Patti Smith LIVE @ Πειραιώς 117 Academy
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Συναυλίες
- Δημοσιεύθηκε : Τετάρτη, 29 Ιουνίου 2016 22:58
Στις 25 και 26 Ιουνίου είχαμε τη σπάνια ευκαιρία να απολαύσουμε την Ιέρεια του Punk-Rock, Patti Smith, στην Ελλάδα, στο Πειραιώς 117 Academy. Βρεθήκαμε στη δεύτερη συναυλία (acoustic), για μια αξέχαστη εμπειρία...
Ο κόσμος που είχε έρθει να τη δει ήταν ένα μωσαϊκό ηλικιών, αλλά και... στυλ. Από νεαρές, "καλοντυμένες", κοπέλες και νεαρούς με καλο τριμαρισμένα μούσια, έως σαραντάρηδες "οικογενειάρχες" και εξηντάρες που έμοιαζαν με κοριτσόπουλα από το Woodstock! Στο βλέμμα τους μια προσμονή... Την εμφάνιση μιας γυναίκας-συμβόλου, μιας μορφής της underground αντίστασης σε ό,τι προσπαθεί να "αριθμοποιήσει" τον Άνθρωπο, την ψυχή και τα όνειρά του...
Η Patti και η μπάντα της, πιστοί στο "ραντεβού" τους, ξεκίνησαν την ώρα που είχαν ανακοινώσει, στις εννέα και τέταρτο ακριβώς, πράγμα σπάνιο σε συναυλία, πόσο μάλλον όταν πρόκειται για μια καλλιτέχνιδα του βεληνεκούς της Patti... Η βραδιά ήταν αφιερωμένη στο θρυλικό της άλμπουμ "Horses", όμως... μας περίμεναν και άλλες, ευχάριστες, εκπλήξεις...Νότες από κιθάρα αρχίσαν να "γεμίζουν" το χώρο... σαν κάτι να χάιδευε τ' αυτιά όλων μας. Κάπου "ανάμεσά" τους, ξεπρόβαλε η, χαρακτηριστική, φωνή της Patti... Η ίδια στο κέντρο της σκηνής, λουσμένη στο φως, να σιγοτραγουδά - απαγγέλει, ωσάν μια σύγχρονη Πυθία... Τραγούδι; Ποίηση; "Κατάθεση"; Θα έλεγα... "Συζήτηση" των στίχων με "τα πιστεύω" και "τα θέλω" μας... Προσωπική και συνάμα σαν ένα κύμα που ξεσήκωνε όλη την αίθουσα, στον ίδιο ρυθμό...
Το ρυθμό που, όσο περνούσε η ώρα, στίχο-στίχο, τραγούδι-τραγούδι, όλο και ανέβαινε σε ένταση, σε πάθος, σε ζωντάνια! Κλασσικές επιτυχίες, όπως το “Frederick”, έκαναν το κοινό να τραγουδά μαζί με την Patti, σα να της το τραγουδούσε, ως "δώρο ευγνωμοσύνης" προς την ίδια, αλλά και ο ένας/μια στον άλλο/η, γι' αυτήν την κοινή Μυσταγωγία. Συνοδοί της στη σκηνή, οι Lenny Kaye στην ηλεκτρική κιθάρα, Jay Dee Daugherty στα τύμπανα, Tony Shanahan στο μπάσο και τα πλήκτρα και Jack Petruzzelli σε ηλεκτρική κιθάρα, μπάσο και πλήκτρα. Οι δυο πρώτοι μαζί με τη Smith από το πρώτο της άλμπουμ, όλοι μαζί, ένα απίστευτο σύνολο! Μάλιστα, ο Kaye μας μάγεψε με ένα απίστευτο solo-έκπληξη...
Οι επιτυχίες, όπως το «Gloria», αλλά και πιο... "προσωπικές" της αναζητήσεις συνεχίστηκαν με "ρυθμό Punk-Rock" και κάποια στιγμή πια, το κοινό, που να σημειωθεί ήταν "καθήμενο-μόνο", δεν άντεξε και πλησίασε τη σκηνή, πράγμα που έκανε όμως και η ίδια η Patti, προτείνοντας τα χέρια της και ένα φαρδύ χαμόγελο, σε όλους όσους είχαν έρθει να τη δουν...Κάποια στιγμή αργότερα, κάνοντας την εισαγωγή ενός κομματιού, ανέφερε το όνομα ενός αλλού "μεγάλου", του "Boss" Bruce Springsteen... Αν μέχρι τότε υπήρχε... κέφι και "διάλογος" ανάμεσα σε σκηνή και πλατεία (και εξώστη), από εκεί και ύστερα υπήρξε μια απίστευτη έκρηξη Ζωντάνιας, μια Ένωση ανάμεσά τους, ακόμη πιο δυνατή από το Gloria! Στιγμές μαγικές, από αυτές που σπάνια βιώνεις σε συναυλία...
Όμως, όπως όλα τα ωραία στη ζωή, κάποια στιγμή η συναυλία έλαβε τέλος. Η μήπως όχι;
Η αγαπημένη Patti εμφανίστηκε πάλι στη σκηνή με τη μπάντα της και με το δικό της μοναδικό τρόπο μας οδήγησε με νάζι αλλά και «πινελιές φιλοσοφίας», στο αποκορύφωμα της βραδιάς, τραγουδώντας τον ύμνο εκατομμυρίων καταπιεσμένων συνειδήσεων, "People Have The Power"! Το τι έγινε συνοψίζεται σε δυο λέξεις... Πάθος και Ενότητα! Ολόκληρο το Academy σειόταν απ' άκρη σ' άκρη, γροθιές και βλέμματα σηκωμένα "προς τον ουρανό", μια πραγματική Γιορτή για τον Άνθρωπο, την Αγάπη, τα Όνειρα, την ίδια τη Μουσική... Patti, σ' αγαπάμε και... σε περιμένουμε ξανά!
Σχόλια: Emanon
Φωτό: Μάκης Ντάρακας
Joomla Social by OrdaSoft!
