Μυθολογία Μετά Μουσικής pt.13 (Bolero)
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Μουσική Χρονομηχανή & Άλλες Ιστορίες
- Δημοσιεύθηκε : Κυριακή, 27 Ιανουαρίου 2013 20:26
Από τον ύπνο στο ιερό κρεβάτι γεννώνται: Ερμής, Απόλλων, Άρτεμις, Άργος, Αρκάς και ίσως Περσεφόνη
Πολλές κόρες είχε ο Ωκεανός τις περισσότερες τις «περιποιήθηκε» δεόντως ο Δίας. Μετά πήρε σειρά τις ανιψιές. Σου λέει ταίριαξα τις θείες θα αφήσω παραπονεμένες τις ανιψιές; Ήταν ένας Τιτάνας ο Άτλας. Αυτός παντρεύτηκε μια κόρη του Ωκεανού την Πληιόνη και έκανε μ’ αυτήν εφτά κόρες, τις Πλειάδες. Τις τέσσερεις απ’ αυτές τις δοκίμασε ο τσαχπίνης. Μια απ’ αυτές η Μαία η μεγαλύτερη όλων και η ομορφότερη, κατοικούσε σε μια σπηλιά στο βουνό Κυλλήνη της Αρκαδίας. Από την Μαία προέρχεται και το όνομα του μήνα Μαΐου, επειδή τότε η φύση γεννά. Η Μαία λένε ότι είχε πολύ όμορφα μαλλιά «Καλλίκομος Νύμφη». Την είδε ο μπερμπάντης και του γυάλισε. Ένα βράδυ που κοιμήθηκε βαριά η Ήρα, σηκώνεται στις μύτες και σαλτάρει στην Κυλλήνη. Παρουσιάζεται στην Μαία και τη κολλάει δια το πονηρόν. Εκείνη κάνει ντροπίτσες, κοκκινίζει, χαζογελάει και δεν του απαντάει. Ως γνωστόν, όταν δεν απαντάν οι μαίες κακό της κεφαλής τους. Μ’ αυτά και μ’ αυτά, σκαρώνει μαζί της έναν παίδαρο, Ερμή τον είπανε. «Ζηνί τέκε κύδιμον Ερμήν, ιερόν λέχος εισαναβάσα» (γέννησε στον Δία τον δοξασμένο θεό Ερμή, από τον ύπνο της στο ιερό κρεβάτι) (Ησιόδου Θεογονία 938). Πονηρός, εφευρέτης, έμπορος, κλέφτης βοδιών, φύλακας, κατεργάρης και οδηγός ονείρων. Αυτός ήταν ο καινούργιος Θεός, παιδί του Δία και της Μαίας, που δάνεισε και την κεφάλα του για τα πρώτα ελληνικά γραμματόσημα.
Αδελφός του Άτλαντα ήταν ο Τιτάνας Κοίος με σύζυγο την Φοίβη και κορούλα την Λητώ. Ήταν λοιπόν αυτή η Λητώ πολύ πεταχτούλα και τά ‘θελε ο απαυτός της. Του κόλλησε στα ίσα του Δία. Αυτός άλλο που δεν ήθελε, να έγκυος η Λητώ. Τα πήρε χαμπάρι αυτά η Ήρα και λύσσαξε από ζήλεια, «το παλιοθήλυκο, αυτο φταίει που προκάλεσε τον άντρα μου» λέει και παίρνει στο κυνηγητό την δύσμοιρη Λητώ. Δεν την άφησε σε χλωρό κλαρί. Όταν όμως ήρθε η ώρα της να γεννήσει, καταφεύγει και κρύβεται στη Δήλο. Το μαθαίνει η Ήρα πιάνει την Ειλείθυϊα την Θέα των τοκετών και της λέει «δεν θα κουνηθείς ρούπι, να μην την ξεγεννήσεις αυτήν». Ο Ζευς όμως που θα γινόταν πατέρας, φυγαδεύει κρυφά την αρχιμαμή, να τρέξει στην γέννα. Γονάτισε λοιπόν η Λητώ στο χορτάρι, αγκάλιασε ένα φοίνικα και με την βοήθεια της Ειλείθυϊας γεννά δίδυμα, φωτεινά και χαρούμενα. Τον Απόλλωνα και την Άρτεμη! Αδελφή της Λητώς ήταν η Αστερία. Όμορφη κοπέλα αλλά ατίθαση. Της ρίχτηκε ο Δίας αλλά αυτή βράχος ακλόνητος, όχι και όχι. Τσατισμένος ο Θεός την κάνει ορτύκι, την αρπάζει από το μαλλί και την πετάει στη θάλασσα. Η άτυχη Τιτανίδα γίνεται νησάκι που ονομάστηκε Ορτυγία, αλλά δεν είναι σταθερή πλέει στο Αιγαίο σαν βαρκούλα. Όταν τελικά κάποτε, σταματά και αγκυροβολεί, αλλάζει όνομα και λέγεται από τότε Δήλος. Εδώ λοιπόν στην αδελφούλα της, η Λητώ βρίσκει προστασία και γεννάει τους νέους Θεούς μακριά από το μένος της ζηλιάρας Ήρας.
Ο Ηρόδοτος λέει ότι οι Πέρσες έχουν μια «ηθική» στη θρησκεία τους. Σύμφωνα πάλι με τον ίδιο, πρώτη ατιμία θεωρούν το ψέμα και δεύτερη τα χρέη, γιατί το χρέος φέρνει υποχρεωτικά και ψέμα. Λένε επίσης ότι Άγιος είναι όποιος, κτίσει εστία-σπίτι, που θα βάλει μέσα την φωτιά-Θεό, τα κοπάδια, τη γυναίκα και τα παιδιά του. Οι Θεοί τους όμως παρ’ όλα αυτά ήταν πολύ μουρντάρηδες. Ο Άσχα Βαχίστα(Αρδιβεχέχστ) η μεγάλη αλήθεια, ο Αμερετάτ το πνεύμα της αιωνιότητας, ο Βοχού Μάνο (Βάχμα),το αγαθό πνεύμα, ο Κσχάρα Βερύγια (Σχαχραβάρ) το πνεύμα της ευζωίας και του πλούτου, ο Χωραβατάτ (Κχορδάδ), το πνεύμα της υγείας και ο Σπέντα Αρμέτι, το πνεύμα της γης. Κηρύσσουν θεωρίες με φιλοσοφημένη βάση αλλά σεξουαλικά είναι ακράτητοι. Όλοι οι Θεοί λοιπόν κάνουν τα ίδια. Με μικρή εξαίρεση το Εβραίο Θεό, που δίνει όμως πορεία ελεύθερη, σεξουαλικά, στους προφήτες -Βασιλείς του. Βλέποντας κανείς όλα αυτά αρχίζει να πιστεύει ότι το σεξ δεν είναι τόσο αμαρτία όσο θέλει να το παρουσιάσει ο ασκητικός Χριστιανισμός.Κάτι «πατέρες» του χριστιανισμού ο Αρνόβιος και ο Λακτάνιος στη λαχτάρα τους να κατηγορήσουν τον πρώτο «ειδωλολάτρη Θεό», φόρτωσαν του Δία κι’ αλλά. Γράψανε στα λατινικά ότι δήθεν ο Ζευς έγινε φίλος της Δήμητρας και έτσι γεννήθηκε η Περσεφόνη. Τώρα πως ένας Θεός που αυτοί δεν πιστεύουν ότι υπάρχει, κάνει τέτοια ατοπήματα δεν μας το εξηγεί ο πάτερ Αρνόβιος. Πολλές ακόμα αμαρτίες φόρτωσαν του ανυπάρκτου κατ’ αυτούς Δία οι προαναφερθέντες «πατέρες». Για παράδειγμα την Νιόβη.
Μια φορά και ένα καιρό κάτω στην Πελοπόννησο ήταν ένας βασιλιάς και μια βασίλισσα ,ο Φορωνέας και η Λαοδίκεια. Η Λαοδίκεια ήταν Νύμφη που θα πει κοπέλα νέα όμορφη, σε ηλικία γάμου. Αργότερα βεβαία κάναν τις Νύμφες Θεές. Ο γάμος αυτός έφερε ένα κορίτσι τη Νιόβη, κούκλα, να της μασήσεις και το κοκαλάκι. Ο Δίας σαν την βλέπει, της την πέφτει αμέσως για τα γνωστά. Πολύ μεγάλος ο μάγκας, κολακεύεται η μικρή και παραδίδεται. Καρπός της συνεύρεσης ένας λεβέντης, ο Άργος. Ιδρυτής της ομώνυμης πόλης.
Σειρά στις Νύμφες έχει η Καλλιστώ. Πολύ ωραία κοπέλα αλλά σύντροφος της Θεάς Αρτέμιδος. Η Νύμφη ορκίστηκε να μείνει παρθένα όπως η Θεά. Ο πονηρός όμως ερωτύλος την ήθελε σφόδρα. Μια μέρα λοιπόν που η Καλλιστώ βγήκε στο δάσος για κυνήγι την παίρνει στο κατόπι. Κάποια στιγμή η Νύμφη κουράστηκε, κοντά σε μια λίμνη άφησε τα βέλη της και δίπλα σε κάτι θάμνους έπεσε να κοιμηθεί. Την είδε χαλαρή ο τσίφτης, πήρε τη μορφή της Αρτέμιδος την πλησίασε στις μύτες και άρχισε να την χαϊδεύει. Ξυπνά η Καλλιστώ βλέπει τη φίλη της, σου λέει εδώ είμαστε και συνεχίζει την ερωτική περίπτυξη. Ο Ζευς όμως βαρβατωμένος της κάνει την δουλειά. Όταν το κατάλαβε η Νύμφη ήταν πλέον αργά. Στην αρχή η Καλλιστώ το κρύβει από την Άρτεμη αλλά σε λίγους μήνες προδίδεται από την κοιλιά. Την αναγκάζει η Θεά να τα ξεράσει όλα. Όταν μαθαίνει ότι ο υπαίτιος του φουσκώματος είναι ο πατέρας της, γίνεται μπαρούτι και τραβά να τα πει στην Ήρα. Κιτρίνισε η Ήρα από τη ζήλεια, το μαθαίνει όμως έγκαιρα ο Ζευς και πριν προλάβει να εκδικηθεί η απατημένη σύζυγος, μεταμορφώνει την Καλλιστώ σε αρκούδα. Ανακαλύπτει η εκδικητική Άρτεμις την αλλαγή, τοξεύει και σκοτώνει την αρκούδα- Καλλιστώ, κυοφορούσα. Το θεϊκό παιδί όμως γλυτώνει, είναι ένα όμορφο αγόρι που το λένε Αρκάδα. Το παίρνει ο πατέρας του και το πάει στην Μαία που το φροντίζει και το μεγαλώνεi. Αυτός είναι ο Αρκάς που δίνει το όνομα του στην Αρκαδία. Την ατυχή Καλλιστώ την κάνει ο Ζευς αστερισμό «τιμής ένεκεν». Ακράτητος εραστής ο Ζευς μας, έχει κι’ άλλες περιπέτειες!
Το κομμάτι της ακολουθίας είναι. Maurice Ravel – Bolero
Σπύρος Γκάλτσας
