The Roots Of Myles Kennedy
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Μουσική Χρονομηχανή & Άλλες Ιστορίες
- Δημοσιεύθηκε : Τρίτη, 20 Νοεμβρίου 2012 00:11
Είναι ο άνθρωπος που είχε επιλέξει η δυάδα των Led Zeppelin (Jimmy Page & John Paul Jones) παρέα με τον Jason Bonham (γιο του αδικοχαμένου John Bonham) να είναι ο άνθρωπος, που θα τραγουδούσε τα κομμάτια που ετοίμαζαν στα τέλη του 2008 και προβάριζαν στην Αγγλία. Φήμες μιλούσαν τότε για ένα project, κάτω από ένα νέο όνομα ... τελικά στην πορεία αποδείχτηκε, πως πρόθεση όλων ήταν να αναγεννήσουν τους Led Zeppelin με οποιοδήποτε κόστος ή τίμημα (= αντικατάσταση του Robert Plant, ο οποίος είχε ξεκαθαρίσει πως δεν θα λάμβανε μέρος σε καμία μελλοντική δραστηριότητα). Η επανένωση βλέπετε της θρυλικής μπάντας για την one-off εμφάνιση στις 10 Δεκεμβρίου του 2007 στο O2 Arena, στα πλαίσια του Ahmet Ertegun Tribute Concert (η οποία κυκλοφόρησε πρόσφατα ως DVD/CD υπό τον τίτλο “Celebration Day”), άνοιξε για τα καλά την όρεξη των ¾ του σχήματος, αφού όπως προαναφέρθηκε, ο Robert Plant ήταν αυτός που δεν επιθυμούσε να συμμετέχει. Φήμες έκαναν λόγο για rehearsals με διάφορους τραγουδιστές, ανάμεσα στους οποίους και ο Steven Tyler των Aerosmith, κάτι που ουδέποτε επιβεβαιώθηκε και θα ήταν δύσκολο κάτι τέτοιο, από τη στιγμή κιόλας που το ύφος του τραγουδιστή των Αμερικανών rock stars είναι αρκετά διαφορετικό από αυτό των Led Zeppelin. Αυτό που επιβεβαίωθηκε πλήρως ήταν πως πρώτη και βασική τους επιλογή ήταν ο κύριος ... Myles Kennedy.
Οι Led Zeppelin έχοντας ακούσει από διάφορους κύκλους της μουσικής βιομηχανίας για τον εκπληκτικό αυτόν τραγουδιστή, σχετικά άγνωστο ωστόσο ακόμη, τον παρακολούθησαν από κοντά σε συναυλία των Alter Bridge και στη συνέχεια τον κάλεσαν στο στούντιο για να τζαμάρει μαζί τους. Ουδέποτε ακούσαμε κάτι περαιτέρω, αφού τα σχέδια μπήκαν για ευνόητους λόγους μια για πάντα σε πάγο και ο καθένας τράβηξε το δρόμο του. Το γεγονός αυτό όμως από μόνο του ήταν αρκετό ώστε να δημιουργήσει αρκετό θόρυβο γύρω από το όνομα του frontman των Alter Bridge, ο πιο άσημος ανάμεσα στα μέλη της μπάντας, αφού όλοι οι υπόλοιποι έπαιζαν κατά το παρελθόν στους πολυ-πλατινένιους Creed, και τα φώτα της δημοσιότητας να πέσουν για πρώτη φορά πραγματικά επάνω του. Πόσο καιρό περίμενε ωστόσο ο Myles Kennedy ώστε να λάβει την ευκαιρία της καριέρας του ή τουλάχιστον να αναγνωριστεί από το ευρύ κοινό το μουσικό του ταλέντο; Η ιστορία του είναι άκρως ενδιαφέρουσα και διδακτική ταυτόχρονα. Ο Myles Kennedy γεννήθηκε ως Myles Richard Brass το 1969 στη Βοστώνη των Ηνωμένων Πολιτειών, είδε ωστόσο τον πατέρα του να πεθαίνει όταν ήταν μόλις 4 ετών, τη μητέρα του στη συνέχεια να ξαναπαντρεύεται, τον ίδιο να παίρνει το επίθετο Kennedy και την οικογένεια να ζει στην αγροτική πόλη Spokane, ανατολικά του Seattle, στο βορειοδυτικό άκρο των Ηνωμένων Πολιτειών. Από μικρό παιδί έδειξε μία ιδιαίτερη τάση προς τη μουσική, παίζοντας τρομπέτα και κιθάρα στη συνέχεια. Ο ίδιος αναφέρει ως μεγαλύτερες επιρροές του τους Marvin Gaye και Stevie Wonder, από τη μουσική των οποίων είναι έντονα επηρεασμένα τα πρώτα του μουσικά σχήματα. Σίγουρα δεν θα πρέπει να προκαλεί έκπληξη σε κανέναν η επιλογή του μετά το σχολείο να σπουδάσει μουσική και να γίνει καθηγητής. Λάτρευε και λατρεύει τη τζαζ, μελετούσε άπειρες ώρες, πήρε μέρος και κέρδισε αρκετούς διαγωνισμούς κιθάρας και ουδέποτε έκρυψε τη μεγάλη του αγάπη για τους Led Zeppelin. Δύο από τους πλέον επιδραστικούς κιθαρίστες των τελευταίων 25 ετών, όπως είναι οι Slash & Mark Tremonti (Alter Bridge), υποκλίνονται στις κιθαριστικές ικανότητες και το ταλέντο του ... Myles Kennedy.
Το πρώτο σχήμα, άξιο αναφοράς, του οποίου αποτέλεσε μέλος ο Myles Kennedy ήταν οι Cosmic Dust. Επρόκειτο για μία ντόπια fusion/jazz μπάντα, της οποίας ενώ τα βασικά μουσικά θέματα ήταν αρκετά straight forward jazz, οι κιθάρες, που είχε αναλάβει ο ήρωάς μας, είχανε έναν έντονο ροκ χαρακτήρα, αφού το ασταμάτητο shredding χαρακτήριζε τότε ακόμη το παίξιμο του Myles Kennedy. Μεγάλα σε διάρκεια κομμάτια, με το ομώνυμο του άλμπουμ τους (“Journey”) να αγγίζει τα 14 λεπτά για παράδειγμα, ενώ το “Bones For Dog” τα 12 αντίστοιχα. Τρομερή δουλειά, για νεαρούς φοιτητές, που δεν είχανε κλείσει καλά καλά 20 έτη ζωής και η οποία ακούγεται μέχρι σήμερα ιδιαίτερα ευχάριστα. Η μπάντα, κύρια μορφή της οποίας ήταν και είναι ο πληκτράς Jim Templeton, αν και κέρδισε αρκετή αναγνώριση σε τοπικό επίπεδο, δεν κατάφερε κάτι παραπάνω. Παρόλ’αυτά οι Cosmic Dust υφίστανται μέχρι και σήμερα, έχοντας κυκλοφορήσει πέρα από το “Journey” του 1991 (με τον Myles Kennedy), άλλο ένα άλμπουμ το 2008, το “Step Right Up!”. Θα δυσκολευτείτε ιδιαίτερα να βρείτε το “Journey”, καθώς θεωρείται ιδιαίτερα σπάνιο, η αναζήτηση όμως, για τους φίλους της μοντέρνας jazz – όπως αυτή παίζεται στην Αμερική (δηλαδή με πολλές δόσεις fusion μέσα) – αξίζει πραγματικά τον κόπο.
Για τη συνέχεια ο Myles Kennedy επέλεξε λιγάκι (μόνο) διαφορετικά μονοπάτια. Παρέα με ορισμένους φίλους του, δημιούργησαν τους Citizen Swing, ένα σχήμα «ο τέλειος συνδυασμός funk, soul, r&b, blues και alternative … όπως όταν ο Steve Ray Vaughn συναντάει τον Stevie Wonder», αναλαβάνοντας για πρώτη φορά στη ζωή του, πέρα από την κιθάρα, και τα φωνητικά. Κοινό στοιχείο τόσο των Cosmic Dust όσο και των Citizen Swing, η παρουσία του Dave Turner στο μπάσο και η συμμετοχή σαξοφωνίστα. Η μπάντα κατάφερε να ηχογραφήσει και να κυκλοφορήσει 2 άλμπουμς, το “Cure Me With The Groove” και το “Deep Down”, και τα δυο τους εξαιρετικά κατά την άποψή μου, πριν διαλύσει οριστικά. Το “Deep Down” είναι μάλιστα ο δίσκος από τον οποίο αρχίζει να λάμπει έντονα το άστρο του Myles Kennedy, αφού είναι για πρώτη φορά υπεύθυνος για όλους τους στίχους και τη μουσική. Το επόμενό του σκαλοπάτι προς την αναγνώριση ήταν οι The Mayfield Four. 
Το μεγαλύτερο ποσοστό των ακροατών έχει μάθει τον Myles Kennedy μέσω των Alter Bridge, τη μπάντα που σχημάτισαν οι 3 των Creed (Mark Tremonti, Brian Marshall & Scott Phillips) όταν είπαν “enough’s enough” με τα καμώματα του Scott Stapp και αποφασίσαν αντί να διώξουν τον τραγουδιστή τους, στον οποίο κακά τα ψέμματα οφείλεται και κατά μεγάλο ποσοστό ο χαρακτηριστικός ήχος της μπάντας, να δημιουργήσουν κάτι νέο ... από το μηδέν. Ο Myles Kennedy βρέθηκε ανάμεσα σε 3 μουσικούς ήδη καταξιωμένους, πολυπλατινένιους όπως προαναφέρθηκε και διάσημους. Έπρεπε να παλέψει σκληρά για να αποδείξει την αξία και τις δυνατότητές του. Σχεδόν όλοι οι ακροατές των Alter Bridge κάνοντας την έρευνά τους για τον τραγουδιστή του σχήματος, «έφτασαν στο παρελθόν του» μέχρι τους The Mayfield Four, γι’αυτό και αυτή θεωρείται για τους περισσότερους είναι η αλήθεια η πρώτη σοβαρή μπάντα – ίσως επαγγελματική θα τόνιζα εγώ – στην οποία συμμετείχε.
Οι The Mayfield Four δημιουργήθηκαν το 1996, σε μία εποχή κατά την οποία είχαμε περάσει από το alternative rock και το Seattle grunge στον post grunge ήχο. Ο Myles Kennedy την περίοδο εκείνη εργαζόταν σε ένα κατάστημα μουσικών οργάνων ως πωλητής, ενώ περιστασιακά παρέδιδε και μαθήματα κιθάρας. Το demo του συγκροτήματος, με τίτλο “Thirty Two Point Five Hours” κίνησε άμεσα το ενδιαφέρον της Epic Records, η οποία τους υπέγραψε και την επόμενη χρονιά κυκλοφόρησαν το πρώτο τους mini CD, μία ζωντανή ηχογράφηση με τον τίτλο “Motion”. Τέσσερα τραγούδια μονάχα στο σύνολο (Fallout, 10k, No One Nothing, Inner City Blues), τα οποία χωρίς να είναι κάτι ιδιαίτερο, αν θέλουμε να είμαστε αντικειμενικοί, άφηναν αρκετές υποσχέσεις για το μέλλον εφόσον η τετράδα έβρισκε εσωτερική χημεία. Χαρακτηριστικές είναι οι επιρροές που κουβαλούσε ο Myles Kennedy από το παρελθόν του, αφού το “Inner City Blues” είναι διασκευή σε Marvin Gaye και για άλλη μία φορά εντυπωσιάζει με την ευκολία, με την οποία κινείται ανάμεσα σε μουσικά είδη τόσο διαφορετικά μεταξύ τους. Παρακολουθώντας βέβαια κάποιος στενά την καλλιτεχνική του πορεία δε μπορεί να μη σημειώσει την τεράστια πρόοδο που σημείωσε με τα χρόνια τόσο ως τραγουδιστής, αλλά πολύ περισσότερο ως ερμηνευτής. Είναι μία από τις περιπτώσεις, κατά τις οποίες, ο καλλιτέχνης με το πέρασμα του χρόνου, ωριμάζει, μαθαίνει περισσότερα, βιώνει πολλά και τα αποτυπώνει εν τέλει στο χαρτί (στίχοι) και στην κιθάρα του (μουσική).
Το πρώτο ολοκληρωμένο άλμπουμ των The Mayfield Four ήταν το “Fallout”, στο οποίο συμπεριελήφθησαν οι 3 από τις 4 συνθέσεις του “Motion”, και έχοντας την υποστήριξη μιας μεγάλης εταιρείας, οι 4 νεαροί βρέθηκαν στο δρόμο μαζί με τους Creed. Οι τελευταίοι ήταν στο ζενίθ της δημοτικότητάς τους τότε στις Ηνωμένες Πολιτείες και η συνύπαρξη των δύο σχημάτων υπήρξε η αφορμή γνωριμίας του Myles Kennedy με τους μετέπειτα συναδέλφους και κολλητούς του στους Alter Bridge.
Η ατυχία για τους The Mayfield Four ήταν πως εμφανίστηκαν σε μια εποχή, που πολλά άλλαζαν στη μουσική βιομηχανία και οι νέες μουσικές τάσεις δεν είχαν ακόμη ωριμάσει, οι προτιμήσεις του κόσμου δεν είχαν κατασταλλάξει. Ακόμη όμως και οι ισορροπίες στο εσωτερικό του συγκροτήματος ήταν λεπτές. Ο Craig Johnson, ο δεύτερος κιθαρίστας της μπάντας, μέλος επίσης των Citizen Swing κατά το παρελθόν, αποχώρησε λόγω μουσικών διαφορών. Κι αυτό είχε σίγουρα να κάνει με το γεγονός, πως το “Second Skin”, η δεύτερη ολοκληρωμένη δουλειά των The Mayfield Four, ήταν ακόμη πιο rock/post grunge oriented, αποβάλλοντας μια και για πάντα τα όποια soul/funk ψήγματα υπήρχαν στη μουσική τους. Οι The Mayfield Four ουδέποτε γνώρισαν επιτυχία. Ο περισσότερος κόσμος τους έμαθε εξαιτίας του Myles Kennedy, εξαιτίας των Alter Bridge, πολλά χρόνια μετά τη διάλυση της μπάντας. Όχι άδικα μπορεί να υποστηρίξει κάποιος. Και τα 2 άλμπουμς τους είναι συμπαθητικά, αλλά όχι κάτι το ιδιαίτερο. Αφήνουν να φανεί μέρος του τεράστιου ταλέντου του frontman τους, δείχνουν να έχουν δυνατότητες, αλλά δεν προκαλούν «τριγμούς». Και ο ανταγωνισμός τότε ανάμεσα στα συγκροτήματα ήταν τεράστιος, αφού η σκηνή ξαφνικά είχε γεμίσει με ονόματα, τα οποία ονειρεύονταν να γίνουν οι επόμενοι rock stars.
Προτού ολοκληρώσουμε τη σύντομη αναφορά μας σε έναν από τους πιο σκληρά εργαζόμενους και γρήγορα ανερχόμενους τραγουδιστές της ροκ σκηνής, οφείλουμε να σταθούμε σε 2 ακόμη σημεία. Το πρώτο έχει να κάνει με το γεγονός, κάτι που αρκετός κόσμος αγνοεί, πως ο Myles Kennedy έχει χάσει μέρος της ακοής του από το ένα του αυτί. Η ακοή του είναι μειωμένη, ενώ έχει συνεχές κουδούνισμα στο κεφάλι, κάτι που του προκαλεί συχνούς πονοκεφάλους. Αυτό ήταν θλιβερό αποτέλεσμα της τεράστιας προσπάθειας και ενέργειας που έβαλε κατά τη δημιουργία του “Second Skin”, του πιο προσωπικού άλμπουμ που έχει ηχογραφήσει μέχρι σήμερα, όπως έχει δηλώσει χαρακτηριστικά, και τις άπειρες ώρες που πέρασε στο στούντιο ακούγοντας μουσική σε υπερβολικά δυνατή ένταση και έχει συντελέσει τα μέγιστα στον γενικότερα ντροπαλό και απόμακρο χαρακτήρα του.
Η «αποτυχία» των The Mayfield Four να κάνουν το πολυπόθητο breakthrough, πάρα τις ελπίδες όλων, σε συνδυασμό με το πρόβλημα ακοής και άλλα υπαρξιακά θέματα, έριξαν τον Myles Kennedy στις αρχές των ‘00s σε κατάθλιψη. Κατά τη διάρκεια της περιόδου αυτής ήρθε και το τηλεφώνημα από την τριάδα των πρώην Gunners, Slash, Duff McKagan & Matt Sorum (μετέπειτα Velvet Revolver), οι οποίοι την περίοδο εκείνη αναζητούσαν ικανό frontman. Ζήτησαν από τον Myles Kennedy να ηχογραφήσει ορισμένα κομμάτια δοκιμαστικά μαζί τους, ο τελευταίος όμως «ήμουν τόσο καμμένος από τη μουσική βιομηχανία, που είχα αποφασίσει πως τα πάντα είχαν τελειώσει για εμένα και ήθελα να αφοσιωθώ απλά το να διδάσκω κιθάρα σε παιδιά». Ουδείς φυσικά γνωρίζει τι θα συνέβαινε εφόσον αποφάσιζε πράγματι να δοκιμάσει ... κάτι που έκανε βέβαια αρκετούς μήνες μετά, όταν τον κάλεσε ο Mark Tremonti και του μίλησε για το νέο σχήμα που δημιουργούσε.
Απολαύστε τον παρακάτω σε μια μοναδική ερμηνεία τον Νοέμβριο του 2011 στο Λονδίνο.
Μίλτος Λυμπιτσούνης
