- Λεπτομέρειες
-
Κατηγορία: Συναυλίες
-
Δημοσιεύθηκε : Δευτέρα, 13 Ιανουαρίου 2020 02:09
Είμαι ευτυχής όταν βλέπω μεγάλα μαγαζιά σαν το Piraeus Academy να γεμίζουν όταν φιλοξενούν ελληνικές μπάντες. Suicidal Angels, Full House Brew Crew και Domination, Inc. Και πολλές υποσχέσεις για καλή απόδοση, καλό ΞΥΛΟ και καλό βράδυ. Έχουμε φιλοξενήσει τις δουλειές των τριών σχημάτων, έχουμε πάντα πίστη στην ελληνική σκηνή, τη θαυμάζουμε και δεν θα σταματήσουμε ποτέ να το κάνουμε αυτό. Να πούμε εισαγωγικά ότι και τα τρία σχήματα έπαιξαν σαν να μην υπάρχει αύριο. Τη μάτωσαν τη φανέλα, ήταν τιμιότατα σε ό,τι πρεσβεύουν και έδειξαν ότι στη σκηνή απλά σκοτώνουν.
Αυτό που όμως δεν περίμενα να συμβεί και δυστυχώς συνέβη ήταν να μας ενοχλήσει για ακόμα μια φορά το ζήτημα "ήχος". Είχαμε δει πολύ πρόσφατα τι κακό είχε γίνει σε παρόμοιο LiVE, με ελληνικά σχήματα κι εκείνο, είδαμε και τώρα ότι το κακό μπορεί να συμβεί ανά πάσα στιγμή, δυστυχώς, σε γκρουπάρες που έχουν γεννηθεί να ξεχαρβαλώνουν σκηνές. Τονίζω ξανά πως αν συμβαίνουν σοβαρά θέματα και δημιουργούνται εξίσου σοβαρά προβλήματα, που δεν αντιμετωπίζονται σε σύντομο χρονικό διάστημα, θα συμπάσχουμε. Τόσο απλό είναι.
Λίγο μετά τις οκτώ παρά τέταρτο ξεκινούν οι Domination, Inc. Όταν άκουσα το “Memoir 414” το περασμένο καλοκαίρι, είχα γράψει τα καλύτερα και μόνο. Πρόκειται για απίστευτη Thrashομηχανή, η οποία δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τα μεγάλα σχήματα του εξωτερικού. Τα παιδιά έπαιξαν καταπληκτικά, έφαγαν τη σκηνή και δεν σταμάτησαν να κοπανιούνται, αποδίδοντας το ένα λυσσαλέο κομμάτι μετά το άλλο. Και όταν γράφω ότι κοπανήθηκαν, εννοώ πως το έκαναν ΟΛΟΙ τους! Ακόμα και ο drummer το διέλυσε τον αυχένα του! Αντίπαλός του στην όλη διαδικασία ο ήχος. Κάποια στιγμή ακούγαμε μόνο φωνή και ταμπούρο. Δεν ξέρω πώς άκουγαν και τι άκουγαν τα παιδιά πάνω στη σκηνή, κάτω όμως είχαμε θέματα. Επειδή όμως οι παιχταράδες αυτές δεν έχουν καμία σχέση με το πρόβλημα που προέκυψε στον ήχο και δεν φέρουν καμία ευθύνη για ό,τι ακούστηκε κάτω, τονίζω πως αρίστευσαν εκεί πάνω και μπράβο τους για την ακατάπαυστη επίθεση!
Dark City, Crisis, Culling, Infants Of Thrash, Day VIII: Deus Ignorance, Cutting Edge, The Eye, Sickening
Συνέχεια με τους Full House B.C., τους οποίους είχαμε δει στη σκηνή πριν λίγους μήνες και με πολλή χαρά μας θα ξαναδούμε. Βαρβάτη μπάντα, με supeRock θέματα και ατσάλινη περιβολή, με γρέζι και γκάζια και εντυπωσιακή σκηνική παρουσία. Το κουαρτέτο ξεκίνησε με δύναμη και τρελό ενθουσιασμό. Δυστυχώς, η τεχνολογία δεν ήταν με το μέρος τους εκείνο το βράδυ. Ακούγαμε, σταματούσαμε να ακούμε, ξανά τα ίδια και ξανά τα ίδια. Είχε και κάποιο θέμα και η πεταλιέρα, με τις εναλλαγές από καθαρά σε γκάζι και κάπου κολλούσε, κάτι που εξώθησε και τον ίδιο το Βαγγέλη Καρζή να αναφερθεί στο εν λόγω από μικροφώνου. Πέρα από τα τεχνικά τερτίπια όμως και το ζήτημα με τον ήχο, η μπάντα έπαιξε τόσο δυναμικά, που το κοινό πορώθηκε ουκ ολίγες φορές. Το Moshpit ήταν αρκετές φορές κατειλημμένο, ο κόσμος ακολουθούσε τις προσταγές για χτύπημα και ιαχές και το show ήταν άψογο, με τα παιδιά των FHBC να σκάβουν για τα καλά το Academy. Είναι σπουδαία ομάδα τούτοι εδώ και θα μας απασχολήσουν πολύ ευχάριστα στο κοντινό μέλλον.
No Retreat, Me Against you, Black Shade, Bury Me, Hollow God, Bring The Chaos, Undisputed, No One's Safe, Black Empty Box, Cannot Be Judged
Τους Suicidal Angels τους είχα δει και τον περασμένο Ιούλιο και είχα τρελαθεί με την πάρτη τους. Τρελό Thrashάρισμα, απίστευτη διάθεση και η ευχή μου τότε να ξαναγυρίσουν για headline εμφάνιση είχε πιάσει τόπο. Οι τυπάδες βγαίνουν στη σκηνή, ο ήχος φαίνεται πως δεν θα μας απασχολήσει ξανά και… εννοείται πώς κάναμε λάθος! Σίγουρα δεν υπήρχαν τα προβλήματα που ακούσαμε στις προηγούμενες δύο συγκροτηματάρες, σίγουρα τα πράγματα ήταν πολύ καλύτερα, είχαμε όμως ένα ζήτημα με τις αυξομειώσεις στην ένταση και μία ενοχλητική κατάσταση που μας απασχολούσε και μας αποσπούσε την προσοχή.

Οι Άγγελοι βέβαια έπαιξαν όπως ξέρουν και το τσάκισαν το μαγαζί, αφού δεν χαμπαριάζουν από τέτοια και αφού είναι ομαδάρα και το ξέρουν. Ο Gus Drax έπαιξε με δαιμονιώδη τρόπο, έδειξε ότι είναι τρομερός σολίστ και εξίταρε τον κόσμο, όταν άφησε το riff του “South Of Heaven” (ναι, ναι, αυτών που ξέρετε) να γεμίσει το χώρο του Academy. Ο Νίκος στη φωνή, την κιθάρα και το γενικό πρόσταγμα ήταν άψογος, εξαπολύοντας το ένα ερπυστριοφόρο κομμάτι μετά το άλλο, ενώ ευχαριστούσε μετά από κάθε τραγούδι! Ευγένεια, ήθος και συνεχής κουβέντα για τη χώρα μας και τη Μέταλ σκηνή της. Πραγματικά συγκινητικός. Με τη στήριξη ενός γκρουπ που έχει παίξει στο μισό πλανήτη και θα πατήσει πολύ σύντομα και τον υπόλοιπο, ο Νικόλας μας παρουσίασε αυτό που είναι. Αυθεντικός, κύριος, επαγγελματίας. Και εννοείται πώς στο ίδιο ύψος στάθηκαν όλοι οι υπέρ-παίχτες των Suicidal Angels. Το show τελείωσε ένα τέταρτο περίπου πριν τα μεσάνυχτα και από τώρα σας λέω πως αν αυτές οι τρεις μπάντες αποφασίσουν να ξαναπαίξουν στη χώρα μας αύριο, έχω φύγει και έχω πάει να τους δω γονυπετής. Όλα τα υπόλοιπα είναι μιζέριες.
Κώστας Κούλης
Endless War, Capital Οf War, Bloodbath, Years Οf Aggression, Bloody Ground, D.I.V.A., Front Gate, Eternally Τo Suffer, Roof Οf Rats, Beggar Οf Scorn, Gus' solo, Moshing Crew, Vomit Οn Τhe Cross, Seed Οf Evil, Born Οf Hate, The Sacred Dance With Chaos, Bleeding Holocaust, Apokathilosis