Αφιέρωμα στον Everlast
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Άρθρα Μουσικής
- Δημοσιεύθηκε : Τετάρτη, 12 Νοεμβρίου 2014 15:02
Ποιος είναι ο Everlast; Φωνή του hip hop trio "House of Pain", το οποίο άφησε λίγο πριν το 1998, ο Everlast είναι ο Erik Francis Schrody ή αλλιώς Whitey Ford. O 45χρονος πλέον είναι μουσικός της ραπ, τραγουδιστής, κιθαρίστας αλλά και συνθέτης, μπορεί να έγινε γνωστός σαν frontman και φωνή των Αμερικανών House of Pain, αλλά στην πορεία της δουλειάς του σημείωσε αξιόλογη σόλο καριέρα, διανθισμένη με τη συμμετοχή του σε ενδιαφέροντα μουσικά σχήματα. Ο Everlast είναι από τους λίγους ραπ μουσικούς που κατόρθωσαν επιτυχώς να συνεχίσουν σόλο καριέρα μετά την αποχώρηση τους από κάποιο διάσημο γκρουπ. Και ένας από τους ελάχιστους που κατάφεραν να το κάνουν αυτό αλλάζοντας τον ήχο τους και εισάγοντας στη μουσική τους στοιχεία από folk, ροκ, blues και country. Με επιρροές από Beastie Boys,Cypress Hill, Ice T, Gang Starr αλλά και Johny Cash, Bob Dylan, Tom Petty, The Rolling Stones, Bruce Springsteen, Neil Young and Run-D.M.C., η μουσική του Everlast έχει πολλές αποχρώσεις και στοιχεία από ραπ, blues, hip hop και ροκ. Με χαρακτηριστική φωνή, ιδιαίτερη σε χροιά, και ιδιαίτερο ταλέντο στη σύνθεση, είναι ένας από τους πιο δημιουργικούς και ενδιαφέροντες μουσικούς σήμερα.
Αντίθετα με ότι πιστεύουν οι περισσότεροι, το ντεμπούτο του Everlast δεν ήταν με τους House of Pain, και το ομώνυμο πολυ-πλατινένιο σε ΗΠΑ και παγκοσμίως άλμπουμ τους που κυκλοφόρησε το 1992. Ο ίδιος είχε ξεκινήσει δυο χρόνια πριν, σαν μέλος των Rhyme Syndicate, και έφτασε να δημιουργήσει το 1990 το πρώτο προσωπικό του δίσκο με τίτλο: "Forever Everlasting", με ενεργή συμμετοχή του mc Ice-T (ο οποίος τον έκανε recruit όταν άκουσε μία κασέτα του, 17χρονου τότε, Everlast). Ο δίσκος σημείωσε παταγώδη εμπορική αποτυχία και τον εξώθησε να σχηματίσει με τους DJ Lethal και τον παιδικό του φίλο Danny Boy τους House of Pain.
Η επιτυχία ήρθε άμεσα. Το χαρακτηριστικότερο τραγούδι του δίσκου το ξέρετε σίγουρα. Είναι το "Jump Around", σε παραγωγή του DJ Muggs, το οποίο έχει διασκευαστεί κατά καιρούς από διάφορους DJ, όπως ο Pete Rock. Μετά την απότομη άνοδο της δημοτικότητάς τους οι House of Pain βρέθηκαν να περιοδεύουν με ονόματα όπως οι Ramones, οι Rage Against the Machine και οι Beastie Boys, ενώ συμμετείχαν στο soundtrack της ταινίας Judgement Night (1993) στην οποία ο Everlast έπαιξε το ρόλο του "κακού". Οι House of Pain διαλύθηκαν ουσιαστικά το 1996 με την αποχώρηση του, την οποία ακολούθησε μήνυση στη δισκογραφική του, κήρυξη πτώχευσης και σύλληψη για απόπειρα οπλοφορίας σε αεροπλάνο. Με τα πράγματα στην προσωπική του ζωή να πηγαίνουν άσχημα, αποφασίζει από καθολικός (διότι Ιρλανδός) να ακολουθήσει το Ισλάμ, να σταματήσει το παλιό ξεσαλωμένο τρόπο ζωής του και να μείνει με τη μητέρα του η οποία έπασχε από καρκίνο. Το διάστημα αυτό ξεκίνησε να γράφει τις επερχόμενες δουλειές του. Οχτώ χρόνια μετά το πρώτο σόλο άλμπουμ του, ο Everlast κυκλοφόρησε το "Whitey Ford Sings the Blues" αυτή τη φορά με μεγάλη εμπορική επιτυχία και επιβράβευση των κριτικών. Στο άλμπουμ δίνει το προσωπικό του μουσικό στίγμα, με ένα μείγμα ραπ με ακουστικές και ηλεκτρικές κιθάρες. Το πιο γνωστό τραγούδι του άλμπουμ, και ίσως του Everlast μέχρι σήμερα, είναι το "What It's Like", που είναι και το πιο επιτυχημένο single αυτού του δίσκου. Το μουσικό κράμα από rap beats και ρίμες με Blues και folk rock στοιχεία χαρακτηρίζεται μοναδικό. Θεωρείται μία από τις πρώτες φορές που ένας καλλιτέχνης της ραπ κατόρθωσε να πλησιάσει μουσικά και κοινό της ροκ και της ποπ, που μπορεί να μην είχαν ακούσει ποτέ ραπ δίσκο.
Λίγο αργότερα, το 2000, κερδίζει και το Grammy για την "Καλύτερη Ροκ Εμφάνιση σε Ντουέτο ή Γκρουπ με Φωνητικά" για τη συνεργασία του με τον μουσικό θρύλο Carlos Santana στο "Put Your Lights On", που συμπεριλαμβάνεται στον δίσκο του τελευταίου, "Supernatural" (1999). Ο Everlast έχει δηλώσει γι' αυτό το τραγούδι ότι το έγραψε κατά τη διάρκεια της ανάρρωσής του από την καρδιακή προσβολή που είχε υποστεί το 1998, αμέσως μετά το τέλος της ηχογράφησης του "Whitey Ford Sings" (ώρες μετά), πράγμα που εκφράζεται και στους στίχους του:
" There's a darkness, living deep in my soul
Its still got a purpose to serve
So let your lights shine, deep into my home
God don't let me lose my nerve, don't let me lose my nerve"
Its still got a purpose to serve
So let your lights shine, deep into my home
God don't let me lose my nerve, don't let me lose my nerve"
Ο επόμενος δίσκος του Everlast, "Eat at Whitey's", βγαίνει την ίδια χρονιά και, παρόλο που δεν έφτασε την εμπορική επιτυχία του προηγούμενου, κατόρθωσε να γίνει χρυσός στις ΗΠΑ και να κερδίσει κριτικούς.
Το 1999, επίσης, αρχίζει και η "κόντρα" με τον Eminem, πάντα στιχουργική και με αλλεπάλληλες, αρνητικές αναφορές σε τραγούδια του ενός για τον άλλο. Φαίνεται βέβαια ότι μετά από τόσα χρόνια, οι δύο τους τα βρήκαν και εκφράζονται πλέον πιο... συναδελφικά ο ένας για τον άλλο.
Ο Everlast έμεινε ορφανός από δισκογραφική εταιρεία όταν η επί χρόνια παραγωγός εταιρεία του Tommy Boy πουλήθηκε στη Warner Bros, την κατεξοχήν dance εταιρεία. Κατόρθωσε να βγάλει τον επόμενο του δίσκο με την Island/Def Jam το 2004 με τίτλο "White Trash Beautiful".
Η μετέπειτα εξέλιξη του τον έφερε στους La Coka Nostra από το 2006. Εκεί ο Everlast ενώθηκε πάλι με τους DJ Lethal και Danny Boy στο hip hop σχήμα La Coka Nostra, όπου συμμετέχει πληθώρα από τα μεγαλύτερα ονόματα της ραπ σκηνής της εποχής. Εκτός από τα αρχικά τους single, τα οποία μάλιστα κυκλοφόρησαν δωρεάν στο διαδίκτυο, κυκλοφόρησαν το πρώτο δίσκο τους με τίτλο "A Brand You Can Trust" (2009) με guests τους, σημειώνετε;, Snoop Dogg, B-Real (Cypress Hill), Bun B, Immortal Technique, Sick Jacken and Q-Unique. Δυστυχώς, ο Everlast άφησε τους La Coka Nostra το 2012 για λόγους υγείας της μικρής του κόρης. Κατά τη διάρκεια των τελευταίων αυτών ετών, ο Everlast δεν σταμάτησε να βγάζει σόλο δίσκους με τη δική του εταιρεία παραγωγής Martyr Inc. Τίτλοι: "Love, War and the Ghost of Whitey Ford" (2008), "Songs if the Ungrateful Living" (2011). Το πιο πρόσφατο άλμπουμ του τιτλοφορείται "The Life Acoustic" (2013).
Καραταγλίδου Άννα
Joomla Social by OrdaSoft!
