Milo- Z, live 21-2-2013@ Gaia Live, Θεσσαλονίκη
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Συναυλίες
- Δημοσιεύθηκε : Κυριακή, 24 Μαρτίου 2013 17:23
«We took an assing straight from 1969»…Αυτή ήταν η φράση του Milo- Z που μας ζήτησε να μεταφέρουμε στον κόσμο, όταν μετά το τέλος του live πήγαμε να του μιλήσουμε και να βγούμε φωτογραφία μαζί του.
Πραγματικά δε ξέρω από πού να αρχίσω και τι να ακριβώς να πω και πώς να το εξηγήσω. Να πω για την ποιότητα του ήχου; Καταπληκτική. Να πω για τη σκηνική παρουσία; Ανεπανάληπτη. Να πω για το κοινό; Τέρμα ενθουσιώδες, από την αρχή μέχρι το τέλος. Πραγματικά δε ξέρω πώς να εξηγήσω όλα αυτά που ένιωσα, άκουσα και είδα… Δεν υπερβάλλω, γιατί όταν βγήκα από τον χώρο του live δεν ήμουν ο μόνος που φώναζα με ενθουσιασμό «Πω ρε φίλε τι live-άρα ήταν αυτή!». Ας τα πάρουμε όμως με τη σειρά, για να καταφέρουμε να εξηγήσουμε στο κόσμο που δεν ήρθε το τι έγινε λίγο- πολύ εκείνο το βράδυ της Πέμπτης στο Gaia Live. Δε θα μπω καν στη διαδικασία να αναφερθώ στην καθυστέρηση έναρξης του live, ακόμη και σε αυτή που ανοίγουν οι πόρτες… Ξέρετε, τα κλασσικά: έτσι έχει συνηθίσει ο κόσμος, έτσι μπερδεύονται μπάντες του εξωτερικού, έτσι χάνουμε τα support κλπ. Στην προκειμένη περίπτωση δεν υπήρχε support acting, οπότε περιμέναμε υπομονετικά τον Milo-Z επί σκηνής.
Μιας και μιλάμε για μπάντα που παίζει μουσική ζωντανά και όχι για κάποια θεατρική παράσταση, καλό θα ήταν να αναφερθώ πρώτα στον ήχο. Το μόνο που έχω να πω, είναι ένα τεράστιο μπράβο στη μπάντα που απέδειξε, ότι όπου κι αν πάει, ξέρει να φτιάχνει τον ήχο της στη παραμικρή λεπτομέρεια. Όλα τα όργανα ακουγόντουσαν καλύτερα κι από σε studio album. Οι μπασογραμμές πεντακάθαρες σαν κρύσταλλο, είτε βρισκόσουν στο πίσω μέρος του χώρου, είτε μπροστά σε απόσταση αναπνοής από την σκηνή. Για να μη πολυλογώ, το ίδιο μπορεί να ειπωθεί και για όλα τα άλλα όργανα που συμμετείχαν, όπως και για τη φωνή.
Δεύτερον και πιο σημαντικό, είναι η σκηνική παρουσία, όχι μόνο του Milo- Z, αλλά όλης της μπάντας που τον ακολουθεί πιστά σε κάθε κίνηση του πάνω στη σκηνή. Ναι, θα μου πείτε, είναι έμπειροι μουσικοί και έχουν κάποια μονοπάτια και μοτίβα που ακολουθούν σε κάθε κομμάτι, αλλά από την εμπειρία μου ως μουσικός πραγματικά τον θαύμασα για αυτό που μπορούσε και έκανε πάνω στη σκηνή. Είναι εντυπωσιακό το να μπορεί να οδηγεί όλη του τη μπάντα τόσο όμορφα χωρίς κανένα λάθος σε κανένα μέρος της εμφάνισης του, όπως επίσης και το γεγονός ότι τόλμησε να ανεβάσει επί σκηνής έναν μουσικό και να τον εντάξει το ίδιο άνετα στο μουσικό σύνολο (έναν Έλληνα σαξοφωνίστα, δυστυχώς δεν άκουσα καλά το όνομα του για να το μοιραστώ μαζί σας, αλλά σας επιβεβαιώνω για την απίστευτη εμφάνισή του). Πέραν τούτου όμως, το πιο αξιοσημείωτο ήταν η επικοινωνία του με τον κόσμο. Δεν πέρασε κομμάτι που να μην έβαλε το κοινό να συμμετέχει, είτε φωνάζοντας, είτε καλώντας άτομα πάνω στη σκηνή να χορέψουν μαζί του. Δε χρειάζεται καν να διευκρινίσω, πως ο ίδιος δε σταμάτησε στιγμή να χορεύει! Τρίτον και εξίσου σημαντικό για μένα, ήταν η συμμετοχή του κοινού. Στην αρχή, βλέποντας όλο τον κόσμο να κάθεται και να πίνει το ποτό του ήσυχα, θαρρείς πως δε θα τον έβλεπες ποτέ να ξεσηκώνεται για να χορέψει. Παρόλο αυτά, μόλις στο τέταρτο κομμάτι του setlist, το κοινό μπροστά στη σκηνή, μεταξύ αυτού κι εμείς, αρχίσαμε να χορεύουμε σχεδόν ασταμάτητα μέχρι να τελειώσει το live.
Επίσης, εντυπωσιάστηκα με τον μέσο όριο ηλικίας των παρευρισκομένων, είκοσι εφτά με τριάντα ετών άτομα, θαυμαστές του Milo-Z ή της funky μουσικής! Ο κόσμος με όμορφο τρόπο (χωρίς φωνές, όπως σε πολλά live που έχω παρακολουθήσει από ασφαλή απόσταση) χόρεψε, τραγούδησε και φώναξε δυνατά για δύο με τρεις ώρες ασταμάτητα. Η μπάντα του Milo-z παρουσίασε κομμάτια, τόσο από το τελευταίο τους δίσκο «Throwback», όσο και διασκευές γνωστών κομματιών, όπως «Ain’t no sunshine», «Superstition», κ.ά. Ήταν μια επιτυχημένη μουσική παράσταση που τα είχε όλα. Θέλω, επίσης, να αναφερθώ στους cool τυπάδες μουσικούς της μπάντας, οι οποίοι αφού κατέβηκαν από την σκηνή διψούσαν για την επικοινωνία μαζί μας, με το κοινό..
Όλος ο κόσμος αποχώρησε πολύ ευχαριστημένος από αυτή την live βραδιά, η οποία σίγουρα θα τους μείνει αξέχαστη. Το ίδιο συνέβη και μ’ εμένα και πραγματικά συνιστώ να μη τους χάσει ΚΑΝΕΙΣ την επόμενη φορά. Δε με νοιάζει αν δε θα μπορώ να κουνηθώ από το πολύ κόσμο, αλλά μία παράσταση σαν αυτή που μας δώσανε εκείνο το βράδυ ο MiloΖ και η μπάντα του αξίζει να ξανασυμβεί.
Για το τέλος, «Funk is the kind of music to dance, to live to. That’s what's all about man, that’s what's all about», όπως λέει και ο Milo- Z.
Χριστάκης Kelfecil Κωνσταντίνος
Φωτογραφίες : Γιάννης Γκίκας
Φωτογραφίες : Γιάννης Γκίκας
Joomla Social by OrdaSoft!
