Noely Rayn, Flying Mercury LiVE @ The Crow Club
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Συναυλίες
- Δημοσιεύθηκε : Κυριακή, 08 Οκτωβρίου 2017 18:13
Όσοι φίλοι και φίλες διαβάζετε τα μουσικά άρθρα του περιοδικού μας, θα έχετε καταλάβει πως μεγάλο μέρος στις μουσικές μας αναφορές πηγαίνει στην ελληνική σκηνή. Είναι φυσικό άλλωστε. Και δεν έχει να κάνει μόνο με το γεγονός ότι μιλάμε για το ίδιο μας το σπίτι. Οι ελληνικές Ροκ και ΜΕΤΑΛ μπάντες πιστοποιούν συνεχώς ότι είναι οι κορυφαίες στην Ευρώπη αυτή την εποχή, έχοντες οι περισσότερες δισκογραφικά συμβόλαια με εταιρείες του εξωτερικού, βγαίνοντας εκτός Ελλάδας για συναυλίες συχνά πυκνά και έχοντας δείξει με τις δουλειές τους ότι οδηγούν τη μελωδία στον εικοστό πρώτο αιώνα. Πώς είπατε; Θεωρείτε ότι υπερβάλω; Έχετε ακούσει και δει αυτές τις μπάντες; Πολύ ωραία, δείτε τες και εγώ εδώ είμαι, να μιλήσουμε για ό,τι θέτε.
Μέρος πρώτο: τι είδε ο Βασίλης και τι γίνεται όταν... παίζει μπάλα η Ιρλανδία
Όταν έμαθα, ότι το Noizy θα καλύψει τη ζωντανή εμφάνιση των Noely Rayn, κάτι σκίρτησε μέσα μου. Το σκεφτόμουν και το ξανασκεφτόμουν και τελικά πήρα την απόφαση να γράψω εγώ μερικά λόγια για το συγκεκριμένο live. Πήγα λοιπόν στη φίλη μου τη Μαίρη και της δήλωσα «παρών» και στη συνέχεια τα υπόλοιπα πήραν το δρόμο τους.
Το ραντεβού στο CROW CLUB είχε δοθεί από την πρώτη μέρα που το event έκανε την εμφάνισή του στο Facebook και ειλικρινά δεν έβλεπα την ώρα και τη στιγμή να πάω ν’ ακούσω και να δω από κοντά να παίζεται ένας δίσκος, ο οποίος από τη μέρα που βγήκε με συγκλόνισε. Αλλά για να φτάσω εκεί θα πρέπει πρώτα να μιλήσω για τη μπάντα που άνοιξε τη βραδιά, τους Flying Mercury.
Η μπάντα αυτοπροσδιορίζεται ως Hard Rock και καλά κάνει - θα πω εγώ. Ανέβηκε στη σκηνή του CROW περίπου στις 23:00 και μας έκανε μια πολύ όμορφη εισαγωγή στη βραδιά. Ωραίο σύνολο, καλοί παίκτες, αρκετά δεμένοι και ορισμένες πολύ ιδιαίτερες συνθέσεις. Χάρηκα ιδιαίτερα βλέποντας τον κόσμο να κουνιέται στους ρυθμούς των κομματιών τους, γεγονός που μαρτυρά ότι και να μην τους γνωρίζει κάποιος, δεν του παίρνει και πολύ να μπει στον κόσμο τους. Τα όποια μικρολαθάκια βγήκαν κατά τη διάρκεια της εμφάνισής τους ειλικρινά δε μου λένε κάτι, γιατί σε κάθε ζωντανή εμφάνιση πάντα θα υπάρχουν απρόοπτα, τα οποία σε διδάσκουν, ώστε να τα αποφύγεις στο μέλλον. Ξεχώρισα τα «Looking For Love», «Our Love Will Never Die» και «Broken Arrow» και θεωρώ ότι ήταν συνολικά μια πολύ επιλογή των Noely Rayn που τους κάλεσαν να παίξουν μαζί τους. Συνολικά μας κράτησαν συντροφιά μια ώρα και κάτι και τους ευχαριστώ πολύ που μοιράστηκαν μαζί μου τη μουσική τους, αξίζει να τους ανακαλύψετε και οι υπόλοιποι!
Setlist
1. Intro (Flying Mars)
2. Magnetic attraction
3. Looking for love
4. Dream of winter
5. Our love will never die
6. Broken arrow
7. The wind cries out your name
8. Unwavering faith
9. Prepare for glory
10. Nothing for me – ACOUSTIC
11. Love is a mystery
12. That was yesterday
Η πρώτη μου επαφή με τους Noely Rayn ήταν μέσω του φίλου μου Μιχάλη Δανδουλάκη, ο οποίος είναι ο τραγουδιστής της μπάντας. Αγόρασα το δίσκο από τα χεράκια του και ναι σε πρώτη φάση το έκανα για να στηρίξω ένα φίλο, ένα δικό μου άνθρωπο που έκανε κάτι δικό του. Το Μιχάλη, βλέπετε, τον ήξερα και με ήξερε από παιδάκι, όταν μας χώριζαν δυο πατώματα στην ίδια πολυκατοικία και στην προσπάθειά μου ν’ ανακαλύψω τη μουσική, είχε βάλει το… χεράκι του. Έλα όμως που δεν ήξερα ότι αυτό που επρόκειτο ν’ ακούσω όταν έβαλα πρώτη φορά το άλμπουμ να παίξει, θα με σημάδευε βαθιά μέσα μου. Βλέπετε, οι Noely Rayn δεν ήταν πάντα Noely Rayn, αλλά Remember Lizzy (Thin Lizzy tribute band), μέχρι που αποφάσισαν να κάνουν κάτι δικό τους, το οποίο όμως να μην ξεφεύγει από τις ιρλανδικές τους ρίζες. Μη σας τα πολυλογώ το πέτυχαν και ίσως και οι ίδιοι καλά καλά να μην έχουν καταλάβει τι δίσκο έχουν γράψει, γι’ αυτό «καιγόμουν» να δω πως αποδίδεται ζωντανά αυτή τους η μουσική. Όμως εδώ δεν κάνουμε δισκοκριτική. Σκοπός είναι να μιλήσουμε για το live. Πάμε λοιπόν…
Το ραντεβού των Noely Rayn με όλους εμάς πέρασε από… 40 κύματα λόγω αναποδιών και παρότι ο δίσκος είχε βγει από το 2016, δεν είχε ακόμη παιχτεί ζωντανά. Αλλά κάποτε θα γινόταν και αυτό το κάποτε τελικά ήταν το Σάββατο 7/10/16 στο CROW CLUB.
Η μπάντα ανέβηκε στη σκηνή λίγο μετά τις 12:20 και ξεκίνησε σε… τρεχαλητούς ρυθμούς με το «I Wanna Run», δείχνοντάς μας αμέσως ότι είναι εδώ για να μας κάνει να περάσουμε όχι απλώς καλά αλλά και κάτι παραπάνω… Ακολούθησαν τα «Walking On The Edge» και «Borders Of love», στα οποία τα παιδιά είχαν ήδη αρχίσει να λύνονται και μεις να κατεβάζουμε τις μπύρες από τη χαρά μας και ξαφνικά μπαίνει το «Remember Our midnight». Τι «κακό» μας βρήκε, μου λέτε; Πέρασαν από μπροστά μου όλες οι γυναίκες που ερωτεύτηκα και έκλαψα στην ως τώρα σύντομη ζωή μου, μελαγχόλησα, αλλά ξέρετε κάτι; Το ευχαριστήθηκα στο τέλος γιατί αυτός είναι ο σκοπός του εν λόγω κομματιού αλλά και της μουσικής συνολικά, να σου ξυπνάει συναισθήματα, κάθε είδους. Ακολούθησε μια διασκευάρα από ASIA, το «Only Time Will Tell», εντάξει αυτό μιλάει από μόνο του, δε θα κρίνω εγώ τους ASIA, είμαι μικρός σε όλα μπροστά τους, πάμε παρακάτω.
Τα επόμενα δύο κομμάτια «Painted Sky» και «Best Things» ήταν απλά ένα προεόρτιο αυτού που θα ακολουθούσε. Δεν τα προσπερνάω προς θεού, ειδικά το «Best Things» έχει μέσα τον πιο όμορφο στίχο που μπορείς να τραγουδήσεις σε άνθρωπο κατ’ εμέ «You bring the best things out of me». Και ναι, η ώρα είχε έρθει. Σαν έτοιμος από καιρό, σαν ξαναμμένη groupie από τα 60’s και τα 70’s, άκουσα αυτό το «You knowwwwww, I’m blindly in love» και ναι άρχισα να χοροπηδάω, μάγκες, εγώ ο χεβιμεταλάς (τρομάρα μου). Περιττό να σας πω, ότι όλο το CROW σε εκείνο το σημείο έγινε ένα τεράστιο πάρτι με το «Dazzling Eyes». Το κομμάτι είναι ξεκάθαρα το στίγμα της μπάντας και φάνηκε από την ανταπόκριση του κόσμου, διότι και λόγια ήξερε και τραγουδούσε, δε χόρευε απλώς και μόνο. Μας έλειψε το σαξόφωνο στο κομμάτι παιδιά, ελπίζω την επόμενη φορά να το έχετε και αυτό!
Επόμενο κομμάτι μια διασκευή των TOTO το «Hydra», το οποίο επίσης αποδόθηκε πολύ ωραία και ήρθε στην κατάλληλη στιγμή και ενώ το κέφι είχε ανάψει για τα καλά. Τα παιδιά μας επιφύλαξαν και δύο εκπλήξεις, καθώς παρουσίασαν δύο νέα κομμάτια τους, το «Bleeding» και το «No More Restless Feelings», τα οποία βαδίζουν στα γνωστά και αγαπημένα μουσικά χνάρια τους και εμένα προσωπικά με έκαναν ν’ ανυπομονώ για την επόμενη συνολική δισκογραφική δουλειά τους. Ενδιάμεσα παίχτηκε το «Oceans Of Sorrow», ένα ακόμη ιδιαίτερο κομμάτι του δίσκου τους αλλά και το «Changes» των YES. Κουραστήκατε; Ε και; Η βραδιά είχε και άλλο. Τι δηλαδή, έτσι θα μας άφηναν; Και ALAN PARSONS PROJECT (Games People Play) είχε η… συνταγή και GARY MOORE (Shapes Of Things, Military Man) και σιγά μην έλειπαν και οι THIN LIZZY από το πρόγραμμα (The Boys Are Back In Town). Νωρίτερα, είχε προηγηθεί και το «Laochra», ένα κομμάτι φόρος τιμής στην Ιρλανδία και τους μουσικούς της (Τι θα πει “Ποιους μουσικούς»; Σοβαροί να είμαστε), για το οποίο όλοι αυτοί που αποτέλεσαν πρότυπα, είμαι σίγουρος πως θα ήταν το λιγότερο περήφανοι αν μπορούσαν να το ακούσουν. Μπορεί και να μπορούν και από εκεί που είναι βέβαια τώρα που το σκέφτομαι, γιατί η μουσική είναι σαν τον άνεμο, ταξιδεύει και πάει παντού…
Και αφού η ώρα είχε πάει δύο και κάτι οι Noely Rayn μας αποχαιρέτισαν παίζοντας για δεύτερη φορά το «Dazzling Eyes», με τον κόσμο να αντιδρά ακόμη πιο έντονα από την πρώτη φορά που παίχθηκε και ας είχε περάσει μια ώρα από εκείνη τη στιγμή.
Για όσους το έχασαν, έχουν ακόμη μια ευκαιρία να τους δουν από κοντά στις 25/11 ξανά στο CROW CLUB. Για όλους εμάς που το ζήσαμε και ήδη έχουμε κλείσει θέση και για το επόμενο τα λόγια είναι περιττά. Μια μπάντα με ένα δίσκο και κανένα live στο ενεργητικό της μέχρι το πρώτο που συνέβη, να μπορεί να ξεσηκώνει ένα ολόκληρο μαγαζί, το οποίο χορεύει και τραγουδάει στους ρυθμούς της, ε, δεν είναι δα και μικρό πράγμα, δε νομίζετε και σεις; Βάλτε και το γεγονός, ότι το μαγαζί γέμισε ασφυκτικά, τι άλλο θέλετε πια; Να σας τους φέρουμε σπίτια σας; Αυτή τη δουλειά την κάνει το cd, το οποίο είναι μια υπέροχη μουσική επένδυση της δισκοθήκης σας και σας προτρέπω να το προμηθευτείτε. Είστε όλοι καλεσμένοι να τους δείτε στο επόμενο live, όσοι δεν μπορέσατε να είστε εκεί την πρώτη τους φορά.
Setlist
1. I wanna run
2. Walking on the edge
3. Borders of love
4. Remember our midnight
5. Only time will tell (ASIA)
6. Painted Sky
7. Best Things
8. Dazzling Eyes
9. Hydra (TOTO)
10. Bleeding
11. Oceans of sorrow
12. Changes (YES)
13. No more Restless Feelings
14. Games people play (ALAN PARSONS PROJECT)
15. Shapes of things (GARY MOORE)
16. Military Man (GARY MOORE)
17. Laochra
18. The boys are back in town (THIN LIZZY)
19. Dazzling Eyes
Βασίλης Μητρόπουλος
Υ.Γ.1
Ευχαριστώ το Noizy που ανέχθηκε την πολυλογία μου! (σ.α/σ.: Άι παράτα μας, ρε Μητρόπουλε!)
Υ.Γ.2
Ευχαριστώ πολύ το CROW CLUB και όλα τα παιδιά που δούλεψαν και αυτό το βράδυ στον ήχο, στην μπάρα, στο σέρβις, στην πόρτα, ώστε να περάσουμε όλοι μας για ακόμη μια φορά υπέροχα από θέμα διοργάνωσης.
Υ.Γ.3
Tony V, είσαι μάγκας (ξέρεις το γιατί) και ας είσαι γαύρος (μου χαχαχαχα)
Μέρος δεύτερο: τι είδε ο Κούστας (αφού κατάφερε να βάλει τους φακούς του)
Γύρω στις ένδεκα βγήκαν στη σκηνή του Crow οι Flying Mercury. Μελωδικό Ροκ, AOR και πόζα, όπως βγήκε από τις τεράστιες μπάντες της δεκαετίας του ’80 και των τελών της δεκαετίας του ’70. Φοβερά θέματα στην κιθάρα, εξαιρετικά φωνητικά, στιβαρότατο μπασοτύμπανο και κορυφαία πλήκτρα. Όλοι οι παίχτες ήταν σε τρομερή φόρμα και ο κόσμος, ο οποίος είχε γεμίσει εύκολα το μαγαζί, ξεκίνησε να διασκεδάσει από το πρώτο λεπτό. Κακά τα ψέματα, όταν έχεις απέναντί σου σχήματα που υπηρετούν τόσο πιστά τη μελωδία, δεν μπορείς παρά να ενδώσεις και να χαρείς τη βραδιά. Όλοι όσοι ήλθαν έκαναν ακριβώς αυτό. Για μερικές ώρες ξέφυγαν από τα καθημερινά και «πότισαν» τα αυτιά τους με μουσικές που θα ζήλευαν ακόμα και σε αντίστοιχες συναυλίες στο εξωτερικό. Ακούγοντας LiVE τα “Looking For Love”, “Love Is A Mystery” και ένα σωρό ακόμα κομμάτια που είχαν ετοιμάσει για μας, σκέφτηκα πως αν υπήρχε λίγη σοβαρότητα και λίγη κοινή λογική σ’ αυτή τη γαμωχώρα, αυτές οι μπάντες θα ήταν που θα γέμιζαν τις μεγάλες αίθουσες. Απίστευτοι οι Flying Mercury, ευγενέστατοι και επικοινωνιακοί, τους ευχαριστούμε πολύ και θα πάμε να τους δούμε ξανά σύντομα.
Λίγο μετά τα μεσάνυχτα ανέβηκαν στη σκηνή οι Noely Rayn. Ακούγοντας το άλμπουμ που έβγαλαν πρόσφατα, το “Escape From Yesterday”, είχα ξεκινήσει την κριτική μου τότε με τη λέξη «Ευδαιμονία». Κάτι που όχι μόνο χαρακτηρίζει την ψυχική κατάσταση κάποιου που ακούει το δίσκο, αλλά και κάθε θεατή στις συναυλίες τους. Δεν είναι μόνο ότι τα παιδιά είναι μουσικαράδες, δεν είναι μόνο ότι έχουν γράψεις ΤΙΣ κομματάρες, αποδίδουν, με άριστα το δέκα, για χίλια! Περίμενα πώς και πώς να ακούσω τραγούδια όπως το “Dazzling Eyes”, το “Remember Our Midnight”, το “Walking On The Edge” και όλα αυτά που βρίσκονται στο άλμπουμ και θα πρέπει να ζητήσω συγγνώμη από τους φίλους δίπλα μου, που τους πήρα τ’ αυτιά με τις αγριοφωνάρες μου. Εκτός του σετ του δίσκου όμως, οι τυπάδες μας έκαναν δώρο και μερικές απίστευτες διασκευές. Πέρα από τα Thin Lizzy-κά και τα Gary Moore-ικά, στα οποία είναι διδάκτορες, μας ξετρέλαναν με τα “Changes” (YES), “Games People Play” (Alan Parsons) και εκεί πλέον διαπιστώνεις το τεράστιο επίπεδο των παιδιών. Το γράφω και το ξαναγράφω, δεν έχουμε τίποτα να ζηλέψουμε και ΔΕΝ θέλουμε να ζηλέψουμε τίποτα από τους ξένους, όσον αφορά μουσικά μυαλά και συνθέσεις. Αλλού πάσχουμε, αλλά αυτό εδώ είναι ένα κείμενο για χαρά και όχι μιζέρια. Το πάρτι, γιατί στην ουσία για πάρτι πρόκειται, πήγε άνετα μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες και ο κόσμος έδειξε στο μέγιστο βαθμό τη συμπάθειά του για τις δύο μπάντες που πρωταγωνίστησαν. Μπράβο για την οργάνωση, τον ήχο, την απόδοση των παιχταράδων και το συναίσθημα. Τους λατρέψαμε!
Κώστας Κούλης
Φωτό: Γιάννης Δόλας
Με πολλή συγκίνηση και ακόμα περισσότερο ενθουσιασμό, θα ήθελα και από δω να ευχηθώ πολλή και καλή επιτυχία στο Γιάννη Σίννη και το βιβλίο του «Από την ψυχή στο χαρτί»! Τον ευχαριστώ δημόσια που μου εμπιστεύθηκε το πόνημά του για κριτική και ανυπομονώ να διαβάσω και να επανέλθω με ένα κείμενο και γι’ αυτή τη δουλειά. Πάντα τέτοια, Γιάνναρε!
Joomla Social by OrdaSoft!
