Tony MacAlpine, Live @ Greece 2012
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Συναυλίες
- Δημοσιεύθηκε : Κυριακή, 11 Μαρτίου 2012 13:45
Tony MacAlpine, Agent Cooper, Daniel Pique
8-3-2012, Live @ Eightball Club, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
8-3-2012, Live @ Eightball Club, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Στα τέλη του περασμένου Νοέμβρη παρακολουθώντας την εξαιρετική κατά τ' άλλα εμφάνιση του Vinnie Moore στον Μύλο παρέα με έναν πολύ καλό μου φίλο, του έλεγα, πως έτσι και περάσει ο Tony MacAlpine από τα μέρη μας στην - υπό σχεδιασμό ακόμη τότε - ευρωπαϊκή του περιοδεία, θα καιγόταν το σύμπαν και ο κόσμος θα ξεχνούσε ότι γνώριζε περί κιθαριστικής αρτιότητας μέχρι τότε. Ο λόγος, που με είχε οδηγήσει να πιστεύω κάτι τέτοιο; Πρώτα απ' όλα η απίστευτης ποιότητας τελευταία κυκλοφορία του μεγάλου μουσικού, το ομώνυμο προσωπικό του άλμπουμ, το οποίο κυκλοφόρησε πέρυσι το καλοκαίρι. Κατά δεύτερο λόγο, οι μουσικοί, με τους οποίους συνεργαζόταν τελευταία και εμφανιζόταν επί σκηνής μαζί. Ο Tony MacAlpine βρίσκεται τα τελευταία 13 περίπου χρόνια σε μια δημιουργική έξαρση και όσοι δεν το έχουν αντιληφθεί αυτό, τότε έχουν χάσει αρκετά (σημαντικά) επεισόδια από την εξέλιξη της καριέρας του. Σήμερα, 52 ετών πλέον, δικαιούται να συγκαταλέγεται ανάμεσα στους κορυφαίους κιθαρίστες ολόκληρου του πλανήτη και πιθανότητα να αποτελεί και τον κορυφαίο shredder εν ζωή; Υπάρχει κάποια αμφιβολία γι'αυτό; Όσοι, αυτοί οι λίγοι, που παραβρέθηκαν στις 2 συναυλίες του επί ελληνικού εδάφους, δε νομίζω να διαφωνούν στο παραμικρό. Η πρώτη εμφάνιση του Steve Vai επί ελληνικού εδάφους, τότε που βγήκε με τους Mike Keneally, Philip Bynoe & Mike Mangini, τρέλανε τους πάντες. Οι δύο συναυλίες του Tony MacAlpine ήταν κιθαριστική τρομοκρατία ... μουσική πανδαισία.
To εισιτήριο έλεγε, πως οι πόρτες ανοίγουν στις 8.30μμ και συνηθισμένοι κατά 95% το πρόγραμμα να τηρείται κατά γράμμα στο Eightball, με το μπήκαμε στο χώρο, ο Daniel Pique βρισκόταν επί σκηνής ξεκινώντας με το πρώτο του κομμάτι. Μόνος του, με την κιθάρα του ανά χείρας και ένα laptop δίπλα του να φροντίζειγια όλα τα υπόλοιπα. Είχε στερεωμένη μία φωτογραφική μηχανή επάνω στην κιθάρα του και σύμφωνα με όσα μας επιβεβαίωσε και ο ίδιος λίγο αργότερα, έκανε live streaming της εμφάνισής του μέσω internet. 3 κομμάτια έπαιξε ο νεαρός Βραζιλιάνος μπροστά σε μια χούφτα ανθρώπους, κέρδισε όμως το χειροκρότημα και την εκτίμηση όλων με το αλάνθαστο και εμφάνταστο παίξιμό του. Ευγενικός και υπέρ του δέοντος απλός, αποχώρησε για να αφήσει τη σκηνή στους Agent Cooper ... τους οποίους δε γνώριζα. Παρατήρησα κάτι φυλλάδιά τους, στα οποία περιέγραφαν το ύφος τους ως southern progressive rock (;;;). Όσο μπερδεμένο κι αν ακούγεται αυτό ως όρος, ακόμη πιο μπερδεμένο ήταν το ύφος τους σε συνδυασμό με την εξωτερική εμφάνιση και τις ενδυματολογικές επιλογές του κάθε μέλους. Προσωπικά, αν και είχαν τρομερο ήχο, ήταν δεμένοι, αρκετά ομιλιτικοί, κινητικοί επί σκηνής και έπαιξαν άρτια, ταλαιπώρησαν τα αυτιά μου για περίπου 50 λεπτά (ίσως και παραπάνω). Ήταν ένα βασανιστήριο χωρίς τέλος! Τρομερά μπερδεμένα κομμάτια, χωρίς μουσική αρχή και τέλος, χωρίς ουσία, χωρίς κάτι που θα κάνει "κλικ" στον θεατή και θα τον αναγκάσει να ενδιαφερθεί έστω να ακούσει το υλικό τους δωρεάν στο ίντερνετ. 
Κατά τις 9.45μμ η μεγάλη ώρα είχε φτάσει. Ο Tony MacAlpine, ύστερα από ένα τρομερό intro, έσκασε στη σκηνή με τη μπάντα του. Στα αριστερά - έτσι όπως παρακολουθούσαμε εμείς - στεκόταν η Nili Brosh, Εβραία, η οποία διαμένει στη Βοστώνη, έχει σπουδάσει στο Berklee College Of Music και όσοι δεν τη γνώριζαν μέχρι εκείνο το βράδυ, το σίγουρο είναι πως αποκλείεται να την ξεχάσουν ποτέ. Εκπληκτικό παίξιμο, με πάρα πολλά διπλά solos στο πλευρό του Tony MacAlpine, μόλις 21 ετών και με τεράστιο ταλέντο. Στα δεξιά βρισκόταν ο Σουηδός Born Englen, ο οποίος τελευταία διαμένει στο Λος Άντζελες και προσπαθεί να χτίσει το όνομά του. Πρόκειται για ένα από τα ανερχόμενα ονόματα της σκηνής, που έχει συνεργαστεί με τον Yngwie Malmsteen ανάμεσα σε πολλούς άλλους. Πίσω από τα τύμπανα ήταν φυσικά ο τεράστιος Aquilles Priester, από την Βραζιλία, ο οποίος εκείνο το βράδυ είχε το δύσκολο και απαιτητικό έργο να αποδώσει κάθε σημείο, που είχαν παίξει πριν από αυτόν μουσικοί όπως οι Steve Smith, Virgil Donati, Marco Minnemann, Mike Terrana κι όχι μόνο. Δύσκολο; Σχεδόν ακατόρθωτο ...
Ο Τony MacAlpine ήταν σε εξαιρετική κατάσταση, με τέλειο - ίσως ακόμη και εκκωφαντικό - ήχο και μία μπάντα η οποία έπαιζε σαν μηχανή. Ξεκίνησαν καλύπτοντας σχεδόν ολόκληρο το "Edge Of Insanity", χωρίς την παραμικρή παύση - για χάσιμο χρόνου - ανάμεσα στα κομμάτια και χωρίς λόγια ... κάποια στιγμή, μετά από 40 λεπτά περίπου πήρε ο έγχρωμος κιθαρίστας το μικρόφωνο, απλά για να παρουσιάσει τους υπόλοιπους μουσικούς ... και πίσω στο μουσικό όργιο. Ακούσαμε κομμάτια από ολόκληρη πραγματικά τη δισκογραφία του, μέσα από το "Maximum Security", το εκπληκτικό τελευταίο του άλμπουμ, το "The Sage" από το "Evolution" και πολλά ακόμη ... το drum solo του Aquilles Priester ήταν πραγματικά απίστευτο, αναγκάζοντας το λιγοστό είναι η αλήθεια κοινό να χειροκροτάει ασταμάτητα, για να πάρει ο Tony MacAlpine στη συνέχεια την τρομακτική 8-χορδη κιθάρα του και να ξεκινήσει με το "Angel Of Twilight"!!! Tο έχετε ακούσει; Ήχος βαρύς σαν μπετόν ... το club σείστηκε κυριολεκτικά. Τα νέα τραγούδια λειτούργησαν τέλεια και η Θεσσαλονίκη κυριολεκτικά τα βιώσε σε όλο τους το μεγαλείο (με το "Pyrokinesis" να αποτελεί ένα από τα highlights της βραδιάς).
Η Θεσσαλονίκη απόλαυσε επίσης ένα σύντομο bass solo από τον Bjorn Englen, ο οποίος ήταν "στην τρίχα" στημένος στη σκηνή, ενώ την τιμητική τους είχανε οι δισολίες ανάμεσα σε Tony MacAlpine & Nili Brosh. Ο διάσημος κιθαρίστας δε χάλασε τη χάρη σε κάνεναν, έκατσε μπροστά από τα πλήκτρα του και απέδωσε ένα κλασσικό κομμάτι, ενώ από κάτω οι θεατές παρακολουθούσαν με ανοιχτό το στόμα και αμίλητοι. Mε το που ακούστηκαν οι πρώτες νότες του "Tears Of Sahara" χαθήκαμε κυριολεκτικά όλοι στη μαγεία της μουσικής του μεγάλου Tony MacAlpine, ο οποίος το βράδυ εκείνο, όχι απλά παρέδωσε μαθήματα βιρτουόζικου και μελωδικού, ουσιαστικού παιξίματος, αλλά έδωσε ίσως το καλύτερο show, που έχει δώσει ποτέ guitar-hero επί ελληνικού εδάφους. Απολαυστικός! Χορταστικός! Για σχεδόν 110 λεπτά παρακαλώ "τρομοκράτησε" το κοινό της Θεσσαλονίκης, χωρίς να μιλάει, χωρίς να έχει παύσεις ανάμεσα στα κομμάτια και αποδίδοντας άριστα 21 περίπου συνθέσεις του. Το κλείσιμο; Το "Hundreds Of Thousands" με το κοινό πραγματικά να τρελαίνεται! Ραντεβού δώθηκε στο merch, στον επάνω όροφο του μαγαζιού, όπου όλα τα μέλη της μπάντας υπέγραψαν φιλικά αυτόγραφα, συνομίλησαν τον κόσμο, βγήκαν φωτογραφίες με όλους και κανείς δεν έφυγε από τη θέση του μέχρι να αποχωρήσει και ο τελευταίος θεατής. Ραντεβού δώθηκε την επόμενη ημέρα στην Αθήνα.
Tony MacAlpine, Daniel Pique
9-3-2012, Live @ Kύτταρο Club, ΑΘΗΝΑ
Η συναυλία της Αθήνα είναι μία πραγματικά πονεμένη ιστορία. Εφόσον δεν είχα "πάρει τη δόση μου" στη Θεσσαλονίκη και δεν είχα παρακολουθήσει και ευχαριστηθεί τη μπάντα στον απόλυτο βαθμό το προηγούμενο βράδυ, ειλικρινά δε γνωρίζω τι θα έγραφα και τι είδους σχόλια θα έκανα. Διότι ακόμη και σήμερα, υπό αυτές τις συνθήκες, με το εισιτήριο της Θεσσαλονίκης να είναι 20 ευρώ και της Αθήνας 25, υπάρχουν άτομα, που κυριολεκτικά γράφουν τον κόσμο στα αρχίδια τους. Σας ταρακούνησε η έκφραση; Kαι λίγο είναι ... Το κοινό της Θεσσαλονίκης πλήρωσε 20 ευρώ το κεφάλι και παρακολούθησε μία συναυλία κάτι παραπάνω από 3 ώρες, 3 ονόματα και κάτι το εξωπραγματικό. Το κοινό της Αθήνας - όσοι τουλάχιστον τα κατάφεραν και είχαν την τύχη να δούνε κάτι - παρακολούθησαν μία συναυλία 1,5 ώρας στο σύνολο και 2 ονόματα μονάχα. Πάμε στις λεπτομέρειες ... Το εισιτήριο έγραφε πως η ώρα έναρξης είναι 9μμ. Έτυχε να φτάσω στο club στις 8.37μμ ακριβώς (ας είναι καλά μια κλήση στο κινητό μου, που με βοήθησε να θυμηθώ και το λεπτό άφιξής μου) και σοκαρίστηκα ήδη στην πόρτα όταν άκουσα νότες από το "Wheel Of Fortune". Με ύφος τεράστιας απορίας, ρωτάω : "ΞΕΚΙΝΗΣΕ Ο ΤΟΝΥ ΜΑCALPINE;". Κι όμως φίλοι μου ... σε μια συναυλία, που οι πόρτες επίσημα ανοίγουν στις 9μμ, υπάρχουν 2 support ονόματα, τα οποία βάση προγράμματος και φυσιολογικά παίζουν τουλάχιστον 90 λεπτά καθαρό χρόνο μουσικής, ο headliner είχε αφήσει πίσω του το intro και είχε ορμήσει στη σκηνή, παίζοντας μπροστά σε 20 (;;;) άτομα! Όμορφα πράγματα ... κάνοντας βέβαια στη συνέχεια την έρευνά μου, αφού δεν μου αρέσει να μιλάω στον αέρα, διαπίστωσα ότι σε site, που χρησιμοποιεί ο/οι διοργανωτής/διοργανωτές είχε ανέβει ανακοίνωση, την ημέρα της συναυλίας, στις 1:40μμ ακριβώς πως "Οι πόρτες ανοίγουν στις 20:00, DANIEL PIQUE: 20:15 – 20:30 (15 λεπτά), AGENT COOPER: 20:45 – 21:30 (45 λεπτά), TONY MACALPINE: 21:45 – 23:15 (90 λεπτά)". Τα συμπεράσματα όλα δικά σας. Φυσικά δεν είδα την ίδια ευαισθησία μετά τη συναυλία, να δημοσιεύσουν κάποιου είδους ανακοίνωση, αναφέροντας ξεκάθαρα τους λόγους αυτού του ΦΙΑΣΚΟΥ, να απολογηθούν ... ή να επιστρέψουν μέρος των χρημάτων όλων όσων παρακολούθησαν το event. Και ξέρετε κάτι; Ο Tony MacAlpine είναι προσωπικός μου φίλος, μίλησα μαζί του, έμαθα τα πάντα, αλλά δεν θα τα παραθέσω. Δουλειά του μουσικού είναι να παίζει και εκείνο το βράδυ ο Tony MacAlpine έπαιξε. Δουλειά των managers του είναι να προασπίζουν τα συμφέροντά του και της περιοδείας ολόκληρης : και το έπραξαν. Η μπάντα όφειλε να είναι στην Ηγουμενίτσα το αργότερο στις 6πμ το επόμενο πρωί αντί για τις 8πμ, που ήταν πριν προγραμματισμένο. Δουλειά του διοργανωτή είναι να τιμάει τη δουλειά του, το αντίτιμο που πλήρωσε κάθε fan - από τους ελάχιστους - που παραβρέθηκε εκεί, και δεν το έπραξε. Έγραψε τους πάντες στα αρχίδια και επέτρεπε σε άτομα να εισέρχονται στο χώρο της συναυλίας (πληρώνοντας εισιτήριο κιόλας;;;) ΑΦΟΥ ΟΛΑ ΕΙΧΑΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ. Με το που τελείωσε η εμφάνιση και κατευθυνόμενος και πάλι, με όλα τα υπόλοιπα παιδιά να συναντήσω τη μπάντα, είδα να μπαίνει στο club, στις 9.45μμ ακριβώς - ώρα που είχε ανακοινωθεί πως θα παίξει ο Tony MacAlpine - διάσημος Έλληνας κιθαρίστας και επίσης φίλος μου (δεν θα αναφέρω το όνομά του, απλά διότι δεν υπάρχει λόγος) με την παρέα του. Αυτό απλά προς απόδειξή των λεγομένων μου ... και ελπίζω να μη δω ΤΩΡΑ - 2 ημέρες μετά, 48 ώρες αργότερα, κάποιου είδους μομφή ή δήλωση εναντίον της μπάντας, διότι στην περίπτωση θα ταιριάζει απόλυτα ο τίτλος "αυτοί που όταν πρέπει, κοτεύουν ...". Δε λέω ότι ο διοργανωτής μπορεί να κάνει θαύματα, όταν το touring group σκάει μύτη και είναι υπό πίεση. Μπορεί όμως να ενημερώσει με όποιο μέσο διαθέτει και να κάνει τα αδύνατα δυνατά να προασπίσει τα συμφέροντα των θεατών & πελατών του και όχι απλά της τσέπης του. Και πιστέψτε με, τα άτομα που είδα εγώ στην πόρτα, διαθέτουν αρκετά "μέσα" να ενημερώσουν όλον τον κόσμο για πιθανή, καθολική αλλαγή προγράμματος! Και στη χειρότερη περίπτωση, ακόμη κι αυτό να μην κατάφερναν να πράξουν, θεωρώ αδιανόητο να μη ζητήσουν ένα τεράστιο συγνώμη από όλον τον κόσμο, που παραβρέθηκε εκεί ή μπήκε τελευταία στιγμή και έχασε όλη τη συναυλία ή έχασε σε κάθε περίπτωση μικρό ή μεγάλο μέρος αυτής (και πλήρωσε ολόκληρο το αντίτιμο).
Στα της συναυλίας ... ο Daniel Pique - απ' ότι έμαθα αργότερα από τον ίδιο, βγήκε και έπαιξε όπως ακριβώς και στη Θεσσαλονίκη. Οι Agent Cooper έκαναν τους roadies και όχι τους μουσικούς εκείνο το βράδυ, ενώ ο Tony MacAlpine έσκασε στη σκηνή στις 8.35μμ ακριβώς. Ο ήχος του ήταν ακόμη μία φορά εξωπραγματικός. Ήταν πραγματικά κρίμα, που ελάχιστοι κατάφεραν να παρακολουθήσουν το show του. Τολμώ να πω, πως η μπάντα ήταν σε μεγαλύτερη κέφια από τη Θεσσαλονίκη και η απόδοσή τους όφειλε να γυριστεί σε DVD για να το βλέπουμε και να το χαιρόμαστε. Το κακό είναι, πως έπαιξαν με το ζόρι 70 λεπτά : το drum solo ήταν "κομμένο" στα 3/4, δεν υπήρχε bass solo, κανένα piano solo φυσικά, ακούσαμε μονάχα 2 κομμάτια μέσα από το τελευταία άλμπουμ του κιθαρίστα - στο πανδύσκολο "Serpens Cauda", ο Aquilles Priester ίδρωσε και κοκκίνησε να αποδώσει στην εντέλεια τα εξωγήινα μέρη του Virgil Donati, ενώ έκλεισαν κλασσικά με το "Hundreds Of Thousands", για να αποχωρήσουν, ενώ το κοινό με το ζόρι είχε ζεσταθεί. Η μπάντα έμεινε για αρκετή ώρα στο merch stand, μιλώντας με τους πάντες - ο Aquilles δέχτηκε άπειρες ερωτήσεις για την audition με τους Dream Theater (για τους οποίους μίλησε με τα καλύτερα λόγια), ενώ ο Tony MacAlpine μας εκμυστηρεύτηκε, πως έχει ξεκινήσει να δουλεύει ήδη επάνω στην επόμενη σόλο κυκλοφορία του, ενώ τον Οκτώβριο θα ακολουθήσει περιοδεία με τους Billy Sheehan, Derek Sherinian & Mike Portnoy. Όποτε ... να είστε έτοιμοι! Όσο διήρκησε η συναυλία του Κυττάρου ήταν απίστευτη : τρομερός ήχος (καλύτερος κι από CD), πολύ καλός φωτισμός, πανέμορφος ο χώρος και αρκετά άνετη η παρακολούθηση των μουσικών επί σκηνής. Ο Tony MacAlpine μίλησε όλο κι όλο για 4-5 δευτερόλεπτα και αυτό ήταν όλο. Τον ίδιο δεν τον παρουσίασε απλά κανείς : η μπάντα ήταν φουριόζα, ανέβηκε επάνω και έπαιξε χωρίς καμία παύση ανάμεσα στα κομμάτια. Μουσική - μουσική - μουσική! Οι νότες έρεαν, ο κόσμος είχε χαζέψει πραγματικά με την τεχνική του Αμερικάνου κιθαρίστα, η ταστέρια της 8-χορδής του έμοιαζε γιγάντια και ο Aquilles Priester πίσω από τα τύμπανα χτυπιόταν σαν τρελός. Πραγματικά κρίμα που δεν έπαιξαν περισσότερα κομμάτια μέσα από το ομώνυμο τελευταίο CD του Tony MacAlpine, αφού ακούγονται άριστα ζωντανά και ταιριάζουν γάντι με το ύφος του Βραζιλιάνου ντράμερ. Το "The Sage" (από το "Evolution") ήταν σε κάθε περίπτωση χορταστικό και ευτυχώς δεν το άφησαν εκτός!!! Ένα απίστευτο διήμερο, με πάρα πολύ καλή παρέα, πολλούς παλιούς φίλους και γνωστούς, με συγκλονιστική μουσική ... και στη συνέχεια ξέφρενο πάρτυ μέχρι τις πρωινές ώρες σε διάφορα μέρη της Αθήνας, είχε φτάσει στο τέλος του.
Μίλτος Λυμπιτσούνης
Φωτογραφίες (@Athens) : Σωτήρης Μαράντος
Φωτογραφίες (@Athens) : Σωτήρης Μαράντος
Joomla Social by OrdaSoft!
