Εικοστή τέταρτη αναδρομή Δεκαετία του '80 Τίτλος: "Ο Γιάννης ο Φονιάς" Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις Στίχοι: Νίκος Γκάτσος Ερμηνεία ζωντανή: Φλέρυ Νταντωνάκη
Ερμηνεία στο δίσκο του 1976: Μανώλης Μητσιάς
«Χρόνια τώρα αυτό το σπίτι έμενε κλειστό στη χαρά και την ευτυχία. Λίγες φορές ανοιγόκλεινε τα ματόφυλλά του, τα πορτοπαράθυρα, θες από ντροπή, θες από αηδία για όσα… έγιναν τότε. Ένας φόνος και ρήμαξε τρείς ζωές. Το θύμα έφυγε χωρίς επιστροφή. Ο Γιάννης κλείστηκε μια ζωή στη φυλακή κι η Φρόσω στο δωμάτιό της. Όμως, προχτές την Κυριακή, ο χρόνος σταμάτησε για λίγο. Γύρισε τη ζωή πίσω. Οι θύμησες έζωσαν το σπίτι μ’ ένα τρελό χορό σαν τις νεράιδες τον παλιό καιρό. Λίγο μετά την εκκλησία χτύπησε η πόρτα. Στο άνοιγμα της μείναμε όλοι άφωνοι! Ήταν ο Γιάννης ο Φονιάς. Ανάμεικτα συναισθήματα χαράς και λύπης μας κατέκλυσαν. Του βγάλαμε γλυκό και την πρώτη έκπληξη διαδέχτηκε η αμηχανία. Κουβέντες αδιάφορες σαν αδέσποτες σφαίρες χτυπούσαν από τοίχο σε τοίχο. Σαν κάτι να φοβόμασταν, σαν κάτι να σεβόμασταν, δεν είπαμε λέξη για το φονικό. Σαν να θέλαμε να το ξεχάσουμε ή να το ξορκίσουμε. Άβολοι στα καθίσματα μας, περιφέραμε το άδειο μας βλέμμα χωρίς σκοπό μέσα στη σάλα. Μόνο ο Γιάννης καθόταν σχεδόν χωμένος στην πολυθρόνα, με σταυρωμένα χέρια, ήρεμος ή παραιτημένος. Σαν να περίμενε την ετυμηγορία ενός άλλου δικαστηρίου, σπουδαιότερου ίσως από το πρώτο. Μια πινελιά στον πίνακα και άλλαξαν όλα. Ξαφνικά μπήκε μέσα στη σάλα η Φρόσω, κατάλοιπο του χρόνου. Μόνο τα μεγάλα της μάτια, στολισμένα με τα δάκρυα της, φανέρωναν τη ζωή πάνω της. Αυτή ήξερε τι ήθελε. Πήρε τα δύο του χέρια και τα καταφίλησε. Κι ύστερα χάθηκε. Η σκηνή σαν από το βουβό κινηματογράφο έκοψε στα δύο την ακατάσχετη φλυαρία μας και μας άφησε άφωνους. Ο Γιάννης έμοιαζε να κοιτάζει άλλους χρόνους κι άλλες εποχές, να κυνηγάει το όνειρο που χάθηκε, φεγγάρια αλλοτινά που έσβησαν για πάντα…»
*Από το βιβλίο του Σωτήρη Στεφανόπουλου «Κρυμμένες Ιστορίες»
Είναι από τις σπάνιες φορές που τα πράγματα έχουν ανάστροφη πορεία. Αυτή τη φορά ένα τραγούδι είναι αφορμή για να γραφτεί μια ιστορία. Πρόκειται για τους αριστουργηματικούς στίχους του Γκάτσου, που μελοποιήθηκαν από τον μεγάλο Χατζηδάκη και ηχογραφηθήκαν το 1976 για τον δίσκο «Αθανασία». Αρχικά ο Χατζιδάκις ήθελε, για δικούς του λόγους, να κυκλοφορήσει ο δίσκος χωρίς να αναγράφει το όνομά του αλλά με ψευδώνυμο! Όμως μετά από πολλές συζητήσεις και παρακάλια ο παραγωγός του δίσκου Γιώργος Μαρκάκης τον πείθει να χρησιμοποιήσει το όνομά του και ο συνθέτης υποχωρεί λέγοντας ότι δέχεται κάτι τέτοιο μονάχα αν τραγουδήσει και η Δήμητρα Γαλάνη. Ο δίσκος κυκλοφόρησε από την Columbia το 1976 με ερμηνευτές τον Μανώλη Μητσιά και τη Δήμητρα Γαλάνη.
Τέτοια κορυφαία δραματουργική σκηνή μόνο ο Γκάτσος κατόρθωσε στα χρόνια μας, αρματωμένος καθώς ήταν με τόση θεατρική φόρτιση και παιδεία. Δεν γίνονται και δεν γράφονται εύκολα τέτοια πράγματα και νομίζω ότι τέτοιο τραγούδι δεν θα ξαναγραφτεί τουλάχιστον για τα χρόνια που μας απομένουν…
Σύμφωνα με μαρτυρία του Γιωργομέγγουλη (ενός θυμόσοφου, «αγράμματου» ανθρώπου, επιστήθιου φίλου του Μάνου Λοΐζου) ο Γιάννης ο Φονιάς, ΔΕΝ ήταν φονιάς. Δεν σκότωσε ποτέ κανέναν. Ήταν, είπε, εκεί σε κάποιο χωριό της Αιτωλοακαρνανίας το 1950 περίπου, ένας Γιάννης αρραβωνιασμένος με το Φροσί, όταν ο μεγάλος του αδερφός, πατέρας τεσσάρων μικρών παιδιών, σκότωσε για λόγους τιμής έναν συγχωριανό του.... και ο Γιάννης πήρε τον φόνο απάνω του για να μην ορφανέψει η οικογένεια του αδερφού του και για να έχουν καλύτερη φροντίδα οι γέροντες γονείς του.
Ο Γιάννης, από την «άκρη της γωνιάς» του όπου κάθισε μαζεμένος (άλλη μια σκηνική υπόδειξη του Γκάτσου), ανακαλεί σιωπηλός ακόμη μια φορά, αλλά μπροστά σε μάρτυρες, στη μνήμη του το χαμένο όνειρο της αγάπης, χωρίς παράπονο και χωρίς πια να διεκδικεί τίποτα. Εκείνο το σπαρακτικό «θυμήθηκε ξανά / φεγγάρια μακρινά / και τ’ όνειρο που εχάθει» σημαίνει απλούστατα ότι «αυτό» ήταν που τον κατέτρωγε όλα τα βασανισμένα χρόνια μέσα στη φυλακή, ότι «αυτή» η ανάμνηση της οριστικά χαμένης ευτυχίας του θα τον κατατρώγει στο εξής και «αυτό» θα ανακαλεί διαρκώς… Με μια διαφορά: εδώ δεν θα δοθεί η λυτρωτική λύση. Η τραγωδία έχει ήδη συντελεστεί για όλα τα πρόσωπα.
Παρ’ όλα αυτά ο Γκάτσος ποτέ δεν επιβεβαίωσε επίσημα ότι επηρεάστηκε από κάποια ιστορία.
Εδώ έχουμε μια σπάνια ζωντανή ηχογράφηση του 1980 για το Τρίτο Πρόγραμμα μόνο με συνοδεία πιάνου με την Φλέρυ Νταντωνάκη, που δεν υπάρχει στην δισκογραφία. Έχουμε επίσης και την πρώτη ηχογράφηση από τον δίσκο «Αθανασία» με τον Μητσιά.
Το τραγούδι, παρ' όλες τις ενδιαφέρουσες περιπέτειες, περνά στα «χέρια» του Ζαγοραίου, που το μεταφέρει «αλλιώς» στη νέα γενιά της μεταπολίτευσης το 1975.
...ο Μαρκόπουλος πράττει το καλλιτεχνικό του χρέος. Ένα χρέος προς την ίδια την ιστορία. Αφού καταφέρνει και διασώζει μουσικά υπολείμματα που κληροδοτήθηκαν σμιλεμένα από τον χρόνο.
...Ο ποιητής στιγματίζεται από τα γεγονότα, εμπνέεται από την τραγική φιγούρα της σπαράζουσας μάνας και αρχίζει να γράφει τους πρώτους στίχους από τον «Επιτάφιο»....
Το "Τραγούδι του Νεκρού Αδελφού", μια λαϊκή τραγωδία εμπνευσμένη από τον Εμφύλιο, γράφτηκε το 1961 στο Παρίσι και την επόμενη χρονιά παρουσιάστηκε από το θίασο του Μάνου Κατράκη στην Αθ...
Το κομμάτι είναι μια εξ΄ ολοκλήρου δημιουργία του ταλαντούχου Γιώργου Ζήκα. Επηρεασμένος από το νεολαϊκό ρεύμα του ’80, άρχισε να γράφει τραγούδια μετά τα τριάντα του χρόνια...
Ο Ζουλφί Λιβανελί, είναι μια πολυσήμαντη προσωπικότητα της σημερινής Τουρκίας. Ως συνθέτης μελοποίησε ποιήματα του εξόριστου, αριστερού ποιητή Ναζίμ Χικμέτ.
Θλιβερή επέτειος για την Θεσσαλονίκη! 22 Μαΐου 1963. Στυγνή δολοφονία του φιλειρηνιστή αριστερού βουλευτή, Γρήγορη Λαμπράκη από παρακρατικούς, βασιλοφασίστες.
Είναι πολλές φορές που στο μυαλό του ανθρώπου παλεύουν σκέψεις αντίθετες. Από τη μια το πραγματικό, το αληθές και από την άλλη το παραδοσιακό το τυλιγμένο από ένα μανδύα μύθου.
Το μεγαλείο της λογικής στην Μυθολογία, είναι, ότι η ιστορία με τις Μοίρες είναι πολύ βαθιά φιλοσοφημένη, αυτό όμως δεν το παραδέχονται τα σύγχρονα θρησκευτικά παραμύθια.
«Εμάς ο λαός μας τά’ δινε και μετά τα έπαιρνε πίσω, σήμερα δεν παίρνει τίποτα!», λέει ο Ζαμπέτας για τις αμοιβές των σημερινών τραγουδιστών & δημιουργών.
Πάντα ο Θεός γεννάει Θεό, πανάρχαιος συμβολισμός, ένα παραμύθι που ξεκίνησε από τους Ινδούς. Ακόμα και στις πιο σύγχρονες θρησκείες ο συμβολισμός συνεχίζεται.
Λίγοι γνωρίζουν ότι σε ένα νησί γνωστό για την ομορφιά του αλλά όχι και για την σύγχρονη μουσική του παράδοση, την Νέα Ζηλανδία, συνέβησαν πολλά ενδιαφέροντα πράγματα.
Πως άπλα και χωρίς πολλά - πολλά, ο μάγκας έλυνε το θέμα κρύο, με την αγαπημένη του. Σύνθετης είναι ο μικρασιάτης Τούντας(τα είπαμε για αυτόν στην πριγκηπέσα του).
Συνηθίζουμε πολλές φορές να αναφερόμαστε σε μπάντες χρησιμοποιώντας τον όρο cult. Λίγες είναι όμως στην πραγματικότητα οι μπάντες που παίρνουν επάξια αυτό τον τίτλο.
Το κομμάτι γνωρίζει τεράστια παγκόσμια επιτυχία, πιάνει κορυφή στα αμερικανικά charts και από το 1981 και μετά δεν υπάρχει συναυλία των Rolling Stones χωρίς να ερμηνευθεί η Angie.
Ο Τυφωεύς ήταν το πιο ζόρικο παιδί της Γης. Είχε εκατό κεφάλια και σώματα δράκου με μαύρες γλώσσες, τρομερά χέρια και πόδια, από τα μάτια πέταγε φωτιές, ήταν ψηλότερος κι από τα βουνά.
H ζωή δεν ήταν δίκαιη με τον μεγαλύτερο Γερμανό ερμηνευτή όλων των εποχών και συνέθεσε ένα από τα σπουδαιότερα ερωτικά κομμάτια. Το παρουσιάζουμε για πρώτη φορά ...
Το εν λόγω σάουντρακ είναι ένα συλλεκτικό πολύτιμο διαμάντι. Σπάνιο, με 2-3 εναπομείναντα αντίτυπα σε όλο τον κόσμο, που τα έχω δει να φτάνουν και τα 400 ευρώ το ένα.
Το 6ο μέρος των ιστοριών από βινύλιο είναι αφιερωμένο σε ένα άλμπουμ, που κατέχει περίοπτη θέση στη δισκοθήκη μου και αποτελεί ένα πραγματικό κόσμημα για τον αμερικάνικο ήχο.
Έχει ιστορικό ενδιαφέρον με πολλούς παραλληλισμούς με την σημερινή πραγματικότητα, για ορισμένους είναι διασκέδαση και για άλλους αποτελεί πεδίο σκέψης γνώσης.
Κλικάρω απλά το όνομα του συγκροτήματος στο ίντερνετ και διαβάζω, «ιεραποστολικές παραλλαγές για ευλογημένο σεξ» ή «σταθερές αξίες: απλά κι ιεραποστολικά».
Το λαϊκό τραγούδι φτάνει στο απόγειο του, μια και ήταν μια εγγενής ανάγκη κατά την μεταπολεμική Ελλάδα, που ήθελε όσο τίποτα άλλο να τραγουδήσει και να ξεχάσει τις συμφορές.
Eπιλέχτηκε από τους Led Zeppelin ως ο "εκλεκτός". Ήταν η βασική επιλογή των Velvet Revolver. Κι όμως αυτός έκανε το δικό του, διάλεξε το δύσκολο δρόμο.
Για να τον βρείτε στο διαδίκτυο θα πρέπει να δοκιμάσετε και τα τρία ονόματα και πάλι δεν θα μάθετε τα πάντα γι'αυτόν. Όχι επειδή υπάρχει κάποιο κρυμμένο μυστικό, αλλά ...
Κάπου στον Άγιο Φανούριο Ιλίου έχει δημιουργηθεί ήδη μια τοπική σκηνή της οποίας οι μπάντες έπαιζαν τον λεγόμενο ήχο του San Fanourio. Μια από αυτές τις μπάντες είναι και ...
Βρισκόμαστε στο Λονδίνο, και πιο συγκεκριμένα στην περιοχή New Cross, το καλοκαίρι του 1983. Ο Johny Brown έχει την αδερφή του για να μοιράζονται το κοινό τους πάθος ...
Ο δίσκος αποπνέει γαλήνη και ισορροπία ...τα μπασιστικά solos απουσιάζουν, όπως και οι δαιδαλώδεις progressive αλλαγές, που τόσο συνηθίζονται τη σημερινή εποχή.
Το κίνημα του Zamrock, που ξεκίνησε στη Zάμπια στις αρχές της δεκαετίας του '50 αναβιώνει και οι μουσικοί εντάσουν πολλά στοιχεία του ψυχεδελικού ήχου του Jimi Hendrix.
Η ερμηνεία είναι του Γιάννη πάριου από ένα μοναδικό και σπανιότατο ντοκουμέντο-βίντεο από το Θέατρο της Δευτέρας του 1979. Η ερμηνεία αυτή δεν υπάρχει στην δισκογραφία!
Τα τραγούδια που θα σχολιάσουμε είναι σπάνια, σχεδόν άγνωστα στους αμύητους. Οι λόγοι που έμειναν άγνωστα έκτος από εμπορικοί (δεν πουλούσαν) είναι και πολιτικοί!
Βρισκόμαστε στο σωτήριο έτος 1968. Οι 13th Floor Elevators δίχως να το ξέρουν βρίσκονται στη δύση της καριέρας τους. Τα προβλήματα με τα ναρκωτικά ολοένα και πληθαίνουν ...
Ιστορίες για δίσκους με άρωμα βινυλίου : O James Ramey,γνωστός και ως Baby Huey υπήρξε ένας από τους καλλιτέχνες που επηρρέασαν όσο λίγοι την hip-hop μουσική.