 |
Βίοι Παράλληλοι : Stephan Weidner - Duff McKagan (Mordballaden)
- Πληροφοριακά Στοιχεία
- Κατηγορία: Μουσική Χρονομηχανή & Άλλες Ιστορίες
- Δημοσιεύθηκε : Παρασκευή, 19 Οκτωβρίου 2012 19:31
Ο ένας, γεννημένος το 1963 (στις 29 Μαϊου πιο συγκεκριμένα) κάπου στη Γερμανία, μεγαλώνει δίπλα στον πατέρα του με άλλα 4 αδέλφια και δεν καταφέρνει να τελειώσει ποτέ το σχολείο. Ζωηρός, πανέξυπνος , ατίθασος και επαναστάτης, δυσκολεύεται ιδιαίτερα να προσαρμοστεί και να αποδεχθεί τους κανόνες της μικρής κοινωνίας του Hösbach, ένα χωριουδάκι κοντά στο Aschaffenburg, όπου ζούσε.Ο άλλος, γεννημένος ακριβώς ένα χρόνο αργότερα, το 1964 (στις 5 Φεβρουαρίου για τους λάτρεις των αριθμών), στη βορειοδυτική άκρη των Ηνωμένων Πολιτειών, το Σηάτλ. Ήταν ο μικρότερος σε ηλικία 8 παιδιών και βίωσε με τη σειρά του το χωρισμό των γονιών του. Ούτε αυτός κατάφερε να τελειώσει το σχολείο, παρά το γεγονός, πως μέχρι την αρχή της εφηβείας του υπήρξε επιμελής μαθητής και ήρεμος χαρακτήρας.
Ο ένας είναι ο Γερμανός rockstar, πρώην ιδρυτικό μέλος, μπασίστας και συνθέτης των Böhse Onkelz, Stephan Weidner, μία ιδιαίτερα αμφιλεγόμενη προσωπικότητα στη χώρα του (οι λόγοι θα αναφερθούν λεπτομερώς παρακάτω). Ο άλλος είναι φυσικά ο γνωστός Duff McKagan, ιδρυτικό μέλος των Guns N’ Roses και των Velvet Revolver και μία από τις κορυφαίες μορφές του ροκ ήχου σε παγκόσμιο επίπεδο των τελευταίων 3 δεκαετιών. Η πορεία, μα κυρίως η ζωή, των δύο παρουσιάζει ανεπάντεχα πολλά κοινά σημεία. 
Μερικές φορές κάτι βρίσκεται μπροστά στα μάτια σου και αδυνατείς να το δεις ... δεν μπορείς καν να το διακρίνεις. Είναι εκεί, συνέχεια και σταθερά, κι όμως είναι σαν να μην υφίσταται. Γιατί όμως; Ίσως επειδή είναι τόσο απλό και εμφανές, που δεν περνάει καν η σκέψη από το μυαλό σου.Η πρώτη μου επαφή με τον Duff McKagan και τη μουσική/τους στίχους του υπήρξε τον Σεπτέμβριο του 1989, όταν αυτός μεσουρανούσε με τους Guns N’ Roses και ένιωθε «βασιλιάς του κόσμου». Τότε ήταν ακόμη (σχετικά) υγιής και δεν είχε πιάσει σωματικά – αλλά και μουσικά – πάτο. Ήταν νέος, διάσημος, πλούσιος, πίστευε πως είχε κατακτήσει τον κόσμο και η πορεία θα συνέχιζε να είναι ανοδική, χωρίς να χρειάζεται αυτός να κουνήσει καν το δάχτυλό του.
Τον Stephan Weidner δεν τον γνώριζα. Είμαι σίγουρος, πως οι περισσότεροι Έλληνες δεν τον έχουν καν ακουστά και όσοι ξέρουν το όνομά του, τότε σίγουρα έχουν κάνει το δικό τους «πέρασμά» από τη Γερμανία. Γιατί; Διότι στη Γερμανία ο άνθρωπος είναι ΡΟΚ ΣΤΑΡ, από τους λίγους μάλιστα.
Ήταν Ιούνιος/Ιούλιος του 2005 όταν πρωτοήρθα σε επαφή με το όνομά του. Λίγες ημέρες, ίσως και εβδομάδες, πιο πριν οι Böhse Onkelz έβαζαν τέλος σε μία τεράστια πραγματικά καριέρα, δίνοντας τις τελευταίες τους συναυλίες στο Βερολίνο ... 2 ημέρες, 2 συναυλίες, περισσότεροι από 120.000 θεατές ανά ημέρα! Είπατε κάτι; Οι μεγαλύτερες συναυλίες, που έχουν καταγραφεί ιστορικά για καθαρά γερμανικό όνομα. Ναι, για τους Böhse Onkelz. Ποιοι ήταν όμως οι Böhse Onkelz και γιατί θα πρέπει να θεωρούνται ένα μεγαθήριο, σαν τους παλιούς-καλούς Guns N’ Roses, για τη γερμανόφωνη αγορά (Αυστρία, Ελβετία, Βέλγιο, Λιχνεστάιν, Λουξεμβούργο κλπ);
Ο Stephan Weidner σε ηλικία 17 ετών περίπου, συνάντησε τους Kevin Russell (φωνητικά – Ιρλανδός ο πατέρας του και Γερμανίδα η μητέρα του) και Pe (Peter) Schorowsky (τύμπανα)δημιουγώντας το punk rock/oi σχήμα των Böhse Onkelz. O Stephan Weidner έπαιζε κιθάρα τότε και μετακινήθηκε στο μπάσο με τον ερχομό του Matthias “Gonzo” Röhr στη μπάντα. Οι επιρροές τους; Ramones … Sex Pistols … αλλά και Rolling Stones! Ο κύριος Duff McKagan αντιστοίχως, ξεκίνησε ως κιθαρίστας, αλλά δε δίστασε να παίξει μπάσο και τύμπανα σε πολλά διαφορετικά συγκροτήματα, αρκεί να ήταν μέλος ενός μουσικού σχήματος και να παίζει. Μετακομίζοντας από το Σηάτλ στο Λος Άντζελες, θεωρούσε, όπως ο ίδιος γράφει στην αυτοβιογραφία του, τον εαυτό του κιθαρίστα (έστω και μέτριο). Στους Guns N’ Roses «βρέθηκε» να παίζει μπάσο, διότι η μπάντα χρειαζόταν μπασίστα. Τις επιρροές του Αμερικανού σταρ θεωρώ, πως δεν είναι καν απαραίτητο να τις αναφέρουμε ... οτιδήποτε υπήρχε και ακουγόταν σαν punk rock, ήταν «σπίτι» του. 
Ο Stephan Weidner υπήρξε ο βασικός συνθέτης των Böhse Onkelz. Δεινός στιχουργός, αλλά και προβοκάτορας, άτομο που δεν μασούσε τα λόγια του και ευθής χαρακτήρας, κατηγορήθηκε και πολεμήθηκε από την πρώτη στιγμή από τον μουσικό τύπο της πατρίδας του ως «Γερμανός». Αυτό όμως δε στάθηκε δυνατόν να σταματήσει την πορεία των Böhse Onkelz προς την κορυφή. Η δημοτικότητά τους συνεχώς ανέβαινε. Όσο τους πολεμούσαν, τόσο ο κόσμος τους λάτρευε. Βέβαια οι Böhse Onkelz ήταν η μπάντα, που λάτρευαν οι Γερμανοί και μισούσαν όλοι οι άλλοι. Οι Böhse Onkelz η αλήθεια είναι πως δεν είχαν ποτέ ακραίους στίχους ή θεματολογία. Πολύ απλά καθρέφτιζαν μέσω των κομματιών τους, τη σαπίλα του γερμανικού κράτους και τα μυριάδες φυλετικά και μη προβλήματα της σύγχρονης γερμανικής κοινωνίας και αυτό σαφέστατα δεν άρεσε στους περισσότερους. Κάτι αντίστοιχο συνέβαινε και με τους Guns N’ Roses. Οι Gunners «μιλούσαν» τη γλώσα του δρόμου της εποχής : φτώχεια, δυστυχία, βρώμα και δυσωδία, αλκοόλ, πορνεία, ναρκωτικά και θάνατος. Θεωρούνταν η πιο επικίνδυνη μπάντα στον κόσμο, διότι τότε πραγματικά ήταν. Τα μέλη της, όπως χαρακτηριστικά γράφουν όλοι ανεξαιρέτως στις αυτοβιογραφίες τους, ποτέ δεν αντιμετώπισαν τα πρώτα χρόνια τους Guns N’ Roses ως ένα μουσικό σχήμα, αλλά ως μια κανονική συμμορία.
Ο Stephan Weidner με το τέλος των Böhse Onkelz δημιούργησε το δικό του συγκρότημα, τους Der W και σήμερα (19 Οκτωβρίου 2012) κυκλοφόρησε το ολοκαίνουργιο (τρίτο) άλμπουμ της μπάντας, “III”. Ο Duff McKagan, έχοντας κυκλοφορήσει τα προσωπικά “Believe In Me” & “Beautiful Disease” δημιούργησε με τους επίσης πρώην Gunners, Slash & Matt Sorum, τους Velvet Revolver για να κατακτήσει για δεύτερη φορά στην καριέρα του τις κορυφές των charts. Ταυτόχρονα, διατηρεί εδώ και 12 περίπου χρόνια τους Loaded, με τους οποίους έχει κυκλοφορήσει ήδη 3 αξιόλογα άλμπουμς, ενώ μετά από ένα συντομότατο πέρασμα από τους Jane’s Addiction, μας σύστησε τον προηγούμενο μήνα τους εκπληκτικούς Walking Papers. Στην καθαρά «δική του» μπάντα, τους Loaded, παίζει κιθάρα και τραγουδάει – όπως ακριβώς ο κύριος Stephan Weidner δηλαδή, τον οποίον στους Der W συνοδεύουν οι JC Dwyer (τύμπανα, πρώην Pro Pain), Dirk Czuya (κιθάρα) και Henning Menke (μπάσο).
Σχετικά με τους Walking Papers φιλοξενείται ολόκληρο άρθρο στο Noizy. Το “III” των Der W τολμώ να υποστηρίξω, πως αποτελεί μία από τις καλύτερες hard rock/metal δουλειές, με άκρως μοντέρνα αισθητική και απίστευτο (συγκλονιστικό) ήχο, που έχω ακούσει τα τελευταία χρόνια. Το ύφος της μπάντας έχει βαρύνει αρκετά, θυμίζοντας ειδικά στο πρώτο μισό του δίσκου, αρκετά τους Metallica εποχής “Load” & “Reload”, αλλά με πολύ καλύτερες συνθέσεις. Ναι, τα 12 σε σύνολο τραγούδια του “III” σφίζουν από ποιότητα, δύναμη και έμπνευση. Σκοτεινά, μπαρουτοκαπνισμένα φωνητικά, με μία καθαρά αντρική χροιά, μπάσο οδοστρωτήρας, το οποίο έχει τοποθετηθεί ιδιαίτερα μπροστά στην τελική μίξη και ξέφρενο hard rock/metal drumming. Τα κιθαριστικά lead μέρη, παρότι απλά παικτικά και σε σύλληψη, είναι τρομερά εθιστικά, ενώ οι μπαλάντες μπορεί να αποτελούν και τις κορυφαίες στιγμές του δίσκου (ειδικά το απίστευτο “Kafka’s Traeume”). Όσοι ακούνε Metallica, της προαναφερθήσας περιόδου, Godsmack αλλά και παλιούς καλούς Soundgarden (δε λείπουν ορισμένα stoner, Sabbath-ικά μέρη εδώ κι εκεί) θα ανακαλύψουν την κυκλοφορία της χρονιάς. Μην κολλάτε στη γερμανική γλώσα : είτε τη μιλάτε είτε όχι, κολλάει πραγματικά καλύτερα με το συγκεκριμένο είδος μουσικής. «Για εμάς ήταν σημαντικό να διαχωρίσουμε τους εαυτούς και τη μουσική μας από το αηδιαστικό σύνολο της γερμανικής ροκ σκηνής», δηλώνει γεμάτος περηφάνεια για το δημιούργημά του ο Stephan Weidner.
O ένας, σήμερα παντρεμένος με έναν γιο, μοιράζει το χρόνο του ανάμεσα σε Δουβλίνο και Ίμπιζα, ενώ έχει δημιουργήσει τη δικιά σειρά ρούχων. Συνεχίζει να παίζει μουσική, να ηχογραφεί και να κυκλοφορεί άλμπουμς, ενώ περιοδεύει ακατάπαυστα. Ο άλλος, σήμερα επίσης παντρεμένος, με δύο κόρες όμως, απόλυτα "καθαρός" και υγιής εδώ και πολλά χρόνια, μοιράζει το χρόνο του ανάμεσα στο αγαπημένο του Σηάτλ, αλλά και το Λος Άντζελες, το οποίο του είναι δύσκολο να αποχωριστεί. Αρθρογραφεί σε εφημερίδες και περιοδικά, έχοντας τη δική του οικονομική στήλη, ενώ μουσικά τα πηγαίνει καλύτερα από ποτέ, αν και προτιμάει το "παρασκήνιο", ειδικά για όσο οι Velvet Revolver είναι στον "πάγο".
Σε αυτό το σημείο ολοκληρώνουμε το συγκεκριμένο, σύντομο, αφιέρωμα – αναφορά σε δύο σημαντικότατες μουσικές προσωπικότητες, με κοινή πορεία.
Μίλτος Λυμπιτσούνης
• 
Ο Duff McKagan βρέθηκε «εκτός» Guns N’ Roses εξαιτίας όλων των γνωστών προβλημάτων και κυρίως της ανεξήγητης σε όλους συμπεριφοράς του Axl Rose, που ουσιαστικά διέλυσε την παλιά μπάντα. Ο Stephan Weidner αποφάσισε με τους υπόλοιπους να βάλει τέλος στους Böhse Onkelz, αφού τα προβλήματα του Kevin Russell με το αλκοόλ και τα ναρκωτικά ήταν απλά ανυπέρβλητα. Η παρουσία του Russell στη σκηνή ήταν προβληματική, γεγονός που ανάγκαζε τον πρώτο, στο μεγαλύτερο μέρος κάθε βραδιάς να «τραγουδάει» στο πλευρό του frontman της μπάντας. Μερικά χρόνια πριν, ο Kevin Russel, παραμονή Πρωτοχρονιάς και υπό την επήρεια αλκοόλ, αντικαταθλιπτικών χαπιών και ναρκωτικών ουσιών, κινούμενος με το υπερπολυτελέστατο αυτοκίνητό του εκτός Φρανκφούρτης, χάνει τον έλεγχο, συγκρούεται με διερχόμενο αυτοκίνητο και αφήνει ένα νεαρό ζευγάρι σε κώμα για το υπόλοιπο της ζωής του. Οδηγήθηκε στη φυλακή για τα επόμενα 2,5 χρόνια.
Ο Duff McKagan βρέθηκε «εκτός» Guns N’ Roses εξαιτίας όλων των γνωστών προβλημάτων και κυρίως της ανεξήγητης σε όλους συμπεριφοράς του Axl Rose, που ουσιαστικά διέλυσε την παλιά μπάντα. Ο Stephan Weidner αποφάσισε με τους υπόλοιπους να βάλει τέλος στους Böhse Onkelz, αφού τα προβλήματα του Kevin Russell με το αλκοόλ και τα ναρκωτικά ήταν απλά ανυπέρβλητα. Η παρουσία του Russell στη σκηνή ήταν προβληματική, γεγονός που ανάγκαζε τον πρώτο, στο μεγαλύτερο μέρος κάθε βραδιάς να «τραγουδάει» στο πλευρό του frontman της μπάντας. Μερικά χρόνια πριν, ο Kevin Russel, παραμονή Πρωτοχρονιάς και υπό την επήρεια αλκοόλ, αντικαταθλιπτικών χαπιών και ναρκωτικών ουσιών, κινούμενος με το υπερπολυτελέστατο αυτοκίνητό του εκτός Φρανκφούρτης, χάνει τον έλεγχο, συγκρούεται με διερχόμενο αυτοκίνητο και αφήνει ένα νεαρό ζευγάρι σε κώμα για το υπόλοιπο της ζωής του. Οδηγήθηκε στη φυλακή για τα επόμενα 2,5 χρόνια.
