Μυθολογία Μετά Μουσικής Pt.5 (Hungarian Rhapsody)
- Πληροφοριακά Στοιχεία
- Κατηγορία: Μουσική Χρονομηχανή & Άλλες Ιστορίες
- Δημοσιεύθηκε : Πέμπτη, 29 Νοεμβρίου 2012 20:16
Ο Τυφωεύς σφετερίζεται τον Όλυμπο – Ο Ζεύς χάνει τα … νευρά του
Ο πόλεμος των Θεών με τους Γίγαντες κράτησε πολύ, όπως σήμερα οι δικαστικές διαμάχες με τις εφορίες, δικαστήρια, εφέσεις, κόντρα εφέσεις και πάει λέγοντας. Οι Θεοί, σαν Θεοί που ήταν, κέρδιζαν τις μάχες. Ζημίες μεγάλες όμως κάνανε και οι Γίγαντες. Φασόλια γίγαντες τρως και ανακατώνονται τα έντερα σου, όχι αληθινοί και ζόρικοι Γίγαντες. Έγινε το Σύμπαν λαμπόγυαλο. Η Γη τραβούσε τα μαλλιά της δεν μπορούσε να χωνέψει την νέα ήττα των παιδιών της. Κατεβαίνει στα έγκατα και βρίσκει τον μελαχρινό και σκοτεινό Τάρταρο και μαζί του κάνει το τελευταίο και πιο τρομερό παιδί, «το στερνοπαίδι της γης» (Ησίοδος) τον Τυφωέα (Τυφώνα).
Ο Τυφωεύς ήταν το πιο ζόρικο παιδί της Γης. Είχε εκατό κεφάλια και σώματα δράκου με μαύρες γλώσσες, τρομερά χέρια και πόδια, από τα μάτια πέταγε φωτιές, ήταν ψηλότερος κι από τα βουνά, τα χέρια του αγκαλιάζανε Ανατολή και Δύση, είχε φτερά και φίδια έβγαιναν από τα πόδια του. Ήταν ότι βάζει ο νους του ανθρώπου σε φρίκη. Η φαντασία των Ελλήνων γέννησε αυτό το τρομερό τέρας που εξηγεί και αντιπροσωπεύει τη γεωλογική περίοδο των ηφαιστειακών αναβρασμών, που δώσανε την τελική μορφή στην επιφάνεια της γης ώστε να γίνει ήρεμη και κατοικήσιμη. Οι άλλοι Γίγαντες ήταν τοπικές γεωλογικές συγκρούσεις, ο Τυφωέας είναι η τελευταία και η πιο δυνατή.
Η πάλη του Δία με τον Τυφωέα βρίσκεται σε άλλη μορφή σε όλες τις ασιατικές μυθολογίες. Στις Ινδίες ο Ίντρα, ο καλός Θεός, παλεύει ενάντια στον Βρίτρα, Θεό της καταστροφής και της θύελλας. Στην Περσία, ο Τραιτάνα (κάτι σαν το Δία) παίρνει το όνομα Βερεθράγκνα, επειδή εξοντώνει τον Βερέθρα, το πνεύμα της καταστροφής. Είναι πρακτικά η ίδια μάχη του καλού με το κακό. Γενικά «καλό» είναι ό,τι συμφέρει τους ανθρώπους. Το λέει και η εκκλησία, «τα καλά και συμφέροντα».
Όταν ο Τυφωέας μεγάλωσε έγινε πολύ σαματατζής και ζόρικος στέλνει ένα «Ultimatum» (τελεσίγραφο) στους Θεούς να επιστρέψουν την εξουσία σ’ αυτόν και την μητέρα του. Οι Θεοί το πήραν αψήφιστα, πιάνει ο Δίας το τελεσίγραφο και το κάνει χαρτοπόλεμο. Ο Τυφωεύς έγινε μπαρούτι δημητσάνικο και ανεβαίνει στον Όλυμπο για τσαμπουκάδες. Όταν τον βλέπουν οι Θεοί τα χρειάζονται και την κοπανάνε για τη Αίγυπτο να σωθούν (η Αίγυπτος σαν πεδιάδα δεν έχει τόσες γεωλογικές ανωμαλίες όσες οι ορεινές χώρες). Εκεί από τον φόβο να μην τους βρει μεταμορφώνονται σε ζώα. Τώρα πώς οι Θεοί φοβούνται, αυτό είναι άλλη υπόθεση κι ας βρίσκονται στην κορυφή της ανθρώπινης πυραμίδας. Από φόβο και ζώο γίνεσαι και ξεφτιλίζεσαι και όλη την ποταπότητα σου. Δείχνεις φτάνει να μην πάθει η σεπτή σου προσωπικότης.
Μόνον η Αθηνά βρήκε το θάρρος να αντισταθεί και γι'αυτό κατηγόρησε τον Δία, που είχε μεταμορφωθεί σε κριό, ότι δείλιασε μπροστά στον κίνδυνο. Ο Δίας βρήκε και πάλι το θάρρος του και αποφάσισε να αντιμετωπίσει τον επαναστάτη. Του επιτέθηκε και τον χτυπούσε με κεραυνούς τρέποντάς τον σε φυγή και καταδιώκοντάς τον μέχρι το Κάσιον όρος (στην σημερινή Συρία). Εκεί έγινε μεγάλη μάχη, κατά την οποία αρχικά υπερίσχυσε ο Τυφωεύς σε πάλη εκ του συστάδην και με τα εκατό του σώματα περικύκλωσε τον Δία και τον ακινητοποίησε. Τι να κάνεις άμα είσαι χεροπόδαρα δεμένος κι ας είσαι και Θεός; Αφαίρεσε από τον δεμένο Δία τους κεραυνούς και την μακρυά οδοντωτή άρπη του (δρεπάνι που πολεμούσε τους γίγαντες), και με αυτήν έκοψε όλους τους τένοντες των χεριών και των ποδιών του Δία. Να τον σκοτώσει δεν μπόραγε βλέπετε, ο Δίας ήταν αθάνατος. Μετά τη νίκη του, ο Τυφωέας σαν κουτός πεχλιβάνης που ήταν, τυλίγει τα νεύρα του Δία σ’ ένα δέρμα από αρκούδα και παραδίδει τα πάντα στον αδελφό του τον Πύθωνα, εκείνος φυλάει τον αιχμάλωτο και ανήμπορο πλέον Δία μέσα στην σπηλιά του, στο Κωρύκιο Άντρο στην Κιλικία. Ο Ερμής που πέταγε ψηλά τα είδε όλα αυτά και περίμενε. Μόλις φεύγει ο Πύθων, τρέχει μαζί με τον Πάνα, μπαίνει στην σπηλιά ψάχνει, βρίσκει τα νεύρα και τα ξαναβάζει στη θέση τους. Ο Ερμής δεν είναι μόνο ο Θεός του εμπορίου, είναι και ο Θεός της κλεψιάς, διότι το εμπόριο όσο και να’ ναι, έχει μια συγγένεια με την κλεψιά. Ο Δίας σηκώθηκε!
Συμβολικά ο μύθος αυτός είναι η εποχή που προσωρινά επικράτησαν οι καταχθόνιες γήινες δυνάμεις, αλλά όπως όλες οι τρικυμιές κόπασε και αυτή. Ο Ζεύς ξανασηκώθηκε! Τρέχει στον Όλυμπο, μπαίνει στο οπλοστάσιο του, γεμίζει με νέους κεραυνούς, παίρνει ένα Άρμα με φτερά και βγαίνει να κυνηγήσει τον σφετεριστή. Βλέπεις, από τότε τα άρματα ήταν αποτελεσματικά στις μάχες. O Ζεύς με το τσίλικο, αστραφτερό άρμα του ψάχνει και βρίσκει το τέρας. Ο Τυφωεύς μόλις τον βλέπει παίρνει ένα βουνό και του το κοπανάει, το αποφεύγει ο Δίας και τον αρχίζει στους κεραυνούς. Βουνά ο ένας, κεραυνούς ο άλλος, μαλώνανε μερόνυκτα. Οι κεραυνοί όμως πιο δυνατοί άρχισαν να πληγώνουν τον επαναστάτη. Πληγωμένος τρέχει να σωθεί, ο Θεός τον προλαβαίνει στην Σικελία, του πετάει την Αίτνα και τον πλακώνει για πάντα. Πάλι το καλό κερδίζει τη μάχη σαν τις αμερικανικές ταινίες. Η σύζυγος και οι απόγονοι όμως του Τυφωέα ζουν και συνεχίζουν να πονοκεφαλιάζουν τους Θεούς κι ας είναι και Θεοί. Ο αέναος αγώνας του καλού με το κακό συνεχίζεται και νέες περιπέτειες έπονται.
Σπύρος Γκάλτσας
* Έχουμε και το περίφημο έργο του Gustav Klimt μεγάλου Αυστριακού ζωγράφου της Art Nouveau, με θέμα τον Τυφωέα. Το έργο είναι τρισδιάστατο, κοσμεί τη ζωφόρο του Beethoven, και αποτελεί κοινό κτήμα. Δηλαδή δεν καλύπτεται από πνευματικά δικαιώματα.
