Υπάρχουν πολλών ειδών μουσικοί. Άλλοι θα πουλήσουν εκατομμύρια και θα βγάλουν εκατομμύρια, άλλοι πάλι θα βγάλουν ένα δίσκο και θα εξαφανιστούν. Κάποιοι θα συνεχίσουν να γράφουν επειδή τους το επιβάλλει η δισκογραφική εταιρεία τους ή έχουν οικονομική ανάγκη και κάποιοι θα γράφουν μέχρι να πεθάνουν ή θα πεθάνουν γράφοντας, επειδή αυτό έκαναν μια ζωή. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα για όλες τις περιπτώσεις, σίγουρα διάφορα ονόματα εμφανίστηκαν στο μυαλό σας. Ένα απ’ αυτά είναι ο David Eugene Edwards, που με τα μέχρι τώρα δεδομένα ανήκει στην τελευταία κατηγορία χωρίς καμία αμφιβολία.
Μπορεί ο DEE να είναι ο «πρωταγωνιστής» του συγκεκριμένου κειμένου, δε θα είναι όμως το μοναδικό τιμώμενο πρόσωπο. Θα αναφερθούν αρκετά ακόμη ονόματα και ιστορίες, ώστε να συνοψιστεί όσο το δυνατόν πληρέστερα η ιστορία των 16 Horsepower και των Wovenhand. Ίσως βέβαια ο πρωταγωνιστής να έπρεπε να είναι, όπως και στα περισσότερα τραγούδια του, ο Ιησούς. Πώς να μην είναι, άλλωστε; Γεννημένος στο Colorado, πέρασε μεγάλο μέρος της παιδικής του ηλικίας περιοδεύοντας με τον Ναζαρηνό παππού του, κηρύγματα του οποίου παρακολουθούσε αρκετά συχνά. Ζώντας μ’ αυτόν τον τρόπο από παιδί, παντρεύτηκε νωρίς, στα δεκαεφτά του, και έφυγε απ’ την εκκλησία του παππού του, παίρνοντας βέβαια μαζί του όλες τις «κατάρες» περί «αιώνιας καταδίκης», προς αναζήτηση της προσωπικής του εκδοχής του χριστιανισμού και όχι μόνο.
Η αρχή του, ενδεχομένως, σπουδαιότερου επιτεύγματός του ως σήμερα, οι 16 Horsepower, έγινε το 1992 στην Καλιφόρνια. Εκεί, σχημάτισε το συγκρότημα μαζί με τους συναδέλφους του, Pascal Humbert και Jean-Yves Tola, στα στούντιο του σκηνοθέτη και παραγωγού Roger Corman όπου εργάζονταν. Πρόλαβαν να παίξουν μία φορά ζωντανά, πριν ο Eugene μετακομίσει στο Denver, όπου λίγα χρόνια πριν συμμετείχε στους Denver Gentlemen, μαζί με τον Jeffrey-Paul Norlander. Με τον ίδιο είχε μπλεχτεί και σε παλιότερες, πολύ μικρότερες, δουλειές του, όπως στους Pavilion Steps και τους Bloodflower, συγκροτήματα που είχαν σχετικά μικρή διάρκεια ζωής και περιορισμένες κυκλοφορίες. Λίγο αργότερα τον ακολουθεί στο Denver ο drummer Jean-Yves Tola και την κενή θέση στο μπάσο που άφησε ο Humbert καλύπτει ο Keven Soll, τον οποίο είχε συναντήσει ο DEE αρκετά χρόνια πριν σε μια συναυλία των Echo & The Bunnymen.
Αυτή είναι στην ουσία η πρώτη επίσημη σύνθεση του συγκροτήματος, με το όνομα Horsepower. Οι συσχετισμοί που γίνονται με τη χρήση ηρωίνης, που στην καθομιλουμένη αναφέρεται συχνά ως «horse», προσθέτουν το ‘16’ που πηγάζει από ένα αμερικάνικο, παραδοσιακό τραγούδι. Πρόκειται για έναν άντρα που τραγουδάει για το θάνατο τις γυναίκας του, της οποίας το φέρετρο κουβαλάνε δεκαέξι μαύρα άλογα. Μακάβριο και σκοτεινό όσο και αρκετά απ’ τα μετέπειτα τραγούδια τους.
Λινάτσα, στάχτες και μια μαύρη εκκλησιαστική χορωδία
Το 1994 κυκλοφορούν ένα 7” single με τίτλο ‘Shametown’ στη Ricochet Records, τραγούδι που θα βρίσκεται και στο επώνυμο ντεμπούτο EP που θα κυκλοφορήσει ένα χρόνο αργότερα. Περιοδεύουν συνέχεια, δημιουργώντας και ενισχύοντας τη φήμη των ιδιαίτερων και γεμάτων ένταση συναυλιών τους, με αποτέλεσμα η ιστορική A&M Records να τους βάλει στο μάτι και τελικά να τους προσφέρει συμβόλαιο. Σ’ αυτήν θα ηχογραφήσουν το πρώτο τους ολοκληρωμένο άλμπουμ (‘Sackcloth ‘n’ Ashes’, 1996) το οποίο θα γίνει δεκτό με ανάμικτες, αλλά κυρίως θετικές εντυπώσεις από κόσμο και κριτικούς. Ο χαρακτήρας και το φόντο στο οποίο μεγάλωσε ο DEE είναι κραυγαλέο σ’ όλο το δίσκο, που, όπως οι περισσότεροί τους, πραγματεύεται την πίστη, τη μετάνοια και διάφορα άλλα θέματα που σχετίζονται με τη θρησκεία. Τραγούδι που ίσως ξεχωρίζει είναι το ‘Black Soul Choir’ που έχει ένα ζωντανό, αλλά ταυτόχρονα σκοτεινό ρυθμό.
Μόλις ένα χρόνο αργότερα κυκλοφορούν το ‘Low Estate’, ύστερα από μικρές ανακατατάξεις. Ο Keven Soll θα αποχωρήσει διαφωνώντας στη μουσική πορεία του συγκροτήματος (μερικά χρόνια αργότερα θα εμφανιστεί με τους The Kalamath Brothers). Ο Humbert έχει ήδη επιστρέψει σα δεύτερος κιθαρίστας και τη θέση στο μπάσο αναλαμβάνει, προσωρινά, ο Rod Redick, που αργότερα θα γίνει μέλος των Candlebox (οι οποίοι το 2012 κυκλοφόρησαν τον πέμπτο τους δίσκο). Στο ‘Low Estate’ χρέη μπασίστα εκτελεί και πάλι ο Pascal Humbert και στην παρέα πλέον θα είναι και ο Jeffrey-Paul Norlander, ενισχύοντας το folk άρωμα με το τσέλο και το βιολί του. Όλα αυτά συμβαίνουν καθώς οι 16 Horsepower περιοδεύουν σχεδόν ακατάπαυστα, κάτι που οδηγεί σε ακόμα περισσότερες αλλαγές στη σύνθεση με το βασικό πυρήνα των Eugene, Tola και Humbert να μένει σταθερός. Ο «κατάλογος» με τα μέλη, τις συνεργασίες και τα διάφορα παράπλευρα συγκροτήματα είναι πολύ μεγάλος. Άξιοι αναφοράς είναι οι Lilium του Pascal Humbert που κυκλοφόρησαν το πρώτο τους άλμπουμ το 2000.
Λίγο πριν την αυγή της νέας χιλιετίας η A&M θα σταματήσει να υφίσταται και το συγκρότημα ξεκινάει τη συνεργασία τους με την Glitterhouse στην Ευρώπη και την Razor & Tie στις Η.Π.Α.. Όλα αυτά τα χρόνια ο ήχος τους είναι κάτι διαφορετικό απ’ την πλειάδα των συγκροτημάτων που υπάρχουν, χωρίς να είναι κάτι πρωτοποριακό. Το αντίθετο μάλιστα. Βασιζόμενοι στις επιρροές τους, συγκροτήματα όπως Joy Division και The Gun Club ή καλλιτέχνες όπως ο Nick Cave, βουτάνε τα «πινέλα» τους σε λίγο από παραδοσιακή μουσική, λίγο από gospel και μια σταλιά από την punk που μεσουρανούσε όταν μεγάλωναν και «ζωγραφίζουν» το χριστιανισμό σαν άλλοι Dirk Bouts ή Hieronymous Bosch. Ο, πρωταγωνιστής, DEE άλλοτε είναι σεμνός κι άλλοτε χοροπηδάει με το μπάντσο ή το ακορντεόν στα χέρια του και λίγο αργότερα ιδρώνει πάνω απ’ την κιθάρα του σαν τους άλλους «rock star», πάντα τραγουδώντας κάτι του τύπου «Jesus above all».
Στην αρχή του 2000 κυκλοφορούν δύο άλμπουμ σε διάστημα μερικών μηνών, τα ‘Secret South’ και το ζωντανά ηχογραφημένο ‘Hoarse’. Υπάρχει μια ανεπαίσθητη αλλαγή στη μουσική τους, που ίσως να οφείλεται στο ποιοι απ’ αυτούς που ήδη αναφέρθηκαν – μαζί με μερικούς επιπλέον καινούριους – ήταν στο συγκρότημα εκείνο τον καιρό. Ο ήχος και η αίσθηση που προκαλεί ο τίτλος ‘Brimstone Rock’ (τραγούδι στο ‘Low Estate’) πλέον έχει γίνει πιο ήπιος και τα ρυθμικά, πιο δυνατά ακούσματα έχουν δώσει τη θέση τους σε πιο μελωδικά ή και καταθλιπτικά τραγούδια. Κάπως έτσι είναι η διασκευή στο παραδοσιακό ‘Wayfaring Stranger’, ενώ ξεχωρίζει μία ακόμα διασκευή το ‘Bad Moon Rising’ όπως ερμηνεύεται ζωντανά στο ‘Hoarse’.
Η ευρωπαϊκή περιοδεία που είχε κανονιστεί για το 2001 δεν έγινε ποτέ, κατά πάσα πιθανότητα εξαιτίας προβλημάτων ανάμεσα στα μέλη του συγκροτήματος. Μερικοί, όπως ο Humbert και ο DEE ήδη δούλευαν σε άλλες, πιο προσωπικές τους δουλειές, όπως οι Lilium και οι Wovenhand αντίστοιχα. Όλα αυτά φανέρωναν πως το τέλος είχε έρθει για τους 16 Horsepower, κάτι που όμως άργησε μερικά χρόνια να συμβεί. Ήταν το 2005 όταν ανακοίνωσαν τη διάλυσή τους, επικαλούμενοι κυρίως πολιτικές διαφορές. Μέχρι τότε είχε κυκλοφορήσει το τέταρτο άλμπουμ τους (‘Folklore’, 2002) και μία συλλογή (‘Olden’, 2003). Στο ‘Folklore’ το επικείμενο τέλος είναι εμφανές. Έξι από τα δέκα τραγούδια είναι διασκευές παραδοσιακών τραγουδιών (πιο χαρακτηριστικό το ‘Sinnerman’) και, όπως και οι δικές τους συνθέσεις, δεν έχουν το κάτι ιδιαίτερο να προσθέσουν στις παλιότερες επιτυχίες τους. Κάτι τέτοιο συμβαίνει αρκετά συχνά σε πολλούς, αλλά εδώ δε φταίει το ότι τα μέλη στερούνται της έμπνευσης τους. Απλά τη διοχετεύουν αλλού. Συγκεκριμένα, ο «πρωταγωνιστής μας» αφιερώνει τον εαυτό του στους Wovenhand που το 2002 κυκλοφορούν τον πρώτο τους δίσκο.
Wovenhand
«Ακριβώς το ίδιο πράμα, με άλλο όνομα. Θα μπορούσα να μην αλλάξω το όνομα και να κρατήσω πολλούς οπαδούς. Αλλά μικρή σημασία έχει.» είχε δηλώσει ο David Eugene Edwards. Εξάλλου οι Wovenhand συνυπήρχαν με τους 16 Horsepower για περίπου τρία χρόνια. Το 2002 μάλιστα κυκλοφόρησε ένα άλμπουμ για κάθε συγκρότημα και η έμπνευση και δημιουργικότητα που φαίνεται να λείπει απ’ το ‘Folklore’ των 16 HP υπάρχει σε αφθονία στο πρώτο, ομώνυμο, άλμπουμ των Wovenhand. Η βασική διαφορά των δύο συγκροτημάτων, ειδικά στα χρόνια της κοινής δράσης τους (περίπου 2002 με 2005), είναι πως πλέον οι Wovenhand είναι μια πολύ πιο προσωπική δουλειά. Ο DEE δεν επηρεάζεται τόσο, ούτε ίσως εμποδίζεται, απ’ το «συναδελφικό» περίγυρό του, ο οποίος έχει μικρύνει σημαντικά. Στο συγκεκριμένο δίσκο συμμετέχουν μόλις δύο ακόμα άτομα, οι μουσικοί Daniel McMahon και ο Stephen Taylor, συνοδεύοντας τον David όπου χρειάζεται όσο ο ίδιος «αλωνίζει» με τους στίχους και την ερμηνεία του.
Πιθανότατα είναι το πιο περιεκτικό άλμπουμ του, αν και δε γνώρισε αμέσως την ίδια επιτυχία που γνώρισαν οι δουλειές του με τους 16 Horsepower. Τι να ξεχωρίσει κανείς; Το ‘Arrowhead’ που τόσο όμορφα θυμίζει μεσαιωνικές – ευρωπαϊκές – μουσικές που έχουμε στο νου μας κυρίως από ταινίες, το μαγευτικό και ταξιδιάρικο ‘Wooden Brother’ ή τη διασκευή στο κλασικό ‘Ain’t No Sunshine’; Αν η αρχική εκδοχή του Bill Withers προκαλεί μια μουντάδα, τότε η συγκεκριμένη αφαιρεί κάθε ίχνος φωτός και αισιοδοξίας στο άκουσμα της.
Αφήνοντας πίσω για πολύ λίγο όλα αυτά, μεταφερόμαστε προσωρινά στο Βέλγιο και συγκεκριμένα σ’ ένα απ’ τα πιο γνωστά συγκροτήματα που έχει βγάλει η μικρή αυτή χώρα, τους Deus. Το rock συγκρότημα αυτό είχε εμφανιστεί αρκετές φορές με τους 16 Horsepower και ο ηγέτης τους Tom Barman ήξερε τον David. Ο Tom πέρα από μουσικός είναι και σκηνοθέτης και όταν ο γνωστός του Wim Vandekeybus του είπε πως αναζητούσε «μία βαθιά, χρωματιστή φωνή» για να επενδύσει μία απ’ τις χορογραφίες του, ήξερε αμέσως ποιον να προτείνει. Η συμφωνία δεν άργησε να γίνει και έτσι το 2003 κυκλοφόρησε το δεύτερο άλμπουμ των Wovenhand με τίτλο ‘Blush’, τίτλο της παράστασης χορού που σκηνοθέτησε ο Wim. Περιέχει διάφορες, καινούριες ηχογραφήσεις τραγουδιών που υπάρχουν στο πρώτο άλμπουμ, αλλά και μερικές καινούριες συνθέσεις του DEE βασισμένες στην περίσταση. Απ’ τη συγκεκριμένη κυκλοφορία ξεχωρίζει το ‘White Bird’ απ’ τα καινούρια τραγούδια, ενώ αξίζει σημειωθεί πως μουσικοί και χορευτές δώσανε μερικές παραστάσεις-συναυλίες μαζί τη χρονιά που ακολούθησε.
Τον ίδιο μήνα με το ‘Blush’ κυκλοφόρησε και το δεύτερο άλμπουμ των Lilium, που πλέον είναι στην ουσία οι εναπομείναντες 16 Horsepower (Humber και Tola), με τίτλο ‘Short Stories’. Συμμετέχουν φιλικά πολλοί μουσικοί, μεταξύ αυτών ο Tom Barman, αλλά και ο David, ο οποίος δείχνει ακούραστος. Αναλαμβάνει εγχειρήματα όπως το ‘Blush’, συμμετέχει σε ταινίες (‘Searching For The Wrong-Eyed Jesus’), περιοδεύει σχεδόν ασταμάτητα και κυκλοφορεί καινούριο υλικό κάθε δύο χρόνια. Το επόμενο έχει πάρει τον τίτλο του, ‘Consider The Birds’, από μία απ’ τις παραβολές του Ιησού.
Αρχίζει μ’ ένα απ’ τα πιο γνωστά του τραγούδια, το ‘Sparrow Falls’, και πέρα απ’ τις κλασικές, πλέον, αναφορές του σε ιστορίες αμαρτιών, μεταμέλειας, πίστης ή ό,τι άλλο κατεβάσει ο νους του, υπάρχουν και μερικές μικρές, όμορφες και διαφορετικές λεπτομέρειες. Ανέκαθεν υπήρχαν βέβαια αν έψαχνε κανείς αναλυτικά τους στίχους του, αλλά για παράδειγμα το “Stars rise on the face of water, quiet comes on the wing of a lark”, δύσκολα το προσπερνάει κανείς χωρίς να προσπαθήσει να συνθέσει την εικόνα. Όλος ο δίσκος είναι στο γνωστό του, ακουστικό ύφος, με μικρές πινελιές απ’ το πιάνο, το μπάντσο ή το ακορντεόν να σπάνε ή άλλοτε να ενισχύουν προσωρινά το σκοτάδι της ερμηνείας και της γενικότερης ενορχήστρωσης.
Closer than the others Closer than a brother Closer than you own breath Quicker than the hands of death
Το 2005 πλέον οι 16 Horsepower ανήκουν και επίσημα στο παρελθόν, ανακοινώνοντας τη διάλυσή τους, αναφέροντας κυρίως πολιτικούς και πνευματικούς λόγους. Την ίδια χρονιά ο David θα συνεργαστεί εκ νέου με την εταιρεία παραγωγής Ultima Vez που είχε κάνει το ‘Blush’ και το δημιούργημα αυτή τη φορά θα είναι η παράσταση ‘Puur’ και το ομώνυμο άλμπουμ με τη μουσική του. Επόμενες κυκλοφορίες είναι το ‘Ten Stones’ (2008) και το κάπως πιο γρήγορο ‘The Thresingfloor’ του 2010. Οι στίχοι πάντα στο ίδιο μοτίβο, η φωνή βαθιά και επιβλητική, κάτι που θα γίνει ακόμα εντονότερο όσο περνάν τα χρόνια, και το μόνο που αλλάζει είναι η μουσική επένδυση. Στο ‘Ten Stones’, πέρα από τη διασκευή στο ‘Quiet Nights Of Quite Stars’ που έχει ερμηνεύσει και ο Frank Sinatra, τα περισσότερα τραγούδια έχουν χάσει σημαντικό μέρος του αμιγώς folk χαρακτήρα τους καθώς το μπάντσο ουσιαστικά είναι απών, όχι όμως και την ομορφιά τους. Η κιθάρα και τα τύμπανα έχουν αρκετά πιο σημαντικό ρόλο και το ακορντεόν, όπως πάντα, κάνει τη δουλειά του. Χαρακτηριστικό το ‘White Knuckle Grip’ που είναι απ’ τα καλύτερα του δίσκου. Ο Pascal Humbert συμμετέχει και στα δύο προαναφερθέντα άλμπουμ κυρίως με το μπάσο του, αλλά αναφέρεται και ως συνθέτης μερικών τραγουδιών, όπως στο ‘Singing Grass’ απ’ το ‘The Thresingfloor’.
Το 2010 όταν και κυκλοφόρησε το έβδομο άλμπουμ τους, είχαν αλλάξει πολλά. Όχι τόσο στο περιβάλλον του συγκροτήματος, όσο στον κόσμο της μουσικής. Η από χρόνια έξαρση της indie rock σκηνής και η επιστροφή της folk σε πρωταγωνιστικό ρόλο (το 2009 οι Mumford & Sons κυκλοφόρησαν τον πρώτο τους δίσκο) είναι σχεδόν στο απόγειο τους. Παράλληλα, ο DEE κινείται στις πιο σκοτεινές γειτονιές της folk, εξαιρετικό δείγμα είναι το ομώνυμο τραγούδι, με το ακορντεόν να χρησιμοποιείται πολύ πιο συχνά απ’ το μπάντσο. Τα χρόνια έχουν περάσει όμως ο ίδιος δεν ξεχνά τις επιρροές του. Πώς θα μπορούσε άλλωστε; Οι Joy Division έγιναν New Order μετά την αυτοκτονία του Ian Curtis και εδώ υπάρχει μια ενδιαφέρουσα διασκευή στο ‘Truth’ που κυκλοφόρησαν οι τελευταίοι.
Όλα αυτά τα χρόνια, και με τους 16 Horsepower και μετέπειτα με τους Wovenhand, ένα είναι το κύριο σημείο που θα πρόσεχε κανείς στον David Eugene Edwards και δεν είναι άλλο απ’ τους στίχους του και τη σχέση τους με τη θρησκεία. Σ’ έναν κόσμο που απομακρύνεται με σταθερό ρυθμό από οτιδήποτε έχει να κάνει με θεούς και δαίμονες, ο ίδιος συνεχίζει ακάθεκτος και βασίζεται σ’ αυτό που τόσοι «πολεμάνε». Δεν είναι σκοπός του να πείσει το ακροατήριό του να πιστέψουν στο θεό και αρνείται κάθε σχέση με όσους εμπορεύονται τέτοιες έννοιες. Γράφει απλά γι’ αυτά που έχει μέσα του και για τον εαυτό του, και αυτό συνήθως είναι το καλύτερο που μπορεί να κάνει κάθε καλλιτέχνης. Αρκετά κόντρα στον καιρό, έχει καταφέρει να δημιουργήσει ένα σταθερό κοινό, κυρίως μακριά απ’ τον τόπο γέννησης του και να γίνει αποδεκτός απ’ τους σκληρούς κριτικούς που εύκολα θα μπορούσαν να γράψουν κάτι του τύπου «το πολύ το κύριε-ελέησον το βαριέται κι ο παπάς». Δείγμα της αναγνώρισης αυτής που χαίρει έρχεται κι απ’ την «απέναντι μεριά», από ένα σπουδαίο συγκρότημα της black metal σκηνής, τους Marduk, οι οποίοι κυκλοφόρησαν μια διασκευή τους στο ‘Oil On Panel’ του ‘Consider The Birds’, ό,τι κι αν μπορεί να σημαίνει αυτό.
Τελευταίο του «πόνημα» είναι το ‘Laughing Stalk’ (2012), ο γελαστός βλαστός, σταθερά με τους Wovenhand, που ακολούθησε ένα ζωντανά ηχογραφημένο άλμπουμ (‘Live At Roepan’, 2012) και μια best-of συλλογή το 2011 με τίτλο ‘Black Of The Ink’. Έχοντας συμπληρώσει μία δεκαετία με το «καινούριο» συγκρότημα που πλέον έχει το δικό του κοινό, συνεχίζει, αλλάζει και προσαρμόζεται στα νέα δεδομένα. Το συγκεκριμένο είναι αρκετά σκοτεινό όπως πάντα και κάπως πιο βαρύ απ’ τις πιο πρόσφατες δουλειές του, ακούστε το ‘King O King’ για παράδειγμα. Το ‘In The Temple’ είναι πιθανότατα ό,τι πιο μοντέρνο έχει δημιουργήσει και γενικά το ‘Laughing Stalk’ είναι ακόμα ένα αξιόλογο άλμπουμ.
Τι αποτέλεσμα θα είχε ένας δίσκος στον οποίο θα έγραφε για κάτι τελείως διαφορετικό; Για πολιτική, για τον έρωτα, για την καθημερινή ζωή ή για οτιδήποτε άλλο. Αν τραγουδώντας “I am nothing without his ghost within, and all your wooden eyes cannot see the good hand upon me” (στο ‘The Good Hand’ απ’ το ‘Wovenhand’), ή κάτι άλλο παρεμφερές, καταφέρνει να πείθει τόσο κόσμο είτε πιστούς, είτε «αδιάφορους», είτε άθεους, τι θα γινόταν στην υποθετική παραπάνω περίπτωση; Θα είχαμε έναν άλλο Nick Cave, απ’ τον οποίο τόσο έχει επηρεαστεί ή μια αμερικάνικη εκδοχή του Sivert Hoyem (με μαλλιά); Μπορεί να μη μάθουμε ποτέ, μπορεί να το επιχειρήσει στο μέλλον, ποιος ξέρει; Ας κάνει ό,τι τον φωτίσει ο θεός (του). Μέχρι τότε θα συνεχίσει αυτό που κάνει, με το δικό του όμορφο και μοναδικό τρόπο, με τους Wovenhand, με τους οποίους τίποτε δε φαίνεται να μπορεί να πάει στραβά. Είναι η δική του, αποκλειστικά δική του, «φωλιά», το μέρος και το όνομα με το οποίο θα δημιουργεί και θα εκφράζει για αρκετό καιρό ακόμα όσα έχει μέσα του. Το καλό είναι πως έχει σημειώσει κάποια επιτυχία και στη χώρα μας, την οποία δε χάνει την ευκαιρία να επισκέπτεται συχνά. Το ίδιο θα κάνει και τις πρώτες μέρες του Μάρτη που έρχεται. Όσοι «πιστοί» -ή άπιστοι – προσέλθετε!
Δημήτρης Όρλης
*Οι Wovenhand εμφανίζονται το Σάββατο 2 Μαρτίου 2013 στο Block 33 και τα εισιτήρια κοστίζουν 20 ευρώ.
Ο Μίκυ, ο Ντόναλντ, ο Γκούφυ και πολλοί από τους ήρωες του μεγαλύτερου δημιουργού κινουμένων σχεδίων όλων των εποχών, φιγουράρισαν σε εκείνο το δισκάκι και τραγούδησαν παρέα με τον Αμερικανό τραγουδ...
Το EP ξεκινά με το “Porphyria”, με ήχους και φωνή που προσδιορίζουν μια σκοτεινή στιγμή, σαν να ξεδιπλώνεται μια ανατριχιαστική ιστορία. Στο “Dark Era” η «μαυρίλα» απλώνεται. Βάναυσα φωνητικά ...
Στις 3 Νοεμβρίου του 1992, ο Jon Bon Jovi κι η παρέα του αλλάζουν σελίδα. Το hard rock – glam πρόσημο παραμένει εμφανές, μαζί με τα γκομενέ τραγουδάκια και τα κλιπάκια, αλλά η αλλαγή είναι πολ...
To “The Fun Palace” είναι ΕΠΟΣ! Μιλάμε για ένα από τα καλύτερα κομμάτια στην ιστορία του ΜΕΤΑΛ! Είμαι σίγουρος πως δεν θα πάψουμε ποτέ να χτυπιόμαστε όταν ακούμε το τραγούδι αυτό, ιδίως στο ση...
Δυστυχώς, αυτοί οι Εγγλέζοι, που λέγαμε πιο πάνω, έχουν σνομπάρει τελείως τούτο το άλμπουμ. Μόνο το “Bring Your Daughter…” κατέληξαν να παίζουν και αυτό… παλιά. Δεν έχω ιδέα αν κάποτε, στο τρί...
Το “Programmed” ήταν και εξακολουθεί να είναι ένα σοκ για τα αυτιά. Τα δέκα κομμάτια του δίσκου αποτελούν ένα εξαιρετικό δείγμα αμερικάνικου progressive/power metal.
Ο Θοδωρής είναι ένας άνθρωπος χαμηλότατων τόνων. Το κατάλαβα από τα λίγα λεπτά κουβέντας μας, το κατάλαβα όταν τον επαινούσε για την τεχνική του ο κοινός μας φίλος και εκείνος κατέβαζε το κεφάλι του...
Ο Γιώργος Σταθάκης είναι αρχικά ένας σπουδαίος μουσικός και οργανοπαίχτης. Έχει στην πλάτη του άπειρες εργατοώρες στα πατάρια, παρέα με μεγάλους λαϊκούς καλλιτέχνες. Ο ίδιος αποφάσισε και να τραγουδ...
Φτάνουμε λοιπόν στην τελευταία δεκαετία που πέρασε και έχουμε την ανακοίνωση του Halford στις 7 Δεκεμβρίου 2010 ότι η μπάντα θα βγει στο δρόμο για δύο χρόνια με την Epitaph World Tour, η οποία...
Η ουσία όμως του Jam Night είναι – όπως πολύ γνωρίζετε – όλοι αυτοί που έρχονται και παίζουν. Είναι οι σιτεμένοι με τα όποια κέφια, οι πιτσιρικάδες με την απίστευτη ενέργεια, είναι οι σιτεμένοι με τ...
Ροκ, ελληνικός στίχος, πάθος, οργή, δύναμη, γκάζια. Η ελληνική σκηνή, οι μπάντες από το εξωτερικό, το προσωπικό του στυλ, το υβρίδιο που προέκυψε… Ο Ντίας έγραψε τους ήχους, τη μουσική, ενορχή...
Ένα άλμπουμ που συνδυάζει τέλεια το Progressive, το Μέταλ, το Ροκ, τα υπέροχα φωνητικά, την ακόμα πιο υπέροχη μελωδία… Το 2005 οι Αυστραλοί κυκλοφορούν μάλλον το καλύτερο άλμπουμ τους, ένα από...
Η ουσία είναι ότι πρόκειται για ένα δίσκο που αγαπάω πολύ. Που έχει πολύ ξεχωριστή θέση στη δισκοθήκη και την καρδιά μου. Που θα μου θυμίζει πάντα ότι ο τραγουδιστής με το μαλλί μέχρι το απένα...
Το πρώτο full length για το σχήμα από την Ιταλία. Η ομάδα μετράει και ένα ΕΡ, πριν πέντε χρόνια περίπου. Το λυρικό, συμφωνικό και φυσικά μπαρόκ ύφος μπλέκει με ένα εξίσου μπαρόκ λιμπρέτο. Τις περιπέ...
Θα κάνουμε λοιπόν ένα ταξιδάκι στη δεκαετία του ‘90, ώστε να δούμε αν υπήρχε κάτι τέτοιο στην Ελλάδα και να γνωρίσουμε ποιοι το υπηρέτησαν. Και ξεκινάω δίχως καμία σειρά.
Η κρουστή μυστηριακή εισαγωγή του “I Chase The Night” μας φτάνει σε ένα καμπαρέ της δεκαετίας του ’30. Ένα James Bond-ικό κομμάτι ξετυλίγεται μπροστά μας, με υποδειγματικές φωνές και χαλί που ακούγε...
Ο δίσκος χωρίζεται σαν θεατρικό. Δύο πράξεις και εννέα σκηνές (τέσσερις και πέντε ανά πράξη αντίστοιχα), τις οποίες συνθέτουν δώδεκα κομμάτια. Η ιστορία μπλέκει με μαεστρία το παρελθόν με το π...
Οι Virgin Steele και στην προκειμένη ο David DeFeis, δημιούργησαν ένα μνημειώδη δίσκο, στον οποίο σεβάστηκαν απόλυτα το κείμενο της Ορέστειας. Το “The House of Atreus Act I” δεν είναι ένας απλ...
Τα πλήκτρα, το βιρτουοζιτέ μπάσο και όλο μοτίβο παραπέμπουν σε μουσικούς, που έχουν πολύπειρα μπες-βγες στα στούντιο. Όπως γίνεται πάντα ή σχεδόν πάντα σε αυτές τις παραγωγές, η μουσική αποδίδεται α...
Οι Junkwolvz μας συστήνονται σαν Heavy Rock ‘n Roll μπάντα από την Αθήνα. Με το που ξεκίνησα να ακούω, εκείνες οι έξι λέξεις μου καρφώθηκαν στο μυαλό. Ας βάλουμε τα αρχικά τους. Πώς είπατε; Γιατί τα...
Για τους Led Zeppelin έχει γραφτεί η φράση “The greatest cover band in Rock n’ Roll history”. Να μου κάνουν τη χάρη οι οπαδοί τους! Πολύ λίγο με νοιάζει εδώ το plagiarism. Εδώ έχουμε μία μπάντ...
Η γυναικεία φωνή είναι πιτσιρίκα. Είναι ναζιάρικη, είναι αθώα, φορά λευκό πουκάμισο και καρό φουστίτσα και ίσως μια διαβολουρά. Ροκ θέματα, πολύ χαριτωμένο ρεφρέν, επαναφορά με κουπλέ φασαριόζικο, π...
Δέκα συνθέσεις (συγκεκριμένα επτά και μία τριλογία) μας ταξιδεύουν στο σκοτεινό κόσμο του ήρωα. Το πρώτο και ομώνυμο κομμάτι (“Dark Saga”) μας βάζει κατευθείαν στο κλίμα από τις πρώτες κιόλας ...
Βασική αρχή της στήλης είναι η ακόλουθη. ΔΕΝ παίρνετε στα σοβαρά αυτά που γράφουμε. Σκοπός μας είναι να περάσουμε καλά και να σας ανεβάσουμε τη διάθεση. Ίσως να μας δείτε να θάβουμε τους Maide...
Ένα από τα κορυφαία concept album, κατά την ταπεινή μου άποψη και προτίμηση και με το οποίο έχω περάσει άπειρες ώρες ακρόασης και συντροφιάς, δεν θα μπορούσε να είναι άλλο από το “The Crimson Idol” ...
Πιάνο σε mood μπλε, μέτρο 3/4 και αντί για βαλς, ένας Jazz διάδρομος, που τύμπανα και μπάσο μετατρέπουν σε Jazz Fusion. Είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα εκπλαγείτε από τον τρόπο που παίζουν οι βιρτουό...
Ευαίσθητα τραγούδια, βασισμένα σε καθαρές κιθάρες, πιάνο, πλήκτρα και φωνή. Ιδανικά για το τραπέζι που λέγαμε πιο πάνω. Οι ματιές γίνονται πιο κλεφτές και πιο ένοχες. Τα χαμόγελα στέκονται υπερήφανα...
Άλλη μια ιστορία που ανακατεύει το διάβολο στα μουσικά δρώμενα. Αυτή τη φορά όμως, είναι η υπεροψία του ίδιου και όχι η ανθρώπινη αμετροέπεια που προκαλεί το διαγωνισμό. Και εδώ συμμετέχει ο ί...
Βασική αρχή της στήλης είναι η ακόλουθη. ΔΕΝ παίρνετε στα σοβαρά αυτά που γράφουμε. Σκοπός μας είναι να περάσουμε καλά και να σας ανεβάσουμε τη διάθεση.
Οι Astrodot φωτίζουν μία εποχή που πάντα θέλαμε να ζήσουμε. Και την ευκαιρία την έχουμε, επιτέλους. Μέσω της μουσικής των παιδιών. Το άλμπουμ είναι ακόμα νωπό. Θα ευχηθούμε καλοτάξιδο και θα περιμέν...
Ο Πάνος, ο οποίος έχει κάνει σχεδόν τα πάντα στο άλμπουμ, δημιουργικά, εκτελεστικά και τεχνικά, είναι ένας σύγχρονος τροβαδούρος, ο οποίος έχει μία θαυμάσια φόρμουλα στο να μεταφέρει τις ιδέες του σ...
Η κιθάρα είναι καθαρή στην αρχή και αγριεύει πιο μετά. Τα τύμπανα οδηγούν με άνεση. Η φωνή είναι αφηγηματική. Ίσως τα παιδιά να απολαμβάνουν ένα τεράστιο φάσμα από μπάντες, από τους Pink Floyd μέχ...
Το “Abbey Road” των The Beatles βέβαια δεν πέρασε ποτέ κάτω από τη μύτη μου απαρατήρητο. Από τα μέσα της δεκαετίας του '70, που το έβαλε στο πικάπ μας ο συγχωρεμένος ο αδερφός μου, μπήκε από τα αυτι...
Μου άρεσε από την πρώτη στιγμή που το άκουσα. Up tempo, με βαρβάτη εισαγωγή και γκράντε riffing, με αιχμηρούς στίχους και ζόρικη μελωδία. Πάντα ακούω μουσική όταν κάνω δουλειά στον υπολογιστή ...
O απόφοιτος του Αριστοτέλειου είναι ένας μουσικός… Ναι, το ξέρω ότι σπούδασε οικονομολόγος ο άνθρωπος, αλλά η μουσική είναι η επιστήμη στην οποία τελικά επένδυσε. Ο Πάνος λοιπόν είναι συνθέτης, κιθα...
Ο Λουκ ανεβαίνει τη σκάλα του σπιτιού του που οδηγεί στον εξωτερικό, προαύλιο χώρο. Αυτή δεν είναι μία τυχαία πρόταση που μου κατέβηκε στο το μυαλό, αλλά η αρχή της περιγραφής μιας σκηνής από ...
Γράδο… μονάδα μέτρησης. Και μάλιστα «απαγορευμένη». Υπό την έννοια ότι «δεν επιτρέπεται» να χρησιμοποιείται σε εμπορικές συναλλαγές. Διαβάζω στο διαδίκτυο πως είκοσι γράδα αντιστοιχούν σε πενήντα βα...
O Richard Pierce “Richie” Havens, R.I.P. (21-1-1941 – 22-4-2013), ήταν κιθαρίστας και συνθέτης, συνδυάζοντας στοιχεία από folk, soul, rhythm & blues, rock μουσικές. Υπήρξε ο καλλιτέχνης πο...
“The Fire You Want”… Αυτό, αυτό! Χιτάρα, κομματάρα, μπασοτύμπανο βαρβάτο, κιθάρα από δίπλα, η οποία αναλαμβάνει δράση μετά το πρώτο κουπλέ. Όμορφο θέμα και επαναφορά, ήτοι σταυροκούμπωμα των σ...
Επίλογος με το “Black Jack Order”. Γκρουβάτο Ροκ, το οποίο επιδέχεται πολλών ερμηνειών, με τη μπάντα να κάνει τα γλυκά μάτια ακόμα και στο New Wave, ακόμα και στη Britpop. Είπαμε, τα παιδιά απολαμβά...
Τα παιδιά από την Κοζάνη λοιπόν. Ένα σχήμα που υπάρχει από το 1998 και το οποίο το 2018 ευτυχεί να κυκλοφορήσει το ντεμπούτο άλμπουμ του. Και όσον αφορά τη μουσική τους… Μέταλ! Το “Molten Core...
Το όλο γεγονός αποτέλεσε έμπνευση και αποτέλεσμα των προσπαθειών των Michael Lang, Artie Kornfeld, Joel Rosenman και John P. Roberts. Οι δύο τελευταίοι χρηματοδότησαν το όλο εγχείρημα,
Το “Hell’s Door” είναι το βίντεο της μπάντας από το άλμπουμ αυτό και το σημείο αναφοράς του είναι ένας κρατήρας στο Turkmenistan, o οποίος δεν έχει σταματήσει να καίει από το 1971! Είναι πραγματικό ...
Μάλλον θα πρέπει να προγραμματίσει σύντομα το πρώτο της full length. Είχα την τύχη να ακούσω μία απίστευτα ατόφια φωνή να επιβάλλεται με θέρμη και αγάπη στο μουσικό χαλί της. Να το πατά με χάρ...
Η παρουσίασή τους εδώ έγκειται στο γεγονός, ότι ποτέ δεν έλαβαν τα εύσημα που τους αναλογούν ή αναλογούσαν, ποτέ δεν αναγνωρίστηκε όσο οφειλόταν η αξία τους και δεν νομίζω να υπάρχουν πάρα πολ...
«Τώρα αλλάζει η εποχή – η σιωπή σου μόνο αντηχεί»… Δημιουργείς μουσική όταν μένεις ένδεκα χιλιάδες μίλια μακριά από το συνεργάτη σου; Πώς θα γίνει να στηθεί ένα ολόκληρο άλμπουμ από απόσταση;
Συνεχίζουμε το αφιερωματικό αυτό άρθρο, παρουσιάζοντας τους επόμενους πέντε σπουδαίους κιθαρίστες, οι οποίοι έλαβαν λιγότερη δημοσιότητα ή έτυχαν μικρότερης αναγνώρισης, από αυτή που τους οφειλόταν....
Σε μια βραδιά που θα θυμόμαστε για πάντα ως μια εκ των πιο “σκοτεινών” στην ιστορία του αθλητισμού, τα Grammy 2020 έλαβαν χώρα στην πόλη που “γεννήθηκε” ουσιαστικά ο θρύλος Kobe. Με την Alicia...
Οι τύποι είναι παιχταράδες, έχουν φιλοξενήσει άλλους παιχταράδες στους δίσκους τους και φωτογραφίζω ΚΑΙ τον Kee Marcelo, έχουν τα τραγούδια και φυσικά τα εχέγγυα για να καλύψουν ένα βράδυ με μ...
Τα τραγούδια τους πάντα έδεναν σε κάθε πρόγραμμα. Παίζοντάς τα, σκεφτόμουν από μέσα μου το πώς θα ήταν αυτές οι δύο Ελληνίδες ιέρειες να βρεθούν μαζί στο πάλκο, έστω για μια βραδιά.
Υπάρχουν όμως επίσης αμέτρητοι, αξιολογότατοι κιθαρίστες, οι οποίοι για διάφορους λόγους δεν έτυχαν της αναγνώρισης που τους άρμοζε, δεν τους αποδόθηκε η δημοσιότητα που τους αναλογούσε…
Ο επίλογος δίδεται με το “Sealed Curse”. Σκοτεινό και κείνο, με φυσικό τσέλο από τον κύριο Stephan Keeman, και τη φωνή να αναρωτιέται… “Where do I go from here”… Γκάζωμα και τα αντρικά φωνητικά κουμ...
Τώρα ξέρω πως βρίσκομαι στο σωστό τόπο και χρόνο! Τα συνθήματα παίρνουν φωτιά. Ο Βασίλης τα δέχεται με χιούμορ. Μήπως να το σκεφτόταν να κάνει μια βραδιά με τη φωνή του, μία κιθάρα και ιστορίε...
Για το 2020 λοιπόν θα σας πούμε μόνο ευχές και θα σας αφιερώσουμε μόνο τραγούδια. Δίσεκτο-ξεδίσεκτο, εμείς θα το καλωσορίσουμε με τον ίδιο τρόπο και θα του φερθούμε το ίδιο. Με πολλές ανταποκρ...
Σε λίγες μέρες θα βρίσκονται στην Αθήνα και είμαι σίγουρη πως το θέαμα αλλά και η μουσική θα μας συνεπάρει. Καλώς ήρθατε στο κόσμο των vampire και των λύκων! Ακονίστε τα λατινικά σας και ετοιμ...
Ο πραγματικός οπαδός δεν νοιάζεται για ίντριγκες και λοιπές χαζομάρες. Μόνο για ανθρώπους και το ίδιο το γκρουπ. Όσοι λοιπόν το σκέφτεστε δυο φορές για το αν θα πάτε να τους δείτε φέτος, αφήστ...
Born in violence, taught the lessons… learning how to dance… Απλά τα πράγματα; Οι Crash Valley από τη land Down Under, με δικά μας παιδιά στη σύνθεσή τους, ετοιμάζονται να παρτάρουν τον ...
Ο MOTU (Τι πράγμα; Τι σημαίνει MOTU; Συγγνώμη, το προηγούμενο επεισόδιο ΔΕΝ το διαβάσαμε; ΔΕΝ γουστάραμε; Ααααχ, βρεμένη σανίδα που θέτε…) τον αποφεύγει και στη συνέχεια παρεμβαίνει ο Russell Allen,...
Πάνω στη σκηνή ο Jeff Scott Soto είναι ΠΑΝΤΑ ένα θηρίο ανήμερο. Συνοδευόμενος από τέλειους μουσικούς, προσφέρει ένα εκπληκτικό οπτικοακουστικό θέαμα. Νιώθεις πόσο τυχερός είσαι που αγαπάς αυτή...
Όλοι μα όλοι οι συνδαιτημόνες φορούν το ίδιο ακριβώς μπλουζάκι, το οποίο έχουν τυπώσει οι ίδιοι και το οποίο γράφει στο μπροστινό μέρος “M.O.T.U. Minions”. Μάστα… Τσιράκια του Μότου… Ρώ...
Τη θέση του Rocken πίσω από τα τύμπανα των Ryche ανέλαβε ένας εκπληκτικός drummer, o Casey Grillo, παντού γνωστός από την εικοσαετή θητεία του στους Kamelot.
O La Torre θα είναι παρών, θα μας ενθουσιάσει, θα πάρει κινητά από τις μπροστινές σειρές για να καταγράψει, να πει νόστιμα λογάκια και να τα επιστρέψει, θα είναι ο άνθρωπος που θα έχει καταφέρ...
Μετά τα δύο εκείνα ιστορικά LiVE οι Ryche ξεκίνησαν να δουλεύουν πάνω στον πρώτο τους δίσκο με τον Todd στη φωνή. Η ομώνυμη δουλειά τους βγήκε τον αμέσως επόμενο χρόνο, έκανε πολύ κόσμο να διχ...
Αυτοί είναι οι Queensryche, κυρίες και κύριοι και αυτοί είναι οι οπαδοί τους. Και τον προσεχή Νοέμβριο, στις συναυλίες τους στην Ελλάδα, θα το νιώσετε και σεις. Θα έχουμε κι άλλα να μοιραστούμ...
Μια και οι Αμερικανοί… ξανάρχονται, είπα να αναστήσω κάποια από τα λόγια τους τότε. Είχαν μιλήσει από καρδιάς, είχαν πει αρκετά ενδιαφέροντα πράγματα και δεν τσιγκουνεύτηκαν τα λόγια τους, ιδί...
Είχαν μόλις σπατσάρει με τα γυρίσματα για το “Ace Ventura”, όταν τους ζητήθηκε να πάρουν μέρος σε μία άλλη ταινία. Με το που είπαν όμως ότι είχαν ήδη «αρτυθεί», οι παραγωγοί της «άλλης» ταινίας αποφ...
Οι Evergrey κατάγονται από το Γκέτεμποργκ της Σουηδίας. Δημιουργήθηκαν το 1995 και το 1998 κυκλοφόρησαν το πρώτο τους άλμπουμ, “The Dark Discovery”. Το 1999 κυκλοφορεί το άλμπου...
- Μισό… Αυτός δεν είναι που είχε κερδίσει το σουηδικό Idol, τρέχοντας πάνω κάτω την αρένα με το “Run To The Hills”;- Ναι, αυτός είναι. Για πάρε τώρα εδώ…
Ο Βασίλης και η Γιώτα έρχονται κοντά μας. Απαντούν σε διάφορες ερωτήσεις. Πώς είναι να παίζουν μαζί; Αν θα κυκλοφορήσουν κάτι σύντομα… Οι απαντήσεις αποπνέουν αμοιβαία εκτίμηση, αμοιβαίο θαυμα...
Τη Δευτέρα 4 Φεβρουαρίου βρεθήκαμε στο Bock Beer Bar Restaurant και τη συνέντευξη Τύπου για το Chania Rock Festival 2019. Η φετινή διοργάνωση θα λάβει χώρα στις 5 και 6 Ιουλίου στα Χανι...
Ο Geoff Tate θα εμφανιστεί στην Ελλάδα, παίζοντας ΟΛΟΚΛΗΡΟ το “Operation: Mindcrime” (και όχι μόνο), στις 13 Φεβρουαρίου στο Principal Club Theater, στη Θεσσαλονίκη...
Οι Primal Fear και ο Gus G, με τη σόλο μπάντα του, εμφανίζονται το Σάββατο 12 Ιανουαρίου στη Θεσσαλονίκη, στο Eightball και την Κυριακή 13 Ιανουαρίου στην Αθήνα, στο Κύτταρο Live.
Καλή Χρονιά να έχουμε! Υγεία, αγάπη, αγάπη και υγεία! Ακολουθούν, χωρίς καμία αλφαβητική ή άλλη σειρά οι ευχές των ανθρώπων του περιοδικού. Και του χρόνου!
Το άλμπουμ ονομάζεται "Empire", που σημαίνει "Αυτοκρατορία"... Προφητικός τίτλος - τουλάχιστον. Πάνω από τρία εκατομμύρια αντίτυπα μόνο στις ΗΠΑ, σύμφωνα με τον εθνικό τους οργανισ...
Βρεθήκαμε στα Devasoundz Studios για την προ-ακρόαση του πρώτου πρώτου άλμπουμ μιας ολοκαίνουργιας μπάντας, η οποία ακούει στο όνομα Voidnaut και η οποία αποτελείται από τέσσερις μπαρουτοκαπνι...
Θυμός, πόνος, θλίψη, απόγνωση αλλά και ελπίδα και θάρρος για να σηκώσουν το κεφάλι ψηλά. Ένα άλμπουμ - θησαυρός μουσικής και φωνητικών. Ο Γιώργος μας έκανε και ανατριχιάσαμε!
Στην αρχή του νέου έτους τα νέα του ''παιδιά'' θα μπουν στο στούντιο να πάρουν την τελική τους μορφή... και εμείς απλά του ευχόμαστε να τα δει όπως επιθυμεί!
Ξεκινάω με το κλασσικό disclaimer πως είναι απίθανο να καταφέρεις να χωρέσεις τα καλύτερα σε ένα top 100. Θα αφήσεις άλλα τόσα απέξω. Πόσο μάλλον σε ένα top 10...
Είναι ωραίο να γράφεις για τα αγαπημένα σου πράγματα. Και πολύ περισσότερο όταν μιλάμε για μουσικές και δίσκους, για το αλατοπίπερο της ζωής. Όπως είναι και πολύ όμορφο το νοητικό ταξίδ...
Τα δέκα καλύτερα; Όχι, ούτε για αστείο… Ακόμα κι αν με σημάδευε κάποιος στον κρόταφο (-Κόψε κάτι, ρε μεγάλε! –Μα δεν είπα με τι, ρε μεγάλε!), δεν υπήρχε περίπτωση να καταλήξω στα δέκα καλύτερα...
Έχουν γραφεί δεκάδες άρθρα για το μεγαλείο του συγκεκριμένου δίσκου. Έχουν αναρωτηθεί πολλοί πώς είναι δυνατόν ο ανθρώπινος νους να κατεβάζει τέτοιες ιδέες.
SWANS IΣΟΝ MICHAEL GIRA, ένας πολυπράγμων αρτίστας, που στα νιάτα του θέλησε να ασχοληθεί με τις εικαστικές τέχνες, αλλά μίσησε τον καθωσπρεπισμό του πανεπιστημίου και το έριξε στις χαμαλοδουλειές, ...
Οι Tiger Lillies δεν είναι καινούριοι, κι όμως ακούγονται πάντα φρέσκοι. Θεωρούνται οι νονοί του είδους μουσικής που χαρακτηρίζουμε σαν «εναλλακτικό καμπαρέ».
Έχει έρθει η σειρά των Jane Doe να μας παρουσιάσουν τη δουλειά τους και να μας ξεναγήσουν μέσα σε λίγες γραμμές σε κάθε τραγούδι τους. Για δείτε τι λένε...
Μπορεί ο DEE να είναι ο «πρωταγωνιστής» του συγκεκριμένου κειμένου, δε θα είναι όμως το μοναδικό τιμώμενο πρόσωπο. Θα αναφερθούν αρκετά ακόμη ονόματα και ιστορίες
Το 2012 ήταν πολύ φτωχό για τα κινηματογραφικά soundtrack. Λίγες εκπλήξεις, λίγες καλές δουλειές και πολύ μουσική ασχήμια. Άλλαξε η μόδα. Το 2012 ήταν πολύ φτωχό για τα κινηματογραφικά soundtra...
Oι Daft Punk αποτέλεσαν και την πρώτη μπάντα mainstream ηλεκτρονικών ακουσμάτων. Η ηλεκτρονική μουσική ακουγόταν πλέον από οποιονδήποτε. Είχε γίνει μόδα!
Σε λίγους μήνες λογικά που θα λάβει χώρα η δίκη, ο Randy θα παρεβρεθεί στη Τσεχία. Δεν θα το σκάσει. Εάν έχεις τη συνείδησή σου καθαρή, δεν την "κάνεις" με ελαφριά πηδηματάκια.
Fast Forward σε ένα μήνα ακριβώς από σήμερα. Η ημέρα είναι 20/12/12 και η ώρα 12 το μεσημέρι. Ξαφνικά συναγερμός. Έκτακτα δελτία ειδήσεων, το νέο μεταδίδεται στόμα με στόμα.
Το μόνο που με φοβίζει είναι ότι θα γουστάρω και θα μας κάνει ζημιά στις καθυστερήσεις της χρονιάς. Και άντε μετά να συμμαζέψεις την λίστα. Άτιμες Κατσίκες...
Για την ιστορία του κλαρινέτου, οι πληροφορίες είναι περιορισμένες καθώς χάνεται στα βάθη των αιώνων και ξέρουμε πως προήλθε από μετεξέλιξη παλαιότερων παρόμοιων οργάνων.
Θα είναι η νεαρή Αυστραλέζα, που μένει στο Άμστερνταμ και δραστηριοποιείται στη house σκηνή της Ευρώπης, το επόμενο μεγάλο όνομα της παγκόσμιας μουσικής σκηνής;
Θυμάμαι πριν 15 χρόνια περίπου, εκεί προς τα τέλη των 90's όταν ο κλασσικός μεταλλάς της εποχής ήταν must να έχει μακρύ σγουρό μαλλί, να φοράει από πάνω τζιν μπουφάν και να φοράει μπλούζα Αις Ντερθ ...
Σ’αυτή την αναδρομή στην ιστορία που γέννησε τους Madrugada και την μελαγχολική ροκ της Νορβηγίας, γνωρίσαμε πτυχές της ζωής και της δουλειάς του Robert Buras και του Sivert Hoyem.
Ένας οπαδός έγραψε ... "ο τίτλος „Tears In The Rain“ ταιριάζει τέλεια με την προοπτική που έχεις στο μυαλό σου και με αυτό που επιθυμείς να επιτύχεις".
O Andreou δημιουργεί ένα δικό του μουσικό σύμπαν και το γεμίζει με έμπνευση. Ξέρει να ελίσσεται με μαεστρία ανάμεσα στη new age, jazz και ορχηστρική μουσική με σαγηνευτικό τρόπο.
Οι Rival Sons ροκάρουν! Βγάλε απ' το rock το heavy, το hard, και άστο να βρει τις ρίζες του. Μέσα στα blues, στις ψυχωμένες ερμηνείες και στον ήχο της κιθάρας.
Ένα ολοκαίνουργιο σχήμα στον ευρύτερο χώρο της ροκ, αποτελούμενο από έμπειρους και διάσημους μουσικούς, το οποίο αναμένεται να προκαλέσει μεγάλη αίσθηση.
"Οι κάτοικοι της Motown αναζητώντας ένα καλύτερο μέλλον χωρίς περιορισμούς και αυτοσυγκράτηση πέρασαν τις πύλες της Funk". Διαβάστε ένα διαφορετικό παραμύθι ...
Αυτή τη στιγμή είναι που χρειαζόμαστε μπάντες όπως οι SOAD. Ας έχει ο καθένας τους την βίλα του στο Μαλιμπού και ας σνιφάρει 20 γραμμάρια κοκαίνη την ημέρα. Δεν με νοιάζει.
It's all about money & fame. Ένα άρθρο βασισμένο στην προ ημερών έκρηξη ειλικρίνειας του Peter Dolving σχετικά με την αποχώρησή του από τους Σουηδούς The Haunted.
Δεν διάλεξα εγώ τον υπέρτιτλο… Είναι όμως ο πλέον ταιριαστός. Είναι το λογοπαίγνιο που θα ήθελα να κάνω, είναι η ατάκα που θα φύλαγα για τις κουβέντες με τους φίλους μου…
Ένας DJ πραγματικός Star!!! Η αλήθεια είναι πως ο DJ Sasha πραγματικά άλλαξε την ιστορία της electronica και ολόκληρη την ιδεολογία του να είναι κανείς …
Δε μπορεί να είναι Led Zeppelin, η φωνή είναι γυναικεία! Αλλά η μουσική…; Αυτό το βρώμικο ριφάκι της κιθάρας θυμίζει το "When the Levee Breaks" και ...
Η Διεθνής Αμνηστία αποφάσισε να κυκλοφορήσει ένα τετραπλό, επετειακό άλμπουμ με τραγούδια - ποιήματα και καλλιτέχνες που ταιριάζουν με όσα εκφράζει όλα τα χρόνια που δραστηριοποιείται.
Tο αποτέλεσμα της ένωσης δύο μεγάλων μουσικών. Ακούγοντας την δουλειά τους αμέσως νιώθεις ότι η συνύπαρξη αυτών των δυο καλλιτεχνών έχει να σου προσφέρει κάτι διαφορετικό απο τα συνηθισμένα.
O Myles Kennedy μοιράζεται μαζί μας τα βιβλία, που διαβάζει τη στιγμή αυτή και τον ενέμπνευσαν ούτε λίγο ούτε πολύ να συνθέσει το "Apocalyptic Love" με τον Slash.
Ήταν οι Beatles πιο γνωστοί από τον Χριστό; O Βασίλης πανταζόπουλος γράφει για το φαινόμενο The Beatles, το οποίο ήταν κάτι περισσότερο από νούμερα και κοστούμια.
Η παράσταση προσφέρει μια πιο συμπονετική θα λέγαμε, προσέγγιση, δημιουργώντας έναν πιο αληθινό (;) χαρακτήρα, ο οποίος θέλει να πιστέψει στην όποια εξιλέωση μπορεί να προσφέρει η μουσική...
...
Θα ξεκινούσα το αφιέρωμα λέγοντας πως πρόκειται για ένα από τα πλέον ελπιδοφόρα εγχώρια συγκροτήματα της ακραίας metal σκηνής, όμως έχουν ξεφύγει από αυτό εδώ το στάδιο εδώ και αρκετό καιρό.
1992, Αθήνα! Η χρονιά που οι Αρτέμης, DJ Alex και Ευθύμης, αποφασίζουν να δημιουργήσουν ένα από τα πλέον επιδραστικά hip hop σχήματα στην Ελλάδα, τους Terror-X-Crew.
Ακροβατούσε ανάμεσα σε μουσική και ποίηση, ποτέ δεν ήταν ο μεγάλος στάρ αλλά πάντα ενέπνεε σεβασμό στον κύκλο του, έχει φανατικό κοινό και διαθέτει μία ποιότητα ανθρώπου που σπάνια συναντάς.
...
Στην εποχή μας, όποια πέτρα και να σηκώσεις, θα δεις και το όνομά του. Είναι σίγουρα μία από τις μεγαλύτερες μορφές, στη μουσική σκηνή, τα τελευταία 30 χρονιά.
Σου έρχονται στιγμές από τα παιδικά σου χρόνια, εκείνα τα καλοκαίρια που ανακάλυπτες τον έρωτα και την ζωή, ακούγοντας τα βράδια, άπειρες φορές, τους δίσκους των Σπαθιών και τη χαρακτηριστική φωνή τ...
Εάν υπάρχει ένα σχήμα, το οποίο πέρασε μέσα από χίλια κύματα και απέδειξε πως είναι εφτάψυχο και δεν το βάζει κάτω τόσο εύκολα, τότε αυτό είναι οι Αμερικανοί. Διαβάστε το απίστευτο χρονικό της πορεί...
Όταν ο, ιρλανδικής καταγω- γής, Everlast αποφάσισε να φτιάξει μία μπάντα, ενώθηκε με τον φίλο του από το σχολείο Danny Boy και τον DJ Lethal, έναν Λεττονό μετανάστη, και δημιούργησαν τους House Οf P...
O B-Real είναι ένα από τα βασικά μέλη του γνωστού συγκροτήματος Cypress Hill, ένα πρωτοπόρο μουσικό όχημα, το οποίο δημιούργησε ένα απόλυτα δικό του στυλ. Latin & gangsta hip hop στο ίδιο καζάνι...
«Οι james δεν είναι μία απλή μπάντα αλλά μια ιδέα», δηλώνουν οι ίδιοι. Ισχύει κάτι τέτοιο; Ο Γιώργος Γκουγκούδης κάνει μία αναδρομή στην καριέρα των Βρετανών και δίνει τις απαντήσεις.
...
O Nίκος Καραμηνάς γράφει για μία από τις μεγαλύτερες και δημοφιλέστερες μουσικές προσωπικότητες των τελευ- ταίων δεκαετιών. Ο μουσικός και άνθρωπος Moby! Οι ανησυχίες του! Η πορεία του προς την κορυ...
Θα μπορούσε να ήταν μία μοντέρνα έκδοση της Σταχτο- πούτας, κι όμως δεν είναι. Σε μία εποχή, που οι όροι «τέ- χνη» και «καλλιτέχνης» απο- τελούν είδος προς εξαφάνιση, έχει ενδιαφέρον να διαβάσει κάπ...