Να δεις τι σου ‘χω για μετά @ Ακτή Πειραιώς
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Συναυλίες
- Δημοσιεύθηκε : Παρασκευή, 15 Δεκεμβρίου 2017 00:31
Μια από τις πιο Rock καταστάσεις στα Αθηναϊκά δρώμενα πραγματοποιείται στην Ακτή Πειραιώς. Ο Παπακωνσταντίνου με το Μαχαιρίτσα, το Σταρόβα και το Ζουγανέλη καταφέρνουν να κρατήσουν ένα τετράωρο υπερθέαμα. Περνάνε ανάμεσα σε αγαπημένα τραγούδια, σατιρίζουν τα χάλια μας αλλά και τα δικά τους και ξετυλίγουν την μοναδικότητά τους στον κόσμο που τους επισκέπτεται.
Αν κάποιος άνεμος σας φέρει έξω από τις πόρτες της Ακτής, να ξέρετε πως το «ταξίδι» σας θα είναι υπέροχο, καθώς θα σας γυρίσει πίσω στο χρόνο, θα σας ξανακάνει εφήβους, θα σας πλημυρίσει μελωδίες και στίχους, θα σας θυμίσει όλα όσα ξεχάσατε και θα σμιλέψει τα επόμενα χρόνια που θα έρθουν.
Οι μουσικοί που απαρτίζουν την παρέα είναι όλοι τους διαμάντια, παιχταράδες, φωνάρες και με έντονο χιούμορ. Ένας προτζέκτορας επάνω στη σκηνή εμφανίζει αγαπημένες στιγμές από ελληνικές ταινίες, καθώς και διάφορα χιουμοριστικά σχόλια από τα crew των καλλιτεχνών. Σίγουρα αυτό ήτο δάκτυλος Ζουγανέλη. Η βραδιά είχε ξεκινήσει με γέλια και χαμόγελα.
Το πρόγραμμα είναι κλιμακωτό, οι καλλιτέχνες εναλλάσσονται στη σκηνή. Δεν λείπουν και τα αγαπημένα οπτικοακουστικά ανέκδοτα του Ζουγανέλη, τα σκετς, τα χέβι μέταλ του Σταρόβα, συγκλονιστικό το Σαλονικιώτικο ποτ πουρί. Ανατριχιαστική η ερμηνεία του «Caruso (Te voglio bene assai)» από το Steve Tesser.
Ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, έχοντας στη «βαλίτσα» του αγαπημένα τραγούδια και με την καλύτερη διάθεση, έκανε το βράδυ μας να ομορφύνει, έκανε το μυαλό μας να «υποτάσσεται» και να υποκλίνεται στο ταλέντο του. Το κέντρο έγινε μια άρτια χορωδία και τραγουδούσε μαζί του καθόλη τη διάρκεια.
Όταν δε ανέβηκε ο δικός μας Βασίλης στη σκηνή, η Ακτή Πειραιώς βίωσε και τη δική μας εφηβική κραυγή. Σαράντα χρόνια έφηβος ο Βασίλης, λίγο λιγότερα εμείς, αλλά με την ίδια θέρμη, αφήσαμε εκείνο το βράδυ τις φωνητικές μας χορδές κάπου μέσα στην Ακτή. Ο Βασίλης πέρασε και μια βόλτα από αγαπημένες μας μπαλάντες για «Να κοιμηθούμε αγκαλιά».
Ανατριχιαστική στιγμή όταν ξεκίνησαν οι πρώτες νότες του «Δεν Υπάρχω». Το τραγούδι σταθμός, το τραγούδι που με μαγνήτισε ως έφηβη όταν το είδα για πρώτη φορά σε κάποια εκπομπή της ΕΡΤ. Ακόμα αισθάνομαι τις ίδιες ανατριχίλες, ακόμα τα μάτια μου δακρύζουν και ακόμα ακούω Βασίλη με την ίδια απόλυτη αγάπη και αφοσίωση. Πολλά αλλάζουν στις ζωές μας μεγαλώνοντας αλλά ο Βασίλης παραμένει σταθερή αξία. Είναι η άγκυρά μας, το λιμάνι μας και ο προορισμός μας.
Η «Βικτώρια» δεν ήταν ούτε θα είναι ποτέ η ίδια από την στιγμή που ο Βασίλης την τραγούδησε. Πάντα θα θυμίζει μια άλλη καλύτερη εποχή. Η βραδιά είχε φυσικά και ντουέτα, τραγούδια που έκαναν το δικό τους ταξίδι μέσα στο χρόνο και στις ζωές μας. Κάποια από αυτά: «Στέλλα», «Χαιρετίσματα», «Τι ζητάω».
Μια απίστευτη βραδιά που τελείωσε γρήγορα. Τέσσερις ώρες ήταν το ταξίδι μας, το πλοίο αγκυροβόλησε αλλά εμείς δεν θέλαμε να κατεβούμε. Η Ακτή Πειραιώς όμως θα είναι εκεί, οπότε θα υπάρξουν και άλλες Παρασκευές και Σάββατα για να αποπλεύσουμε.
Μαίρη Ζαρακοβίτη
Joomla Social by OrdaSoft!
