Κάθε Τραγούδι Και Μια Ιστορία Pt.22 (Επετειακό Αφιέρωμα 5)
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Μουσική Χρονομηχανή & Άλλες Ιστορίες
- Δημοσιεύθηκε : Κυριακή, 28 Οκτωβρίου 2012 09:40
Εικοστή δεύτερη αναδρομή
Δεκαετία του '90
Τίτλος: "Eπιδρομή Στο Πειραιά" (1990)
Μουσική: Μιχάλης Γενίτσαρης
Στίχοι: Μιχάλης Γενίτσαρης
Ερμηνεία: Μιχάλης Γενίτσαρης
Δεκαετία του '90
Τίτλος: "Eπιδρομή Στο Πειραιά" (1990)
Μουσική: Μιχάλης Γενίτσαρης
Στίχοι: Μιχάλης Γενίτσαρης
Ερμηνεία: Μιχάλης Γενίτσαρης
Μέσα στα ελάχιστα διαδεδομένα ρεμπέτικα της κατοχής συμπεριλαμβάνεται και το «Eπιδρομή Στο Πειραιά» του Μιχάλη Γενίτσαρη. Πρόκειται για μια γλαφυρή περιγραφή του μεγάλου βομβαρδισμού του Πειραιά από τους συμμάχους προκειμένου να χτυπήσουν γερμανικούς στόχους, πρόφαση για να καταστρέψουν τον Πειραιά. Αποκαλύπτουμε στοιχεία, που για άλλη μια φορά αποδεικνύουν ότι εμείς οι Έλληνες μόνοι μας είμασταν, μόνοι μας είμαστε και μόνοι θα παραμείνουμε στο πέρασμα της Ιστορίας. Λίγοι τρελοί και απειθάρχητοι Έλληνες! Πειραιάς 11 Ιανουαρίου 1944. Οι σύμμαχοι βομβαρδίζουν το Πειραιά δήθεν για να διώξουν τους Γερμανούς. Για τρεις ώρες, από τις 12 το μεσημέρι (ώρα που ο κόσμος βρισκόταν στους δρόμους), τα "συμμαχικά" αεροπλάνα, έκαναν στάχτη την πόλη. Στους δρόμους σκορπισμένα πτώματα, φριχτές εικόνες ακρωτηριασμένων παιδιών. Οι δρόμοι κλεισμένοι από ξύλα, κεραμίδια από τις στέγες, αναποδογυρισμένα αυτοκίνητα και λάκκοι, που είχαν ανοίξει οι βόμβες. Τα θύματα υπολογίστηκαν σε 5.500. Σχεδόν όλοι Έλληνες, μόνον 8 ήταν οι νεκροί Γερμανοί στρατιώτες. Ανάμεσα στις χιλιάδες των θυμάτων της μέρας εκείνης, συγκαταλέγονται και 85 μαθήτριες μαζί με τις 15 δασκάλες τους της Δημοτικής Οικοκυρικής και Επαγγελματικής Σχολής Πειραιά, που καταπλακώθηκαν στο καταφύγιο του κτιρίου της Ηλεκτρικής Εταιρείας. Ακόμη 200 μαθήτριες που πέθαναν από ασφυξία στη Γαλλική Σχολή, 70 άτομα στο εστιατόριο του Βίρβου, γωνία Ρέπουλη και Βασ.Κωνσταντίνου, στο κτίριο Ταβλαδωράκη με το "Κοντινένταλ" και αλλού. Ο ναός της Αγίας Τριάδος χτίστηκε το 1850. Το μεσημέρι της 11ης Ιανουαρίου του 1944 βομβαρδίστηκε από τους συμμάχους και κατεστράφη. Μεγάλος αριθμός των νεκρών δεν δηλώθηκε προκειμένου οι συγγενείς να κρατήσουν τα δελτία τροφίμων από τους νεκρούς, με τα οποία δινόταν η μερίδα του συσσιτίου και τα 30 δράμια ψωμιού. Άθικτες έμειναν οι γερμανικές στρατιωτικές εγκαταστάσεις του Ναυστάθμου, το αεροδρόμιο, τα Ναυπηγεία Περάματος, μεταξύ αυτών και το μεγαλύτερο, που κατασκεύαζε τσιμεντόπλοια για λογαριασμό του στρατού κατοχής. Ο κατοχικός πρωθυπουργός Ιωάννης Ράλλης διαμαρτυρήθηκε στους συμμάχους για το βομβαρδισμό και τον χαρακτήρισε «πρωτάκουστο κακούργημα». Τις φράσεις αυτές ο σταθμός του Καϊρου όπου βρίσκονταν η εξόριστη κυβέρνηση τις θεώρησε προδοτικές, την ίδια γνώμη είχαν και οι δικαστές που αργότερα καταδίκασαν τον Ράλλη, και θεώρησαν την επιχείρηση «επιτυχή».
Φαίνεται ότι αυτό επιζητούσαν οι Βρετανοί και οι σύμμαχοι, να σπείρουν τον τρόμο και να δημιουργήσουν ανασφάλεια στον κόσμο που ήταν πιστός στο ΕΑΜ και να εξεγερθεί κατά των Γερμανών, που υποτίθεται ότι πρόσφεραν προστασία στους κατακτημένους. Η τακτική αυτή εφαρμόστηκε και σε άλλες πόλεις στην Ελλάδα (Ζάκυνθο, Βόλο, Χίο κ.α.) αλλά και σε άλλες κατακτημένες, από τους Γερμανούς, χώρες. Το Βελιγράδι βομβαρδίστηκε 11 φόρες από τους συμμάχους για τους ιδίους λόγους, όπου πάλι ήταν θύματα Σέρβοι άμαχοι πολίτες και γυναικόπαιδα. Στη περίπτωση της Χίου, το Φεβρουάριο του 1944, ο άμεσος στόχος ήταν το σουηδικό πλοίο «Βίριλ» του Ερυθρού Σταυρού, την ώρα που ξεφόρτωνε τρόφιμα και στο λιμάνι ήταν συγκεντρωμένα εκατοντάδες γυναικόπαιδα. Μερικά αποτελέσματα του παρανοϊκού βομβαρδισμού: δεν έμεινε σχολείο, νοσοκομείο, εκκλησία, καταφύγιο και γενικά χώρος που συγκεντρωνόταν κόσμος, που δεν επλήγηκε. Η καταστροφή σε κόστος, σε προπολεμικές δραχμές, αποτιμήθηκε σε 325 εκατομμύρια. Ο Πειραιάς από την μεγαλοπρέπεια του μεσοπόλεμου βυθίστηκε ολοκληρωτικά στο χάος και έκανε χρόνια να ορθοποδήσει. Κανένα διεθνές δικαστήριο δεν καταδίκασε αυτό το έγκλημα πολέμου, ουδείς τιμωρήθηκε, κάνεις εκπρόσωπος δημοτικής ή άλλης αρχής εζήτησε αποζημίωση και ουδείς αποζημιώθηκε. Αυτοί είναι οι Σύμμαχοι μας και οι Εταίροι μας, να τους χαιρόμαστε!!! Το τραγούδι το ακούμε ζωντανά από τον ίδιο τον συνθέτη, από ηχογράφηση στη Γερμανία το 1990, μια που δεν ήταν δυνατόν να ηχογραφηθεί την σκοτεινή περίοδο της κατοχής. Για πρώτη φορά συμπεριλήφθηκε στο δίσκο «Ρεμπέτικα της Κατοχής» του 1980.
Σπύρος Γκάλτσας
Εμάθατε στον Πειραιά επιδρομή μεγάλη
γκρεμίσανε τα σπίτια μας πω πω ζημιά μεγάλη
Μέρα και νύχτα ρίχνανε μπόμπες τα αρεοπλάνα
και χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα
Σκορπούσανε το θάνατο και ρίχνανε αράδα
και το λιμάνι γκρέμισαν και την Αγιά Τριάδα
Μπόμπες πολλές ερίξανε μέσα στο τελωνείο
και τον Περαία κάνανε σωστό νεκροταφείο
Joomla Social by OrdaSoft!
