- Λεπτομέρειες
-
Κατηγορία: Συναυλίες
-
Δημοσιεύθηκε : Τρίτη, 10 Σεπτεμβρίου 2019 10:38
Είναι κάτι απογεύματα ιδανικά για βόλτα στη φύση. Να πάρεις το ταίρι σου και να αναζητήσεις high grounds να ατενίσεις το ηλιοβασίλεμα, μέσα στη φύση, στο πράσινο, να πάρεις λίγο καθαρό αέρα, βρε παιδάκι μου. Και μάλιστα αρχές Σεπτεμβρίου που ο καιρός γλυκαίνει και δροσίζει, είναι ό,τι πρέπει. Ένα από τα ιδανικότερα μέρη γι’ αυτή τη δουλειά είναι το Άλσος Γαλατσίου. Πολύ πράσινο, γήπεδα, το θέατρο…
Το θέατρο τα τελευταία τέσσερα χρόνια κλέβει την παράσταση, σπάει την ηρεμία και τη ραστώνη του Φθινοπώρου που δειλά δειλά έχει μόλις μπει. Στα χέρια του Παναγιώτη Παπαγεωργίου μετατρέπεται σε έναν μουσικό «οργασμό» Progressive Power και συναφών σκληρών μεταλλικών ήχων. Το έχει ονομάσει Under the Quarry και φιλοξενεί ελληνικές μπάντες του στυλ που υπηρετεί και λατρεύει.
Σε αντίθεση με τα αμοιβαία κεφάλαια, οι προηγούμενες επιλογές του αποτελούν εγγύηση για τις επόμενες. Έτσι λοιπόν φέτος, στην τέταρτη εκδοχή του, παρέλασαν μπροστά από τα δικά μου μάτια συν άλλων 1.500 περίπου ατόμων που βρέθηκαν σε διαφορετικά χρονικά σημεία στον υπέροχο αυτό χώρο οι κάτωθι μπάντες, με σειρά εμφανίσεως. Solid Faith, Art Of Simplicity, Nochnoy Dozor, Forbidden Seed, Desert Near The End, Until Rain και Sunburst. Η συναυλία ξεκίνησε το απογευματάκι και τελείωσε λίγο μετά τη μία το πρωί, μέσα σε καταιγισμό μελωδιών, χτυπήματος στη σκηνή και στην εξέδρα. Κριτική στα συγκροτήματα δεν θα κάνω, αφού αφενός το συγκεκριμένο είδος δεν είναι το φόρτε μου, αφετέρου δεν υπάρχει και καμία τέτοια διάθεση.
Η συμμετοχή του κοινού σε κάθε μπάντα που ανέβαινε ήταν το παράσημό της. Και όλες οι μπάντες άρεσαν πάρα πολύ, αυτό σας το υπογράφω. Έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους και εισέπραξαν την αναγνώριση του κοινού και το χειροκρότημά του. Και αν δεν με πιστεύετε, ρίξτε μια ματιά στα social του event και των συγκροτημάτων και θα καταλάβετε. Δεν μπορώ βέβαια να μην σημειώσω δυο πράγματα που με εντυπωσίασαν. Την παρουσία του βιολιού στους Art of Simplicity, που έδενε καταπληκτικά με τον ήχο τους και τη γενική παρουσία των Nochnoy Dozor, με τις φωνές τους να με «κολλάνε πολύ άσχημα» (επίπεδο μηδέν, κ. διευθυντά μου).
Μιλώντας για ήχο, υποκλίνομαι στον ηχολήπτη και όσους εργάστηκαν για να βγει αυτό το αποτέλεσμα. Η ποιότητα ήταν αντάξια μεγάλων συναυλιών, πλήρως επαγγελματική, άκουγες παντού τα πάντα καθαρά. Μικρά τεχνικά προβλήματα πάντα θα υπάρχουν για να σταθείς σε αυτά.
Εν κατακλείδι, όσοι δεν ήρθατε επειδή δεν μπορούσατε, λυπάμαι αλλά χάσατε! Όσοι δεν ήρθατε για άλλους λόγους, χάσατε διπλά! Το συγκεκριμένο event στο Γαλάτσι, υπό την αιγίδα του Δήμου Γαλατσίου, έχει ήδη εξελιχθεί σε θεσμό. Με τέτοιες μπαντάρες δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς. Υπάρχει ελληνική σκηνή (ευτυχώς)!
Ευχαριστώ τον κ. Θέμη Γιαννόπουλο για τις καταπληκτικές φωτογραφίες του. Αναμένουμε ήδη το vol V! Αλλά δεν βιάζομαι. It was a noiZy September night to remember!
Νάσος Κονίτσας