Rock'n'Roll Children, Saints and Sinners LiVE @ Kyttaro
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Συναυλίες
- Δημοσιεύθηκε : Τρίτη, 22 Οκτωβρίου 2019 03:09
«Έχουμε γράψει εκατό φορές γι’ αυτό, τι άλλο να πούμε πια»; Ήταν η φωνή που ακούστηκε μέσα στο Κύτταρο. Ονόματα δεν λέμε, υπολήψεις δεν θίγουμε. Αλλά εγώ δεν έχω γράψει καμία φορά! Και σήμερα έπαιζε η αγαπημένη μου tribute μπάντα για λόγους άσχετους με το παλικάρι στα φωνητικά, οι Saints & Sinners. Δεν θα ασχοληθώ με το συγκρότημα του παπαροκά και του κουμπάρου, αφενός διότι υπάρχει σχέση και θέλω να είμαι αμερόληπτος, κατά δεύτερον διότι η κατηγορία πως παίζουν ώστε να μπορούν όλη μέρα να τρώνε προβατίνες και να πίνουν έχει αποδειχθεί από την ίδια την εικόνα τους (πολλά κιλά μέταλ), κατά τρίτον ότι έχουν διαλύσει με τα tribute τις μπάντες τους… Ούτε δέκα δίσκους το χρόνο δεν βγάζουν οι αργόσχολοι! Το παραπάνω σχόλιο φέρει την υπογραφή μου και ουδεμία ευθύνη έχει το περιοδικό για την αμείλικτη καυστικότητά μου (σ.υ.υ.: τι βλέπουν τα σχιστά γαλαζοπράσινά μου μάτια και δεν φωνάζουν τρία ζήτω κι ένα πώπω)! Όχι που θα τους άφηνα ασχολίαστη την (πραγματικά) αρρωστημένη κατάστασή τους. Βασικά όμως… διότι θα σας τα πει η Μαίρη μας.
Κλείνοντας την εισαγωγή της κακιάς ώρας και προσπαθώντας να κρατηθώ από τα γέλια, θα παραθέσω τα γεγονότα όπως τα έζησα.
Παρουσιάστηκε νέος ντράμερ, ο Τόνι Μιχαλακόπουλος, ο οποίος και στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων. Κοινώς, τα έδωσε όλα! Ρυθμό, πώρωση, ό,τι χρειαζόμασταν.
Κλείνοντας την εισαγωγή της κακιάς ώρας και προσπαθώντας να κρατηθώ από τα γέλια, θα παραθέσω τα γεγονότα όπως τα έζησα.
Παρουσιάστηκε νέος ντράμερ, ο Τόνι Μιχαλακόπουλος, ο οποίος και στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων. Κοινώς, τα έδωσε όλα! Ρυθμό, πώρωση, ό,τι χρειαζόμασταν.
Ο γιατρός παρουσιάστηκε με τραγιάσκα. Δεν ξέρω τι ήθελε να πει ο ποιητής, αλλά είχε δίκιο! Άλλωστε θα χτυπούσε υπερωρία (σ.υ.υ.: μπα; Σου γλύτωσε το κασκόλ).
Ο μαέστρος – Γκάνταλφ ήταν εκεί αγέρωχος και επιβλητικός. Όλα ήταν υπό έλεγχο.
Ο Νίκος Παπαδόπουλος, με το στιβαρό και μελωδικό του παίξιμο, έδινε τις σωστές βάσεις για να πατήσουν οι υπόλοιποι και να κοπανιόμαστε στο μέτρο.
Μαρούλαρος! Δίχως περιττές λοβιτούρες και κόλπα, αυτό ήταν χθες ο Γιώργος Μαρούλης. Συνηθισμένα πράγματα.
Έχουν βάλει τώρα έναν τύπο να προσπαθεί να τραγουδήσει Coverdale, να προσπαθεί να μεταδώσει παλμό στο κοινό και στους υπολοίπους στη σκηνή. Το ξέρω ότι θα φανώ λίγο κακός εδώ, αλλά… ΜΙΧΑΛΗ, ΖΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ Σ’ ΑΚΟΥΜΕ! Τα έκανε όλα κι ακόμα παραπάνω. Όχι, δεν είμαι groupie, δεν μου αρέσει ο συγκεκριμένος καθόλου, μην σας περνάει κάτι τέτοιο απ’ το μυαλό. Θα μπορούσα να τα γράφω αυτά για οποιοδήποτε Μιχάλη Δανδουλάκη.
Το ταξίδι που περιλάμβανε τραγούδια από όλη την δισκογραφική πορεία του Καλυμμένοκοιλάδα και των διαφόρων κουλών που προσλάμβανε ως κιθαρίστες, διήρκησε γύρω στις δυο ώρες. Έπαιξαν κατά σειρά και με βασανιστική πιστότητα (δεν μπορώ να γράψω τη λέξη που θέλω, καταλαβαίνετε) τα κάτωθι λαϊκά άσματα.
Walking In The Shadow Of The Blues, Love Ain`t No Stranger, Slide In It, Fool For Your Lonin’, Standing In The Shadow, Guilty Of Love, Judgement Day, Slow And Easy, Mistreated, Ready And Willing, Don’t Break My Heart Again, Is This Love, Crying In The Rayn (σ.υ.υ.: το αφήνω γιατί το θεωρώ πρώτης τάξεως λογοπαίγνιο – Αν είναι απλά ορθογραφικό λάθος, τότε σε οικτίρω), Here I Go Again, Still Of The Night.
Θεωρώ ότι έλειψαν τα “Slip of the tongue”, “Now you’re gone”, “Sailing Ships”… καλά, μη βαράτε, μια κουταμάρα είπαμε… Τώρα που τα ξαναθυμήθηκα, σας αφήνω για να τα ψάξω στο διαδίκτυο. Τόσα live ανέβηκαν, θα έχουμε να ακούμε για καιρό. Μέχρι τουλάχιστον το επόμενο Live τους. Η μπάλα στη Μαίρη…
Νάσος Κονίτσας
Όταν πριν εννέα χρόνια ανακοινώθηκε η tribute μπάντα των Rock’n’Roll Children, βρισκόμουν σε μια φάση που ακόμα θρηνούσα το χαμό του αγαπημένου μου καλλιτέχνη. Τον πατέρα που μας άνοιξε το δρόμο για την πιο υπέροχη μουσική. Τον άνθρωπο αντί-star, που θυμόταν όλο τον κόσμο με το όνομά του. Το γίγαντα κοντό της μεταλλικής κοινωνίας. Θα μπορούσα να γράφω μέρες, αλλά η ουσία είναι ότι η μπαντάρα των R’n’R Children ήρθε για να καλύψει, αν μπορεί ποτέ να καλυφθεί μια τέτοια απώλεια, την ανάγκη μας να ακούμε τα τραγούδια αυτού του ανθρώπου. Κάθε χρόνο, το Μάιο πάντα, γιορτάζουμε τη ζωή και το έργο του πιο γλυκού μεταλλά του πλανήτη. Μας άφησε νωρίς αλλά δεν θα του κρατήσουμε κακία. Ίσως κάποια στιγμή βρεθούμε εκεί πάνω και κάνουμε μια τεράστια συναυλία.
Ο Γιατρός, ο Παπάς, ο Τσιμάς, ο Νικόλας και ο Γιώργος ήταν για άλλη μια φορά εξαιρετικοί. Μάτωσαν τη φανέλα του Dio-ζεις-εσύ-μας-οδηγείς με εικοσιπέντε τραγούδια και δύο ακόμα τραγούδια έκπληξη. Το Κύτταρο, το σπίτι των R’n’R Children, γιόρτασε πανηγυρικά τα πενήντα του χρόνια και εμείς πήραμε δύναμη για να τα βγάλουμε πέρα με την εβδομάδα που έρχεται.
Όσες φορές και να κάνω ανταπόκριση για αυτούς, εδώ πάντα θα περιγράφω με δέος τα ταλέντα τους αλλά και το σεβασμό τους, τόσο ως προς το βασιλιά όσο και προς εμάς. Ο γιατρός δεν ξέρω τι σουπερμαντολίνη είχε πάρει, αλλά τα έβγαλε πέρα και χωρίς δυσκολία και με Saints & Sinners και με R’n’R Children, με ένα μικρό διαλειμματάκι στο ενδιάμεσο. Να σας περιγράψω τώρα τη φωνάρα που Πάτερ; Δεν έχει όρια ο άτιμος! Κάθε φορά που θα τον ακούω θα εντυπωσιάζομαι. Μάθαμε πως το Μάιο του 2020 οι R’n’R Children ετοιμάζουν διήμερο εορτασμό (εκεί θα αφήσω τα κοκκαλάκια μου)… Θα θυμηθώ μια ατάκα του Μανώλη, στη Θεσσαλονίκη νομίζω… Ναι, δεν περιόδευαν μόνο αυτοί ξέρετε, υπήρχαμε και εμείς οι τρελοί, που κάναμε ταξίδι για να τους ακούσουμε πάλι. Στο θέμα μας τώρα. Είχε πει λοιπόν πως αφού η μπάντα έχει και παπά και γιατρό, είμαστε όλοι ασφαλείς. Άρα κάντε και τριήμερο παιδιά, δεν μασάμε καθόλου!
Θέλετε να μάθετε το setlist; Σας βλέπω, τρώγεστε… Η αποκαλυπτική φωτογραφία κάτωθεν τα μαρτυρά όλα.
Τα λέμε το Μάιο λοιπόν!
Μαίρη Ζαρακοβίτη
Ο μαέστρος – Γκάνταλφ ήταν εκεί αγέρωχος και επιβλητικός. Όλα ήταν υπό έλεγχο.
Ο Νίκος Παπαδόπουλος, με το στιβαρό και μελωδικό του παίξιμο, έδινε τις σωστές βάσεις για να πατήσουν οι υπόλοιποι και να κοπανιόμαστε στο μέτρο.
Μαρούλαρος! Δίχως περιττές λοβιτούρες και κόλπα, αυτό ήταν χθες ο Γιώργος Μαρούλης. Συνηθισμένα πράγματα.
Έχουν βάλει τώρα έναν τύπο να προσπαθεί να τραγουδήσει Coverdale, να προσπαθεί να μεταδώσει παλμό στο κοινό και στους υπολοίπους στη σκηνή. Το ξέρω ότι θα φανώ λίγο κακός εδώ, αλλά… ΜΙΧΑΛΗ, ΖΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ Σ’ ΑΚΟΥΜΕ! Τα έκανε όλα κι ακόμα παραπάνω. Όχι, δεν είμαι groupie, δεν μου αρέσει ο συγκεκριμένος καθόλου, μην σας περνάει κάτι τέτοιο απ’ το μυαλό. Θα μπορούσα να τα γράφω αυτά για οποιοδήποτε Μιχάλη Δανδουλάκη.
Το ταξίδι που περιλάμβανε τραγούδια από όλη την δισκογραφική πορεία του Καλυμμένοκοιλάδα και των διαφόρων κουλών που προσλάμβανε ως κιθαρίστες, διήρκησε γύρω στις δυο ώρες. Έπαιξαν κατά σειρά και με βασανιστική πιστότητα (δεν μπορώ να γράψω τη λέξη που θέλω, καταλαβαίνετε) τα κάτωθι λαϊκά άσματα.
Walking In The Shadow Of The Blues, Love Ain`t No Stranger, Slide In It, Fool For Your Lonin’, Standing In The Shadow, Guilty Of Love, Judgement Day, Slow And Easy, Mistreated, Ready And Willing, Don’t Break My Heart Again, Is This Love, Crying In The Rayn (σ.υ.υ.: το αφήνω γιατί το θεωρώ πρώτης τάξεως λογοπαίγνιο – Αν είναι απλά ορθογραφικό λάθος, τότε σε οικτίρω), Here I Go Again, Still Of The Night.
Θεωρώ ότι έλειψαν τα “Slip of the tongue”, “Now you’re gone”, “Sailing Ships”… καλά, μη βαράτε, μια κουταμάρα είπαμε… Τώρα που τα ξαναθυμήθηκα, σας αφήνω για να τα ψάξω στο διαδίκτυο. Τόσα live ανέβηκαν, θα έχουμε να ακούμε για καιρό. Μέχρι τουλάχιστον το επόμενο Live τους. Η μπάλα στη Μαίρη…
Νάσος Κονίτσας
Όταν πριν εννέα χρόνια ανακοινώθηκε η tribute μπάντα των Rock’n’Roll Children, βρισκόμουν σε μια φάση που ακόμα θρηνούσα το χαμό του αγαπημένου μου καλλιτέχνη. Τον πατέρα που μας άνοιξε το δρόμο για την πιο υπέροχη μουσική. Τον άνθρωπο αντί-star, που θυμόταν όλο τον κόσμο με το όνομά του. Το γίγαντα κοντό της μεταλλικής κοινωνίας. Θα μπορούσα να γράφω μέρες, αλλά η ουσία είναι ότι η μπαντάρα των R’n’R Children ήρθε για να καλύψει, αν μπορεί ποτέ να καλυφθεί μια τέτοια απώλεια, την ανάγκη μας να ακούμε τα τραγούδια αυτού του ανθρώπου. Κάθε χρόνο, το Μάιο πάντα, γιορτάζουμε τη ζωή και το έργο του πιο γλυκού μεταλλά του πλανήτη. Μας άφησε νωρίς αλλά δεν θα του κρατήσουμε κακία. Ίσως κάποια στιγμή βρεθούμε εκεί πάνω και κάνουμε μια τεράστια συναυλία.
Ο Γιατρός, ο Παπάς, ο Τσιμάς, ο Νικόλας και ο Γιώργος ήταν για άλλη μια φορά εξαιρετικοί. Μάτωσαν τη φανέλα του Dio-ζεις-εσύ-μας-οδηγείς με εικοσιπέντε τραγούδια και δύο ακόμα τραγούδια έκπληξη. Το Κύτταρο, το σπίτι των R’n’R Children, γιόρτασε πανηγυρικά τα πενήντα του χρόνια και εμείς πήραμε δύναμη για να τα βγάλουμε πέρα με την εβδομάδα που έρχεται.
Όσες φορές και να κάνω ανταπόκριση για αυτούς, εδώ πάντα θα περιγράφω με δέος τα ταλέντα τους αλλά και το σεβασμό τους, τόσο ως προς το βασιλιά όσο και προς εμάς. Ο γιατρός δεν ξέρω τι σουπερμαντολίνη είχε πάρει, αλλά τα έβγαλε πέρα και χωρίς δυσκολία και με Saints & Sinners και με R’n’R Children, με ένα μικρό διαλειμματάκι στο ενδιάμεσο. Να σας περιγράψω τώρα τη φωνάρα που Πάτερ; Δεν έχει όρια ο άτιμος! Κάθε φορά που θα τον ακούω θα εντυπωσιάζομαι. Μάθαμε πως το Μάιο του 2020 οι R’n’R Children ετοιμάζουν διήμερο εορτασμό (εκεί θα αφήσω τα κοκκαλάκια μου)… Θα θυμηθώ μια ατάκα του Μανώλη, στη Θεσσαλονίκη νομίζω… Ναι, δεν περιόδευαν μόνο αυτοί ξέρετε, υπήρχαμε και εμείς οι τρελοί, που κάναμε ταξίδι για να τους ακούσουμε πάλι. Στο θέμα μας τώρα. Είχε πει λοιπόν πως αφού η μπάντα έχει και παπά και γιατρό, είμαστε όλοι ασφαλείς. Άρα κάντε και τριήμερο παιδιά, δεν μασάμε καθόλου!
Θέλετε να μάθετε το setlist; Σας βλέπω, τρώγεστε… Η αποκαλυπτική φωτογραφία κάτωθεν τα μαρτυρά όλα.
Τα λέμε το Μάιο λοιπόν!
Μαίρη Ζαρακοβίτη
Joomla Social by OrdaSoft!
