Βίοι Παράλληλοι : Georges Moustaki - Γιώργος Νταλάρας ("Μέτοικος" Από Την Αλεξάνδρεια)

Βίοι Παράλληλοι : Georges Moustaki - Γιώργος Νταλάρας ("Μέτοικος" Από Την Αλεξάνδρεια)

Πληροφοριακά Στοιχεία: Κατηγορία: Μουσική Χρονομηχανή & Άλλες Ιστορίες; Δημοσιεύθηκε : Παρασκευή, 31 Αυγούστου 2012 12:39

Τραγούδια που έζησαν και αγαπηθήκαν στην Ελλάδα και παράλληλα έζησαν και σε άλλη χώρα και γλώσσα.

Τραγούδι 3ο
Ελληνικός τίτλος: "Ο Μέτοικος"
Πρωτότυπος τίτλος: "Le Μétèque"
Μουσική: Georges Moustaki
Στίχοι: Δημήτρης Χριστοδούλου
Ελληνική εκτέλεση: Γιώργος Νταλάρας (1971)
Πρώτη εκτέλεση: Georges Moustaki (1969)

Ο ποιητής και πεζογράφος Δημήτρης Χριστοδούλου ήταν αυτοεξόριστος την περίοδο της δικτατορίας στο Παρίσι. Εκεί λοιπόν δημιουργεί πλειάδα ποιημάτων και δυο πεζογραφήματα "Αιχμές" και "Μετοικεσία".

Έργα του μεταφράστηκαν στα αγγλικά, γαλλικά, ολλανδικά και σουηδικά. Στίχους του μελοποίησαν συνθέτες όπως ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Νίκος Μαμαγκάκης, ο Γιώργος Ζαμπέτας, ο Μάνος Λοΐζος, ο Χρήστος Λεοντής και ο Νότης Μαυρουδής.

Αυτή την περίοδο ο ελληνικής καταγωγής σύνθετης και τραγουδιστής Georges Moustaki μελοποιεί τον "Μέτοικο" στη γαλλική γλώσσα, που γίνεται επιτυχία με σαφή παραπομπή στον Έλληνα μέτοικο.

Ο Moustaki, γεννημένος στην Αλεξάνδρεια από ελληνο-εβραϊκή οικογένεια, συνθέτει κυρίως ρομαντικές μπαλάντες. Συνθέσεις του τραγούδησαν η Edith Piaf, η Dalida, η Brigitte Fontaine κ.α. Το τραγούδι αφού έγινε γνωστό στην Γαλλία και Ισπανία μεταφέρθηκε με πολύ μεγάλη επιτυχία στην Ελλάδα τραγουδισμένο από τον νεαρό Νταλάρα εκτοξεύοντας την δημοτικότητα του. Περιέχεται στον δίσκο "Μέτοικος" του 1971. Επίσης τραγουδήθηκε από τον Αντώνη Καλογιάννη και την Μελίνα Μερκούρη.

Εδώ έχουμε τις πρώτες εκτελέσεις του Moustaki και του Νταλάρα, καθώς και τους στίχους και στις δυο γλώσσες.

Σπύρος Γκάλτσας

Σαν σύννεφο απ' τον καιρό
μονάχο μες τον ουρανό
πήρα παιδί τους δρόμους

Περπάτησα όλη τη γη
μ' ένα τραγούδι στην καρδιά
και τη βροχή στους ώμους

Μ' αυτά τα χέρια σαν φτερά
που δεν εγνώρισαν χαρά
πάλεψα με το κύμα

Κι είχα βαθιά μου μια πληγή
αγάπη που δε βρήκε γη
χαμένη μες το κρίμα

Με πρόσωπο τόσο πικρό
από τον ήλιο το σκληρό
χάθηκα μες τη νύχτα

Κι ο έρωτας με πήγε κει
που 'χα στα χείλη το φιλί
μα συντροφιά δεν είχα

Με την καρδιά μου μια πληγή
περπάτησα σ' αυτή τη γη
που είχα να τη ζήσω

Μα μου τα πήρανε μαζί
το όνειρο και την αυγή
και φεύγω πριν αρχίσω

Σαν σύννεφο απ' τον καιρό
μονάχο μες τον ουρανό
θα 'ρθω ξανά κοντά σου

Μέσα σε κείνη τη βροχή
που σ' άφησα κάποιο πρωί
κι έχασα τη ζωή μου

Θα 'ρθω ξανά απ' τα παλιά
σαν το πουλί απ' το νοτιά
την πόρτα να χτυπήσω

Θα 'ναι μια άνοιξη πικρή
που όλα θ' ανοίγουνε στη γη
κι απ' την αρχή θ' αρχίσω

Avec ma gueule de métèque
De Juif errant, de pâtre grec
Et mes cheveux aux quatre vents
Avec mes yeux tout délavés
Qui me donnent l'air de rêver
Moi qui ne rêve plus souvent
Avec mes mains de maraudeur
De musicien et de rôdeur
Qui ont pillé tant de jardins
Avec ma bouche qui a bu
Qui a embrassé et mordu
Sans jamais assouvir sa faim

Avec ma gueule de métèque
De Juif errant, de pâtre grec
De voleur et de vagabond
Avec ma peau qui s'est frottée
Au soleil de tous les étés
Et tout ce qui portait jupon
Avec mon cœur qui a su faire
Souffrir autant qu'il a souffert
Sans pour cela faire d'histoires
Avec mon âme qui n'a plus
La moindre chance de salut
Pour éviter le purgatoire

Avec ma gueule de métèque
De Juif errant, de pâtre grec
Et mes cheveux aux quatre vents
Je viendrai, ma douce captive
Mon âme sœur, ma source vive
Je viendrai boire tes vingt ans
Et je serai prince de sang
Rêveur ou bien adolescent
Comme il te plaira de choisir
Et nous ferons de chaque jour
Toute une éternité d'amour
Que nous vivrons à en mourir

Et nous ferons de chaque jour
Toute une éternité d'amour
Que nous vivrons à en mourir