Ανοίγοντας το μουσικό Σεπτέμβρη η Νατάσσα Μποφίλιου έδωσε δυο συναυλίες στην Τεχνόπολις, στις 2 και 3 του μήνα.
Προς τιμή της δεκαετίας που συμπλήρωσε από την πρώτη της εμφάνιση στο χώρο αυτό, με το τραγούδι «Aσπιρίνη» ως τον πιο πρόσφατο στίχο «Πιάσε το χέρι μου και γίνε της ψυχής μου ο μόνος δρόμος... Πάμε ξανά ΜΑΖΙ!», η Νατάσσα και οι συνεργάτες της έστησαν ένα μουσικό πρόγραμμα με επιλογές εφ’ όλης της ύλης.
Είναι σίγουρα μια από τις πιο σπουδαίες φωνές του ελληνικού πενταγράμμου, γεγονός που της άνοιξε διάφορες πόρτες στην πορεία της και προσέλκυσε το ενδιαφέρον αρκετών καταξιωμένων καλλιτεχνών. Εκείνη όμως επέλεξε να στηρίξει μουσικούς της γενιάς της, τους συνεργάτες της Καραμουρατίδη – Ευαγγελάτο. Με τσαγανό και ειλικρίνεια έστηνε το ρεπερτόριό της πάνω στα δικά της τραγούδια. Τραγούδια που σιγά - σιγά βρήκαν το δρόμο τους στις καρδιές μας και τους ραδιοφωνικούς σταθμούς.
Δεν χρειάζονται άλλες συστάσεις, όλοι την ξέρουμε, όλοι την έχουμε ακούσει και σχεδόν όλοι την αγαπάμε, ίσως και κάποιοι να την μισούν… πάντως αδιάφορο δεν αφήνει κανέναν.
Στην πρώτη από τις δύο προγραμματισμένες της συναυλίες παραβρεθήκαμε λοιπόν και μοιραστήκαμε τη μαγεία της μουσικής.
Η Νατάσσα και οι συνεργάτες της. Πιάνο: Θέμης Καραμουρατίδης, Βιόλα: Στάμος Σέμσης, Τύμπανα – Κρουστά: Φοίβος Κουντουράκης, Κιθάρες – Μπουζούκι: Σωτήρης Καστάνης, Μπάσο: Γιώργος Μπουλντής, Τσέλο: Άρης Ζέρβας, Βιολί – Μαντολίνο: Δημήτρης Κουζής. Ανέβηκαν στη σκηνή στις 21:15 και ο ασφυκτικά γεμάτος κόσμος του Τεχνόπολις άρχισε να τραγουδάει από την πρώτη κιόλας νότα.
Δυόμιση ώρες ταξίδι σε τραγούδια που περικλείουν μέσα τους ιστορίες δέκα ετών. Ιστορίες ποίκιλες των δημιουργών αλλά και των ακροατών, ιστορίες που μας κάνουν όλους «συνένοχους» και συνοδοιπόρους. Το βράδυ ήταν όμορφο και ατμοσφαιρικό. Υπήρχε ένα γλυκό και δροσερό αεράκι που ακολουθούσε τη μουσική και χόρευε μαζί μας, έτσι ώστε να ανεβάσουμε θερμοκρασία χωρίς κίνδυνο υπερθέρμανσης.
«Να δω πόσοι ζουν με το συναίσθημα» αναρωτήθηκε προς το τέλος της συναυλίας και συνέχισε μετά τις φωνές του κόσμου. «Θαρρώ πως έχασα το μέτρημα»…
Ο υπέροχος και φιλόξενος χώρος της Τεχνόπολις, τα φώτα και ο εξαιρετικά καθαρός ήχος φιλοτέχνησαν το σκηνικό σαν σε θέατρο και μαζί με τον κόσμο, όλους εμάς, που δεν σταματήσαμε να τραγουδάμε, να χορεύουμε, να νιώθουμε, καταφέραμε να φτιάξουμε την τέλεια παγίδα για να απολαύσουμε μισή ώρα παραπάνω.
«Ας υποθέσουμε ότι πήγα ως εκεί και ξανά… ανεβήκαμε» είπε με σπασμένη φωνή… «Δεν μπορώ να κάνω ούτε αυτή την απόσταση» και έμειναν μαζί μας για λίγο ακόμα!
Η Νατάσσα Μποφίλιου και η μπάντα της ανήκουν στους «ευγενικούς» καλλιτέχνες. Σε αυτούς δηλαδή που δεν ξεχνάνε να ευχαριστήσουν με δάκρυα στα μάτια όλους όσους τους βοήθησαν και τους στήριξαν αλλά και τον κόσμο τους και μάλιστα παραπάνω από μια φορά. Φυσικά η ευγένεια, η συναίσθηση και η αγάπη είναι συγκοινωνούντα δοχεία, οπότε και εμείς με την σειρά μας σας ευχαριστούμε για όλες τις στιγμές και για τις μουσικές και για τους στίχους τραγουδιών που μας άλλαξαν, μας ωρίμασαν, μας ολοκλήρωσαν.
Αναμένουμε την ολοκλήρωση του νέου της δίσκου φυσικά, με τους Θέμη Καραμουρατίδη και Γεράσιμο Ευαγγελάτο, καθώς και το καλοκαίρι του 2015, για την επόμενη εμφάνισή τους.