- Λεπτομέρειες
-
Κατηγορία: Συναυλίες
-
Δημοσιεύθηκε : Κυριακή, 02 Οκτωβρίου 2016 13:56
Στη βραδιά έδωσαν εκκίνηση οι Sleazy Lizards, μια μπάντα με sleaze, όπως φαίνεται κι από το όνομά τους, καταβολές. Μια ακουστική version μερικών τραγουδιών, εμπνευσμένων από την εποχή των άκρων και των καταχρήσεων. Η εμφάνιση των τριών μελών της μπάντας ενδεικτική και τα τραγούδια τους απλά και κατανοητά. Ασφαλώς οι Sleazy Lizards ακόμα χτίζουν την επικοινωνιακή τους διάσταση επί σκηνής και έχουν πολύ δρόμο μπροστά τους μέχρι να φτάσουν στο επιθυμητό για το κοινό επίπεδο. Ο δρόμος όμως είναι ανοιχτός και στιγμές όπως το “Bahama Mama” βοηθούν στη δημιουργία κατάλληλων συνθηκών επικοινωνίας με το μέσο ακροατή και θεατή.
Setlist
Matches And Bottles
Trip
Run
Boots And Smoke
So Far Out
Bahama Mama
RNR Kamikaze
You came with The Winter
Δεύτεροι στη σειρά εμφάνισης οι Flying Mercury, ανέβηκαν στην σκηνή του Modu και εξερεύνησαν την εποχή που μεγαλούργησε ο Kip Winger. Διασκευές όπως αυτές στο “Carrie” των Europe και στο “Bed Of Roses” των Bon Jovi κρίνονται ως ασφαλείς ως προς το περιεχόμενο, επιλογές μπροστά σε ένα δεδομένων προτιμήσεων κοινό. Τα original κομμάτια των Flying Mercury μέσα από την πολύ δουλεμένη φωνή του Jon Soti νομίζω ότι ξεφεύγουν κατά πολύ από τη Hard Rock αρχική κατεύθυνση της μπάντας και λαμβάνουν λίγο πιο metal διαστάσεις. Τα σχετικά προβλήματα που δημιουργήθηκαν στο τελικό αποτέλεσμα του set έχουν ασφαλώς να κάνουν με την απουσία πλέον σταθερού κιθαρίστα και τη δυσκολία στο “χτίσιμο” ενός ομογενούς συνόλου.
Setlist
Looking For Love
Dream Of Winter
Give In To Me (Michael Jackson Cover)
Carrie (Europe Cover)
Broken Arrow
Bed Of Roses (Bon Jovi Cover)
The Idol
Our Love Wil Never Die
Μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις στην ιστορία των Live εμφανίσεων είναι το να καταφέρεις να κρατήσεις ζωντανό ένα κοινό δίχως ενορχηστρωτικά τεχνάσματα. Ο Kip Winger είναι ένας εκπληκτικής ευφυΐας μουσικός και ιδιαίτερης εκτελεστικής δυνότητας κιθαρίστας. Αυτά αρκούν για να βγει κερδισμένος από μια τέτοια πρόκληση (σ. α/σ: εδώ γράφει μιούζικαλ, Δημήτρη μου - spolier/teaser).
Λίγο μετά τις ένδεκα το βράδυ της τελευταίας ημέρας του Σεπτέμβρη o Kip Winger κουρδίζει τη δωδεκάχορδη ακουστική του, πατάει το πετάλι του και στο πρώτο ακόρντο καταλαβαίνεις ότι αυτό ο ακουστικό Live έχει ουσία και νόημα. Την παρουσία του Winger πλαισίωσε αρχικά ο “δικός” μας Στέλιος Πάυλου στα κρουστά (Sorrowful Angels, Κοργιαλάς, Καρβέλας, Galliard Syndrome, κτλ) και τα “Cross” και “Easy Come Easy Go” ζέσταναν για τα καλά το σχεδόν γεμάτο Modu.
Για περίπου δύο ώρες ο Kip Winger μας χάρισε μερικά από τα σπουδαιότερα τραγούδια της ομώνυμης μπάντας του αλλά και κάποιες από τις καλύτερες solo στιγμές του. Ο τρόπος με τον οποίο διασκεύασε τα κομμάτια του setlist μαρτυρά την τεράστια ενορχηστρωτική του εμπειρία. Η τεχνική του στην ακουστική κιθάρα, γεμάτη από ηχοχρώματα, αρμονικές και πανέξυπνα περάσματα, κάλυψε πολλές φορές ακόμα και την ανάμνηση των original εκτελέσεων.

Η αμεσότητα του Winger με τον κόσμο κατακτήθηκε από το πρώτο κιόλας δευτερόλεπτο. Ακόμα και τα κάποια διαστήματα κενών στο Setlist που είχαν να κάνουν με γενέθλια, κουρδίσματα, ακόμα και εκμάθηση τραγουδιών, δεν κούρασαν όπως θα περίμενε κανείς, αλλά αντιθέτως δημιούργησαν ένα κλίμα ευχάριστο και θετικό για ό,τι ακολουθούσε. Ίσως η μοναδική αμήχανη στιγμή της βραδιάς συσχετίστηκε με μια από τις σπουδαιότερες μπαλάντες των 80’s, το “Miles Away”. Ο Kip Winger ζήτησε μια βοήθεια από το κοινό. Το ρόλο αυτό κλήθηκε να αναλάβει η τραγουδίστρια των Lace N’ Leather, Κωνσταντίνα Σάννη. Τους Lace N’ Leather είχαμε παρακολουθήσει στο αντίστοιχο ακουστικό set του Joe Lynn Turner. Δυστυχώς όμως δεν φτάνει μια ωραία φωνή για να σταθείς δίπλα σε μια προσωπικότητα σαν τον Winger και μάλιστα να θέσεις τον εαυτό σου διαθέσιμο για την εκτέλεση ενός τόσο αναγνωρίσιμου και ιστορικού τραγουδιού. Η άγνοια των στίχων του refrain ασφαλώς και μπορεί να υφίσταται, αλλά η άγνοια της μελωδίας και της δομής του τραγουδιού θα έπρεπε να αποτελεί απαγορευτικό παράγοντα για την προθυμοποίηση του οποιουδήποτε να δανείσει την φωνή του σε αυτό κι όχι ενθαρρυντικό στοιχείο προβολής. Ευτυχώς ο κόσμος κάλυψε αυτό το μικρό κενό και όλα κύλησαν ομαλά μέχρι το τέλος. Όσο ομαλό ασφαλώς μπορεί να κριθεί και το γεγονός ότι ο Kip Winger συνομίλησε (τηλεφωνικώς), ανοιχτά στο μικρόφωνο με το Reb Beach που βρισκόταν παρέα με τους υπόλοιπους Whitesnake.Τα “Madeleine”, “Hungry” και “Spell I’m Under” συνδυάστηκαν στη συνέχεια με όμορφες στιγμές επί σκηνής, όπως ήταν και η παρουσία του Τούρκου συνοδοιπόρου του Winger, Cenk Eroglu, στη solo κιθάρα, όπου μαζί με το Στέλιο στα κρουστά δημιούργησαν ένα δυναμικότατο trio σε κομμάτια όπως το «Steam“.
Μια υπέροχη βραδιά, που μόνο ως νοσταλγικό παραλήρημα δεν θα μπορούσε να νοηθεί. Ουσιαστικός Kip Winger, με εξαιρετική φωνητική παρουσία, που δεν ξεχνά το παρελθόν του ακόμα κι αν θα μπορούσες σε λίγο καιρό να το δεις να ανεβάζει μια συμφωνία στο Μέγαρο Μουσικής και ταυτόχρονα να κάνει παραγωγή στην πιο ακραια sleaze μπάντα. Περάσαμε πολύ όμορφα και θα θέλαμε να το επαναλάβουμε μόλις 24 ώρες μετά. Το Noizy είχε κι άλλο ραντεβού όμως, με κάποιον λίγο μεγαλύτερο σε ηλικία και με φτωχότερη κόμη.
Setlist
Cross
Easy Come Easy Go
Who’s the one
Rainbow In The Rose
Headed For The Heartbreak
Miles Away
Hungry
Free (Instrumental,Songs Of The Ocean Floor)
Steam
Nothing
Blind Revolution Mad
Spell I’m Under
Blue Suede Shoes
Down Incognito
Deal With The Devil
Madaleine
Seventeen
Δημήτρης Μπάρμπας
Φωτό: Κική Εμμανουήλ