Κάθε Τραγούδι Και Μια Ιστορία Pt.17 (Γλυκιά Ανεκπλήρωτη Προσμονή)
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Μουσική Χρονομηχανή & Άλλες Ιστορίες
- Δημοσιεύθηκε : Τρίτη, 16 Οκτωβρίου 2012 14:23
Ο Σπύρος Γκάλτσας του Noizy επιχειρεί εδώ και μερικούς μήνες μία αναδρομή σε τραγούδια που σημάδεψαν την μουσική ιστορία του τόπου κι όχι μόνον.
Πώς δημιουργήθηκαν, πώς ενεπνεύσθηκαν από τους δημιουργούς τους και τι ρόλο διαδραμάτισαν στην εποχή τους.
Δέκατη έβδομη αναδρομή
Δεκαετία του '40
Τίτλος: "Ας ερχόσουν για λίγο" (1947)
Μουσική: Μιχάλης Σογιούλ
Στίχοι: Μίμης Τραϊφόρος
Ερμηνεία: Δανάη
Πώς δημιουργήθηκαν, πώς ενεπνεύσθηκαν από τους δημιουργούς τους και τι ρόλο διαδραμάτισαν στην εποχή τους.
Δέκατη έβδομη αναδρομή
Δεκαετία του '40
Τίτλος: "Ας ερχόσουν για λίγο" (1947)
Μουσική: Μιχάλης Σογιούλ
Στίχοι: Μίμης Τραϊφόρος
Ερμηνεία: Δανάη
Το πρώτο μισό του 20ου αιώνα μουσική δεν έκαναν μόνο οι ρεμπέτες, έξαλλου οι ρεμπέτες δεν έκαναν μόνο μουσική.... Εξίσου αξιόλογη μουσική δημιουργήθηκε και από τους σύνθετες της λεγόμενης ελαφράς μουσικής. Ήταν λοιπόν, αυτή η μουσική επηρεασμένη από ευρωπαϊκά συνήθως ακούσματα αλλά δεν υστερούσε σε ποιότητα και αξία καθόλου από την λαϊκή, αντίθετα ήταν αγαπημένη και διαδεδομένη στον κόσμο και ουδέποτε κυνηγημένη και απαγορευμένη, πράγμα, που δεν μειώνει την αξία της! Αντιπροσωπευτικός συνθέτης της ήταν μεταξύ άλλων και ο Μιχάλης Σογιούλ (καλλιτεχνικό ψευδώνυμο του Μιχαήλ Σουγιουλτζόγλου), Μικρασιάτης από το Αϊδίνιο. Έκανε μουσικές σπουδές στην Μασσαλία και περιόδευσε στην Ευρώπη ως μέλος αργεντίνικης ορχήστρας. Υπήρξε πολυγραφότατος στο είδος της ελληνικής ελαφράς μουσικής κατά τον Μεσοπόλεμο και την πρώτη μεταπολεμική/μετεμφυλιακή δεκαετία, γράφοντας περισσότερα από 700 τραγούδια σε όλα τα στυλ, τανγκό, ρομάντζες, βαλς, καντάδες, δημοτικά, πατριωτικά και λαϊκά, και με μεγάλη εμπορική επιτυχία. Είχε γράψει μουσική για 45 θεατρικές επιθεωρήσεις και 10 κινηματογραφικές ταινίες. Δημιούργησε μεταπολεμικά μαζί με τον Σακελάριο και τον Γιαννακόπουλο τη σχολή του, "Αρχοντοτερεμπέτικου", μία σχολή που συνδύαζε λαϊκότροπους - συνήθως χιουμοριστικούς - στίχους και μουσική, με δυτικότροπες ενορχηστρωτικές επιρροές. Πρώτο τραγούδι της σχολής αυτής ήταν "Το τραμ το τελευταίο" σε αθηναϊκή τότε επιθεώρηση.
Τραγουδίστρια του αφιερώματος η περίφημη Δανάη (Δανάη Στρατηγοπούλου). Τραγουδίστρια, τραγουδοποιός, δημοσιογράφος, ποιήτρια, συγγραφέας, καθηγήτρια λαογραφίας και φωνητικής μουσικής, που έμεινε στην ιστορία ως το "Αηδόνι του Αττίκ". Τραγούδησε όλους σχεδόν τους συνθέτες της εποχής, από τον Χαιρόπουλο μέχρι τον Γιαννίδη, με τη μοναδική βελούδινη φωνή της ταυτίστηκε με τις μεγάλες στιγμές του ελαφρού τραγουδιού : "Ας ερχόσουν για λίγο", "Τ'οργανάκι", "Μαραμένα τα γιούλια", "Άδικα πήγαν τα νιάτα μου", "Της μιας δραχμής τα γιασεμιά". Την περίοδο της Κατοχής, ανέπτυξε έντονη αντιστασιακή δράση. Την περίοδο της δικτατορίας έζησε στη Χιλή, όπου διετέλεσε καθηγήτρια φωνητικής. Έγραψε περισσότερα από 300 τραγούδια. Στους στίχους είναι ο Μίμης Τραϊφόρος, συγγραφέας και σκηνοθέτης του ελαφρού-μουσικού θεάτρου και στιχουργός πολλών δημοφιλών τραγουδιών της εποχής.
Το τραγούδι μας είναι ένα αριστουργηματικό δείγμα αυτής της σχολής με καταπληκτική ερμηνεία από την Δανάη. Κάποτε γράφονταν τραγούδια έργα τέχνης, που ήταν γεμάτα ευγένεια και αγνά αισθήματα!!!
Το Δάκρυ είναι Δεύτερο Βάπτισμα ...
Σπύρος Γκάλτσας
Πού να 'σαι αλήθεια το βράδυ αυτό
που είμαι μόνος, μα τόσο μόνος
και που μαζί μου παίζουν κρυφτό
πότε η θλίψη και πότε ο πόνος
Πού να 'σαι αλήθεια το βράδυ αυτό
που με χτυπάει τ' άγριο τ' αγέρι
να 'ρθεις και μ' ένα φιλί καυτό
να με γεμίσεις με καλοκαίρι
Ας ερχόσουν για λίγο
μοναχά για ένα βράδυ
να γεμίσεις με φως
το φριχτό μου σκοτάδι
και στα δυο σου τα χέρια
να με σφίξεις ζεστά
ας ερχόσουν για λίγο
κι ας χανόσουν μετά
Πού να 'σαι, να 'ρθεις το βράδυ αυτό
σ' αυτούς τους δρόμους που σ' αγαπούνε
το ντουετάκι τους το γνωστό
τα βήματά μας να ξαναπούνε
Πού να 'σαι να 'ρθεις το βράδυ αυτό
που 'γινε φύλλο ξερό η ελπίδα
να 'ρθεις κοντά μου να φυλαχτώ
από του πόνου την καταιγίδα
που είμαι μόνος, μα τόσο μόνος
και που μαζί μου παίζουν κρυφτό
πότε η θλίψη και πότε ο πόνος
Πού να 'σαι αλήθεια το βράδυ αυτό
που με χτυπάει τ' άγριο τ' αγέρι
να 'ρθεις και μ' ένα φιλί καυτό
να με γεμίσεις με καλοκαίρι
Ας ερχόσουν για λίγο
μοναχά για ένα βράδυ
να γεμίσεις με φως
το φριχτό μου σκοτάδι
και στα δυο σου τα χέρια
να με σφίξεις ζεστά
ας ερχόσουν για λίγο
κι ας χανόσουν μετά
Πού να 'σαι, να 'ρθεις το βράδυ αυτό
σ' αυτούς τους δρόμους που σ' αγαπούνε
το ντουετάκι τους το γνωστό
τα βήματά μας να ξαναπούνε
Πού να 'σαι να 'ρθεις το βράδυ αυτό
που 'γινε φύλλο ξερό η ελπίδα
να 'ρθεις κοντά μου να φυλαχτώ
από του πόνου την καταιγίδα
Joomla Social by OrdaSoft!
