LiVE! Crowbar, Beyond Perception, Bent By Sorrow @ An Club
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Συναυλίες
- Δημοσιεύθηκε : Τετάρτη, 17 Μαϊος 2023 09:15
Δεν πέφτει ούτε καρφίτσα στο ΑΝ! Η άφιξη στην Ελλάδα, για πρώτη φορά μάλιστα, των Crowbar, είναι απλά εκκωφαντική, όπως και η μουσική τους. Διάφορες ηλικίες, διάφοροι «σχηματισμοί», από hobbit μέχρι ΝΒΑers και εισαγωγή με Bent By Sorrow, οι οποίοι έχουν έλθει με πολλά κέφια και κάνουν τη φασαρία τους με εξαιρετικό τρόπο. Μιλάνε και στα αγγλικά, προφανώς για να καταλάβουμε όλοι, αν και δεν ξέρω αν έχουν καταφθάσει στο venue οι Νέο-Ορλεάνιοι, παίζουν τα τραγούδια τους πολύ δυναμικά, πολύ δεμένα και πολύ πωρωτικά, τίγκα στο ξύλο και τη μελωδία και κλείνουν με την καλύτερη υπόσχεση για το μέλλον, κάνοντας το κοινό να φωνάξει, να κοπανηθεί, να τσιτώσει λίγο παραπάνω.
Need For Faith, Demoncracy, Never Fail, Trapped, Through The Blacklight, The Machine
Η σκυτάλη περνά στους επίσης δικούς μας Beyond Perception, οι οποίοι απλά σκοτώνουν! Την έφαγαν τη σκηνή, έπαιξαν σαν να μην υπάρχει αύριο, ούρλιαξαν, μας έδωσαν τα καλύτερα στοιχεία της μουσικής τους και έγιναν τρελή παρέα μας εκείνο το Σαββατόβραδο. Κατέβηκα για να βγάλω φωτογραφίες και πρέπει να τράβηξα καμιά πενηνταριά, μπας και τους πετύχω στο κάδρο πάνω από τρεις φορές! Πολύ κινητικοί, πολύ επιρρεπείς στην αυτοκαταστροφή σβέρκων, αλλά και στην βλαβοποίηση των άλλων. Τους έχω δει ξανά στο παρελθόν και θα ξαναπάω, εννοείται. Και όταν πέταξαν και τη διασκευάρα στο “Territory” (ακούω μερικές κυρίες και κάποιους κυρίους να ερωτούν «ποιων». Να πάτε να ψάξετε να το βρείτε, ορίστε μας!), εκεί πλέον φοβηθήκαμε ακόμα και τις κολώνες που στηρίζουν το μαγαζί.
To The Point, Mindlock, Leaf Of Vertigo, Odious Affairs, Spare Chains, Order Of The Pigs, Territory
Και γύρω στις ένδεκα και κάτι ήλθε η ώρα για τους Γιάνκηδες. Δεν σταματά να φωνάζει και να χειροκροτεί ο κόσμος. Ο Kirk Windstein είναι χαλαρός, είναι ευτυχής, το ίδιο και οι μουσικοί σύντροφοί του. Η χροιά του δεν φέρνει λίγο σε εκείνη του Lemmy; Δεν ξέρω αν το προσέξατε κι εσείς, αλλά εμένα μου καρφώθηκε η ιδέα επιτόπου και δεν έλεγε να φύγει. Ευγενέστατοι οι τυπάδες, μας ευχαριστούσαν συνέχεια, έβγαλαν καλή διάθεση και χιούμορ και μας συντρόφεψαν άψογα μέχρι τις δωδεκάμιση περίπου. Κάποια στιγμή ο μπροστάρης απευθύνεται σε μας και κάποιος θεατής φωνάζει κάτι, υπέρ της μπάντας εννοείται, αλλά κατά τι «γαλλικό». «Δεν έχω ιδέα τι είπε, αλλά μάλλον ωραίο θα ήταν»! Χαμόγελα και γέλια παντού. «Τι λέτε; Να παίξουμε ένα κομμάτι…;» και από κοινό το άλμπουμ και από αυτό το άλμπουμ και ό,τι θέτε.
Θυμάμαι πιτσιρικάς να περιμένω να βάλει το επόμενο κομμάτι στο MTV’s Metal Hammer (ναι, πριν το Headbangers) και να σκάνε οι Crowbar και να γίνεται ο καλός χαμός. Κάπως έτσι νιώσαμε και εκείνο το βράδυ. Τα παιδιά – γιατί τέτοιοι μουσικοί δεν γερνάνε ποτέ – από τη Λουιζιάνα στάθηκαν υπερήφανα πάνω στη σκηνή (παλιό και νέα μέλη – εδώ συμπεριφέρθηκαν όλοι σαν παλαιά μέλη) και έκαναν αυτό που ξέρουν να κάνουν καλύτερα. Να παίζουν και να κάνουν το κοινό τους να ξεχαστεί. Αυτό το γκρουβάτο doomικό και επικό μοτίβο, αυτή η ατελείωτη Core-ίλα, παρέα με θέματα αργού τέμπο ή μεσαίου ή ακόμα και πιο γρήγορου… Μάστορες στη δουλειά τους. Με το καλό να επιστρέψουν σύντομα.
Self-Inflicted, High Rate Extinction, I Feel The Burning Sun, Chemical Godz, Fixation, Negative Pollution, Bleeding From Every Hole, To Carry The Load, The Cemetery Angels, It’s Always Worth The Gain, All I Had (I Gave), Planets Collide, Like Broken Glass, No Quarter (Led Zeppelin)
Κώστας Κούλης
Φωτό: Κώστας Μπάκος
Joomla Social by OrdaSoft!
