Κάθε Τραγούδι Και Μια Ιστορία Pt.25 (Επίγειος Έρωτας)

Λεπτομέρειες

Κατηγορία: Μουσική Χρονομηχανή & Άλλες Ιστορίες

Δημοσιεύθηκε : Κυριακή, 11 Νοεμβρίου 2012 18:34

Ο Σπύρος Γκάλτσας του Noizy επιχειρεί εδώ και μερικούς μήνες μία αναδρομή σε τραγούδια που σημάδεψαν την μουσική ιστορία του τόπου κι όχι μόνον.

   Όταν πρωτοάκουσα την Δήμητρα Παπίου ένοιωσα μια φυσική απέχθεια, όπως όταν μετά από χρόνια άκουσα την Λίτσα Γιαγκούση και την Πάολα, είπα, μια ακόμα τραγουδίστρια γλάστρα. Δεν μπορούσα με τίποτα να φανταστώ την μετέπειτα εξέλιξη. Παρόλ'αυτά υπήρξαν φίλοι, που μου επέστησαν την προσοχή στη φωνή της επιμένοντας ότι έχει να δώσει. Μετά εξαφανίστηκε, οι φίλοι μιλούσαν για κάποιο έρωτα, που την απομάκρυνε από το τραγούδι. Είπα μέσα μου καλύτερα, γλυτώσαμε. Και να η έκπληξη μετά από χρόνια η Παπιού αναδύεται από το αριστούργημα του Κραουνάκη "Αυτή η νύχτα μένει". Αφού το σάστισμα μου ήταν τέτοιο, που χρειάστηκε να ανατρέξω σε παλιότερες ηχογραφήσεις της για να πειστώ ότι δεν είναι κάποια συνωνυμία. Ναι λοιπόν, ήταν αυτή η Παπίου, που με το άριστο δέσιμο ήχου, στίχων και ερμηνείας του μάστορα Κραουνάκη μ' έκανε να αναθεωρήσω, έμεινα εμβρόντητος και είπα, ναι είναι ισάξιο του Χατζηδάκη, τέτοια ίχνη αφήνει στις αισθήσεις!
 
   Ο Κραουνάκης όταν συνέθεσε το τραγούδι ήδη είχε στην πλάτη του δώδεκα χρονιά δημιουργίας. Η μέχρι τότε πορεία του ήταν εκρηκτική, όπως άλλωστε και η κατοπινή. Ο Σταμάτης το έχει μέσα του, απόδειξη είναι και η επιλογή της Παπίου στο συγκεκριμένο κομμάτι. Το τραγούδι αποτελεί το κύριο μουσικό θέμα της ομώνυμης ταινίας και η τραγουδίστρια (Αθηνά Μαξίμου), που πρωταγωνιστεί στην ταινία μέσα σ'ένα ντελίριο ανεκπλήρωτων ονείρων με φόντο τις φτωχογειτονιές τις πρωτεύουσας και μέσα σε μια νιρβάνα απόγνωσης ερμηνεύει αξέχαστα το κομμάτι. Ένα τραγούδι φθοράς, decadence όπως λεν κι οι Γάλλοι. Ένα τραγούδι, που μόνο μια φωνή σαν της Δήμητρας Παπίου θα μπορούσε να ερμηνεύσει. Φωνή άλτο, κουρασμένη από άδικα ξενύχτια, βραχνή από τσιγάρα και καπνούς. Οι εισαγωγικοί στίχοι του Μάνου Ελευθερίου περιγράφουν επιγραμματικά την υπόθεση της ταινίας.
 
   Το τραγούδι είναι σταθμός στον ερωτισμό του Σταμάτη Κραουνάκη. Ένας φόρος τιμής στους ξεχασμένους εραστές, χαμένους στην ζέστα των σωμάτων τους. Διωγμένους από κάθε ευυπόληπτο πολίτη, που τους κοιτά ζηλόφθονα και τους εξοστρακίζει στο πυρ το εξώτερον, στο ανάθεμα της μαύρης ηδονής που ποτέ δεν αξιώθηκε... Όπως λέει η ίδια Δήμητρα Παπίου, "αυτό το τραγούδι το τραγούδησα με πολύ εσωτερική ησυχία. Δεν είχα ανάγκη να κάνω επίδειξη φωνής, κάτι που κάνουν δυστυχώς πολλοί καλλιτέχνες. Για μένα τέχνη είναι να μπορείς να μεταφέρεις το συναίσθημά σου και να αγγίζεις την ψυχή του συνανθρώπου σου. Το να δείχνουμε πόσο καλά πατάμε τις νότες δεν είναι ουσιαστικό για μένα".
 

• Προηγούμενο
• Επόμενο