axl έτυχε να είναι εκεί. Που βρήκε τους στίχους, δεν έχω ιδέα..!”. Tα περισσότερα τραγούδια του Appetite είναι κυρίως δεύτερες οι τρίτες εκτελέσεις. Το μοναδικό κομμάτι που παίχτηκε μόνο μια φορά η οποία και ήταν και αρκετή, ήταν το Sweet Child O’ Mine. Πρόκειται για ένα από τα πιο χαρακτηριστικά solo που έχουν γραφτεί ποτέ. Και όμως.. Η εισαγωγή του “Sweet Child” ξεκίνησε σαν αστείο από τον Slash ενώ ήταν όλοι μαζεμένοι. Και όμως, αυτός θα ήταν ο ύμνος στον οποίο θα “πάταγε” ο Axl για να γράψει ένα κομμάτι “αφιέρωση” στη τότε αγαπημένη του Erin Everly . Κομμάτι το οποίο παρουσίαζε μια άλλη πλευρά των Guns, πιο μελωδική. Το ακριβώς αντίθετο από το τελευταίο κομμάτι του δίσκου. Το “αλήτικο” Rocket Queen. Πρόκειται για το κομμάτι που ο Axl ήθελε να προσθέσει πορνογραφικούς ήχους, πράγμα που τελικά έκανε φέρνοντας μια κοπέλα στο στούντιο κατά τη διάρκεια της ηχογράφησης. Τα υπόλοιπα μπορείτε να τα φανταστείτε ή μάλλον να τα ακούσετε διπλά στο Solo του Slash..
Με τη κυκλοφορία του δίσκου, οι πωλήσεις δεν ήταν οι αναμενόμενες. Το MTV που τότε ήταν το βασικό μέσο προβολής αρνιόταν πεισματικά να παίξει οτιδήποτε είχε σχέση με τους Gunners καθώς φοβόντουσαν πως τα τοπικά δίκτυα θα έκοβαν τη μετάδοση. Υπό αυτές τις συνθήκες ο Zutaut αναγκάζεται να τηλεφωνήσει στο γραφείο του David Geffen για να μεσολαβήσει να παίξουν το Video Clip του Welcome To The Jungle. Μετά από λίγες ώρες ο Geffen θα ενημερώσει τον Zutaut: ”Κανονίστηκε. Θα το παίξουν στις 5 ξημερώματα Κυριακής, σαν προσωπική χάρη σε ‘μενα”. Αυτό ήταν. Μετά τη προβολή και παρά το περίεργο της ώρας, το τηλεφωνικό κέντρο του MTV κατακλείστηκε από τηλεφωνήματα τηλεθεατών που ζητούσαν επίμονα να ξαναδούν το Welcome To The Jungle.. Το ταξίδι είχε μόλις ξεκινήσει.
Ξεκίνησαν περιοδεία ανοίγοντας τις συναυλίες των Mötley Crüe και παίζοντας σε διάφορα Clubs. O Zutaut καταφέρνει και έρχεται σε συμφωνία οι Guns να “ανοίγουν” τις συναυλίες των Aerosmith. Όμως μέσα στη συμφωνία υπήρχε ένας όρος. Κανένα μέλος δεν επιτρεπόταν να κάνει ναρκωτικά μπροστά στους Aerosmith. Ακόμα και με μια μπύρα στο χέρι να εμφανιζόταν ο Slash μπροστά στον Joe Perry, τότε η περιοδεία θα τελείωνε γι αυτούς. Τόσο απλά. Στις 20 Αυγούστου του 1988 αποφασίζουν να κάνουν ένα διάλειμμα από τη περιοδεία με τους Aerosmith για να παίξουν στο Monsters Of Rock στο Donington της Αγγλίας. Ένα ειρωνικό και άσχημο παιχνίδι της μοίρας όμως θα τους επαναφέρει στη πραγματικότητα. Οι Gunners είναι στη σκηνή και ο κόσμος από κάτω παραληρεί αναγκάζοντας τους να διακόψουν το Show 3 φορές για να τους ηρεμήσουν. Στο τέλος της εμφάνισης τους ο Axl αποχαιρετά τον κόσμο λέγοντας: “Να έχετε μια καλή μέρα..! Και προσπαθήστε να μη σκοτωθείτε..”. Αργότερα μαθαίνουν πως κατά τη διάρκεια του Live δύο άτομα σκοτώθηκαν. Πρόκειται για μια από τις πιο άσχημες στιγμές στην ιστορίας τους.
Tellin’ The Lies
Το Νοέμβριο του 1988 αποφασίζουν να κυκλοφορήσουν άλλο ένα EP το GN’R Lies. Πρόκειται για ένα δίσκο που όπως και οι ίδιοι έχουν πει, ήταν κάτι πολύ εύκολο και γρήγορο σαν διαδικασία που ταυτόχρονα έφερε και μεγάλος κέρδος τόσο στην εταιρεία, όσο και στη μπάντα. Αποτελεί ουσιαστικά συνδυασμό του πρώτου τους EP (Live ?!*@ Like A Suicide) με τη προσθήκη τεσσάρων ακόμα κομματιών μέσα στα οποία ξεχωρίζουν τα Patience και One In A Million το καθένα για τους δικούς του λόγους. Το μεν Patience, γιατί αποτελεί μια All Time Classic μπαλάντα, το δε One In A Million για τους στίχους του. Κάτι που θα στρέψει αρκετό κόσμο εναντίον της μπάντας εκείνη τη περίοδο και κυρίως εναντίον του Axl, που θα κατηγορηθεί για ομοφοβία και ρατσισμό. Ο ίδιος στη συνέχεια απολογείται γι αυτό λέγοντας πως η αναφορά γίνεται καθαρά στο τρόπο διαβίωσης των ανθρώπων και την εγκληματικότητα που κυριαρχεί σε κάθε σου βήμα.
Αυτό που κάνει το δίσκο ξεχωριστό είναι η διαδικασία της ηχογράφησης παίζοντας όλοι μαζί, στον ίδιο χώρο και όχι ηχογραφώντας καθένα ξεχωριστά. Το Φεβρουάριο του 1989 το GN’R Lies θα βρεθεί στο Top 5 των πωλήσεων στην Αμερική μαζί με εκπληκτικό Appetite όπου και ξεκινά μια πολύ δύσκολη περίοδος διαλείμματος οπού ουσιαστικά όλοι χάνονται μεταξύ τους. Ήταν μια επικίνδυνη κατάσταση, καθώς αυτό που έκανα οι περισσότεροι ήταν να βυθίζονται όλο και πιο πολύ στον εθισμό τους στα ναρκωτικά και το αλκοόλ. Η πρόταση όμως που τους γίνεται τον Οκτώβριο του ίδιου έτους για να ανοίξουν μερικές συναυλίες των Rolling Stones, μοιάζει η καλύτερη ευκαιρία να βρεθούν και πάλι όλοι μαζί μετά από καιρό. Το καλύτερο αντίδοτο. Ή μήπως όχι…; Μαζί τους θα εμφανίζονταν και οι Living Colour όπου και ένα σχόλιο του τραγουδιστή τους, Vernon Reid για το One In A Million, είναι αρκετό για να εξοργίσει τον Axl. Αργότερα ο ίδιος θα κάνει μια σοκαριστική δήλωση μπροστά σε 72.000 κόσμο. Είναι στο ξεκίνημα του Mr. Brownstone όταν ο Rose θα ξεκινήσει λέγοντας: “Υπάρχουν πολλά άτομα σε αυτή τη μπάντα που “χορεύουν” με τον Mr. Brownstone”. Οι ισορροπίες μέσα στο συκρότημα έχουν πλέον αλλάξει…
Livin’ An Illusion
Αρχές του ’90 και τα δεδομένα στη μπάντα έχουν αλλάξει δραματικά. Πλέον η αλήτικη Hard Rock μπάντα έχει αντικατασταθεί από ένα Soupergroup που γεμίζει αρένες κάθε βράδυ. Γενικότερα όμως, ο όρος “μπάντα” δεν υφίσταται πλέον. Όλα είναι business. Λίγο καιρό αργότερα, την άνοιξη, αποφασίζουν να μπουν στο στούντιο και να επιχειρήσουν κάτι μοναδικό στα χρονικά της μουσικής. Τη κυκλοφορία όχι ενός, αλλά δυο άλμπουμ και μάλιστα διπλά. Ο λόγος που οδήγησε τη μπάντα σε αυτή την απόφασή σύμφωνα με το συγγραφέα του βιβλίου “Fargo Rock City” Chuck Klosterman, ήταν η πίεση του ιδιοκτήτη της Geffen Records David Geffen, να ηχογραφήσουν ταυτόχρονα δύο άλμπουμς καθώς φοβόταν πως σίγουρα κάποιος από αυτούς θα πέθαινε από τις καταχρήσεις πριν καταφέρουν να ηχογραφήσουν την επόμενη τους δουλειά…! Βέβαια σε όλα αυτά υπήρχε ένα πρόβλημα που έπρεπε να λυθεί… Και αυτό άκουγε στο όνομα Steven Adler. Ο Adler δε μπορούσε πλέον συμμετάσχει, καθώς η εξάρτηση του από τα ναρκωτικά ήταν τόσο μεγάλη που δε μπορούσε να παίξει καν. Μοναδικό κομμάτι από τα δύο Illusion που συμμετέχει ο Adler το Civil War, που όπως δήλωσε αργότερα σε κατάθεση του σε ανώτατο δικαστήριο του Los Angeles o Axl, τα ντράμς έπρεπε να συνδεθούν από 60 διαφορετικές ηχογραφήσεις. Τον Ιούλιο της ίδιας χρονιάς αποφασίζουν πως είναι το τέλος του από τη μπάντα, για να έρθει στη θέση του ο πρώην ντράμερ των The Cult, Matt Sorum.
Οι ηχογραφήσεις αποτελούν μια διαδικασία πολύ δύσκολη καθώς για τα περισσότερα κομμάτια η συνεννόηση για τη δομή αλλά και τι αλλαγές χρειάζονται να γίνουν, γινόταν τηλεφωνικά, με το μουσικό ύφος των δύο δίσκων να είναι τελείως διαφορετικό από το προκάτοχο τους. Και αυτό γιατί όπως ο ίδιος ο Axl έχει πει, δε μπορούσαν να κάνουν ένα δεύτερο Appetite For Destruction. Έπρεπε να κινηθούν σε τελείως διαφορετικά μουσικά μονοπάτια, μια μεγάλη αλλαγή στον ήχο τους που ήταν και ουσιαστικά η αρχή του τέλους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το November Rain. Ήταν κάτι που ο Axl ήθελε απεγνωσμένα. Με το πιάνο, τις τρομπέτες και όλο αυτό το μουσικό μεγαλείο που παρουσιαζόταν μέσα από τους δυο δίσκους. Παρόλα αυτά κρύβουν μέσα τους μερικά μουσικά διαμάντια (πέρα από τα γνωστά) όπως τα Locomotive και Coma, που ειδικά στο τελευταίο ο Rose παραδίδει δωρεάν μαθήματα στιχουργικής τέχνης. Τελικά τα δύο άλμπουμ θα βρουν το δρόμο τους για τα δισκοπωλεία το Σεπτέμβριο του ’91 όπου και θα βρεθούν στις 2 πρώτες θέσεις του Billboard. Τα Illusions είχαν τα πάντα. Από επικές μπαλάντες όπως τα November Rain και Don’t Cry, αλλά και το “βρώμικο” Hard Rock ύφος που τους χαρακτήρισε στο ντεμπούτο τους. Κομμάτια όπως το εναρκτήριο στο πρώτο Illusion με τα ουρλιαχτά του Axl να σου υπενθυμίζουν ευλαβικά με ποιος έχεις να κάνεις.
Η περίφημη “Illusion Tour”, είναι το επόμενο βήμα. Κράτησε σχεδόν 2,5 χρόνια, από τις μεγαλύτερες που έχουν γίνει ποτέ και για την οποία ο Axl δήλωσε πρόσφατα σε συνέντευξη του πως τελικά ήταν ένα μεγάλο λάθος. Και ο λόγος για τον οποίο έγινε ήταν οι λάθος χειρισμοί του τότε μάνατζερ του γκρουπ, ο οποίος έκλεινε τις εμφανίσεις του συγκροτήματος χωρίς να ενημερώνει κανέναν και για τίποτα. Η περιοδεία πέρασε και από τη χώρα μας το 1993, και όσοι ήταν εκεί σίγουρα θα θυμούνται την δίωρη καθυστέρηση τους. Πολλά έχουν γραφτεί από τότε για το τι έφταιξε, όπως ότι παίζανε γκολφ στους διαδρόμους του ξενοδοχείου. Παρόλα αυτά η εμφάνιση τους για άλλη μια φορά ήταν συγκλονιστική. Με τον Izzy να επιστρέφει για λίγες εμφανίσεις αντικαθιστώντας τον Gilby Clarke. Την ίδια περίοδο ο Axl ζητάει από τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας να υπογράψουν ένα συμφωνητικό με το οποίο τα δικαιώματα του ονόματος της μπάντας περνάνε στα χέρια του. Φυσικά, και θα υπογράψουν χωρίς δεύτερη σκέψη με τον Slash να παραδέχεται λίγα χρόνια αργότερα πως αυτό είναι από τα μεγαλύτερα λάθη που έχει κάνει. Ας πρόσεχε..
Ιούλιος του 1991 και οι Gunners είναι έτοιμοι να παίξουν στο St. Louis. Κατά τη διάρκεια του Show ο Axl θα εντοπίσει στις μπροστινή σειρά έναν τύπο που μαγνητοσκοπούσε την εμφάνιση. Ζητάει επίμονα από την ασφάλεια να τον διώξουν από τη συναυλία όμως αυτοί δε κάνουν τίποτα απολύτως. Χωρίς δεύτερη σκέψη θα “βουτήξει” από τη σκηνή θα του πάρει τη κάμερα και θα χτυπήσει τον άνδρα. Στη συνέχεια επιστρέφοντας στη σκηνή αφού θα κάνει παράπονα για την ασφάλεια, θα ανακοινώσει την αποχώρηση του όπου θα τον ακολουθήσουν και οι υπόλοιποι. Η αλήθεια είναι πως αργότερα ήθελαν να επιστρέψουν, όμως τους συμβούλεψαν να μη το κάνουν. Θα επικρατήσει χάος. Καρέκλες και ότι έβρισκε ο καθένας εκσφενδονίζονταν στη σκηνή αναγκάζοντας τους να αποχωρήσουν από τη “πίσω πόρτα” μέσα σε ένα βαν με προορισμό το Σικάγο χάνοντας και όλο τον εξοπλισμό. Όλο αυτό είναι η αιτία για να μη ξέρει κανείς πλέον τι να περιμένει από τις εμφανίσεις τους. Το μόνο σίγουρο ήταν όμως πως όταν πάταγαν το πόδι τους στη σκηνή ήσουν έτοιμος να δεις καλύτερη τους εμφάνιση. Μέχρι την επόμενη…
Οι καθυστερήσεις πλέον είναι βασικό συστατικό των εμφανίσεων τους κάτι για το οποίο πλήρωσαν αρκετά πρόστιμα και υπήρξε και ένας από τους λόγους για τους οποίους ο Izzy το Νοέμβριο του ‘91 θα παραιτηθεί. Αυτό ουσιαστικά είναι το τέλος των Guns N’ Roses, καθώς μιλάμε ίσως για το πιο σημαντικό κομμάτι μέσα στο συγκρότημα εκείνη την εποχή. Είναι ο συνδετικός κρίκος ανάμεσα στον Axl και τους υπόλοιπους, αυτός που κράταγε πάντα τις ισορροπίες και φυσικά η συνεισφορά του στο γράψιμο των κομματιών είναι αδιαμφισβήτητη. Αντικαταστάτης του ο Gilby Clarke, τον οποίο γνώριζαν από τα διάφορα Clubs που έπαιζαν μαζί στο τέλος της δεκαετίας του ’80. Χαρακτηριστική είναι η δήλωση του ίδιου του Gilby για τη πρόσληψη του: “Αυτά είναι τα τραγούδια, τα μαθαίνεις, ορίστε και η επιταγή σου.. Ήξερα ότι όλο αυτό μπορούσε να τελείωνε την επόμενη μέρα.”
Ξεχωριστή στιγμή στην ιστορία του συγκροτήματος, η εμφάνιση τους τον Απρίλιο του 1992 στη συναυλία αφιερωμένη στο Freddie Mercury των Queen, που είχε χάσει τη μάχη για τη ζωή λίγους μήνες νωρίτερα. Παρά τις αντιδράσεις διαφόρων ομοφυλοφιλικών οργανώσεων, οι Gunners θα ανέβουν στη σκηνή και θα παίξουν δύο κομμάτια, τα Paradise City και Knockin’ On Heaven’s Door ξεσηκώνοντας τους 72,000 θεατές που βρίσκονταν εκεί. Ο Slash θα συμμετέχει στο εναρκτήριο Tie Your Mother Down μαζί με τους Queen αλλά και τον Joe Eliot των Def Leppard, από την άλλη ο Axl στο Bohemian Rhapsody μαζί με τον μουσικό του είδωλο, τον Elton John, όπως και στο We Will Rock You με τους Queen που πρόκειται από τις πιο καλύτερες εμφανίσεις της βραδιάς… Λίγους μήνες αργότερα αποφασίζουν να περιοδεύσουν μαζί με τους Metallica για λίγες εμφανίσεις. Φτάνοντας τον Αύγουστο του ’92 στο Μόντρεαλ του Καναδά ένα γνώριμο σκηνικό θα επαναλαμβανόταν. Οι Metallica είναι οι πρώτοι που θα ανέβουν στη σκηνή, όμως κατά την εκτέλεση του “Fade To Black” ο James Hetfield καίγεται άσχημα από ένα πυροτέχνημα που εξερράγη σε λάθος χρόνο, αναγκάζοντας τους να αποχωρήσουν πρόωρα. Ο κόσμος παρά την απογοήτευση του περιμένει υπομονετικά του Guns για να τους αποζημιώσει και ταυτόχρονα ελπίζοντας σε μια εμφάνιση μεγαλύτερης διάρκειας, δεδομένου της αποχώρησης των Metallica. Μετά από μια σχετική αναμονή, οι Gunners κάνουν την εμφάνιση τους στη σκηνή. Λίγη ώρα αργότερα όμως και ενώ παίζουν το Civil War ο Axl αντιμετωπίζοντας πρόβλημα στον ήχο από την αρχή της εμφάνισης, επιλέγει πολύ απλά να αποχωρήσει. Θα τον ακολουθήσουν και οι υπόλοιποι αφού συνεχίσουν να τζαμάρουν για λίγα ακόμα λεπτά. Αυτό ήταν η χαριστική βολή.. Θα επικρατήσει χάος. Ο κόσμος να βάζει φωτιές μέσα στο στάδιο και στη συνέχεια θα μεταφέρει τα επεισόδια και στο δρόμο όπου θα συγκρουστεί με μόλις 300 αστυνομικούς. Άλλη μια μαύρη μέρα έχει καταγραφεί στο ημερολόγιο της ιστορίας τους. Σχεδόν ένα χρόνο αργότερα, τον Ιούλιο του 1993 η περιοδεία θα ολοκληρωθεί στο Buenos Aires της Αργεντινής μπροστά σε 80.000 κόσμο. Αυτή θα ήταν και η τελευταία φορά που θα βρίσκονταν όλοι μαζί στη σκηνή.
Covering Them
“The Spaghetti Incident?”. Ένας δίσκος τόσο διαφορετικός από τους προηγούμενους, αποτυχία δεν τον λες, καθώς πρόκειται για επανεκτελέσεις Punk Rock κομματιών από καλλιτέχνες που ενέπνευσαν τους Gunners όπως οι The Stooges, UK Subs, Misfits. Στο δίσκο ξεχωρίζει (ακόμα και κρυμμένο) το “Look At Your Game Girl”. Κομμάτι που έχει γράψει ο Charles Manson και ήθελε απεγνωσμένα στο δίσκο ο Axl. Φυσικά δε γίνεται να μη ξεχωρίσουμε το εκρηκτικό ντουέτο με τον Michael Monroe των Hanoi Rocks στο Ain’t It Fun ίσως είναι η κορυφαία στιγμή του δίσκου. Ο δίσκος θα κυκλοφορήσει τελικά το Νοέμβριο του 1993 με τις πωλήσεις να κυμαίνονται σε ικανοποιητικά επίπεδα χωρίς όμως να ακολουθούν το δρόμο που χάραξαν τα δυο Illusion. Το 1994 θα ξεκινήσει το γράψιμο νέων κομματιών κυρίως από τον Axl δείχνοντας μέσα από αυτά μια αλλαγή στον ήχο της μπάντας. Κάτι που ουσιαστικά έχει ξεκινήσει από τα Use Your Illusion. Οι τίτλοι τέλους ουσιαστικά θα πέσουν λίγο καιρό αργότερα με τη διασκευή στο Sympathy For The Devil των Rolling Stones για τη ταινία “Συνέντευξη με ένα Βρικόλακα”. Με τον Gilby Clarke να έχει απολυθεί, ο Axl θα φέρει στη μπάντα τον παιδικό του φίλο Paul Huge και παλιό γνώριμο από τους Hollywood Rose. Ο Tobias θα ηχογραφήσει ξανά το solo του Slash, κάτι που θα τον κάνει έξαλλο και ουσιαστικά θα τον θέσει εκτός συγκροτήματος.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα για το συγκρότημα ήταν οι εγωισμοί που επιδεινώθηκαν τα τελευταία χρόνια. Εγωισμοί κυρίως ανάμεσα στον Slash και τον Axl, με τον πρώτο να αποχωρεί τελικά το 1996 έχοντας δημιουργήσει πλέον τους Slash’s Snakepit. Ένα χρόνο αργότερα, θα ακολουθήσουν οι Duff McKagan και Matt Sorum, αφήνοντας μόνο πλέον στο “καράβι” τον Axl και τον Dizzy. Mια νέα εποχή πλέον ξεκινάει…
The New Guns N’ Roses
Όπως ο ίδιος o Rose έχει πει, ποτέ δε προσπάθησε να ξαναφτιάξει το συγκρότημα όπως ήταν. Ήθελε και τελικά κατάφερε να δημιουργήσει κάτι νέο, διαφορετικό, με το μόνο πράγμα να μένει ίδιο να είναι το όνομα. Με τη φυγή του Slash, έπρεπε να βρεθεί ο αντικαταστάτης. Έτσι λοιπόν το 1997 έχουμε τη προσθήκη του Robin Finck στο συγκρότημα ο οποίος αφήνει τους Nine Inch Nails μετά από αρκετά χρόνια. Ένα χρόνο αργότερα είναι η σειρά των Tommy Stinson, ιδρυτικό μέλος των Replacements, και Josh Freese στο μπάσο και τύμπανα αντίστοιχα. Την ίδια χρονιά θα μετακομίσουν στα περίφημα Rumbo Studios στα οποία είχαν ηχογραφήσει και κάποια κομμάτια του Appetite For Destruction. Φυσικά τίποτα δε θα μείνει ίδιο εκεί καθώς ο Axl θα τα αλλάξει όλα..! Φανταστείτε πολύ απλά μια ροκ παιδική χαρά. Χρώματα παντού, περισσότερες από 60 κιθάρες και φυσικά ο πανάκριβος ηλεκτρονικός εξοπλισμός. Αυτός όμως που απουσίαζε συνέχεια από εκεί ήταν ο ίδιος ο Axl, που σπάνια θα πάταγε το πόδι του εκεί.
Είναι από τις πιο δύσκολες περιόδους του Axl, κυρίως ψυχολογικά. Ο Τύπος να συνεχίζει να τον πολεμάει και η Geffen να τον πιέζει για νέο Album. Ένα νέο Album που θα ήταν ο πιο ακριβός δίσκος στη ιστορία της μουσικής. Η Geffen αποφασίζει να δώσει μια προθεσμία για τη κυκλοφορία του δίσκου και ένα εκατομμύριο δολάρια ενώ υποσχέθηκαν και άλλο ένα αν ήταν έτοιμος στην ώρα του. Η προθεσμία ήταν για την 1η Μαρτίου αλλά φυσικά δε δόθηκε ποτέ.. Ο Axl μπορεί να απουσίαζε σχεδόν συνέχεια, όμως οι τεχνικοί του στούντιο φρόντιζαν να γράφουν κάθε βδομάδα αρκετά CD με μίξεις τα οποία και του έστελναν για να τα μελετήσει. Για εκείνη τη περίοδο υπάρχει η φήμη πως το αρχείο των ηχογραφήσεων ξεπερνάει τις 1.000 ψηφιακές κασσέτες. Και από όλο αυτό είχαν ξεσκαρταριστεί μόνο 20 κομμάτια που θεωρούσαν καλύτερα. Μιας και η πίεση που υπήρχε από τη Geffen μεγάλωνε συνεχώς και αποτέλεσμα δεν έβλεπε αποφασίζουν τη κυκλοφορία ενός διπλού Live Album. Πρόκειται για το “Live Era: ‘87 – ‘93” που θα κυκλοφορήσει τελικά τον Νοέμβριο του 1999. Την ίδια περίοδο οι υπεύθυνοι της δισκοραφικής θεώρησαν πως με τη προσθήκη ενός αποφασιστικού αλλά και καλού παραγωγού, ο δίσκος θα έβρισκε το δρόμο του για τα δισκοπωλεία. Ο εκλεκτός τους ήταν ο Roy Thomas Baker, γνωστός από τις δουλειές του με τους Queen, με τον ίδιο να ζητάει την επανηχογράφηση όλου του υλικού…! Και δεν ήταν και λίγο.. Ταυτόχρονα έχουμε την είσοδο του Buckethead στο συγκρότημα. Ένας κιθαρίστας φαινόμενο, με εξαιρετική τεχνική, καλύτερο παράδειγμα το χαρακτηριστικό Solo που πρόσθεσε στο Nightrain, παρόλα αυτά όμως δεν έδειχνε να “κολλάει” με τους υπόλοιπους..
Φαίνεται πως μηχανή των Gunners πήρε πάλι μπρός.. Τη πρωτοχρονιά του 2001 στο Las Vegas ο Axl θα κάνει μια πολύ ειλικρινής δήλωση που αντικατόπτριζε πλήρως τη κατάσταση που βρισκόταν το τελευταίο καιρό… “Πέρασα μια τρομακτική θάλασσα από φόβους για να καταφέρω να είμαι εδώ μαζί σας σήμερα…” με τον κόσμο να τον αποθεώνει. Θα ακολουθήσει η περίφημη εμφάνιση στο Rock In Rio. Μια πολύ ιδιαίτερη εμφάνιση τόσο για τον Axl όσο και για το συγκρότημα, δίνοντας το σύνθημα πως είναι εδώ. Οι εμφανίσεις θα συνεχιστούν κάνοντας συνέχεια Sold Out όπου και αν έπαιζαν και όλα αυτά χωρίς καμιά απολύτως διαφήμιση γιατι ο κόσμος ήθελε να τον δει ξανά. Από αυτούς έπαιρνε δύναμη για να συνεχίσει. Φυσικά οι ακυρώσεις δεν άργησαν να ‘ρθουν, όπως η Ευρωπαϊκή περιοδεία που θα ξεκινούσε τον Ιούνιο και αιτία στάθηκε μια εσωτερική αιμορραγία του Buckethead. Παρόλα αυτά η επόμενη χρονιά θα είναι η πιο παραγωγική για το συγκρότημα με μια παγκόσμια περιοδεία να ξεκινάει, η περίφημη “Chinese Democracy World Tour”. Από τις καλύτερες εμφανίσεις της περιοδείας και με τον Axl σε μεγάλα “κέφια”, η εμφάνιση τους στο Leeds της Αγγλίας όπου το Δημοτικό Συμβούλιο θέλησε να τη σταματήσει λόγω καθυστέρησης τους που όμως οφειλόταν σε τεχνικό πρόβλημα. Παρόλα αυτά η πληρωμένη απάντηση ήρθε από τον Axl κατά τη διάρκεια του Live… “Απ' ότι φαίνεται, θα περάσουμε μια ενδιαφέρουσα βραδιά. Βλέπετε, το δημοτικό συμβούλιο και οι διοργανωτές λένε ότι πρέπει να σταματήσουμε την συναυλία. Και θα πούνε ότι εγώ, θα μπορούσανε ίσως να πούνε ότι εγώ ξεκινώ μια φασαρία. Εγώ δεν το κάνω, γιατί δεν θέλω κανένας να συλληφθεί ή να μπλέξει ή κάτι τέτοιο. Αλλά νομίζω ότι έχουμε άλλα εφτά-οχτώ, το λιγότερο, γ…μένα τραγούδια να παίξουμε. Και δεν ήρθα τόσο δρόμο ως στην γ…μένη Αγγλία για να μου πει να πάω πίσω στο γαμημένο το σπίτι μου, κάποιος γ…μένος μ…κας! Τα τελευταία οχτώ χρόνια είναι συνέχεια, σκατά και σκατά και σκατά στον γαμημένο τον τύπο και ο Axl αυτό, ο Axl εκείνο. Είμαι εδώ για να παίξω μια γαμημένη συναυλία και θέλουμε να παίξουμε! Οπότε, αν θέλετε να μείνετε, εγώ θέλω να μείνω και θα δούμε τι θα γίνει.
Όλοι... Κανένας να μην μπλέξει ή κάτι τέτοιο. Προσπαθήστε να περάσετε καλά.” Τα ‘θελαν και τ’ άκουσαν… Η περιοδεία θα συνεχιστεί κανονικά περνώντας από αρκετές χώρες ενώ θα ακολουθήσει και μια μικρή Αμερικάνικη περιοδεία. Ενδιάμεσα όμως μια από τις πιο ιδιαίτερες και ξεχωριστές στιγμές στη σύγχρονη ιστορία των Guns θα πραγματοποιηθεί στις 22 Αυγούστου στο κλείσιμο της βραδιάς των μουσικών βραβείων του MTV. Η τεράστια οθόνη σηκώθηκε ψηλά με τις πρώτες νότες του Welcome To The Jungle κάνουν την εμφάνιση τους αποκαλύπτοντας τον Axl και τη παρέα του όπου και θα παίξουν ένα medley των Welcome To The Jungle, Paradise City και Madagascar. Κομμάτι που αργότερα θα συμπεριληφθεί στο πολύ-αναμενόμενο Chinese Democracy. Η τότε απόδοση του φωνητικά δεν ήταν η καλύτερη, όμως ήταν ψυχωμένος, γεμάτος ενέργεια και έδειχνε πως το είχε ανάγκη όλο αυτό. Βέβαια στο τέλος ήταν αρκετά αινιγματικός, αποχαιρετώντας τον κόσμο με τη φράση: “Γύρος πρώτος…!”… Αφού πέρασαν 2 χρόνια χωρίς κάποια ιδιαίτερη εξέλιξη κυρίως στο θέμα της κυκλοφορίας του νέου δίσκου και έχοντας χάσει αρκετά εκατομμύρια δολάρια, η Interscope αποφασίζει να κυκλοφορήσει το Greatest Hits το Μάρτιο του 2004. Ο δίσκος δε θ’ αργήσει να γίνει νούμερο ένα στα Charts της Αμερικής όπως επίσης και σε εννέα χώρες της Ευρώπης. Για άλλη μια φορά, χωρίς καμία απολύτως διαφήμιση θα πουλήσει 1,8 εκατομμύρια αντίτυπα αποδεικνύοντας πως το πάθος και η αγάπη του κόσμου για το συγκρότημα τόσα χρόνια μετά δεν έχει σβήσει. Την ίδια χρονιά όμως θα έχουμε και την αποχώρηση του Buckethead ύστερα από 4 χρόνια παρουσίας στο “καράβι” των Gunners αφήνοντας όμως μια σπουδαία συνθετικά παρακαταθήκη για τον επερχόμενο δίσκο.
Η αδράνεια θα συνεχιστεί, όχι για πολύ ακόμα, αρκετά κομμάτια από το καινούργιο δίσκο θα διαρρεύσουν στο Internet, που τελικά μόνο κακό θα κάνει στο συγκρότημα, όμως το 2006 θα υπάρξει ένα δυναμικό come backup του συγκροτήματος με τη περιοδεία να ξεκινάει από την Αμερική και να περνάει και από την Ευρώπη. Με καινούργιο μέλος τον Ron “Bumblefoot” Thal, έναν εξαιρετικό βιρτουόζο κιθαρίστα και με τον Axl αρκετά αδυνατισμένο και σε εξαιρετική κατάσταση να μη θυμίζει σε τίποτα το τύπο που βλέπαμε στις αρχές των 00’s. Μεγάλα σε διάρκεια Shows, Sold Out και έτοιμοι να δώσουν το πολυπόθητο δίσκο για κυκλοφορία θα περάσουν και από τη χώρα μας τον Ιούλιο σε μια μοναδική και μαγική βραδιά με τον Izzy να έχει επιστρέψει για λίγες εμφανίσεις πλάι στο καλό του φίλο παίζοντας ένα σετ 2,5 ωρών. Αξίζει να αναφέρουμε πως η συγκεκριμένη εμφάνιση δεν είχε καθόλου προβολή και ελάχιστη διαφήμιση, παρόλα αυτά το παρόν έδωσαν 18.000 άτομα…!
Φάκελος Chinese Democracy
Chinese Democracy… Ο πιο αναμενόμενος και ταυτόχρονα πιο ακριβός δίσκος στην ιστορία της μουσικής. Ένας δίσκος τόσο ιδιαίτερος κυρίως για τον Axl που για να τον καταλάβεις θα πρέπει να τον αφήσεις να “μεγαλώσει” μέσα σου. Αφού πρώτα βέβαια αποδεχθείς πως μιλάμε για μια νέα μπάντα. Που καμία σχέση δεν έχει με το τότε. Απλά ζει το τώρα. Στιχουργικά και πάλι ο Uncle Axl σε αφήνει μετέωρο να προσπαθείς να καταλάβεις τι έγινε, με το κάθε κομμάτι να αφηγείται αισθήματα και ιστορίες τόσων χρόνων. Που αν συνδυαστούν, όλα ξεδιπλώνονται μπροστά σου. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το Sorry… Και ο νοών νοητό.. Πιο δυνατή στιγμή; Σίγουρα το This I Love (ακούς εσύ…;) κομμάτι γραμμένο πίσω στο μακρινό 1993 με την ερμηνεία του Axl να είναι απλά καθηλωτική. Πολλοί τον θεωρούν “απογοήτευση” και αυτό γιατί τόσα χρόνια ζούσαν με την αναμονή ενός νέου “Appetite”, με τον Τύπο να έχει “μπουχτίσει” τον κόσμο με (άδικες) και μεγάλες προσδοκίες. Όπως πολύ καλά καταλάβατε, ο δίσκος δεν είχε αλλά και ούτε έχει τη παραμικρή προβολή, αλλά και ούτε ένα Video Clip για κάποιο κομμάτι. Κίνηση καθαρά από επιλογή του καθώς θέλησε με αυτή τη κίνηση ο κόσμος να εστιάσει στο δίσκο. Να νιώσει και να ακούσει τα νέα κομμάτια. Εκεί βρίσκεται η ουσία και όχι στο Promotion ή την όποια διαφήμιση. Και ναι! Ήταν αλήθεια! Ο δίσκος θα βρει το δρόμο για τα δισκοπωλεία το Νοέμβριο του 2008 και με συνολικό κόστος περίπου 13$ εκατομμύρια δολάρια…(!) Οι πωλήσεις βέβαια τις πρώτες μέρες δεν ήταν οι αναμενόμενες. Κομβικό σημείο γι αυτή την εξέλιξη η διαρροή των κομματιών μερικά χρόνια πριν. Μεγάλο πλήγμα καθώς ο κόσμος ήξερε τι να περιμένει..
Το παρόν και οι φήμες για Reunion
Και ερχόμαστε στο σήμερα… Θέλω να σκεφτείτε καλά μια μπάντα που να παίζει 3+ ώρες Live… Μη κουράζεστε.. Αυτοί είναι οι Guns N’ Roses του σήμερα. Αλήθεια, ποιος άλλος το κάνει αυτό σε κάθε Show; Χαρακτηριστικό παράδειγμα η συναυλία στην Οσάκα της Ιαπωνίας το 2009, παίζοντας το μεγαλύτερο σε διάρκεια Show της ιστορίας τους. 33 τραγούδια και 3,5 ώρες ζωντανής απόλαυσης…! Εκει θα έχουμε και τη πρώτη εμφάνιση του DJ Ashba ο οποίος αντικατέστησε τον Finck. Πρόκειται για ένα εξαιρετικά ταλαντούχο μουσικό και παραγωγό που έδεσε αμέσως με τους υπόλοιπους και θα προσφέρει σίγουρα πολλά στο μέλλον. Το μόνο σίγουρο… Οι συγκρίσεις βέβαια με τον Slash είναι αναπόφευκτες αλλά και ταυτόχρονα ατυχείς…
Σε λίγες μέρες έχουμε την εισαγωγή των Guns στο Rock N’ Roll Hall Of Fame. Κάτι που θα έπρεπε να είχε συμβεί νωρίτερα. Φυσικά με το που έγινε γνωστό όλο αυτό, έπεσαν όλοι να φωνάξουν (πάλι) για το πολυπόθητο Reunion. Και να ξέρετε πως ο Axl δε πρόκειται να δεχθεί ποτέ τα εκατομμύρια δολάρια που του προσφέρουν για να βρεθεί στην ίδια σκηνή με το Slash και τους υπόλοιπους. Δεν τον ενδιαφέρει. Σκεφτείτε απλά πόσα χρόνια βρίσκονται στο συγκρότημα άτομα όπως ο Tomy Stinson… Που φέτος έκλεισε τα 15! Ναι κύριοι…! 15 ολόκληρα χρόνια στο πλευρό του θείου Axl…! Σχεδόν τα τριπλάσια από την αρχική σύνθεση. Το ίδιο ισχύει και για τον Fortus αλλά και τον “Bumblefoot” που έκλεισε αισίως τα 6…! Αν κάποτε γίνει το περίφημο Reunion, δε θα γίνει για τα χρήματα. Ούτε γιατί το ζητάνε απεγνωσμένα ορισμένοι Fans. Οι υπόλοιποι όμως θα εμφανιστούν σε χρόνο dt, με όλα τα “συμπράγκαλα” τους. Με πρώτο και καλύτερο τον Slash, που πριν μερικά χρόνια ήταν αυτός που πήγε στο σπίτι του Axl και άρχισε να κατηγορεί τους τότε “συναδέλφους” του στους Velvet Revolver. Στην αρχή φυσικά το διέψευσε για να το παραδεχθεί λίγο καιρό αργότερα, λέγοντας όμως πως ποτέ δεν αναφέρθηκε στα άλλα μέλη. Από κωλοτούμπες πρώτος…
Πάντα τον ένοιαζαν τα χρήματα αλλά και να παραμένει στην επικαιρότητα. Αυτός ήταν ο βασικός του σκοπός. Το ακριβώς αντίθετο δηλαδή από τον Axl. Που έμεινε για αρκετά χρόνια στην αφάνεια, “χτυπήθηκε” πολύ από τον Τύπο, όμως παρόλα αυτά δεν άλλαξε για κανέναν και για τίποτα. Και ακριβώς γι αυτό δε θα “πουλήσει” άτομα που του στάθηκαν τόσο πολύ όλα αυτά τα χρόνια. Το “γουστάρει” το τωρινό Line Up. Περνάει καλά μαζί τους επί σκηνής και βρίσκεται στη καλύτερη κατάσταση που θα μπορούσε να είναι. Γι αυτό και έχουν “φουντώσει” για τα καλά οι φήμες ενός νέου δίσκου. Και να είστε σίγουροι πως όταν με το καλό γίνει αυτό θα έχουμε ένα δίσκο που θα ικανοποιήσει και τον πιο δύσπιστο οπαδό. Η 14η Απριλίου είναι όλο και πιο κοντά και το τι θα γίνει, λίγο πολύ το ξέρουμε όλοι. Εκτός βέβαια από αυτούς που θέλουν α συνεχίσουν να ζουν μέσα σε ανούσιες αυταπάτες ολόκληρων χρόνων. Να δώσουν όλοι το παρόν; Να κρατάτε μικρό καλάθι.. Να παίξουν και πάλι όλοι μαζί; “Not in this lifetime!”
Οι Guns βρίσκονται στο καλύτερο σημείο της σύγχρονης ιστορίας τους. Κάντε μια χάρη στο εαυτό σας και δώστε μια ευκαιρία στη παρέα του Rose και θα σας αποζημιώσουν και με το παραπάνω. Το αξίζουν και το έχουν κερδίσει δικαιωματικά τα τελευταία χρόνια…
Ο Μίκυ, ο Ντόναλντ, ο Γκούφυ και πολλοί από τους ήρωες του μεγαλύτερου δημιουργού κινουμένων σχεδίων όλων των εποχών, φιγουράρισαν σε εκείνο το δισκάκι και τραγούδησαν παρέα με τον Αμερικανό τραγουδ...
Το EP ξεκινά με το “Porphyria”, με ήχους και φωνή που προσδιορίζουν μια σκοτεινή στιγμή, σαν να ξεδιπλώνεται μια ανατριχιαστική ιστορία. Στο “Dark Era” η «μαυρίλα» απλώνεται. Βάναυσα φωνητικά ...
Στις 3 Νοεμβρίου του 1992, ο Jon Bon Jovi κι η παρέα του αλλάζουν σελίδα. Το hard rock – glam πρόσημο παραμένει εμφανές, μαζί με τα γκομενέ τραγουδάκια και τα κλιπάκια, αλλά η αλλαγή είναι πολ...
To “The Fun Palace” είναι ΕΠΟΣ! Μιλάμε για ένα από τα καλύτερα κομμάτια στην ιστορία του ΜΕΤΑΛ! Είμαι σίγουρος πως δεν θα πάψουμε ποτέ να χτυπιόμαστε όταν ακούμε το τραγούδι αυτό, ιδίως στο ση...
Δυστυχώς, αυτοί οι Εγγλέζοι, που λέγαμε πιο πάνω, έχουν σνομπάρει τελείως τούτο το άλμπουμ. Μόνο το “Bring Your Daughter…” κατέληξαν να παίζουν και αυτό… παλιά. Δεν έχω ιδέα αν κάποτε, στο τρί...
Το “Programmed” ήταν και εξακολουθεί να είναι ένα σοκ για τα αυτιά. Τα δέκα κομμάτια του δίσκου αποτελούν ένα εξαιρετικό δείγμα αμερικάνικου progressive/power metal.
Ο Θοδωρής είναι ένας άνθρωπος χαμηλότατων τόνων. Το κατάλαβα από τα λίγα λεπτά κουβέντας μας, το κατάλαβα όταν τον επαινούσε για την τεχνική του ο κοινός μας φίλος και εκείνος κατέβαζε το κεφάλι του...
Ο Γιώργος Σταθάκης είναι αρχικά ένας σπουδαίος μουσικός και οργανοπαίχτης. Έχει στην πλάτη του άπειρες εργατοώρες στα πατάρια, παρέα με μεγάλους λαϊκούς καλλιτέχνες. Ο ίδιος αποφάσισε και να τραγουδ...
Φτάνουμε λοιπόν στην τελευταία δεκαετία που πέρασε και έχουμε την ανακοίνωση του Halford στις 7 Δεκεμβρίου 2010 ότι η μπάντα θα βγει στο δρόμο για δύο χρόνια με την Epitaph World Tour, η οποία...
Η ουσία όμως του Jam Night είναι – όπως πολύ γνωρίζετε – όλοι αυτοί που έρχονται και παίζουν. Είναι οι σιτεμένοι με τα όποια κέφια, οι πιτσιρικάδες με την απίστευτη ενέργεια, είναι οι σιτεμένοι με τ...
Ροκ, ελληνικός στίχος, πάθος, οργή, δύναμη, γκάζια. Η ελληνική σκηνή, οι μπάντες από το εξωτερικό, το προσωπικό του στυλ, το υβρίδιο που προέκυψε… Ο Ντίας έγραψε τους ήχους, τη μουσική, ενορχή...
Ένα άλμπουμ που συνδυάζει τέλεια το Progressive, το Μέταλ, το Ροκ, τα υπέροχα φωνητικά, την ακόμα πιο υπέροχη μελωδία… Το 2005 οι Αυστραλοί κυκλοφορούν μάλλον το καλύτερο άλμπουμ τους, ένα από...
Η ουσία είναι ότι πρόκειται για ένα δίσκο που αγαπάω πολύ. Που έχει πολύ ξεχωριστή θέση στη δισκοθήκη και την καρδιά μου. Που θα μου θυμίζει πάντα ότι ο τραγουδιστής με το μαλλί μέχρι το απένα...
Το πρώτο full length για το σχήμα από την Ιταλία. Η ομάδα μετράει και ένα ΕΡ, πριν πέντε χρόνια περίπου. Το λυρικό, συμφωνικό και φυσικά μπαρόκ ύφος μπλέκει με ένα εξίσου μπαρόκ λιμπρέτο. Τις περιπέ...
Θα κάνουμε λοιπόν ένα ταξιδάκι στη δεκαετία του ‘90, ώστε να δούμε αν υπήρχε κάτι τέτοιο στην Ελλάδα και να γνωρίσουμε ποιοι το υπηρέτησαν. Και ξεκινάω δίχως καμία σειρά.
Η κρουστή μυστηριακή εισαγωγή του “I Chase The Night” μας φτάνει σε ένα καμπαρέ της δεκαετίας του ’30. Ένα James Bond-ικό κομμάτι ξετυλίγεται μπροστά μας, με υποδειγματικές φωνές και χαλί που ακούγε...
Ο δίσκος χωρίζεται σαν θεατρικό. Δύο πράξεις και εννέα σκηνές (τέσσερις και πέντε ανά πράξη αντίστοιχα), τις οποίες συνθέτουν δώδεκα κομμάτια. Η ιστορία μπλέκει με μαεστρία το παρελθόν με το π...
Οι Virgin Steele και στην προκειμένη ο David DeFeis, δημιούργησαν ένα μνημειώδη δίσκο, στον οποίο σεβάστηκαν απόλυτα το κείμενο της Ορέστειας. Το “The House of Atreus Act I” δεν είναι ένας απλ...
Τα πλήκτρα, το βιρτουοζιτέ μπάσο και όλο μοτίβο παραπέμπουν σε μουσικούς, που έχουν πολύπειρα μπες-βγες στα στούντιο. Όπως γίνεται πάντα ή σχεδόν πάντα σε αυτές τις παραγωγές, η μουσική αποδίδεται α...
Οι Junkwolvz μας συστήνονται σαν Heavy Rock ‘n Roll μπάντα από την Αθήνα. Με το που ξεκίνησα να ακούω, εκείνες οι έξι λέξεις μου καρφώθηκαν στο μυαλό. Ας βάλουμε τα αρχικά τους. Πώς είπατε; Γιατί τα...
Για τους Led Zeppelin έχει γραφτεί η φράση “The greatest cover band in Rock n’ Roll history”. Να μου κάνουν τη χάρη οι οπαδοί τους! Πολύ λίγο με νοιάζει εδώ το plagiarism. Εδώ έχουμε μία μπάντ...
Η γυναικεία φωνή είναι πιτσιρίκα. Είναι ναζιάρικη, είναι αθώα, φορά λευκό πουκάμισο και καρό φουστίτσα και ίσως μια διαβολουρά. Ροκ θέματα, πολύ χαριτωμένο ρεφρέν, επαναφορά με κουπλέ φασαριόζικο, π...
Δέκα συνθέσεις (συγκεκριμένα επτά και μία τριλογία) μας ταξιδεύουν στο σκοτεινό κόσμο του ήρωα. Το πρώτο και ομώνυμο κομμάτι (“Dark Saga”) μας βάζει κατευθείαν στο κλίμα από τις πρώτες κιόλας ...
Βασική αρχή της στήλης είναι η ακόλουθη. ΔΕΝ παίρνετε στα σοβαρά αυτά που γράφουμε. Σκοπός μας είναι να περάσουμε καλά και να σας ανεβάσουμε τη διάθεση. Ίσως να μας δείτε να θάβουμε τους Maide...
Ένα από τα κορυφαία concept album, κατά την ταπεινή μου άποψη και προτίμηση και με το οποίο έχω περάσει άπειρες ώρες ακρόασης και συντροφιάς, δεν θα μπορούσε να είναι άλλο από το “The Crimson Idol” ...
Πιάνο σε mood μπλε, μέτρο 3/4 και αντί για βαλς, ένας Jazz διάδρομος, που τύμπανα και μπάσο μετατρέπουν σε Jazz Fusion. Είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα εκπλαγείτε από τον τρόπο που παίζουν οι βιρτουό...
Ευαίσθητα τραγούδια, βασισμένα σε καθαρές κιθάρες, πιάνο, πλήκτρα και φωνή. Ιδανικά για το τραπέζι που λέγαμε πιο πάνω. Οι ματιές γίνονται πιο κλεφτές και πιο ένοχες. Τα χαμόγελα στέκονται υπερήφανα...
Άλλη μια ιστορία που ανακατεύει το διάβολο στα μουσικά δρώμενα. Αυτή τη φορά όμως, είναι η υπεροψία του ίδιου και όχι η ανθρώπινη αμετροέπεια που προκαλεί το διαγωνισμό. Και εδώ συμμετέχει ο ί...
Βασική αρχή της στήλης είναι η ακόλουθη. ΔΕΝ παίρνετε στα σοβαρά αυτά που γράφουμε. Σκοπός μας είναι να περάσουμε καλά και να σας ανεβάσουμε τη διάθεση.
Οι Astrodot φωτίζουν μία εποχή που πάντα θέλαμε να ζήσουμε. Και την ευκαιρία την έχουμε, επιτέλους. Μέσω της μουσικής των παιδιών. Το άλμπουμ είναι ακόμα νωπό. Θα ευχηθούμε καλοτάξιδο και θα περιμέν...
Ο Πάνος, ο οποίος έχει κάνει σχεδόν τα πάντα στο άλμπουμ, δημιουργικά, εκτελεστικά και τεχνικά, είναι ένας σύγχρονος τροβαδούρος, ο οποίος έχει μία θαυμάσια φόρμουλα στο να μεταφέρει τις ιδέες του σ...
Η κιθάρα είναι καθαρή στην αρχή και αγριεύει πιο μετά. Τα τύμπανα οδηγούν με άνεση. Η φωνή είναι αφηγηματική. Ίσως τα παιδιά να απολαμβάνουν ένα τεράστιο φάσμα από μπάντες, από τους Pink Floyd μέχ...
Το “Abbey Road” των The Beatles βέβαια δεν πέρασε ποτέ κάτω από τη μύτη μου απαρατήρητο. Από τα μέσα της δεκαετίας του '70, που το έβαλε στο πικάπ μας ο συγχωρεμένος ο αδερφός μου, μπήκε από τα αυτι...
Μου άρεσε από την πρώτη στιγμή που το άκουσα. Up tempo, με βαρβάτη εισαγωγή και γκράντε riffing, με αιχμηρούς στίχους και ζόρικη μελωδία. Πάντα ακούω μουσική όταν κάνω δουλειά στον υπολογιστή ...
O απόφοιτος του Αριστοτέλειου είναι ένας μουσικός… Ναι, το ξέρω ότι σπούδασε οικονομολόγος ο άνθρωπος, αλλά η μουσική είναι η επιστήμη στην οποία τελικά επένδυσε. Ο Πάνος λοιπόν είναι συνθέτης, κιθα...
Ο Λουκ ανεβαίνει τη σκάλα του σπιτιού του που οδηγεί στον εξωτερικό, προαύλιο χώρο. Αυτή δεν είναι μία τυχαία πρόταση που μου κατέβηκε στο το μυαλό, αλλά η αρχή της περιγραφής μιας σκηνής από ...
Γράδο… μονάδα μέτρησης. Και μάλιστα «απαγορευμένη». Υπό την έννοια ότι «δεν επιτρέπεται» να χρησιμοποιείται σε εμπορικές συναλλαγές. Διαβάζω στο διαδίκτυο πως είκοσι γράδα αντιστοιχούν σε πενήντα βα...
O Richard Pierce “Richie” Havens, R.I.P. (21-1-1941 – 22-4-2013), ήταν κιθαρίστας και συνθέτης, συνδυάζοντας στοιχεία από folk, soul, rhythm & blues, rock μουσικές. Υπήρξε ο καλλιτέχνης πο...
“The Fire You Want”… Αυτό, αυτό! Χιτάρα, κομματάρα, μπασοτύμπανο βαρβάτο, κιθάρα από δίπλα, η οποία αναλαμβάνει δράση μετά το πρώτο κουπλέ. Όμορφο θέμα και επαναφορά, ήτοι σταυροκούμπωμα των σ...
Επίλογος με το “Black Jack Order”. Γκρουβάτο Ροκ, το οποίο επιδέχεται πολλών ερμηνειών, με τη μπάντα να κάνει τα γλυκά μάτια ακόμα και στο New Wave, ακόμα και στη Britpop. Είπαμε, τα παιδιά απολαμβά...
Τα παιδιά από την Κοζάνη λοιπόν. Ένα σχήμα που υπάρχει από το 1998 και το οποίο το 2018 ευτυχεί να κυκλοφορήσει το ντεμπούτο άλμπουμ του. Και όσον αφορά τη μουσική τους… Μέταλ! Το “Molten Core...
Το όλο γεγονός αποτέλεσε έμπνευση και αποτέλεσμα των προσπαθειών των Michael Lang, Artie Kornfeld, Joel Rosenman και John P. Roberts. Οι δύο τελευταίοι χρηματοδότησαν το όλο εγχείρημα,
Το “Hell’s Door” είναι το βίντεο της μπάντας από το άλμπουμ αυτό και το σημείο αναφοράς του είναι ένας κρατήρας στο Turkmenistan, o οποίος δεν έχει σταματήσει να καίει από το 1971! Είναι πραγματικό ...
Μάλλον θα πρέπει να προγραμματίσει σύντομα το πρώτο της full length. Είχα την τύχη να ακούσω μία απίστευτα ατόφια φωνή να επιβάλλεται με θέρμη και αγάπη στο μουσικό χαλί της. Να το πατά με χάρ...
Η παρουσίασή τους εδώ έγκειται στο γεγονός, ότι ποτέ δεν έλαβαν τα εύσημα που τους αναλογούν ή αναλογούσαν, ποτέ δεν αναγνωρίστηκε όσο οφειλόταν η αξία τους και δεν νομίζω να υπάρχουν πάρα πολ...
«Τώρα αλλάζει η εποχή – η σιωπή σου μόνο αντηχεί»… Δημιουργείς μουσική όταν μένεις ένδεκα χιλιάδες μίλια μακριά από το συνεργάτη σου; Πώς θα γίνει να στηθεί ένα ολόκληρο άλμπουμ από απόσταση;
Συνεχίζουμε το αφιερωματικό αυτό άρθρο, παρουσιάζοντας τους επόμενους πέντε σπουδαίους κιθαρίστες, οι οποίοι έλαβαν λιγότερη δημοσιότητα ή έτυχαν μικρότερης αναγνώρισης, από αυτή που τους οφειλόταν....
Σε μια βραδιά που θα θυμόμαστε για πάντα ως μια εκ των πιο “σκοτεινών” στην ιστορία του αθλητισμού, τα Grammy 2020 έλαβαν χώρα στην πόλη που “γεννήθηκε” ουσιαστικά ο θρύλος Kobe. Με την Alicia...
Οι τύποι είναι παιχταράδες, έχουν φιλοξενήσει άλλους παιχταράδες στους δίσκους τους και φωτογραφίζω ΚΑΙ τον Kee Marcelo, έχουν τα τραγούδια και φυσικά τα εχέγγυα για να καλύψουν ένα βράδυ με μ...
Τα τραγούδια τους πάντα έδεναν σε κάθε πρόγραμμα. Παίζοντάς τα, σκεφτόμουν από μέσα μου το πώς θα ήταν αυτές οι δύο Ελληνίδες ιέρειες να βρεθούν μαζί στο πάλκο, έστω για μια βραδιά.
Υπάρχουν όμως επίσης αμέτρητοι, αξιολογότατοι κιθαρίστες, οι οποίοι για διάφορους λόγους δεν έτυχαν της αναγνώρισης που τους άρμοζε, δεν τους αποδόθηκε η δημοσιότητα που τους αναλογούσε…
Ο επίλογος δίδεται με το “Sealed Curse”. Σκοτεινό και κείνο, με φυσικό τσέλο από τον κύριο Stephan Keeman, και τη φωνή να αναρωτιέται… “Where do I go from here”… Γκάζωμα και τα αντρικά φωνητικά κουμ...
Τώρα ξέρω πως βρίσκομαι στο σωστό τόπο και χρόνο! Τα συνθήματα παίρνουν φωτιά. Ο Βασίλης τα δέχεται με χιούμορ. Μήπως να το σκεφτόταν να κάνει μια βραδιά με τη φωνή του, μία κιθάρα και ιστορίε...
Για το 2020 λοιπόν θα σας πούμε μόνο ευχές και θα σας αφιερώσουμε μόνο τραγούδια. Δίσεκτο-ξεδίσεκτο, εμείς θα το καλωσορίσουμε με τον ίδιο τρόπο και θα του φερθούμε το ίδιο. Με πολλές ανταποκρ...
Σε λίγες μέρες θα βρίσκονται στην Αθήνα και είμαι σίγουρη πως το θέαμα αλλά και η μουσική θα μας συνεπάρει. Καλώς ήρθατε στο κόσμο των vampire και των λύκων! Ακονίστε τα λατινικά σας και ετοιμ...
Ο πραγματικός οπαδός δεν νοιάζεται για ίντριγκες και λοιπές χαζομάρες. Μόνο για ανθρώπους και το ίδιο το γκρουπ. Όσοι λοιπόν το σκέφτεστε δυο φορές για το αν θα πάτε να τους δείτε φέτος, αφήστ...
Born in violence, taught the lessons… learning how to dance… Απλά τα πράγματα; Οι Crash Valley από τη land Down Under, με δικά μας παιδιά στη σύνθεσή τους, ετοιμάζονται να παρτάρουν τον ...
Ο MOTU (Τι πράγμα; Τι σημαίνει MOTU; Συγγνώμη, το προηγούμενο επεισόδιο ΔΕΝ το διαβάσαμε; ΔΕΝ γουστάραμε; Ααααχ, βρεμένη σανίδα που θέτε…) τον αποφεύγει και στη συνέχεια παρεμβαίνει ο Russell Allen,...
Πάνω στη σκηνή ο Jeff Scott Soto είναι ΠΑΝΤΑ ένα θηρίο ανήμερο. Συνοδευόμενος από τέλειους μουσικούς, προσφέρει ένα εκπληκτικό οπτικοακουστικό θέαμα. Νιώθεις πόσο τυχερός είσαι που αγαπάς αυτή...
Όλοι μα όλοι οι συνδαιτημόνες φορούν το ίδιο ακριβώς μπλουζάκι, το οποίο έχουν τυπώσει οι ίδιοι και το οποίο γράφει στο μπροστινό μέρος “M.O.T.U. Minions”. Μάστα… Τσιράκια του Μότου… Ρώ...
Τη θέση του Rocken πίσω από τα τύμπανα των Ryche ανέλαβε ένας εκπληκτικός drummer, o Casey Grillo, παντού γνωστός από την εικοσαετή θητεία του στους Kamelot.
O La Torre θα είναι παρών, θα μας ενθουσιάσει, θα πάρει κινητά από τις μπροστινές σειρές για να καταγράψει, να πει νόστιμα λογάκια και να τα επιστρέψει, θα είναι ο άνθρωπος που θα έχει καταφέρ...
Μετά τα δύο εκείνα ιστορικά LiVE οι Ryche ξεκίνησαν να δουλεύουν πάνω στον πρώτο τους δίσκο με τον Todd στη φωνή. Η ομώνυμη δουλειά τους βγήκε τον αμέσως επόμενο χρόνο, έκανε πολύ κόσμο να διχ...
Αυτοί είναι οι Queensryche, κυρίες και κύριοι και αυτοί είναι οι οπαδοί τους. Και τον προσεχή Νοέμβριο, στις συναυλίες τους στην Ελλάδα, θα το νιώσετε και σεις. Θα έχουμε κι άλλα να μοιραστούμ...
Μια και οι Αμερικανοί… ξανάρχονται, είπα να αναστήσω κάποια από τα λόγια τους τότε. Είχαν μιλήσει από καρδιάς, είχαν πει αρκετά ενδιαφέροντα πράγματα και δεν τσιγκουνεύτηκαν τα λόγια τους, ιδί...
Είχαν μόλις σπατσάρει με τα γυρίσματα για το “Ace Ventura”, όταν τους ζητήθηκε να πάρουν μέρος σε μία άλλη ταινία. Με το που είπαν όμως ότι είχαν ήδη «αρτυθεί», οι παραγωγοί της «άλλης» ταινίας αποφ...
Οι Evergrey κατάγονται από το Γκέτεμποργκ της Σουηδίας. Δημιουργήθηκαν το 1995 και το 1998 κυκλοφόρησαν το πρώτο τους άλμπουμ, “The Dark Discovery”. Το 1999 κυκλοφορεί το άλμπου...
- Μισό… Αυτός δεν είναι που είχε κερδίσει το σουηδικό Idol, τρέχοντας πάνω κάτω την αρένα με το “Run To The Hills”;- Ναι, αυτός είναι. Για πάρε τώρα εδώ…
Ο Βασίλης και η Γιώτα έρχονται κοντά μας. Απαντούν σε διάφορες ερωτήσεις. Πώς είναι να παίζουν μαζί; Αν θα κυκλοφορήσουν κάτι σύντομα… Οι απαντήσεις αποπνέουν αμοιβαία εκτίμηση, αμοιβαίο θαυμα...
Τη Δευτέρα 4 Φεβρουαρίου βρεθήκαμε στο Bock Beer Bar Restaurant και τη συνέντευξη Τύπου για το Chania Rock Festival 2019. Η φετινή διοργάνωση θα λάβει χώρα στις 5 και 6 Ιουλίου στα Χανι...
Ο Geoff Tate θα εμφανιστεί στην Ελλάδα, παίζοντας ΟΛΟΚΛΗΡΟ το “Operation: Mindcrime” (και όχι μόνο), στις 13 Φεβρουαρίου στο Principal Club Theater, στη Θεσσαλονίκη...
Οι Primal Fear και ο Gus G, με τη σόλο μπάντα του, εμφανίζονται το Σάββατο 12 Ιανουαρίου στη Θεσσαλονίκη, στο Eightball και την Κυριακή 13 Ιανουαρίου στην Αθήνα, στο Κύτταρο Live.
Καλή Χρονιά να έχουμε! Υγεία, αγάπη, αγάπη και υγεία! Ακολουθούν, χωρίς καμία αλφαβητική ή άλλη σειρά οι ευχές των ανθρώπων του περιοδικού. Και του χρόνου!
Το άλμπουμ ονομάζεται "Empire", που σημαίνει "Αυτοκρατορία"... Προφητικός τίτλος - τουλάχιστον. Πάνω από τρία εκατομμύρια αντίτυπα μόνο στις ΗΠΑ, σύμφωνα με τον εθνικό τους οργανισ...
Βρεθήκαμε στα Devasoundz Studios για την προ-ακρόαση του πρώτου πρώτου άλμπουμ μιας ολοκαίνουργιας μπάντας, η οποία ακούει στο όνομα Voidnaut και η οποία αποτελείται από τέσσερις μπαρουτοκαπνι...
Θυμός, πόνος, θλίψη, απόγνωση αλλά και ελπίδα και θάρρος για να σηκώσουν το κεφάλι ψηλά. Ένα άλμπουμ - θησαυρός μουσικής και φωνητικών. Ο Γιώργος μας έκανε και ανατριχιάσαμε!
Στην αρχή του νέου έτους τα νέα του ''παιδιά'' θα μπουν στο στούντιο να πάρουν την τελική τους μορφή... και εμείς απλά του ευχόμαστε να τα δει όπως επιθυμεί!
Ξεκινάω με το κλασσικό disclaimer πως είναι απίθανο να καταφέρεις να χωρέσεις τα καλύτερα σε ένα top 100. Θα αφήσεις άλλα τόσα απέξω. Πόσο μάλλον σε ένα top 10...
Είναι ωραίο να γράφεις για τα αγαπημένα σου πράγματα. Και πολύ περισσότερο όταν μιλάμε για μουσικές και δίσκους, για το αλατοπίπερο της ζωής. Όπως είναι και πολύ όμορφο το νοητικό ταξίδ...
Τα δέκα καλύτερα; Όχι, ούτε για αστείο… Ακόμα κι αν με σημάδευε κάποιος στον κρόταφο (-Κόψε κάτι, ρε μεγάλε! –Μα δεν είπα με τι, ρε μεγάλε!), δεν υπήρχε περίπτωση να καταλήξω στα δέκα καλύτερα...
Έχουν γραφεί δεκάδες άρθρα για το μεγαλείο του συγκεκριμένου δίσκου. Έχουν αναρωτηθεί πολλοί πώς είναι δυνατόν ο ανθρώπινος νους να κατεβάζει τέτοιες ιδέες.
SWANS IΣΟΝ MICHAEL GIRA, ένας πολυπράγμων αρτίστας, που στα νιάτα του θέλησε να ασχοληθεί με τις εικαστικές τέχνες, αλλά μίσησε τον καθωσπρεπισμό του πανεπιστημίου και το έριξε στις χαμαλοδουλειές, ...
Οι Tiger Lillies δεν είναι καινούριοι, κι όμως ακούγονται πάντα φρέσκοι. Θεωρούνται οι νονοί του είδους μουσικής που χαρακτηρίζουμε σαν «εναλλακτικό καμπαρέ».
Έχει έρθει η σειρά των Jane Doe να μας παρουσιάσουν τη δουλειά τους και να μας ξεναγήσουν μέσα σε λίγες γραμμές σε κάθε τραγούδι τους. Για δείτε τι λένε...
Μπορεί ο DEE να είναι ο «πρωταγωνιστής» του συγκεκριμένου κειμένου, δε θα είναι όμως το μοναδικό τιμώμενο πρόσωπο. Θα αναφερθούν αρκετά ακόμη ονόματα και ιστορίες
Το 2012 ήταν πολύ φτωχό για τα κινηματογραφικά soundtrack. Λίγες εκπλήξεις, λίγες καλές δουλειές και πολύ μουσική ασχήμια. Άλλαξε η μόδα. Το 2012 ήταν πολύ φτωχό για τα κινηματογραφικά soundtra...
Oι Daft Punk αποτέλεσαν και την πρώτη μπάντα mainstream ηλεκτρονικών ακουσμάτων. Η ηλεκτρονική μουσική ακουγόταν πλέον από οποιονδήποτε. Είχε γίνει μόδα!
Σε λίγους μήνες λογικά που θα λάβει χώρα η δίκη, ο Randy θα παρεβρεθεί στη Τσεχία. Δεν θα το σκάσει. Εάν έχεις τη συνείδησή σου καθαρή, δεν την "κάνεις" με ελαφριά πηδηματάκια.
Fast Forward σε ένα μήνα ακριβώς από σήμερα. Η ημέρα είναι 20/12/12 και η ώρα 12 το μεσημέρι. Ξαφνικά συναγερμός. Έκτακτα δελτία ειδήσεων, το νέο μεταδίδεται στόμα με στόμα.
Το μόνο που με φοβίζει είναι ότι θα γουστάρω και θα μας κάνει ζημιά στις καθυστερήσεις της χρονιάς. Και άντε μετά να συμμαζέψεις την λίστα. Άτιμες Κατσίκες...
Για την ιστορία του κλαρινέτου, οι πληροφορίες είναι περιορισμένες καθώς χάνεται στα βάθη των αιώνων και ξέρουμε πως προήλθε από μετεξέλιξη παλαιότερων παρόμοιων οργάνων.
Θα είναι η νεαρή Αυστραλέζα, που μένει στο Άμστερνταμ και δραστηριοποιείται στη house σκηνή της Ευρώπης, το επόμενο μεγάλο όνομα της παγκόσμιας μουσικής σκηνής;
Θυμάμαι πριν 15 χρόνια περίπου, εκεί προς τα τέλη των 90's όταν ο κλασσικός μεταλλάς της εποχής ήταν must να έχει μακρύ σγουρό μαλλί, να φοράει από πάνω τζιν μπουφάν και να φοράει μπλούζα Αις Ντερθ ...
Σ’αυτή την αναδρομή στην ιστορία που γέννησε τους Madrugada και την μελαγχολική ροκ της Νορβηγίας, γνωρίσαμε πτυχές της ζωής και της δουλειάς του Robert Buras και του Sivert Hoyem.
Ένας οπαδός έγραψε ... "ο τίτλος „Tears In The Rain“ ταιριάζει τέλεια με την προοπτική που έχεις στο μυαλό σου και με αυτό που επιθυμείς να επιτύχεις".
O Andreou δημιουργεί ένα δικό του μουσικό σύμπαν και το γεμίζει με έμπνευση. Ξέρει να ελίσσεται με μαεστρία ανάμεσα στη new age, jazz και ορχηστρική μουσική με σαγηνευτικό τρόπο.
Οι Rival Sons ροκάρουν! Βγάλε απ' το rock το heavy, το hard, και άστο να βρει τις ρίζες του. Μέσα στα blues, στις ψυχωμένες ερμηνείες και στον ήχο της κιθάρας.
Ένα ολοκαίνουργιο σχήμα στον ευρύτερο χώρο της ροκ, αποτελούμενο από έμπειρους και διάσημους μουσικούς, το οποίο αναμένεται να προκαλέσει μεγάλη αίσθηση.
"Οι κάτοικοι της Motown αναζητώντας ένα καλύτερο μέλλον χωρίς περιορισμούς και αυτοσυγκράτηση πέρασαν τις πύλες της Funk". Διαβάστε ένα διαφορετικό παραμύθι ...
Αυτή τη στιγμή είναι που χρειαζόμαστε μπάντες όπως οι SOAD. Ας έχει ο καθένας τους την βίλα του στο Μαλιμπού και ας σνιφάρει 20 γραμμάρια κοκαίνη την ημέρα. Δεν με νοιάζει.
It's all about money & fame. Ένα άρθρο βασισμένο στην προ ημερών έκρηξη ειλικρίνειας του Peter Dolving σχετικά με την αποχώρησή του από τους Σουηδούς The Haunted.
Δεν διάλεξα εγώ τον υπέρτιτλο… Είναι όμως ο πλέον ταιριαστός. Είναι το λογοπαίγνιο που θα ήθελα να κάνω, είναι η ατάκα που θα φύλαγα για τις κουβέντες με τους φίλους μου…
Ένας DJ πραγματικός Star!!! Η αλήθεια είναι πως ο DJ Sasha πραγματικά άλλαξε την ιστορία της electronica και ολόκληρη την ιδεολογία του να είναι κανείς …
Δε μπορεί να είναι Led Zeppelin, η φωνή είναι γυναικεία! Αλλά η μουσική…; Αυτό το βρώμικο ριφάκι της κιθάρας θυμίζει το "When the Levee Breaks" και ...
Η Διεθνής Αμνηστία αποφάσισε να κυκλοφορήσει ένα τετραπλό, επετειακό άλμπουμ με τραγούδια - ποιήματα και καλλιτέχνες που ταιριάζουν με όσα εκφράζει όλα τα χρόνια που δραστηριοποιείται.
Tο αποτέλεσμα της ένωσης δύο μεγάλων μουσικών. Ακούγοντας την δουλειά τους αμέσως νιώθεις ότι η συνύπαρξη αυτών των δυο καλλιτεχνών έχει να σου προσφέρει κάτι διαφορετικό απο τα συνηθισμένα.
O Myles Kennedy μοιράζεται μαζί μας τα βιβλία, που διαβάζει τη στιγμή αυτή και τον ενέμπνευσαν ούτε λίγο ούτε πολύ να συνθέσει το "Apocalyptic Love" με τον Slash.
Ήταν οι Beatles πιο γνωστοί από τον Χριστό; O Βασίλης πανταζόπουλος γράφει για το φαινόμενο The Beatles, το οποίο ήταν κάτι περισσότερο από νούμερα και κοστούμια.
Η παράσταση προσφέρει μια πιο συμπονετική θα λέγαμε, προσέγγιση, δημιουργώντας έναν πιο αληθινό (;) χαρακτήρα, ο οποίος θέλει να πιστέψει στην όποια εξιλέωση μπορεί να προσφέρει η μουσική...
...
Θα ξεκινούσα το αφιέρωμα λέγοντας πως πρόκειται για ένα από τα πλέον ελπιδοφόρα εγχώρια συγκροτήματα της ακραίας metal σκηνής, όμως έχουν ξεφύγει από αυτό εδώ το στάδιο εδώ και αρκετό καιρό.
1992, Αθήνα! Η χρονιά που οι Αρτέμης, DJ Alex και Ευθύμης, αποφασίζουν να δημιουργήσουν ένα από τα πλέον επιδραστικά hip hop σχήματα στην Ελλάδα, τους Terror-X-Crew.
Ακροβατούσε ανάμεσα σε μουσική και ποίηση, ποτέ δεν ήταν ο μεγάλος στάρ αλλά πάντα ενέπνεε σεβασμό στον κύκλο του, έχει φανατικό κοινό και διαθέτει μία ποιότητα ανθρώπου που σπάνια συναντάς.
...
Στην εποχή μας, όποια πέτρα και να σηκώσεις, θα δεις και το όνομά του. Είναι σίγουρα μία από τις μεγαλύτερες μορφές, στη μουσική σκηνή, τα τελευταία 30 χρονιά.
Σου έρχονται στιγμές από τα παιδικά σου χρόνια, εκείνα τα καλοκαίρια που ανακάλυπτες τον έρωτα και την ζωή, ακούγοντας τα βράδια, άπειρες φορές, τους δίσκους των Σπαθιών και τη χαρακτηριστική φωνή τ...
Εάν υπάρχει ένα σχήμα, το οποίο πέρασε μέσα από χίλια κύματα και απέδειξε πως είναι εφτάψυχο και δεν το βάζει κάτω τόσο εύκολα, τότε αυτό είναι οι Αμερικανοί. Διαβάστε το απίστευτο χρονικό της πορεί...
Όταν ο, ιρλανδικής καταγω- γής, Everlast αποφάσισε να φτιάξει μία μπάντα, ενώθηκε με τον φίλο του από το σχολείο Danny Boy και τον DJ Lethal, έναν Λεττονό μετανάστη, και δημιούργησαν τους House Οf P...
O B-Real είναι ένα από τα βασικά μέλη του γνωστού συγκροτήματος Cypress Hill, ένα πρωτοπόρο μουσικό όχημα, το οποίο δημιούργησε ένα απόλυτα δικό του στυλ. Latin & gangsta hip hop στο ίδιο καζάνι...
«Οι james δεν είναι μία απλή μπάντα αλλά μια ιδέα», δηλώνουν οι ίδιοι. Ισχύει κάτι τέτοιο; Ο Γιώργος Γκουγκούδης κάνει μία αναδρομή στην καριέρα των Βρετανών και δίνει τις απαντήσεις.
...
O Nίκος Καραμηνάς γράφει για μία από τις μεγαλύτερες και δημοφιλέστερες μουσικές προσωπικότητες των τελευ- ταίων δεκαετιών. Ο μουσικός και άνθρωπος Moby! Οι ανησυχίες του! Η πορεία του προς την κορυ...
Θα μπορούσε να ήταν μία μοντέρνα έκδοση της Σταχτο- πούτας, κι όμως δεν είναι. Σε μία εποχή, που οι όροι «τέ- χνη» και «καλλιτέχνης» απο- τελούν είδος προς εξαφάνιση, έχει ενδιαφέρον να διαβάσει κάπ...