Κάθε τραγούδι και μια ιστορία. Pt.54 (Νοσταλγία μετά… μεταφυσικής!)

Κάθε τραγούδι και μια ιστορία. Pt.54 (Νοσταλγία μετά… μεταφυσικής!)

Πληροφοριακά Στοιχεία: Κατηγορία: Μουσική Χρονομηχανή & Άλλες Ιστορίες; Δημοσιεύθηκε : Τετάρτη, 25 Σεπτεμβρίου 2013 22:29

Πεντηκοστή τέταρτη αναδρομή

Τίτλος: «Οι αγγέλοι»

Μουσική: Γιάννης Σπανός

Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος

Ερμηνεία : Σταμάτης Κόκοτας

Δεν ξέρω αν ακόμη θυμούνται κάποιοι τις ταινίες κασετοφώνου των 8τρακ. Πρόκειται για κάτι μεγάλα κουτιά στο μέγεθος μικρού βιβλίου με καμιά δέκα ως δώδεκα τραγούδια. Το κασετόφωνο στο Dacia του μπαμπά ανάλογο! Πρώτες μέρες στο τιμόνι και μας πάει βόλτα βάζοντας τη κασέτα. Εγώ στο τεράστιο πίσω κάθισμα απολάμβανα τη θέα αποκλειστικά από το πίσω τζάμι. Δεν ξέρω γιατί, αλλά έτσι μ΄ άρεσε! Άκουγα όμως, άκουγα πολύ και αναρωτιόμουν, γιατί να ακούει ο μπαμπάς αυτό, γιατί το άλλο…; Απορίες πολλές συσσωρευμένες, που λύθηκαν πολύ αργότερα. Οι πρώτες μου παρατηρήσεις ήταν, ότι κάθε φορά που ο Κόκοτας τραγουδούσε κάτι καινούριο, εμείς το ακούγαμε και το τραγουδούσαμε με περισσή απόλαυση. Ε, πώς να μη μας μείνει; Ιδιαίτερο ενδιαφέρον είχε ότι η κασέτα συχνά χαλούσε, τη μασούσε το κασετόφωνο που μετά βίας ξανά επισκευάζονταν, πετώντας βέβαια τα καινούργια μας όμορφα τραγούδια, που ήταν μέσα στο μεγαλειώδες αυτό εφεύρημα. Δεν πειράζει όμως εμείς απτόητοι τα λέγαμε μόνοι μας!

Ο Κόκοτας πάντα παρών στα παιδικά ακούσματα, γλυκός στο τραγούδι του, «τίμιος» με τη δουλεία του. Όσο άσχημος ήταν, τόσο όμορφα τα έλεγε! Ήταν τότε στο απόγειο της καριέρας του. Κυκλοφορούσε με μια χρυσή Rolls Royse. Τον είδα μια φορά στη Τσιμισκή, κοντά στη ΧΑΝΘ. Εκείνο που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση ήταν η καθαρότητα του λόγου του. Ήταν ο μόνος που καταλάβαινα όλα τα λόγια του στα τραγούδια που έλεγε. Είχε τέλεια άρθρωση! Καρφώθηκε λοιπόν τότε, στο παιδικό μου μυαλό αυτό το γλυκύτατο τραγουδάκι «Οι αγγέλοι». Λίγο η μεταφυσική των στίχων του Παπαδόπουλου, λίγο η μουσική του Σπανού, λίγο η παιδικότητα του, πολύ η γλυκιά ερμηνεία του Σταμάτη, με κάναν να το αγαπήσω και να το βάλω μέσα στα πιο αγαπημένα μου!

Νοσταλγία παιδικών αναμνήσεων λοιπόν μου το ξαναφέρνει μέσα στη φθινοπωρινή ατμόσφαιρα. Συμφωνώ έτσι απόλυτα με τη φράση που κάπου διάβασα, ότι «Πατρίδα είναι, τα παιδικά μας χρόνια». Αυτό σαν απάντηση σε κάποιους όψιμους πατριώτες, που ενδεχομένως αγνοούν… τον μέγα Κόκοτα.

Εδώ έχουμε τη πρώτη ηχογράφηση του 1970, από 45αρι, που περιέχεται και στον Long Play δίσκο «Το Σαββατόβραδο», της ίδιας χρονιάς.

Αφιερώνω τους «Αγγέλους» σε κάθε είδους νοσταλγούς, με όλη τη μεταφυσική των στίχων τους!

Σπύρος Γκάλτσας

Την Κυριακή καθίσαν δυο αγγέλοι
στου Βαγγέλη για κρασί
και απο κει περνούσες για σεργιάνι
με φουστάνι θαλασσί

Και τ' αγγελόπουλα
γίναν παιδόπουλα όπως κι εγώ
και σε κοιτάζανε κι αναστενάζανε
μα το θεό
Και τ ' αγγελόπουλα
γίναν παιδόπουλα στο δειλινό
κι αναστενάζανε
κι όλον σου τάζανε
τον ουρανό

Και η καρδιά μου π' άφησες μονάχη
σαν το στάχυ να κοπεί
παρηγοριά και χάρη στο ζητούσε
πως πονούσε
να σου πει

Μα εσύ προσπέρασες
δάκρυ με κέρασες
στο δειλινό
κι οι αγγέλοι φύγανε
να κλάψουν πήγανε
στον ουρανό