Αρχές δεκαετίας του '70 κάπου στην Αθήνα. Η Χούντα των Συνταγματαρχών καλά κρατεί, αλλά οι νέοι της εποχής εξακολουθούν να βρίσκουν καλλιτεχνικές διεξόδους. Τοπικά συγκροτήματα προβάρουν σε πλυσταριά, υπόγεια ή ακόμα και στο δωμάτιο κάποιου μέλους και ξεσηκώνουν ολόκληρη τη γειτονιά. Η μουσική τους σαφώς επηρρεασμένη από τον αμερικάνικο hard rock και ψυχεδελικό ήχο με τον οποίο έρχονταν σε επαφή μέσα από τα δισκάκια εισαγωγής, που έφταναν στην πρωτεύουσα. Οι Κυριακές ήταν πάντα αφιερωμένες στις αυτοσχέδιες συναυλίες, που οργανώνονταν στις πλατείες και στα πάρκα και στις οποίες γινόταν πραγματικά το έλα να δεις.
Κάπου στον Άγιο Φανούριο Ιλίου έχει δημιουργηθεί ήδη μια τοπική σκηνή της οποίας οι μπάντες έπαιζαν τον λεγόμενο ήχο του San Fanourio. Μια από αυτές τις μπάντες είναι και οι Frog's Eye, μέλη της οποίας ήταν και οι Θανάσης Αλατάς και Χρήστος Βλαχάκης. Οι πρόβες τους γίνονται στα οικήματα ενός τοπικού αγροκτήματος (ναι, υπήρχαν και τέτοια εκεινη την εποχή στην Αθήνα) ενώ η μπάντα παρέμενε συναυλιακά ενεργή με εμφανίσεις σε κινηματογράφους, όπως οι Άλσος, Έλενα, Διάνα, Ίλιον, Ναταλία κ.α.
Στα μέσα του 1974 οι δρόμοι των Αλατά και Βλαχάκη συναντώνται με αυτούς του Μάριου Γιαμαλάκη και Νίκου Δούναβη. Οι δύο πρώτοι μετακομίζουν σε ένα υπόγειο στα Σεπόλια και η πρώτη μορφή των 4 Επιπέδων Της Ύπαρξης είναι γεγονός. Το όνομα της μπάντας πάρθηκε τυχαία από μια αναζήτηση σε ένα φιλοσοφικό λεξικό, ενώ η μουσική και οι στίχοι τους έχουν επιρροές από την αμερικάνικη ροκ μουσική, αλλά και από την ελληνική παραδοσιακή μουσική. Από κοινού αποφασίζουν ότι δεν πρόκειται να εμφανιστούν ποτέ σε κάποιο από τα χορευτικά κέντρα της εποχής, παρόλα αυτά όμως δεν μένουν αδρανείς, αλλά συμμετέχουν στην συναυλία του περιοδικού "ΜΑΝΙΝΑ" για την Κύπρο, αλλά και στον διαγωνισμό νέων συγκροτημάτων της τότε ΕΙΡΤ.
Στις αρχές του 1975 αποχωρεί από την μπάντα ο Νίκος Δούναβης και έρχεται σε αυτήν ο Νίκος Γράψας (ένας από τους καλύτερους Έλληνες μουσικούς κατά τη γνώμη μου), που ήταν μέχρι εκείνη την εποχή κιθαρίστας στους ΠΑΡΑΛΟΣ. Η μουσική των 4 Επιπέδων Της Ύπαρξης σταδιακά αλλάζει και γίνεται πιο ψυχεδελική, με αρκετές βαριές μελωδίες και υπέροχα κιθαριστικά σόλα, ενώ ο στίχος τους παραμένει καθαρά ελληνικός.
Την ίδια χρονιά (1975) τα 4 Επίπεδα Της Ύπαρξης κερδίζουν τον διαγωνισμό της ΕΙΡΤ που είχε ως έπαθλο την συμπαραγωγή και κυκλοφορία των τραγουδιών τους με την δισκογραφική Venus. Η συγκεκριμένη εταιρεία μέχρι τότε κυκλοφορούσε μόνο δίσκους με δημοτικά τραγούδια και λαική μουσική, πράγμα που έκανε τις όλες συνθήκες ηχογράφησης απίστευτα δύσκολες, λόγω έλλειψης γνώσεων τόσο από τους ήχολήπτες όσο και από τον παραγωγό πάνω στον ήχο της μπάντας. Τελικά τα 4 Επίπεδα Της Ύπαρξης μπαίνουν στα Columbia-Emi (Studio III) studios στις 5 & 6 Ιανουαρίου του 1976 και ηχογραφούν το άλμπουμ τους σε Stereo Tape. Το εξώφυλλο είναι παρμένο από σχέδια του Θανάση Αλατά, από την εποχή ακόμα των Frog's Eye, ενώ η φωτογραφία της μπάντας είναι τραβηγμένη στην άδεια τότε πλατεία Μπουρναζίου. Το άλμπουμ κυκλοφορεί επίσημα τον Απρίλιο του 1976, παραμένει όμως στην αφάνεια. Το promotion από πλευράς Venus είναι από μηδαμινό έως ανύπαρκτο, μιας και οι άνθρωποι της εταιρείας δεν είχαν καμιά απολύτως σχέση με την συγκεκριμένη μουσική (το εν λόγω άλμπουμ ήταν η πρώτη και μοναδική rock κυκλοφορία αυτού του label, το οποίο μάλιστα έβαλε λουκέτο μερικά χρόνια αργότερα). Επίσης εκείνη τη εποχή το κοινό είχε περισσότερο στραμμένη την προσοχή του στις πιο γνωστές μπάντες της εποχής όπως οι Sokrates, Πελόμα Μποκιού, Νοστράδαμος και Poll (με τις 3 τελευταίες να συντηρούν περισσότερο το εγχώριο Flower Power κίνημα).
Την ίδια χρονιά οι Βλαχάκης και Γιαμαλάκης φεύγουν για να υπηρετήσουν την στρατιωτική τους θητεία, ενώ στις αρχές του 1977 έρχεται η σειρά του Αλατά να υπηρετήσει στο στρατό. Η μπάντα παραμένει ανενεργή μέχρι και το 1979 που γίνεται μια προσπάθεια επαναδραστηριοποίησης. Ο Γράψας υπηρετεί στον στρατό εκείνη την εποχή, ενώ ο Βλαχάκης λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων βρίσκεται μεταξύ Ελλάδας και Αμερικής. Επιστρατεύονται οι πρώην Frog's Eye, Δημήτρης Κατσικάρης στην κιθάρα και Δημήτρης Κρεμμύδας στα drums, όμως η ατυχία χτυπάει την πόρτα της μπάντας. Πέφτουν θύμα κλοπής δυο φορές, με αποτέλεσμα να χαθεί όλος ο εξοπλισμός τους και έτσι έρχεται άδοξα το τέλος τους σε φιλικό κλίμα.
Οι δρόμοι τους πάντως δεν χωρίζουν μιας και διατηρούν άριστες φιλικές σχέσεις. Ο Νίκος Γράψας είναι πλέον καθιερωμένος μουσικός, συνθέτης και καθηγητής με συμμετοχές σε εξαιρετικούς δίσκους. Ο Χρήστος Βλαχάκης μετακομίζει μόνιμα στην Ολλανδία. Ο Μάριος Γιαμαλάκης βγάζει δύο πολύ καλούς σόλο δίσκους και κινείται μεταξύ Κρήτης και Αθηνών. Ο Θανάσης Αλατάς είναι δημοσιογράφος και μουσικός παραγωγός.
Προς τα τέλη της δεκαετίας του '80 ο συγκεκριμένος δίσκος επανέρχεται στο προσκήνιο κυρίως χάρη στο ενδιαφέρον των συλλεκτών βινυλίου. Παρά τον ελληνικό στίχο η μουσική των 4 Επιπέδων της Ύπαρξης αρέσει και αρέσει πολύ. Όλο αυτό το ενδιαφέρον του κόσμου για αυτό το άγνωστο μουσικό διαμάντι οδηγεί τους ιθύνοντες της Wipe Out Records να αγοράσουν τα δικαιώματα επανακυκλοφορίας του δίσκου. Τα αυθεντικά tapes δυστυχώς δεν μπορούν να βρεθούν, μιας και είχαν καταστραφεί μετά το κλείσιμο της Venus. Έτσι επιστρατεύονται οι δύο πρώτες αυθεντικές κόπιες του άλμπουμ. Η επανακυκλοφορία βγαίνει το 1995 και το αποτέλεσμα είναι πραγματικά εξαιρετικό. Ακολουθούν ακόμα δύο επανακυκλοφορίες του άλμπουμ, σε βινύλιο από την Ikaros Music (2002) και σε CD από την Lion Productions (2009).
H πραγματική αναγνώριση για την μπάντα έρχεται το 2009 όταν ο πασίγνωστος Jay-Z χρησιμοποιεί στο single του "Run This Town" samples από το τραγούδι "Κάποια μέρα στην Αθήνα". Το single φτάνει στο Top-10 και αποφέρει μάλιστα κι ένα βραβείο Grammy στον Θανάση Αλατά, στην μέγιστη στιγμή αναγνώρισης αυτής της πραγματικά αδικημένης μπάντας.
1. Μεταμόρφη 2. Σαν λιώσουνε τα χιόνια 3. Ο ταχυδρόμος του χωριού 4. Ερημιά 5. Του τρελού η σάλπιγγα 6. Ο αγώνας μας 7. Απογοήτευση 8.Παιδικό τραγούδι 9. Χωρίς τίτλο 10. Κάποια μέρα στην Αθήνα
Γιώργος Παρδάλης Μusic Velocity Music is what feelings sound like ...
Το τραγούδι, παρ' όλες τις ενδιαφέρουσες περιπέτειες, περνά στα «χέρια» του Ζαγοραίου, που το μεταφέρει «αλλιώς» στη νέα γενιά της μεταπολίτευσης το 1975.
...ο Μαρκόπουλος πράττει το καλλιτεχνικό του χρέος. Ένα χρέος προς την ίδια την ιστορία. Αφού καταφέρνει και διασώζει μουσικά υπολείμματα που κληροδοτήθηκαν σμιλεμένα από τον χρόνο.
...Ο ποιητής στιγματίζεται από τα γεγονότα, εμπνέεται από την τραγική φιγούρα της σπαράζουσας μάνας και αρχίζει να γράφει τους πρώτους στίχους από τον «Επιτάφιο»....
Το "Τραγούδι του Νεκρού Αδελφού", μια λαϊκή τραγωδία εμπνευσμένη από τον Εμφύλιο, γράφτηκε το 1961 στο Παρίσι και την επόμενη χρονιά παρουσιάστηκε από το θίασο του Μάνου Κατράκη στην Αθ...
Το κομμάτι είναι μια εξ΄ ολοκλήρου δημιουργία του ταλαντούχου Γιώργου Ζήκα. Επηρεασμένος από το νεολαϊκό ρεύμα του ’80, άρχισε να γράφει τραγούδια μετά τα τριάντα του χρόνια...
Ο Ζουλφί Λιβανελί, είναι μια πολυσήμαντη προσωπικότητα της σημερινής Τουρκίας. Ως συνθέτης μελοποίησε ποιήματα του εξόριστου, αριστερού ποιητή Ναζίμ Χικμέτ.
Θλιβερή επέτειος για την Θεσσαλονίκη! 22 Μαΐου 1963. Στυγνή δολοφονία του φιλειρηνιστή αριστερού βουλευτή, Γρήγορη Λαμπράκη από παρακρατικούς, βασιλοφασίστες.
Είναι πολλές φορές που στο μυαλό του ανθρώπου παλεύουν σκέψεις αντίθετες. Από τη μια το πραγματικό, το αληθές και από την άλλη το παραδοσιακό το τυλιγμένο από ένα μανδύα μύθου.
Το μεγαλείο της λογικής στην Μυθολογία, είναι, ότι η ιστορία με τις Μοίρες είναι πολύ βαθιά φιλοσοφημένη, αυτό όμως δεν το παραδέχονται τα σύγχρονα θρησκευτικά παραμύθια.
«Εμάς ο λαός μας τά’ δινε και μετά τα έπαιρνε πίσω, σήμερα δεν παίρνει τίποτα!», λέει ο Ζαμπέτας για τις αμοιβές των σημερινών τραγουδιστών & δημιουργών.
Πάντα ο Θεός γεννάει Θεό, πανάρχαιος συμβολισμός, ένα παραμύθι που ξεκίνησε από τους Ινδούς. Ακόμα και στις πιο σύγχρονες θρησκείες ο συμβολισμός συνεχίζεται.
Λίγοι γνωρίζουν ότι σε ένα νησί γνωστό για την ομορφιά του αλλά όχι και για την σύγχρονη μουσική του παράδοση, την Νέα Ζηλανδία, συνέβησαν πολλά ενδιαφέροντα πράγματα.
Πως άπλα και χωρίς πολλά - πολλά, ο μάγκας έλυνε το θέμα κρύο, με την αγαπημένη του. Σύνθετης είναι ο μικρασιάτης Τούντας(τα είπαμε για αυτόν στην πριγκηπέσα του).
Συνηθίζουμε πολλές φορές να αναφερόμαστε σε μπάντες χρησιμοποιώντας τον όρο cult. Λίγες είναι όμως στην πραγματικότητα οι μπάντες που παίρνουν επάξια αυτό τον τίτλο.
Το κομμάτι γνωρίζει τεράστια παγκόσμια επιτυχία, πιάνει κορυφή στα αμερικανικά charts και από το 1981 και μετά δεν υπάρχει συναυλία των Rolling Stones χωρίς να ερμηνευθεί η Angie.
Ο Τυφωεύς ήταν το πιο ζόρικο παιδί της Γης. Είχε εκατό κεφάλια και σώματα δράκου με μαύρες γλώσσες, τρομερά χέρια και πόδια, από τα μάτια πέταγε φωτιές, ήταν ψηλότερος κι από τα βουνά.
H ζωή δεν ήταν δίκαιη με τον μεγαλύτερο Γερμανό ερμηνευτή όλων των εποχών και συνέθεσε ένα από τα σπουδαιότερα ερωτικά κομμάτια. Το παρουσιάζουμε για πρώτη φορά ...
Το εν λόγω σάουντρακ είναι ένα συλλεκτικό πολύτιμο διαμάντι. Σπάνιο, με 2-3 εναπομείναντα αντίτυπα σε όλο τον κόσμο, που τα έχω δει να φτάνουν και τα 400 ευρώ το ένα.
Το 6ο μέρος των ιστοριών από βινύλιο είναι αφιερωμένο σε ένα άλμπουμ, που κατέχει περίοπτη θέση στη δισκοθήκη μου και αποτελεί ένα πραγματικό κόσμημα για τον αμερικάνικο ήχο.
Έχει ιστορικό ενδιαφέρον με πολλούς παραλληλισμούς με την σημερινή πραγματικότητα, για ορισμένους είναι διασκέδαση και για άλλους αποτελεί πεδίο σκέψης γνώσης.
Κλικάρω απλά το όνομα του συγκροτήματος στο ίντερνετ και διαβάζω, «ιεραποστολικές παραλλαγές για ευλογημένο σεξ» ή «σταθερές αξίες: απλά κι ιεραποστολικά».
Το λαϊκό τραγούδι φτάνει στο απόγειο του, μια και ήταν μια εγγενής ανάγκη κατά την μεταπολεμική Ελλάδα, που ήθελε όσο τίποτα άλλο να τραγουδήσει και να ξεχάσει τις συμφορές.
Eπιλέχτηκε από τους Led Zeppelin ως ο "εκλεκτός". Ήταν η βασική επιλογή των Velvet Revolver. Κι όμως αυτός έκανε το δικό του, διάλεξε το δύσκολο δρόμο.
Για να τον βρείτε στο διαδίκτυο θα πρέπει να δοκιμάσετε και τα τρία ονόματα και πάλι δεν θα μάθετε τα πάντα γι'αυτόν. Όχι επειδή υπάρχει κάποιο κρυμμένο μυστικό, αλλά ...
Κάπου στον Άγιο Φανούριο Ιλίου έχει δημιουργηθεί ήδη μια τοπική σκηνή της οποίας οι μπάντες έπαιζαν τον λεγόμενο ήχο του San Fanourio. Μια από αυτές τις μπάντες είναι και ...
Βρισκόμαστε στο Λονδίνο, και πιο συγκεκριμένα στην περιοχή New Cross, το καλοκαίρι του 1983. Ο Johny Brown έχει την αδερφή του για να μοιράζονται το κοινό τους πάθος ...
Ο δίσκος αποπνέει γαλήνη και ισορροπία ...τα μπασιστικά solos απουσιάζουν, όπως και οι δαιδαλώδεις progressive αλλαγές, που τόσο συνηθίζονται τη σημερινή εποχή.
Το κίνημα του Zamrock, που ξεκίνησε στη Zάμπια στις αρχές της δεκαετίας του '50 αναβιώνει και οι μουσικοί εντάσουν πολλά στοιχεία του ψυχεδελικού ήχου του Jimi Hendrix.
Η ερμηνεία είναι του Γιάννη πάριου από ένα μοναδικό και σπανιότατο ντοκουμέντο-βίντεο από το Θέατρο της Δευτέρας του 1979. Η ερμηνεία αυτή δεν υπάρχει στην δισκογραφία!
Τα τραγούδια που θα σχολιάσουμε είναι σπάνια, σχεδόν άγνωστα στους αμύητους. Οι λόγοι που έμειναν άγνωστα έκτος από εμπορικοί (δεν πουλούσαν) είναι και πολιτικοί!
Βρισκόμαστε στο σωτήριο έτος 1968. Οι 13th Floor Elevators δίχως να το ξέρουν βρίσκονται στη δύση της καριέρας τους. Τα προβλήματα με τα ναρκωτικά ολοένα και πληθαίνουν ...
Ιστορίες για δίσκους με άρωμα βινυλίου : O James Ramey,γνωστός και ως Baby Huey υπήρξε ένας από τους καλλιτέχνες που επηρρέασαν όσο λίγοι την hip-hop μουσική.