- Λεπτομέρειες
-
Κατηγορία: Συναυλίες
-
Δημοσιεύθηκε : Δευτέρα, 22 Απριλίου 2019 01:45
ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ ΣΥΝΑΥΛΙΑΣ
SOBER ON TUXEDOS – ΡΟΔΕΣ UNITED
OPENING ACT: DEAD SOUTH DEALERS
ΙΛΙΟΝ PLUS
Έχω γεράσει. Πολύ πριν την ώρα μου. Επίσης έχω να βγω πολύ καιρό έξω, να κυκλοφορήσω, βρε παιδί μου (δεν μιλάω για ταβέρνες, αμέσως εσείς), να δω τι γίνεται στον κόσμο. Το γιατί μην το ρωτάτε, απλά συνέβη. It comes with the family obligations, που λέμε και στην Καρυά. Το πολιτισμικό σοκ που έχω πάθει δύσκολα περιγράφεται. Και εξηγούμαι. Τους τελευταίους μήνες έχει αλλάξει όλη η κοσμοθεωρία μου περί μουσικής. Τι μουσική ακούω, θα με ρωτήσετε… Ελληνικά, θα σας απαντήσω. Ελληνικά βέβαια άκουγα και πριν, αλλά τότε εννοούσα το λεγόμενο και «έντεχνο», με τον ελληνικό «ψαγμένο» στίχο κτλ. Δεν είχα ιδέα για την ελληνική ροκ σκηνή (στην ευρύτερή της έννοια) και είχα μείνει στις Τρύπες και τα Σπαθιά. Κολλημένος ακόμα στα 90`s, με τις δισκάρες που είχαν βγει σε Hard Rock και Heavy Metal να αποτελούν τα ακούσματά μου ακόμα και σήμερα. Και ανακαλύπτω ότι η ελληνική σκηνή έχει κάνει άλματα προόδου. Οι ήχοι και οι συνθέσεις της δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από των ξένων, το επίπεδο των μουσικών είναι ίσως και ανώτερο. Σε όλα τα είδη που συναντώ, αυτό ανακαλύπτω. Το γεγονός δε, ότι στην συναυλία που πήγα να καλύψω στο Ίλιον Plus, όπου συμμετείχαν οι Sober on Tuxedos, οι Ρόδες United και οι Dead South Dealers, δεν γνώριζα κανένα από αυτά τα συγκροτήματα, αλλά τα γνώριζε ο γιος μου, με έφεραν ένα βήμα πριν το αίτημα συνταξιοδότησης λόγω γήρατος. Δεν μάσησα όμως, ούτε έψαξα στο youtube για ενημέρωση. Είπα θα πάω κι ό,τι βρέξει ας κατεβάσει. Η διοργανώτρια μου είναι πλέον γνωστή για τις καλές συναυλίες που αναλαμβάνει, οπότε πήρα τη σκούνα κι έφυγα. Το μόνο που φοβόμουν ήταν μην αντέξω, γέρος άνθρωπος γαρ. Στην ανάγκη θα καθόμουν σε μιαν άκρη. Αμ δε…

Οι Dead South Dealers με το που έπαιξαν την πρώτη τους νότα με τράβηξαν απ’ τα μαλλιά και με κοπάνησαν στο πάτωμα. Οι Andre Boutos στη φωνή, Vaggelis Tsimpinos και George Tsoufantaris στις κιθάρες, Nikos Tsimpinos στο μπάσο και Basilis Kyp στα τύμπανα ήταν απλά ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟΙ! Φουλ ενέργεια στη σκηνή, δυνατά κομμάτια πολύ καλά παιγμένα, «καλοκουρδισμένη» μπάντα στο σύνολό της. Ψάξτε τους και δεν θα χάσετε. Κυμαίνονται στον χώρο του Heavy Rock (έτσι δηλώνουν και αλήθεια λένε) και έπαιξαν κατά σειρά τα:
FAIRIES ON THE SWAMP
D.S.D.
VINNIE THE VET
NOTE TO SELF
WALK THROUGH THE LINE
WRONG CARGO
THE MOB GOES WILD (Clutch cover)
EXILE
Πριν προλάβω να συνέλθω από το πρώτο σοκ, είχε ήδη ανεβεί στη σκηνή ο Στέλιος Μαγκαλίος με τους υπόλοιπους SOBER ON TUXEDOS και ο δεύτερος γύρος ξεκίνησε. Πάλι riffαρες, πάλι χτύπημα (αυτή την φορά στον τοίχο), πάλι τρελή ενέργεια στη σκηνή, αυτή τη φορά και με την συμμετοχή του κοινού (ο frontman δεν δεχόταν κουβέντα ούτως ή άλλως), πάλι φοβερός ήχος και δέσιμο. Ναι, έχουν δίκιο τώρα που τους έψαξα λιγάκι. Ούτε sober ήταν, ούτε Tuxedos φορούσαν, αλλά ήταν ΟΛΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ! Κέφι και συνάμα χτύπημα, δικά τους τραγούδια με μίξη Sabbath και Sepultura, διέλυσαν τα γέρικα ποδάρια μου. Δεν θα σας πω να τους ψάξετε, γιατί απ΄ ό,τι κατάλαβα ο μόνος που δεν τους ήξερε ήμουν ΕΓΩ! Κατά σειρά έπαιξαν τα:
OUTCOME
TOMORROW
LUCY
N.I.B (BLACK SABBATH )
STAY
MY GENERATION (LIMP BIZKIT)
HEY YOU
FOR ME
REBEL YELL (BILLY IDOL)
SWAGGER
ROOTS (SEPULTURA)
BEST OF ME

Και όντας διαλυμένος από την κούραση (γέρος άνθρωπος είπαμε), περίμενα να δω πώς θα ολοκληρωθεί η βραδιά, αφού έμενε άλλο ένα συγκρότημα να ανέβει. Οι Ρόδες United ΕΥΤΥΧΩΣ δεν ήταν στο ίδιο tempo (θα έγραφα από το νοσοκομείο αλλιώς). Για την ακρίβεια ήταν λες και είδαν φως και μπήκαν, αφού το είδος της μουσικής που έπαιξαν δεν είχε καμία σχέση με τα στυλ των δυο προηγουμένων συγκροτημάτων. Ούτε και το ύφος τους γενικότερα. Χαλαροί, με το Νικήτα Κλιντ να δεσπόζει στη σκηνή, ένα βιολί να δίνει άλλο χρώμα στην όλη κατάσταση και γενικά διαφορετικές μουσικές και ακούσματα από αυτά των προηγουμένων. Ακούσματα πιο Light, δίχως παραμορφώσεις και τρελά solo ή χτύπημα στη σκηνή. Ήταν η ώρα του free παιξίματος σε φάση κυρίως τζαμαρίσματος, αφού, όπως μου είπαν αργότερα, δεν υπήρχε συγκεκριμένη λίστα και παίχτηκαν κάποια γνωστά κομμάτια τους, αλλά και κάποια καινούργια που δεν έχουν κυκλοφορήσει ακόμα, όλα όμως έδεναν κατάλληλα με το σκηνικό. Κι ας ψάχτηκαν λίγο παραπάνω με το delay του κιθαρίστα. Όλα στο κόλπο και στο κλίμα ήταν.

Έφυγα σερνόμενος και απογοητευμένος. Από τον εαυτό μου φυσικά. Πώς ήταν δυνατόν να μην έχω ξανακούσει αυτές τις φοβερές μπάντες; Επειδή άκουσα ότι ετοιμάζουν νέες δουλειές, θα φροντίσω να επανορθώσω. Εσείς τι κάθεστε; Μην περιμένετε, έχουν και προηγούμενες που κυκλοφορούν. Από μένα τα περιμένετε όλα;
Νάσος Κονίτσας