LiVE! Blaze Bayley, Absolva @ Gagarin 205
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Συναυλίες
- Δημοσιεύθηκε : Δευτέρα, 14 Νοεμβρίου 2022 15:58
Πραγματικά η καλή μέρα φαίνεται απ’ το πρωί. Για την ακρίβεια, άρχισε να φαίνεται από το απόγευμα και τις συνεντεύξεις με δύο από τους ήρωες εκείνης της βραδιάς. Τον Christopher Appleton, τον mastermind των Absolva, τον άνθρωπο πίσω από τους υπέρ-αγαπημένους FuryUK και – εδώ και καιρό – πολύτιμο συνεργάτη του έτερου. Ο οποίος έτερος… Ο Bayley Alexander Cooke, o Blaze της καρδιάς μας. Και οι δυο μας είπαν το ίδιο πράγμα κάποια στιγμή. Πόσο τους αρέσει που τους περιβάλλουν οι οπαδοί εδώ με τόση αγάπη. Που ξεχνούν προβλήματα και οτιδήποτε θα μπορούσε να τους ενοχλεί ενόσω βρίσκονται σε αυτά τα χώματα. Γιατί, όπως έχει τραγουδήσει και ο αθάνατος, “Love Is All”. Και το Σαββατόβραδο εκείνο ήταν ταγμένο στην αγάπη.
Οι Absolva ανέβηκαν στην σκηνή λίγο μετά τις εννιά. Δεμένη η τετράδα. Πωρωμένη. Μέταλ καργάτο. Έξι στούντιο άλμπουμ μέχρι τώρα – δηλαδή μέσα σε δέκα χρόνια περίπου – και πολύς κόσμος που πέφτει πάνω τους, ακούει και σκέφτεται φωναχτά. «Πού ήμουν και δεν τους ήξερα»; Ο Christopher, o αδελφός του Luke, ο οποίος Luke εδώ εκτελεί χρέη κιθαρίστα, ο βαρβάτος drummer Martin McNee Και ο σεισμικός μπασίστας Karl Schramm. Θα παίξουν από το καινούργιο, φετινό παρακαλώ, “Fire In The Sky”, θα ευχαριστήσουν, θα παίξουν από τα παλιά, θα ευχαριστήσουν ξανά… Είναι ευτυχείς που παίζουν, που γνωρίζουν κόσμο, που μοιράζονται τη μουσική τους μαζί μας, που είναι ξανά εδώ. Είναι πάντα άψογοι στα καθήκοντά τους και μακάρι να τους βλέπουμε ακόμα πιο συχνά.
Fire In The Sky, Burn Inside, Addiction, What Does God Know?, Never A Good Day To Die, Legion, Burning Star, Rise Again, Code Red, Refuse To Die, From Beyond The Light
Μετά το απαραίτητο διάλειμμα, οι τέσσερις γίνονται… πέντε! Είναι πανέξυπνη η ιδέα να παίζουν οι Absolva ως support μπάντα του Blaze και μετά να «εξυπηρετούν» ως η μπάντα του, κατά τη διάρκεια της εμφάνισης του τελευταίου πάνω στη σκηνή. Καλό όνειρο για τα logistics, καλό για τα διαδικαστικά του soundcheck και ό,τι πρέπει για μία δυνατή επέλαση, μια και η μπάντα είναι προβαρισμένη και κουμπωμένη. Ο κόσμος έχει κατακλύσει το Gagarin και μάλιστα προτού βγουν οι Absolva. Η αγάπη των Maidenάδων για τον Blaze; Το γεγονός ότι ο ίδιος είναι τόσο κοντά στους οπαδούς; Το γεγονός ότι παραμένει απλός, φιλικός και ταπεινός όλα αυτά τα χρόνια, παρόλα όσα του έχουν συμβεί; Το ότι μετά το LiVE έκατσε και υπέγραψε και φωτογραφήθηκε μέχρι το πρωί, γιατί ΕΤΣΙ κάνει κέφι;
Απόψε λοιπόν – ας μου επιτραπεί η χρήση του ενεστώτα – όλοι κερδίζουν. Τραγούδια από τα δύο άλμπουμ με τους Αυτοκράτορες και τρία καινούργια, από τον πλέον πρόσφατο, περσινό, δίσκο του, “War Within Me”. Από το εναρκτήριο “Lord Of The Flies” και μετά διαπιστώνω ότι… Ότι ΔΕΝ χρειάζονται κιθάρες! Ο κόσμος τραγουδά τα πάντα. Τα riff, τα lead, τα κουπλέ και τα ρεφρέν. Θα μπορούσε να τραγουδήσει και τα σόλο, πιστέψτε με! Η ατμόσφαιρα είναι ζεστή, είναι πανηγυρική, είναι στην ουσία μια γιορτή για τη μουσική. Παρελαύνουν ένα σωρό τραγούδια που έχουμε ακούσει ή ακούμε για πρώτη φορά. Σαν το “Como Estais Amigos” ας πούμε, που τόσο πολύ αγαπά ο Blaze. «Όχι πια δάκρυα, φίλοι μου, ποτέ πια δάκρυα». Παρακολουθώ τη μπάντα και τον κόσμο. Υπάρχει διάχυτο το συναίσθημα «Απόψε θα περάσουμε καλά και τίποτα δεν θα μας χαλάσει».
Ξέρετε τι… Εδώ και πολλά χρόνια οι Maiden δεν παίζουν σε μαγαζιά των χιλίων και των δύο χιλιάδων ατόμων. Όπως γνωρίζετε πολύ καλύτερα από μένα, οι συναυλίες τους γίνονται σε μεγάλες αρένες κι αυτό γιατί αν, για παράδειγμα, έκλειναν το Gagarin, θα έπρεπε να παίζουν για τριάντα εφτά βραδιές σερί. Και πάλι θα υπήρχε πρόβλημα, αφού το πιο πιθανό είναι όλες εκείνες τις βραδιές να ήταν τα ίδια άτομα από κάτω και όποιος άλλος θα ήθελε να τους δει, θα έπρεπε να περιμένει για πρόσθετες ημερομηνίες. Κάποια πράγματα δεν μπορούν να γίνουν, δεν βγαίνουν τα νούμερα. Από την άλλη όμως, πόσο υπέροχο θα ήταν; Να ξαναζήσουμε στιγμές Ruskin Arms ή ακόμα και Cart And Horses; Να τους έχουμε εκεί μπροστά μας, στο ένα μέτρο, να παίζουν από “Invasion” μέχρι “Flash Of The Blade”; Και να γίνεται ο καλός χαμός…
Έτσι ακριβώς νιώσαμε με τον Blaze και την ομάδα του. Βιώσαμε ένα ταξίδι στο παρελθόν. Μπήκαμε στη χρονομηχανή και αφεθήκαμε. Ο ίδιος, συγκινημένος από την προσέλευση και το όλο κλίμα, ήταν ο οδηγός μας σε όλο τούτο το ταξίδι. Και ήταν ένας περίφημος οδηγός. Το κοινό φώναξε, χειροκρότησε, χτυπήθηκε και ένιωσε για λίγο το πλέον προνομιούχο στον κόσμο.
Όλοι εσείς που είστε του κινήματος #ΜΟΝΟ, μπορεί να συμφωνήσετε μαζί μου στο παρακάτω. Πόσες φορές δεν έχετε αναρωτηθεί γιατί να επαναλαμβάνουν τόσο πολύ το ρεφρέν του “The Angel And The Gambler”; Πόσες όμως; Και να κάνετε πλάκα μεταξύ σας – πάντα, εννοείται, έξω από το #ΜΟΝΟ, όλα τα Maiden παίρνουν, με άριστα το είκοσι, από επτά δις κάθε άλμπουμ, με το “Powerslave” να παίρνει οκτώ δις – ότι «Ρε συ, πάλι “Don’t you think I’m a savior”»; Ε λοιπόν, απόψε το τραγουδήσαμε οκτώ χιλιάδες φορές! Το μουρμούριζα όση ώρα παρουσίαζε τη μπάντα ο Blaze, το ξανά-μουρμούριζα όση ώρα μας ευχαριστούσε. Και πάλι λίγο μου φαινόταν. Να, κύριε πρέσβη. Αυτά μας κάνετε και πώς να μην σας αγαπήσουμε.
Κοίταξα ασυναίσθητα το ρολόι την ώρα που μας αποχαιρετούσε ο συμπαθέστατος Άγγλος. Πάρα τέσσερα λεπτά, ε; Για κάτσε να περιμένω λίγο, να βγει και η αναμνηστική φωτό με το κοινό. 23:58. Θαυμάσια, ώρα για το δικό μου screenshot. Ευχαριστούμε πολύ, Absolva! Σε ευχαριστούμε πολύ, Blaze! Να σας ξαναδούμε σύντομα, ναι; Μόνο καλό μας κάνετε.
Κώστας Κούλης
Φωτογραφίες: Blaze Bayley Greek Fan Club
Joomla Social by OrdaSoft!
