Εξηκοστή πέμπτη αναδρομή Τίτλος: «Λένγκω» Μουσική – Στίχοι: Γιάννης Μαρκόπουλος Ερμηνεία : Χάρις Αλεξίου Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Μαρκόπουλος
«Το όνειρο που φεύγει τη τρομάζει, να αναζητάει μια χαμένη ελευτεριά»
Γιάννης Μαρκόπουλος
Είναι κάποια πράγματα που είναι πάντα επίκαιρα. Από τη στιγμή που ιδρύθηκε του νέο ελληνόνυμο, ετερόφωτο νεοελληνικό κρατίδιο, με τις προσταγές και τη θέληση ξένων αφεντάδων! Μια ίδρυση που αποσκοπούσε στον ορισμό μιας περιοχής, όπου θα μπορούσε η αναγεννημένη από τον σκοταδισμό Ευρώπη του 18ου αιώνα, να επισκεφτεί το λίκνο του δυτικού πολιτισμού, χωρίς τα μουσουλμανικά σαλβάρια. Ίσως το μεγάλο ευρωπαϊκό λάθος, πίσω από την απόφαση αύτη να ήταν ότι, εκτός από τις δήθεν πρωτοποριακές αλλαγές που μαϊμούδιζαν οι τότε κάτοικοι της περιοχής, δόθηκε στους ρακένδυτους φουκαράδες και το μέγιστο πανανθρώπινο αγαθό, η ελληνική γλώσσα!!
Η γλώσσα είναι αυτή που ρίζωσε στους καθημαγμένους πολυεθνικούς πολίτες της νέας χώρας την εθνικιστική μόδα, που διέπνεε την ευρωπαϊκή δύση την περίοδο εκείνη. Χωρίς να δίνουμε άφεση στα κληροδοτημένα πεπραγμένα και τους υποκινητές τους, αναγνωρίζουμε ότι αυτή η εθνικιστική αύρα ακόμα και σήμερα χαϊδεύει τα αυτιά των νεοελλήνων, που συγχέουν πολλές φορές, την έννοια του φανατισμένου εθνικιστή με του καλού πατριώτη. Το να αγαπάει κάποιος την πατρίδα του είναι απόλυτα φυσιολογικό και δικαιολογημένο, τη στιγμή μάλιστα που σειρές γενεών έδωσαν το αίμα τους ώστε αυτός ο τόπος να υπερηφανεύεται για την καταγωγή του και, μάλιστα, χωρίς να χρειάζεται αερογέφυρες για την σύνδεση του με τους φαεσφόρους προγόνους του. Κάτι τέτοια μας έρχονται στο νου πάντα πριν τις εθνικές εορτές. Ίσως να φανούμε γραφικοί, αλλά αγνώμονες και επιλήσμονες, ποτέ!!!
Ένας ακόμα, «Απολλώνιος» έλληνας, είναι ο συνθέτης Γιάννης Μαρκόπουλος. Σαν μέγιστος συνθέτης, πέρα από κάθε προσωπική αναζήτηση του στην τέχνη, ο Μαρκόπουλος πράττει το καλλιτεχνικό του χρέος, παραδίδοντας το έργο του στον τόπο του και στην εποχή του. Ένα χρέος προς την ίδια την ιστορία. Αφού καταφέρνει και διασώζει μουσικά υπολείμματα που κληροδοτήθηκαν σμιλεμένα από τον χρόνο. Μορφοποιεί σε μια μοναδική μουσική εικόνα τις ποιητικές παρακαταθήκες του τόπου, ανασκάπτοντας μνήμες και επαναφέροντας αλήθειες που πολλοί, σύγχρονοι «πατριώτες», αγνοούν. Σε μια ομηρική-ποιητική περιγραφή σκιαγραφεί στην «Λένγκω» (Ελλάδα), τονίζοντας την προέλευση και την καθυπόταξη της, δια μέσου της σύντομης, σύγχρονης ιστορίας της.
Η «Λένγκω» είναι ένα από τα ωραιότερα τραγούδια του συνθέτη, που γράφτηκε στα χρόνια της δικτατορίας. Ο τίτλος είναι μια έμπνευση του Μαρκόπουλου προκειμένου να περάσει από την λογοκρισία της χούντας. Το τραγούδι ηχογραφήθηκε μετά την επταετία δύο φορές, την ίδια χρονιά, το 1975. Η πρώτη είναι μια ζωντανή ηχογράφηση με τον ίδιο τον συνθέτη στον δίσκο «Ανεξάρτητα» και η δεύτερη με την νεαρή Αλεξίου στο δίσκο «12 λαϊκά τραγούδια», που παρά την νεαρή της ηλικία, είναι μια από τις κορυφαίες της ερμηνείες.
Στο αφιέρωμα που ακολουθεί έχουμε ένα σπάνιο βίντεο, όπου ερμηνεύει ανεπανάληπτα η Χάρις Αλεξίου, με τον συνθέτη στο πιάνο. Από την εκπομπή της ΕΡΤ «Μουσική βραδυά» του (1976) με τον Γιώργο Παπαστεφάνου.
Σπύρος Γκάλτσας
Στην κυρά μάνα μας μη δίνετε βοήθεια ούτε μαγκούρα στο προσκέφαλο σιμά γιατί θα δέρνει κάθε μέρα τα παιδιά της κι όταν μιλάω θα με λέει αληταρά κι αν δέρνει κάθε που γουστάρει τα παιδιά της θα καταντήσουνε εμπόροι δουλικοί τα νιάτα χάνονται στα βρόμικα σοκάκια για να μετρήσουν με το μπόι τους τη γη
Λένγκω, Λένγκω, Λένγκω πάψε να με κυβερνάς Λένγκω, Λένγκω, Λένγκω πάψε να με τυραννάς
Κι αν θέλω τώρα να ακούγεται η φωνή μου με πιάνει τρόμος από ίσκιους μακρινούς χρυσάφι μοιάζει η συντροφιά σου στη ζωή μου κι η ομορφιά σου μου γιατρεύει τους καημούς ρε μπάρμπα κάτσε να μας πεις μιά ιστορία πως ήταν τότες η μανούλα μας παλιά έπεφτε ξύλο σα γινόταν φασαρία ή σας νανούριζε με χάδια και φιλιά
Λένγκω, Λένγκω, Λένγκω μου σπαράζεις την καρδιά Λένγκω, Λένγκω, Λένγκω μου πληγώνεις τη χαρά
Κι ο μπάρμπας τότε σοβαρεύτηκε λιγάκι τη κούτρα ξύνει και παράγγειλε καφέ η μητέρα είπε ήταν ένα κοριτσάκι που ορφανό μάζευε άνθη σε μπαξέ τα άνθη στόλιζαν το αγέρωχο κεφάλι μα όταν κοιμόταν πάλι πέφτανε στη γη κι από τα λούλουδα που ο χάρος είχε βάλει εμένα κράτησε να βλέπω τη ζωή
Λένγκω, Λένγκω, Λένγκω, Λένγκω μου΄χεις φάει τη ψυχή Λένγκω, Λένγκω, Λένγκω φίλοι θα βρεθούμε όλοι μαζί
Αυτή παιδιά μου ήταν τότες η μανούλα ο κήπος ύστερα εγέμισε ληστές το κοριτσάκι μας το ντύσανε γριούλα κι απ΄τα κουρέλια του φαινότανε οι πληγές κι αν μας χτυπάει με μανία και φωνάζει τη βάζουν άλλοι με συμφέροντα πολλά το όνειρο που φεύγει την τρομάζει να αναζητάει μιά χαμένη ελευτεριά
Λένγκω, Λένγκω, Λένγκω μάνα στο καμίνι της φωτιάς Λένγκω, Λένγκω, Λένγκω μάνα πες μας πάλι τί ζητάς
Το τραγούδι, παρ' όλες τις ενδιαφέρουσες περιπέτειες, περνά στα «χέρια» του Ζαγοραίου, που το μεταφέρει «αλλιώς» στη νέα γενιά της μεταπολίτευσης το 1975.
...ο Μαρκόπουλος πράττει το καλλιτεχνικό του χρέος. Ένα χρέος προς την ίδια την ιστορία. Αφού καταφέρνει και διασώζει μουσικά υπολείμματα που κληροδοτήθηκαν σμιλεμένα από τον χρόνο.
...Ο ποιητής στιγματίζεται από τα γεγονότα, εμπνέεται από την τραγική φιγούρα της σπαράζουσας μάνας και αρχίζει να γράφει τους πρώτους στίχους από τον «Επιτάφιο»....
Το "Τραγούδι του Νεκρού Αδελφού", μια λαϊκή τραγωδία εμπνευσμένη από τον Εμφύλιο, γράφτηκε το 1961 στο Παρίσι και την επόμενη χρονιά παρουσιάστηκε από το θίασο του Μάνου Κατράκη στην Αθ...
Το κομμάτι είναι μια εξ΄ ολοκλήρου δημιουργία του ταλαντούχου Γιώργου Ζήκα. Επηρεασμένος από το νεολαϊκό ρεύμα του ’80, άρχισε να γράφει τραγούδια μετά τα τριάντα του χρόνια...
Ο Ζουλφί Λιβανελί, είναι μια πολυσήμαντη προσωπικότητα της σημερινής Τουρκίας. Ως συνθέτης μελοποίησε ποιήματα του εξόριστου, αριστερού ποιητή Ναζίμ Χικμέτ.
Θλιβερή επέτειος για την Θεσσαλονίκη! 22 Μαΐου 1963. Στυγνή δολοφονία του φιλειρηνιστή αριστερού βουλευτή, Γρήγορη Λαμπράκη από παρακρατικούς, βασιλοφασίστες.
Είναι πολλές φορές που στο μυαλό του ανθρώπου παλεύουν σκέψεις αντίθετες. Από τη μια το πραγματικό, το αληθές και από την άλλη το παραδοσιακό το τυλιγμένο από ένα μανδύα μύθου.
Το μεγαλείο της λογικής στην Μυθολογία, είναι, ότι η ιστορία με τις Μοίρες είναι πολύ βαθιά φιλοσοφημένη, αυτό όμως δεν το παραδέχονται τα σύγχρονα θρησκευτικά παραμύθια.
«Εμάς ο λαός μας τά’ δινε και μετά τα έπαιρνε πίσω, σήμερα δεν παίρνει τίποτα!», λέει ο Ζαμπέτας για τις αμοιβές των σημερινών τραγουδιστών & δημιουργών.
Πάντα ο Θεός γεννάει Θεό, πανάρχαιος συμβολισμός, ένα παραμύθι που ξεκίνησε από τους Ινδούς. Ακόμα και στις πιο σύγχρονες θρησκείες ο συμβολισμός συνεχίζεται.
Λίγοι γνωρίζουν ότι σε ένα νησί γνωστό για την ομορφιά του αλλά όχι και για την σύγχρονη μουσική του παράδοση, την Νέα Ζηλανδία, συνέβησαν πολλά ενδιαφέροντα πράγματα.
Πως άπλα και χωρίς πολλά - πολλά, ο μάγκας έλυνε το θέμα κρύο, με την αγαπημένη του. Σύνθετης είναι ο μικρασιάτης Τούντας(τα είπαμε για αυτόν στην πριγκηπέσα του).
Συνηθίζουμε πολλές φορές να αναφερόμαστε σε μπάντες χρησιμοποιώντας τον όρο cult. Λίγες είναι όμως στην πραγματικότητα οι μπάντες που παίρνουν επάξια αυτό τον τίτλο.
Το κομμάτι γνωρίζει τεράστια παγκόσμια επιτυχία, πιάνει κορυφή στα αμερικανικά charts και από το 1981 και μετά δεν υπάρχει συναυλία των Rolling Stones χωρίς να ερμηνευθεί η Angie.
Ο Τυφωεύς ήταν το πιο ζόρικο παιδί της Γης. Είχε εκατό κεφάλια και σώματα δράκου με μαύρες γλώσσες, τρομερά χέρια και πόδια, από τα μάτια πέταγε φωτιές, ήταν ψηλότερος κι από τα βουνά.
H ζωή δεν ήταν δίκαιη με τον μεγαλύτερο Γερμανό ερμηνευτή όλων των εποχών και συνέθεσε ένα από τα σπουδαιότερα ερωτικά κομμάτια. Το παρουσιάζουμε για πρώτη φορά ...
Το εν λόγω σάουντρακ είναι ένα συλλεκτικό πολύτιμο διαμάντι. Σπάνιο, με 2-3 εναπομείναντα αντίτυπα σε όλο τον κόσμο, που τα έχω δει να φτάνουν και τα 400 ευρώ το ένα.
Το 6ο μέρος των ιστοριών από βινύλιο είναι αφιερωμένο σε ένα άλμπουμ, που κατέχει περίοπτη θέση στη δισκοθήκη μου και αποτελεί ένα πραγματικό κόσμημα για τον αμερικάνικο ήχο.
Έχει ιστορικό ενδιαφέρον με πολλούς παραλληλισμούς με την σημερινή πραγματικότητα, για ορισμένους είναι διασκέδαση και για άλλους αποτελεί πεδίο σκέψης γνώσης.
Κλικάρω απλά το όνομα του συγκροτήματος στο ίντερνετ και διαβάζω, «ιεραποστολικές παραλλαγές για ευλογημένο σεξ» ή «σταθερές αξίες: απλά κι ιεραποστολικά».
Το λαϊκό τραγούδι φτάνει στο απόγειο του, μια και ήταν μια εγγενής ανάγκη κατά την μεταπολεμική Ελλάδα, που ήθελε όσο τίποτα άλλο να τραγουδήσει και να ξεχάσει τις συμφορές.
Eπιλέχτηκε από τους Led Zeppelin ως ο "εκλεκτός". Ήταν η βασική επιλογή των Velvet Revolver. Κι όμως αυτός έκανε το δικό του, διάλεξε το δύσκολο δρόμο.
Για να τον βρείτε στο διαδίκτυο θα πρέπει να δοκιμάσετε και τα τρία ονόματα και πάλι δεν θα μάθετε τα πάντα γι'αυτόν. Όχι επειδή υπάρχει κάποιο κρυμμένο μυστικό, αλλά ...
Κάπου στον Άγιο Φανούριο Ιλίου έχει δημιουργηθεί ήδη μια τοπική σκηνή της οποίας οι μπάντες έπαιζαν τον λεγόμενο ήχο του San Fanourio. Μια από αυτές τις μπάντες είναι και ...
Βρισκόμαστε στο Λονδίνο, και πιο συγκεκριμένα στην περιοχή New Cross, το καλοκαίρι του 1983. Ο Johny Brown έχει την αδερφή του για να μοιράζονται το κοινό τους πάθος ...
Ο δίσκος αποπνέει γαλήνη και ισορροπία ...τα μπασιστικά solos απουσιάζουν, όπως και οι δαιδαλώδεις progressive αλλαγές, που τόσο συνηθίζονται τη σημερινή εποχή.
Το κίνημα του Zamrock, που ξεκίνησε στη Zάμπια στις αρχές της δεκαετίας του '50 αναβιώνει και οι μουσικοί εντάσουν πολλά στοιχεία του ψυχεδελικού ήχου του Jimi Hendrix.
Η ερμηνεία είναι του Γιάννη πάριου από ένα μοναδικό και σπανιότατο ντοκουμέντο-βίντεο από το Θέατρο της Δευτέρας του 1979. Η ερμηνεία αυτή δεν υπάρχει στην δισκογραφία!
Τα τραγούδια που θα σχολιάσουμε είναι σπάνια, σχεδόν άγνωστα στους αμύητους. Οι λόγοι που έμειναν άγνωστα έκτος από εμπορικοί (δεν πουλούσαν) είναι και πολιτικοί!
Βρισκόμαστε στο σωτήριο έτος 1968. Οι 13th Floor Elevators δίχως να το ξέρουν βρίσκονται στη δύση της καριέρας τους. Τα προβλήματα με τα ναρκωτικά ολοένα και πληθαίνουν ...
Ιστορίες για δίσκους με άρωμα βινυλίου : O James Ramey,γνωστός και ως Baby Huey υπήρξε ένας από τους καλλιτέχνες που επηρρέασαν όσο λίγοι την hip-hop μουσική.