Δεν ξέρω αν έφταιξαν οι ζέστες, αν έφταιξε το οικονομικό πρέσιγκ ή η έλλειψη βορείων θηλυκών αλλοδαπών, δεν ξέρω αν έφταιξαν τα σφηνάκια, ή η κ. Μέρκελ, ή ακόμα οι αποχαυνωμένοι νεαροί και νεαρές που με ένα ποτήρι στο χέρι και καμιά επαφή μεταξύ τους –να ‘ναι καλά το facebook και το twitter - χωρίς ίχνος ερωτισμού. Μάλλον όλα μαζί με οδήγησαν να σκεφτώ και να γράψω τα παρακάτω.
Έτσι θυμήθηκα ένα εθνικό μας προϊόν που σιγά -σιγά, τείνει να εκλείψει –τα καμάκια- που διέπρεπαν σ’ όλες τις παραλίες χαρίζοντας τα κάλλη και την τέχνη τους στις βόρειες ξελιγωμένες τουρίστριες, με το αζημίωτο βέβαια. Και όταν λέμε με το αζημίωτο το εννοούμε! Μεροκάματο βγάζαν τα παιδιά!
Δεν χρειαζόταν να έχει κανείς ειδικά χαρίσματα για να μπει στο κλαμπ των καμακιών. Αρκούσε μόνο ένα ντύσιμο «επιμελώς ατημέλητο» με τζην τη μέρα Lee, Levi’s, Fu’s κ.λ.π. Άσπρο πουκάμισο στενό με την μπίλια στο τσεπάκι, ή διαφόρων αποχρώσεων μπλουζάκια με στάμπα τον κροκόδειλο, και καμπάνα 25 πόντων το βράδυ, πεντέξι ψωροαγγλικούλια μπερδεμένα με γερμανικά, για να σχηματιστεί η τρίαινα και το καμάκι ήταν έτοιμο! Βέβαια απαραίτητα σύνεργα ήταν η Aqua Velva, η Beau Mec, η Tabak original , η Brealcream και μια τσατσάρα που προεξείχε σε κάποια τσέπη! Όλα αυτά όμως δεν ήταν αρκετά για την επιτυχία! Έπρεπε να είναι προσεκτικό το επίδοξο καμάκι. Πως θα καθίσει τι ύφος θα πάρει και βέβαια να διαπνέεται απ’ τη σιγουριά του μεγάλου ψαρά απέναντι στο καλλίγραμμο θήραμά του! Μετά απ’ όλα αυτά ερχόταν η ενεργοποίηση του, διαθέτοντας το ταπεραμέντο του μεσογειακού τύπου, του ξακουσμένου μεγάλου εραστή και τότε «καμάκωνε το θεριό με το καμάκι του ήλιου…»
Where are you from?
Can I help you miss?
Would you like dance with me?
Πρόσκληση για ποτό και μετά το λίκνισμα στην πίστα κάποιας disco. Κι εδώ ήταν το λεπτό σημείο. Γιατί εδώ κρέμονταν η επιτυχία ή η αποτυχία. Και η μεν επιτυχία ήταν η μεγάλη ανταμοιβή και η καταξίωση του καμακιού στο χώρο των μεγάλων. H δε αποτυχία συνοδευόταν από άτακτη φυγή και το πικραμένο χαμόγελο στα χείλη! Κι εδώ ομολογώ πως χρειαζόταν μεγάλη προσοχή γιατί η αποτυχία μπορούσε να δημιουργήσει συμπλέγματα κατωτερότητας στα καημένα τα παιδιά! Μα η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει και ξανά, φτου κι απ’ την αρχή! Ως και η λαϊκή μούσα δια στόματος Αντώνη Καλογιάννη το σχολίασε:
«Έχουν ρίξει παραγάδι σας αρέσει η Ελλάδα miss Τι θα κάνετε το βράδυ do you like fräulein the Greece».
Έτσι οι άξιοι απόγονοι του καμακιστή Ποσειδώνα, καμάκωναν τις νεράιδες των Γότθων, Βησιγότθων, Οστρογότθων κ.λ.π.
Εν κατακλείδι: Παλιά πηδούσαμε τις Γερμανίδες, Αυστριακές, Γαλλίδες, Δανέζες και σήμερα πηδούν αυτοί εμάς! Με τις υγείες μας!!!
Το κλίμα αυτό ακριβώς περιγραφεί ο Αντώνης Καλογιάννης στα τραγούδια του θρυλικού Αργύρη Κουνάδη σε στίχους του Μάριου Ποντίκα του 1977. Ο Μυτιληνιός θεατρικός συγγραφέας, πεζογράφος και στιχουργός Μάριος Ποντίκας, μεταφέρει φωτογραφικά όλη την σκηνή του καμακιού και η λυρική μουσική του Κουνάδη την αναδεικνύει κάνοντας το τραγούδι και τον δίσκο «Made in Greece» ένα μοναδικό άκουσμα και μια μουσική πρόταση που δεν έχει επαναληφθεί από τότε, ποτέ ξανά! Ο Καλογιάννης μοναδικός και αξεπέραστος όπως και σ΄ όλες τις ερμηνείες του σφραγίζει το τραγούδι.
Γκάλτσας Σπύρος
Σ’ ένα ζαχαροπλαστείο κάθονται δύο λεβέντες, τρεις καρέκλες ο καθένας και δροσιά κάτω απ’ τις τέντες
Έχουν ρίξει παραγάδι, "Σας αρέσει η Ελλάδα μις;. τι θα κάνετε το βράδυ; do you like μαμαζέλ the Greece;".
Γοητεία κι αντριλίκι, σηκωμένα τα μανίκια, βγάλανε τα μπράτσα έξω να φανούνε τα ποντίκια.
Έχουν ρίξει παραγάδι, "Σας αρέσει η Ελλάδα μις;. τι θα κάνετε το βράδυ; do you like φροϋλάϊν the Greece;".
Είναι μάγκες και χορεύουν τσιφτετέλι και συρτάκι, δε δουλεύουν τα καημένα κι όμως βγάζουν παραδάκι.
Έχουν ρίξει παραγάδι, "Σας αρέσει η Ελλάδα μις;. τι θα κάνετε το βράδυ; do you like μαμαζέλ the Greece;".
Σ’ ένα ζαχαροπλαστείο είναι δυο παλικαράκια, ποιος πληρώνει για να ζούνε τα παλιοτεμπελχανάκια.
Έχουν ρίξει παραγάδι, "Σας αρέσει η Ελλάδα μις;. τι θα κάνετε το βράδυ; do you like φροϋλάϊν the Greece;
Το τραγούδι, παρ' όλες τις ενδιαφέρουσες περιπέτειες, περνά στα «χέρια» του Ζαγοραίου, που το μεταφέρει «αλλιώς» στη νέα γενιά της μεταπολίτευσης το 1975.
...ο Μαρκόπουλος πράττει το καλλιτεχνικό του χρέος. Ένα χρέος προς την ίδια την ιστορία. Αφού καταφέρνει και διασώζει μουσικά υπολείμματα που κληροδοτήθηκαν σμιλεμένα από τον χρόνο.
...Ο ποιητής στιγματίζεται από τα γεγονότα, εμπνέεται από την τραγική φιγούρα της σπαράζουσας μάνας και αρχίζει να γράφει τους πρώτους στίχους από τον «Επιτάφιο»....
Το "Τραγούδι του Νεκρού Αδελφού", μια λαϊκή τραγωδία εμπνευσμένη από τον Εμφύλιο, γράφτηκε το 1961 στο Παρίσι και την επόμενη χρονιά παρουσιάστηκε από το θίασο του Μάνου Κατράκη στην Αθ...
Το κομμάτι είναι μια εξ΄ ολοκλήρου δημιουργία του ταλαντούχου Γιώργου Ζήκα. Επηρεασμένος από το νεολαϊκό ρεύμα του ’80, άρχισε να γράφει τραγούδια μετά τα τριάντα του χρόνια...
Ο Ζουλφί Λιβανελί, είναι μια πολυσήμαντη προσωπικότητα της σημερινής Τουρκίας. Ως συνθέτης μελοποίησε ποιήματα του εξόριστου, αριστερού ποιητή Ναζίμ Χικμέτ.
Θλιβερή επέτειος για την Θεσσαλονίκη! 22 Μαΐου 1963. Στυγνή δολοφονία του φιλειρηνιστή αριστερού βουλευτή, Γρήγορη Λαμπράκη από παρακρατικούς, βασιλοφασίστες.
Είναι πολλές φορές που στο μυαλό του ανθρώπου παλεύουν σκέψεις αντίθετες. Από τη μια το πραγματικό, το αληθές και από την άλλη το παραδοσιακό το τυλιγμένο από ένα μανδύα μύθου.
Το μεγαλείο της λογικής στην Μυθολογία, είναι, ότι η ιστορία με τις Μοίρες είναι πολύ βαθιά φιλοσοφημένη, αυτό όμως δεν το παραδέχονται τα σύγχρονα θρησκευτικά παραμύθια.
«Εμάς ο λαός μας τά’ δινε και μετά τα έπαιρνε πίσω, σήμερα δεν παίρνει τίποτα!», λέει ο Ζαμπέτας για τις αμοιβές των σημερινών τραγουδιστών & δημιουργών.
Πάντα ο Θεός γεννάει Θεό, πανάρχαιος συμβολισμός, ένα παραμύθι που ξεκίνησε από τους Ινδούς. Ακόμα και στις πιο σύγχρονες θρησκείες ο συμβολισμός συνεχίζεται.
Λίγοι γνωρίζουν ότι σε ένα νησί γνωστό για την ομορφιά του αλλά όχι και για την σύγχρονη μουσική του παράδοση, την Νέα Ζηλανδία, συνέβησαν πολλά ενδιαφέροντα πράγματα.
Πως άπλα και χωρίς πολλά - πολλά, ο μάγκας έλυνε το θέμα κρύο, με την αγαπημένη του. Σύνθετης είναι ο μικρασιάτης Τούντας(τα είπαμε για αυτόν στην πριγκηπέσα του).
Συνηθίζουμε πολλές φορές να αναφερόμαστε σε μπάντες χρησιμοποιώντας τον όρο cult. Λίγες είναι όμως στην πραγματικότητα οι μπάντες που παίρνουν επάξια αυτό τον τίτλο.
Το κομμάτι γνωρίζει τεράστια παγκόσμια επιτυχία, πιάνει κορυφή στα αμερικανικά charts και από το 1981 και μετά δεν υπάρχει συναυλία των Rolling Stones χωρίς να ερμηνευθεί η Angie.
Ο Τυφωεύς ήταν το πιο ζόρικο παιδί της Γης. Είχε εκατό κεφάλια και σώματα δράκου με μαύρες γλώσσες, τρομερά χέρια και πόδια, από τα μάτια πέταγε φωτιές, ήταν ψηλότερος κι από τα βουνά.
H ζωή δεν ήταν δίκαιη με τον μεγαλύτερο Γερμανό ερμηνευτή όλων των εποχών και συνέθεσε ένα από τα σπουδαιότερα ερωτικά κομμάτια. Το παρουσιάζουμε για πρώτη φορά ...
Το εν λόγω σάουντρακ είναι ένα συλλεκτικό πολύτιμο διαμάντι. Σπάνιο, με 2-3 εναπομείναντα αντίτυπα σε όλο τον κόσμο, που τα έχω δει να φτάνουν και τα 400 ευρώ το ένα.
Το 6ο μέρος των ιστοριών από βινύλιο είναι αφιερωμένο σε ένα άλμπουμ, που κατέχει περίοπτη θέση στη δισκοθήκη μου και αποτελεί ένα πραγματικό κόσμημα για τον αμερικάνικο ήχο.
Έχει ιστορικό ενδιαφέρον με πολλούς παραλληλισμούς με την σημερινή πραγματικότητα, για ορισμένους είναι διασκέδαση και για άλλους αποτελεί πεδίο σκέψης γνώσης.
Κλικάρω απλά το όνομα του συγκροτήματος στο ίντερνετ και διαβάζω, «ιεραποστολικές παραλλαγές για ευλογημένο σεξ» ή «σταθερές αξίες: απλά κι ιεραποστολικά».
Το λαϊκό τραγούδι φτάνει στο απόγειο του, μια και ήταν μια εγγενής ανάγκη κατά την μεταπολεμική Ελλάδα, που ήθελε όσο τίποτα άλλο να τραγουδήσει και να ξεχάσει τις συμφορές.
Eπιλέχτηκε από τους Led Zeppelin ως ο "εκλεκτός". Ήταν η βασική επιλογή των Velvet Revolver. Κι όμως αυτός έκανε το δικό του, διάλεξε το δύσκολο δρόμο.
Για να τον βρείτε στο διαδίκτυο θα πρέπει να δοκιμάσετε και τα τρία ονόματα και πάλι δεν θα μάθετε τα πάντα γι'αυτόν. Όχι επειδή υπάρχει κάποιο κρυμμένο μυστικό, αλλά ...
Κάπου στον Άγιο Φανούριο Ιλίου έχει δημιουργηθεί ήδη μια τοπική σκηνή της οποίας οι μπάντες έπαιζαν τον λεγόμενο ήχο του San Fanourio. Μια από αυτές τις μπάντες είναι και ...
Βρισκόμαστε στο Λονδίνο, και πιο συγκεκριμένα στην περιοχή New Cross, το καλοκαίρι του 1983. Ο Johny Brown έχει την αδερφή του για να μοιράζονται το κοινό τους πάθος ...
Ο δίσκος αποπνέει γαλήνη και ισορροπία ...τα μπασιστικά solos απουσιάζουν, όπως και οι δαιδαλώδεις progressive αλλαγές, που τόσο συνηθίζονται τη σημερινή εποχή.
Το κίνημα του Zamrock, που ξεκίνησε στη Zάμπια στις αρχές της δεκαετίας του '50 αναβιώνει και οι μουσικοί εντάσουν πολλά στοιχεία του ψυχεδελικού ήχου του Jimi Hendrix.
Η ερμηνεία είναι του Γιάννη πάριου από ένα μοναδικό και σπανιότατο ντοκουμέντο-βίντεο από το Θέατρο της Δευτέρας του 1979. Η ερμηνεία αυτή δεν υπάρχει στην δισκογραφία!
Τα τραγούδια που θα σχολιάσουμε είναι σπάνια, σχεδόν άγνωστα στους αμύητους. Οι λόγοι που έμειναν άγνωστα έκτος από εμπορικοί (δεν πουλούσαν) είναι και πολιτικοί!
Βρισκόμαστε στο σωτήριο έτος 1968. Οι 13th Floor Elevators δίχως να το ξέρουν βρίσκονται στη δύση της καριέρας τους. Τα προβλήματα με τα ναρκωτικά ολοένα και πληθαίνουν ...
Ιστορίες για δίσκους με άρωμα βινυλίου : O James Ramey,γνωστός και ως Baby Huey υπήρξε ένας από τους καλλιτέχνες που επηρρέασαν όσο λίγοι την hip-hop μουσική.