- Λεπτομέρειες
-
Κατηγορία: Συναυλίες
-
Δημοσιεύθηκε : Τετάρτη, 01 Απριλίου 2015 11:22
Στο κατάμεστο δημοτικό θέατρο Θέρμης τα μουσικά σύνολα “Ανοιχτά φτερά” πραγματοποίησαν την πρώτη τους πτήση, έχοντας μαζί τους μερικά απο τα ομορφότερα τραγούδια του ελληνικού πενταγράμμου. Εμπνευστής και δημιουργός της μεικτής και παιδικής χορωδίας, καθώς και της ορχήστρας σύγχρονης μουσικής ο νεαρός και ταλαντούχος Μαρίνος Τριανταφυλλίδης.

Είδα πάνω στη σκηνή παιδιά γεμάτα όρεξη και κέφι. Με χαμόγελο και σοβαρότητα νέοι καλλιτέχνες άπλωναν τα φτερά τους σε ένα ταξίδι γεμάτο συναίσθημα και χρώμα. Το πρόγραμμα χωριζόταν σε δύο μέρη. Το πρώτο μέρος ήταν ένα αφιέρωμα στον
Σταμάτη Σπανουδάκη. Τραγούδια γνώριμα, και άλλα λιγότερο γνωστά, ερμηνευμένα με τη φρεσκάδα των νέων χορωδών μας ταξίδεψαν νοερά σε μέρη που μόνο η μουσική έχει τη δυνατότητα να το κάνει! Προσωπικά, ξεχώρισα το “Πάλι από την αρχή” με τη βελούδινη ερμηνεία της Πηνελόπης Καραματσούκη, το “Σήμερα” που το έχω λατρέψει από τον Γιάννη Πάριο κι εδώ το άκουσα σε μια εκδοχή που τη βρήκα αρκετά ενδιαφέρουσα και το “Πάπι ταμ”. Εδώ η παιδική χορωδία μπορώ να πω ότι “ζωγράφισε”. Μα πόσο χαίρομαι να βλέπω χαρούμενες φατσούλες να τραγούδανε σημαντικούς συνθέτες και να το ευχαριστιούνται! Είναι απαραίτητο να αποκτήσει σωστή μουσική παιδεία η νέα γενιά κι αυτό συμβαίνει όταν συμμετέχουν σε μια χορωδία όπως αυτή.

Πάμε λοιπόν και στο δεύτερο μέρος. Δίχως να μεσολαβεί διάλειμμα ο μαέστρος μας προετοιμάζει για τη συνέχεια η οποία περιλαμβάνει έργα διάφορων Ελλήνων συνθετών όπως του μοναδικού Μάνου Χατζιδάκι, Νίκου Ιγνατιάδη και άλλων. Σε αυτό το δεύτερο μέρος μας συστήνεται ως συνθέτης και ο Μαρίνος Τριανταφυλλίδης με τα έργα “4 σιωπές” και “Πού είσαι;”. Ένα έργο που ορχήστρα και χορωδία αφήνουν συνεχώς ερωτηματικά για να βρει ο κάθε ακροατής τις δικές του ερωτήσεις κι απαντήσεις. Από το δεύτερο μέρος θα ξεχωρίσω την “Μπαλάντα του Ούρι” και την ¨Μπαλάντα των αισθήσεων και των παραισθήσεων” που αποδώθηκαν μόνο ορχηστρικά.

Η πρώτη συναυλία των μουσικών συνόλων “Ανοιχτά φτερά” διήρκησε περίπου μιάμιση ώρα και βρήκε θερμή ανταπόκριση από το κοινό. Σίγουρα το άγχος σε κάθε νέο ξεκίνημα είναι ένας σκληρός αντίπαλος που πολλές φορές σε κερδίζει κι άλλες φορές καταφέρνεις να το τιθασεύσεις. Αυτό που μου έλειπε από τη σημερινή εμφάνιση και θα περιμένω να το δω στην επόμενη, είναι ο ρυθμός, το tempo. Έχω την εντύπωση ότι το άγχος δεν τους άφησε να το ζήσουν εξ ολοκλήρου και να βάλουν όλη τους την ψυχή. Είμαι σίγουρη πως η συνέχεια προβλέπεται άκρως ενδιαφέρουσα και περιμένω την επόμενη συναυλία!
Κείμενο: Γεωργία Σάλιαρη
Φωτογραφίες: Φωτεινή Δίγκα