Μυθολογία Μετά Μουσικής pt.18 (Μοίρες)
- Πληροφοριακά Στοιχεία
- Κατηγορία: Μουσική Χρονομηχανή & Άλλες Ιστορίες
- Δημοσιεύθηκε : Κυριακή, 14 Απριλίου 2013 19:53
Ανθρωποθυσίες — Μοίρες και «Μοιραγέτης»
Η πρωτογενής αγάπη του ανθρώπου να αφομοιώσει ο,τι λαχταρά, να το βάλει μέσα του, να το κάνει ένα με τον εαυτό του, οδήγησε τους πρώτους ανθρώπους στις ανθρωποθυσίες. Έτσι έδιναν την αγαπημένη τους σάρκα, τον ίδιο τους τον εαυτό, στο Θεό, για να αποδείξουν πόσο αγαπούν τη θεότητα και επειδή είναι κοντά τους, να την θρέψουν, με σάρκα από την σάρκα τους, «σαρξ εκ σαρκός». Συνήθως η «σαρξ» αυτή ήταν τα ίδια τα παιδιά τους, όπως θυσία Αβραάμ, θυσία Ιφιγένειας κλπ. Μια απεχθέστερη μορφή ανθρωποθυσίας, εφάρμοζαν οι Αζτέκοι που θυσίαζαν στο Θεό τους, σε μια μέρα, χιλιάδες θύματα, αποσπώντας τις καρδιές τους, ακόμα σπαρταριστές, για να τις κάψουν στον αρωματισμένο βωμό του. Έμοιαζε περισσότερο με κτηνωδία πάρα με θυσία, αλλά ήταν μάλλον κοινωνική άμυνα, παρά θρησκευτική πράξη, μια που τα θύματα ήταν συνήθως πολιτικοί εχθροί ή ήταν μαζική ανθρωποκτονία προς παραδειγματισμό, σε όσους ήθελαν να επαναστατήσουν ενάντια στην κρατούσα αρχή. Η ιστορία των Αζτέκων δεν είναι καθόλου ξεχασμένη ακόμα και σήμερα. Πάντα στο όνομα κάποιων Θεών, ακόμα και του «Ενός Θεού» της αγάπης, οι δυνατοί κράτησαν την δύναμη τους. Γι αυτό ποτέ κανένας δυνατός δεν τόλμησε να τα βάλει με την συμβατική παρουσίαση της θρησκείας. Εικόνες του πρόεδρου των ΗΠΑ που με την οικογένεια του προσεύχεται, εικόνες των αρχηγών κρατών που ασπάζονται το χέρι του Πάπα κλπ. Και όταν ο Ένας, ο Περόν της Αργεντινής, τόλμησε να τα βάλει με την θρησκευτική αρχή, έφαγε το κεφάλι του. Αυτό συμβαίνει, διότι υπάρχουν μάζες ανθρώπων, φανατικά θρησκομανείς. Έτσι ο Θεός, αν και ξεκίνησε σαν αγνό κατασκεύασμα του ανθρώπου, κατάντησε να διαφθείρει, τον ίδιο τον άνθρωπο. Να τον εξαπατά με παραμύθια κρατώντας τον δεμένο με απειλές και ακόμα με άδικους νόμους, υπέργειους ή «βιομηχανικά κατασκευασμένους». Η ιστορία των Αζτέκων σαν ιστορία εξέλιξης των Θεών παρουσιάζεται και σήμερα σε πιο ήπια μορφή (μια που η ιερά εξέταση μαλάκωσε), αλλά με το ίδιο σκληρές ψυχολογικές εφαρμογές.
Η δική μας Μυθολογία είναι πολύ πιο φιλοσοφημένη. Ο Κρόνος μπορεί να καταπίνει τα παιδιά του, όχι όμως από ηλίθια υστεροβουλία, αλλά με σκοπό να διατηρήσει την εξουσία μέσα του, ούτως ώστε να μη διασπαστεί η δύναμη του σε διάφορες μικρότερες δυνάμεις. Και ο Ζευς που τον διαδέχεται είναι κι αυτός ο «Ένας», μοναδικός Θεός ο απολυταρχικός μονάρχης, με τους υπόλοιπους Θεούς, ελεγχόμενους, βοηθούς του. Οι Έλληνες όμως μέσα στη δύναμη της σοφίας που διέπει την μυθολογία τους, περιορίζουν την δύναμη του «Ενός» Θεού τους. Ο περιορισμός, έρχεται από μια δύναμη μεγαλύτερη, πιο σημαντική και από τον ίδιο τον Θεό, από το «πεπρωμένο».
Η Θέμις -Δικαιοσύνη- αφού «κοιμήθηκε» στο «ιερό κρεβάτι», γέννησε στο Δία τρεις κόρες, που του βάλαν τα δυο πόδια σε ένα παπούτσι, τις τρεις Μοίρες. Την Κλωθώ, την Λάχεση και την Άτροπο. Πρόκειται για ανθρωπόμορφες θεότητες. Η λαϊκή φαντασία τις θέλει άλλοτε γριές μουτρωμένες και ανάποδες, άλλοτε σοβαρές, μετρημένες, γεροντοκόρες. Οι Μοίρες των Ελλήνων, αντιπροσωπεύουν το φιλελεύθερο πνευμα της φυλής, που δεν αφήνει την θεϊκή εξουσία ανεξέλεγκτη. Αυτό δυστυχώς δεν συνεχίζεται στους σημερινούς Έλληνες. Σήμερα η εξουσία είναι ανεξέλεγκτη, η αντιπολίτευση παίζει ένα χλιαρό έως φαιδρό ρολό και όταν έρθει στα πράγματα αρχίζει κι αυτή τις παραχωρήσεις. Οι Μοίρες κλώθουν συνεχεία το νήμα της ζωής των ανθρώπων, από την γέννηση τους, μέχρι τον τάφο τους. Αυτό το νήμα μπορεί να σπάσει με το παραμικρό, αλλά όταν αυτές το θελήσουν, μήτε ο ίδιος ο Δίας μπορεί να κάνει τίποτα. Ούτε τον γιο του τον Σαρπηδόνα δεν μπορεί να γλιτώσει, από τα χτυπήματα του Πατρόκλου και τον θάνατο. Το νήμα τους είναι το χτες, το σήμερα και το αύριο. Η Άτροπος είναι το χτες και την λένε άτροπο, επειδή κανείς δεν έχει τρόπο, να αλλάξει το παρελθόν. Η Κλωθώ είναι το σήμερα, αυτή κλώθει ο,τι γίνεται, αυτή τη στιγμή. Η Λάχεσις είναι το μέλλον. Οι Μοίρες είναι το πεπρωμένο και το πεπρωμένο δεν μπορεί να το αλλάξει ούτε ο ίδιος, ο Μέγας, ο Θεός. Τον νόμο αυτόν, ο ίδιος τον θέσπισε, οπότε δεν μπορεί να τον παραβεί. Εκείνο που κάνει είναι να γίνει φίλος τους και αρχηγός τους, γι αυτό ονομάζεται και «Μοιραγέτης». Περιγράφει ο Ησίοδος στη θεογονία ως εξής τις Μοίρες: «Κλωθώ τε Λάχεσίν τε καὶ Ἄτροπον, αἵτε διδοῦσι θνητοῖς ἀνθρώποισιν ἔχειν ἀγαθόν τε κακόν τε» ότι είναι αυτές που μοιράζουν στον άνθρωπο το καλό και το κακό.
Το μεγαλείο της ελληνικής λογικής στην Μυθολογία, είναι, ότι η ιστορία με τις Μοίρες είναι πολύ βαθιά φιλοσοφημένη, αλλά δυστυχώς αυτό δεν το παραδέχονται τα σύγχρονα θρησκευτικά παραμύθια. Οι νόμοι είναι φτιαγμένοι από τον ίδιο τον Θεό, έτσι ο ίδιος δίνει το καλό παράδειγμα και υποτάσσεται στους νόμους που ο ίδιος θεσπίζει, άρα πρώτος αυτός, υποτάσσεται στις Μοίρες. Ο νομοθέτης πρέπει, πρώτος να σέβεται το νόμο που θεσπίζει, έτσι είναι δίκαιος, διότι αν δεν είναι δίκαιος, δεν μπορεί να είναι Θεός. Στην δική μας υποτιθέμενα σύγχρονη κοινωνία, καταντήσαμε να δεχόμαστε ότι ο Θεός μπορεί να παραβεί τον νόμο. Έτσι δεχόμαστε κάτι θαύματα εξωπραγματικά, παρά φύσιν, «Στήθι Ήλιε» λέει ο Ιησούς του Ναυί και ο Ήλιος στέκεται και όταν ο Γαλιλαίος ή ο Κοπέρνικος δεν το παραδέχονται, τους ρίχνουν στον αφορισμό, στην πυρά και σε κολασμένους Δαντικούς κύκλους. Τα περισσότερα θρησκευτικά περιοδικά, καταδίκαζαν τον Αϊνστάιν, που έλεγε, εξακριβωμένες μαθηματικά αλήθειες. Εκείνοι που πιστεύουν τον Αϊνστάιν, πετάνε στα αστέρια του Θεού και εκείνοι που δεν πιστεύουν, προσκυνάνε τα αστέρια σαν Θεούς! Ο Δίας λοιπόν των Αρχαίων Ελλήνων, που διώχτηκε λυσσαλέα από το Βυζάντιο σαν «Εθνικός», είναι πράγματι αξιοθαύμαστος, διότι πρώτος αυτός, σέβεται το νόμο που θέσπισε. Έτσι οι Μοίρες υπήρξαν σπουδαίοι, σεβαστοί, σύμμαχοι του αρχηγού τους, «Μοιραγέτη» Δία.
Όπως είπαμε όμως και σε προηγούμενο μας άρθρο, εμείς δεν λέμε «αλήθειες», παραμύθια λέμε! Μη μας πάρει ο Ζευς και μας σηκώσει! Παρόλα αυτά, αρκετά σοβαρευτήκαμε, αλλά νομίζουμε ότι είναι απαραίτητο να καθορίσουμε το πλαίσιο της σκέψης που υπάρχει στην φιλοσοφημένη, αρχαία ελληνική Μυθολογία. Αυτό μας βοηθά να κατανοήσουμε καλύτερα τα γεγονότα που έρχονται, επίσης τις πράξεις που ακολουθούν και καθορίζουν την συμπεριφορά Ηρώων και Θεών. Δυστυχώς η διδασκαλία της ελληνικής μυθολογίας και η εισαγωγή στην φιλοσοφία της στα ελληνικά σχολειά πιστεύουμε, ότι σκόπιμα σήμερα είναι «ανάπηρη» και… ΣΤΟΠ πολλά είπαμε! Εμείς είμαστε παραμυθάδες και όχι ηθικοπλάστες!Γκάλτσας Σπύρος.
Το κομμάτι της ακολουθίας είναι. Μοιραίο…. Τάνια Τσανακλίδου - Σταμάτης Κραουνάκης-Λίνα Νικολακοπούλου «Μοίρες»
