The Missionary Position (You Love)
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Μουσική Χρονομηχανή & Άλλες Ιστορίες
- Δημοσιεύθηκε : Παρασκευή, 23 Νοεμβρίου 2012 00:49
Κλικάρω απλά το όνομα του συγκροτήματος στο ίντερνετ και διαβάζω, «ιεραποστολικές παραλλαγές για ευλογημένο σεξ» ή «σταθερές αξίες: απλά κι ιεραποστολικά», ωστόσο οι The Missionary Position ελάχιστη σχέση έχουν με όλα αυτά. Δεν θα πρέπει να συγχέουμε την πλέον διάσημη και από τους γηραιότερους σίγουρα προτιμητέα σεξουαλική στάση, με το μουσικό σχήμα από το Σηάτλ των Ηνωμένων Πολιτειών. Η συγκεκριμένη μπάντα κρύβει τόσο μυστήριο και σεξουαλικότητα μέσα στη μουσική και τους στίχους της, ώστε ερχόμενος αντιμέτωπος ο ακροατής με το υλικό της, διακατέχεται σε κλάσματα του δευτερολέπτου από συναισθήματα πάθους, ανησυχίας, προβληματισμού, λαγνείας, έντασης και δίψας.
Η πορεία και το μουσικό όραμα του Jeff Angell δύσκολα θα σταματούσε στους Post Stardom Depression. Πολλές οι ιστορίες βγαλμένες μέσα από τον αμερικάνικο τρόπο ζωής, που είχε να διηγηθεί και να μοιραστεί με το ελάχιστο είναι η αλήθεια κοινό του. Εδώ είμαστε ωστόσο, προκειμένου να αποκαλύψουμε και να αναδείξουμε ταυτόχρονα ένα από τα καλύτερα και πιο αγνά μουσικά ταλέντα της άλλης πλευράς του Ατλαντικού. Λόγος γίνεται για έναν τροβαδούρο μιας άλλης εποχής, ο οποίος ίσως να παραείναι ρομαντικός για τις σημερινές μουσικές σκηνές. Το έχουμε γράψει ήδη αρκετές φορές, αυτή ωστόσο είναι η αλήθεια ... ο Jeff Angell δεν τραγουδάει, διηγείται ιστορίες. Ο Jeff Angell δεν παίζει απλά μουσική, μοιράζεται τη ζωή του την ίδια με τους ακροατές του. Στέκεται στο κέντρο της σκηνής, με την κιθάρα του στα χέρια και αφηγείται τις εμπειρίες του με έναν ιδιαίτερα γλαφυρό τρόπο.
Οι Post Stardom Depression ολοκλήρωσαν την πορεία τους και η μετέπειτα συνάντηση του Jeff Angell με τον πληκτρά Benjamin Anderson υπήρξε καθοριστική. Οι δυο τους αποτέλεσαν ένα δυνατό μουσικό δίδυμο και ξεκίνησαν άμεσα τις εμφανίσεις τους σε τοπικά clubs & bars. Έχοντας κανονίσει να παίξουν σε ένα strip club κάποια στιγμή, η βραδιά ήταν υπό το μότο “The Missionary Position”. «Ο περισσότερος κόσμος πίστευε λανθασμένα ότι αυτό είναι το όνομα της μπάντας, αν και εμείς δεν είχαμε καταλήξει κάπου. Εγώ σκεφτόμουν βασικά το όνομα The Consequences. Επειδή λοιπόν συνεχίσαμε να εμφανιζόμαστε εκεί τις Πέμπτες, από το να διαφωνούμε με το κοινό, υιοθετήσαμε το συγκεκριμένο όνομα, το οποίο μάλλον μας ταιριάζει τελικά», δηλώνει σχετικά ο πρωταγωνιστής. Και πράγματι, ένα καλό και δυνατό όνομα, κάνει πάντα τη διαφορά και τραβάει την προσοχή του κόσμου.
Το αρχικό υλικό ήταν σχεδόν αποκλειστικά υπόθεση του Jeff Angell, με τον Benjamin Anderson να βάζει ωστόσο τη δικιά του πινελιά. «Πρόκειται για μία επιστροφή στα βασικά στοιχεία της μουσικής. Έναν εντελώς ρομαντικό τρόπο προσέγγισης των σημερινών μουσικών δρώμενων. Σαν να κοιτάμε κάποιον κατευθείαν στα μάτια και να είμαστε απόλυτα ειλικρινείς μαζί του». Ο πρώτος δίσκος ηχογραφήθηκε και κυκλοφόρησε υπό τον τίτλο “Diamonds In A Dead Sky”. Αρκετά σκοτεινό και καταθλιπτικό το υλικό, αυθεντικό προϊόν μιας μπάντας που προέρχεται και μένει στο Seattle, αποτέλεσε την αφορμή για τους The Missionary Position να βγουν στο δρόμο και να οργώσουν τα επόμενα χρόνια τη χώρα τους. «Οι συνεχείς εμφανίσεις μας, όπου μας ζητούσαν να παίξουμε, ακόμη και μπροστά σε μερικές δεκάδες άτομα, μας έδεσαν ως σχήμα και μας βοήθησαν να ωριμάσουμε ως μουσικοί. Η δεύτερή μας δουλειά, το “Consequences” του 2012 είναι καθαρά μία συλλογική προσπάθεια, ειδικά μουσικά», υποστηρίζει ο Jeff Angell. Eλάχιστα jazz στοιχεία, αρκετά blues, στην ουσία όμως μιλάμε για αγνό rock n’ roll. Rock n’ roll attitude, rock n’ roll μουσική! Ακούστε για παράδειγμα το “Where The Wild Wind Blows” μέσα από το 1ο τους άλμπουμ ... παραμορφωμένο, σχεδόν ενοχλητικό μπάσο, trip-hop ήχοι στα πλήκτρα και ένα υπνωτικό θέμα στο background, με τον Jeff Angell να απαγγέλει από επάνω την γεμάτη πόνο και φθόνο ιστορία του. Ναι, και οι The Missionary Position ακούγονται λες και βγήκαν κατευθείαν μέσα από το πολυπολιτισμικό χαρμάνι της Νέας Ορλεάνης, η μαυρίλα όμως και η κατάθλιψη του Σηάτλ είναι πάντα παρούσα στις συνθέσεις τους. Η χροιά του frontman είναι υπνωτική. «Όταν ξυπνάω το πρωί, το πρώτο πράγμα που σκέφτομαι είναι αν μπορώ να γράψω τόσο καλούς στίχους όσο οι Nick Cave & Leonard Cohen. Αυτό είναι το μόνο πράγμα που με απασχολεί και τίποτα άλλο». Το τραγούδι οδηγεί τον ακροατή σε μία περιπετειώδη διαδρομή ανάμεσα στους βάλτους της Λουιζιάνας, στις απέραντες πεδιάδες του Μισισιππή, όπου το βουντού ζει και βασιλεύει. Είστε έτοιμοι για ένα τέτοιου είδους ταξίδι;
«Έχω βρει τι θέλω να κάνω στη ζωή μου : να γράφω μουσική και να παίζω ζωντανά». Αν και ο ίδιος ομολογεί, πως υπήρξαν παραπάνω από μία φορά που ήθελε να τα παρατήσει όλα, απογοητευμένος και νικημένος από τις δύσκολες συνθήκες και το σύστημα, δεν το έκανε. Σκεφτόμενος πόσα χρόνια πήρε άλλους, σπουδαίους, καλλιτέχνες να καταξιωθούν, συνέχισε ... γνωρίζοντας ωστόσο, πως δύσκολα θα κατέληγε σε οποιουδήποτε είδους αναγνώρισης. Το είχε πάρει απόφαση ωστόσο, «είμαι εγώ και τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας. Κανείς άλλος». Στιχουργός, κιθαρίστας, τραγουδιστής/ερμηνευτής, ηγέτης : «βασικά το μόνο που με ενδιέφερε ήταν να παίζω κιθάρα, σαν τον Keith Richards. Αδυνατούσα όμως να βρω τον δικό μου Mick Jagger, οπότε αποφάσισα να τραγουδάω ότι γράφω ο ίδιος». Για τους λάτρεις των μουσικών αναλύσεων, αξίζει να τονιστεί, πως το υλικό των The Missionary Position είναι ότι πιο σκοτεινό και καταθλιπτικό, ειδικά το “Diamonds In A Dead Sky”, έχει παρουσιάσει ποτέ ο Jeff Angell. Ο Benjamin Anderson, βετεράνος της ambient σκηνής και με πολλές προσωπικές κυκλοφορίες στο ενεργητικό του (έχει συνθέσει το “Stories From The Blue Room” της Pamela Moore, ενώ έχει περιοδεύσει με την μπάντα του Geoff Tate), επιλέγοντας αρκετά φυσικούς και μινιμαλιστικούς ήχους, καταφέρνει να δώσει μία industrial νότα στο project – κυρίως ατμοσφαιρική. Πρόκειται για μεγάλο επίτευγμα αν σκεφτεί κανείς, πως η χρήση synths είναι μηδαμινή και βασίζεται κυρίως σε vitange ήχους πιάνου.
Λογικά δε θα δυσκολευτείτε αρκετά να βρείτε και να αποκτήσετε το “Diamonds In A Dead Sky” (είναι διαθέσιμο και στο iTunes), με το ολοκαίνουργιο όμως “Consequences” (2012) υπάρχει ένα θέμα. Καλή επιτυχία!
Μίλτος Λυμπιτσούνης
